Datasets:

procesaur
/

kisobran

Dataset card Data Studio Files Files and versions Community

Split (5)

train · ~70.6M rows (showing the first 2.73M)

text stringlengths 17 1.59M
<s>Vas Jablaničane, bilo gde da ste, molimo: U IME ISTINE pomozite da evidentiramo pokojnike koji nisu u spisku!</s><s>Pošaljite podatke: ime i prezime; sliku; navedite vreme; ispričajte priču o pokojniku o čijem stradanju svedočite.</s><s>Prema raspoloživim podacima dobijenim od Muzeja žrtava genocida tokom Drugog svetskog rata u opštini Jablanica stradali su:</s>
<s>03. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Srpski narod u BiH je zaprepašten fašistoidnom kampanjom slovenačke propagande, koja se trudila da satanizuje i demonizuje jedinu preostalu saveznu instituciju, istaknuto je na današnjoj konferenciji za štampu SDS BiH.</s><s>Bestijalnost koja se ispoljava prema JNA, ocjenjeno je na konferenciji, do sada nije viđena na evropskim prostorima.</s><s>SDS, naglašeno je, duboko žali zbog izgubljenih života i poziva vojnog tužioca da uhapsi saveznog premijera Antu Markovića i pokrene istragu protiv onih koji su smišljenim podvalama i izdajom izložili JNA stradanju, nepotrebnom riziku i gubljenju ugleda.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1991.</s><s>09. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Osuđujemo sve unutrašnje snage, koje podržavaju komadanje Jugoslavije.</s><s>Podržavamo sve savezne institucije, koje se bore za mir i očuvanje Jugoslavije.</s><s>Posebno upućujemo podršku JNA i svim njenim akcijama (vojna obaveza, mobilizacija, razdvajanje sukobljenih strana) koje su usmjerene na očuvanje mira i integriteta zemlje.</s><s>To se naglašava u današnjem saopštenju SDS BiH.</s><s>Predlažemo raspisivanje saveznih izbora, ostavku SIV-a i uspostavljanje vlade nacionalnog spasa, ističe SDS BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 07. 1991. 09. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Ako Hrvatska i Slovenija »izađu« iz Jugoslavije, HDZ BiH će se zalagati da BiH ne bude u krnjoj Jugoslaviji, odnosno u ostatku sadašnje federacije.</s><s>To su danas istakli predsjednik HDZ BiH Stjepan Kljujić i ministar u vladi BiH Miro Lasić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 07. 1991. 11. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Predsjedništvo BiH danas upućuje pismo predsjedavajućem Evropske zajednice u kojem se traži »da međunarodna zajednica obrati veću pažnju na BiH, odnosno što se u njoj zbiva i što može prerasti u konflikt sa širim implikacijama«.</s><s>To je danas izjavio na konferenciji za novinare predsednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović, dodavši da se u stvari, traži da se u BiH pošalje misija dobre volje i ako zatreba da dođu – posmatrači.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 07. 1991.</s><s>12. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Srpski narod u BiH, koji se u trenutku osnivanja SDS nalazio na dnu krize svoga cjelokupnog bića, počeo je da se budi, trijesni od svojih zabluda, da se diže s koljena na noge, počeo je da se oporavlja.</s><s>Ovo je istakao, na današnjoj izbornoj Skupštini SDS BiH, njen predsjednik dr Radovan Karadžić.</s><s>Kao što se drugima priznaje pravo da ostanu ili izađu iz Jugoslavije, tako se za srpski narod zadržava pravo da ostane u Jugoslaviji koja bi bila uređena kao moderna, demokratska federacija – rečeno je, između ostalog, na prvoj izbornoj Skupštini SDS BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. i 14. 07. 1991.</s><s>14. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO PRVA GODIŠNjICA SKUPŠTINE SDS Naša pozicija ne zavisi samo od našeg razuma i našeg postupanja već i od razuma i postupanja mnogih drugih u Jugoslaviji i svijetu.</s><s>Naši politički prijedlozi su nepromjenjeni od prvog dana, namjere poštene i zahtevi pravedni: sve što tražimo za sebe, priznajemo i drugima.</s><s>Jugoslaviju, a po mogućnosti i Balkan, treba skloniti sa crnih stranica svjetske štampe i smjestiti na stranice rezervisane za srećne narode i države.</s><s>Ovo je između ostalog rekao predsjednik SDS BiH dr Radovan Karadžić.</s><s>Na Skupštini je izabran novi Glavni odbor stranke, koji broji 45 članova, od kojih je 20 iz Bosanske Krajine, a za predsjednika stranke je izabran, tajnim glasanjem dr Radovan Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 07. 1991. 16. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Savjet SDS BiH zaključio je da je kriza u ovoj republici dostigla svoj vrhunac, a da postojeće političke strukture, prije svega Predsjedništvo i Vlada, ne izvršavaju obaveze onako kako to očekuju građani.</s><s>Članovi Savjeta su, kako je danas saopšteno, zaprepašteni krajnje ignorantskim odnosom većina članova Predsjedništva i Vlade prema problemu hiljada izbjeglica koje su utočište našli u BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 07. 1991.</s><s>17. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO »Predsedništvo SFRJ ne može ili ne želi da izvuče zemlju iz krize, jer u njemu o najosnovnijem pitanju opstanka Jugoslavije nema konsenzusa«.</s><s>To je rekao na današnjoj konferenciji za štampu predsjednik SDS dr Radovan Karadžić.</s><s>Komentarišući Izetbegovićev zahtjev prilikom posjete Turskoj, da BiH bude na konferenciji islamskih zemalja, u SDS-u smatraju da sada sasvim sigurno nema sumnje u njegove namjere za stvaranje islamske republike.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18 .07. 1991. 23. 07. 1991.</s><s>BEOGRAD U Jugoslaviji, izgleda, niko ne shvata da svakodnevno objavljivanje vijesti sa dozom preuveličavanja, kao i iznošenje neistina, mogu da obezbjede međunarodnu podršku, ali nikako ne mogu da zacijele podjele koje cijepaju zemlju.</s><s>Ovako se u britanskom listu »JUROPIJEN« u broju od prošlog vikenda, opisuje propagandni rat u Jugoslaviji.</s><s>U tekstu pod naslovom »LAŽI POBJEĐUJU U BALKANSKOM RATU RIJEČIMA« dopisnik »JUROPIJENA« iz Zagreba i Ljubljane SIMON FRIMEN ističe da je »istina prva žrtva rata« u Jugoslaviji.</s><s>Srbi se slabo snalaze u propagandnom ratu, ocjenjuje autor teksta i naglašava da je razumljiva ozlojeđenost Srba.</s><s>Slovenci su kroz propagandne operacije, vođene iz »podzemnog konferencijskog kompleksa« duboko ispod ljubljanskih ulica, uspjeli da svijetu prikažu čitav problem kao borbu između »SNAGA SVIJETLA-SLOVENIJE i HRVATSKE i SNAGA MRAKA – SRBIJE«.</s><s>Tim mehanizmom su uspjevali da prikažu svijetu detalje bitaka koje se, često, nikada nisu ni dogodile, piše »JUROPIJEN«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 07. 1991. 24. 07. 1991.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović jutros je otputovao u trodnevnu posjetu SAD.</s><s>Alija Izetbegović će za vrijeme ove posjete imati susret i sa pomoćnikom državnog sekretara LORENSOM IGLBERGEROM, zatim predsjednikom spoljnopolitičkog komiteta Senata PELOM i savjetnikom predsjednika SAD za nacionalnu bezbjednost SKOUKROFTOM.</s><s>Sa predsjednikom Predsjedništva BiH Alijom Izetbegovićem otputovao je i ministar za spoljne poslove BiH dr Haris Silajdžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 07. 1991.</s>
<s>Milanović bi u srijedu trebao dodijeliti počasni čin optuženiku za ratne zločine u BiH</s><s>Sreda, 20 jul 2022</s><s>20. 07. 2022 \| NACIONAL / B.P. Hrvatski predsjednik Zoran Milanović dodijelit će počasni čin brigadnog generala bivšem zapovjedniku Hrvatskog vijeća obrane (HVO) Đuri Matuzoviću, kojem se u Bosni i Hercegovini trenutno sudi za ratne zločine, objavio je N1.</s><s>Iz kabineta hrvatskog predsjednika potvrdili su da će predsjednik Zoran Milanović u srijedu dodijeliti počasni čin brigadnog generala Đuri Matuzoviću, bivšem zapovjedniku HVO-a kojem se trenutno sudi za navodno sudjelovanje u ubojstvima, mučenjima i nečovječnom postupanju prema zatvorenicima.</s><s>Glasnogovornik hrvatskog predsjednika Nikola Jelić kazao je da će Milanović u srijedu odlikovati Matuzovića i Iliju Nakića, još jednog ratnog zapovjednika HVO-a.</s><s>“Između ostalih, časnici HV-a [Hrvatske vojske] i HVO-a koje spominjete, Ilija Nakić i Đuro Matuzović, trebali bi dobiti počasne činove”, rekao je Jelić za BIRN putem e-maila.</s><s>Nakić i Matuzović bili su zapovjednici HVO-a tijekom rata u BiH.</s><s>Trenutno se pred Sudom BiH Matuzoviću i još devet bivših pripadnika hrvatskih snaga sudi za ratne zločine počinjene u periodu od druge polovine travnja 1992. do srpnja 1993. godine.</s><s>Posljednje ročište održano je u srijedu, istog dana kada se očekuje da hrvatski predsjednik odlikuje Matuzovića.</s><s>Na službenoj web stranici ureda predsjednika Republike objavljeno je kako će “predsjednik Republike i vrhovni zapovjednik Oružanih snaga Republike Hrvatske uručiti počasne činove i odlikovanja hrvatskim braniteljima na svečanosti u Uredu predsjednika Republike”, u srijedu u 19 sati.</s><s>Optužnica tereti Matuzovića i ostale za sudjelovanje u ubojstvima, mučenju i nečovječnom postupanju, kao i za nanošenje teških patnji i povreda zarobljenicima srpske nacionalnosti u Orašju.</s><s>Optuženi su negirali optužbe.</s><s>Sudi im se kao nekadašnjim pripadnicima vojne i civilne policije u Orašju, te kao stražarima u zatočeničkim centrima u Srednjoškolskom centru u Orašju i Osnovnoj školi Donja Mahala u gradu, gdje su zatvorenici držani i navodno zlostavljani. “Optuženi se terete da su za vrijeme obavljanja dužnosti u okviru svojih ovlaštenja sudjelovali u progonu stanovništva srpske nacionalnosti s područja Orašja na nacionalnoj, etničkoj, kulturnoj i vjerskoj osnovi”, priopćilo je Tužiteljstvo BiH prilikom podizanja optužnice.</s><s>Hapšenje Matuzovića i ostalih devet pripadnika HVO-a u Orašju 2016. izazvalo je politički spor između BiH i Hrvatske.</s><s>Hrvatsko Ministarstvo vanjskih poslova osudilo je hapšenja, a oko 1.000 hrvatskih ratnih veterana i njihovih pristalica prosvjedovalo je ispred nogometnog stadiona u Orašju naglašavajući da su Hrvati tokom sukoba vodili obrambeni rat.</s><s>Milanović odgovorio Banožiću: Nepismen je i nedostojan dužnosti, opet je pogazio zakon. https://www.nacional.hr/milanovic-u-srijedu-bi-trevati-jos-jednog-optuzenika-za-ratne-zlocine-u-bih/</s>
<s>Nova optužnica za zločine nad zarobljenim srpskim vojnicima u Goraždu i Višegradu</s><s>Petak, 28 decembar 2018</s><s>28.12.2018 19:32 \| Srna \| Glas Srpske Sarajevo - Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv pet lica optuženih za ratne zločine počinjene nad 20 zarobljenih pripadnika Vojske Republike Srpske na području Goražda i Višegrada tokom 1992. i 1993. godine.</s><s>Optužnica je podignuta protiv Ćamila Ramića, Mehmedalije Topalovića, Himze Selimovića, Ramiza Mićivode i Mustafe Stovraga.</s><s>Oni su optuženi da su za vrijeme rata u svojstvu komandanata i pripadnika Teritorijalne odbrane takozvane Armije RBiH i MUP-a, na području Goražda i Višegrada /Međeđa/, postupali suprotno odredbama ženevskih konvencija o zaštiti ratnih zarobljenika, saopšteno je iz Tužilaštva BiH.</s><s>Ratni zločini koji se stavljaju na teret optuženima odnose se na zločine počinjene nad oko 20 žrtava srpske nacionalnosti, zarobljenih pripadnika Vojske Republike Srpske koji su počinjeni u improvizovanom vojnom zatvoru u Kaošticama u Međeđi, kao i objektima za zatočenje u zgradi “Ziola” u Goraždu.</s><s>U optužnici se navodi da su optuženi odobrili i omogućili gotovo svakodnevno mučenje, premlaćivanje, zlostavljanje na naročito ponižavajuće načine i nanošenje teških fizičkih i psihičkih povreda zarobljenicima srpske nacionalnosti, da su lično učestvovali u njihovim mučenjima i zlostavljanjima, te da nisu preduzeli mjere da to spriječe, niti da kazne počinioce.</s><s>Od posljedica zlostavljanja i zarobljavanja podlegla su dva zarobljenika, a tijelo jednog od njih je bačeno u rijeku Drinu i do danas nije pronađeno.</s><s>Ramić, Topalović, Selimović, Mićivoda i Stovrag optuženi su za krivično djelo ratnog zločina protiv ratnih zarobljenika.</s><s>Navode optužnice Tužilaštvo BiH će dokazivati pozivanjem 100 svjedoka i tri stručna vještaka, te prilaganjem više stotina materijalnih dokaza.</s><s>Optužnica je proslijeđena na potvrđivanje Sudu BiH. http://www.glassrpske.com/drustvo/vijesti/Optuznicrpskim-vojnicima-u-Gorazdu-i-Visegradu/276096.html</s>
<s>Orić godinama ubijao i pljačkao svoj narod u Srebrenici</s><s>Ponedeljak, 29 jun 2015</s><s>29/06/2015 \| 10:49 \| Izvor: SRNA Vojni vrh Srebrenice predvođen Naserom Orićem stoji iza brojnih ubistava Bošnjaka u ovom gradu koja nikada nisu dobila sudski epilog, a osim ubistava neistomišljenika, brojni svjedoci su dali iskaze o njegovoj umiješanosti u zloupotrebe sa humanitarnom pomoći, trgovinu naftom i zloupotrebu budžeta ratne vlade u Sarajevu, pišu "Večernje novosti".</s><s>U Dosijeu "Guber" izneseno je svjedočenje Hakije Meholjića koji je bio načelnik Policijske stanice Srebrenica od 1993. do 1995. godine kada su se na tom području dogodila 23 ubistva Bošnjaka, a osumnjičenima, bez obzira na istragu, nije suđeno zbog bliskih veza sa Orićem.</s><s>Meholjić u svom iskazu kaže da je ubistvo bivšeg načelnika MUP-a Srebrenica Hameda Salihovića i pokušaj ubistva tadašnjeg predsjednika SDA Hameda Efendića organizovao Orić, odnosno vojni vrh Srebrenice.</s><s>On navodi da je izbjeglicu iz Vlasenice, izvjesnog Bilala, oca troje djece, samo zato što se bunio oko preraspodjele humanitarne pomoći ubio Amir Salihović, zvani Arkan iz Potočara, komandir čete vojne policije u 28. diviziji takozvane Armije BiH kojom je komandovao Orić.</s><s>Svjedoci, čije su izjave sabrane u Dosijeu "Guber", izjavili su da je Orić omogućio bijeg u Austriju Mustafi Mehmedoviću Kemi, koji je osumnjičen za tri ubistva u Srebrenici.</s><s>Prema svjedočenjima Srebreničana, Orić je osmislio i ubistvo Nurifa Rizvanovića, majora bivše JNA, koji je sa 550 vojnika - Bošnjaka napustio JNA u namjeri da se stavi pod komandu takozvane Teritorijalne odbrane Srebrenica.</s><s>"Major Rizvanović ubijen je na svirep način.</s><s>Sa njega i ostalih vojnika Naser Orić i Zulfo Tursunović prethodno su skinuli uniforme i pokupili im sve vrijedne stvari.</s><s>Nurifu koji je osumnjičen da `sarađuje sa četnicima` suđeno je u dvorištu škole u Konjević Polju.</s><s>Tu je napravljena bina i suđeno mu je pred više hiljada ljudi.</s><s>Niko nije smio riječ da izusti dok su ga tukli kundacima.</s><s>Poslije je major odveden i nikada se za njega ništa nije znalo", navodi se u iskazu svjedoka Fahrudina Alića.</s><s>Alić je posvjedočio i da je u to vrijeme velika količina novca izdvajana za hranu za vojsku, a da su je Orićevi vojnici potom prodavali na pijaci.</s><s>"Iz magacina logističkog obezbjeđivanja koje je čuvalo pedesetak Naserovih vojnika hranu su mogli da iznose samo podobni i poslušni.</s><s>Naserovi ljudi od povjerenja, Ibrahim, Smajo i Mujo, kao i porodica Orić.</s><s>Samo su oni mogli u svako doba da uzmu šta su htjeli, dok ostali vojnici i civili nisu imali šta da jedu", svjedočio je Alić. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=156582</s>
<s>N. ĐURIĆ \| 06. april 2011. 21:06 \| Svedočenje bivšeg logoraša Dragana Kovačevića o krvavom piru nekadašnje pripadnice hrvatske vojske LIČNO sam prisustvovao i svojim očima gledao kad je Azra Bašić, veštim potezom specijalnog noža, zaklala logoraša Blagoja Đuraša.</s><s>Tu strašnu scenu nikako ne mogu da potisnem iz sećanja i spreman sam da o tome javno svedočim, kako bi ruka pravde napokon stigla ovog i ostale krvoloke i zločince nad derventskim Srbima.</s><s>Ovo je za „Novosti“ rekao Dragan Kovačević (59), bivši logoraš i krunski svedok krvavog pira nekadašnje pripadnice regularne jedinice hrvatske vojske iz Rijeke Azre Bašić (51), u nekadašnjem derventskom Domu JNA, u aprilu ratne 1992. pretvorenog u zloglasni logor za Srbe.</s><s>- Azri je zasmetalo što je teško pretučeni Blagoje ležeći na podu u lokvi krvi, sa belom penom na ustima, počeo da krklja.</s><s>Rekla mu je da ne krklja na usta i potom mu, onako bespomoćnom, veštim zahvatom jednu od oštrica svog specijalnog noža zarila u levu stranu vrata.</s><s>Krv je šiknula po lamperiji.</s><s>Blagoje čestito nije ni jauknuo, a ona se nekako pobednički osmehnula, kao da je vodu popila - priseća se tog košmara Kovačević, danas s teškim telesnim oštećenjima radnik Sportske dvorane u Derventi.</s><s>PESMA UZ TORTURU - Uz svu tu našu turturu i muku, terani smo da pevamo ustaške pesme, najčešće „Drinu ćemo pregaziti i Srbiju zapaliti“... - priča Kovačević, koji je posle dva dana torture u logoru u centru Dervente, odveden u hangar - logor na Rabiću, odakle je 19. juna 1992. godine uspeo da pobegne.</s><s>On je, inače, samo jedan od mnogobrojnih derventskih Srba, iz Čardaka, koji je posle upada hrvatske vojske u jutarnjim satima na Vaskrs, 26. aprila 1992. godine, uhapšen i odveden u logor.</s><s>Tada je samo u ovom selu ubijeno 25 civila, tridesetak njih odvedeno u logor u centru grada, i više od 100 kuća je zapaljeno. - Mene su uhapsili Dervenćani komšije Branislav Bešlić, zvani Krnjo, Zoran Topić i Jure Gegalo, a s njima je bio Drago Čavarušić.</s><s>U Domu JNA po zlostavljanju nas zarobljenika upravo se isticala Azra, obučena u maskirnu uniformu, vitlajući nožem sa više oštrica - svedoči Kovačević. - Odavala je utisak osobe koja je prošla specijalnu obuku.</s><s>Kovačević kaže da je krvava Azra, zajedno sa ostalim hrvatskim i muslimanskim vojnicima, i na razne načine zlostavljala i mučila Srbe.</s><s>Bili su skinuti do pasa i bosi, gaženi su čizmama dok su puzili na klizavom podu od potoka krvi i stakla.</s><s>Donosili bi im i konopac na kojem je bio svezan čvor i terali da stave u usta, posle čega su njihovi tamničari naglo povlačili konopac i čupali im zube.</s>
<s>U opštini Jajce pronađeni posmrtni ostaci dvije osobe</s><s>Sreda, 31 jul 2019</s><s>SARAJEVO, 30.</s><s>JULA /SRNA/ - Na području Jajca, na lokalitetu Carevo polje, realizuje se proces ekshumacije i potrage za posmrtnim ostacima osoba nestalih u proteklom ratu, a, prema preliminarnim informacijama, vjerovatno je riječ o nestalim osobama srpske nacionalnosti.</s><s>Za sada su pronađeni posmrtni ostaci dvije osobe, a proces ekshumacije se nastavlja, saopšteno je iz Tužilaštva BiH prema čijem nalogu i uz naredbu Suda BiH se vrši ekshumacija.</s><s>Pronađeni posmrtni ostaci biće prevezeni u kapacitete preduzeća Gradsko groblje Banjaluka, gdje će biti nastavljen proces sudsko-medicinske obrade i utvrđivanja identiteta.</s><s>Procesom ekshumacije rukovodi i koordinira istražilac Posebnog odjeljenja za ratne zločine, a učestvuju ljekar Zavoda za sudsku medicinu Republike Srspke, istražilac Instituta za nestale osobe BiH, kao i pripadnici MUP-a Srednjobosanskog kantona. http://89.111.245.19/novosti/711615/u-opstini-jajce-pronadjeni-posmrtni-ostaci-dvije-osobe.htm</s>
<s>Svjedok zločina u Hrasnici: Zatvoreno bilo i dijete, ljude su tukli svakog dana</s><s>Četvrtak, 19 maj 2022</s>
<s>SARAJEVO, 6. APRILA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Milica Đekić izjavila je danas na suđenju za ratne zločine nad srpskim civilima na području opštine Odžak da ju je optuženi Marijan Brnjić silovao 1992. godine u Posavskoj Mahali, a da je čula da je iste večeri silovao još jednu ženu.</s><s>Ona je rekla da se 8. maja 1992. godine sa porodicom i ostalim mještanima Novog Grada predala pripadnicima Hrvatskog vijeća odbrane /HVO/ s ciljem razmjene, javlja Birn.</s><s>Nakon nekoliko dana, žene i djeca su dobili naredbu da se moraju vratiti u Novi Grad, dok su muškarci ostali zatvoreni u školi u Odžaku.</s><s>Svjedok je rekla da se s ostalim ženama i djecom smjestila u kuću Mire Bračilović.</s><s>U noći sa 4. na 5. juni, kako je navela, pred kuću je došlo više vojnika HVO-a, među kojima je bio i Brnjić, koji im je naredio da izađu i postroje se u vrstu.</s><s>Prema njenim riječima, od postrojenih žena, Brnjić je izdvojio nju, Dušanku Stojanović i još jednu ženu.</s><s>Đekićeva je zajedno sa ove dvije žene i sestrom, koja je već bila sa vojnicima, ušla u vozilo koje je vozio optuženi Brnjić.</s><s>Đekićeva je ispričala da ih je Brnjić dovezao u kuću pored autobuske stanice u Posavskoj Mahali.</s><s>Prema njenom iskazu, on ih je uveo u kuću - nju je predao jednom vojniku, a Stojanovićevu je odveo.</s><s>Ona je rekla da su je silovala četvorica vojnika prije nego što je to uradio i Brnjić, koji je "bio najgori".</s><s>Đekićeva je navela da je jedan od vojnika ušao i rekao im da bježe.</s><s>Od stresa i zadobijenih povreda, kako je rekla, nije mogla hodati, pa joj je pomagala Stojanovićeva.</s><s>Stojanovićeva joj je tada rekla da je i nju silovao Brnjić.</s><s>Optužnica tereti Brnjića da je, kao pripadnik 102. brigade HVO-a, u noći između 4. i 5. juna u kući u neposrednoj blizini autobuske stanice u Posavskoj Mahali prisilno doveo ženu srpske nacionalnosti, a potom je silovao.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 20. april. http://www.srna.rs/novosti/391468/silovanje-srpkinja-u-odzaku-.htm</s>
<s>BANjALUKA, 29.</s><s>JULA /SRNA/ - Milena Lazić, koja je u Tešnju i okolini do rata bila poznata kao jedini taksista, kaže da je Šemsudin Mehmedović u maju 1992. godine naredio da je uhapse, te da je u zatvoru nezakonito provela 13 dana, jer je navodno u Teslić prevozila izbjeglice i prenosila nekakva pisma, što nije bila istina.</s><s>"Tada su mi oduzeli `golf 2`‚ vrijedan 25.000 maraka, ličnu kartu i ostala dokumenta.</s><s>Do danas mi to nije vraćeno, a Mehmedović nije odgovarao, jer me je 13 dana bespravno držao u zatvoru“, rekla je Lazićeva.</s><s>Ona je za "Glas Srpske" izjavila da su je saslušavali Mehmedović, tadašnji načelnik policije u Tešnju, i njegov pomoćnik Anto Borić pokušavajući da je prisile da prizna da se sin njene tetke, koji je tada bio predsjednik lokalnog SDS-a, sastajao sa Radovanom Karadžićem.</s>
<s>01. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO »Bosni prijeti građanski rat, izvještava »Frans pres«, poslije krvavih sukoba do kojih je u protekla 24 sata u Sarajevu došlo između Srba s jedne i Muslimana i Hrvata sa druge strane i riješenosti srpske zajednice da zaustavi proces osamostaljivanja te republike«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 03. 1992. 02. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Za nezavisnu i smaostalnu BiH izjasnilo se milion 986 hiljada i 202 građanina ili 99,43% onih koji su izašli na referendum.</s><s>Od ukupnog broja građana BiH na referendum je izašlo 63,4% upisanih u biračke spiskove.</s><s>Na konferenciji za štampu Mirko Bošković je još naveo da se protiv samostalnosti izjasnilo 5.997 ili 0.19% nevažećih listića je bilo 5.070.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 03. 1992.</s><s>04. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Irfan Janović na konferenciji za novinare, istakao je da Muslimanski narod pokrenuo svoje odbrambene snage.</s><s>One su spremne, dodao je on, da brane Sarajevo i to uz sve druge odbrambene snage, koje su i srpske i hrvatske.</s><s>Muslimani izvan BiH i Sarajeva nude pomoć, čak i vazdušnu kako je rekao Ajanović.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 03. 1992. 04. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Situacija u BiH i danas je izuzetno napeta i zabrinjavajuća.</s><s>Događaji u Sarajevu prije dva dana ostavili su traga na cijelu republiku pa barikade niču skoro na svakom putu i u gradskim četvrtima.</s><s>Uznemirenje među građane unosi se širenjem različitih glasina i dezinformacija tako da je nepovjerenje ogromno.</s><s>Pod oružjem je velik broj civila.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 03. 1992.</s><s>03. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik SDS Radovan Karadžić putuje narednog vikenda u Brisel, na nastavak rada konferencije o BiH.</s><s>Ovaj skup, kako je rekao sam Karadžić na današnjoj konferenciji za novinare, jedina je nada za prevazilaženje političke krize i teškog stanja u ovoj republici.</s><s>Karadžić je rekao da nakon ubojstva na Baščaršiji i svih događaja prethodnih dana u Sarajevu i republici nema više jedinstvene BiH.</s><s>»Nju su ukinuli pucnji u srpske svatove i sarajevski Srbi više neće dozvoliti da budu van zakona i da se prema njima bilo ko ponaša kako hoće« obrazložio je Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 03. 1992. 10. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Aktuelna politička i bezbjedonosna situacija u SR BiH je kritična i, ukoliko se odmah ne preduzmu potrebne mjere, može doći do sukoba širih razmjera i građanskog rata, ocjena je sa jučerašnje sjednice Savjeta za zaštitu ustavnog poretka Predsjedništva SR BiH o kojoj je danas objavljeno saopštenje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 03. 1992. 10. 03. 1992.</s><s>TEHERAN Iran je danas zvanično priznao BiH, Sloveniju i Hrvatsku.</s><s>U saopštenju Ministarstva inostranih poslova Irana koje je prenjela Iranska agencija IRNA, izražava se nada da će tri republike igrati konstruktivnu ulogu u međunarodnoj zajednici za dobro mira i bezbjednosti.</s><s>Iran je poslije Turske i Bugarske, treća država koja je priznala BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 03. 1992.</s><s>23. 03. 1992.</s><s>BRISEL (Tanjug) U Briselu je danas nešto poslije 16 časova počeo šesti krug konferencije o BiH pod pokroviteljstvom Evropske zajednice.</s><s>Zasjedanje će trajati dva dana a na njemu učestvuju vođe triju nacionalnih stranaka – Alija Izetbegović, Radovan Karadžić i Miljenko Brkić.</s><s>Predviđa se da će sporazum postignut 18. marta u Sarajevu biti glavni u pregovorima.</s><s>25. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Juče na Palama (SAO Romanija) održana 12. sjednica Skupštine srpskog naroda BiH.</s><s>Na sjednici je izabran mandatar prof. dr Branko Djerić za sastav prve vlade Srpske Republike BiH.</s><s>Takodje su i dva, prema odluci srpskih poslanika najvažnija ministra do konačnog konstituisanja srpske vlade u BiH.</s><s>Prof. dr Aleksa Buha, izabran je za ministra inostranih poslova.</s><s>Za ministra unutrašnjih poslova srpskog ministarstva BiH izabran je dosadašnji savjetnik u MUP-u BiH Mićo Stanišić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 03. 1992. 27. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Današnje zasjedanje skupštine srpskog naroda BiH proteklo je u svečarskom i radnom dijelu.</s><s>U svečanoj atmosferi, uz specijalnu dekoraciju nacionalnih i vjerskih obilježja »u plavoj sali« Skupštine BiH a u prisustvu velikog broja gostiju i simpatizera, poslanici Srpske skupštine BiH su burno pozdravili PROGLAŠENjE PRVOG USTAVA SRPSKE REPUBLIKE BiH.</s><s>Magistar Momčilo Krajišnik, predsjednik Sprske Skupštine u svečanom i veoma nadahnutom govoru je podsjetio da se radi o istorijskom trenutku srpskog naroda u BiH.</s><s>U drugom radnom dijelu, Skupština Srpskog naroda je donijela zakon o područjima srpskih opština u BiH.</s><s>Skupština je donijela i odluku o obrazovanju savjeta za nacionalnu bezbjednost.</s><s>Jednoglasno je usvojena i preporuka o prestanku isticanja obilježja i simbola sa imenom i likom JOSIPA BROZA TITA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1992. 31. 03. 1992.</s><s>SARAJEVO Oružani sukobi u BiH, koji se već vode u Bosanskom brodu i u opštinama u dolini Neretve i koji svakog trenutka prijete da se prošire na opštine Derventa, Kupres i Srednju Bosnu, posljedica su »otvorene oružane agresije države Hrvatske na BiH«.</s><s>To se ističe u današnjem saopštenju ministara i rukovodećih radnika srpske nacionalnosti u Vladi, ministarstvima i drugim republičkim organima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 04. 1992.</s>
<s>06.06.2016 19:37 \| Srna Sarajevo - Čitanjem optužnice i iznošenjem uvodne riječi Tužilaštva BiH počelo je suđenje Izetu Arifoviću, Suadu Smajloviću i Amiru Salihoviću, optuženima za zločine počinjene nad srpskim civilima na području Srebrenice i Bratunca.</s><s>U optužnici se navodi da su Arifović, Smajlović i Salihović, kao pripadnici oružanih snaga Srebrenice u sastavu takozvane Armije BiH, u junu i julu 1992. godine ubili srpske civile na području opština Srebrenica i Bratunac, prenosi Birn.</s><s>Prema optužnici, Izet Arifović zvani Ćiza ubio je civila srpske nacionalnosti koji je, sa još sedam osoba i četiri mrtva tijela, dovezen u policiju u Srebrenici nakon napada na selo Zalazje 12. jula 1992. godine.</s><s>Arifović je optužen i da je 21. juna 1992. u mjestu Ratkovići ubio Živana Prodanovića, koji je ranije predao oružje i sjedio svezanih ruku.</s><s>Tužilaštvo BiH drugooptuženog Smajlovića tereti da je pucao u dvojicu civila nakon što su izvedeni iz policije.</s><s>"Nakon što su njihova tijela natovarena na kamion, optuženi Smajlović je, primijetivši da jedna od žrtava daje znakove života, pucao rafalom, te su na na taj način usmrtili dvojicu zarobljenih civila", naveo je tužilac Miroslav Janjić.</s><s>Trećeoptuženog Salihovića Tužilaštvo BiH tereti da je preostale civile odvezao u nepoznatom pravcu, a posmrtni ostaci nekih žrtava pronađeni su poslije rata.</s><s>Lejla Čović, advokat optuženog Arifovića, istakla je u uvodnoj riječi da se optužnica zasniva samo na izjavi jednog i to zaštićenog svjedoka.</s><s>"Časni sude, od 37 svjedoka koje je Tužilaštvo najavilo, samo jedan, i to zaštićeni, pominje mog branjenika.</s><s>Uvjerena sam da ćete nakon sprovođenja svih dokaza i vi doći do zaključka da Izet nije kriv", rekla je Čovićeva.</s><s>Odbrane druge dvojice optuženih, takođe, smatraju da je optužnica neosnovana, te da njeni navodi nisu tačni.</s><s>"Osnova za krivično djelo u ovom slučaju ne postoji i odbrane optuženih će to i dokazati", navela je Mirna Delalić, advokat optuženog Smailovića.</s><s>Naredno ročište, kada bi Tužilaštvo trebalo da ispita prvog, zaštićenog svjedoka 0-2 biće naknadno zakazano. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Pocine-nad-Srbima-u-Srebrenici-i-Bratuncu/210721.html</s>
<s>Tužilaštvo traži osuđujuću presudu za zločine nad Srbima u Kladnju</s><s>Petak, 23 septembar 2016</s><s>SARAJEVO, 23.</s><s>SEPTEMBRA /SRNA/ - Na suđenju za zločine počinjene nad srpskim civilima u Stuparima na području Kladnja, Tužilaštvo BiH je u završnoj riječi zatražilo osuđujuću presudu za sedmoricu optuženih.</s><s>Tužilac Marijana Čobović je u završnom izlaganju zatražila da nekadašnji pripadnici policije i Teritorijalne odbrane Safet Mujčinović, Osman Gogić, Selman Busnov, Nusret Muhić, Nedžad Hodžić, Zijad Hamzić i Ramiz Halilović budu proglašeni krivim.</s><s>Ona je istakla da je Tužilaštvo BiH nesumnjivo dokazalo da su optuženi odgovorni za nezakonito zatvaranje srpskih civila u Stuparima, kao i za premlaćivanje i nečovječno postupanje.</s><s>Čobovićeva je podsjetila na iskaze svjedoka koji su doprinijeli dokazivanju navoda iz optužnice.</s><s>Svjedok Ifeta Hrnjić je u iskazu navela da je u svojstvu tužioca u Kladnju saznala da su u Stuparima zatvoreni srpski civili i da o tome nije obaviješteno tužilaštvo.</s><s>Ovu činjenicu, kako je napomenula Čobovićeva, potvrdio je i svjedok Osman Čučak, koji je tada vršio funkciju predsjedavajućeg Ratnog predsjedništva u Kladnju.</s><s>Mnogi svjedoci su govorili o nezakonitom zatvaranju srpskih civila u stanove u Stuparima i da je ono izvršeno po naredbi optuženog Mujčinovića, prenosi Birn.</s><s>Svjedok Ilija Jovičić rekao je na suđenju da je sa grupom stanovnika tražio pomoć od optuženih Mujčinovića i Halilovića, koji su ga pozvali da "siđe u Stupare" i poručili da će "svi Srbi biti razmijenjeni za desetak dana".</s><s>U završnom izlaganju, Čobovićeva je podsjetila i na iskaze drugih svjedoka koji su govorili o susretu sa optuženim Mujčinovićem i Halilovićem, koji su ih uputili u Stupare.</s><s>Ona je podsjetila na iskaz svjedoka Vitomira Andrića, koji je rekao da se zatvorenima u Stuparima po dolasku obratio Mujčinović i poručio im da "nema izlaska iz grada i kretanja bez naredbe".</s><s>Tužilaštvo smatra da je iskazima većine svjedoka dokazalo da je optuženi Mujčinović dopuštao fizičko i psihičko maltretiranje zatvorenika u Stuparima, koje su vršili neki od pripadnika policije optuženi u ovom predmetu.</s><s>Svjedok Radomir Đoković rekao je da je više puta pretučen prilikom zatočeništva, dok je svjedok Ilija Jovičić iznio saznanja da je optuženi Nusret Muhić udarao zatvorenog Ranka Martinovića.</s><s>Čobovićeva je podsjetila na iskaze svjedoka koji su govorili da su Muhić i Gogić udarali Miloša Čelića.</s><s>Svjedok Mirče Martinović, kako je navela Čobovićeva, rekao je da ga je optuženi Nedžad Hodžić tokom ispitivanja o naoružanju udarao po naredbi Safeta Mujčinovića i Nusreta Muhića.</s><s>Tužilaštvo smatra da su iskazi mnogih svjedoka, uključujući i optuženog Muhića, ukazali da je optuženi Selman Busnov, u svojstvu nekadašnjeg načelnika Stanice javne bezbjednosti Kladanj, odgovoran za zatvaranje srpskih civila i nečovječno postupanje prema njima u stanovima prosvjetnih radnika u Stuparima.</s><s>Završna riječ odbrane prvooptuženog Safeta Mujčinovića zakazana je za 21. oktobar. http://www.srna.rs/novosti/435801/tuzilastvo-trazijujucu-presudu-za-zlocine-nad-srbima-u-kladnju.htm</s>
<s>Sandići, muslimanski zaselak u blizini muslimanskog sela Hrnčići (muslimana 1.226) u opštini Bratunac na regionalnoj saobraćajnici između Bratunca i raskrsnice Konjević Polje gde se račva magistralni put za Beograd i Sarajevo, postavljene barikade i zaseda 29. maja 1992.</s><s>Barikada poslužila kao mamac za policiju Bratunca.</s><s>Prilikom dolaska radi uklanjanja barikade policajci ušli u zasedu koju su prethodno postavili naoružani muslimani okolnih sela: Sandići, Lolići, Glogova, Konjević Polje, Kasaba...</s><s>Prilikom deblokade saobraćajnice i uklanjanja barikade na srpske policajce otvorena žestoka unakrsna vatra iz pešadijskog naoružanja.</s><s>Jedna od žrtava bio je i pokojni Milutin Milošević, za koga je tadašnji predstavnik OUN za područje bivše Jugoslavije Tadeuš Mazovjecki u jednom od svojih brojnih izveštaja i optužbi protiv Srba, naveo da su ga ubili Srbi zato što je štitio muslimane u Bratuncu.</s><s>Mazovjecki je svesno prikrio istinu da su časnog čoveka i profesionalca, Milutina Miloševića, ubili muslimani koje je štitio.</s><s>To je primer samo jedne od brojnih obmana svetske javnosti i OUN koje je počinio gospodin Tadeuš Mazovjecki.</s><s>Do tela ovih ljudi dugo se nije moglo prići, a eshuminirana su i dostojanstveno sahranjena tek nakon deset meseci, marta 1993.</s><s>Žrtve: 1) Milutin (Stevo) Milošević, 1948; 2) Jovo (Sreten) Blagojević, 1973; 3) Dragica (Stojan) Matikosa, 1955; 4) Sreto (Milan) Suzić, 1960; 5) Miodrag (Milo) Vorkapić, 1971; 6) Ivan (Ratko) Ivanović, 1970; 7) Dragan (Desimir) Petrović, 1967; 8) Vesna Krdžalić; 9) Aleksandar (Mirko) Grahovac, 1972; 10) Žarko Ivanovski.</s><s>Odgovorni za zločin: Munib Šabić; Mustafa (Ejub) Golić, 1958; Fadil (Hasan) Dedić, 1961; Sead (Selmo) Delić, 1966; Safet (Bajro) Omerović-Miš; Sadik (Ahmet) Omerović, 1967; Veiz (Vehbija) Šabić, 1966; Munib (Mujo) Sulejmanović, 1953; Adil (Adem) Osmanović, 1960; Sulejman (Ibro) Mujčinović, 1957; Hamed (Husein) Muharemović, 1965. i dr. Svedoci: Branislav Milošević.</s><s>Izvori: SRJ:"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (op. Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.", podnet SB OUN 2. juna 1993; Milivoje Ivanišević: "Hronika našeg groblja", Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; "Srpske žrtve opštine Srebrenica - prethodni rezultati", Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, 1998.</s><s>Beograd; Miroslav Toholj: "Crna knjiga", Svetigora, Cetinje, 2000. sveska 2, str. 293-245. (Gotovo. )</s>
<s>Orašje: Tužilaštvo uložilo dokaze o smrti 21 srpskog logoraša</s><s>Petak, 04 mart 2022</s><s>Srna \| 02.03.2022 \| Glas Srpske SARAJEVO - U Sudu BiH, u današnjem nastavku suđenja desetorici pripadnika HVO-a za ratni zločin nad srpskim civilima i ratnim zarobljenicima u Orašju 1992. i 1993. godine, tužilac Milanko Kajganić uložio dokaze o smrti 21 srpskog logoraša o čemu je na prošlom ročištu detaljno govorio vještak Željko Karan.</s><s>Tužilaštvo BiH uložilo je materijale dokaze o smrti 21 srpskog logoraša koji su prezentovani vještaku Karanu koji je na osnovu toga sačinio svoju stručno medicinsku analizu.</s><s>Dokazi koje je Kajganić uložio odnose se na ljekarske izvještaje, potvrde, mjesto i uzrok smrti oštećenih.</s><s>Među uloženim dokazima su i zapisnici o utvrđivanju identifikacije nastradalih, fotodokumentacija obdukcija, te zapisi o medicinskoj obradi tijela.</s><s>Kajganić je uložio i uputnice, nalaze i mišljenja specijalista za ortopediju o invaliditetu pojedinih oštećenih, kao i potvrde Međunarodnog komiteta Crvenog krsta o njihovom oslobađanju iz logora na području Orašja.</s><s>Uložene su i kartice nestalih Republičkog centra porodica poginulih boraca i nestalih civila Republike Srpske.</s><s>Za zločine u Orašju optuženi su general HVO-a Đuro Matuzović, Ivo i Tado Oršolić, Marko Dominković, Joso Nedić, Marko Blažanović, Mato i Anto Živković, Stjepo Đurić i Mirko Jurić.</s><s>Prema optužnici, zločine su počinili kao pripadnici komandnih struktura HVO-a i policije u Orašju, te pripadnici vojne policije.</s>
<s>Srna \| 18.02.2022 \| Glas Srpske SARAJEVO - Advokat Adna Dobojlić, tokom iznošenja završnih riječi, izjavila je da očekuje oslobađajuću presudu za svog branjenika Dragana Vikića, komandanta Specijalne jedinice MUP-a takozvane RBiH, optuženog za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 1992. godine u Sarajevu.</s><s>-Komandant Vikić nije imao nadređenost ni nad kim o kome se govori u optužnici, niti nad Davorom Matićem zvanim Mišo Žmiro, Jusufom Jukom Prazinom ili pripadnicima njegove jedinice, niti Nedžadom Herendom.</s><s>To smo vrlo jasno obrazložili - rekla je Dobojlićeva na današnjem ročištu u Sudu BiH.</s><s>Na dio optužnice koja tereti Vikića za uklanjanje tijela ubijenih vojnika JNA ispred Doma policije, gdje je bila smještena Vikićeva specijalna jedinica, Dobojlićeva je istakla da „on nije naredio uklanjanje tijela, već da se pripadnici njegove jedinice povuku“.</s><s>-To je naredio da se ne bi diralo mjesto događaja, da bi se mogao obaviti uviđaj- navela je Dobojlićeva.</s><s>Ona tvrdi da završne riječi nije koncipirala na svom viđenju slučaja nego na argumentovanim dokazima, a da su svjedočenja Tužilaštva vrlo upitna, prenose federalni mediji.</s><s>Obraćajući se novinarima nakon ročišta, Dobojlićeva je izjavila da je obrazložila dokaze koje je Tužilaštvo prilagalo kada je istragu vodio strani tužilac.</s><s>U predmetu „Veliki park“, osim Vikića, optuženi su pomoćnik ministra unutrašnjih poslova takozvane RBiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić.</s><s>Prema optužnici, oni su bili informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>U optužnici je navedeno da su oni bili informisani o stavljanju pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura zarobljenih vojnika JNA, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za ostalim tijelima još traga.</s><s>Na narednim ročištima, završne riječi daće odbrane još trojice optuženih u ovom predmetu.</s><s>Očekuje se da bi konačna presuda mogla biti izrečena u narednih mjesec dana. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_danana-ocekuje-oslobadjajucu-presudu-za-vikica/399050</s>
<s>Potvrđena optužnica protiv Jahje Vukovića za terorizam</s><s>Sreda, 03 februar 2021</s><s>02/02/2021 \| RTRS \| Autor: SRNA Sud BiH potvrdio je optužnicu protiv Jahje Vukovića koja ga tereti da je zajedno sa drugim licima iz BiH učestvovao u terorističkim aktivnostima u Siriji.</s><s>Vuković je optužen da je počinio krivično djelo organizovanje terorističke grupe, saopšteno je iz Suda BiH.</s><s>U optužnici se navodi da je Jahja Vuković 16. juna 2014. godine napustio BiH i otišao u Njemačku, odakle je, nakon dva mjeseca, otputovao avionom u Tursku, te ilegalno prešao u Siriju sa namjerom da se priključi terorističkim grupama koje djeluju na tom području.</s><s>Prema navodima u optužnici, Vuković se priključio formacijama u okviru terorističke organizacije "Džebatul nusra front" /Al nusra front/ i terorističkim grupama koje djeluju u Siriji.</s><s>Pripadnici ove terorističke organizacije su svakodnevnim oružanim akcijama, i to napadima na stanovništvo, ubijanjima, protivpravnim zatvaranjima, uzimanjem talaca i drugim radnjama činili terorističke akte sa namjerom nasilne izmjene ustavnog poretka i vlasti.</s><s>U optužnici se navodi da je optuženi u Siriji boravio zajedno sa drugim licima iz BiH koja su tu bila boravila sa istom namjerom, te pod imenom Abdulaziz učestvovao u terorističkim aktivnostima, pružao pomoć i borio se na strani snaga "Džebatul nusra fronta".</s><s>Vuković je u Siriji boravio sve do poraza terorističke "Islamske države", nakon čega se skrivao u Turskoj, gdje je uhapšen, te izručen pravosuđu BiH. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=420046</s>
<s>Neće biti predložen pritvor osumnjičenom za zločine u sarajevskom Velikom parku</s><s>Četvrtak, 14 jul 2016</s><s>SARAJEVO, 13.</s><s>JULA /SRNA/ - Tužilaštvo BiH neće predlagati pritvor za lice čiji su inicijali M.Č. koje je uhapšeno na području Mostara zbog ratnog zločina počinjenog nad pripadnicima JNA 1992. godine u Velikom parku u Sarajevu.</s><s>U Tužilaštvu BiH nisu mogli da navedu razlog zbog kojeg se neće predlagati pritvor, ali je istaknuto da se nastavljaju aktivnosti na rasvjetljavanju ovog ratnog zločina.</s><s>Pripadnici Agencije za istrage i zaštitu BiH /Sipa/ uhapsili su M.Č. juče postupajući prema naredbi Tužilaštva BiH.</s><s>Iz Sipe je ranije saopšteno da se M.Č. sumnjiči da je počinio krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika u vezi sa krivičnim djelom lična krivična odgovornost i sapočinioci u Velikom parku, kada je ubijeno osam pripadnika rezervnog sastava JNA.</s><s>Uhapšeni je priveden u službene prostorije Sipe, gdje je nad njim izvršena kriminalistička obrada, a potom je predat Tužilaštvu BiH na dalje postupanje, navodi se u saopštenju.</s><s>Centar javne bezbjednosti Istočno Sarajevo podnio je u maju 2005. godine prijavu protiv 13 lica osumnjičenih za ubistvo osam pripadnika JNA 1992. godine u Velikom parku u Sarajevu.</s><s>U prijavi se za ovaj zločin, između ostalih, terete bivši ministar odbrane BiH Jerko Doko, komandant Teritorijalne odbrane BiH Hasan Efendić, komandant Specijalne jedinice MUP-a BiH Dragan Vikić, komandant Vojne policije takozvane Armije BiH Kerim Lučarević, načelnik Stanice javne bezbednosti Novi Grad Malik Krivić i jedan od komandanata Specijalne jedinice takozvane Armije BiH pod komandom Jusufa Juke Prazine, pokojni Davor Matić Žmira.</s><s>U Velikom parku u centru Sarajeva 22. aprila 1992. godine, naočigled brojnih prolaznika, strijeljano je osam pripadnika JNA.</s><s>Na taj dan, pedesetak metara od zgrade Predsjedništva BiH i u neposrednoj blizini Doma policije, zločinački su ubijeni zarobljeni rezervisti JNA Milivoje Lalović, Đorđe Bjelica, Zoran Marković, Dragomir Đerić, Stevan Đokanović, Vlajko Golubović, Nedeljko Vujičić i Miladin Vukmanović.</s><s>O ovom slučaju vođeno je više istraga, među kojima su one Kantonalnog tužilaštva Sarajevo i Haškog suda.</s><s>U Hagu je saslušano više svjedoka, a jedan od najvažnijih bio je bivši pripadnik AID-a Edin Garaplija koji je tvrdio da je vojnike JNA likvidirao Nedžad Herenda, pripadnik jedinice "Ševe". http://www.srna.rs/novosti/417179/nece-biti-predloitvor-osumnjicenom-za-zlocine-u-velikom-parku-.htm</s>
<s>Premlaćivanje zatočenih Srba u osnovnoj školi u Livnu</s><s>Četvrtak, 14 januar 2016</s><s>SARAJEVO, 13.</s><s>JANUARA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Velibor Arnaut rekao je u Sudu BiH da su u Osnovnoj školi "Ivan Goran Kovačić" u Livnu, gdje je u jednom momentu bilo zatočeno oko 200 Srba, bili loši uslovi, nedostajalo hrane, a dešavala su se premlaćivanja i ispitivanja, uglavnom noću.</s><s>Za zatvaranje, mučenje i ubistva srpskih civila 1992. godine u Osnovnoj školi "Ivan Goran Kovačić" sudi se Zdenku Andabaku, Muamiru Jašareviću i Seadu Velagiću.</s><s>Svjedok je ispričao da ga je tokom zatočeništva u Osnovnoj školi "Ivan Goran Kovačić" u Livnu ispitivao Muamir Jašarević zvani Babo sa mlađim bratom optuženog Zdenka Andabaka.</s><s>Prema optužnici, Andabak je bio komandant Vojne policije Hrvatskog vijeća odbrane /HVO/ za operativnu zonu sjeverozapadna Hercegovina, Jašarević njegov zamjenik, a Velagić pripadnik kriminalističke službe Vojne policije HVO-a.</s><s>Arnaut je rekao da je u školu odveden 9. augusta 1992. godine.</s><s>"Garića policajca se sjećam, naišao je kamionom po nas.</s><s>U školi smo zatekli nekoliko ljudi, a kasnije su pristizali i drugi", ispričao je svjedok.</s><s>On je naveo da je u jednom momentu u sali bilo oko 200 osoba srpske nacionalnosti.</s><s>"Prvi put kada sam izveden, dobio sam batine.</s><s>Udario me Mate Čeko, nogom u stomak.</s><s>Treći put sam odveden kod gospodina Jašarevića i mlađeg brata Zdenka Andabaka.</s><s>Nisam ih znao prije rata, ali sam u sali saznao ko su.</s><s>Oni me nisu tukli", naveo je svjedok, dodavši da je Jašarević od njega uzeo izjavu.</s><s>Za Jašarevića je svjedok rekao da je bio vojnički tip i da se nije smijao.</s><s>"Taj put kada je od mene uzimao izjavu, baš me prijatno iznenadio jer je bio korektan", naveo je Arnaut.</s><s>Svjedok je ispričao da je u Osnovnoj školi "Ivan Goran Kovačić" u Livnu viđao Zdenka Andabaka i da je čuo da je tukao zatvorenike, te da je bio komandant Vojne policije.</s><s>"Ulazio si i nešto nam saopštavao.</s><s>S obzirom na funkciju, svi ste znali šta se dešava", rekao je Arnaut, odgovarajući na pitanja optuženog Andabaka.</s><s>Svjedok je naveo i da je viđao i optuženog Seada Velagića u školi, te da je on "slovio za jednog od žešćih momaka u Vojnoj policiji".</s><s>Arnaut je dodao da zna i da su neke od zatočenih osoba u školi smrtno stradale.</s><s>Nakon mjesec do mjesec i po dana, svjedok je rekao da je pušten kući, uz obavezu javljanja u Vojnu policiju zbog obavljanja radne obaveze sve do razmjene u julu 1993. godine.</s><s>Drugi svjedok Tihomir Zubić rekao je da su ga nepoznate osobe premlatile u Osnovnoj školi "Ivan Goran Kovačić" u Livnu gdje je bio zatvoren.</s><s>Odgovarajući na pitanje odbrane Zdenka Andabaka, Zubić je naveo da je imao oružje, ali ne i broj metaka naveden u krivičnoj prijavi koju je prezentovao branilac Bajro Čilić.</s><s>Svjedok je naveo da je oružje dobio, ali da se ne sjeća kome ga je i na koji način predao.</s><s>Oba svjedoka na ovom ročištu govorila su o grupi zatočenika u školi u Livnu koje su nazivali "ćelavci", a koji su pronađeni u jami iznad grada, u grobnici.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 27. januara. http://www.srna.rs/novosti/368531/premlacivanja-zatocenih-srba-u-osnovnoj-skoli-u-livnu.htm</s>
<s>Nedžad Hasić vraćen u pritvor nakon hapšenja po potjernici</s><s>Subota, 28 novembar 2020</s><s>BIJELjINA, 27.</s><s>NOVEMBRA /SRNA/ - Nedžad Hasić, koji je uhapšen po međunarodnoj potjernici jer je osumnjičen za ubistvo srpskih civila u Srebrenici, vraćen je u pritvor, potvrđeno je Srni u Okružnom sudu u Bijeljini.</s><s>"Za ovo lice je već po potjernici bio određen pritvor od ovog suda i po tom rješenju je predat pritvorskoj jedinici u Bijeljini", rekao je sekretar suda Milomir Čodo.</s><s>On kaže da će u narednim danima sudsko vijeće razmatrati da li će Hasiću produžiti pritvor.</s><s>Pripadnici Agencije za istrage i zaštitu /Sipa/ predali su Okružnom sudu u Bijeljini Hasića, osumnjičenog za ubistvo srpskih civila u Srebrenici.</s><s>Pripadnici Sipe juče su u mjestu Tinja u opštini Srebrenik pretresli jednu lokaciju i uhapsili lice za kojim je raspisana međunarodna potjernica, saopšteno je ranije iz ove policijske agencije.</s><s>Prilikom pretresa stambenog objekta koje koristi osumnjičeni, službenici Sipe otkrili su i privremeno oduzeli dvije automatske puške, poluautomatsku pušku, karabin, malokalibarsku pušku, tri pištolja, optiku za snajper, deset okvira za municiju i veću količinu municije različitih kalibara.</s><s>Srna nezvanično saznaje da je za uhapšenim licem ranije raspisana Interpolova potjernica zbog sumnje da je 1996. godine učestvovao u ubistvu četiri srpska civila na području Srebrenice.</s><s>Prema saznanjima Srne, 2. maja 1996. godine u mjestu Krušev Do, opština Srebrenica, izvršeno je ubistvo četvoro srpskih civila Đorđa Petrovića, Nikole Modrakovića, Momčila Ristanović i Vlajka Zekića, za koje su optuženi Ahmo Harbaš, Nedžad Hasić zvani Dževad i Džeri, Behudin Husić iz Srebrenice i Samir Avdić iz Bratunca.</s><s>Okružni sud u Bijeljini prvostepenom presudom osudio je ova lica na kazne zatvora u trajanju od dvadeset godina, nakon čega su ova lica bila u bjekstvu.</s><s>Okružni sud u Bijeljini izdao je naredbu o raspisivanju međunarodne potjernice za optuženim licima, te donio rješenje o određivanju pritvora. http://89.111.245.19/novosti/849271/nedzad-hasic-vracen-u-pritvor-nakon-hapsenja-po-potjernici.htm</s>
<s>BIH \| 22/02/2013 \| 16:38 \| Agencije Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv muškarca čiji su inicijali A.F. (66) zbog ratnog zločina protiv civilnog srpskog stanovništva počinjenog 1992. godine u Centralnom zatvoru i vojnom zatvoru “Viktor Bubanj” u Sarajevu.</s><s>On je optužen da je zločine počinio kao učesnik udruženog zločinačkog poduhvata, a s obzirom da se ne nalazi na teritoriji BiH, nakon potvrđivanja optužnice, tužilaštvo će preduzeti radnje i aktivnosti kako bi bio dostupan i protiv njega se vodio krivični postupak.</s><s>Optuženom se stavlja na teret da je od juna do novembra 1992. godine, kao pripadnik vojne policije Teritorijalne odbrane BiH i stražar u objektu Centralnog zatvora i Vojnog zatvora u kasarni “Viktor Bubanj”, sa više osoba, prekršio odredbe Ženevskih konvencija o zaštiti civilnih lica za vrijeme rata.</s><s>Šezdesetšestogodišnjak je optužen da je u više navrata tukao zatvorenike srpske nacionalnosti, nanosio im teške tjelesne povrede, zastrašivao ih prijetnjama da će biti ubijeni, te ih na druge načine tukao, mučio i zlostavljao.</s><s>Njemu se stavlja na teret i da je uz prijetnje i upotrebu sile silovao i seksualno zlostavljao jednu zatvorenicu srpske nacionalnosti u Centralnom zatvoru u Sarajevu.</s><s>Zbog svega toga optužen je da je kršeći pravila međunarodnog prava za vrijeme rata i oružanog sukoba kao učesnik udruženog zločinačkog poduhvata počinio ratni zločin protiv civilnog stanovništva.</s><s>Svjedočenje uz mjere zaštite</s><s>Svjedok Tužilaštva BiH danas je u nastavku suđenja za zločine počinjene u kasarni “Viktor Bubanj” u Sarajevu svjedočio uz mjere zaštite, koje podrazumijevaju zabranu objavljivanja njegovog iskaza u javnosti.</s><s>M.K. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=81419</s>
<s>Po nalogu Tužilaštva BiH, u Zavodu za sudsku medicinu RS identifikovana tela Gojka Popovića i Đure Tepšića, ekshumiranih u Kasarni „Adil Bešlić“ u Bihaću.</s><s>Čeka se otkrivanje identiteta još sedmoro Srba</s><s>BANjALUKA - Po nalogu Tužilaštva BiH, u petak su u Zavodu za sudsku medicinu RS identifikovana tela Gojka Popovića i Đure Tepšića, ekshumiranih u Kasarni „Adil Bešlić“ u Bihaću.</s><s>Rukovodilac Operativnog tima za traženje nestalih RS Goran Krčmar kaže da se u toj kasarni i dalje nalazi masovna grobnica u kojoj su tela još sedam ubijenih Srba, a Oružane snage BiH nisu zainteresovane da to pitanje reše.</s><s>Gojko Popović je rođen 1955. u Pakracu u Hrvatskoj, a nestao 1. avgusta 1995. u mestu Klokot, na području opštine Bihać.</s><s>Posmrtni ostaci ekshumirani su 19. septembra 2011.</s><s>Đuro Tepšić je rođen 1973. godine u Karlovcu, nestao je 21. jula 1995. u mestu Urga u opštini Bihać, a ekshumiran je istog dana i na istom mestu gde i Popović.</s><s>- Popović i Tepšić zajedno su sa još 19 srpskih ratnih zarobljenika 1995. godine ubijeni u tadašnjoj kasarni „27. jul“, današnjoj „Adil Bešlić“.</s><s>Ubili su ih pripadnici Petog korpusa Armije BiH, pod komandom Atifa Dudakovića - rekao je Krčmar.</s><s>Krčmar je istakao da se i dalje traga za 1.695 nestalih Srba, a da se od tog broja 608 tela nalazi neidentifikovano u spomen-kosturnicama u Istočnom Sarajevu, Banjaluci i Nevesinju.</s>
<s>Svjedoci na suđenju Bosniću: Sinovi su nam se borili u Siriji</s><s>Sreda, 25 februar 2015</s><s>25.02.2015 17:01 \| Srna Sarajevo - Dva svjedoka Tužilaštva BiH potvrdila su danas na suđenju Huseinu Bilalu Bosniću, optuženom za javno podsticanje na terorističke aktivnosti, da su se njihovi sinovi borili u Siriji, te da su prije odlaska na ratište kod optuženog išli na vjersku službu u Bužim.</s><s>Svjedok Hasaga Crnjenković rekao je da je njegov sin Amir /23/ poginuo u Siriji, gdje je otišao prije osam i po mjeseci.</s><s>"Preko skajpa sam dobio sliku poginulog sina i tako saznao da je nastradao", rekao je Crnjenković u nastavku suđenja Bosniću pred Sudom BiH.</s><s>On kaže da je sina vaspitavao u duhu islama i da ga je odmalena vodio u džamije u Prijedoru i selu Rakovčani, gdje su živjeli.</s><s>Crnjenković je posvjedočio da je njegov sin boravio par dana u mjestima Maoča kod Brčkog i Ošve kod Maglaja, koja su poznata kao sjedišta vehabija.</s><s>On je potvrdio da je tokom 2013. godine zajedno sa sinom išao na džumu /molitvu/ kod Bosnića u Bužimu, ali da nikada nije čuo da je optuženi pozivao na odlazak u Siriju.</s><s>"Odlazak moga sina u Siriju nema veze sa Bosnićem.</s><s>Moje dijete je bilo islamski nastrojeno i nikoga ne krivim za to što je učinio.</s><s>Ima onaj ajet koji kaže "Borite se na Alahovom putu svojim imecima i životima i mislim da ga je to odvelo u Siriju", rekao je Crnjenković.</s><s>On tvrdi da njegov sin nikada nije govorio da će otići u Siriju i da nije znao ni kada je otišao.</s><s>Svjedok kaže da mu se sin iz Sirije kratko javio telefonom, te da su kasnije ponekad komunicirali preko "skajpa", ali da nisu razgovarali o dešavanjima u toj zemlji.</s><s>"Čuo sam da je tamo ratovao i da je bio sa Čečenima.</s><s>Kasnije sam saznao da je bio sa rođakom Enesom Borovcem", rekao je Crnjenković.</s><s>Drugi svjedok Tužilaštva BiH Muharem Borovac potvrdio je da se njegov sin Enes /31/ od novembra 2013. godine nalazi u Siriji, ali da ne zna u kojem je gradu.</s><s>"Ne znam kako je otišao i odakle mu pare za odlazak.</s><s>Kasnije sam saznao da je otišao sa rođakom Amirom Crnjenkovićem koji je poginuo", rekao je Borovac.</s><s>On kaže da sa sinom rijetko komunicira zbog loših telefonskih veza, ali da vijesti o njemu sazna od drugog sina iz Slovenije, koji sa Enesom ponekad komunicira preko interneta.</s><s>"Tako sam saznao i da je Enes nekoliko puta bio ranjavan", rekao je Borovac.</s><s>On tvrdi da mu sin nikada nije spominjao odlazak u Siriju, ali da je rekao da će živjeti u Ošvama, gdje je, osim u Bužimu kod Bosnića, išao na džumu.</s><s>Borovac je rekao da je njegov sin išao na molitvu u Ošve, jer se u selu Rakovčani kod Prijedora nije slagao sa džematlijama i mjesnim imamom Elvedinom Softićem u vezi sa načinom klanjanja.</s><s>Na kraju današnjeg ročišta, Tužilaštvo BiH je zatražilo novo produženje pritvora za Bosnića, koji mu ističe 1. marta, čemu se odbrana usprotivila i predložila određivanje mjera zabrane.</s><s>Bosnić je optužen za javno podsticanje na terorističke aktivnosti u vezi sa krivičnim djelima vrbovanje radi terorističkih aktivnosti i organizovanje terorističke grupe.</s><s>Tužilaštvo ga tereti da je tokom 2013. i 2014. godine kao pripadnik selefijske zajednice organizovane na području BiH, van zvaničnih institucija Islamske zajednice, u nekoliko gradova kao što su zajednice u Velikoj Kladuši i Gornjoj Maoči, radi propagiranja i širenja islamskog radikalizma u BiH i regionu, svjesno sa pozicije vjerskog autoriteta javno podstrekavao druge da se priključe terorističkim organizacijama.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 3. mart kada će biti saslušana još dva svjedoka Tužilaštva BiH. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Svjsnicu-Sinovi-su-nam-se-borili-u-Siriji/176164.html</s>
<s>Orašje: Svjedočenje o identifikaciji posmrtnih ostataka ubijenih Srba</s><s>Sreda, 05 februar 2020</s>
<s>Orašje: Srbe u Donjoj Mahali tukao i optuženi Mato Živković</s><s>Sreda, 22 avgust 2018</s><s>Prema njegovim riječima, vojna policija ih je tukla rukama, nogama i palicama, a tokom noći bilo je i pojedinačnih maltretiranja, što su uglavnom činili Pera Vincetić, te Anto i Mato Živković.</s><s>"Mene je tri, četiri puta tukao Mato.</s><s>Šutao me nogama, udarao palicama i šamarao.</s><s>Sve je zavisilo od njegove volje, a ja sam se osjećao kao nula od čovjeka.</s><s>Nisam lično vidio da je Anto nekoga udarao", rekao je Dragojlović.</s><s>On je dodao da su ujutro, tokom postrojavanja, ponovo bili prebijani dodajući da ne zna ko je to činio jer, kako je kazao, to nisu smjeli gledati.</s><s>Dragojlović je naveo da je zatvorene Srbe starije od 40 godina vojna policija prebacila u sportsku salu škole u Orašju, odakle su svakodnevo išli na kopanje rovova i tranšea.</s><s>"Vojna policija nas je dizala i odvodila na radove gdje se pucalo.</s><s>U decembru 1992. tokom kopanja tranšea za tenkove u Vidovicama, vidio sam da je od granate poginuo Vid Pavić, a njegov brat Čedo ranjen", naveo je Dragojlović.</s><s>Nakon mjesec dana provedenih u Orašju Dragojlović je rekao da je ponovo vraćen u Donju Mahalu, jer im je tamo nedostajalo ljudi za kopanje tranšea za tenkove, dodajući da je u tom periodu ranjen u dva navrata.</s><s>Svjedok Tužilaštva Goja Gajić rekla je da je njen suprug Maksim sa kojim je živjela u Lončarima, nestao 2. maja 1992. godine zajedno sa Jovanom Stevanovićem i Senahidom Đuđićem.</s><s>"Javili su mi da su zarobljeni u Donjoj Mahali, a Jovo Stevanović, koji je bio zarobljen sa mojim mužem, kasnije mi je rekao da mu je Zoran Kalinić iz Slavonske Požege zabio nož u vrat i ubio ga", navela je Gajićeva.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja odbrana optuženih, Gajićeva je potvrdila da je njen suprug bio pripadnik Vojske Republike Srpske, da je bio na liniji razgraničenja sa hrvatskom vojskom, te da nije čula da joj je suprug zatečen u pljački hrvatskih kuća u Vidovicama zbog čega je priveden.</s><s>Treći svjedok Tužilaštva BiH, Radenko Stojnić rekao je da je od Aleksandra Božića čuo da je njegov brat Ranko ubijen u logoru u Donjoj Mahali.</s><s>"Moj brat je sredinom aprila 1992. godine krenuo prema Zagrebu gdje je radio, a Aleksandar, koji je bio u logoru s mojim bratom, rekao mi je da je u Županji istjeran iz autobusa i odveden u logor.</s><s>Rekao mi je da je tamo mučen i prebijan, a da su to činili izvjesnin Dama, Luna, Amazonka, Pera Vincetić, a da ga je ubio Mato Živković", rekao je Stojnić.</s><s>On je dodao da mu je Aleksandar rekao da je Ranko ubijen kako ga ne bi vidio Međunarodni crveni krst koji je sutradan trebao da dođe.</s><s>"Njegovi posmrtni ostaci pronađeni su između dva spomenika u pravoslavnom groblju u Donjoj Mahali", naveo je Stojnić.</s><s>Za zločine u Orašju optuženi su general Hrvatskog vijeća odbrane /HVO/ Đuro Matuzović, Ivo i Tado Oršolić, Marko Dominković, Joso Nedić, Marko Blažanović, Mato i Anto Živković, Stjepo Đurić i Mirko Jurić.</s><s>Prema optužnici, oni su zločine počinili kao pripadnici komandnih struktura HVO-a i policije u Orašju, te kao pripadnici vojne policije.</s><s>Na teret im je stavljen progon srpskog stanovništva - ubistvima, zatvaranjem ili drugim teškim oduzimanjem slobode, mučenjima, silovanjima i drugim nečovječnim djelima.</s><s>Matuzović, Živković i Đurić optuženi su i da su, zajedno sa njima poznatim pripadnicima vojne policije HVO-a, u šupi u Donjoj Mahali i u logoru u osnovnoj školi u tom mjestu, učestvovali u ubistvima, mučenju i nečovječnom postupanju prema ratnim zarobljenicima.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 29. avgust. http://www.srna.rs/novosti/619990/dragojlovic-srbeu-donjoj-mahali-tukao-i-optuzeni-mato-zivkovic.htm</s>
<s>Krupne ribe izbjegle odgovornost za zločin u logoru Dretelj</s><s>Petak, 24 april 2015</s><s>24.04.2015 12:13 \| Goran Maunaga Sarajevo - Logoraši u RS ogorčeni su sudskim procesom i presudama za zločine nad Srbima u logoru Dretelj, jer nisu procesuirani najodgovorniji za te zločine, a kazne su minorne i za one za koje je dokazano da su ubijali Srbe.</s><s>Sud BiH osudio je prošle sedmice pripadnike HOS-a Ivana Medića na sedam godina zatvora, Ivana Zeleniku i Ediba Buljubašića na šest, Marinu Grubišić-Fejzić na pet, dok je Srećka Hercega oslobodio optužbe za zločine počinjene nad srpskim zarobljenicima u logoru Dretelj kod Čapljine i u vojnoj ambulanti u Mostaru 1992. godine.</s><s>Predsjednik Udruženja logoraša istočne Hercegovine Vukan Kovač kaže da je frapantno da je za zločine u Dretelju osuđeno samo četvoro pripadnika HOS-a s obzirom na to da su tokom suđenja svjedoci iznijeli još desetine imena najodgovornijih za ubistva, silovanja i torturu nad logorašima. - Kad je tužilac Džud Romano pokrenuo taj proces on je osumnjičio 56 ljudi za zločine u Dretelju i to nam je davalo tračak nade.</s><s>On je napustio BiH, neko drugi je preuzeo predmet i došlo je do toga da u Sudu završi samo njih pet od kojih je jedan oslobođen.</s><s>Šokantno je i to što u procesu nije dokazano ko je bio upravnik logora, a optužnicom nisu obuhvaćena lica koja su ga osnovala - kaže Kovač.</s><s>Dodaje da je nelogično i to što je Edib Buljubašić koji je priznao zločine osuđen na samo šest godina zatvora koje neće ni odležati jer mu je izrečena objedinjena kazna od 34 godine koju ima zbog ranije počinjenih krivičnih djela. - I sami osuđeni su rekli da su na slobodi ostali oni koji su u Dretelju činili veće zločine - kazao je Kovač. “Glas Srpske” od izvora bliskog Sudu BiH saznaje da je žena logoraš koja je u Sudu BiH bila zaštićeni svjedok imenovala 15 muškaraca koji su je silovali, a da je procesuiran samo Ivan Medić. - Ona je izjavila da je uhapsio i u logor doveo Miro Hrstić koji je prvi i silovao.</s><s>Zatim je navela silovatelje Dragana Dujmovića, Damira Brajkovića, Hektora Ćosića zvanog Dida, Zvonimira Bijelića, Tonija Rajića i Vinka Primorca.</s><s>Navela je i Mirsada Repka, Željka i Luku Špegelja, Zvonimira i Branislava Bjeliša, Gorana Zeca i Antu Raiča - kaže naša sagovornica.</s><s>Dodao je da je žrtva silovanja iznijela još nekoliko imena, nadimaka ili prezimena onih koji su je silovali. - Ona je rekla da je silovana 33 puta, ali po ovom sudskom postupku ispada da nju niko nije silovao.</s><s>Medić koji je jedini procesuiran je najbeznačajniji od svih i radio je kao smetljar - kaže naš izvor.</s><s>I predsjedavajuća Sudskog vijeća Enida Hadžiomerović rekla je tokom izricanja presude da Tužilaštvo nije dokazalo ko je bio upravnik logora Dretelj zbog čega je oslobođen Srećko Herceg koji se teretio da je bio njegov zamjenik.</s><s>Ona je rekla i da su tokom suđenja otkrivene informacije o identitetu drugih počinilaca zločina u Dretelju te da je sudskom vijeću nejasno zašto i oni nisu obuhvaćeni optužnicom.</s><s>Rekla je i da je jedan svjedok otkrio imena više ljudi koji su je silovali, a da je Tužilaštvo procesuiralo samo jednu osobu.</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić kaže da su osuđenima trebalo da budu izrečene strože kazne. - Uložićemo žalbu na oslobađajući dio presude i tražiti izricanje strožih sankcija - kaže Grubešić.</s><s>Diskriminacija Vukan Kovač kaže da logoraše najviše boli to što je i sudija rekao da su neki oslobođeni zato što ih ljudi nisu prepoznali. - To se događa samo u procesima u kojima su zločini počinjeni nad Srbima.</s><s>Za Dretelj su presude mnogo ranije bile u Norveškoj i Švedskoj.</s><s>Nismo zadovoljni presudom kao ni u slučaju drugih predmeta za zločine počinjene nad Srbima.</s><s>Takav sud treba ukinuti - kaže Kovač. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Kruodgovornost-za-zlocin-u-logoru-Dretelj/181472.html</s>
<s>13. 06. 1991.</s><s>ZAGREB »Prijedlog koji ima najviše šansi da prodje jest podjela Herceg-Bosne na po »dva muslimanska, srpska i hrvatska kantona« piše danas zagrebački »VEČERNjI LIST« u članku pod naslovom »Bosna kao Švicarska«.</s><s>»Srpski bi kantoni bili Bosanska Krajina i Stara Hercegovina, muslimanski Cazinska krajina i Središnja Bosna, a hrvatski zapadna Hercegovina i Posavina«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 06. 1991.</s><s>13. 06. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH smatra da je ideja o kantonizaciji ove republike veoma zanimljiva, što bi se ona mogla izvršiti po ugledu na Švajcarsku, Holandiju, Belgiju, stoga će SDS podržati ovu ideju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 06. 1991.</s>
<s>SARAJEVO - Tužilaštvo BiH prikupilo je dovoljno dokaza za podizanje optužnice protiv ratnog komandanta Petog korpusa Armije RBiH Atifa Dudakovića za ratne zločine počinjene na području Krajine od 1992. do 1995. godine, saznaje "Glas Srpske" od izvora bliskim istrazi.</s><s>Istraga protiv Dudakovića i njegovih saradnika pokrenuta je još 2007. godine, a na spisku osumnjičenih nalazi se 21 ime. - Bez obzira na dosadašnju zaštitu stranih moćnika, na činjenicu da je 90 odsto zaposlenih u Tužilaštvu BiH protiv podizanja optužnice i na to što će poslije podnošenja tog optužbenog naloga doći i do protesta u FBiH optužnica će sigurno biti uskoro podignuta.</s><s>Niko ne može i ne smije zanemariti veliku količinu prikupljenih čvrstih dokaza protiv Dudakovića - rekao je naš izvor i dodao da su dokazi kojima raspolaže Tužilaštvo BiH toliko jaki da bi na poštenom suđenju Dudaković dobio doživotnu robiju.</s><s>Pored Dudakovića optužnica bi trebalo da bude podignuta i protiv komandanta 502. brigade Armije RBiH Hamdije Abdića zvanog Tigar, komandanta 517. brigade Ibrahima Nadarevića i komandira izviđačko-diverzantskog voda 517. brigade "Apači" Hasana Hadžalića.</s><s>Zbog počinjenih ratnih zločina nad srpskim civilima i vojnicima tokom akcija "Grmeč 94" i "Sana 95" na optuženičkoj klupi mogli bi da se nađu i bivši komandanti brigada i jedinica Petog korpusa i najbliži Dudakovićevi ratni saradnici Mirsad Selmanović, Husko Avdagić, Senad Šarganović, Nijaz Miljković, Amir Avdić i Sakib Forić.</s><s>Selmanović je bio komandant Prve bihaćke brigade, a krajem 1993. godine postavljen je za načelnika štaba Petog korpusa i na toj dužnosti ostao je do kraja rata.</s><s>Šarganović je bio komandant 501. brigade i osumnjičen je po komandnoj odgovornosti zbog ratnog zločina koji je počinio mudžahedinski vođa Teufik al Harbi.</s><s>Na snimku koji su ranije objavile brojne televizije vidi se da je Al Harbi u septembru 1995. godine ubio zarobljenog vojnika VRS Radu Rogića iz Sanskog Mosta.</s><s>MUP RS i CJB Banjaluka protiv njih je još 2009. godine Tužilaštvu BiH dostavio dopunu izvještaja u kojem je navedeno da je dokumentovano da su tada na području opštine Petrovac nestala i ubijena 63 civila srpske nacionalnosti, a na području Ključa 27 srpskih civila. - Još 22 Dudakovićeve žrtve leže neotkopane kod motela u Petrovcu.</s><s>Dudaković je bio lično prisutan kad su oni pobijeni.</s><s>Toliko je bio pijan, da je pao preko zida kad se naslonio na ogradu i jedva su ga izvukli.</s><s>Postoje svjedoci tog masakra, ali njihovo svjedočenje i ekshumacija tih žrtava do danas su opstruisani - kaže naš izvor.</s><s>On je dodao da postoje i svjedoci o zločinima koje su u hotelu "Park" u Bihaću počinili pripadnici Vojne policije koja je bila direktno podređena Dudakoviću.</s><s>"Glas Srpske" objavio je u četvrtak da je Tužilaštvo BiH ignorisalo presude za ratne zločine Suda BiH protiv oficira Idhana Sipića, Suada Kapića Hodže i Sulje Karajića kojima je Dudaković komandovao.</s><s>Do posljednjih dokaza protiv Dudakovića Tužilaštvo BiH je došlo ove sedmice kada su pripadnici Agencije za istrage i zaštitu BiH (SIPA) pretresli bivšu kasarnu "Orljani" u Bihaću.</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić rekao je juče "Glasu Srpske" da su pretres i izuzimanje ratne dokumentacije policijskih struktura u Unsko-sanskom kantonu koja se nalazi u bivšoj kasarni "Orljani", završeni u srijedu kasno poslijepodne. - Očekujemo da nam tu dokumentaciju dostave pripadnici SIPA i tek ćemo onda znati o čemu se radi - rekao je Grubešić.</s><s>Dokazi o ratnim zločinima Petog korpusa Armije RBiH pronađeni su i tokom nedavne ekshumacije osam tijela srpskih vojnika u krugu kasarne "Adil Bešić" u Bihaću.</s><s>Na ekshumiranim tijelima vidi se da su im ruke bile vezane bodljikavom žicom.</s><s>O Dudakovićevoj odgovornosti za ratne zločine svjedoče i snimci na kojima se vidi kako naređuje likvidaciju zarobljenika i paljenje srpskih sela.</s><s>Vlasti RS su još 2006. godine podnijele krivičnu prijavu protiv Dudakovića za ratne zločine nad Srbima, ali on je do danas na slobodi.</s><s>Novac za odbranu</s><s>Izvor "Glasa Srpske" rekao je da je i Dudaković svjestan da će biti uhapšen i da je zbog toga za njegovu odbranu već prikupljeno više od pet miliona maraka. - Novac je prikupljan putem Udruženja veterana rata BiH, ali je došlo do unutrašnjeg sukoba i do razmimoilaženja s advokatima - kazao je naš izvor.</s>
<s>S. MIŠLjENOVIĆ \| 29. jul 2012. 15:17 > 20:53 Savezni sud u Kentakiju doneo je odluku da ne postoje prepreke da BiH bude izručena Azra Bašić, osumnjičena za zločine nad zarobljenim Srbima u Derventi 1992. godine Azra Bašić (52), koja je optužena za ratne zločine nad zarobljenim srpskim civilima tokom rata u BiH, mogla bi biti isporučena u BiH iz SAD, gde joj se sudi.</s><s>Sudija američkog Saveznog suda Robert Vijer rekao je da postojeći sporazumi omogućavaju da Bašićeva bude vraćena u Evropu.</s><s>Tokom suđenja, u izjavama koje je dostavilo Tužilaštvo, 26 svedoka navodi činove torture u tri logora nedaleko od Dervente.</s><s>Očevici su identifikovali Bašićevu kao pripadnicu hrvatskih snaga i navode da je ona ubila najmanje jednog zatvorenika a ostale mučila primoravajući ih da piju ljudsku krv i benzin, te da kleče na polomljenom staklu.</s><s>Konačnu odluku o tome da li će Bašićeva biti isporučena ima američki Stejt department.</s><s>Njen advokat je najavio da će tražiti reviziju slučaja i da očekuje da će vlasti odložiti ekstradiciju Bašićeve tokom tog procesa.</s><s>PILI SMO KRV – U sudskim dokumentima navode se izjave Radojice Garića i Dragana Kovačevića, koji su potvrdili da je Bašićeva zaklala Blagoja Đuraša, kojeg su prethodno pretukli hrvatski policajci i vojnici.</s><s>- Posle toga, Azra nas je vukla za kosu i terala da iz rane na Đuraševom vratu pijemo krv - rekao je Garić.</s><s>Sudija Vijer je zaključio da su zvaničnici BiH izneli dovoljno dokaza da se Bašićeva isporuči i suoči sa optužbama da je ubila jednu i mučila dve osobe.</s><s>Bašićeva je uhapšena 15. marta u Stentonu na osnovu međunarodne poternice koju je izdao Sud BiH zbog sumnje da je kao pripadnica Hrvatske vojske učestvovala u mučenjima i ubistvima Srba u logorima u Derventi.</s><s>Istragu protiv Bašićeve vodi Okružno tužilaštvo u Doboju zbog sumnje da je kao komandir 108.</s><s>Riječke brigade Hrvatske vojske počinila ratni zločin protiv civila na području Dervente od aprila do jula 1992. godine.</s><s>Prvi logor za Srbe na području Dervente, formiran 12. aprila 1992. godine, bio je u Domu JNA i kroz njega je prošlo više od 200 Srba. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/aktuelno.292.html:390502-SAD-Odobreno-izrucenje-Azre-Basic</s>
<s>Vehabije žele samostalnost Sandžaka i spajanje sa BiH</s><s>Četvrtak, 17 novembar 2011</s><s>14. 11. 2011. 13:42h \| Srna Glavni ciljevi vehabija su uspostavljanje zelene transverzale na Balkanu, formiranje republike Sandžak i spajanje sa Bošnjacima u BiH, a u njihovom ostvarivanju primjenjuju dvosmerni pristup, upozorava Joanis Mikaletos, grčki analitičar i ekspert pri Međunarodnoj analitičkoj mreži.</s><s>"Prvi pristup podrazumijeva takozvanu `meku silu` u regrutovanju ljudi pružanjem humanitarne pomoći osobama u nevolji, u finansijskom i socijalnom smislu, kako bi stekli `dobro ime`, te putem kupovine zemlje i firmi uz pomoć pojedinaca i organizacija sa Bliskog istoka", ističe Mikaletos.</s><s>Mikaletos kaže da oni koriste propagandu putem medija i posebno kroz veb-sajtove i forume, pokušavajući da vrbuju određene pojedince u Sandžaku, BiH kao i u muslimanskim zajednicama u Crnoj Gori i muslimanskim balkanskim zajednicama koje žive u drugim evropskim zemljama kao što je Austrija.</s><s>"Prema tome, ta 'meka sila' znači uspostavljanje konkretne političko-socijalne snage za koju veruju da će u budućnosti moći da uspostavi zelenu transverzalu", kaže on.</s><s>"Postoji i pristup `tvrde sile`, a to je terorizam.</s><s>Reč je o nasilju protiv određenih neprijatelja, odnosno kriminalu sa ciljem da se prikupi novac i stekne uticaj i kontakti u svetu organizovanog kriminala, koji je još veoma jak na zapadnom Balkanu", obašnjava Mikaletos.</s><s>Prema njegovim rečima, ovaj pristup podrazumeva kampanje zastrašivanja umerenih muslimana, koji su protiv vehabizma, kao i lokalne hrišćanske populacije.</s><s>"Cilj vehabija je dalekosežan i podrazumeva da će podele između muslimana i hrišćana u toj oblasti eksplodirati u budućnosti pa će oni iskoristiti tu mogućnost da podignu glas i podrže druge susedne muslimanske zajednice i kasnije celo to pitanje stave na međunarodni dnevni red tražeći priznanje za njihovu `borbu` od drugih muslimanskih zemalja, posebno onih na Bliskom istoku", kaže Mikaletos.</s><s>Prema tome, navodi Mikaletos, hipotetička "republika Sandžak" ličila bi na Kosovo i, vrlo verovatno će, ako se to desi, na neki način BiH biti u to uključena....</s><s>"Vehabije u Srbiji i BiH moraju da naprave vlastiti teritorijalni prostor da bi ostvarili ciljeve i u isto vreme realizovali planove sačinjene u Saudijskoj Arabiji i na drugim mestima, a koji pozivaju na islamizaciju evropskih teritorija", napominje Mikaletos, dodajući da vehabije odbacuju socijalne vrednosti i norme i pokušavaju da stvore novu realnost nametanjem volje.</s><s>Govoreći o centrima vehabizma, on je naveo da je Zenica tradicionalni centar ovog pokreta, te da će Sarajevo, takođe, "domaćin" provehabijskih elemenata kao i mnoga sela u BiH.</s><s>"Vehabijske elemente možete naći i na Kosovu u Prizrenu i na nekim lokacija u Crnoj Gori, kao i u Novom Pazaru, a njihovo prisustvo zabeleženo je i u Tetovu, Skoplju, u južnim delovima Bugarske, dok manje grupe deluju u Albaniji i Hrvatskoj", ističe Mikaletos.</s><s>Centri vehabija na zapadu - Beč, Minhen...</s><s>Što se tiče Evrope, vehabije su većinom koncentrisane u Beču, ali i u Minhenu, Kelnu, Malmeu, Milanu i malim gradovima u Nemačkoj, Holandiji i Italiji.</s><s>"U suštini njihova hijerarhija je decentralizovana, oni komuniciraju preko interneta, posebno mlađe generacije, pokušavaju da se ne izlažu mnogo u evropskim gradovima i za sada njihova interakcija sa drugim radikalnim islamističkim mrežama još nije dostigla nivo zrelosti, iako oni, naravno, sarađuju i sa turskim i arapskim grupama", rekao je on.</s><s>Vehabizam predstavlja opasnost za Balkan, Srbiju i BiH, i to ne toliko u smislu broja ljudi koji su umešani, već njihovih veza sa međunarodnim islamskim terorizmom, umešanosti stranih sila i njihove veze sa kriminalnim grupama.</s><s>"Za sada, oni se mogu smatrati ekstremističkim elementima koji mogu da destabilizuju aktuelni socijalni konsenzus u regionu.</s><s>Ono što pokušavaju da postignu u drugoj fazi jeste da budu destabilizatori entičkog konsenzusa u regionu i odvoje muslimane i hrišćane slično kao u ratovima početkom 90-tih", smatra grčki analitičar.</s><s>Govoreći o umešanosti stranih sila, on je rekao da SAD sistematski pokušavaju da udovolje zemljama Bliskog istoka i zbog toga su mnogo puta u prošlosti "okrenule glavu na drugu stranu" kada se radi o situaciji poput ove na Balkanu.</s><s>"Nemačka u manjem obimu slijedi istu politiku.</s><s>Ove dve zemlje ne podnose `srpski element` generalno zbog borbe za uticaj na Balkanu od početka 90-tih.</s><s>U toj perspektivi pristup koji demonizuju `loše Srbe` u odnosu na `dobre muslimane`zaslepeo je inostrane političare u Vašingtonu i Berlinu, iako je poslednjih godina takav stav počeo postepeno da se menja, u vezi sa pitanjem vehabija", kaže on.</s><s>Mikaletos navodi da napad na američku Ambasadu u Sarajevu treba da posluži kao alarm za sve strane.</s><s>On je napomenuo da je tokom nedavnog predavanja u školi NATO-a o opasnostima koju predstavljaju radikalni islamizam u jugoistiočnoj Evropi uvideo da i u Alijansi postoji jednoglasno priznanje da je hitno potrebno pozabaviti se ti pitanjem.</s><s>"Napad na američki Ambasadu pokazao je da sam u svojim predviđanjima bio u pravu i to za kraće vrijeme nego što sam mislio.</s><s>Nadam se da će se u narednom periodu postići novi bezbjednosni konsenzus Evropljana, Amerikanca i zemalja Balkana", zaključio je Mikaletos. http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/179330/Vehabije-zele-samostalnost-Sandzaka-i-spajanje-sa-BiH</s>
<s>Dosije Azra Bašić: stravična svedočenja o mučenjima i ubistvima zarobljenih Srba</s><s>Vašington – Najnovija potvrda da je pravda često spora, ali dostižna, došla je iz provincije američke države Kentaki, gde je prošlog utorka uhapšena, a u četvrtak izvedena pred sud, Azra Bašić.</s><s>Posle prvog saslušanja, na kojem joj je dodeljen službeni branilac, ova 51-godišnja hrvatska državljanka zadržana je u pritvoru.</s><s>Uhapšena je u gradiću Stenton na osnovu poternice Interpola.</s><s>Ono što je u četvrtak, kao deo dokumentacije američkog tužilaštva od oko 2.000 strana, pročitano pred sudom sadrži stravična svedočenja o mučenjima i ubistvima zarobljenih Srba, koje je Bašićeva terala da piju krv drugih žrtava kojima je pre toga prerezala vrat.</s><s>U sudskim dokumentima se navode i drugi njeni zločinački postupci, poput potpirivanja vatre na zarobljenicima, čupanja noktiju kleštima, otkidanje ušiju istim alatom, urezivanja nožem krstova i slova „S” na čelima i telima zarobljenika koji su joj povereni na čuvanje.</s><s>Vlasti BiH potražuju njeno izručenje da bi joj se tamo sudilo za ratne zločine.</s><s>U formalnoj tužbi, američki javni tužilac Džejms Arehart Bašićevu tereti za ratne zločine u tri logora koje su početkom devedesetih hrvatske snage formirale u okolini Dervente i Čardaka.</s><s>Američki federalni maršal Loren Karl koji je izvršio hapšenje izneo je, kako prenosi Asošijeted pres, „olakšanje” zbog toga što je Bašićeva uhapšena, s obzirom na „šokantnu prirodu” onoga za šta je optužena.</s><s>„Ovo je kraj njenog dugog bežanja od pravde”, dodao je.</s><s>Bašićeva je, pod raznim ličnim imenima i prezimenima, u Kentakiju locirana 2004, dok je međunarodna poternica za njom izdata 2006.</s><s>Zvanični zahtev za ekstradiciju američke vlasti su primile u februaru 2007. da bi tužilaštvo BiH protiv nje ovdašnjim vlastima dokumentaciju predalo tek u aprilu 2010.</s><s>Radila je razne poslove, od nege starih lica, do zaposlenja u lokalnoj fabrici sendviča.</s><s>Kako prenose lokalni mediji, susedi su „šokirani” otkrićima o njenoj mračnoj prošlosti.</s><s>Smatrali su je naime diskretnom komšinicom, koja je samo pominjala da je „učestvovala u ratu”.</s><s>Prilikom njenog hapšenja, policija je lisice stavila i izvesnom Teodoru Lomanu (63) koji je živeo u istoj kući, ali čija se veza sa Bašićevom ne objašnjava.</s><s>On je bivši robijaš protiv koga je podignuta optužnica zbog posedovanja oružja: u kući u kojoj je živeo sa Bašićevom pronađeno je nekoliko pištolja i pušaka, na koje kao bivši osuđenik nije imao zakonsko pravo.</s><s>M. Mišić objavljeno: 19.03.2011.</s>
<s>Glas javnosti 15. jun NA DANAŠNjI DAN : Zločini nad Srbima u BiH i Hrvatskoj Logor za Srbe u Konjicu Povodom 15 godina od stradanja Srba, stavljamo na raspolaganje dokumentaciju o licima srpske nacionalnosti koja su ubijena u masovnim pokoljima juna 1992.</s><s>Pozivamo čitaoce da pomognu u otkrivanju zločina i dopuni podataka koje saopštavamo i kompletiranju dokumentacije Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom.</s><s>Nijedan od ovih zločina učinjenih nad Srbima u Bosni i Hrvatskoj do danas nije procesuiran niti u Hagu, niti pred sudovima BiH Gornji Jasenjani, srpski deo ovog po broju stanovnika dosta malog hercegovačkog sela (Hrvata 20, muslimana 25, Srba 33) u mostarskoj opštini napale su i zaposele 15. juna 1992. proustaške jedinice tzv. Hrvatskih oslobodilačkih snaga (HOS) sastavljene od lokalnog hrvatskog i muslimanskog stanovništva.</s><s>Prilikom napada i po osvajanju srpskog dela sela ubijeno je na veoma svirep način: noževima, udarcima tupim predmetom i spaljivanjem, više, uglavnom starijih, lica srpske nacionalnosti.</s><s>Njihova imovina i kuće opljačkani su, spaljeni i razoreni.</s><s>Ostali Srbi su odvedeni u okolne koncetracione logore i proterani iz sela.</s><s>Od sredine juna Gornji Jasenjani su pusti i etnički očišćeni od meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Žrtve: 1) Danica (Milutin) Rajković, 1917; 2) Jovanka (Vladimir) Rajković-Joka, 1927; 3) Jovanka (Risto) Rajković, 1955; 4) Marko (Miloš) Rajković, 1921; 5) Rosa (Nikola) Rajković, 1919; 6) Sara (Stojan) Rajković, 1912; 7) Slavko (Branko) Rajković, 1951.</s><s>Konjic, nekadašnja poznata sportska dvorana "Musala", a po uspostavljanju muslimansko-hrvatske vlasti pretvorena u logor za Srbe.</s><s>Dvoranu je sa dva topovska projektila kalibra 155 milimetara, granatirala neka artiljerijska jedinica oružanih snaga Armije BiH 15. juna 1992. u 12,15 časova.</s><s>U logoru su se nalazili civili pohvatani iz sela Bjelovčina, Cerići, Donje Selo i drugih srpskih sela tokom hrvatsko-muslimanske ofanzive 21 - 25. maja 1992.</s><s>Akcija je izvedena po uzoru na granatiranje u Ulici Vase Miskina u Sarajevu sa namerom da se pred domaćom i međunarodnom javnošću optuži srpska strana.</s><s>U vreme pred granatiranje, da bi se izbeglo stradanje prolaznika, policija je blokirala saobraćaj oko logora.</s><s>U dvorani-logoru nalazilo se 170 zatočenika.</s><s>Bilans zločina je trinaest ubijenih i dvanaest ranjenih zatvorenika, ali pritom nije povređen nijedan stražar ili neki drugi službenik logora.</s><s>Oni su se, na dati signal, povukli u skloništa iz kojih su izašli tek pošto su granate probivši krov pale u dvoranu u kojoj su bili isključivo zatvoreni Srbi.</s><s>Ubrzo su se u granatiranoj dvorani našle dve TV ekipe, uprava logora, komanda HVO, kao i komanda TO Konjica i mnoge ugledne ličnosti ove opštine.</s><s>Svi oni su govorili i zgražavali se o srpskom zločinu nad vlastitim narodom.</s><s>Međutim, uskoro je postalo svima poznato da su pripadnici Armije BiH granatiranje izvršili sa jedne od dominantnih kota, brda Prevlje.</s><s>Bitno je i to da u to vreme artiljerija VRS gotovo da nije imala ni teoretske mogućnosti da budu toliko precizni i sa samo dva hica pogode krov dvorane.</s><s>I više od toga, vojnici Republike Srpske znali su da se u dvorani nalaze zatvoreni njihovi sunarodnici i izbegavali su svako artiljersko dejstvo u blizini tog prostora.</s><s>U gradu je skoro u isto vreme teško oštećen, registrovan i zakonom zaštićen spomenik kulture: srpska pravoslavna crkva Svetog Vasilija Velikog iz 1886. godine.</s><s>Na crkvi je srušen toranj, a pored crkve oštećena je kapela i srpsko groblje.</s><s>Žrtve: 1) Milorad (Pero) Ćećez, 1950; 2) Dušan (Pero) Ćećez, 1953; 3) Pero (Miloš) Ćećez, 1963; 4) Vlatko (Obren) Ćećez-Vlado, 1952; 5) Miro (Radivoje) Ćećez, 1969; 6) Mirko (Svetozar) Ćećez, 1958; 7) Velimir (Obren) Ćećez, 1952; 8) Predrag (Neđo) Kuljanin, 1964; 9) Tihomir (Janko) Kuljanin, 1965; 10) Mirko (Marko) Ninković, 1957; 11) Stevo (Marko) Ninković, 1962; 12) Radomir (Mirko) Ninković, 1944; 13) Novica (Čedo) Živak, 1960.</s><s>Mostar, šire gradsko područje, odnosno periferija grada bili su u dužem vremenskom periodu zona čestih i veoma žestokih oružanih sukoba jedinica Vojske Republike Srpske i hrvatsko-muslimanskih oružanih formacija koje su pripadale ili Armiji BiH ili regularnim vojnim jedinicama Republike Hrvatske.</s><s>Srpska vojska, a sa njom i izvestan broj civila, napustili su Mostar 15. juna 1992.</s><s>Prilikom njihovog povlačenja i izlaska iz grada, iz različitih razloga, zarobljeno je i stradalo više lica nad kojima je potom izvršena egzekucija.</s><s>U ovom slučaju reč je o ubistvima ranjenika i ratnih zarobljenika, vojnika i civila srpske nacionalnosti.</s><s>Istog dana u Mostaru je uništen kulturni i istorijski spomenik, pravoslavni saborni hram Svete Trojice iz 1873. godine.</s><s>Prvo je razoren granatiranjem, potom spaljen i još jednom ponovo miniran.</s><s>Razorena je i stara srpska pravoslavna crkva Rođenje Presvete Bogorodice.</s><s>Istim razaranjima je izložen i Eparhijski dvor.</s><s>Preorano je novo groblje i na groblju uništeno preko 100 srpskih grobova.</s><s>Žrtve: 1) Vaso (Rade) Golijanin, 1941; 2) Radovan (Obrad) Damnjanac, 1965; 3) Tihomir (Krsto) Denda, 1961; 4) Borisav (Savo) Janjić, 1972; 5) Mile Savić, 1952; 6) Marko (Milovan) Kovačević, 1933; 7) Milenko (Obrad) Milović, 1966; 8) Milorad (Jovan) Ružičić, 1963; 9) Radomir (Đorđe) Šiljegović, 1971.</s><s>U nedelju: Zločini koji su se dogodili 17. juna 1992. i 1993. godine</s>
<s>Čemerno: Vidjela sam oko 30 ubijenih mještana - Svjedok</s><s>18/10/2018 \| RTRS \| SRNA U nastavku suđenja bivšim pripadnicima Teritorijalne odbrane i aktivnog i rezervnog sastava policije takozvane RBiH optuženim za zločine nad srpskim civilima na području Čemerna 1992. godine, svjedok Tužilaštva BiH Željka Arambašić rekla je da je selo Čemerno nakon napada bilo pretvoreno u zgarište, te da je vidjela oko 30 ubijenih mještana.</s><s>Arambašićeva je rekla da je sa roditeljima, sestrom Mirom i tetkom Spasenijom došla u Čemerno 2. juna 1992. godine kod ujaka Đorđa Trifkovića, jer se nisu osjećali bezbjedno u selu Draževići, gdje su živjeli.</s><s>Ona je navela da je na ulazu u Čemerno, blizu groblja, bilo "par tenkova ili topova", koji su ponekad dejstvovali, dodavši da ne zna ko je i u kojem pravcu pucao.</s><s>Prema njenim riječima, ujak je uveče 9. juna rekao da je čuo da će biti napad, zbog čega niko nije mogao da spava, te su zaista napadnuti 10. juna oko 5.30 časova.</s><s>"Ujak nam je rekao da bježimo prema pećini.</s><s>Zgrabila sam osmomjesečnu bebu moje rodice Željke Pantić i svi smo kroz metke trčali prema litici niz koju smo se jedva spustili do pećine.</s><s>U njoj je već bilo nekoliko ljudi", ispričala je Arambašićeva.</s><s>U nastavku svjedočenja ona je navela da su rodice Stojanka, Daliborka i Veliborka izlazile iz pećine i išle do ujakove štale da pomuzu krave i donesu mlijeko za bebu.</s><s>"Oko pola četiri poslije podne došao je ujak sa dva momka i poveli su nas prema selu.</s><s>Vidjela sam zgarište i pobijenu familiju.</s><s>Pored puta, blizu ujakove kuće, bilo je oko 30 ubijenih, koje je naša vojska, koja je kasno stigla, tu sakupila.</s><s>Tijela su bila prekrivena, a ja sam neke prepoznala po garderobi", rekla je Arambašićeva.</s><s>Ona je dodala da je čula da je suprug od rodice Veliborke, izgorio.</s><s>Osamdesetdvogodišnji svjedok Miloš Malešević kaže da je njegov sin Milovan iz sela Kunosići, u kojem su živjeli, 9. juna otišao na Čemerno, gdje je sutradan poginuo.</s><s>"Snaha mi je 10. juna u 6.00 časova ujutro kazala da gori Čemerno.</s><s>Iz mog sela Čemerno se ne vidi, ali se tada vidio dim.</s><s>Sa bratićem Mladenom Maleševićem i zetom Tomom Jankovićem, krenuo sam da vidim šta se dešava.</s><s>Nismo ušli u selo jer se pucalo, a vidio sam da gore štale i čuo riku goveda.</s><s>Vidio sam i mrtve pored štale", ispričao je Malešević.</s><s>On je potvrdio i da je na kraju sela ispod jednog trna vidio tijelo Nove Ćetkovića, koji je bio poštar u Brezi, da je ubijen Sreten Janković, a da je bratić Žarko Malešević zadobio udarac u glavu i mitraljezom presječen preko prsa.</s><s>"Tada nisam vidio sina Milovana.</s><s>Čuo sam kasnije da je ubijen i da je sedam puta bio izboden nožem.</s><s>Tijela devet ubijenih pripadnika VRS prebačena su u motel u Okruglicama i ja sam među njima vidio mog Milovana", rekao je Malešević.</s><s>Tužilaštvo BiH optužilo je Džemala Hadžića, Teufika Turudića, Džemala Smolu, Senada, Harisa i Benjamina Sikiru, Enesa Duraka, Mirsada, Nusreta i Mirzeta Bešliju, te Hamdiju Spahića da su krajem maja i u prvoj polovini juna 1992. godine zajedno sa drugim njima poznatim licima svjesno i voljno učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu u selu Čemerno.</s><s>Optužnica ih tereti da su 10. juna 1992. godine izvršili napad na selo Čemerno u kojem su ubili 30 Srba, među kojima je najmlađa žrtva imala 16, a najstarija više od 80 godina.</s><s>Ubijeno je desetak žena.</s><s>U napadu je paljena pokretna i nepokretna imovina Srba, koji su mučeni i ubijani.</s><s>Optužen je i Nehru Ganić u svojstvu komandanta Opštinskog štaba TO Breza koji se tereti da, iako je znao ili mogao znati da njegovi podređeni spremaju napad na Čemerno, nije spriječio ovo krivično djelo, odnosno nije kaznio izvršioce.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 8. novembra. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=313686</s>
<s>Visoko: Posmrtni ostaci Srba zakopani bez identifikovanja</s><s>Sreda, 07 mart 2018</s>
<s>06/03/2019 \| RTRS \| SRNA Nusret Imamović, radikalni vehabijski vođa iz Maoče, koji se nalazi na listi 10 najtraženijih terorista svijeta, nedavno je iz Sirije sa porodicom pobjegao u Libiju, piše Dnevni avaz, pozivajući se na izvore bezbjednosnih agencija u BiH.</s><s>Imamović je u Siriju otišao 2013. godine, a sa sobom je poveo i suprugu i troje djece.</s><s>Prema nezvaničnim izvorima, ovog teroristu i dalje čuvaju pripadnici ozloglašene jedinice El-Nusra Front.</s><s>Avaz saznaje i da su teroriste Emira Ališića i Aliju Kesreovića prošle godine zarobile kurdske snage.</s><s>U Siriji se i dalje nalazi na desetine državljana BiH i njihovih porodica, pri čemu međunarodne organizacije pokušavaju da njihovu djecu vrate u BiH.</s><s>Određeni broj državljana BiH, koji su pokušali da se preko Iraka vrate iz Sirije, zarobile su kurdske snage, a njihova imena nisu poznata.</s><s>Na Interpolovoj crvenoj potjernici i dalje se nalazi 25 državljana BiH zbog pridruživanja "Islamskoj državi" i terorističkim organizacijma u Siriji i Iraku.</s><s>Interpol već tri godine traga za Ramom Grahovićem, Ibrom Ćufurovićem, Edinom Pečenkovićem, Jasminom Keserovićem, Sulejmanom Mešanovićem, Senadom Kasupovićem, Amirom Džinićem, Hamzom Labidijem.</s><s>Na crvenoj listi terorista su i Saudijac sa pasošem BiH Ahmed Zuhari, Edin Alijev, Samid Cicvara, Naser Arnaut, Adnan Hodžić, Edin Muftić i drugi. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=328765</s>
<s>Potvrđena optužnica protiv Mehmeda Dobrače za ratni zločin nad Srbima</s><s>Sreda, 03 jul 2019</s><s>03/07/2019 \| SRNA \| RTRS Sud BiH potvrdio je optužnicu protiv Mehmeda Dobrače za ratni zločin protiv srpskog civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika na području Rogatice i Goražde 1995. godine.</s><s>Dobrača je optužen da je u svojstvu referenta za štabno-bezbjednosne i vojno-policijske poslove pri organu bezbjednosti 81. divizije tzv. Armije BiH od početka februara 1995. godine do druge polovine oktobra 1995. godine i pomoćnika komandanta za bezbjednost 81. divizije tzv. Armije BiH od druge polovine oktobra 1995. godine do kraja te godine postupao protivno pravilima međunarodnog humanitarnog prava.</s><s>Iz Suda BiH saopšteno je da se u optužnici navodi da je Dobrača kršio odredbe Ženevske konvencije o postupanju s ratnim zarobljenicima i Ženevske konvencije o zaštiti građanskih lica za vrijeme rata oduzimanjem slobode i drugim nečovječnim djelima slične prirode, u namjeri nanošenja velike patnje ili ozbiljne fizičke ili psihičke povrede ili narušenja zdravlja. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=342993</s>
<s>Četvrtak, 09 decembar 2021</s><s>Pritvor će biti predložen zbog opasnosti da bi boravkom na slobodi, osumnjičeni mogli ometati istragu, prikrivati dokaze i vršiti uticaj na svjedoke ili saučesnike.</s><s>Osumnjičeni su uhapšeni juče. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=455948</s>
<s>Tužilaštvo: Dokazaćemo da su Dudaković i ostali počinili zločine</s><s>Ponedeljak, 15 april 2019</s><s>15/04/2019 \| RTRS \| SRNA Tužilac Marijana Čolović rekla je na početku suđenja generalu Atifu Dudakoviću i još 16 pripadnika i komandanata Petog korpusa takozvane Armije BiH da će Tužilaštvo dokazati da su svi optuženi počinili zločin protiv čovječnosti, a Dudaković i ratni zločin protiv civilnog stanovništva.</s><s>Suđenje Dudakoviću i drugima optuženim za zločine nad Srbima na području Krajine 1995. godine počelo je danas pred Sudom BiH čitanjem optužnice i iznošenjem uvodnih riječi Tužilaštva BiH.</s><s>Čolovićeva je istakla da će izjavama svjedoka Tužilaštvo dokazati da je od 13. septembra do polovine oktobra 1995. postojao sistematski napad na civile srpske nacionalnosti na području Bosanskog Petrovca, Ključa, Bosanske Krupe i Sanskog Mosta i da je operacija "Sana 95" počela 13. septembra pod komandom Dudakovića.</s><s>- Cilj napada bio je, ne samo osvajanje ovih teritorija koje su bile pod kontrolom Vojske Republike Srpske, već i etničko čišćenje srpskog stanovništva sa tih prostora - naglasila je Čolovićeva.</s><s>Ona je navela da je napad bio izvršen prema civilima i civilnim objektima, što je podrazumijevalo i prirodu nasilja bez obzira da li bila riječ o muškarcima ili ženama bilo koje starosne dobi.</s><s>Tokom napada, sva zatečena, uglavnom stara i nemoćna lica, su pobijena.</s><s>Preživio je samo mali broj Srba koji su se predali civilnoj policiji.</s><s>Čolovićeva je rekla da će preživjeli svjedoci govoriti o ubistvima, te uništavanju srpske imovine i vjerskih objekata. - Tužilaštvo će dokazati da su u dobro isplaniranoj vojnoj operaciji ljudi hapšeni i odmah ubijani, kao i vrijeme počinjenja zločina.</s><s>Dokazaćemo da su pripadnici Petog korpusa pod komandom Atifa Dudakovića, na području Bosanskog Petrovca i okolnih mjesta ubili najmanje 65 srpskih civila, od kojih je najstariji imao 90 godina - dodala je Čolovićeva.</s><s>Prema njenim riječima, iskazima svjedoka i materijalnim dokazima Tužilaštvo će dokazati da su na području opštine Ključ ubijena 42 civila srpske nacionalnosti, među kojima su dva lica imala 80 godina.</s><s>Iz Tužilaštva ističu da će dokazati da je na području Bosanske Krupe ubijeno najmanje 10 Srba, među kojima je i jedan devedesetogodišnjak, te da je na području Sanskog Mosta i okoline stradalo 100 srpskih civila, među kojima su dvije žrtve imale 90 godina. - Iskazima svjedoka Srpske pravoslavne crkve, te video-snimcima, dokazaćemo da je nakon akcije "Sana 95", u Bosanskom Petrovcu uništeno 12 vjerskih objekata, u Ključu četiri, Sanskom Mostu 15, a u Bosanskoj Krupi šest - navela je Čolovićeva.</s><s>Prema njenim riječima, Tužilaštvo će, između ostalog, izvesti i dokaze o postojanju oružanog sukoba između Petog korpusa takozvane Armije BiH i pripadnika Narodne odbrane Autonomne pokrajine Zapadna Bosna, pristalica Fikreta Abdića.</s><s>Čolovićeva je navela da su civili, koji nisu učestvovali u borbenim dejstvima, bili mučeni i ubijani, o čemu je Dudaković, kao komandant Korpusa, bio upoznat.</s><s>Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv Dudakovića i još 16 pripadnika i komandanata Petog korpusa takozvane Armije BiH za zločine protiv čovječnosti na području opština Bosanski Petrovac, Ključ, Bosanska Krupa, Sanski Most i ratni zločin protiv civilnog stanovništva na području opština Bihać i Cazin.</s><s>Optuženi su Atif Dudaković, Ekrem Dedić, Sanel Šabić, Ibrahim Šiljdedić zvani "Šiljo", Safet Salihagić, Adis Zjakić, Hasan Ružnić, Redžep Zlojić, Samir Solaković, Fatmir Muratović, Muharem Alešević, Husein Balagić, Ale Hodžić zvani "Pumparica", Edin Domazet, Ejub Koženjić zvani "Ejko" i "Šeširdžija", Ibrahim Nadarević i Said Mujić.</s><s>Optužnica ih tereti za ubistvo više od 300 Srba, među kojima najviše civila, uglavnom starije životne dobi, kao i vojnika koji su se predali ili bili zarobljeni i na taj način onesposobljeni za borbu.</s><s>Tijela jednog broja žrtava pronađena su nakon rata i ekshumirana iz više pojedinačnih i masovnih grobnica, a za nekima od ubijenih se još traga.</s><s>Dio optužnice za Dudakovića odnosi se na ratne zločine počinjene nad žrtavama bošnjačke nacionalnosti, pripadnicima i pristalicama Narodne odbrane Autonomne Pokrajine Zapadna Bosna, za vrijeme sukoba u Cazinskoj Krajini, na području opština Bihać i Cazin.</s><s>Tužilaštvo će navode optužbe dokazivati pozivanjem 447 svjedoka i šest stručnih vještaka, te prilaganjem više od 1.100 dokaznih materijala.</s><s>Suđenje se nastavlja 22. aprila. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=333968</s>
<s>Azra se skrivala kao radnik u staračkom domu Davorin Tomić \| 19. 03. 2011. - 00:02h</s><s>Banjaluka -- Azra Bašić (51), koja je zbog zločina nad Srbima u Derventi tokom 1992. godine u utorak uhapšena u SAD, poslednjih godina živela je u malom mestu Stenton pod lažnim imenom Izabela Bašić, potvrdile su njene komšije, ali i istražioci koji su vodili ovaj slučaj.</s><s>Bašićeva se u četvrtak pojavila pred federalnim sudijom Robertom E. Vjerom u gradu Leksingtonu, koji je za 1. april odredio održavanje statusne konferencije.</s><s>Na tom ročištu sud bi trebalo da donese odluku da li će biti održano i saslušanje radi ekstradicije.</s><s>Istovremeno, sud je odredio Patrika Naša za pravnog zastupnika Bašićeve, koji je tokom saslušanja rekao da želi da razmotri mogućnost davanja kaucije za njegovu branjenicu.</s><s>Prema pisanju američkih medija, Bašićeva je pred sudom objavila nekoliko detalja o njenom boravku u Kentakiju, navodeći da je oko dve godine bila zaposlena u fabrici „Nestle“, te da je prijatelji i kolege poznaju po imenu Izabela.</s><s>Zajedno sa Azrom, kako saznajemo, uhapšen je i Teodor Loman (63), koji je prijavljen na istoj adresi kao i Bašićeva.</s><s>On je uhapšen kao osuđivani robijaš koji je u trenutku hapšenja posedovao naoružanje.</s><s>Prema pisanju lokalnih američkih novina, policajci koji su došli da uhapse Bašićevu u kući gde je ona živela našli su Lomana, ali i nekoliko pištolja i pušaka, pa je bivši robijaš takođe uhapšen.</s><s>Azrine komšije iz Stentona, gde je Riječanka živela poslednje dve godina, ispričale su posle hapšenja da je „Izabela“ bila pristojna osoba, koja ih je uvek uljudno pozdravljala, pa ih je vest o hapšenju zatekla.</s><s>Ipak, oni su naveli da je Stenton malo mesto gde svako gleda svoj posao i da „ukoliko je Bašićeva tražila mesto gde će se sakriti od svoje prošlosti, to bio pravi izbor“.</s><s>Komšije dodaju da je Azra, paralelno sa poslom u fabrici, radila i u lokalnom staračkom domu, a jedna od starica koju je Bašićeva negovala tvrdi da se „Izabela“ bila izuzetno ljupka i draga osoba.</s><s>Ipak, tako ne misle u logoraškim udruženjima širom RS, iz kojih su i juče stizale reakcije na hapšenje u Americi.</s><s>Predsednik Udruženja za traženje zarobljenih boraca i nestalih civila iz Broda Marko Grabovac rekao je da je tužilaštvo napravilo propust u krivičnoj prijavi protiv Azre Bašić jer joj na teret nisu stavljeni zločini počinjeni u logoru na stadionu „Polet“ u Brodu 1992. godine. - Kroz ovaj logor prošlo je više od 300 Srba iz više opština RS, od kojih je većina bila fizički maltretirana i ubijena, a čiji se posmrtni ostaci danas nalaze u masovnim grobnicama ili su delimično ekshumirani - rekao je Grabovac.</s><s>On je rekao da je pre hapšenja Bašićeve u SAD tužilaštvo BiH trebalo da procesuira Indiru Vrbljanac-Kamerić, koja je odgovorna za brojne zločine počinjene nad Srbima tokom proteklog rata u Brodu i drugim mestima u Posavini, a koja je bila nadređena Bašićevoj.</s><s>Sa ovim stavom slaže se i predsednik Saveza logoraša RS Branislav Dukić, koji je juče apelovao na tužilaštvo i sud BiH da, pored Azre Bašić, procesuiraju i Indiru Vrbljanac-Kamerić. “Bašićeva mora biti izručena vlastima BiH, a Indira Vrbljanac-Kamerić privedena pravosuđu BiH da bi se konačno suočile sa pravdom i odgovarale za zlodela koja su počinila Srbima u Posavini 1992. godine“, poručio je Dukić.</s><s>Podsetimo, u dokumentima koja su predata vlastima SAD navedeni su zatrašujući detalji o mučenjima i ubistvima za koje se sumnjiči Bašićeva, koja je tada bila pripadnik 108. riječke brigade ZNG.</s><s>Sastanak sa ambasadorom</s><s>Slučajno ili ne, sud i tužilaštvo BiH juče je posetio američki ambasador za pitanja ratnih zločina Stiven Rap, koji se sastao sa predsednicom suda BiH Medžidom Kreso i glavnim tužiocem BiH Miloradom Barašinom.</s><s>Kako je saopšteno, tokom sastanka se razgovaralo o radu ovih pravosudnih institucija, o izazovima i poteškoćama sa kojima se susreće u svakodnevnom funkcionisanju.</s><s>Ipak, niko nije želeo reći da li se na sastancima razgovaralo o predmetu „Bašić“.</s><s>Advokat: Bašićeva će se boriti protiv izručenja</s><s>Azra Bašić nastojaće na sudu da spreči izručenje vlastima BiH, koje su za njom preko Interpola izdale poternicu, izjavio je danas njen branilac Patrik Neš.</s><s>"Usprotivićemo se izručenju", izjavio je Neš Tanjugu.</s><s>Prema njegovim rečima, sledeće pojavljivanje pred sudom biće 1. aprila, za kada je zakazana statusna konferencija, a tek nakon toga trebalo bi da se održi ekstradicioni pretres.</s><s>Neš, koga je za branioca odredio sud, sada nije mogao više da govori o planovima odbrane, dok se u potpunosti ne upozna sa slučajem i dok sa njima ne upozna sud.</s><s>Sudska dokumentacija o Bašićevoj koju je dostavila BiH ima čak 2.000 strana.</s><s>Neš je rekao i da planira da od suda traži da Bašićevu pusti na slobodu uz kauciju, ali nije moga da precizira da li će to učiniti do 1.aprila.</s>
<s>01. 09. 1993.</s><s>ŽENEVA (Tanjug) Mirovni pregovori o BiH prekinuti su večeras pošto je muslimanska strana odbila da potpiše sporazum.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 09. 1993.</s><s>01. 09. 1993.</s><s>ŽENEVA (Srna) Srpska delegacija je sa žaljenjem primila saznanje da je muslimanska strana odbila da potpiše mirovni paket, rekao je dr Radovan Karadžić.</s><s>»Nakon višemjesečnog rada i dobre volje sa naše strane, stvoren je prihvatljiv mirovni paket koji ne poznaje ni pobjednike ni poražene, i koji znači častan izlazak iz krize.</s><s>Čini se da je odbijanjem muslimanske strane da potpiše Ženevski mirovni paket, sav taj napor propao.</s><s>Srpska strana će uložiti sve napore da se očuva mir i da rat ne eskalira.</s><s>Od međunarodne zajednice srpska strana očekuje da promijeni odnos prema stranama u sukobu i jasno označi one koji su odgovorni za rat, kaže dr Radovan Karadžić, predsjednik Republike Srpske.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 09. 1993. 30. 09. 1993.</s><s>VAŠINGTON (Tanjug) Odbijanje Skupštine u Sarajevu da prihvati ponuđeni mirovni paket za bivšu Bosnu, može da ima vrlo visoku cijenu, izjavio je večeras američki predsjednik Bil Klinton.</s><s>On je iznio mišljenje da muslimanska strana ima pravo na »nešto više teritorije«, ali je istakao da »ne zna da li je može i dobiti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 10. 1993.</s>
<s>10. 06. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant UNPROFOR-a u bivšoj BiH britanski general MAJKL ROUZ okarakterisao je prekid vatre na teritoriji te bivše jugoslovenske republike, koji je stupio na snagu danas u podne, kao »početa kraja rata«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 06. 1994.</s><s>10. 06. 1994.</s><s>PARIZ Komandant VRS general Ratko Mladić izjavio je danas u intervjuu Pariskom listu »LA KROA« da je »prirodno pravo Srba da odluče s kime će i kako žele da žive«, a o tome će se »kada dodđe vrijeme, narod precizno izjasniti«.</s><s>Ističući da Srbi nemaju bilo šta protiv hrvatsko-muslimanskog sporazuma ukoliko je orijentisan prema zajedničkom životu u miru«, general MLADIĆ je rekao da ono što je danas važno, to je zaustaviti rat, jer njegovo nastavljanje nije u interesu strana u sukobu.</s><s>Dodajući da »danas rata ne bi ni bilo« da su Hrvati i Muslimani željeli da se sporazumeju sa Srbima«, general MLADIĆ zaključuje da je »sada nemoguće misliti o jednoj zajedničkoj državi za sve tri strane«.</s><s>Ocenjujući da je srpskom narodu rat »nametnut« i da bi konsekvence trebalo da snose oni »koji su ga isprovodirali«, genera MLADIĆ je rekao da srpski narod i njegovi rukovodioci ne mogu za rat da budu odgovorni.</s><s>»Branimo našu zemlju, jer BOSNA JE SVOJEVREMENO BILA POTPUNOSRPSKA.</s><s>Poslije genocida u Prvom i Drugom svetskom ratu evo gde smo danas došli« - naglasio je komandant VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 06. 1994. 10. 06. 1994.</s><s>NjUJORK Predstavnički dom američkog Kongresa izglasao je juče ukidanje embarga na uvoz oružja bosanskim muslimanima.</s><s>Ova odluka treba, međutim, još jednom da bude potvrđena u Senatu, a i predsednik KLINTON može da uloži veto.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 06. 1994.</s><s>12. 06. 1994.</s><s>SARAJEVO Nacionalni komitet američkih pilota, koje je za vrijeme Drugog svetskog rata spasio general DRAŽA MIHAILOVIĆ, pismeno je apelovao na predsednika SAD BILA KLINTONA i američku diplomatiju da prestanu s pritiscima na srpski narod i podrže njegovu borbu za slobodnu i samostalnu državu, prenosi »VAŠINGTON TAJMS«.</s><s>Bilo bi tragično, okrutno ironično i sloilo bi naša srca kada bi na takav prijateljski gest srpskog naroda, američki vojnici danas odgovorili bombardovanjem Srba i stavljanjem na stranu onih koji su i za vreme Drugog svetskog rata pucali na američke pilote i predavali ih Nemcima« »Verujemo«, stojina kraju apela, »da bi američki narod i članovi Kongresa trebalo da imaju u vidu ove činjenice prije preduzimanja bilo kakvih konkretnih akcija u razrešenju konflikta u bivšoj BiH i Jugoslaviji«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 13. 06. 1994. 16. 06. 1994.</s><s>LONDON Članovi međunarodne kontakt – grupe zabivšu BiH sastali su se danas u LONDONU.</s><s>Oni bi danas, kako se saznaje u britanskom Ministarstvu inostranih poslova, gde se sastanak i održava, trebalo da privedu kraju izradu predloga podela bivše BiH, po principu 51 odsto za muslimansko-hrvatsku federaciju i 49 procenata za Srbe.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 06. 1994. 16. 06. 1994.</s><s>BEČ »Ujedinjene nacije će slediti politiku »MRKVE I ŠTAPA«, odnosno sile i diplomatije, u svojim naporima da postignu mir u bivšoj Jugoslaviji, izjavio je u Beču specijalni predstavnik generalnog sekretara UN za bivšu Jugoslaviju JASUŠI AKAŠI.</s><s>»Mislim da upotreba sile ili pretnja njom, ako se razborito koristi, važno diplomatsko oružje«, rekao je AKAŠI u jednoj diskusiji o ulozi UNPROFOR-a u bivšoj Jugoslaviji.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 06. 1994.</s><s>17. 06. 1994.</s><s>TOKIO »Ujedinjene nacije i NATO se u jugoslovenskom sukobu postavljaju kao neprijatelji Srba«, rečeno je u sinoćnjoj reportaži japanske televizije TI-BI-ES (TBS) o trenutnoj situaicji u bivšoj BiH. «Na muslimanskoj i hrvatskoj strani vrvi od vojnika UN, a na strani Srba nema ni jednog jedinog, rekao je reporter ove stanice JAMAĐI.</s><s>»Srpski civili trpe gubitke, srpske kuće se ruše, ali o tome se malo zna, jer su zapadni mediji uglavnom naklonjeni srpskim protivnicima«, rekao je JAMAĐI.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18., 19., i 20. 06. 1994. 24. 06. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant muslimanske bosanske armije RASIM DELIĆ pozvao je Muslimane i Hrvate da krenu u ofanzivni rat do potpunog oslobođenja zajedničke države, odnosno muslimansko-hrvatske federacije, javlja ROJTER.</s><s>IZVOR:«GLAS« od 25. i 26. 06. 1994.</s>
<s>04. 08. 1992.</s><s>PALE U Sarajevu su prošle noći muslimanske snage jakim artiljerijskim napadima započele novu ofanzivu na sve srpske položaje sa već poznatih pozicija na Igmanu, u Hrasnici, Sokolović-Koloniji, Butmiru, Mojmilu, Pofalićima, Humu i kasani »Maršal Tito« - saopšteno je jutros u komandi Vojske Srpske Republike BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 08. 1992.</s><s>07. 08. 1992.</s><s>PALE Član Predsjedništva Srpske Republike BiH dr Biljana Plavšić, povodom saopštenja Savjeta bezbjednosti UN o koncentralionim logorima na prostorima BiH uputila je danas pisma ambasadama SAD, Rusije, Kine, Engleske i Francuske, Vladi Izraela i gospodinu Kojlu Dojlu.</s><s>Na teritoriji koju kontrolišu srpske snage, tvrdi u pismu gospodja Plavšić, ne postoje koncentracioni logori, već samo zatvori u kojima se nalaze zatvorenici koji odgovaraju po osnovu počinjenih kriminalnih radnji ili učestvovanja u ratu protiv srpskog naroda.</s><s>Nasuprot tome, piše Biljana Plavšić, na muslimanskom i hrvatskom dijelu BiH nalaze se brojni koncentracioni logori koji su prava mučilišta civilnog srpskog stanovništva.</s><s>U ovim logorima organizovane su i javne kuće u kojima se zlostavljaju Srpkinje u dobi od 14 do 50 godina, a mučitelji nevinih Srba civila su osim muslimanskih ekstremista i njihovi pomagači Kurdi i Arapi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1992. 16. 08. 1992.</s><s>JERUSALIM Izraelski »HA' AREC« o jugoslovenskoj tragediji piše: »...</s><s>Ujedinjene nacije su pod pritiskom zapada zavele sankcije samo protiv Srbije, ali ne i protiv ostalih republika bivše Jugoslavije koje su podjednako, ako ne i više krive za ono što se sada događa u Bosni«.</s><s>Zapadne zemlje, predvodjene Amerikom »silovale« su pretnjama i ucjenama čak i Rusiju, istorijskog saveznika Srba, da se pridruži antisrpskom političkom simfonijskom orkestru – iako, doduše, uz škrgut zuba i uz porazno osjećanje Moskve da nema izbora.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 08. 1992.</s><s>18. 08. 1992.</s><s>NjU DELHI (Tanjug) Indijski list »PATRIOT« objavio je danas komentar u kojem ističe da se Srbima u Bosni mora priznati pravo na nezavisnost, jer je to isto pravo priznato i dato i Hrvatima i Slovencima.</s><s>»Ne može postojati jedan zakon za Hrvate, Slovence i Bosance, a drugi za Srbe«, ističe se u komentaru i naglašava da je rješenje krize u Bosni i bivšoj Jugoslaviji jedino moguće ako se Srbima u Hrvatskoj i Bosni, kao i Hrvatima u Bosni dozvoli da imaju svoju »nezavisnu državu«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 08. 1992. 23. 08. 1992.</s><s>LONDON (Tanjug) Nekoliko najstravičnijih pokolja u Sarajevu, uključujući i ubistvo šesnaest civila u redu za hljeb, počinili su Muslimani da bi pridobili svjetsko javno mnijenje za vojnu intervenciju, a ne Srbi koji okružuju grad.</s><s>Ovo otkriva »Indipendentov« reporter iz Njujorka na osnovu uvida u povjerljive izvještaje, koji su terenski komandanti UNPROFOR-a dostavili generalu Satišu Nambijaru.</s><s>Sa tim izvještajima bili su upoznati i američki političari u Vašingtonu – tvrdi reporter.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 08. 1992.</s><s>24. 08. 1992.</s><s>PALE Uoči londonske konferencije lider Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ je decidirano odbacio bilo kakvu mogućnost pregovora o konceptu kantonizacije ili bilo kojem drugom konceptu koji bi značio podjelu BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 08. 1992.</s><s>28. 08. 1992.</s><s>LISABON (AP) Portugalski diplomata HOSE KUTILjERO podnio je danas ostavku na mjesto koordinatora konferencije EZ o BiH, javlja AP.</s><s>Šef portugalske diplomatije Žoao de Pinjeiro izjavio je danas Radio-Lisabonu da je Kutiljero podnio ostavku u znak solidarnosti sa lordom Karingtonom, koji je takođe napustio mjesto glavnog medijatora EZ za Jugoslaviju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 08. 1992. 30. 08. 1992.</s><s>ANKARA (Tanjug) U BiH zajedno sa muslimanskim snagama bori se i najmanje 1300 mudžahedina iz arapskih zemalja i Turske, tvrdi danas turski tiražni list »MILIJET«.</s><s>Najviše je avganistanskih mudžahedina koji su godinama ratovali protiv Rusa, ali je znatan broj i iz Alžira, Katara, Bahreina, Kuvajta, Irana, te Ujedinjenih Arapskih Emirata.</s><s>»MILIJET« prvi put otkriva da se na strani muslimanskih snaga bori i 160 turskih državljana i tvrdi da su njihove glave Srbi ucjenili na 20.000 njemačkih maraka.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1992. 30. 08. 1992.</s><s>SARAJEVO Od granate, koja je danas eksplodirala u Sarajevu, 15 ljudi je poginulo, javljaju zapadne stancie, pozivajući se na sarajevsku i televiziju Bi-Bi-Si.</s><s>Rojter navodi da je tom prilikom više lica ranjeno, a Asošijeted pres pominje brojku od više desetina ranjenih.</s><s>Granata je eksplodirala na pijaci u Alipašinom polju koje je, prema Rojteru, pod kontrolom snaga lojalnih bosanskoj vladi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1992. 30. 08. 1992.</s><s>SARAJEVO Lider bosanskih Srba Radovan Karadžić izjavio je britanskom TV kanalu »SKAJ« da planira da stavi teško naoružanje srpskih snaga pod kontrolu UN u roku od sedam dana i potvrdio spremnost da vrati dio zauzetih teritorija u zamjenu za mir.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 08. 1992.</s>
<s>05. 11. 1992.</s><s>BON (Tanjug) Berlinski »Tagescajtung« danas objavljuje da muslimanski dobrovoljci, koji su se ranije borili na strani mudžahedina u Avganistanu, »brane Bosnu na strani Muslimana protiv Srba«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 06. 11. 1992.</s><s>07. 11. 1992.</s><s>BON (Tanjug) Više njemačkih listova danas objavljuje izvještaj »Frans presa« iz Teherana o »naoružavanju mudžahedina za borbu u Bosni«, kao posljedici unutrašnjo-političkih potreba islamske revolucije u Iranu.</s><s>U Iranu se, štaviše, tvrdi da »Zapad podržava Srbe«, dok »Iran brani svetu stvar nedužnih Muslimana«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 08. 11. 1992. 10. 11. 1992.</s><s>SARAJEVO Evakuacija oko 6.000 stanovnika Sarajeva – najopsežnija takva operacija od kada su u aprilu počele borbe u glavnom gradu BiH – počeće jutros i trajaće tri dana – saopštio je bosanski Crveni krst.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 11. 11. 1992. 16. 11. 1992.</s><s>SARAJEVO Lider bosanskih Muslimana Alija Izetbegović ponovio je u nedelju zahtjev za ukidanje embarga UN na uvoz oružja u ovu bivšu jugoslovensku republiku, javlja ROJTER.</s><s>»Vi ste nas napustili, ali mi nismo sami.</s><s>Tražićemo pomoć od onih koji su spremni da nam je daju«, kaže u pismu VENSU Alija Izetbegović, očigledno misleći na islamske zemlje koje se zalažu za davanje podrške bosanskim Muslimanima.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 17. 11. 1992.</s><s>17. 11. 1992.</s><s>SARAJEVO Sutra će Sarejevo preko teritorija koje kontrolišu Srbi napustiti 140 lica slovenačke nacionalnosti, saznaje se danas u srpskim vojnim Izvorima.</s><s>Dozvolu za izlazak ovog konvoja izdala je Komanda Vojske Republike Srpske na traženju Ministarstva inostranih poslova Republike Slovenije.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 18. 11. 1992. 17. 11. 1992.</s><s>PARIZ (Tanjug) »Postoji i dalje mogućnost da jednoga dana iskrsne u Evropi prva muslimanska država« - piše današnji »Kotidjen d'Pari«, podsjećajući na poznatu »Islamsku deklaraciju« Alije Izetbegovića, u kojoj je predsjednik bosanske države predvidio »stvaranje jedne ujedinjene islamske zajednice koja bi se prostirala od Maroka do Indonezije«.</s><s>Autor teksta, poznati francuski publicista i pisac Pol Ginievski, navodi da je Alija Izetbegović, uz podsjećanje da je »Turska, kao islamska sila nekada dominirala svijetom«, u svom poznatom pamfletu posvećenom islamu rekao da »ne može biti mira ili koegzistencije između islamske vjere i neislamskih socijalnih i političkih institucija.</s><s>Islamski pokret mora i može da uzme vlast, jer je moralno i brojčano u stanju da uništi postojeću nemuslimansku vlast i da izgradi jednu novu islamsku vlast«.</s><s>Pol Ginievski podsjeća na tijesne veze bosanskih Muslimana sa islamskim državama.</s><s>»Bosanski Muslimani se i te kako oslanjaju na arapsko-muslimanske zemlje.</s><s>Oni su veoma široko podržali Sadama Huseina tokom rata u Zalivu.</s><s>Libija im je pomogla da kupe oružje, a mnogi muslimanski intelektualci iz Bosne posjećuju arapske univerzitete«, ističe autor.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 18. 11. 1992.</s><s>23. 11. 1992.</s><s>PALE Srpski vojni izvori tvrde da na Igmanu borave vojne delegacije Njemačke i Irana koje sa muslimansko-hrvatskim snagama razradjuju operaciju deblokade Sarajeva, pripremajući ofanzivu na srpske položaje sa okolnih planina.</s><s>Srpski vojni Izvori navode da su operaciju pripremili njemački vojni stručnjaci i da je dobila naziv »KOVERAT«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 21. 11. 1992. 28. 11. 1992.</s><s>SARAJEVO Hrvatska i bosanski Srbi dogovorili su se juče da prekinu neprijateljstva od nedelje, izjavio je američkoj novinskoj agenciji ASOŠIJETED PRES (AP) lider bosanskih Srba RADOVAN KARADZIĆ.</s><s>»Ovo je najveći znak da mir dolazi u Bosnu«, rekao je KARADžIĆ, u telefonskom razgovoru sa dopisnikom ASOŠIJETED PRESA.</s><s>»Hrvati, za razliku od Muslimana, imaju različito shvatanje.</s><s>Oni žele svoju zemlju u Bosni kao i mi.</s><s>Muslimani, međutim, žele da očuvaju Bosnu kao unitarnu muslimansku zemlju, što je nemoguće«, dodao je KARADZIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 29. 11. 1992. 30. 11. 1992.</s><s>SARAJEVO Na osnovu svjedočenja izbjeglica iz Sarajeva, Vlada Republike Srpske načinila je spisak zatvora koje je dr Radovan Karadzić predao jevrejskom nobelovcu i humanisti ELI VIZELU prilikom njegove jučerašnje posjete Sarajevu.</s><s>Izbjeglice iz Sarajeva, od kojih su mnogi prošli kroz torturu, tvrde da u dijelovima tog grada koje kontrolišu MUSLIMANI postoje javne kuće i zatvori.</s><s>Mnoga od tih mučilišta su privatna.</s><s>IZVOR:»GLAS SRPSKI« od 01. 12. 1992.</s>
<s>01. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Popodnevni dio drugog dana rada Prvog kongresa SDA protekao je u znaku dva izlaganja, koja su izazvala posebnu pažnju.</s><s>Riječ je o prijedlogu Sulejmana Ugljanina predsjednika ove stranke za Srbiju, da se JNA proglasi okupacijskom silom, da se zaštite svi Muslimani koji se ne odazivaju na poziv za rezervu, te da se formiraju posebni odbori za saradnju sa Muslimanima u inostranstvu.</s><s>Zanimljiv je i prijedlog Djelane Semil da SDA prekine partnerske odnose u vlasti sa SDS.</s><s>Ovi prijedlozi pozdravljeni su aplauzom.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 12. 1991.</s><s>02. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Izborom Alije Izetbegovića za predsjednika Glavnog odbora i drugih organa, za naredne četiri godine, sinoć je u Sarajevu nakon trodnevnog rada, završen Prvi kongres SDA, Izetbegović je izabran tajnim glasanjem.</s><s>Dobio je 524 glasa a ostala dva kandidata, Edhem Bičakčić – 12 a Hadžo Efendić – 7 glasova.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. 12. 1991. 18. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Članovi Predsjedništva BiH iz redova Srpskog naroda prof. dr Nikola Koljević i prof. dr Biljana Plavšić u današnjem saopštenju, smatraju neprihvatljivim za BiH najnoviji ultimativni intoniran poziv za formiranje novih država u postojećoj suverenoj Jugoslaviji.</s><s>»Ni po važećem, ni po nacrtu budućeg Ustava BiH se ne bi mogla izdvojiti iz Jugoslavije bez pristanka srpskog naroda«, kažu u svom saopštenju članovi Predsjedništva SR BiH iz reda srpskog naroda Biljana Plavšić i Nikola Koljević.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 12. 1991.</s><s>20. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Na današnjoj sjednici Predsjedništva BiH većinom glasova za predsjednika ovog organa ponovo je na godinu dana izabran Alija Izetbegović.</s><s>Glasanje je obavljeno javno, a kako Tanjug saznaje, dr Nikola Koljević i dr Biljana Plavšić, nezadovoljni rezultatom rada Predsjedništva BiH u proteklom jednogodišnjem periodu, glasali su protiv ponovnog izbora Izetbegovića.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 12. 1991. 20. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Na današnjoj zatvorenoj sjednici Vlada BiH je prema očekivanju donijela sledeću odluku: Vlada BiH, u ime SR BiH, današnjom Odlukom izražava želju da SR BiH bude priznata kao nezavisna država i moli Evropsku zajednicu i njene članice da je priznaju u postupku i u roku predvidjenom u Briselskoj deklaraciji o Jugoslaviji.</s><s>Opet je koalicija SDA i HDZ bila jača (12:8) za nezavisnu državu BiH, koju još samo Evropska zajednica treba da »verifikuje«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 12. 1991. 23. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO Mi nismo imali drugog izbora nego da tražimo nezavisnost i medjunarodno priznanje BiH.</s><s>To je sinoć izjavio predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović.</s><s>Po riječima Izetbegovića, lažna je dilema da se radi o opredeljenju između Jugoslavije i nezavisnosti.</s><s>Radi se o tome, kaže on, da nam je ostao izbor hoćemo li biti nezavisni i ravnopravn, ili da ostanemo u sastavu velike Srbije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 12. 1991. 24. 12. 1991.</s><s>SARAJEVO U Predsjedništvu BiH danas je počeo razgovor rukovodstva BiH i JNA.</s><s>Domaćin ovog sastanka je predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović, a od rukovodstva JNA prisutni su – savezni sekretar za narodnu odbranu general Veljko Kadijević, načelnik Generalštaba JNA general-pukovnik Blagoje Adžić, admiral Stane Brovet i general-major Aleksandar Vasiljević.</s><s>Od bosanskohercegovačkog rukovodstva u razgovoru učestvuju, pored Izetbegovića, članovi Predsjedništva ove republike, predsjednik vlade Jure Pelivan, predsjednik Skupštine Momčilo Krajišnik i predsjednik SDS-a dr Radovan Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 12. 1991.</s>
<s>Za Krast časni i Slobodu zlatnu Priredio: Milenko Avramović (Preuzmite celu publikaciju)</s><s>Spomen-soba Milići, stradali 1992-1995.</s><s>Milići su središna opština oblasti Birač na istoku Republike Srpske, površine 285 km2.</s><s>Po popisu iz 1991. godine tu je živelo oko 16.000 stanovnika.</s><s>Pre poslednjeg Otadžbinskog rata, sa razvijenom privredom okupljenom oko preduzeća Boksit, opština Milići je bila pokretačka snaga i lokomotiva razvoja cele regije.</s><s>Zato je bila trn u oku onih koji su rušili Jugoslaviju i započeli građanski rat u Bosni i Hercegovini.</s><s>Srpski narod opštine Milići, po izbijanju prvih sukoba, pod vođstvom Štaba teritorijalne odbrane Milići, obrazovao je Rudničku četu i odrede: Milići, Vukšić Polje, Dubnica, Derventa, Podgora, Lukavica i Bijelo polje, koji su kontrolisali i branili granice opštine.</s><s>Jedan bataljon iz sastava 210. brdske brigade Jugoslovenske narodne armije (JNA) popunjen je mobilisanim vojnicima iz milićke opštine.</s><s>Osnivanjem Prve birčanske brigade objedinjena je odbrana srpskog naroda na prostoru Birča.</s><s>Potom se nameće potreba i dolazi do stvaranja Vlaseničko-milićanske brigade, iz čijeg sastava se kasnije izdvaja i obrazuje Prva milićka laka pešadijska brigada.</s><s>Svojom hrabrošću i aktivnošću posebno su se isticali borci Jurišnog odreda, koji su dejstvovali na prostoru celog Birča.</s><s>Veliki doprinos u očuvanju slobodne teritorije i stvaranju Republike Srpske dale su artiljerijske, inžinjerijske i pozadinske formacije Drinskog korpusa, čiji delovi su bili stacionirani i dejstvovali u prostoru opštine, zatim Zaštitni puk Glavnog štaba Vojske Republike Srpske, kao i pripadnici policijske jedinice osnovane pri stanici milicije u Milićima.</s><s>Njihov osnovni i jedini zadatak bio je da u izuzetno nepovoljnom položaju, okruženi brojnim muslimanskim formacijama iz Srebrenice, Cerske i Žepe, zaštite i odbrane svoje porodice, srpska sela i grad Miliće.</s><s>Nesebično žrtvujući sve što se moglo žrtvovati, pa i svoje živote, oni su opravdali očekivanja naroda i izvršili svoj humani zadatak.</s><s>Milićani pamte svoje žrtve i čuvaju uspomenu na njih i njihova dela.</s><s>U znak večnog sećanja, u porti manastira u Milićima sagrađen je Spomen-dom posvećen uspomeni na 266 poginulih naših sugrađana, boraca i žrtava Srbima nametnutog rata 1992–1995. godine.</s><s>Fotografije stradalih su u ovoj knjizi priložene istim redosledom kao i u Spomen-sobi.</s><s>Štampanje ove publikacije omogućio je svojim sredstvima gospodin Rajko Dukić, na čemu mu se zahvaljujemo Izdavači: Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku • Hrišćanska misao Za izdavače Milivoje Ivanišević Milorad Sredojević Prevod Aleksandar Pavić Redaktura Miloš Popović Dragana Gavrilović Miloš Filipović Dizajn i slog Mladen Obradović Brograd, 2012.</s><s>Preuzmite celu publikaciju: Spomen-soba Milići – stradali 1992-1995, Za krst časni i Slobodu Zlatnu Spomen-soba Milici, stradali 1992-1995. (28.41 MB)</s>
<s>09. 05. 1990.</s><s>SARAJEVO Predsedništvo SR BiH je konstatovalo da se nastavljaju nasrtaji na integritet, suverenitet i celovitost teritorije SR BiH.</s><s>Ponovo je istaknuto da republičke granice u okviru Jugoslavije smatramo riješenim pitanjem i da će SR BiH upotrebiti sva sredstva pravne države u zaštiti integriteta Republike, njenog položaja i ravnopravne uloge u našoj Federaciji.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 05. 1990.</s><s>15. 05. 1990.</s><s>SARAJEVO OSNOVAN FORUM ZA ZAŠTITU MUSLIMANA U prepunoj dvorani amfiteatra doma mladih u Sarajevu sinoć je osnovan Forum za zaštitu individualnih i tradicionalnih prava Muslimana.</s><s>Za predsednika Odbora ovog Foruma izabran je dr Muhamed Filipović.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 05. 1990. 18. 05. 1990.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu će se 25. 05. 1990. godine, održati veliki svenarodni miting na kojem će BiH reći »NE« nacionalizmu, teritorijalnim pretenzijama na ovu Republiku i napadima na Jugoslaviju.</s><s>Miting će se održati u centru Sarajeva u ulici M.Tita i na njemu će se još jednom reći da BiH neće dozvoliti negiranje zajedničkog života na ovom tlu, niti negiranje uloge i djela J.B. Tita u našoj revoluciji i izgradnji zemlje.</s><s>Miting će organizovati Centrlani komitet CK BiH na predlog Opštinskog komteta Stari Grad u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. i 20. 05. 1990. 31. 05. 1990.</s><s>SARAJEVO Od naredne nedelje 10. juna Televizija Sarajevo na prvom programu emitovaće svoj tv – dnevnik.</s><s>Posle »iskakanja« TV – Zagreb iz zajedničkog nedeljnog dnevnika ovo je drugi studio koji će u buduće na prvom kanalu davati samo svoje vesti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 06. 1990.</s>
<s>S A O P Š T E Nj E Na današnji dan, 16. novembra 2005. godine, navršava se deset godina od kada je Međunarodni sud za ratne zločine za bivšu jugoslaviju, podigao proširenu Optužnicu protiv Radovana Karadžića, predsednika Republike Srpske i Ratka Mladića, komandanta Vojske Republike Srpske, zbog njihove odgovornosti za navodna zverstva počinjena u Srebrenici u julu 1995. godine.</s><s>Tog dana je Haški sud izdao saopštenje za štampu u kome je sudija Fuad Rijad potvrdio Optužnicu navodeći sledeće:</s><s>“dokazi koje je tužilac ponudio opisuju scene nezamislivog divljaštva: hiljade muškaraca je pogubljeno i zakopano u masovne grobnice, stotine muškaraca je zakopano živo, muškarci i žene su sakaćeni i poklani, deca ubijena pred očima svojih majki, deda prisiljen da jede jetru svoga unuka.</s><s>Ovo su istibnske scene iz pakla, pisane na najmračnijim stranicama ljudske istorije“.</s><s>Prošlo je od tada deset godina i bilo je dovoljno vremena da se ove “istinske scene iz pakla“ provere i dokažu.</s><s>I dokazano je: 1. izmišljen je deda koji je prisiljen da jede jetru svog unuka; nema dede, nema unuka, nema događaja.</s><s>2. izmišljeno je ubijanje dece pred očima svojih majki; nijedno dete nije ubijeno, niti pred majkom niti bez majke.</s><s>3. izmišljeno je da su muškarci i žene sakaćeni i poklani: niko nije sakaćen, niko nije zaklan; osim toga, od oko 2000 ekshumiranih tela stradalih samo jedno telo je ženskog pola.</s><s>4. izmišljeno je zakopavanje živih ljudi: ne postoji ni jedan jedini primer zakopavanja živih ljudi, a kamoli više stotina primera.</s><s>5. višestruko je uvećan broj mrtvih muškaraca.</s><s>Navedene besmislice ponovio je, na žalost, generalni sekretar OUN Kofi Anan u izveštaju Generalnoj skupštini podnetom 15. novembra 1999. godine koji je sačinjen na osnovu rezolucije istog foruma br. 52/35 iz 1998. godine.</s><s>Očito je, dakle, da i ovo saopštenje suda i izveštaj generalnog sekretara OUN spadaju u stranice najmračnije propagande uperene protiv jednog naroda.</s><s>Smatramo da je, na osnovu iznetih saznanja, neophodno da branioci osuđenih Srba pokrenu postupak za ukidanje izrečenih kazni i obnovu suđenja svim licima kojima je sudio Fuad Rijad.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom Ljubiša Ristić Milivoje Ivanišević</s>
<s>04. 04. 1995.</s><s>VAŠINGTON Američki Stejt dipartment juče je minimizirao značaj najnovije muslimanske ofanzive na ratištima u Bosni, ali je istovremeno izrazio zabrinutost da bi borbe mogle da preteknu diplomatiju u traženju političkog izlaza za sukob.</s><s>Predstavnica Stejt dipartmenta KRISTIN ŠELI je na sastanku sa novinarima pokušala ponovo da izbjegne da osudi muslimansku stranu zbog pokretanja oružane aktivnosti, objašnjavajući da je riječ o »ciklusu nasilja i odgovora na nasilje u kome učestvuju obje strane«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 04. 1995.</s><s>05. 04. 1995.</s><s>LONDON Politički eksperti kontakt-grupe za bivšu BiH su danas u Londonu, kako se saznaje u britanskom Ministarstvu inostranih poslova, dogovorili da je neophodno produžiti primirje i da izvrše pritisak na muslimansku stranu da prihvati nastavak prekida oružanih sukoba.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 04. 1995. 14. 04. 1995.</s><s>HAMBURG Njemački mediji u svojim izvještajima iz bivše BiH do sada su na tendenciozan način podržavali muslimansku i hrvatsku propagandu, koja se često koristila gotovo fantastičnim optužbama na račun Srba – ocjenjuje danas »ZIDOJČE CAJTUNG«.</s><s>Komentator uglednog njemačkog dnevnika podsjeća da su se njemački mediji prosto utrkivali u objavljivanju informacija o sistematskom i masovnom silovanju Muslimanki, što se poslije pokazalo kao potpuno netačno.</s><s>»Silovanja u ratu čine vojnici sve tri strane«, tvrdi list, napominjući da su njemački mediji poslije toga postali oprezniji kada su u pitanju propagandne zamke muslimanskih i hrvatskih vlasti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. i 16. 04. 1995.</s><s>16. 04. 1995.</s><s>PARIZ Francuski ministar odbrane FRANSOA LEOTAR danas je uoči odlaska iz muslimanskog dijela Sarajeva izjavio da su za ubistva dvojice francuskih vojnika u petak i subotu krivi Muslimani.</s><s>»Položaj francuskih vojnika, koji su žrtve Muslimana je apsurdan« - prenosi dopisnik SRNE iz Pariza Miodrag Janković LEOTAROVE riječi, koje su emitovali svi državni mediji Francuske, najavljujući unutar Evropske unije hitnu raspravu o ostanku ili odlasku francuskih »plavih šljemova« iz bivše BiH.</s><s>AFP je 7. februara emitovao izjavu načelnika Generalštaba francuske vojske admirala ŽAKA LANKSADA, koji tvrdi da su najveći broj od 18 mrtvih i 300 ranjenih francuskih »plavih šljemova« u bivšoj BiH bili žrtve Muslimana, iako francuske trupe na terenu upravo štite muslimansko stanovništvo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 04. 1995. 21. 04. 1995.</s><s>SARAJEVO Muslimansko rukovodstvo u Sarajevu danas je, u susretu sa specijalnim izaslanikom generalnog sekretara UN za bivšu Jugoslaviju JASUŠIJEM AKAŠIJEM, ponovo odbilo da produži četvoromjesečni prekid neprijateljstava, javlja AFP.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 23. i 24. 04. 1995. 26. 04. 1995.</s><s>SARAJEVO Bivši američki predsjednik DžIMI KARTER obavijestio je juče predsjednika RS dr RADOVANA KARADžIĆA da zbog IZETBEGOVIĆEVOG odbijanja njegove ponude da ponovo dođe u bivšu BiH ne vidi načina kako bi mogao pomoći mirovni proces.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 04. 1995. 30. 04. 1995.</s><s>SARAJEVO Predsjednik RS dr RADOVAN KARADžIĆ je na današnjem sastanku sa specijalnim izaslanikom UN za bivšu Jugoslaviju JUSUŠIJEM AKAŠIJEM ponovio stav da je za srpsku stranu prihvatljiv samo trajni prekid neprijateljstava, a pristanak na privremeno primirje uslovio skidanjem sankcija Srbima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 05. 1995.</s>
<s>13. 06. 1993.</s><s>BEOGRAD (Tanjug) Spasili smo 6.000 Hrvata sa područja Travnika jer je tom nedužnom narodu prijetilo uništenje od stranih plaćenika i ekstremnih muslimanskih snaga, izjavio je komandant VRS general Ratko Mladić.</s><s>On je podsjetio da je Srpska vojska pružila ruku spasa i muslimanskom stanovništvu iz Srebrenice i Žepe.</s><s>»Oni su našim nedužnim stanovništvom hranili ribu u Drini i vještačkom jezeru.</s><s>Mi smo 12.000 njihovih civila uz pomoć Visokog komesarijata za izbjeglice prebacili tamo gdje su željeli – na područje Tuzle.</s><s>Oni nama nisu nikoga iz Tuzle«, objasnio je Mladić.</s><s>»Ipak, zadovoljni smo što smo tako postupili i što prije oni počnu da postupaju isto prema našoj nejači, biće bolje po sve nas«, zaključio je on.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 06. 1993. 18. 06. 1993.</s><s>ZAGREB (Rojters) Hrvatski lideri u Bosni izjavili su danas da je u muslimanskoj kampanji osvajanja i etničkog čišćenja u centralnoj Bosni preko 2.000 Hrvata poginulo ili ranjeno, a 60.000 protjerano, javlja Rojters.</s><s>»To je najveći egzodus Hrvata u novijoj istoriji.</s><s>Nema razloga da se očekuje da će Muslimani zaustaviti ofanzivu«, izjavio je jedan od hrvatskih lidera u Bosni Dario Kordić.</s><s>Kordić, čije riječi navodi hrvatska agencija HINA, rekao je takođe da muslimanske snage u Bosni brojno nadmašuju hrvatske u odnosu deset prema jedan i da pokušavaju da otjeraju sve Hrvate iz etnički pomješane centralne Bosne.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 06. 1993. 30. 06. 1993.</s><s>KISELjAK Strah i strepnja u iščekivanju muslimanskog napada preplavili su KISELjAK, vjerovatno najjače hrvatsko uporište u srednjoj Bosni.</s><s>»Odasvud su muslimanske snage i jedinu sigurnost imamo sa srpske strane iz pravca Ilidže«, veli VELIMIR IVAN MILIĆEVIĆ zapovjednik policije u Kiseljaku.</s><s>»Iz Tarčina na nas idu jake muslimanske snage, oko 7.000, s Visočke strane oko 3.000 Muslimana vrši stalni pritisak, Zeničani se spremaju da naprave pokolj u Kiseljaku« priča on.</s><s>U saradnji sa Srbima odbranićemo se sigurno.</s><s>To ja garantujem armiji BiH, MOS-u i tim njihovim specijalnim jedinicama HANDžAR-DIVIZIJE, kaže MIHALjEVIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 07. 1993.</s>
<s>17. 01. 1993.</s><s>SARAJEVO Lider bosanskih muslimana Alija Izetbegović odbio je juče zahtjev HVO za komandom nad združenim jedinicama koje operišu na teritoriji pod kontrolom Hrvatskih snaga u zapadnom dijelu BiH, javlja Rojter.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 01. 1993.</s>
<s>01. 01. 1995.</s><s>PRAG Pravda u bosanskom sukobu je na strani Srba, tvrdi u svom napisu potpuno neuobičajeno za češke prilike, dnevnik »Špigl«.</s><s>Tu tvrdnju list iznosi u kratkom komentaru uz informaciju o pregovorima o zaključenju četvoromjesečnog primirja.</s><s>Doslovce se kaže: »Sigurno je da je pravda u tom sukobu na strani Srba.</s><s>Muslimani nisu narodnog nego pripadnici islamske vjere.</s><s>To je isti paradoks kao kad bi kod nas iznikla narodnost katolička, českobratska ili pravoslavna.« IZVOR: »GLAS« od 02. 01. 1995.</s><s>01. 01. 1995.</s><s>PALE Predsjednik Republike Srpske RADOVAN KARADžIĆ i komandant Glavnog štaba VRS general RATKO MLADIĆ potpisali su sinoć sporazum o četvoromjesečnom prekidu neprijateljstva, saopštili su predstavnici UN.</s><s>Potpisivanje dokumenta obavljeno je na PALAMA u prisustvu specijalnog izaslanika UN JASUŠIJA AKAŠIJA i komandanta UNPROFOR-a u Bosni generala MAJKLA ROUZA.</s><s>Četvoromjesečno primirje treba da stupi na snagu danas u podne, a cilj sporazuma je da omogući obnovu mirovnih pregovora o rješenju krize u BiH, dodaju agencije.</s><s>Vlada bosanskih Muslimana potpisala je sporazum nešto ranije sinoć u Sarajevu, podsjeća ROJTERS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 01. 1995. 11. 01. 1995.</s><s>SARAJEVO Na sarajevskom aerodromu sastali su se predstavnici VRS i muslimanskih formacija, a razgovara se o sprovodjenju sporazuma o potpunom prekidu neprijateljstava u bivšoj BiH.</s><s>Pregovaračke delegacije predvode komandanti GŠVRS general-pukovnik RATKO MLADIĆ i muslimanskih jedinica armijski general RASIM DELIĆ, uz posredovanje komandanta UNPROFOR-a za bivšu BiH britanskog generala MAJKLA ROUZA.</s><s>Kako javlja AFP, prvi put u radu ove komisije učestvuje i načelnik Štaba Hrvatskog vijeća obrane general TIHOMIR BLAŠKIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 01. 1995.</s><s>11. 01. 1995.</s><s>ISTANBUL Turski dnevnik »SABAH« postavio je danas, u posebno tekstu o bivšoj Bosni, više pitanja lideru bosanskih Muslimana ALIJI IZETBEGOVIĆU povodom raznih špekulacija sa novcem u TURSKOJ i drugim zemljama, namjenjenog bosanskim Muslimanima.</s><s>List polazi od jednog od najvažnijih političkih pitanja – kakvu državu zamišlja IZETBEGOVIĆ umjesto bivše BiH, demokratku ili diktatorsku.</s><s>Da li se zalaže za demokratsku i LAICISTIČKU državu, ili republiku po uzoru na IRAN.</s><s>16. 01. 1995.</s><s>KLIVLEND Američki dnevnik »BALTIMOR TAJMS« konstatuje danas da je američka vlada konačno odustala od unitarne BiH i da je stvaranje multietničke države na tom prostoru nedostižan cilj – javlja dopisnik SRNE, iz KLIVLENDA.</s><s>»Mnogi bivši funkcioneri u administraciji nekadašnjeg predsjednika DžORDžA BUŠA priznaju svoje greške« primjećuje »BALTIMOR TAJMS« ilustrujući to riječima BERNSA KOLKROJA, bivšeg savjetnika za nacionalnu bezbijednost koji je izjavio da su SAD i Evrope »trebale da sačuvaju bivšu Jugoslaviju«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 01. 1995. 22. 01. 1995.</s><s>NjUJORK SAD će od sada direktno pregovarati sa Srbima u Bosni ne osvrćući se pri tome na Rezoluciju Savjeta bezbjednosti UN koja nalaže potpunu izolaciju Republike Srpske i na negodovanja muslimanske vlade u Sarajevu, prenosi jučerašnji »NjUJORK TAJMS« izvode iz pisma koje je američki državni sekretar VOREN KRISTOFER uputio muslimanskom lideru ALIJI IZETBEGOVIĆU.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 01. 1995.</s><s>24. 01. 1995.</s><s>LONDON Da je UNPROFOR dopustio da NATO krene na Srbe, on bi se svrstao na muslimansku stranu i postao učesnik rata, izjavio je juče general MAJKL ROUZ u intervjuu londonskom »DEJLI TELEGRAFU«, prije odlaska sa dužnosti komandanta UNPROFOR-a za bivšu BiH.</s><s>Odbijajući pritužbe da je, onemogućivši šire vazdušne napade na položaje VRS u bihaćkom džepu, omalovažio sjevernoatlantsku vojnu alijansu, general ROUZ je rekao da NATO »nikada nije ni trebalo da učestvuje u bosansko-hercegovačkom ratu«.</s><s>»Muslimani su pretvorili BIHAĆ u bazu za ofanzive svojih jedinica« zaključio je general ROUZ u intervjuu »DEJLI TELEGRAFU«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 01. 1995. 24. 01. 1995.</s><s>TRIPOLI Libijski lider MUAMER EL GADAFI izjavio je u intervjuu informativnom programu BI-BI-SI-ja da je apsolutno ubijeđen da je istinski interes bosanskih Muslimana da žive u jugoslovenskoj zajednici.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 01. 1995. 31. 01. 1995.</s><s>SARAJEVO Članovi muslimanskog Predsjedništva–NIJAZ DURAKOVIĆ, STJEPAN KLjUJIĆ, IVO KOMŠIĆ, TATJANA LjUJIĆ-MIJATOVIĆ i MIRKO PEJANOVIĆ uputili su juče oštar protest komandi tzv. armije BiH zbog sve većeg uticaja ISLAMSKE ZAJEDNICE i SDA na njene jedinice.</s><s>»Niko nema monopol na patriotizam«, stoji u protestu dijela muslimanskog Predsjedništva koje prenosi muslimanski radio u Sarajevu, uz naglašavanje potrebe da vojska »mora ostati svjetovna i demokratska kao i društvo za koje se, navodno, zalaže državni vrh.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 02. 1995.</s>
<s>03. 04. 1991.</s><s>BANjA LUKA SDS KOZARSKIH OPŠTINA: OTVORENO PISMO ALIJI IZETBEGOVIĆU Duboko ste uvrijedili narod Kozare i nepovratno ga razočarali vašom skandaloznom posjetom najusamljenijem državniku svijeta, Kurtu Valdhajmu – piše u otvorenom pismu Srpske demokratske stranke (SDS) Kozarskih opština (B. Gradiška, B. Dubica, B. Novog, Prijedora i Laktaša) predsjedniku Predsjedništva SR BiH Aliji Izetbegoviću.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 04. 1991.</s><s>04. 04. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH ocjenila je nedavnu posjetu predsednika Predsjedništva Republike Alije Izetbegovića Kurtu Valdhajmu »kao poniženje za srpski narod«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 04.1991. 09. 04. 1991.</s><s>SARAJEVO »Mislim da ne postoji mogućnost dogovora Tudjmana i Miloševića na račun BiH.</s><s>Njih dvojica nisu Cvetković i Maček, te ni vrijeme nije isto kao ranije.</s><s>Jugoslavija nije ista, BiH nije ista, a tada nije bilo ni muslimanskog naroda ovako organizovanog kao kičme ove republike.« Ovo je rekao predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović sinoć, u intervjuu Televiziji Sarajevo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 04. 1991. 17. 04. 1991.</s><s>SARAJEVO Muslimansko-hrvatska koalicija je odgovor na srpsku agresiju izjavili su danas čelnici Hrvatske stranke prava (HSP) na konferenciji za novinare, obrazlažući svoja nastojanja za stvaranje suverene Hrvatske i Herceg-Bosne, i to, kako su istakli, mirnim putem.</s><s>O tome su govorili predsednik HSP-a Dobroslav Paraga, član središnjeg odbora dr Davor Perinović, ideolog stranke Fuad Muhić i drugi.</s><s>IZVOR: »GLAS« 18. 04. 1991.</s>
<s>Beograd, 25.01.2010.</s><s>Saopštenje za javnost</s><s>ORGANI MUP-a Republike Srpske su do 31.12.2009. godine podneli 925 krivičnih prijava i izveštaja u kojima se nalaze:</s>
<s>Loznička Rijeka, uglavnom srpsko selo sa malim brojem muslimana (Srba 132, muslimana 22) u bratunačkoj opštini prvi put napadnuto od naoružanih pripadnika "Zelenih beretki" iz sastava Armije BiH na veliki srpski praznik Vidovdan, 28. juna 1992. oko podneva.</s><s>Jedinice napadača bila je sastavljene isključivo od naoružanog lokalnog muslimanskog stanovništva sa područja Bratunca i susedne Srebrenice.</s><s>Zahvaljujući relativno efikasnom otporu meštana i pomoći koja je blagovremeno pristigla iz Bratunca i okolnih srpskih mesta Loznica se u izvesnoj meri ipak odbranila i spasla od još većih ljudskih gubitaka, pljačke i konačnog razaranja.</s><s>Međutim, i pored toga, prilikom odbrane sela, stradalo je mnogo meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Opljačkano je i popaljeno dosta srpskih kuća do kojih su muslimani uspeli da se probiju.</s><s>Žrtve:1) Srećko (Radivoje) Milovanović,1943; 2) Jovana (Gavrilo) Milovanović, 1942; 3) Verica (Živan) Filipović, 1975. i njen otac 4) Živan (Vladimir) Filipović, 1954; 5) Đorđo (Milisav) Filipović, 1949; 6) Jelena (Živojin) Stojanović, 1952; 7) Radovan (Milan) Lukić, 1950; 8) Miloje (Mitar) Damjanović, 1971; 9) Milorad (Mićo) Rončević, 1960; 10) Svetozar (Sreten) Vučetić, 1957; 11) Milenko (Nedeljko) Nikolić, 1963.</s><s>Odgovorni za zločin: Alija (Mujo) Ibrić-Kurta, 1947; Fahrudin (Edhem) Hasanović, 1965; Džemail (Muharem) Jusupović, 1970; Hidan (Avdo) Salihović, 1968; Hasanović "Kokan" sin Edhema iz Pirića; Rahman (Ramo) Sinanović; Besim (Avdo) Salihović, 1957; Adil (Avdo) Salihović, 1960; Senada Sinanović-Beba i njen suprug Rešid (Rahman) Sinanović; Kiram (Rifat) Salihović, 1972; Fikret (Edhem) Salihović, 1970; Sadik (Salih) Zukić, 1956; Ramiz (Idriz) Kamenica; i dr. iz susednih muslimanskih sela Pirići, Polaznik, itd.</s><s>Svedoci: Stanoje Milovanović, Vitomir Vučetić, Zvonko Filipović, Mileva Miladinović, Janja Simić i Stoja Petrović.</s><s>Izvori: Krivična prijava nadležnih organa opštine Bratunac; SRJ:"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (op. Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.", SB OUN podnet 2. juna 1993; Milivoje Ivanišević: "Hronika Našeg groblja", Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; "Srpske žrtve opštine Bratunac-prethodni rezultati" Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, 1998.</s><s>Beograd; Miroslav Toholj: "Crna knjiga", Svetigora, Cetinje, 2000. tom 2, str. 193-245.</s><s>Loznička Rijeka u podrinjskoj opštini Bratunac, selo sa dominantnom srpskom većinom (Srba 132, muslimana 22) napadnuto istovremeno kad i Sikirić i Bjelovac, u ranim jutarnjim časovima 14. decembra 1992.</s><s>Reč je o tri susedna skoro povezana sela na istoj saobraćajnici u dolini reke Drine koja su u tom pohodu jedinica Armije BiH, sastavljenih od muslimana Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, sravnjena sa zemljom.</s><s>I u ovom slučaju podjednako su stradali branioci kao i članovi njihovih porodica, izuzev dece koja su, kao i u ostalim selima, već ranije bila sklonjena u Bratunac i Srbiju.</s><s>Međutim, to je za Lozničku Rijeku, od početka muslimanskog terora na ovom području, bio već drugi napad, pljačka i pustošenje.</s><s>Posle svega toga prilike za spas i opstanak Srba u ovom selu više nije bilo.</s>
<s>04. 03. 1994.</s><s>VAŠINGTON (Tanjug) Komandant američkih snaga za Evropu, general Džordž Džulvan saopštio je sinoć da je srpska strana u Bosni uklonila ili predala svo teško naoružanje oko Sarajeva, onako kako je to zatraženo u ultimatumu NATO, javlja Asošijeted pres.</s><s>On je dodao da su Srbi, prema procenama NATO, imali 90 artiljerijskih uporišta oko Sarajeva, a sada nemaju nijedno.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. i 06. 03. 1994.</s><s>06. 03. 1994.</s><s>SARAJEVO Francuska inicijativa nametanja sile kroz Rezolucije Saveta bezbednosti UN za rešavanje problema Sarajeva potpuno je pogrešna taktika kojom se »doliva ulje na vatru« i udaljava od rješavanja krize, izjavio je SRNI predsednik Narodne skupštine Republike Srpske MOMČILO KRAJIŠNIK.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 03. 1994. 07.03. 1994.</s><s>SARAJEVO Do 5. marta u Republici Srpskoj je na ime zajma za potrebe odbrane zemlje upisano 3,76 mioliona maraka, saopštila je danas SRNA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 03. 1994. 13. 03. 1994.</s><s>BEOGRAD Predsednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ naredio je jedinicama VRS da se u dane Bajrama (13. i 14. marta) maksimalno uzdržavaju, ne odgovaraju na provokacije i zadrže »samo onaj nivo aktivnosti koji nalaže odbrane pri ozbiljnim napadima«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 03. 1994. godine</s><s>15. 03. 1994.</s><s>NjUJORK (Tanjug) Muslimani zloupotrebljavaju zaštićene zone u Bosni, u kojima cvetaju kriminal i prostitucija, za napadena srpske položaje, u želji da isprovociraju odmazdu, kaže se u izvještaju Butrosa Galija Savjetu bezbjednosti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 03. 1994. 25. 03. 1994.</s><s>SARAJEVO Narodna skupština Republike Srpske jednoglasno je sinoć, na 39. sednici na Palama, usvojila platformu o daljem nastupu delegacije RS na mirovnim pregovorima u bivšoj BiH u kojoj traži da »međunarodna zajednica, prije bilo kakvih novih pregovora, ispuni svoje obaveze prema Srbima u pogledu suspenzije, odnosno ukidanja sankcija«.</s><s>Stvaranje hrvatsko-muslimanske federacije u bivšoj BiH i njene konfederacije sa hrvatskom Narodna skupština RS shvata kao realizaciju prava ova dva naroda da slobodno odluče o svom političko-državnom statusu.</s><s>Istovremeno se stvaranje nove federacije i njen ulazak u konfederaciju sa Hrvatskom shvata i kao formalno-pravni nestanak bivše juglovenske republike BiH.</s><s>"Izostavljanje iz pregovora vođenih u VAŠINGTONU i BEČU, Republici Srpskoj je defakto prihnata državna samostalnost i ona se ne može priključiti muslimanksko-hrvatskoj fedraciji, jer ne postoje uslovi za zajedničku državu", kaže se u platformi Skupštine RS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. i 27. 03. 1994. 27. 03. 1994.</s><s>SARAJEVO Vojni lideri bosanskih muslimana i Hrvata potpisali su juče sporazum o zajedničkoj vojnoj komandi, preduzevši tako prvi praktičan korak ka formiranju nove federacije, javlja ROJTER.</s><s>Sporazum su juče u Sarajevu potpisali komandant bosanske muslimanske vojske general RASIM DELIĆ i komandant snaga Hrvatskog vijeća obrane general ANTE ROSO.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1994.</s><s>30. 03. 1994.</s><s>SARAJEVO Na hrvatsko-muslimanskoj skupštini u sarajevu lider LIBERALNE STRANKE bivše BiH RASIM KADIĆ rekao je da je »VAŠINGTON SVOJOM INICIJATIVOM gurnuo bosanske muslimane u državni zagrljaj sa fašistima«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 03. 1994. 31. 03. 1994.</s><s>SARAJEVO Hrvatsko-muslimanska skupština je juče u Sarajevu konačno i formalno ukinula BiH, kao federalnu jedinicu bivše Jugoslavije, izjavio je danas za SRNU predsjednik Narodne skupštine RS MOMČILO KRAJIŠNIK.</s><s>"Tim aktom možemo svi biti zadovoljni.</s><s>Ne samo zato što je njime konačno ukinuta bivša BiH, kao federalna jedinica, nego i zbog toga što smo konačno pogledali realnosti u oči, sada bivša BiH više ne postoji i zbog te činjenice mi smo svi skupa za jedan veliki korak bliži miru", ocenio je KRAJIŠNIK.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 04. 1994. 31. 03. 1994.</s><s>VAŠINGTON (Tanjug) Jučerašnji boravak američkog ambasadora u UN Medlin Olbrajt i načelnika Generalštaba amerike vojske Džona Šalikašvilija u Sarajevu bio je izraz pune podrške muslimanskoj vladi u Sarajevu, ističe se danas u Vašingtonu.</s><s>Većina američkih informativnih medija ističe danas da je Olbrajtova u Sarajevu izjavila da je »američka budućnost nedjeljiva od budućnosti Muslimana u bivšoj Bosni«, i te reči čalana administracije, inače poznate kao predvodnika antisrpske struje u američkom vrhu, uzimaju kao umesan diplomatski postupak.</s><s>»Vašington post« prenosi izjavu Olbrajtove na ceremoniji inauguracije za američku ambasadu u Sarajevu, u kojoj je bratimljenje sa muslimanskom stranom krunisala uzvikom: »Ja sam Sarajka«!</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 04. 1994.</s>
<s>U sarajevskom naselju Alipašino polje na Trgu ZAVNOBiH-a danas je počelo probno iskopavanje, jer postoje informacije da su tu zakopani Srbi sa ovog područja ubijeni u proteklom ratu, prenose agencije.</s><s>Predsjednik Udruženja porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić rekao je da je Institut za nestala lica danas počeo probna iskopavanja na Alipašinom polju, a informaciju da su tu zakopani Srbi dobili su od stanara ovog kvarta, Sipe i MUP-a Republike Srpske. - U ovom kvartu, u kvadratnom kilometru, nestalo je više lica srpske nacionalnosti, a među njima su Milan Todorović, Milko Avram, Čedo Krajišnik, Anđelko Kulina, Stana Šehovac, Branislav Papaz, moj otac Božo Mandić i četvorica Radovića - braća i rođaci iz Vrbovske ulice - naglasio je Mandić.</s><s>On je rekao da se traži 30 do 40 Srba sa područja Alipašinog polja, čija su tijela, najvjerovatnije, prenesena na druge lokacije i sakrivena.</s><s>Prema njegovim saznanjima, na čišćenju terena na ovom lokalitetu radila je Civilna zaštita, Sanitarna inspekcija, Federalna komisija za traženje, Komisija za traženje nestalih BiH, a direktor obje komisije bio je Amor Mašović koji je danas u Institutu za nestale BiH.</s><s>Mandić kaže da je tek danas počelo probno iskopavanje jer nije bilo pouzdanih informacija, zato što stanari nisu smjeli da daju informcije. - Vremenom, ljudi se oslobađaju pritisaka izvršilaca ili naredbodavaca ovih zločina i počeli su pričati o mogućim mjestima gdje su ljudi bili sahranjeni - naglasio je on, dodavši da ne zna da li su ta grobna mjesta izmještena poslije rata.</s><s>On je rekao da su u tom naselju zatvori za Srbe bili u kafiću "Borsalin" i prodavnici "Konzum", te još tri-četiri privatna zatvora u podrumima gdje su se razni muslimanski "heroji" iživljavali nad srpskim stanovništvom, najčešće na starcima i ženama.</s><s>U zatvoru u "Borsalinu", prema njegovim riječima, bilo je zatvoreno i po 200 ljudi, koje su poslije ubijali i zakopavali, a poslije rata njihova tijela prenosili na razna mjesta. - Primjer je Anđelko Simanić koji je ubijen u Buća Potoku u Sarajevu, a njegovo tijelo je poslije pronađeno u Zenici - istakao je on.</s><s>Mandić je rekao da su u Sarajevu intenzivno čistili teren po nalagu aktuelne vlasti FBiH, navodeći da je "Amor Mašović bio alfa i omega za sva sakrivanja i premještanja tijela ubijenih Srba".</s><s>Kako je rekao, u Udruženju porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije došli su do podatka da su 842 Srbina nestala u Sarajevu, a da se još traži oko 350.</s><s>Milena Kulina kaže da je danas došla na iskopavanje u nadi da će pronaći ostatke supruga Anđelka, koji je odveden 20. maja 1992. godine ispred zgrade od kada mu se gubi svaki trag. " Kada je odveden, poslije 20 minuta došla su dvojica uniformisanih muškaraca koji su se predstavili, ali u strahu sam zaboravila njihova imena.</s><s>Rekli su mi da su ga odveli na informativni razgovor.</s><s>Više nikad ga nisam vidjela", rekla je ona.</s><s>Kulina navodi, da su svjedoci potvrdili da je njen muž ubijen, a komandir tzv. Armije BiH hvalio se da ga je zaklao, te da će i druge snaći isto što je snašlo Anđelka Kulinu.</s><s>V.D. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=73133 Sarajevo: Nađene kosti ubijenih Srba</s>
<s>Crni Vrh, blizu naselja Planica u Opštini Zvornik, ispod samog prevoja, na saobraćajnici Zvornik-Šekovići napadnuta je iz zasede 10. septembra 1992. kolona od sedam civilnih teretnih i jedno civilno putničko vozilo.</s><s>Žrtve: 1) Ljubomir Bogunović; 2) Jovan (Stevan) Bojović, 1949. iz Rogatice; 3) Mirko (Dušan) Đokić, 1950. iz Beograda, 1956; 4) Stanimir (Sreten) Jović, 1950. iz Zvornika; 5) Milan (Stanoje) Spajić iz Višegrada, 1935; 6) Duško (Vojislav) Novičić, 1969. iz Zvornika; 7) Momir (Dušan) Trobok, 1957. iz Pala kod Sarajeva.</s>
<s>07/09/2020 \| RTRS \| Izvor: SRNA Na suđenju Ademu Kostjerevcu za silovanje trudne Srpkinje počinjeno na području Zvornika 1992. godine, svjedok Tužilaštva BiH Asim Ramić ispričao je kako je saznao da je u akciji zarobljena jedna žena, za koju je kasnije čuo da je bila maltretirana i silovana.</s><s>Ramić, koji je bio zamjenik komandira jedinice u Novom Selu, u opštini Zvornik, rekao je da je 17. septembra 1992. godine izvedena akcija na srpsko selo Kočani.</s><s>On je dodao da je uveče saznao da imaju jednu zarobljenicu, a da je kasnije čuo da je neko udario prilikom sprovođenja.</s><s>Ramić je naveo da je nakon dva do tri dana išao u komandu u zaseoku Bajrići i da mu je tu rečeno da u obližnjem Domu kulture drže zarobljenu ženu, prenosi Birn.</s><s>Svjedok je izjavio da ženu nije vidio, ali da je ispred Doma vidio optuženog Adema Kostjerevca. - Mislim da je obezbjeđivao objekat - rekao je svjedok, navodeći da optuženog dobro poznaje i da je u to vrijeme bio vojni policajac.</s><s>Ramić je naveo da je na tom području bio do početka oktobra i da je, prema njegovim saznanjima, ta žena bila "najviše u kontaktu" sa Šahbazom Sinanovićem.</s><s>Tužilac Milanko Kajganić ga je podsjetio na izjavu iz istrage u kojoj je naveo da je čuo da su zarobljenu ženu zlostavljali i silovali Adem Kostjerevac i Šahbaz Sinanović.</s><s>Svjedok je potvrdio da je tako izjavio, navodeći da je to čuo 2002. godine.</s><s>Pojasnio je da su bile "polijepljene Ademove slike i da je bila priča da ga traže zbog silovanja".</s><s>Na pitanje odbrane, Ramić je odgovorio da o tim događajima nema nikakvih direktnih saznanja.</s><s>Kostjerevac je optužen da je od 18. septembra do 4. oktobra 1992. godine u najmanje dva navrata prisilio ženu srpske nacionalnosti na seksualni odnos u selu Bajrići.</s><s>Prema optužnici, Kostjerevac je u to vrijeme bio pripadnik Vojne policije Prve muslimanske brigade takozvane Armije BiH.</s><s>Na ročištu je trebalo da svjedoči i Ajka Junuzović, koja je privedena u Kantonalni sud u Tuzli, ali, zbog slabog sluha, sa njom se nije moglo razgovarati.</s><s>Vijeće je odlučilo da će u nastavku suđenja, 15. septembra, otići u Tuzlu kako bi svjedokinja bila saslušana, s obzirom na to da je riječ o ženi od 83 godine koja ne čuje dobro i ima druge zdravstvene probleme.</s><s>Tužilaštvo je uložilo dvadesetak materijalnih dokaza koji se odnose na ratno stanje u BiH, pripadništvo optuženog Vojnoj policiji, te zdravstveno stanje oštećene. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=400203</s>
<s>Sikirić, opština Bratunac, selo sa relativno ravnomernim brojem srpskog i muslimanskog stanovništva (Srba 201, muslimana 241).</s><s>Napad na srpski deo sela 14. decembra 1992. u ranim jutarnjim časovima izvršile muslimanske oružane formacije Armije BiH regrutovane iz muslimanskih naselja Bratunca, Srebrenice i okolnih opština.</s><s>Srpski deo sela opljačkan i uništen, a veliki broj meštana ubijen veoma svirepo, posle zarobljavanja, uglavnom hladnim oružjem.</s><s>Prilikom napada gotovo podjednako stradali malobrojni branioci, kao i meštani srpske nacionalnosti koje su pokušali da se odbrane.</s><s>Posle osvajanja muslimani su opljačkali imovinu, prikupljenu letinu, stoku i sve što se moglo odneti.</s><s>Ostalo razorili i spalili.</s><s>Selo je potom mesecima ostalo nedostupno Srbima koji su u njemu nekada živeli.</s>
<s>Lokalna televizija je direktno prenosila zločin.</s><s>Ti snimci još postoje i može ih svako videti.</s><s>Goreli su kamioni.</s><s>Goreli su živi ljudi, gorela su tela tek ubijenih.</s><s>Komentatori prenosa su uživali.</s><s>Kuljao je gusti crni dim presecan plamenom.</s><s>Onda su rekli, dvojica komentatora, Zlatko Dukić i Marko Divković, tačno u 19 sati i 35 minuta, u direktnom prenosu: - `ladno pivo nemamo, a tako bi dobrodošlo ... - uz ovaj vatromet ... - pa da se ohladimo ...</s><s>«Suočavanje sa prošlošću» i «srpsko ćutanje» o zločinima koji su pratili razaranje bivše Jugoslavije dnevni list «Politika» je dana 28.02.2009. istakao kao posebnu temu broja pod naslovom:»O srpskom ćutanju» .</s><s>Obrada teme je ipak neobična: jedna radoznala baba nevaspitano prisluškuje razgovor troje mladih u jednoj bečkoj ulici; pristojna deca upotrebe izraz «naš jezik» usled povišenog obzira prema svojim prijateljima koji isti jezik nazivaju drugačije; taj izraz je bio jedini i dovoljan razlog da baba «odlepi», odnosno da svoju latentnu poremećenost ispolji u obliku fizičke reakcije: * «Na sopstveno iznenađenje, osetila sam neku vrstu fizičke reakcije na te reči, kao da me preplavljuje talas toplote» Mnogi ljudi imaju psihičke probleme ali je to njihova privatna stvar.</s><s>Ova privatnost, međutim, nestaje kada se u novinama napiše: * «Znala sam da će odlazak u Beograd vratiti napola zaboravljene slike i osećanja.</s><s>Kao što su reči muslimanke iz Srebrenice čijeg je sina zaklao srpski vojnik u njenom naručju: Bila sam primorana da pijem krv sopstvenog sina, rekla je.</s><s>Njene reči su već trinaest godina zakopane u mom sećanju.» * «Nažalost, Srbi žive u poricanju svoje nedavne prošlosti.</s><s>Problem je i u tome što u srpskom društvu, izgleda, ne postoji želja da se sazna istina.» Šta je istina?</s><s>Kako se saznaje istina?</s><s>Pretpostavimo da je «u srpskom društvu» «Druga Srbija» proizvela «želju da se sazna istina».</s><s>Da li to dalje znači da je za poznanje grehova srpskih dovoljno čitati tekstove hrvatskih novinara ili «nevladinih» organizacija finansiranih od vlada NATO država?</s><s>Da li je tu potrebno ili nije potrebno navesti makar nekoliko detalja koji izlaze iz sveta vulgarnih lažova: Kako se zove ta «muslimanka iz Srebrenice»?</s><s>Kako se zove njen sin?</s><s>Kada se zločin dogodio i gde?</s><s>Kako je to primorana da «pije krv sopstvenog sina»?</s><s>Zašto se ovaj zločin nije nikada pojavio u bilo kom sudskom procesu?</s><s>Kako je moguće da niko, ali niko u Srebrenici nije ni čuo za takav događaj !?</s><s>Čudni su aršini modernog sveta: istina više nije univerzalna, ona ima naciju, veru, geostrateški interes, političku pripadnost i ko zna šta još.</s><s>U slučaju Srebrenice, potresna je takođe bila i priča haškog sudije Fuada Rijada o «dedi koji je nateran da pojede džigericu svog unuka»! (1) Deda i unuk su, naravno, muslimani a zločinci, naravno, Srbi.</s><s>Isti deda i isti unuk će se takođe pojaviti i u izveštaju Kofi Anana, generalnog sekretara UN-a. (2) Ova savršena priča ima samo jedan nedostatak: potpuno je izmišljena!</s><s>Čitav narod, srpski narod, satanizovan, a dede nema.</s><s>A što bi ga i tražili, priča je življa od svakog dede.</s><s>Srpska istina nije istinita čak ni onda kada je istinita.</s><s>Primer za to je sudbina jedanaestogodišnjeg dečaka Slobodana Stojanovića iz sela Kamenica, opština Zvornik, od oca Ilije i majke Dese, koji je u leto 1992.godine, nakon što se vratio u rodnu kuću da odveže psa uhvaćen i posle strašnog mučenja ubijen.</s><s>Njegove posmrtne ostatke je patolog dr Zoran Stanković opisao na sledeći način:</s><s>«U gornjoj vilici – što stoji i u našem obdukcionom nalazu – izbijeno mu je svih šest prednjih zuba.</s><s>Otvor čmara bio je znatno proširen, prolazan – kako smo konstatovali – «za tri prsta».</s><s>Imao je više sekotina u predelu glave i trbuha.</s><s>Neke od njih su nanete, najverovatnije, posle smrti.</s><s>Povrh svega, stomak mu je bio rasporen u obliku krsta.</s><s>Ako se ne varam – bilo mu je odsečeno desno uvo.</s><s>A na kraju – ispaljen metak u slepoočnicu.</s><s>Iz neposredne blizine.</s><s>U dve reči: monstruozno, svirepo ubistvo.» (3)</s><s>Niko u Bosni i Hercegovini nije nikada tražio Elfetu Veseli, kćerku šumara Rahmana iz Vlasenice, albanske nacionalnosti, koju su svedoci označili kao ubicu dečaka.</s><s>Mali Slobodan, ubijen «u vaše ime«, nije tema «suočavanja sa prošlošću».</s><s>«Sudbina» muslimanskog deteta, u ovom slučaju izmišljenog, proizvela je posledice velikih razmera.</s><s>Sudbina malog Slobodana je privatna stvar njegove porodice.</s><s>Velika drama u tekstu «Politike» odigrala se i povodom potresnog detalja kada je srpski pisac, koji se samoidentifikovao sa albanskim narodom, «otišao u kuhinju, otvorio frižider i izvadio hladno pivo».</s><s>Ali koje pivo!?</s><s>Dramatičan detalj usred kuhinje beogradskog stana ostaće tajna «Druge Srbije».</s><s>Ipak, ova priča ima srećan kraj : glavni junaci se sreli i oprostili jedno drugom sve nesporazume oko piva.</s><s>Eto primera kako pravda pobeđuje.</s><s>Nikada međutim nismo saznali koje pivo su poželeli komentatori lokalne tuzlanske televizije «Front Slobode 3» 15.maja 1992.godine. «Tuzlanska kolona» je toga dana odlazila iz Tuzle prema prethodnom dogovoru sa vlastima grada o mirnom izlasku.</s><s>Podmuklo su napadnuti i poubijani.</s><s>Svirepo poubijani.</s><s>Tada devetnaestogodišnjem vojniku Radovanu Krstiću je, dok je ležao teško ranjen, poznati počinilac koji i danas spokojno živi u Tuzli, pucao pištoljem u usta.</s><s>Preživeo je.</s><s>Više od dve stotine ljudi nije preživelo.</s><s>Uglavnom su izgoreli u zapaljenim vozilima.</s><s>Tačan broj se verovatno neće nikada ni saznati.</s><s>Neki tvrde broj od preko 400 ljudi.</s><s>Posmrtni ostaci 17 nesrećnika identifikovani su na osnovu DNK analize tek 2007.godine.</s><s>Na neke se još uvek čeka.</s><s>Od mnogih nije ostalo ništa za identifikaciju tela.</s><s>Lokalna televizija je direktno prenosila zločin.</s><s>Ti snimci još postoje i može ih svako videti.</s><s>Goreli su kamioni.</s><s>Goreli su živi ljudi, gorela su tela tek ubijenih.</s><s>Komentatori prenosa su uživali.</s><s>Kuljao je gusti crni dim presecan plamenom.</s><s>Onda su rekli, dvojica komentatora, Zlatko Dukić i Marko Divković, tačno u 19 sati i 35 minuta, u direktnom prenosu: - `ladno pivo nemamo, a tako bi dobrodošlo ... - uz ovaj vatromet ... - pa da se ohladimo ...</s><s>Zbog ovog zločina, počinjenog «u vaše ime», uhapšeno je samo jedno lice, Ilija Jurišić, kome se trenutno sudi u Beogradu.</s><s>Svi ostali zlikovci su ugledni građani muslimanskog dela države Bosne i Hercegovine i nosioci važnih državnih funkcija.</s><s>Grad Tuzla svake godine obeležava ovaj događaj kao svoj najradosniji dan, Dan grada Tuzle.</s><s>Neke političke i javne ličnosti «Druge Srbije» dolaze na svetkovinu kako bi se radosno «suočili sa prošlošću» i svojim prisustvom uveličali...</s><s>Ostalo je, dakle, nepoznato koje pivo su zaželeli komentatori tuzlanske televizije.</s><s>Isto pivo kao srpski pisac ili različito?</s><s>Možda će i to ostati tajna hrvatskih novinara i «Druge Srbije».</s><s>A možda će se junaci piva sretati «na konferencijama i festivalima u inostranstvu».</s><s>Možda će pivo popiti zajedno.</s><s>Tu je šansa i nada: kada se budu kucnuli, gledali u oči i osmehivali, otkriće se tajna.</s><s>Srpsko društvo će saznati i ovu Istinu, ali samo ako želja bude dovoljno jaka !</s><s>'Ajd, živeli ! 1) Saopštenje za štampu Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (CC/PIO/026-E), Hag, 16.novembar 1995. 2) Izveštaj Generalnog Sekretara podnet 15.novembra 1999. prema Rezoluciji Generalne Skupštine 52/35 od 30.novembra 1998. 3) (Večernje novosti; 27.02.2006.; str 12)</s>
<s>Vikić i ostali: Specijalni nisu imali veze sa DB-om, Herendom i Prazinom</s><s>Utorak, 12 januar 2021</s><s>Januara 2021 \| Marija Taušan \| Detektor.ba Na suđenju za zločin u Sarajevu, svjedoci Odbrane Dragana Vikića izjavili su da specijalna policija nije imala nikakve veze sa Državnom bezbjednosti (DB), Nedžadom Herendom kao ni pripadnicima jedinice Juke Prazine.</s><s>Esad Tokić je kazao da se kao oficir Jugoslovenske narodne armije (JNA) Odredu za specijalne namjene pridružio 5. aprila 1992. godine i da je bio na pozicijama komandira voda, čete, a potom i načelnika Štaba.</s><s>On je rekao da je Odred pokretao komandant Vikić po naređenju ministra unutrašnjih poslova ili njegovog pomoćnika za uniformisanu policiju, kao i da je on mogao biti pokrenut na prijedlog komandanta uz saglasnost ministra ili pomoćnika.</s><s>Tokić je kazao da je u junu ili julu sačinjavao organizaciono-formacijsku strukturu Odreda.</s><s>Ni prije, a ni nakon toga, kako je naveo, Odred nije imao veze s jedinicom Juke Prazine, koja je bila smještena prekoputa Doma policije u kojem je bio Odred. “Nikad nismo bili na sastancima, ni na vezi, ni u izviđanju, ni u akciji.</s><s>Oni su znali da upadnu i izvuku se iz akcije.</s><s>Nisam ulazio po čijoj naredbi”, kazao je svjedok.</s><s>On je dodao da Vikić nije imao naredbodavnu funkciju prema Prazini, navodeći da mu nije jasno koji je argument Tužilaštva kada tvrdi da su mu bili potčinjeni.</s><s>Upitan o jedinici “Ševe”, Tokić je ispričao kako ga je tadašnji ministar unutrašnjih poslova Alija Delimustafić bio pozvao da li bi formirao jednu jedinicu koja bi “utjerivala u red neposlušne i odmetnike”, a koju bi činili bivši pripadnici JNA.</s><s>Svjedok je rekao da nije smio reći da neće, ali da je tražio “elegantan” način da se izvuče. “Pretpostavio sam da se te jedinice bave prljavim poslovima, za šta nisam bio ni školovan ni vaspitan”, kazao je Tokić.</s><s>On je rekao da je na jednom sastanku u vezi sa tim bio prisutan Asim Dautbašić iz Državne bezbjednosti, kojeg je inače viđao u Domu policije.</s><s>Svjedok je kazao da se to dešavalo prije 22. aprila 1992. godine.</s><s>Taj dan se, kako je naveo, vratio iz akcije u Dom policije, a sutradan je čuo da su se dogodila ubistva nekih teritorijalaca. “Pričalo se da je to uradio Nećko Herenda”, kazao je Tokić.</s><s>Dodao je da se niko od pripadnika specijalne policije nije dovodio u vezu s ubistvima, jer bi sigurno snosio sankcije. “Mi smo jednom suspendovali aktivnog policajca, jer je ukrao hlače”, kazao je Tokić.</s><s>Za ubistvo osam rezervista Jugoslovenske narodne armije (JNA) u Velikom parku, sa Vikićem su optuženi Jusufu Pušina, Nermin Uzunović i Mladen Čovčić.</s><s>Vikić je, kao bivši komandant Specijalne jedinice i komandant Jedinice rezervnog sastava, optužen da nije spriječio ni preduzeo mjere na kažnjavanju podređenih, kao i Pušina, koji je bio pomoćnik ministra unutrašnjih poslova Republike Bosne i Hercegovine (RBiH).</s><s>Uzunović i Čovčić su optuženi kao nekadašnji pripadnici Jedinice rezervnog sastava policije.</s><s>Na pitanje Odbrane Pušine odakle mu informacija da je pomoćnik ministra mogao davati naredbu, Tokić je kazao da su takvi bili propisi.</s><s>Branilac Nikica Gržić rekao je da prigovara iskazu svjedoka, jer tako nešto nije bilo propisano.</s><s>Svjedok Dragan Mlađenović kazao je da je radio u Državnoj bezbjednosti i da su imali dvije kancelarije u Domu policije, te da su preko uređaja prisluškivali veze “naših i neprijateljskih”.</s><s>Naveo je da mu je pretpostavljeni bio Asim Dautbašić.</s><s>On je rekao da je odranije poznavao Nedžada Herendu, kojeg je znao kao vozača hitne pomoći, i da ga je pitao otkud on – kada ga je sreo u Domu policije.</s><s>Kazao je da mu je Herenda rekao da radi u Državnoj bezbjednosti.</s><s>Prema riječima svjedoka, Herenda je dolazio i Dautbašić bi izlazio ispred Doma da razgovara s njim.</s><s>Mlađenović je naveo da Vikić nije nikada davao naredbe njemu ili nekome drugom iz Državne bezbjednosti, kao i da ga nikada nije vidio da razgovara sa Herendom.</s><s>Svjedok je ispričao da je prisluškivao veze kada su uhapšeni zarobljenici i da je čuo kako govore da ne znaju kuda da ih vode, da su jedni govorili da se vode u Dom, a drugi u centar.</s><s>Naveo je da čuo kako spominju osobu po nadimku Žmiro, kao i komandira policije u Novom Gradu Malika Krivića. “U neka doba nastade frka... pobiše ljude.</s><s>Izašli smo na plato.</s><s>Skupilo se mnogo ljudi”, prisjetio se svjedok, dodavši da je čuo da je to učinio Herenda.</s><s>On je rekao da nije vidio ni Herendu ni Dautbašića, koji je “vrlo slabo o tome pričao”.</s><s>Nastavak suđenja je 5. februara. https://detektor.ba/2021/01/12/vikic-i-ostali-specalni-nisu-imali-veze-sa-db-om-herendom-i-prazinom/</s>
<s>— U TRAGANjU ZA ISTINOM — Piše: Milivoje Ivanišević</s><s>Muslimanske žrtve</s><s>S obzirom na namenu Memorijalnog centra-mezarja Potočari neophodno je da broj pokopanih bude što veći.</s><s>Od toga najviše zavisi ugled Memorijalnog centra u svetu, naravno među muslimanima.</s><s>Da su muslimanski vojnici tokom rata imali znatne gubitke nije sporno.</s><s>U našem slučaju samo je sporno koliko ih je stradalo prilikom proboja kroz nekoliko linija srpske odbrane i u međusobnim sukobima, a koliko je streljano.</s><s>Sporno je koliko je stradalo julskih dana 1995. god. a koliko u prethodnim godinama i ranijim borbama.</s><s>Najviše je sporno što protiv lica koja su izvršila streljanje nikada Tribunal nije pokrenuo istragu.</s><s>Ko je te vojnike angažovao, pod kojim uslovima i ko im je obezbedio zaštitu, čak i u SAD. [1] Ko je to učinio imao je uticaja i na Tribunal.</s><s>Njihovo hapšenje i svedočenje pred Tribunalom otkrilo bi naručioca poduhvata.</s><s>Štiteći izvršioce organizator egzekucije je štitio sebe.</s><s>Jedino je sigurno – to nije mogao da bude neko iz Republike Srpske.</s><s>Ima indicija da su angažovani vojnici obmanuti, da nisu imali poverenje u pravosuđe koje bi odredilo kazne pohvatanim muslimanskim zločincima.</s><s>Ipak je nemoguće poverovati u pretpostavku da su krenuli samoinicijativno.</s><s>U tom slučaju samo bi oni bili krivi i odgovorni i Tribunal ne bi imao razloga da ne podigne optužnice.</s><s>Ali, ni protiv Dražena Erdemovića, takođe jednog od neposrednih izvršilaca, nije ništa preduzeto sve dok se nije našao u Tribunalu.</s><s>Njegov slučaj je najbolji dokaz da su svi oni imali zaštitu.</s><s>Kada su jugoslovenske vlasti upoznate sa njegovim zločinom izrazile su nameru da mu sude.</s><s>On je u strahu od toga i sasvim izvesne kazne spas tražio u Tribunalu.</s><s>Ne slučajno.</s><s>Njegovom zahtevu su se, takođe nimalo slučajno, pridružile diplomate zapadnih (NATO) država. [2] Tražili su da se poštuju njegova ljudska prava i slobodno izražena volja.</s><s>U Tribunalu ne samo da je našao zaštitu od velike kazne već je uskoro postao glavni oslonac tužilaštva i svedok na svim suđenjima kad je bilo reči i o Srebrenici.</s><s>Misteriju ko se krije iza inicijatora i naručioca izvršenih streljanja već više od deset godina srpska strana ne može da razjasni.</s><s>Dugo se tragalo gde se i kada dogodio taj neki veliki srpski zločin koji bi mogao da ustalasa svetsku javnost i pokrene NATO.</s><s>U aprilu 1993. godine Amerikanci su pokušali sa Srebrenicom, ali je pokušaj propao.</s><s>Prema vlastitoj izjavi g. Alije Izetbegovića, jednog od učesnika u tim razgovorima, on nije mogao da prihvati Klintonov predlog da pusti Srbe u Srebrenicu i tako žrtvuje 5000 meštana tog grada. [3] Potom je u nekoliko slučajeva pokušano sa Sarajevom, ali ni to nije dalo poželjne rezultate.</s><s>Još lošiji izbor su bili Cerska, Goražde, Žepa, Bihać...</s><s>Međutim, ideja da su Srbi počinilo veliki zločin nad muslimanima u BiH se morala ostvariti.</s><s>Na kraju se ponovo ukazala prilika i izbor je, konačno, pao na Srebrenicu.</s><s>Mesto je ipak pronađeno, odgovorni za zločin su određeni ranije, broj žrtava se takođe, bar okvirno, znao, samo su još nedostajali dokazi.</s><s>Taj dokaz, prema zamisli i očekivanjima onih koji su morali da ga pribave, trebalo je da budu događaji u kampu u Potočarima gde su blagovrmeno dovedeni muslimanski civili koje prilikom dolaska Srba ne bi imao ko da zaštiti i odbrani.</s><s>Tu su 12. jula očekivana ubistva i pokolji koje će, kako je s razlogom pretpostavljano, da izvrše Srbi posle parastosa na bratunačkom groblju.</s><s>Motiv je bio poznat.</s><s>Na isti dan 1992. god. muslimani su napali i popalili više srpskih sela i na surov način ubili 68 meštana...</s><s>U Potočarima su bile majke, deca, sestre tih muslimanskih zločinaca.</s><s>Međutim, posle parastosa ljudi su se sa groblja vratili svojim kućama.</s><s>Kada je podmukao plan sa podmetnutim muslimanskim civilima propao, verovatno na veliko iznenađenje inicijatora, morali su prići nekom novom, sada već iznuđenom, rešenju.</s><s>U naredna dva dana iz okolnih mesta prikupljeno je desetak vojnika 10. diverzantskog odreda koji su bili na odmoru i oni su uradili ono što se danas kvalifikuje kao genocid.</s><s>Streljanje zarobljenih muslimana nije sporno.</s><s>Sporan je broj streljanih.</s><s>U ovoj nevolji bilo je za Srbe i sreće.</s><s>Sreća je u tome što su iznajmljeni srpski vojnici streljali samo zarobljene muslimanske vojnike, ali ne i civile.</s><s>Koliko je muslimanskih vojnika streljano, a koliko poginulo prilikom proboja do Tuzle i u nekoliko međusobnih sukoba?</s><s>U odgovoru na ovo pitanje Žan-Rene Ruez,[4] višegodišnji glavni istražitelj haškog Tribunala u srebreničkom slučaju, kaže:„ Vodi se rat brojkama od prvog dana“.</s><s>[5] Ni mi danas još nismo u stanju da odgovorimo na pitanje koliko je muslimanskih zarobljenika streljano.</s><s>Zato ćemo izneti ono što ne bi trebalo da bude sporno.</s><s>Reč je o podacima koji ne potiču iz srpskih izvora već od institucija iz država koje su bile u ratu protiv Srba i, kad je reč o mezarju, iz muslimanskih izvora.</s><s>Srbi ni u jednom slučaju ne samo da nisu imali mogućnost nekog uticaja, već ni mogućnost uvida u dokumentaciju na osnovu koje su formirani podaci koje saopštava suprotna strana.</s><s>Nadamo se da je to druga strana, ipak, časno uradila.</s><s>Prve brojke mogućih žrtava nalazimo u spiskovima nestalih lica Međunarodnog komiteta Crvenog krsta koji su od 1995. god. do danas objavljivani više puta uvek sa drugim brojem nestalih, ali se taj broj konačno ustalio negde na oko 7000-8000 lica.</s><s>[6] Međutim, ti spiskovi su u više slučajeva osporavani.</s><s>U njima su pronalaženi ljudi koji su glasali naredne godine (za izbore u 1996. u biračkom spisku za Srebrenicu našli smo 3016 lica iz spiska nestalih ), tu su još žive osobe i osobe druge nacionalnosti.</s><s>Otuda ti spiskovi danas ne mogu da imaju isti značaj kao ranijih godina.</s><s>Ipak, većina onih koji žele što više da okrive srpsku stranu pozivaju se na taj spisak i bez ikakvog osnova to proglašavaju spiskom masakriranih muslimanskih civila. (Pregledom jednog od tih spiskova utvrđeno je da od skoro 8000 nestalih samo je 36 osoba ženskog pola.) Ti spiskovi nisu spiskovi mrtvih, a još manje su spiskovi civila koji su masakrirani.</s><s>Po nama, s obzirom na smisao ovog napisa, neuporedivo su validniji podaci koji se nalaze u dokumentaciji o ekshumiranim telima iz više masovnih grobnica.</s><s>[7] Posebno su značajne primarne masovne grobnice[8] koje je za potrebe Tribunala istraživao Din Mening.</s><s>Po njemu to su: Cerska (150 tela),[9] Nova Kasaba 1996. ima 4 grobnice (33 tela),[10] Orahovac: lažeta 1 (130) i lažeta 2 (243),[11] Branjevo (132),[12] Nova Kasaba 1999. (57), Glogova 1 (191) i Glogova 2 (139) [13] Kozluk[14] Konjević Polje 1 (9) i Konjević Polje 2 (3)[15], Brana kod Petkovaca (234),[16] Liplje 2 (158).</s><s>[17] Ukupno su u navedenim grobnicama, po nama, pronađeni posmrtni ostaci 1824 tela.</s><s>U ekspertizi Dina Meninga ekshumirano je 1883 tela.</s><s>Od otkopanih tela utvrđeno je da je muškaraca 1656.</s><s>A samo jedna ženska osoba.</s><s>Za ostale nije utvrđen pol.</s><s>U istoj ekspertizi je utvrđeno da su masovna ubistva izvršena u Cerskoj, Kravici, Orahovcu, Brani kod Petkovaca, vojnoj ekonomiji Branjevo, Pilici i Kozluku.</s><s>[18] (340), U tužbama Tribunala te brojke su znatno drugačije.</s><s>I veće.</s><s>Kao da su nalazi na terenu razočarali naručioca istraživanja.</s><s>Tako je po tužilaštvu na istim lokacijama ubijeno je između 4900 i 6700 muslimana (u Kravici je navodno ubijeno 1000-1500, Branjevu 1200-1500, Orahovcu, obe lažete 1000, Brani kod Petkovaca 1000, itd.).</s><s>Po izjavama njihovih svedoka, muslimana koji izjavljuju da su videli i preživeli egzekuciju, broj žrtava još više eskalira.</s><s>Po njima ubijeno je 2500 lica više od najveće cifre Tribunala.</s><s>To znači oko 9200 streljanih, što čak ni tužilaštvo Tribunala nije moglo da prihvati.</s><s>Kako izgledaju te disproporcije videćemo u tri sledeća slučaja.</s><s>Na objektu vojna ekonomija Branjevo streljanje je izvršeno u nedelju 16. jula između 10 i 15 časova.</s><s>Jedan preživeli svedok musliman procenjuje broj žrtva na 1000-1500, tužilaštvo prihvata procenu Dražena Erdemovića, koji je i sam učestvovao u streljanju tih zarobljenika, i navodi 1200, a u primarnoj grobnici nađeni su posmrtni ostaci samo 132 osobe.</s><s>Pretpostavlja se da se deo tih žrtava nalazi i u pretežno sekundarnoj grobnici Čančarski put 12 (toliko je na tom putu grobnica sa ukupno 174 tela ).</s><s>Pa i pored toga ostaje velika razlika.</s><s>Sledeći slučaj je lokacija Orahovac za koju nekoliko preživelih muslimana tvrdi da je streljano 2000-2500, tužilaštvo se opredelilo za 1000 streljanih, a u primarnoj grobnici (obe lažete) otkopano je 373 tela.</s><s>Treći slučaj je Brana kod Petkovaca za koju muslimani navode brojku od 1500-2000, tužilaštvo 1000, a otkopano su 234 tela.</s><s>U svim navedenim masovnim grobnicama, ne samo u ove tri, nalaze se i tela boraca koji su poginuli prilikom proboja kroz srpsku teritoriju i u međusobnim sukobima.</s><s>Prilikom sanacije terena, pogotovo leti za vreme velikih vrućina kada se tela brozo raspadaju, skupljani su leševi koji su se nalazili u poluprečniku od po nekoliko kilometara i zakopavani u standardne, može se reći vojničke, masovne grobnice.</s><s>Na kraju, kako proceniti koliko je tu žrtava iz borbi, a koliko streljanih.</s><s>Iz svega toga treba izuzeti zarobljenike iz magacina Zadružnog doma u Kravici.</s><s>Tu je došlo do pobune muslimanskih zatvorenika, koju niko ne pominje, u kojoj je ubijen srpski policajac Krsto (Bogoljub) Dragičević, rođ.</s><s>1965. god. iz Skelana, a ranjen, sada takođe pokojni, Rade Čuturović sa nadimkom „Oficir“.</s><s>Straža, njih oko 30 boraca, branila se svim oružjima, pa i ručnim bombama.</s><s>Tužilaštvo prećutkuje pobunu i navodi da je bilo 1000-1500 streljanih.</s><s>U dve primarne grobnice u susednom selu Glogova u kojima su zakopani pobunjeni muslimani nađena su tela 330 osoba.</s><s>Međutim, nezavisno od toga ukupan broj streljanih muslimanskih zarobljenika teško da može da iznosi manje od 407 lica.</s><s>Toliko je pronađeno poveza za ruke i 270 poveza za oči. (Jedna osoba može da ima oba poveza.) Tim povodom mora se postaviti pitanje gde je oko sto srpskih zarobljenika.</s><s>Sigurno da ih nisu vodili odvezanih ruku.</s><s>Možda su ranije poubijani i nisu bili u ovim muslimanskim kolonama.</s><s>Nepoznato je otkud u tim grobnicama posmrtni ostaci i lica srpske nacionalnosti.</s><s>U primarnoj masovnoj grobnici Orahovac (Lažete 2) Gojko Todorovića, Biljana Matić i Vojislav Milošević.</s><s>U sekundarnoj masovnoj grobnici Čančarski put 3 (veza primarna grobnica Kozluk) Stanko Danilović.</s><s>U vreme ekshumacije identifikovan je veoma mali broj otkopanih tela (Cerska 9 od 150, Branjevo 13 od 132, Orahovac 21 od 373, itd.), ni 5% od ukupnog broj ekshumiranih.</s><s>O posmrtnim ostacima identifikovanih upoznaćemo se na osnovu spiskova lica čija su tela pokopana u Memorijalnom centru-mezarju Potočari.</s><s>Prva ukopavanja u ovom muslimanskom spomen obeležju počela su 31. marta 2003. god.</s><s>Od tada do danas ukupno je ukopano 2442 tela.</s><s>To je 559 tela više nego što je otkopano iz masovnih grobnica.</s><s>Moguće je pretpostaviti da je u međuvremenu bilo i više pojedinačnih ili manjih grupnih ukopa i da je saopšteni broj nešto veći.</s><s>Ukupno je, uz odgovarajući verski ritual, obavljeno šest grupnih ukopa.</s><s>U prvoj grupi ukopanoj 31. marta 2003. nalazili su se posmrtni ostaci 600 identifikovanih lica.</s><s>U drugoj grupi ukopanoj 11. jula 2003. nalazilo se 282 lica.</s><s>U trećoj grupi ukopanoj 20. septembra 2003. nalazilo se 107 lica[19].</s><s>U četvrtoj grupi 11. jula 2004. ukopano je 338 lica.</s><s>U petoj grupi 11. jula 2005. godine ukopano je 610 lica. [20] U šestoj grupi 11. jula 2006. godine ukopano je 505 lica.</s><s>[21] Od nastanka mezarja javnosti se nameće teza da je reč o nedužnim civilnim žrtvama srpskog genocida nad muslimanima.</s><s>Tu tezu skoro u podjednakoj meri su lansirali muslimani i oni domaći i međunarodni faktori koji u tome vide i imaju neki svoj interes.</s><s>Ne samo tokom rata, već i godinama posle, pa čak i danas, mnoge nevladine organizacije Sarajeva i Beograda, državne ustanove i mediji M-H federacije, muslimanske verske institucije, pa i pojedinci, ostvaruju ne mali profit stalno manipulišući grandioznim muslimanskim stradanjima.</s><s>Izvesnu nedoumicu kod lokalnog srpskog stanovništva izaziva poruka koju je prilikom prvog ukopa javno izrekao islamski velikodostojnik dr Mustafa Cerić i koja je uklesana u velikom kamenom bloku.</s><s>Pored lepih i blagih bogougodnih reči tu je i zagonetan zavet ili zahtev: Neka osveta bude Pravda!</s><s>„U ime Boga Milostivog, / Samilosnog Molimo Te Bože / Svemogući, Neka tuga postane / Nada!</s><s>Neka osveta bude / Pravda!</s><s>Neka majčina suza / Bude molitva: Da se nikome nikad / Ne ponovi Srebrenica!“ To je tekst poruke na centralnom mestu Memorijalnog centra, a meštani se i danas pitaju da li to hodža poziva na osvetu?</s><s>Ne bi trebalo mrtve uznemiravati.</s><s>Trebalo bi ih ostaviti da miruju na svojim parcelama i redovima bez obzira na razloge što danas više nisu među svojima.</s><s>Ali, kao da se ne može bez toga.</s><s>Teška srca to prihvatamo, što ne znači i da se lako mirimo sa nečim sa čime se teško možemo pomiriti.</s><s>Problem Srebrenice i njenih muslimanskih žrtava star je više od deset godina i danas je još uvek aktuelan kao da je tek nastao.</s><s>Za njihovu sudbinu okrivljuju nas Srbe.</s><s>Problem srpskih žrtava i njihovog višegodišnjeg stradanja u ovom kraju nikada nije ni pokretan.</s><s>Za njih niko nije odgovoran.</s><s>Ko su lica čiji su posmrtni ostaci danas ukopani u Memorijalnom centru-mezarju Potočari?</s><s>I u ovom slučaju reč je o muškarcima i samo dve ženske osobe.</s><s>Svi ukopi obavljeni su svečano i u prisustvu najviših državnih rukovodilaca, islamskih verskih predvodnika, diplomatskog kora i stranih državnika.</s><s>Ukopu koji je obavljen 11. jula 2005.godine, kada je označena i jubilarna desetogodišnjica srebreničkih zbivanja, svečanosti je prisustvovao i Predsednik Srbije gospodin Boris Tadić.</s><s>Svi ti događaji pretvarani su i u medijske spetakle sa brojnim propagandnim porukama i optužbama za genocid koji su Srbi počinili.</s><s>Dužni smo, u ime istine, da kažemo nešto od onog što nam je poznato o licima koja su pokopana u mezarju.</s><s>Od veoma obimne građe nastojaćemo da iznesemo nekoliko najupečatljivijih spornih slučajeva.</s><s>1. U spiskovima pokopanih žrtava iz jula 1995. god. nalazi se veliki broj lica koja su bila registrovana kao birači opštine Srebrenica za izbore naredne 1996. godine.</s><s>Raspolažemo njihovim imenima, ali ovom prilikom daćemo samo brojčani pregled.</s><s>Od imena navedenih u prvom ukopu navodnih žrtava njih 271 bilo je u biračkom spisku za 1996 godinu, u drugom ukopu 85, trećem 31, četvrtom 140, petom 252 i šestom ukopu 135.</s><s>To je 914 lica ili nešto iznad 37% od ukupnog broja ukopanih.</s><s>Logično je pretpostaviti da su to lica koja su umrla prirodnom smrću u razdoblju od jula 1995. do jula 2006. godine, kada je izvršen poslednji ukop, a ne žrtve Srebrenice stradale prilikom povratka Srba u taj grad.</s><s>Da su u pitanju žrtve organizator izbora OEBS imao je na raspolaganju više od godinu dana da ih briše iz spiska srebreničkih birača.</s><s>To nije učinjeno.</s><s>Ima indicija da je slična situacija i sa opštinom Bratunac, pa i Vlasenica i Zvornik.</s><s>2. Drugi sporan slučaj odnosi se na lica za koja postoje sudska rešenja da su umrla prirodnom smrću.</s><s>Na žalost nismo u mogućnosti da ostvarimo makar površan uvid u većinu matičnih knjiga umrlih u Srebrenici, Bratuncu, kao i u ostalim susednim opštinama iz kojih su regrutovani borci Osme operativne grupe Armije BiH.</s><s>Verujemo da bi u tom slučaju ovaj spisak bio višestruko uvećan.</s><s>No, i bez toga nije sporna činjenica da je i na ovaj način pokušano da se što više poveća broj navodnih muslimanskih žrtava Srebrenice „stradalih“ u „masakru“ prilikom povratka Srba jula 1995. i pokopanih u Memorijalnom centru i mezarju Potočari.</s><s>Od oko sto imena dajemo samo nekoliko primera: Fetahija (Nazif) Hasanović, 1955.g. – umro 15.12.1996.g., Srebrenica.</s><s>[22] Šukrija (Amil) Smajlović, 1946.g. – umro 2.05.1992.g., Zalužje.</s><s>[23] Maho (Suljo) Rizvanović, 1953.g. – umro 3.01.1993.g., Glogova.</s><s>[24] Mefail (Meho) Demirović, 1970.g. – umro 10.05.1992.g., Krasanovići.</s><s>[25] Redžić (Ahmet) Asim, 1949.g. – umro 22.04.1992.g., Bratunac.</s><s>[26] 3. U mezarje su, u cilju stvaranja neistinite slike o velikom broju nedužnih civilnih muslimanskih žrtava, prenošeni posmrtni ostaci kako boraca tako i civila sa drugih lokacija i ponovo, ritualno i uz verske obrede, pokopavani.</s><s>I ovom vrstom obmane javnosti obuhvaćeno je par stotina lica.</s><s>Dajemo desetak konkretnih imena.</s><s>U prvom ukopu izvršenom 31. 03. 2003. god. iz lokalnog srebreničkog mezarja Kazani preneto je i ponovo pokopano telo Hameda (Hamid) Halilovića (1940-1982).</s><s>Reč je, kao što vidimo, o licu koje je umrlo dvadeset godina pre početka rata.</s><s>Prilikom četvrtog ukopa 11. 07. 2004. iz istog mezarja preneta su tela jednog starog, pre rata umrlog, civila i jednog poginulog borca Armije BiH.</s><s>To su Osman (Ibro) Halilović (1912-1989) i Nurija (Smajo) Memišević (1966-1993).</s><s>Iz petog ukopa obavljenog 11. 07. 2005. ponovo su pokopani: Salih (Šaban) Alić (1969-1992), Mujo (Hašim) Hadžić (1954-1993), Ferid (Ramo) Mustafić (1975-1993), Hajrudin (Ismet) Cvrk (1974-1992).</s><s>[27] 4. Za jednu grupu vojnika Armije BiH pokopanih u memorijalnom centru nije poznato gde su i kada izginuli i gde su ranije bili sahranjeni, ali je izvesno da ni to nisu žrtve „srebreničkog masakra“ jula 1995. i da su živote izgubili pre 11.novembra.1993. godine, kada je napisan dokument da su njihove porodice stambeno i socijalno zbrinute.</s><s>[28] U toj grupi se nalaze vojnici Armije BiH: Ćerimović (Mustafa) Mujo - 12.04.1938, Sebjočina-Vlasenica, Hasanović (Mujo) Hamed - 09.07.1966; Malić (Ibrahim) Ramiz- 1970.</s><s>Here-Vlasenica; Omerović (Alija) Hamed - 1939, Glogova-Bratunac; Omerović (Mehmed) Adem - 1976.</s><s>Vršinje-Vlasenica; Omerović (Nurko) Nurija- 1953.</s><s>Urkovići-Bratunac; Hasim (Ćamil) Selimović, 1950; Ramiz (Suljo) Alić, 1942; Jusuf (Safet) Osmanović, 1947; Ramiz (Hakija) Alić, 1979; Munib (Mujo) Alić, 1962; Jusuf (Juso) Omerović, 1962; Meho (Mehmed) Osmanović, 1942; Sead (Osman) Salkić, 1960; Safet (Šaban) Korkutović, 1960, Omerović (Habib) Aziz- 01.05.1965., Sikirić-Bratunac.</s><s>5. U ranije pominjanom dokumentu u kome se traže podaci za izradu hronike Armije BiH navedena su i imena nekoliko stotina boraca koji su poginuli pre 07.03.1994.[29] I u ovom slučaju to nisu ni žrtve neke egzekucije ni poginuli borci prilikom borbi za Srebrenicu jula 1995.</s><s>I u ovom slučaju dajemo, samo kao ilustraciju, nekoliko desetina imena, po nekoliko iz pojedinih brigada 8. operativne grupe, a potom 28. divizije Armije BiH To su: Mujić (Rizvan) Ibro- 1952, Sućeska-Srebrenica, Mehmed (Meho) Hodžić, 1960; Hafizović (Ibrahim) Hajrulah - 1973, Opetci-Srebrenica Ismet (Šahmin) Huseinović, 1947; Mujo (Avdo) Ahmetović, 1970.</s><s>Potočari, Mehmed (Meho) Hodžić, 1960.</s><s>Potočari, Šaćir (Omer) Malić, 1945.</s><s>Potočari, Amir (Omer) Omerović, 1974, Kadrija (Esed) Osmanović, 1956.</s><s>Potočari; Jusuf (Juso) Jusić, 1941.</s><s>Potočari. (Pripadnici 280. istočnobosanske lake brigade Armije BiH.) Mehmed (Omer) Avdić, 1966; Adil (Redžo) Hasanović, Meho (Mehmed) Ahmetović, Adil (Šećan) Hasanović, Husein (Ibro) Mehmedović; Omer (Šahin) Ahmetović-Bibo, 1946.</s><s>Mujo (Avdo) Klempić, 1959.</s><s>Srebrenica; Abid (Mehmed) Zuhrić, 1961.</s><s>Meho (Ahmo) Duraković, 1967; Safet (Himzo) Hodžić; Mandžić (Daut) Jusuf - 1938, Skelani-Srebrenica. (Pripadnici 281. istočnobosanske lake brigade Armije BiH.) Nedžad (Munib) Osmanović, Ramo (Omer) Avdić, Enver (Hamed) Ibrahimović, Izet (Idriz) Salkić, Dževad (K) Suljić, Hasan (Mujo) Beganović, Redžo (Avdo) Suljić, Omer (Osman) Smajlović, jedinica „5. juli“ Tokoljak, milicioner Bajro (Hasan) Selimović iz čete Kazani; Kadrija (Ibrahim) Avdić, 1965. (Pripadnici 282. istočnobosanske lake brigade.) Avdić (Husein) Mehmed - 1943, Paljevine-Srebrenica, Avdić (Šemso) Mehmed,1954, Pirići-Bratunac, Begić (Šaćir) Mirsad,1955, Luka-Srebrenica, Salihović (Hasan) Hasib- 1945, Sućeska-Srebrenica, Suljo (Sinan) Omerović, 1922.</s><s>Srebrenica; Mehmedalija (Sulejman) Hasanović, 1955.</s><s>Srebrenica, (Pripadnici 283. istočnobosanske lake brigade.) Munib (Mujo) Mustafić, 1960, nestao 13.03.1993; Salko (Muhamed) Hodžić, 1959. (Borac 284. istočnobosanske lake brigade.)</s><s>6. Ovom prilikom dajemo imena muslimanskih vojnih rukovodilaca i vojnika za koje ne postoje precizni podaci kako su i gde stradali.</s><s>Zato je moguće da su to i žrtve streljanja, kao što je moguće i da su poginuli prilikom proboja linija srpske odbrane.</s><s>Ne bi trebalo da bude sporno da su bili pripadnici Armije BiH i da su život izgubili jula 1995.</s><s>Međutim, skoro svi oni, ili ogromna većina njih, do vremena pogibije ili streljanja učestvovali su u mnogim oružanim akcijama protiv meštana srpske nacionalnosti i snose odgovornost za počinjene zločine, razaranja sela, progon i pljačku.</s><s>Tu je i izvesan broj članova raznih komandi i zaslužnih boraca koji su predloženi za razne nagrade i odlikovanja.</s><s>[30] Njihova imena se nalaze i u krivičnim prijavama podnetim nadležnim pravosudnim institucijama za zločine počinjene na području Srebrenice i okolnih opština.</s><s>I ovom prilikom dajemo u odnosu na raspoloživu građu ograničen broj takvih slučajeva.</s><s>Tu su članovi Glavnog štaba 8. operativne grupe Armije BiH: Sadik (Ramo) Sulejmanović, selo Luka, op. Srebrenica, Bego (Jusuf) Tihić, rođ.</s><s>Srebrenica, Ševket (Seid) Đozić, 1951.god.</s><s>Srebrenica, Nedžib (Abid) Habibović, Srebrenica, Osman (Šerif) Osmanović, Hamed (Hamid) Alić, Amir (Maho) Rizvanović, Senahid (Abdulah) Tabaković, Zulfo (Munib) Halilović i Ahmo (Mujo) Tihić, Srebrenica.</s><s>Oni su bili su na raznim komandnim dužnostima, a iz iste formacije su i odlikovani borci Hamdija (Ahmet) Hasanović, Nedžib (Abid) Habibović, Hajrudin (Salih) Malagić, Mustafa (Zulfo) Stočević i Mehmed (Suljo) Malić.</s><s>Zajedničko im je učešće u oružanim akcijama protiv srpskih naselja Gniona, Blječeva, Osredak, Viogor, Bibići, Orahovica i druga naselja u neposrednom okruženju samog grada Srebrenice, maja 1992. god. (u navedenim selima ubijeno 13 meštana srpske nacionalnosti).</s><s>Narednog meseca predvodili su akcije na sela Oparci (6 žrtava), Obadi i Špat (9 žrtava), Ratkovići ( 17 žrtava), Brežane 30. juna (19 žrtava).</s><s>U julu: Zalazje, Sase i okolina (47 srpskih žrtava),u avgustu Ježestica (op. Bratunac, 9 žrtava), septembra Podravanje (32 žrtve), oktobra Fakovići (op. Bratunac, 17 žrtava), novembra Kamenica (op. Zvornik, 53 žrtve), decembra bratunačka sela Loznica, Bjelovac, Sikirić (60), januara 1993. sela Ježestica, Kravica i Šiljkovići (46), Skelani (61 žrtva).</s><s>To je 389 Srba koji su ubijeni u akcijama navedenih muslimanskih predvodnika[31].</s><s>Na jednom grobnom mestu pokopan je Hajrudin (Šefko) Avdić, koji je bio komandant TO Sućeska, a potom pomoćnik komandanta za bezbednost 281.</s><s>Istočnobosanske lake brigade.</s><s>Planirao je, neposredno rukovodio i učestvovao u napadu, pljački i uništavanju srpskih sela Osredak, Viogor, Orahovica, i Sase na području opštine Srebrenica.</s><s>Isto je počinio i sa selima Jeremići, zaselak Manovići i Rupovo Brdo op. Vlasenica i Hranča, op. Bratunac.</s><s>[32] U toku samo tri meseca svog komandovanja Hajrudin Avdić je učestvovao u ubistvima 74 lica srpske nacionalnosti.</s><s>U mezarju su pokopani i istaknuti borci 280. istočnobosanske lake brigade sa sedištem u Potočarima: Nusret (Salko) Salihović, Senad (Jusuf) Jusić, Salčin (Sejfo) Hodžić, Aljo (Ibrahim) Huseinović, Hajrudin (Nazif) Osmanović i Hajrudin (Hasan) Suljić.</s><s>Oni su neposredno odgovorni za stradanja sledećih srpskih sela: Gniona, Jeremići, srpski zaselak Manovići, Brežane, Zagoni, Zalazje, Sase i dr.12. jula 1992. (47 srpskih žrtava), 8. avgusta Ježestica, opština Bratunac (9), 24. septembar Podravanje, opština Srebrenica (32), 5. oktobra Fakovići, op. Bratunac (17), 6. novembra Kamenica, opština Zvornik (53 žrtve), 14. decembara 1992. bratunačka sela Loznica, Bjelovac, Sikirić (60), 7. januara 1993. selo Kravica, opština Bratunac (15) i 16. januara 1993. selo Skelani, opština Srebrenica (61).</s><s>Žrtve njihovih pohoda su 332 lica srpske nacionalnosti.</s><s>A navedeni borci za ta dela i zločinačke podvige koje su počinili prilikom osvajanja srpskih sela nagrađeni su raznim priznanjima od pretpostavljenih starešina i komandi.</s><s>Avdulah (Avdo) Ahmetović, 1960.g. Sućeska, bio je pomoćnik komandanta, a Hajrudin (Hamid) Avdić, član štaba 281. istočnobosanske lake brigade.</s><s>Prve žrtve njihoviha napada bili su sela Osredak, Viogor, Orahovica, Žutica, Rupovo Brdo, Brežane, Hranča i Ježestica, opština Bratunac, Podravanje, opština Srebrenica, Loznica, Bjelovac, Sikirić, Kravica, opština Bratunac i Skelani, opština Srebrenica.</s><s>Iz iste jedinice kao neposredni izvršioci zločina registrovani su: Adem (Ahmet) Ramić, rođ.</s><s>1937.god, Srebrenica, Hajrudin (Omer) Alić, 1968. god.</s><s>Srebrenica, Mujo (Muharem) Alić, Zulfo (Munib) Halilović, Hasan (Mujo) Beganović, Mensur (Šefko) Mustafić, Hasan (Enez) Hasanović, Hasan (Hasib) Salihović, 1968.g, Fikret (Huso) Mehmedović, Bešir (Sinan)Ajšić, 1971; i Hasan (Mehan) Hasanović.</s><s>U tim zločinačkim poduhvatima navedeni komandiri i vojnici proterali su srpsko stanovništvo i učestvovali u ubistvu 228 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Ibro (Husein) Dudić, rođen 1969. godine, iz Srebrenice, major, komandant 282. istočnobosanske lake brigade rukovodio je napadima na sela Ratkovići, Krnjići, Zalazje, Sase, Milanova vodenica, na putu između sela Peći i Skelana, Podravanje, Boljevići, Loznica, Bjelovac, Sikirić, Kravica i područje Skelana.</s><s>U navednim akcijama i selima ubijeno je 328 Srba, a njihova imovina opljačkana i preneta u muslimanska sela.</s><s>Oficiri Mehmed (Salih) Salihodžić, Avdulah (Mustafa) Bećirović i Safet (Hamed) Ahmić bili su sve vreme rata na važnim komandnim i rukovodećim dužnostima u štabu 283.</s><s>Istočnobosanske lake brigade.</s><s>Organizovali su napad na srpski zaselak Vitez, potom sela Oparci, Loznička Rijeka,Krnjići, Fakovići i Boljevići, Loznica, Bjelovac, Sikirić i Skelani (zaseoci Kušići, Ćosići, Žabokvica, Kostolomci, Bujakovina, i dr.) U istim akcijama učestvovali su i borci Sejdalija (Alija) Mehić, Azem (Hirkija) Alić, Liplje, op. Zvornik; Mirzet (Alija) Rizvanović, Dževad (Kemal) Salihović, Ahmo (M.) Hasanović, Hajrudin (I.) Cvrk, Bajro (Fadil) Salihović i Hasib (Rifet) Ahmić U pomenutim srpskim selima ubijeno je ukupno 189 Srba meštana stradalih sela.</s><s>U mezarju pokopani Ibran (Ibro) Muratović, rođ.</s><s>1949. iz Bratunca učestvovao je u napadu na selo Blječeva 6.05.1992. godina i ubistvu 3 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Senad (Hakija) Hasanović, 1968. iz sela Rovaši i Ismet (Omer) Mustafić, 1942. iz istog sela, pripadnici posebnih, verovatno lokalnih, muslimanskih oružanih formacija, interventnog voda Rovaši, učestvovali su u napadu na srpsko selo Metaljka i u zasedi na saobraćajnici Zvornik-Vlasenica u selu Konjević Polje kada je 27.05.1992. god. presretnuta kolona kamiona vlasništvo DD „Boksit“ iz Milića i ubijeno pet vozača srpske nacionalnosti, a vozila spaljena.</s><s>Kadmir (Ibrahim) Alić iz Tegara (op. Bratunac) i Huso (Ramo) Halilović iz Srebrenice učestvovali su u napadu na srpsko selo Brežane (op. Srebrenica) 30.06.1992. god. i ubistvu 19 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Hamdija (Hamed) Alispahić, 1947.g. iz Jaglića učestvovao u napadu na srpsko selo Ježestica (op. Bratunac) 8. avgusta 1992. i ubistvu 9 Srba.</s><s>Mirsad (Ćamil) Mehmedović, Sućeska, Mehmed (Edhem) Hajdarević, Soloćuša i Sejdin (Sejdalija) Alić iz sela Međe (op. Srebrenica) učestvovali u napadu na sela Osredak, Viogor, Orahovica i dr. sela na području opštine Srebrenica 15. maja 1992. i ubistvu 8 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Edhem (Salko) Husić, iz Zapolje (op. Bratunac), Hajrudin (Hajro) Halilović, Srebrenica, Ramo (Ahmet) Salihović, Moćevići (op. Srebrenica) i Hajrudin (Murat) Salihović, 1940.g. Brezovice(op. Srebrenica), Huso (Zaim) Salihović, 1964.g. učestvovali u napadu na srpsko selo Oparci (op. Srebrenica) 01.06.1992.g. i ubistvu 6 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Šaćir (Nurija) Memišević, 1953.god.</s><s>Srebrenica, učestvovao u napadu na sela bratunačke opštine Blječeva, 6.05.1992.god. na Đurđevdan i ubistvu tri lica srpske nacionalnosti i srpski deo sela Zagoni 7. 1992. god. i ubistvu 14 meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Alija (Šaban) Memišević, iz Bratunca, učestvovao u napadu na srpski deo sela Zagoni (op. Bratunac) 5.07.1992. god. i ubistvu 14 meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Azem (Alija) Begić, 1962. god. selo Luka (op. Srebrenica) učestvovali u napadu na srpsko selo Zalazje (op. Srebrenica) 12.07.1992.god. i ubistvu 47 meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Dževad (Ramo) Babajić iz Glogove (op. Bratunac) učestvovao u napadu na srpsko selo Hranča 25.07.1992.god. i ubistvu 8 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Nedžad (Munib) Osmanović, 1969. god.</s><s>Magašići (op. Bratunac) učestvovao u napadu na srpski deo sela Magašići 20.07.1992. god. i ubistvu 8 lica srpske nacionalnosti.</s><s>Meho (Mehmed) Suljagić 1948.g. Kamenica Gornja (op. Zvornik) rukovodio napadom na srpska naselja u Kamenici Gornjoj (op. Zvornik) 24.08.1992.g. kada su ubijena četiri srpska meštana.</s><s>Umesto zaključka</s><s>Ratna prošlost ili biografija komandira i vojnika Armije BiH koje smo naveli vrlo je bogata pohodima na srpska sela i ubistvima lica srpske nacionalnosti.</s><s>Oni nisu imali ni malo milosti prema srpskim selima i njihovim meštanima.</s><s>Dokazi su bezbrojni.</s><s>Te činjenice uveliko osporavaju stalno potenciranu tezu da je reč o žrtvama genocida ili muslimanskim civilnim žrtvama.</s><s>Izvesno je da su neki od njih streljani posle zarobljavanja, ali mnogo više ih je poginulo u borbama prilikom pokušaja da se probiju do Tuzle.</s><s>Imali su žrtava i u međusobnim sukobima.</s><s>I ako se ne radi o nevinim ljudima već ubicama niko nije imao pravo da ih strelja bez suda i presude.</s><s>To je, prema sadašnjim saznanjima, najveći greh koji je počinjen sa srpske strane po oslobođenju Srebrenice jula 1995.</s><s>Fusnote [1] U leto 2006. u dnevnoj štampi je objavljeno da je u SAD uhapšen neki Mandić koji je učestvovao u streljanju muslimana u Srebrenici.</s><s>Isti je odgovarao samo zato što je ilegalno prešao granicu.</s><s>[3] Intervju sa Hakijom Meholjićem, srebreničkim delegatom u razgovoru sa Alijom Izetbegovićem septembra 1993. u Sarajevu, „5000 muslimanskih glava za vojnu intervenciju“, žurnal „DANI“, 22. jun 1998.</s><s>[4] Žan-Pjer Ruez je pre dolaska u Hag bio inspektor krivične policije, rukovodilac grupe za suzbijanje razbojništva, u Nici. (Žak Mase: „Naši dragi ratni zločinci“, Klub „Plus“, DAN GRAF, Beograd, 2006, str. 7.) Ovaj provincijski francuski inspektor postao je uskoro po dolasku na novi posao nadobudni stručnjak haškog Tribunala u istraživanjima srpskih zločina.</s><s>[5] Julija Bogoev intervju sa istraživačem Žan-Rene Ruezom, „Monitor“ ,br. 548 i 549, od 19. i 27. aprila 2001.</s><s>[6] „Missing persons on the territory of Bosnia and Hercegovina“, Služba traženja Međunarodnog komiteta Crvenog krsta (MKSK), Ženeva.</s><s>[7] Međunarodni krivični sud Ujedinjenih nacija za bivšu Jugoslaviju, Istraga o Srebrenici, Din Mening „Rezime sudsko-medicinskog dokaznog materijala-Stratišta i masovne grobnice“, 16. maj 2000.neslužben prevod na srpski.</s><s>[8] Uobičajena klasifikacija grobnica je: primarne, tranzitne i sekundarne.</s><s>Primarne su mesta prvog ukopa i za utvrđivanje broja tela najvžnije, tranzitne su privremene, u transportu tela do nove, sekundarne, grobnice.</s><s>[9] Grobnica ekshumirana od 07-18. 07. 1996.</s><s>[11] Isto, lažeta 1 od 13.07-03.08.2000, lažeta 2 od 19.08.-09.09.1996.</s><s>[13] Isto, Glogova 1 od 07.08.-20.10. 2000. i Glogova 2 od 11.09.-22.10.1999.</s><s>[18] Pored Dina Meninga u poslovima istraživanja učestvovali su prof. Toni Braun, stručnjak sa Univerziteta u Eksteru, Velika Britanija, koji je ispitivao uzorke tla, kamenja i polena koji su prikupljeni i upoređivani iz masovnih grobnica i stratišta.</s><s>Tu su bili i Službe za kriminalistička istraživanja Pomorskih snaga SAD, Kriminalističko-tehnička laboratorija Holandskog instituta za kriminalističku tehniku i poseban tim stručnjaka iz Finske.</s><s>[19] Srebrenica-Potočari, Spomen obilježje i mezarje, Odbora za podršku i realizaciju.</s><s>„Spisak identifikovanih tela ukopanih 31. marta, 11. jula i 20. septembra 2003“, pripremili Sadik .</s><s>Salimović i Marinko Sekulić.</s><s>Za izdavača Habdurahman Malkić.</s><s>Srebrenica, 2003.</s><s>[21] Javno komunalno preduzeče Gradska groblja-Visoko: „Raspored ukopa nastradalih Srebreničana za ukop 11. jula 2006. u Memorijalnom centru Srebrenica'Potočari“.</s><s>[22] Upis izvvršen po osnovu Rješenja Opšt. suda Lukavac br.</s><s>R-591/96 od 30.03.2000.</s><s>Datum upisa u matičnu knjigu umrlih: 15.06.2000.</s><s>[23] Upis smrti izvršen na osnovu Rješenja o progl. smrti R-262/97 od 6.10.1997.g. Opšt. sud Kalesija.</s><s>Datum upis u matičnu knjigu umrlih: 24.10.1997.</s><s>[24] Upis smrti izvršen na osnovu Rešenja Osnovnog suda Kladanj br.</s><s>R-36/96 od 21.11.1996.</s><s>Datum upisa u matičnu knjigu umrlih: 29.11.1996.</s><s>[25] Upis smrti izršen na osnovu Rešenja Opšt. suda Tuzla br.</s><s>R2-379/96 od 5.04.1999.</s><s>Datum upisa u matičnu knjigu umrlih: 29.12.2000.</s><s>[26] Upis smrti izvršen na osnovu Potvrde o smrti Zdravstvena ustanova-Bratunac br.05-202-320/99.</s><s>Datum upisa u matičnu knjigu umrlih: 12.11.1999.</s><s>28] Jedan njihov zaplenjeni izveštaj glasi: „Štab oružanih snaga Srebrenica, br.697-93 od 11.11.1993 (Spisak poginulih i umrlih boraca čije su porodice socijalno i stambeno zbrinute u Tuzli i okolini.)“.</s>
<s>09. 08. 1990.</s><s>SARAJEVO Nakon muslimanske Stranke demokratske akcije i SDS, BiH će uskoro dobiti i treću svoju nacionalnu političku organizaciju HDZ.</s><s>Kako saznaje sarajevski dnevnik »Oslobođenje« iz razgovora sa tajnikom HDZ Miljenkom Žagarom iz Zagreba, 18. avgusta u Kulturno-srpskom centru »Skenderija«, održaće se osnivačka skupština HDZ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 08. 1990.</s><s>19. 08. 1990.</s><s>SARAJEVO U prisustvu oko pet hiljada ljudi u sarajevskoj »Skenderiji« u subotu je osnovana HDZ BiH.</s><s>Ustvrdivši »da neprijatelji Hrvata i Muslimana nikada ne miruju, ali da im se poručuje da "Bosnu ne damo", prisutnim se obratio predsjednik Inicijativnog odbora Davor Perinović iz Sarajeva.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 08. 1990.</s>
<s>Azri Bašić 14 godina zatvora za zločine nad srpskim civilima</s><s>Sreda, 27 decembar 2017</s>
<s>Optuženi Pušina tvrdio da za zarobljenike nije čuo od Vikića</s><s>Subota, 23 oktobar 2021</s><s>22.10.2021 \| Glas Srpske \| Srna SARAJEVO - Na suđenju u Sudu BiH za ratni zločin nad osam zarobljenih pripadnika JNA srpske nacionalnosti 1992. godine u Velikom parku u Sarajevu, optuženi Jusuf Pušina rekao je da ga optuženi Dragan Vikić nije nazvao nakon ubistva zarobljenika 22. aprila 1992. godine, iako je tokom istrage ostavio mogućnost da ga je Vikić privatno obavijestio.</s><s>Na pitanje Tužilaštva o izjavi iz istrage, u kojoj je ostavio mogućnost da ga je Vikić “možda privatno” obavijestio, iako nije imao osnova, Pušina je rekao da je to govorio hipotetički. “Tvrdim da me nije obavijestio”, naveo je optuženi.</s><s>On je rekao da je 23. aprila tadašnji načelnik policije u opštini Novi Grad Malik Krivić tražio ministra u vezi sa zarobljavanjem vojnika na Dobrinji.</s><s>Optuženi je rekao da je nazvao Asima Dautbašića iz Državne bezbjednosti i rekao mu da Krivić pita šta je sa zarobljenicima, prenosi Birn. “Dobio sam odgovor da su razmijenjeni”, naveo je Pušina, ističući da su to bila njegova prva saznanja o zarobljenicima.</s><s>Pušina, kao pomoćnik ministra unutrašnjih poslova za uniformisanu policiju, i Vikić, kao bivši komandant Specijalne jedinice i komandant Jedinice rezervnog sastava, optuženi su da nisu spriječili ni preduzeli mjere na kažnjavanju podređenih.</s><s>Zajedno sa Vikićem i Pušinom, sudi se i Nerminu Uzunoviću i Mladenu Čovčiću.</s><s>Pušina je komentarisao tvrdnje Vikića da mu je na informaciju o zarobljenicima rekao da je u Kasindolskoj ubijeno 100 ljudi i uništena džamija.</s><s>Optuženi je naveo da je provjeravao medijske izvještaje i policijske biltene, te da je zaključio da tada na području Ilidže nije bila nijedna žrtva, a da džamija na tom mjestu nije ni postojala.</s><s>On je rekao da nisu tačni ni navodi Vikića da su se sreli na kolegijumu 23. aprila, kao ni da mu je on pokazao na Nedžada Herendu kao ubicu.</s><s>Na pitanje advokata Nikice Gržića o navodima da je bio na smotri jedinice Jusufa Juke Prazine, Pušina je rekao da bi se na te tvrdnje nasmijao da nije pred sudom. “Nit sam bio, nit sam to odobrio”, rekao je optuženi.</s><s>Na pitanja Vikićeve odbrane, Pušina je rekao da je komunicirao sa svim “slobodnim strijelcima”, pa i sa Prazinom, te da se nastojalo da se uvedu u rezervni sastav radi kontrole i sankcionisanja.</s><s>Pušina je rekao i da je vršena istraga o ubistvu u Velikom parku.</s><s>Danas je saslušana i Sabina Čamo, koja je bila sekretarica u jedinici Jusufa Prazine.</s><s>Ona je rekla da se sjeća kada su ubijeni zarobljenici u Velikom parku i da je te večeri došao Prazina i zabranio da vojnici izlaze iz baze.</s><s>Prema njenim riječima, tada je u bazi bio i Čovčić. “Tako je kod Juke bilo.</s><s>Dođeš u bazu i čekaš dok ne stekneš njegovo povjerenje”, rekla je Čamo.</s><s>Novo ročište zakazano je za 3. novembar, kada je planirano da Vikićeva odbrana uloži posljednji materijalni dokaz i Tužilaštvo BiH iznese završne riječi.</s><s>Za ratni zločin nad osam zarobljenih pripadnika JNA srpske nacionalnosti 1992. godine u Sarajevu sudi se bivšem komandantu Specijalne jedinice Ministarstva unutrašnjih poslova takozvane RBiH Draganu Vikiću i trojici saoptuženih.</s><s>U predmetu “Veliki park”, osim Vikića, optuženi su pomoćnik ministra unutrašnjih poslova tadašnje RBiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić.</s><s>Prema optužnici, oni su bili informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>U optužnici je navedeno da su oni bili informisani i o stavljanju pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura zarobljenih vojnika JNA, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za ostalim tijelima još traga. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_danvrdio-da-za-zarobljenike-nije-cuo-od-vikica/382369</s>
<s>Slučaj Orašje: Živko Tatić stradao prilikom kopanja rovova</s><s>Sreda, 23 januar 2019</s><s>23/01/2019 \| RTRS \| SRNA U nastavku suđenja desetorici optuženih za zločine nad Srbima u Orašju 1992. godine svjedok Tužilaštva BiH Dragica Tatić ispričala je kako je saznala da je njen suprug Živko Tatić stradao prilikom kopanja rovova na području Orašja u decembru 1992. godine.</s><s>Tatićeva je ispričala da je sa djecom napustila Novi Grad u opštini Odžak, a da su njen suprug Živko i drugi članovi porodice ostali, prenosi Birn.</s><s>Ona je dodala da je potom čula da su počeli napadi, da su ih sve odveli u logor, te da je saznala da je njen suprug bio zatvaran na više lokacija, a na kraju doveden u Orašje.</s><s>"Taj dan, 2. decembra, deset ih je izvedeno, a osam je ranjeno.</s><s>On je podlegao.</s><s>To su mi ispričala dvojica koja su pobjegla", rekla je Tatićeva.</s><s>Svjedok je rekla da je čula da joj je muž ranjen od granate u grudi i da se to dogodilo u mjestu Lepnice na području Orašja.</s><s>Ona je dodala da joj je suprug bio sahranjen u Slavonskom Brodu, a da je 15. septembra 1993. godine dopremljeno njegovo tijelo.</s><s>Kao svjedok Tužilaštva danas je saslušana i Milosava Đajić iz sela Branešci u opštini Čelinac, koja je rekla da je njen muž Grujo, kao pripadnik vojske 11. decembra 1992. godine otišao u selo Vučilovac na području Orašja, te da je iz vojske obaviještena da je među zarobljenima i da ih je registrovao "Crveni krst".</s><s>Ona je dodala da je, nakon razmjene 29. januara 1993. godine, dobila informaciju da joj je suprug mrtav i da je na tijelu muža vidjela brojne povrede, zavoje i krv.</s><s>Đajićeva je rekla da je namjeravala da sazna šta se dogodilo i da je posjetila dvojicu zarobljenika koji su tada razmijenjeni, ali da nije mogla s njima razgovarati, jer su bili u teškom zdravstvenom stanju.</s><s>Ona je rekla da je čula da je njen suprug preminuo u bolnici u Bijeljini, nekoliko sati nakon razmjene.</s><s>Za zločine u Orašju optuženi su general HVO-a Đuro Matuzović, Ivo i Tado Oršolić, Marko Dominković, Joso Nedić, Marko Blažanović, Mato i Anto Živković, Stjepo Đurić i Mirko Jurić.</s><s>Prema optužnici, oni su zločine počinili kao pripadnici komandnih struktura Hrvatskog vijeća odbrane /HVO/, te vojne i civilne policije u Orašju.</s><s>Na teret im je stavljeno da su počinili progon srpskog stanovništva, i to ubistvima, zatvaranjem, mučenjem, silovanjima i drugim radnjama.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 30. januara. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=323970</s>
<s>Ako i Biljana Srbljanović bude ćutala, mi ćemo razmotriti neke ranije isključene pretpostavke u pogledu njene ličnosti.</s><s>1- Politika, 27.05.2011. ; „Tadić: Srbija otvorila vrata za EU“ http://www.politika.rs/rubrike/tema-dana/178656.sr.html 2- Peščanik, 27.05.2011.; Biljana Srbljanović: „Kod teče na selu“ http://www.pescanik.net/content/view/6964/129/ 3- Dnevni avaz, 29.05.2011.; „Izudin Alić, plavi dječak iz Potočara: Ne voli se sjećati susreta sa krvnikom“; : http://www.dnevniavaz.ba/vijesti/teme/37654-izudinotocara-ne-voli-se-sjecati-susreta-s-krvnikom.html 4- Peščanik, 29.05.2011.; Biljana Srbljanović: „Jagode u grlu“ http://www.pescanik.net/content/view/6983/129/</s>
<s>Veoma se često, kad je reč o ne tako davno minulom oružanom sukobu u Bosni i Hercegovini, iznose brojna, različita, pa i protivrečna, obeležja, karakteristike ili definicije, tog za sve učesnike tragičnog događaja.</s><s>Po jednim teoretičarima, političarima i vojnicima, u svakom slučaju i učesnicima, to je bio klasičan građanski rat, po drugim bratoubilački, po trećim samo i čisto odbrambeni, za neke od učesnika oslobodilački, a za one druge učesnike agresorski.</s><s>Na osnovu takvih opredeljenja prave se i razne kombinacije i ukrštanja navedenih termina i definicija.</s><s>I svako obrazloženje ponuđene ocene, bar na prvi pogled, zvuči logično i nesporno.</s><s>Najviše zavisi od toga ko saopštava svoje viđenje i ko daje ocenu i definiciju.</s><s>Svaka od sukobljenih strana, bar po vlastitom mišljenju i svojim dokazima, vodila je pravedan rat.</s><s>Ali, nije retkost ni da se govori i o davno započetom i nedovršenom verskom ratu između tri dominantne konfesije.</s><s>Da li tu komponentu mogu, i u kolikoj meri, da potvrde protekla zbivanja u razdoblju 1992-1995. godina?</s><s>Odgovor i dokaze tek treba tražiti u interdisciplinarnim naučnim istraživanjima do kojih će u narednim decenijama neminovno doći.</s><s>Mi ovom prilikom saopštavamo samo svoje subjektivno viđenje eventualne verske komponente u otvorenom muslimanskom oružanom pohodu protiv srpskog stanovništva Bosne i Hercegovine u navedenom razdoblju.</s><s>Uvidom i analizom ne malog broja danas dostupnih dokumenata i činjenica, od kojih su neke tek poslednjih godina date u javnost, mogu se uočiti mnogi sada gotovo nezaobilazni, elementi verske konfrontacije.</s><s>Dobar deo raspoloživog materijala upućuje na zaključak da se najveći deo rata u Bosni i Hercegovini odvijao u cilju ostvarivanja ideja Alije Izetbegovića iznetih u njegovoj, na prostorima nekadašnje Jugoslavije poznatoj, svojevremeno osuđivanoj, ali i često citiranoj „Islamskoj deklaraciji“.</s><s>Tada javno saopštena namera i želja da islamizuje Bosnu i Hercegovinu i stvori čisto muslimansku državu u toj jugoslovenskoj republici, postala je tokom rata u islamskim državama javna, a od Zapada u početku rata skrivana, osnovna ideja u svim njegovim potonjim političkim i vojnim poduhvatima.</s><s>Ali, da bi napravio državu po svom viđenju trebalo je pre svega i po svaku cenu stvoriti realne uslove za izlazak Bosne i Hercegovine iz komunističke i hrišćanske jugoslovenske zajednice i obezbediti njenu samostalnost i međunarodno priznanje.</s><s>Zato je osnovna orijentacija Alije Izetbegovića i njegovih najbližih saradnika, prevashodno verskog, ali i političkog i vojnog rukovodstva, morala da bude, i bila je, jednostavna i pragmatična. (U toj nameri krije se glavni razlog što Izetbegović nije pristao ni na veoma laskavu ponudu da bude prvi predsedavajući nove, treće, Jugoslavije koju bi sačinjavali BiH, Makedinija, Crna Gora i Srbija.) Sledeći problem s kojim se suočio je veliki broj nemuslimana, Srba i Hrvata, dva hrišćanska, istina često sukobljena, naroda koji bi, ako ostane zatečeno stanje, činili više od polovine ukupnog stanovništva nove države.</s><s>Obezbeđenje međunarodnog priznanja, a time i samostalnosti, zahvaljujući spoljnom faktoru neočekivano je i relativno brzo i uspešno rešeno.</s><s>Međutim, kad je reč o Srbima i Hrvatima u BiH problem je bio znatno složeniji.</s><s>Od te dve hrišćanske zajednice u BiH, znatno veću i po mnogo čemu znatno opasniju skupinu činili su Srbi (oko 1.370.000 stanovnika) i prvo je, po tom viđenju nužnog radikalnog konačnog rešenja, trebalo njih savladati i potčiniti.</s><s>Posle toga sledio bi znatno lakši posao obračuna sa Hrvatima (oko 756.000 stanovnika).</s><s>Potom bi se i islam, u liku nove samostalne i međunarodno priznate države Bosne i Hercegovine, mogao legalno vratiti na prostore bivše Jugoslavije, a time i na Balkan i u Evropu.</s><s>U vreme pre sticanja samostalnosti u veoma različitim nastojanjima da se obezbedi međunarodna diplomatska i politička podrška gospodin Alija Izetbegović je nemačkom kancelaru Helmutu Kolu obećao da će pridobiti najmanje milion podanika muslimanske vere iz Nemačke da pređu u BiH.</s><s>Prvi preduslov je samostalna država Bosna i Hercegovina.</s><s>Možda je ovo obećanje bilo presudno za dalje nemačko ponašanje koje su potom sledile i ostale zapadnoevropske države.</s><s>U tek započetom oružanom pohodu protiv Srba u proleće 1992. godine posebno je muslimanima bila korisna saradnja sa Hrvatima.</s><s>Pored višestruke vojne i političke podrške od strane lokalnih bosansko-hercegovačkih Hrvata pred svetom je ostao prikriveni glavni motiv muslimanskih tek započetih oružanih poduhvata i akcija.</s><s>Međutim, s obzirom na različitu versku pripadnost, a time i na različite interese u Bosni i Hercegovini, taj u suštini neprirodan savez nije mogao dugo da traje.</s><s>Posle samo nekoliko meseci oružane saradnje i savezništva u pohodu protiv Srba počele su žestoke i nemilosrdne međusobne borbe u krajevima u kojima su Hrvati i muslimani činili relativnu većinu i u opštinama u kojima je posle brojnih zločina i ubistava izvršen izgon srpskog stanovništva, a to se pre svega odnosi na jedan deo Hercegovine, Posavinu, srednju Bosnu...</s><s>Muslimani su prekinuli dotadašnje političko i vojno prijateljstvo i oružjem krenuli u iskreno neprijateljstvo protiv svojih saveznika Hrvata.</s><s>I pre toga se videlo da sve što je hrišćansko u BiH - od običnih verskih simbola i relikvija, npr. u nakitu do istorijskih i kulturnih zdanja, pa čak i naziva ulica, preduzeća i ustanova - bilo smetnja muslimanima i njihovom rukovodstvu.</s><s>Oni su sa podjednakom žestinom krenuli u razaranje i srpskih i hrvatskih verskih objekata, pogotovo crkava i grobalja.</s><s>Menjali su nazive ulica, preduzeća i ustanova.</s><s>Njihovi vojnici nosili su „hodžine zapise“ i talismane koji treba da ih štite od uroka, krsta i hrišćanskih dušmana.</s><s>Sva literatura namenjena vojsci, veliki broj naslova sa ogromnim tiražom, mnogo toga i na arapskom jeziku, bila je isključivo verskog sadržaja.</s><s>Slično je bilo i sa dnevnom i periodičnom štampom i emisijama na elektronskim medijima.</s><s>Međutim, ni Srbi ni Hrvati u tom pogledu nisu hteli da im ostanu dužni.</s><s>Tamo gde je bila hrišćanska, svejedno srpska ili hrvatska, vojna ili civilna, vlast veoma brzo nestalo je prvo džamija, a potom ne samo džamija već i ostalih islamskih objekata i obeležja.</s><s>U ostvarivanju svojih namera muslimani Bosne i Hercegovine i ne samo oni, već i ostali muslimani na prostorima bivše Jugoslavije, imali su svesrdnu i obilatu podršku većine islamskih država, posebno Saudijske Arabije, Irana, Malezije i Turske.</s><s>To je bila višestrana podrška, od političke i diplomatske, ostvarivane pre svega u okviru OUN i ostalih međunarodnih organizacija, do neposredne bilateralne i konkretne materijalne, finansijske, vojne, tehničke i humanitarne.</s><s>Ne obraćajući posebnu pažnju i ne uviđajući o čemu se zapravo radi, tim aktivnostima su se pridružile i mnoge zapadnoevropske i hrišćanske države, a pogotovo Amerika.</s><s>Nasušna potreba Sjedinjenih Država da nađe prostor na kome će kompenzovati svoje neprijateljstvo i stalne sukobe sa mnogim islamskim državama došla je do punog izražaja na prostorima bivše Jugoslavije.</s><s>Pokazalo se da je Bosna i Hercegovina (narednih godina to će postati i Kosovo i Metohija u Srbiji) pogodan poligon za demonstraciju drugačije američke politike i njen neprikriven dokaz da sa mnogim državama u Africi i Aziji nije u sukobu zbog islama...</s><s>Posledice tih okolnosti prerasle su gotovo u svakodnevno lobiranje u uglednim američkim institucijama za muslimane BiH i uz to i sve obilnije slivanje novca, oružja, logističke opreme i američkih vojnih savetnika.</s><s>To je bilo vreme dolaska i stranih ratnika, mudžahedina ili svetih boraca za veru, iz bezmalo svih islamskih država.</s><s>Pomoć SAD i NATO pakta tim ratnicima postala je vidljiva već prvih meseci sukoba.</s><s>Od SAD i ostalih zemalja NATO saveza borcima za islam isporučivani su kontejneri vojne opreme, hrane i lekova...</s><s>Samo za šest meseci 1993. muslimanima Srebrenice isporučeno je vazdušnim putem 1900 tona najraznovrsnije opreme.</s><s>Mnogi su nosili odeću sa oznakama tog saveza. (U jednom od izveštaja „Vašington posta“ poslatom direktno iz Srebrenice, 16. februara 1994. pored ostalog piše: “Izležavajući se na udobnom kauču, obučen od glave do pete u maskirnu uniformu, sa grbom Armije SAD ponosno prišivenim preko srca... komandant Orić je najžešći momak u ovom muslimanskom gradu...“) Teško je i danas poverovati da dobar deo naoružanja i ostale vojne opreme, tehnike i municije, nije poticao iz američkih i NATO magacina.</s><s>Muslimani, ne samo ratnici, već i njihove porodice, očevi, deca i žene, civili, bili su ponosni na tu podršku.</s><s>Uz njih je, videlo se i tvrdili su, bio ceo svet.</s><s>To je dalo krila Aliji Izetbegoviću i njegovom vojnom i političkom okruženju.</s><s>Uskoro je on svojim ugledom prešao uske lokalne granice i proglašen je za prvog evropskog muslimana i „trinaestog imama“, (za hrišćane to bi valjda značilo kao za trinaestog apostola), znači „Alahovog izaslanika na zemlji koji vodi vernike islama pravim putem“.</s><s>Na prvu godišnjicu sticanja samostalnosti Bosne i Hercegovine, 6. aprila 1993. u Saudijskoj Arabiji on dobija veliku novčanu i islamsku nagradu „Kralj Fejsal“ za uspešno pokretanje i vođenje verskog rata, džihada u Evropi.</s><s>Alija Izetbegović je prvi balkanski Prorok.</s><s>Ali, kao da ni to onima koji su ga veličali nije bilo dovoljno.</s><s>Turski list „Vakit“ od 20. juna 1994. godine u detaljnom prikazivanju brojnih velikih dela novog imama Alije Izetbegovića konstatuje i sledeće: “Ni na Istoku ni na Zapadu nije postojao čovek kome je Alah odredio takvo znanje i istorijsku ulogu...</s><s>Njega nazivaju kraljem islamske ideologije Zapada.</s><s>To je potpuno ispravno...“.</s><s>Reč je, kao što vidimo, o isključivo verskim nagradama i priznanjima datim u ime Muhamedove vere.</s><s>Nastavljajući put islamizacije BiH on je tu novostvorenu samostalnu državu učlanio i u zajednicu islamskih zemalja iako veći deo stanovništva nisu činili muslimani.</s><s>Ta Zajednica je sve vreme rata na sve načine pomagala islamskom rukovodstvu i podanicima ove vere u njihovom pohodu i ratu protiv dve hrašćanske veroispovesti u Bosni i Hercegovini.</s><s>Od islamskih predvodnika, kao i od ove Zajednice, usledio je žestok otpor Dejtonskom sporazumu kao aktu kojim je sprečeno stvaranje islamske države u Evropi.</s><s>To je za njih bio neprijateljski dokument.</s><s>Već u prvoj fazi rata formirane su i posebne vojne jedinice sastavljene od stranih i domaćih dobrovoljaca ili mudžahedina koji su se hvatali oružja isključivo iz verskih razloga.</s><s>Uskoro potom počeli su pristizati iskusni ratnici iz Avganistana, Kuvajta, Sudana, Pakistana, Saudijske Arabije, Alžira, Malezije...</s><s>Došli su da oružjem pomognu svojoj braći po veri, bosanskim muslimanima.</s><s>To je bio najbolji i efikasan način za ostvarenje poznate teze iznete u programu islamizacije gospodina A. Izetbegovića: „Islamski pokret mora i može da preuzme vlast čim bude moralno i brojčano jak, ne samo da uništi neislamske sile već da bi izgradio novu islamsku državu.“ Pristigli ratnici su postali i moralna i brojčana podrška islamskom pokretu u Bosni i Hercegovini.</s><s>I to im je i bio jedini motiv.</s><s>Jedan od dobrovoljaca, Abu abd al Aziz al Halaf iz Saudijske Arabije, koji je poginuo u sukobima sa Vojskom Republike Srpske negde u okolini Teslića, u svom zaveštanju i pismu roditeljima, koje se zateklo u njegovom džepu, naveo je kao svoju poslednju želju i sledeće: „ ...</s><s>O, roditelji moji, molim Alaha da vest o mojoj pogibiji primite radujući se, jer neću poginuti radi slobode ili iz patriotizma, niti sa ikakvim drugim lažnim ciljem.</s><s>Naprotiv poginuću, ako Alah bude dao, Alaha radi, uzdizanja prvog stuba islama radi, da bi se islam širio i ukorjenjivao u svetu, a zakon Alahov i Poslanika mu, Alah ga blagoslovio i spasao, izabran bio da presuđuje!</s><s>A ti, oče moj, znaš da je mučenička smrt za večni cilj privilegija samo onih koje je Alah za nju odredio.“ Kao da je gornja poruka pisana u srednjem veku iz vremena verskih pohoda i ratova.</s><s>Sloboda i patriotizam, uzvišeni ideali za koje se u mnogim državama Evrope ratovalo i masovno ginulo u tom istom dvadesetom veku, samo su lažni ciljevi za ovog islamskog ratnika u Bosni.</s><s>Njegov cilj je širenje i vladavina islama.</s><s>Kao što je, takođe nekada, cilj krstaša bio širenje hrišćanstva.</s><s>Verska priznanja dobili su ne samo njihov predvodnik Alija Izetbegović već i mnogi pripadnici tih formacija i Armije BiH.</s><s>Bezmalo svi dobrovoljci pristigli iz islamskih država kao i više desetina hiljada domaćih ratnika koji su u sukobu sa hrišćanskim „nevernicima“ izgubili živote proglašeni su šehidima, svetim borcima za Alaha i Muhamedovu veru.</s><s>Svakom od njih podignut je posebno oblikovan nadgrobni spomenik, muslimanski „nišan“, o trošku države.</s><s>A njihove porodice dobile su za tadašnje uslove ne malu novčanu nadoknadu, štedne knjižice sa po 8000 nemačkih maraka.</s><s>Za sve vreme rata, od „međunarodne zajednice“ ni jedan oružani poduhvat muslimana nije ocenjen kao zločin.</s><s>Na desetine hiljada ubijenih ljudi i stotine hiljada proteranih iz svojih kuća i imanja čak se i ne pominje, a kamo li da se karakteriše kao genocid ili etničko čišćenje nemuslimanskog stanovništva iz Bosne i Hercegovine.</s><s>U razdoblju 1992-1995. ubijeno je skoro 34.000 lica samo srpske nacionalnosti, a oko 550.000, ili skoro polovina Srba registrovanih po popisu 1991. proterano je iz naselja u kojima su živeli.</s><s>Iako je jedini razlog za sve što im je učinjeno samo njihova etnička pripadnost, ipak je izostala međunarodna osuda i za genocid i za etničko čišćenje meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Rezonovanje muslimana svodilo se na to da i Srbi i Hrvati imaju gde da odu i, ako im ne odgovara islamska država Bosna i Hercegovima, mogu da se odsele i pređu u „matičnu“ susednu državu: Srbi u Srbiju, Hrvati u Hrvatsku.</s><s>To uporno ponavlja njihov verski predvodnik Reis-l-ulema dr Mustafa Cerić.</s><s>Muslimani nemaju gde.</s><s>Od odlaska Turske imperije sa ovih prostora ostali su bez matične države i svoj životni prostor i uslove za opstanak jedino mogu naći u BiH.</s><s>Zanemaruje se, ne slučajno, najvažnija činjenica.</s><s>I Srbima i Hrvatima - ili drugačije, i vernicima pravoslavne i vernicima katoličke veroispovesti - matična država je Bosna i Hercegovina.</s><s>I jedni i drugi su tu od pamtiveka.</s><s>Naseljavali su ove krajeve skoro hiljadu godina pre nego što je došlo do prodora podanika muhamedove vere i time islamizacije manjeg dela lokalnog stanovništva.</s><s>Pitanje je da li se izdajom predaka stiče pravo na nasleđe njihovog zemljišta.</s><s>Preci današnjih muslimana i vlasnici ove zemlje bili su hrišćani.</s><s>Oružani pohod muslimana protiv Srba počeo je zločinom koji se do tada u Bosni i Hercegovini, pa ni u Jugoslaviji, nije mogao skoro ni zamisliti.</s><s>Kao da se odjednom vratilo sve ono što se događalo u vreme Drugog svetskog rata i stravičnih ustaških pokolja svega što je srpsko u hitlerovskoj tvorevini Nezavisnoj državi Hrvatskoj.</s><s>U centru glavnog grada BiH, pred starom pravoslavnom crkvom, brojnim svatovima i gostima, muslimani su ne slučajno u nedelju na praznik Svetog velikomučenika Teodora Tironskog (Mesne poklade) 1. marta 1992. godine bezočno ubili srpskog sveštenika Nikolu Gardovića.</s><s>Pokojnik je u crkvi prisustvovao venčanju svog sina.</s><s>Ubica i saučesnici nisu ni hapšeni ni suđeni.</s><s>Sve je ličilo na prethodno isplanirano i dogovoreno ubistvo.</s><s>Učesnici u zločinu su ranije poznati kriminalac Ramiz Delalić-Čelo, a u toku rata jedan od komandanata Armije BiH i Muhamed Švrakić, sin Emina Švrakića, osnivača i predvodnika formacije Zelene beretke u Sarajevu.</s><s>Treći učesnik je bio Suad Šabanović muslimanski ekstremista iz Zvornika.</s><s>U ovom tragičnom događaju na simboličan način ispoljena su mnoga naredna zbivanja u razdoblju 1992-1995. god.</s><s>U toku rata mnoge napade na srpska sela muslimani su planirali i izvršili nedeljom ili na neki drugi pravoslavni praznik.</s><s>Prvog marta 1992. nešto više od mesec dana pre formalnog sticanja nezavisnosti i međunarodnog priznanja ubistvom Nikole Gardovića muslimani su krenuli u otvorene oružane akcije protiv Srba.</s><s>Tada su počela i nova stradanja pravoslavnih sveštenih lica u Bosni i Hercegovini.</s><s>Mnogi od njih, koji su živi pali u ruke muslimanskih vlasti, bili su izloženi skoro ritualnoj torturi u zatvorima i logorima, a neki su stradali stravičnom smrću iz vremena iskonskih hrišćanskih mučenika.</s><s>U plejadi takvih stradalnika, čije ime ne možemo izostaviti, je i pokojni Nedjeljko Popović, takođe sarajevski pravoslavni sveštenik iz Trnova.</s><s>Da li je protekli rat značio i međusoban verski obračun i pokušaj islama da ovlada hrašćanskim narodima u BiH još će da se skupljaju činjenice koje će da svedoče i za i protiv.</s><s>Mi ćemo ovom prilikom da damo nekoliko po nama karakterističnih primera pokušaja islamizacije.</s><s>Prvo ćemo samo da se osvrnemo na skoro neverovatno svedočenje jednog američkog lekara hirurga koji je kao dobrovoljac boravio u Sarajevu i radio u bolnici „Koševo“.</s><s>Reč je o Maknamari Kentu iz Fermionta, Kalifornija, članu ekipe „Irska medicinska organizacija“.</s><s>Za dve sedmice, koliko je radio u ovoj bolnici, evidentirao je 29 slučajeva ritualnog mučenja i prisilnog obrezivanja zatvorenih muškaraca srpske nacionalnosti.</s><s>Obrezivanje su u logorima za Srbe vršili, surovo i nestručno, mudžahedini iz Saudi Arabije i Avganistana.</s><s>I to je bio njima svojstven, i ratnički, način da zarobljene hrišćane privedu islamu.</s><s>Doktor Kenet je lično lečio jednog nesrećnog mladića, Srbina od 18 godina, kome je, na kraju, morao da amputira polni organ.</s><s>Ovaj muslimanski zločin je naveden i u četvrtom izveštaju Stejt departmenta od 28. decembra 1992. godine.</s><s>Drugi, ni približno drastičan, primer je ragistrovan u Tuzli.</s><s>U bolinici tog grada rukovodilac ginekološkog odelenja zabranio je lekarima srpske nacionalnosti da pregledaju i porađaju zabrađene muslimanke.</s><s>Zahtev iz „Islamske deklaracije“ g. Alije Izetbegovića da je nužna dodatna islamizacija muslimana Bosne i Hercegovine izgleda da je tokom rata proširen na islamizaciju svih građana ove novouspostavljene države.</s><s>Ne može se reći da svetska javnost nije bila upoznata sa svim tim zbivanjima i, pored njih, mnogim zločinima u BiH.</s><s>Posebno mesto koje u svemu tome želimo da pomenemo zauzima poverljivo pismo muslimanskog prvosveštenika Reisu-l-uleme dr Mustafe Cerića upućeno bosansko-hercegovačkim muftijama 27. juna 1995. i, potom, njegova u javnosti već pominjana poruka ispisana na velikom centralnom kamenom spomeniku u muslimanskom Memorijalnom centru i mezarju u selu Potočari kod Srebrenice.</s><s>U navedenom pismu muftijama, hadžijama i efendijama čija imena želimo i navesti: Sejidu Smajkiću, mostarskom; Ibrahimu Haliloviću, banjalučkom; Huseinu Smajiću, sarajevskom; Nusretu Abidbegoviću, travničkom; Hafiz Halil Mehtiću, zeničkom; Hasanu Makiću, bihaćkom; Hamedu Efendiću, goraždanskom i Husejinu Kavazoviću, tuzlanskom, daje se veoma poverljiva i značajna poruka koja glasi: „Drage kolege, obraćam Vam se ovim pismom s namjerom da vas podsjetim da se ovih dana u Bosni vodi bitka svih bitaka za oslobođenje našeg naroda od krivovjerstva, zla i nepravde.</s><s>Naša islamska i patriotska dužnost je da se aktivno uključimo u ovu Bitku svih bitaka i rukom, i jezikom, i srcem.</s><s>Cilj naše borbe je da Alahova riječ bude iznad svake druge riječi i da Alahova prava vjera ovlada ljudskim srcima.</s><s>Zbog toga Vas molim da prenesete na sve imame pod vašom jurisdikcijom da se aktivno uključe u sve jedinice naše armije, da u svojim hutbama potiču ljude na izdržljivost, da obiđete ranjenike i, po mogućnosti, podijelite im hedije, da svoju radnu energiju stavite u službu Armije, da se na lokalnim medijima čuje vaš glas podrške i ohrabrenja našem narodu i našoj Armiji.</s><s>Mi ne možemo izgubiti: ili ćemo biti gazije ili šehidi.</s><s>Alah dž.š.kaže: „pobjeda je blizu!“</s><s>Neka Vas Alah dž.š.čuva za dobro islama i muslimana u Bosni i Hercegovini.</s><s>Vaš brat u islamu, Reisu-l-ulema, dr Mustafa Cerić, s.r.“ Iz kabineta reisu-l-uleme BiH pismo je (sa pečatom Rijaseta, zavedeno pod brojem 230/1, dana 28. muharrema 1416.n.g.) preko navedenih muftija, hadžija i efendija i, posebno, Generalštaba Armije BiH, uprave za moral s potpisom brigadnog generala Fikreta Muslimovića, upućenim komandama korpusa, divizija i brigada s naglašenom napomenom „Vojna tajna.</s><s>Poverljivo.“ i posebnim uputstvom o daljem postupku dostavljeno vojnim imamima i načelnicima za moral u svim jedinicama Armije BiH.</s><s>To je bio još jedan doprinos muslimanskog verskog rukovodstva moralnim borbeno-psihološkim pripremama vojnika za ofanzivu i, po planovima komande Armije BiH, odlučne bitke koje su spremane protiv Vojske Republike Srpske posebno na području Sarajeva, Vozuće i Ozrena.</s><s>U pomenutom Memorijalnom kompleksu i mezarju u selu Potočari kod Srebrenice isti islamski velikodostojnik dr Mustafa Cerić uputio je svima značajnu poruku, uklesanu u velikom kamenom bloku, koja pored lepih i blagih bogougodnih reči sadrži i sledeći, zagonetan zavet ili zahtev: „ ...</s><s>Neka osveta bude pravda.“ Čija i kome?</s><s>Možda je to kanonski i po Kuranu nedužno, možda i nema smisao kako to mi stalne muslimanske žrtve i hrišćanski laici danas neuko tumačimo.</s><s>Ako nema taj smisao moglo bi da bude utešno za buduća srpska i pravoslavna pokolenja čiji narod za osvetu nikad nije znao i nikad se svetio nije. * Ovaj važan tekst g. Milivoja Ivaniševića, uglednog direktora Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom iz Beograda, greškom redakcije našeg časopisa nije ušao u novi tematski broj posvećen „Srpskom nacionalnom pitanju danas“.</s><s>Na ovaj način javno se izvinjavamo autoru na ovom propustu, koji će biti ispravljen u sledećem izdanju našeg temata, a čitaocima dajemo na uvid tekst g. Ivaniševića, koji se odlično uklapa u temu našeg zbornika.</s><s>Prvi put objavljeno u elektronskom izdanju Srpskog Sabora Dveri, 6. jula 2007.</s>
<s>Obustavljena istraga protiv Ganića i još trinaestorice</s><s>Sreda, 18 januar 2012</s><s>SARAJEVO – Tužilaštvo BiH saopštilo je da je obustavilo istragu protiv Ejupa Ganića i još trinaestorice osumnjičenih u „slučaju Dobrovoljačke ulice” u Sarajevu jer, kako je utvrđeno, u radnjama osumnjičenih nisu sadržana obeležja krivičnog dela.</s><s>Istraga je osim Ganića obustavljena protiv Hasana Efendića, Zaima Backovića, Jovana Divjaka, Jusufa Pušine, Emina Švrakića, Dragana Vikića, Fikreta Muslimovića, Dževada Topića, Jovice Berovića, Rešada Jusupovića, Jusufa Kecmana, Damira Dolana i Ibrahima Hodžića.</s><s>Kako je navedeno, nakon opsežne istrage, naredba o obustavi istrage protiv spomenutih osumnjičenih osoba donesena je na bazi izjava 352 svedoka, kao i 412 materijalnih dokaza koji uključuju dokumente, video zapise, presretnute razgovore i druge dokazne materijale, preneli su sarajevski mediji.</s><s>Istragom je utvrđeno da je tokom napada u Dobrovoljačkoj ulici maja 1992. godine ubijeno sedam i ranjeno 14 osoba, nakon što su onesposobljene za borbu.</s><s>Istraga u vezi sa ovim radnjama biće nastavljena zbog postojanja osnovane sumnje da je počinjeno krivično delo ratnog zločina, jer je na žrtve otvarana vatra nakon što su bile onesposobljene za borbu ili dok su se nalazile u sanitetskom vozilu.</s><s>Tanjug objavljeno: 17/01/2012.</s>
<s>Bosna i Hercegovina je okupirana država.</s><s>Visoki predstavnik, sa svojim carskim ovlašćenjima, drastično kažnjava nepokorne.</s><s>Srpske novine bi već bile zabranjene ili kažnjene.</s><s>Ali, muslimanskim novinama okupator dopušta modelovanje eksplozivnog stanja.</s><s>Odgovor je jasan: samo zbog trenutka kada će kolektivitet bosanskih muslimana biti upotrebljen, pre svega kao svirepi izvršilac zločina nad svojim komšijama pravoslavne vere, onoga dana kad evroatlanski Zapad krene u ratni pohod na pravoslavni Istok.</s><s>Neprekinuta opasnost koja prati istorijsko trajanje srpskog naroda nužno nameće pitanje smisla i unutrašnje suštine genocida: da li je taj zločin nad zločinima Projekat ili Događaj?</s><s>Da li se zločin uništenja jednog naroda osmišljeno priprema u centrima neidentifikovane moći ili to naprosto donosi sticaj istorijskih okolnosti?</s><s>Da li srpski narod ima razloga da veruje kako će u ovom veku opasnost od uništenja biti manja od one u strašnom dvadesetom veku?</s><s>I konačno, zašto se sve to događa?</s><s>U životu kolektiviteta postoje, isto kao u životu pojedinaca, eruptivni događaji koji silinom emocija potisnu razum u drugi plan.</s><s>Nekontrolisano ponašanje tada poskida sve maske i sakrivene namere.</s><s>Takav jedan događaj jeste hapšenje i isporuka Haškom tribunalu dr.Radovana Karadžića, prvog Predsednika i jednog od utemeljivača Republike Srpske.</s><s>Ovaj eruptivni događaj će nam pomoći da razumemo trenutnu poziciju ne samo pravoslavnih hrišćana na levoj obali Drine nego i srpskog naroda u celini.</s><s>Odgovori na postavljenjna pitanja će se sami otvoriti.</s><s>Za ilustraciju, naglašavamo ilustraciju, a ne dokaz teze, navešćemo citate iz sarajevskih listova: «Dnevni avaz» i «Oslobođenje».</s><s>Svi tekstovi su objavljeni u periodu od dana kada je saopšteno hapšenje dr.Radovana Karadžića, izvršeno tri dana ranije, do dana njegovog izručenja Haškom tribunalu.</s><s>Navođenje drugih izvora bi verovatno prikazalo još značajniju raspamećenost kolektivnog uma bosanskih muslimana.</s><s>1. Opis dr Radovana Karadžića</s><s>Hapšenjem dr.Radovana Karadžića provalila je metafizička mržnja jednog dela bosansko-muslimanske zajednice prema ličnosti koja je vodila pravoslavne hrišćane u građanskom ratu 1992-1995.godine.</s><s>Svi bošnjački mediji koriste isti govor patološke mržnje prema dr.Karadžiću, pa je on tako: «krvnik», «monstrum», «paljanski monstrum», «durmitorski krvolok», «hladnokrvni ubojica», «najveći evropski zločinac», «najgori ratni zločinac u Evropi u poslednjih 50 godina», «krvnik i arhitekta genocida», «pravi i istinski arhitekta masovnog ubistva», Osama Bin Laden Evrope»...</s><s>Dr.Karadžić «je bio fašista, ubijao je djecu, uništavao škole, biblioteke...», «drogu redovno konzumira», a u detinjstvu je bio «žrtva seksualnog zlostavljanja».</s><s>2. Opis Republike Srpske Pobesnela mržnja značajnog dela bosansko-muslimanske zajednice prema dr.Karadžiću probija poput rečne bujice svoj predmet i kreće svom silinom prema cilju koji se još više mrzi.</s><s>To je Republika Srpska.</s><s>Ovde mržnja dobija ubrzanje, ona je toliko silovita da se čini kako je mržnja prema dr.Karadžiću neka vrsta «tranzicione mržnje».</s><s>Republika Srpska, dakle, «ne može opstati»: * «Centar pažnje ne treba da bude na zločincu, nego na zločinu.</s><s>Očigledno je da je Karadžić uhapšen, ali ne i njegov projekat koji neometano napreduje i dalje je živ u Bosni i Hercegovini»; * «Republika Srpska, dakle, realna je projekcija Kardžićevih idealnih vizija, nastala kao povesna činjenica agresivnog rata Srba protiv svih...»; * - «Zato sad od Zapada očekujemo trijumf pravde tako što će se suditi ne samo Radovanu Karadžiću nego i njegovom projektu nastalom na piramidi kostiju ubijenih civila»; * ... «sa ovim ratnim zločincem pred licem pravde ... se odmotava klupko zlodela na kojima danas počiva njegov projekat – Republika Srpska»; * ... «Kprocesuiranjem Karadžića procesuira i njegovo delo, odnosno da hapšenje zličinca prati i ustavna rakonstrukcija BiH, odnosno dekonstrukcija RS-a...»; * «Kada međunarodni sud osudi zločinca za zločin, nije li to de fakto presuda i za njegovo delo – RS?»; * «... jer kako objasniti da je posle silaska sa scene ostala živjeti stvar koju je on ostavio u amanet.»; * «U samom činu hapšenja očigledno je i sam osjetio da se može, i da će se neizbježno morati, dovesti u pitanje i Karadžićevo najvažnije djelo koje je ostvario upravo sredstvima zbog kojih i ide u Hag.</s><s>Riječ je, naravno, o dejtonskoj Republici Srpskoj.</s><s>Sve tačke za koje ga optužnica tereti Karadžić je «nabrao» na području Bosne I Hercegovine stvarajući današnju Republiku Srpsku».</s><s>3. Opis srpskog naroda Duboka i strasna mržnja dela bosansko-muslimanske zajednice prema pravoslavnim hrišćanima uopšte, nakon dr.Karadžića i Republike Srpske, umiruje se u ispoljavanju ali ne i u dubini pretnje, kao kad «kriva Drina» zavije i posle divljeg toka uđe u miran deo, čekajući prvu krivinu da opet ispolji silinu svoje prave ćudi. * «Reklo bi se i poslije Karadžića Karadžić»; * «Ima li srpski narod pravo na istinu ili je Karadžić njegova istina»; * «Ipak postoje različite krivnje.</s><s>Jaspers je to odmah iza rata (1946) podastro svom njemačkom narodu – od one krivične, moralne, političke do metafizičke (pred Bogom).</s><s>Tako postoje i odgovornosti.</s><s>Ili, prema Dodikovom, samo je vođa kriv, a oni koji su ga birali, slušali, naslijedili... nevini su.</s><s>Treba li nabrajati sva «očišćena» mjesta i tolike ubijene i sve to staviti samo na račun medicinskog recepta «dnevne zapovesti» psihijatra sa Pala i još pokojeg đenerala?</s><s>Kao da je Karadžićeva ispovijest : »Milošević, Rašković i ja smo poslušnici svog naroda» kazana bez pokrića»; 4. Opis Milorada Dodika, premijera Republike Srpske Povezivanje dr.Radovana Karadžića i Republike Srpske u jednu celinu, genocidnu, i jedno biće, zločinačko, dopušta mržnji razuzdanost koju samo mašta može da ograniči jer je logički dokaz nepotreban.</s><s>Problem, međutim, nastaje kada Republiku Srpsku brani neko ko ne može biti napadan za ratne zločine, pa se stoga pojavljuje problem i potreba logičke veze.</s><s>U slučaju Milorada Dodika, premijera Republike Srpske, taj problem je rešavan na ovakav način: * «Kao što je Karadžić svoju tvorevinu RS ostvario na genocidu, zločinu, etničkom čišćenju, tako je danas Dodik čuva ignorisanjem genocida i zločina, zaštitom zločinaca...» * «Današnji Dodik je prirodni Karadžićev naslednik ... u odbrani u krvlju i na zločinu nastalog čeda»; * «...otpečatio je stare sumnje da se kao legalni naslednik na tronu njegove tvorevine...» 5. Opis Beograda odnosno Srbije Hapšenje i izručenje dr.Karadžića nije umanjilo strastvenu mržnju jednog dela bosansko-muslimanske javnosti prema Beogradu, zaleđini Republike Srpske, ali je izliv te mržnje ovoga puta blaži, verovatno kontrolisan željom da Beograd ode što dalje u poželjnom pravcu.</s><s>Ipak, obrasci govora su ostali nepromenjeni: * «zločinački projekat kojim je rukovodio s ove strane Drine, uz instrukcije šefa svih šefova velikosrpskog projekta Slobodana Miloševića...» * «balkanski kasapin Slobodan Milošević...» * «Iz svega onoga što se događalo od trenutka hapšenja, jasno je da iza ubijanja više od 200.000 Bošnjaka i raseljavanja više od miliona, stoje i dalje zagovornici velikosrpske ideje koji su i danas, bez obzira na pobjedu Borisa Tadića i podršku koju mu pružaju Vašingtom i Brisel, itekako jaki i ne manje krvoločni...» * «Optužnicu treba dopuniti ulogom Beograda»; * «Karadžićevo suđenje za sada je poslednja šansa da se politička odgovornost za ratne zločine u BiH ne završi na Palama i da se dokaže veza sa Beogradom, kaže Najs»; 6. Opis porodice dr Radovana Karadžića</s><s>Porodica dr Radovana Karadžića se opisuje sa jednako ostrašćenom mržnjom kao i haški uhapšenik.</s><s>Članovi porodice su, dakle, zajedno sa «plejadom potomaka ratnih zločinaca» «dio kaste koja je od zločina koje je osmislio njihov otac, osim duševnog zadovoljstva, najviše i materijalno hajrovala.» Oni su, naravno, jataci dr Radovana Karadžića i drugih haških optuženika, ali ne samo to: «članovi porodice durmitorskog krvnika su srce mreže.»</s>
<s>Stanković: Neadekvatna zatvorska kazna za surovo ubistvo dječaka</s><s>Četvrtak, 09 maj 2019</s><s>09.05.2019 12:18 \| Srna \| Glas Srpske Beograd - Patolog iz Beograda Zoran Stanković rekao je Srni da prvostepena presuda Suda BiH od 10 godina Elfeti Veseli za ubistvo dječaka Slobodana Stojanovića 1992. godine kod Zvornika nije adekvatna, s obzirom na to da je ubijen na monstruozan i surov način i da je u zadnjim trenucima života pretprio veoma teške patnje i bol.</s><s>Stanković, koji je radio obdukciju tijela dječaka Slobodana i svjedočio pred Sudom BiH u procesu protiv Veselijeve, bivše pripadnice takozvane Armije BiH, rekao je da se nada da će tužilac u drugostepenom postupku tražiti povećanje kazne protiv nje, ali i kažnjavanje njenog starješine Sakiba Halilovića, koji je prvostepenom presudom oslobođen.</s><s>Govoreći o dječakovim povredama, Stanković je rekao da je tijelo Slobodana bilo ekshumirano poslije više mjeseci i da su na njemu bile odmakle truležne promjene.</s><s>On je naveo da je tokom pregleda konstatovano da je dječaku iz neposredne blizine u glavu bio ispaljen projektil iz ručnog vatrenog oružja. “To znači da mu je prislonjena cev ručnog vatrenog oružja, najverovatnije, pištolja u glavu i da je zadobio tu povredu”, naveo je on.</s><s>Stanković je naveo da je dječak imao i jednu sjekotinu na tkivu poglavine /kosmati dio glave/, da mu je nedostajalo uho, kao i da mu je stomak bio rasporen u obliku krsta. “Ova posekotina na vratu o kojoj se priča, nije mogla da se vidi zbog nastalih truležnih promena.</s><s>Kada je tijelo ekshumirano iz masovne grobnice sa telima još tri, četiri ili pet boraca i kada je doneseno na obdukciju, neke tkivne strukture na prednjoj strani vrata više nisu postojale”, kaže Stanković.</s><s>Prema njegovim riječima, prilikom iznošenja tijela iz vreće, glava se odvojila od donjeg dijela tijela, što na direktan ili indirektan način znači da je na vratu ili oko njega postojala neka sjekotina, ali je patolizi nisu vidjeli jer nisu postojale mekotkivne strukture. “Prema tome, u saradnji sa svjedocima, Sud BiH je mogao da navede i tu činjenicu, a zašto nije, to je sad nešto drugo”, rekao je Stanković.</s><s>Stanković je podsjetio da je na suđenju u Sarajevu rekao da je dječak Stojanović umro nasilnom smrću, da je smrt ubilačkog porijekla i da je ostvarena na jedan surov, bezosjećajan način od Veselijeve i drugih pripadnika takozvane Armije BiH oko nje.</s><s>On je rekao da sama smrt djeteta budi težak osjećaj za sve koji znaju šta je dijete i one koji su odgajali djecu, kao i da je poslije obdukcije imao veoma često kontakte sa članovima Slobodanove porodice, majkom i ocem, i znao za njihovu tugu i bol za njihovim djetetom. “Istovremeno, s jedne strane, mogu da kažem da sam zadovoljan što su krivci kažnjeni, a, sa druge, osećam tugu i bol za jednim životom koji je posle toliko godina mogao da bude krunisan i sopstvenom porodicom i decom.</s><s>U svakom slučaju, nisam zadovoljan visinom kazne”, kaže Stanković i ističe da se nada da će tužilac podnijeti zahtjev za povećanje kazne.</s><s>On je rekao da se nada da će Veselijeva, koja je kao pripadnik Diverzantskog voda Komande združenih jedinica Liplje, Kamenica, takozvane Armije BiH ubila dječaka, kao i Halilović, njen nadležni starješina, dobiti zasluženu kaznu u drugostepenom postupku.</s><s>Stanković je ocijenio da je ovo jedna od rijetkih presuda nad ubijenim Srbima u BiH, ali je oslobođen nadređeni, koji bi, prema komandnoj odgovornosti, principu koji je primjenjivan prilikom presuda u Hagu, morao da bude sankcionisan visinom kazne koja bi se mjerila godinama.</s><s>On je istakao da je Sud BiH ovom presudom, kao i oslobađajućom izrečenom u predmetu muslimanskom ratnom komandantu u Srebrenici Naseru Oriću, sam sebe dezavuiše. “Ljudi koji su donosili ovakve presude sigurno ubuduće neće imati miran san, s obzirom na to da osjećaj griže savesti počne da funkcioniše”, rekao je Stanković.</s><s>Sud BiH izrekao je juče prvostepenu presudu kojom je Elfeta Veseli osuđena na 10 godina zatvora za svirepo ubistvo dvanaestogodišnjeg dječaka Slobodana Stojanovića 1992. godine kod Zvornika.</s><s>Sakib Halilović oslobođen je optužbi da je posmatrao ubistvo dječaka i propustio da, kao komandant Diverzantskog voda Komande združenih jedinica Liplje, Kamenica, takozvane Armije BiH, kazni Veselijevu koja je bila pripadnik ovog voda.</s><s>Tužilaštvo BiH teretilo je Elfetu Veseli da je kao pripadnik Diverzantskog voda Komande združenih jedinica Liplje, Kamenica, takozvane Armije BiH u drugoj polovini jula ili prvoj polovini avgusta 1992. godine ubila dvanaestogodišnjeg Slobodana Stojanovića u naselju Bajrići-Novo Selo na području Kamenice.</s><s>Prema optužnici, Veselijeva je na najsvirepiji način ubila dječaka tako što mu je, dok je bio na biciklu, prišla s leđa i zaklala ga nožem.</s><s>U optužnici je navedeno da je Sakib Halilović, koji je bio komandant Diverzantskog voda, znao da je njegova podređena počinila ovo krivično djelo, ali nije preduzeo neophodne mjere da ona bude kažnjena. http://www.glassrpske.com/drustvo/vijesti/Stankovivorska-kazna-za-surovo-ubistvo-djecaka/283898.html</s>
<s>Petak, 05 jul 2019</s><s>B92 \| ATV \| 5.07.2019.</s><s>Bivši pripadnici tzv. Armije BiH Samir Kešmer i Mirsad Menzilović osuđeni su na po šest godina zatvorske kazne zbog silovanja maloletne srpskinje.</s><s>Drugostepeno Veće Suda BiH proglasilo ih je krivim za to što su se, zajedno sa Elvirom Muminovićem koji je u bekstvu, na najsvirepiji način iživljavali nad šesnaestogodišnjom devojčicom u zgradi GP Bosna, u Sarajevu.</s><s>Prema svedočenjima žrtve i brojnih svedoka, Sud je utvrdio da su prekršena sva prava ratovanja i da je nad maloletnicom izvršen ratni zločin.</s><s>"Kršeći pravila međunarodnog humanitarnog prava za vreme rata i oružanih sukoba, upotrebom sile i pretnjom za život i telo prisilili drugu osobu na seksualni odnos silovanje, čime su počinili krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva i člana 142, stav 1 u vezi sa članom 22 krivičnog zakona SFRSJ", istakao je Mirko Božović, predsednik Apelacionog veća Suda BiH.</s><s>Da su se trojica pripadnika Armije BiH nekoliko sati iživljavali nad devojčicom, fizički i seksualno je zlostavljali i vređali na nacionalnoj osnovi - o tome su i u ponovljenom postupku govorili brojni svedoci i veštaci.</s><s>Da se zločin desio postoje i materijalni dokazi u Centru Službe bezbednosti Sarajevo, kao i svedočenje lekara iz Vojne bolnice koji je maloletnu "A" pregledao u maju 1993. godine i utvrdio stravične povrede.</s><s>Kešmer i Menzilović branili su se sa slobode.</s><s>Na slobodi čekaće i poziv za služenje zatvorske kazne, piše ATV.</s><s>"Onog momenta kada dobiju pisani otpravak presude, tek tada je i faktički i znak da bi trebali da dobiju poziv od nadležnog, opštinskog Suda sa područja gde stanuju za izdržavanje kazne.</s><s>To je u nekom narednom periodu za mesec ili dva", rekao je Rusmir Karkin, advokat Mirsada Menzilovića.</s><s>U prvostepenom postupak, prošle godine, Kešmer i Menzilović osuđeni su na po pet godina zatvora, a prvooptuženi Elvir Muminović osuđen je na šest godina.</s><s>Posle izricanja prvostepene presude Elvir Muminović nalazi se u bekstvu.</s><s>Prema zakonima BiH ne može se suditi u odsustvu, pa se za izricanje drugostepene presude čeka njegovo hapšenje.</s><s>Muminović se nalazi na poternici i njegov predmet, zbog bekstva, vodi se razdvojeno.</s><s>Apelaciono veće Suda BiH donelo je odluku da su Samir Kešmer i Mirsad Menzilović dužni da u roku od 30 dana, od objave presude, isplate 30 hiljada maraka oštećenoj "A" za nanesenu duševnu i fizičku bol, u Sarajevu 1993. godine. https://www.b92.net/info/vesti/index.php?yyyy=20197&dd=05&nav_category=64&nav_id=1563071</s>
<s>RTRS: Olujni inferno, film iz avgusta 2010, koji govori o hrvatskom progonu više od 250.000 Srba iz zapadnog dela Republike Srpske Krajne, avgusta 1995. godine.</s>
<s>Kako su svjedoci mijenjali iskaze i odustajali od svjedočenja u predmetu Orić?</s><s>11.10.2017 06:30 \| RTRS \| Glas Srpske Banjaluka - Nakon oslobađajuće prvostepene presude Naseru Oriću i Sabahudinu Muhiću, na površinu su isplivavali detalji o pritiscima i uticaju na svjedoke, o čemu smo već izvještavali.</s><s>Tročlano sudsko vijeće pritiske je zanemarilo i iz svjedočenja uzimalo samo ono što je koristilo optuženima.</s><s>Vijeće, u sastavu predsjedavajući Šaban Maksumić i sudije Staniša Gluhajić i Vesna Jesenković, od početka suđenja Oriću i Muhiću, bilo je tek nijemi posmatrač, kontradiktornih iskaza brojnih svjedoka na glavnom pretresu i prethodno u istražnom postupku.</s><s>Naprasnih "amnezija" i nelogičnosti u svjedočenjima u kojima su neodgovorenim ostala pitanja poput onih – kako je Mitar Savić, ekshumiran vezanih ruku, a poginuo "pucajući" na neprijatelja.</s><s>Ili kako je nenaoružano lokalno stanovništvo, bez Orića i njegovih bojovnika, "vojevalo pobjede" nad mnogo brojnijem i do zuba naoružanom "srpskom neprijatelju" obaranjem balvana na prilaznom putu selu.</s>
<s>Optužnice za zločine ABiH: Ubijali i mučili srpske civile i vojnike VRS u Zvorniku</s><s>Petak, 01 januar 2021</s><s>V. Mitrić \| 30. 12. 2020 \| Večernje novosti ONI su optuženi da su učestvovali u širokom i sistematičnom napadu na civilno stanovništvo srpske nacionalnosti.</s><s>Tužilac Posebnog odseka za ratne zločine Tužilaštva BiH podigao je optužnicu protiv: Šemsudina Muminovića, zvanog “Žukov“, rođenog 1963. godine, državljanina BiH, Muje Muratovića, rođenog 1960. godine, državljanina BiH, Rasima Omerovića, zvanog “Masni”, rođenog 1968. godine, državljanina BiH, Asima Alića, rođenog 1959. godine, državljanina BiH, Fadila Mujića, rođenog 1948. godine, državljanina BiH, i Ismeta Memića, zvanog „Iko“, rođenog 1970. godine, državljanina BiH.</s><s>Optuženi se terete da su, za vreme rata i oružanog sukoba u BiH, u periodu od 8. oktobra 1992. godine do 6. jula 1994. godine, u svojstvu: optuženi Šemsudin Muminović, komandanta OpŠTO Zvornik, a kasnije komandanta 206.</s><s>Vbbr Armije BiH, Mujo Muratović, komandira Šetićke čete OpŠTO Zvornik, Rasim Omerović, komandira Vojne policije OpŠTO Zvornik, Asim Alić, načelnika SJB Sapna i Fadil Mujić, komandira Policijske stanice Sapna, postupali protivno odredbama međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija o zaštiti civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika. - Oni su optuženi da su učestvovali u širokom i sistematičnom napadu na civilno stanovništvo srpske nacionalnosti na području Zvornika i okoline, tokom kojeg su počinjena ubistva deset civila i zarobljavanje, mučenje i ubistvo tri ratna zarobljenika pripadnika VRS, namerna nanošenja snažnog fizičkog ili psihičkog bola prema trojici ratnih zarobljenika, te povrede fizičkog integriteta ili zdravlja civilnim žrtvama srpske nacionalnosti.</s><s>Takođe, optuženi se terete da su znali za zločin koji su počinili njima podređeni vojnici, propustili preduzeti nužne i razumne mere da spreče ubistva i nečovečna postupanja kako bi počinioci bili otkriveni, procesuirani i kažnjeni za ratni zločin, a optuženi Ismet Memić se tereti da je lično učestvoao i u mučenjima i nečovečnim postupanjima prema ratnim zarobljenicima.</s><s>Navode optužnice Tužilaštvo BiH će dokazivati pozivanjem 182 svedoka i prilaganjem oko 550 dokaznih materijala.</s><s>Optužnica je prosleđena na potvrđivanje Sudu BiH. https://www.novosti.rs/republika-srpska/vesti/9500-ubijali-mucili-srpske-civile-vojnike-vrs-zvorniku</s>
<s>23. 01. 2014. 19:09h \| Srna Tužilac Izet Odobašić istakao je u uvodnoj reči na suđenju pripadnici Hrvatskog veća odbrane (HVO) Indiri Kamerić, optuženoj za zločine nad srpskim i bošnjačkim civilima i ratnim zarobljenicima 1992. godine u Bosanskom Brodu, da su svedoci optuženu dobro upamtili po zlu.</s><s>"Ona nije sprečavala zlostavljanje, nego je činila baš suprotno - inicirala, osmislila i sama zlostavljala zarobljenike, naročito podstičući seksulno zlostavljanje", rekao je Odobašić.</s><s>Tužilac je naglasio da će saslušanjem oštećenih dokazati da je optužena pomagala da budu silovane zatvorenice, predavajući ih nepoznatim pripadnicima HVO-a, koji su ih odvodili na prinudni rad i višestruko silovali, prenosi Birn.</s><s>"Strahovitim patnjama bili su izloženi i žene i muškarci.</s><s>Njen cilj nije bio pomoći, sprečiti, nego ponižavati i na najgrublji način ugrožavati ljudsko dostojanstvo", naglasio je Odobašić.</s><s>Kamerićeva, nekadašnji pripadnik 101. bosanskobrodske brigade HVO-a, optužena je da je od aprila do oktobra 1992. godine na području Bosanskog Broda učestvovala u fizičkom i psihičkom mučenju civila i ratnih zarobljenika srpske i bošnjačke nacionalnosti.</s><s>Tužilaštvo BiH tereti je da je zlostavljala civile i ratne zarobljenike koji su bili nezakonito zatvoreni u zgradi Stanice milicije i prostorijama stadiona "Polet" u Bosanskom Brodu.</s><s>Branilac Lejla Čović rekla je da u ovoj fazi postupka neće iznositi uvodnu reč. http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/376844/Indira-upamcena-po-zlu-u-Bosanskom-Brodu</s>
<s>M. SEKULOVIĆ \| 30. jul 2016. 10:34 \| Večernje novosti Specijalni tužilac najavio istrage o ratnim zločinima državljana Crne Gore na teritoriji druge države.</s><s>U pripremi dva predmeta, jedan je o učešću muslimana u masakru Srba u Čajniču ZLOČIN koji se dogodio 14. februara 1993. godine, kada je muslimanska paravojska, dolazeći s teritorije Crne Gore, masakrirala nekoliko desetina dece, žena i staraca u okolini Čajniča, uz aktivnu pomoć žitelja pljevaljske Bukovice, uskoro će se naći u Specijalnom tužilaštvu Crne Gore.</s><s>Naime, kako je izjavio Milivoje Katnić u Skupštini Crne Gore predstavljajući godišnji izveštaj, ovo tužilaštvo priprema materijal za nove postupke o ratnim zločinima. - Specijalno tužilaštvo ispituje postupanje crnogorskih državljana u nekoliko slučajeva u kojima se sumnja da su počinjeni ratni zločini.</s><s>Osnovano se sumnja da su ratni zločin počinili građani Crne Gore van naše teritorije - obrazložio je Katnić odgovor na pitanje poslanika, ističući da tužilaštvo ima odličnu saradnju sa kolegama iz Srbije i Bosne i Hercegovine.</s><s>- Pripremaju se dva predmeta koja će biti ustupljena Specijalnom državnom tužilaštvu kada su u pitanju ratni zločini.</s><s>Jedan predmet je u istrazi u Bosni i Hercegovini, gde se proveravaju postupci građana Crne Gore - naveo je Katnić.</s><s>Specijalni tužioci su, inače, išli u Hag, gde je u Tribunalu postignut dogovor da im u oktobru ili novembru bude omogućeno da uđu u bazu podatka. - Te podatke ćemo da iskoristimo kako bismo proverili da li u događajima koji se tamo ispituju postoje aktivnosti naših građana za osnovanu sumnju da su počinili dela ratnih zločina - dodao je još Katnić.</s><s>Kod glavnog specijalnog tužioca Crne Gore već su spisi predmeta ratnog zločina nad civilima srpske nacionalnosti u selima Šapići, Ponikve, Glamočevići i Bućkovići, zatim Prijemet i Trojan, u opštini Čajniče, u kojem su, kao što su "Novosti" pisale, aktivno učestvovali i državljani Crne Gore.</s><s>Tačnije, muslimani s područja pljevaljske Bukovice, koji ne samo što su omogućili nesmetan prolaz muslimanskim paravojskama preko teritorije Crne Gore, već su neki od njih bili i učesnici pokolja nad civilima.</s><s>Crnogorsko pravosuđe, uprkos najavama bivše vrhovne državne tužiteljke Ranke Čarapić, 2009, nije procesuiralo neke od osumnjičenih, već je predmet ustupilo kolegama iz BiH.</s><s>Tako je Tužilaštvo BiH formiralo predmet u vezi sa ratnim zločinom nad srpskim stanovništvom koji je počinjen 14. februara 1993.</s><s>Među procesuiranima za likvidaciju 25 civila nalaze se osmorica državljana Crne Gore: Džafer i Samir Bungur, Džemo Bavčić, Sejfo i Šefks Osmanagić, Ešref Bungur, Suad i Jusuf Moćević.</s><s>"Novostima" je iz Kantonalnog tužilaštva u Sarajevu pre nekoliko godina potvrđeno da je pokrenuta istraga u slučaju "Čajniče", ali ne protiv svih 38 muslimana s područja Bukovice, koliko ih je obuhvaćeno krivičnom prijavom.</s><s>Tužilaštvo raspolaže dokazima da su u zverskim likvidacijama, odvođenju u zarobljeništvo, silovanjima i izlaganju torturi učestvovali meštani ovog sela u okolini Pljevalja.</s><s>ZVERSKI MASAKRIRANI - NIJE tajna da su ekstremisti iz pljevaljske Bukovice vodili muslimansku vojsku iz BiH i učestvovali u zločinu, pokazujući nečuvenu bestijalnost.</s><s>Ubili su trinaestogodišnjeg Željka Mašića i potom ga masakrirali, lomeći mu mrtvom zube.</s><s>Tražimo da oni koji su se iživljavali nad pokojnom Polkom Dačević (30) i krvnički masakrirali Trifka Dačevića (66) konačno sednu na optuženičku klupu - kaže Ratko Mašić, rođak nekolicine likvidiranih Srba, pokazujući kopiju krivične prijave koju je protiv 38 građana Crne Gore podneo Milorad Živković, načelnik policije u Čajniču.</s><s>NASTRADALE PORODICE U SELIMA Ponikve, Glamočevići i Bućkovići ubijeni su: Njegoš, Polka, Dušanka, Branko i Ivana Mašić, Trifko, Božo i Stanojka Dačević, Duško Katana, Vučko i Stevo Kovačević, Čedo Popović, Dušan Čokorilo, Darinka Pjević, Željko Mašić i Mirko Krnojelac.</s><s>U Glamočevićima su ubijeni: Milan Vujović, Ratko Krezović, Radovan Staničić, Aleksa Tanasković, Todor Janjić i Mirko Lasica.</s><s>U Bučkovićima su masakrirani: Mlađen Drakula, Nikola Pljevaljčić i Vlado Ćuković. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/dosije/aktuelno.292.html:617558-Istina-o-zlocincima-iz-Bukovice</s>
<s>SARAJEVO, 11.</s><s>JANUARA /SRNA/ - Sud BiH potvrdio je optužnicu koja Ibru Merkeza, Predraga Bogunića i Ešefa Hurića tereti za ratni zločin protiv civilnog srpskog stanovništva u Goraždu tokom 1992. i 1993. godine, saopšteno je iz ovog suda.</s><s>Optužnica ih tereti da su za vrijeme oružanog sukoba između takozvane Armije BiH /ABiH/ i Vojske Republike Srpske /VRS/ na području opštine Goražde, od jula 1992. godine do druge polovine februara 1993. godine, postupali suprotno odredbama Ženevske konvencije o zaštiti civilnih lica za vrijeme rata.</s><s>Oni su, prema optužnici, planirali, naredili, počinili, pomagali u planiranju, pripremanju i počinjenju, kao i na drugi način učestvovali u ubistvu, protivzakonitom zatvaranju, oduzimanju prava na pravično suđenje i nečovječnom postupanju prema više od 100 civila srpske nacionalnosti sa područja opštine Goražde, različitog pola, starosne dobi od sedam do 70 godina.</s><s>U optužnici je navedeno da su Merkez, Bogunić i Hurić, od polovine jula do kraja oktobra 1992. godine, preko njima podređenih pripadnika Stanice javne bezbjednosti /SJB/ Goražde i Policijske stanice /PS/ Goražde, zatvorili i držali u četiri stana sa desne obale rijeke Drine više od 70 civila srpske nacionalnosti, kao i da su od polovine jula 1992. godine do druge polovine februara 1993. zatvorili i držali 35 civila u prostorijama za zadržavanje SJB Goražde.</s><s>Optužnica tereti Bogunića da je počinio protivzakonito zatvaranje 31 civila srpske nacionalnosti iz sela Bučje u prostorije SJB Goražde, kao i za zatvaranje još četiri civila srpske nacionalnosti, koji su prethodno uhapšni, saopšteno je iz Tužilaštva BiH.</s><s>Prema navodima iz optužnice, Hurić je učestvovao u nezakonitom držanju civila tako što je organizovao i nadgledao njihovo fizičko obezbjeđenje, koje su vršili njemu podređeni pripadnici aktivnog i rezervnog sastava policije SJB Goražde i PS Goražde.</s><s>U navedenim objektima civili srpske nacionalnosti držani su u nehumanim i nehigijenskim uslovima, čime su im naneseni snažna fizička i duševna bol i patnja, i pri čemu su lišeni prava na postupanje u skladu sa zakonom.</s><s>Zarobljenim civilima uskraćivana je i adekvatna medicinska njega, što je prouzrokovalo pogoršanje njihovog zdravstvenog stanja.</s><s>U prostorijama SJB preminulo je jedno lice, a jedno je, nakon pokušaja samoubistva, preminulo u bolnici.</s><s>Neposredno nakon puštanja iz SJB Goražde preminula su četiri lica.</s><s>Optužnica tereti Merkeza da je zatvorenim civilima, koji su se nalazili u stanovima na zadnjem spratu zgrade, u blizini SJB Goražde, za vrijeme granatiranja zabranio sklanjanje u podrum zgrade.</s><s>Sredinom avgusta 1992. godine, usljed granatiranja, smrtno je stradalo jedno lice, a troje je ranjeno.</s><s>Merkez, Bogunić i Hurić optuženi su da su, kršeći pravila međunarodnog humanitarnog prava za vrijeme rata i oružanog sukoba, počinili krivična djela ratni zločin protiv civilnog stanovništva.</s><s>Prema optužnici, Merkez je od maja do avgusta 1992. godine bio načelnik SJB Goražde, Bogunić načelnik SJB Goražde od avgusta 1992. do februara 1993. godine, a Hurić komandir PS Goražde. http://www.srna.rs/novosti/367897/potvrdjena-optuznica-za-stradanje-srba-u-gorazdu.htm</s>
<s>03. 11. 2012. 10:18h \| Anadolija Predsednik Velike narodne skupštine Republike Turske i zamenik premijera Turske otkrili su bistu Alije Izetbegovića i pisca iz Kirgizije Čengiza Ajtmatova u regionu Sahintepea.</s><s>Visoki turski zvaničnici prisustvovali otkrivanju biste</s><s>"Dvolične države, koje stalno pitaju Tursku 'šta je sa ljudskim pravima i slobodom', dozvolile su da se pred njihovim očima desi genocid u Bosni i Hercegovini", rekao je prilikom otkrivanja biste predsednik turske Skupštine.</s><s>On i zamenik turskog premijera prisustvovali su zatim prvom sastanku Međunarodnih bratskih zajednica u okviru kojeg su potpisani protokoli o bratimljenju Jozgata sa opštinom Ilijaš iz BiH, kao i gradom Oz iz Kirgistana.</s><s>"BiH je deo naše duše.</s><s>Nažalost, ta zemlja prošla je kroz velike nesreće, i narod BiH je mnogo propatio.</s><s>U 'modernom svetu' dozvoljeno je da više od 250 hiljada žena, muškaraca i dece bude ubijeno zato što su muslimani.</s><s>Dok su dvolične države samo gledale ovo krvoproliće, Turska je bila jedina zemlja koja je učinila sve što je u njenoj moći.</s><s>Nadam se da će odnosi Turske i BiH uvek ostati ovako dobri", kazao je predsednik turskog parlamenta. https://www.vesti-online.com/Vesti/Svet/266784/Izetbegovicu-podignuta-bista-u-Turskoj</s>
<s>„Crna knjiga“ - dokumentarac o zločinima nad Srbima u 20. veku</s><s>Sreda, 16 novembar 2011</s><s>Informacije, razbacane na stotinama stranica brojnih knjiga, zbornika, dokumentara, sabrane su u film od 90 minuta koji ostavlja bez daha.</s><s>Obilje retkih filmskih snimaka, fotografija i znalačju i znalački odabrana muzika, nosi jedinstvenu potresnu poruku: 20. vek je vek genocida nad Srbima.</s>
<s>Srpski zatvorenici u Sarajevu držani u nehumanim uslovima</s><s>Utorak, 29 septembar 2015</s><s>SARAJEVO, 29.</s><s>SEPTEMBRA /SRNA/ - Vještak neuropsihijatrije Zorica Lazarević rekla je na suđenju optuženima za ratne zločine nad srpskim zatvorenicima u kasarni "Viktor Bubanj" i Centralnom zatvoru u Sarajevu da je, na osnovu iskaza oštećenih, došla do zaključka da su zatvorenici trpjeli jake bolove.</s><s>Lazarevićeva je odgovarala na pitanja odbrane o njenom zaključku u vezi sa povredama koje je Ramiz Avdović, prema optužnici, nanio Dragomiru Pejoviću.</s><s>"Njegovo psihičko stanje prije zatočeništva bilo je dobro.</s><s>Pejović pati od insomnije, posttraumatskih glavobolja i depresije", rekla je Lazarevićeva i dodala su sve te dijagnoze posljedica boravka u nehumanim uslovima.</s><s>Osim za Pejovića, Lazarevićeva je dala nalaz i o povredama Željka Kljajića, Ljubomira Drakula, Milorada Šekare i Slobodana Gutalja.</s><s>Lazarevićeva je rekla da su loši uslovi u Centralom zatvoru i kasarni "Viktor Bubanj" znatno doprinijeli njihovim povredama.</s><s>Na pitanje da li je ikada posumnjala u ono što su ispitanici rekli, ona je odgovorila da nije.</s><s>Avdoviću se, zajedno sa Julijanom-Nikolaem Vintilom, sudi za zločine nad srpskim civilima u kasarni "Viktor Bubanj" i na petom spratu Centralnog zatvora.</s><s>Tužilaštvo tvrdi da su civili bili izloženi patnji i mučenju, te odvođeni na prisilni rad.</s><s>Prema optužnici, Avdović je bio komandir straže na petom spratu Okružnog zatvora u Sarajevu i u bivšoj kasarni "Viktor Bubanj", a Vintila kuvar i stražar u nekadašnjoj kasarni.</s><s>Odbrane su prigovorile nalazu i cjelokupnom vještačenju, rekavši da je subjektivan i manjkav, prenosi "Birn".</s><s>"Ne može se donijeti zaključak o povredama ako se ne poznaje struktura ličnosti", rekao je Vintilin avdokat Vlado Adamović.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 6. oktobra. http://www.srna.rs/novosti/340421/srpski-zatvorenici-u-sarajevu-drzani-u-nehumanim-uslovima-.htm</s>
<s>BiH: Potvrđena oslobađajuća presuda bivšem pripadniku HVO za ratni zločin 1993. protiv Srba u Livnu</s><s>Utorak, 06 februar 2018</s>
<s>SARAJEVO, 6. SEPTEMBRA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Vesna Ivanović potvrdila je danas pred Sudom BiH da se među četiri tijela, koja su 16. februara 1993. godine dovezena u Dom zdravlja u Bratuncu, nalazilo i tijelo Mitra Savića, za kojeg je čula da je 14. decembra 1992. godine nestao na Kunjercu.</s><s>U nastavku suđenja komandantu takozvane Armije BiH u Srebrenici Naseru Oriću i pripadniku ove vojske Sabahudinu Muhiću, optuženima da su 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac ubili trojicu zarobljenika srpske nacionalnosti - Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića, svjedok tužilaštva rekla je da je poznavala Savića, te da su ga u Bratuncu svi poznavali jer je bio lokalni fotograf.</s><s>"Tog 16. februara, ispred Doma zdravlja u kojem sam tada bila direktor, vidjela sam uplakanu suprugu Mitra Savića, Stojanku, koja mi je rekla da su dovezena četiri tijela, među kojima i njenog supruga, ali da ona ne smije sići u mrtvačnicu da ga vidi.</s><s>Ja sam otišla i prepoznala Mitra i mladića Zorana Trišića, kojeg sam znala iz viđenja", ispričala je Ivanovićeva.</s><s>Ona je navela da nije gledala povrede na tijelu, da je spoljašnji pregled leša izvršio doktor Veljko Matešić, te dodala da ne zna zašto u protokolu Doma zdravlja nema opisa povreda.</s><s>Svjedok je potvrdila da su sva četiri tijela identifikovana, navodeći da se radilo o nastradalim Mitru Saviću, Zoranu Trišiću, Sretenu Đokanoviću, dok se imena četvrte žrtve nije mogla sjetiti.</s><s>Ivanovićeva je potvrdila Orićevoj odbrani da postoji zapisnik koji je sačinjen u Domu zdravlja o spisku ranjenika koji su u Bratunac dovezeni u februaru 1993. godine, u kojem je navedeno da je Savić dovezen 16. februara 1993. godine, a da je poginuo 14. decembra 1992. godine.</s><s>Naredno ročište biće održano 20. septembra, kada bi trebalo da pristupi tim vještaka koji je izvršio neuropsihološko vještačenje svjedoka Tužilaštva Ibrana Mustafića, koji je prije dva mjeseca udaljen iz sudnice zbog nepoštivanja suda.</s><s>Tužilac Miroslav Janjić danas je rekao da je izvršeno medicinsko vještačenje ovog svjedoka i da je ustanovljeno da on može svjedočiti. http://www.srna.rs/novosti/430133/svjedok-prepoznala-tijelo-mitra-savica.htm</s>
<s>SARAJEVO, 12.</s><s>JUNA /SRNA/ - U nastavku suđenja Zemiru Kovačeviću, kojem se pred Sudom BiH sudi za ubistva srpskih civila u Sijekovcu kod Broda, Tužilaštvo BiH je u dokaze uložilo iskaze sedam svjedoka koji su u međuvremenu preminuli, a govorili su o zločinima na području Sijekovca, počinjenim od marta do septembra 1992. godine.</s><s>Svjedoci su opisali kako je selo Sijekovac napadnuto u martu 1992. godine, nakon čega su uslijedila ubistva srpskih civila, paljenje i pljačkanje njihovih kuća, odvođenje muškaraca na kopanje rovova, maltretiranja i prijetnje, objavio je Birn.</s><s>Marica Radanović navela je u iskazu da je vidjela ubistva civila koji su se sakrili u podrumu kod porodice Zečević. “Upali su u podrum i sin Mirko je jednom rekao: ‘Šarac, nemoj moju kuću zapaliti.’ Izveli su nas i tukli.</s><s>Natjerali su nas da legnemo u blato.</s><s>Dvojicu su ubili, a mog sina Mirka su odvojili i čitav rafal mu ispalili u glavu", ističe se u iskazu koji je Radanovićeva 2006. godine dala policiji u Doboju.</s><s>Ona je dodala da je potom ubijeno još nekoliko civila.</s><s>"Vidjela sam i kada je Zemir htio zaklati jednog, ali ga je spriječio starješina.</s><s>Rekao mu je da će ga ubiti ako ubije dijete.</s><s>Pitao je ko im je rekao da ubijaju ljude i da će platiti za to", ističe se u njenom iskazu.</s><s>U iskazima svjedoka Zorke Trifunović i Milana Ćerić oni govore o Milki Bačić, koja je, kako su čuli, ubijena u septembru 1992. godine.</s><s>"Pričalo se da su Milku, koja je bila silovana, ubili Nijaz Čaušević, Zemir i drugi", navedeno je u Ćerićevom iskazu.</s><s>Milica Trifunović je ispričala da su, nakon napada "komšija i vojske koja je došla sa strane", njen suprug i sin odvezeni navodno na ispitivanje, a ustvari su odvedeni u logor.</s><s>Vaso Prodanović je rekao da je civilima nakon pokolja naređeno da dođu u kuću Nike Tomasa.</s><s>Petar Arivuković je naveo u iskazu da su u napadu interventnog voda i Hrvatskih odbrambenih snaga /HOS/ popaljene srpske kuće, a da je njegovu kuću pretresao Kovačević sa drugima.</s><s>Esad Pinjagić istakao je u iskazu da je u školi u Sijekovcu bio interventni vod, koji su vodili Nijaz Čaušević i Zemir Kovačević, a da su na stadionu bili pripadnici HVO-a.</s><s>Tužilac Dika Omerović je na ročištu zatražila da optuženom bude produžen pritvor, čemu se Kovačević nije protivio.</s><s>"Predlažem da mi se pritvor produži još pet godina.</s><s>Mi se nećemo žaliti, i za to imam velike razloge", rekao je Kovačević i dodao da se ne može požaliti na uslove u zatvoru.</s><s>Optužnica tereti Kovačevića da je, kao pripadnik Interventnog voda Prve bosanskobrodske brigade HVO u martu 1992. godine učestvovao u napadu i ubistvima srpskih civila u Sijekovcu.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 3. jula. http://www.srna.rs/novosti/114255/iskazi-preminulih-svjedoka-o-zlocinima-u-sijekovcu.htm</s>
<s>18. 04. 1990.</s><s>SARAJEVO PRORADILA SIROTINjSKA KUHINjA Na pet punktova Crvenog krsta u Sarajevu dijele se topli obroci za 1.200 abonenata sirotinjskih kuhinja.</s><s>Međutim, u ovoj humanitarnoj organizaciji veruju da je mnogo više gladnih Sarajlija, ali se mnogi od njih stide da primaju ovaj vid socijalne pomoći.</s><s>Među abonentima je dosta penzionera koji sa svojim primanjima ne mogu da se prehrane.</s><s>Crveni krst namerava da otvori još nekoliko ovakvih punktova, u Sarajevu jer je sirotinje sve više.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 04. 1990.</s>
<s>Optužnica protiv Rešada Mujkića zbog ratnog zločina</s><s>Sreda, 06 avgust 2014</s><s>06.08.2014 \|10:34 SARAJEVO - Tužilaštvo Bosne i Hercegovine podiglo je optužnicu protiv Rešada Mujkića (56) koji se tereti da je počinio krivično delo ratni zločin protiv civilnog stanovništva.</s><s>On se tereti da je kao pripadnik HVO Odžak od 8. maja do avgusta 1992. godine, na dužnosti stražara zarobljeničkog centra, učestvovao u nečovečnom postupanju prema osobama srpske nacionalnosti koje su se nezakonito uhapšene nalazile u Odžaku i Novom gradu.</s><s>Optužen je za teško premlaćivanje, mučenje, namerno nanošenje snažnog fizičkog i psihičkog bola i patnje, dve žrtve su preminule od posledica zlostavljanja, a njih deset je zadobilo teške fizičke i psihičke posledice.</s><s>Tužilaštvo BiH će navode optužnice dokazivati pozivanjem 24 svedoka i veštaka, a uz optužnicu je priložen obiman dokazni materijal, objavila je agencija Fena. http://www.tanjug.rs/novosti/140159/optuznica-protiv-resada-mujkica-zbog-ratnog-zlocina.htm</s>
<s>Svjedoci odbrane na suđenju Drekoviću negirali mogućnost granatiranja Kalinovika</s><s>Sreda, 25 avgust 2021</s><s>Srna \| 25.08.2021 \| Glas Srpske SARAJEVO - Na suđenju generali takozvane Armije BiH Ramizu Drekoviću za zločin nad srpskim civilnima na području Kalinovika 1995. godine, svjedok odbrane Sead Đulić je tvrdio da civilni ciljevi nikada nisu gađani iz Bjelimića, kao i da nije bilo šanse da se gađa centar Kalinovika s tih položaja.</s><s>Đulić, nekadašnji pomoćnik komandanta Četvrtog korpusa za moral i informisanje, naveo je da je opština Kalinovik bila u zoni odgovornosti Prvog korpusa ABiH i da nikada nije bila u zoni odgovornosti Četvrtog korpusa, prenosi Birn.</s><s>Prema njegovim riječima, naredbe za artiljeriju donosio je načelnik artiljerije sa saradnicima i mogao je odrediti koji će se ciljevi gađati i koja će se oružja koristiti.</s><s>Na Drekovićevevo pitanje da li je ikada čuo od njega ili vidio naredbu u kojoj traži da se iz topova gađa srpsko stanovništvo, Đulić je odgovorio: "Nikad".</s><s>Tužilac Milanko Kajganić je predočio naredbu od 26. maja 1995. sa sadržajem da se "po gradu Kalinoviku otvori vatra sa pet projektila" i da se "izvijesti nakon dejstava", na šta je svjedok rekao da naredbu nikada nije vidio, niti da može da vjeruje da je izdata od strane komandanta.</s><s>Svjedok Ševkija Kevrić rekao je da nije čuo da je bilo samovoljnog ispaljivanja artiljerijske municije, koje inače nije bilo dovoljno.</s><s>Dreković je optužen da je u svojstvu nekadašnjeg komandanta Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH postupao suprotno odredbama ženevskih konvencija o zaštiti civila za vrijeme rata.</s><s>Prema optužnici Tužilaštva BiH, Dreković je u proljeće 1995. godine izdao direktnu, strogo povjerljivu naredbu artiljerijskim jedinicama na širem području opštine Konjic da izvrše neselektivno granatiranje Kalinovika, naseljenog Srbima.</s><s>U optužnici se navodi da je u granatiranju tokom maja i juna 1995. godine ubijeno dijete od 15 godina, a teže i lakše ranjeno više djece i odraslih lica, te razoreno više objekata.</s><s>Nastavak suđenja je 8. septembra. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_dan-negirali-mogucnost-granatiranja-kalinovika/374366</s>
<s>Tekst objavljen u petak, 27 maj 2011 06:34 Tužilaštvo Posebnog odjeljenja za ratne zločine u Beogradu zaključilo je da nisu ispunjeni zakonski uslovi za izručenje nekadašnjeg ratnog načelnika opštine Trebinje Božidara Vučurevića ni Hrvatskoj ni BiH, izjavio je za Srni Vučurevićev advokat Vladimir Božović.</s><s>Advokat Božović rekao je da mu je takav akt Tužilaštva uručio istražni sudija Dilparić juče prilikom saslušanja Vučurevića.</s><s>Božović je naveo da je danas predao zahtjev za hitno puštanje iz pritvora Vučurevića, s obzirom na to da je na žalbu odbrane Apelacioni sud ukinuo rješenje Višeg suda u Šapcu o tome da su ispunjeni uslovi za izručenje Hrvatskoj i BiH i rješenje o pritvoru, zbog nenadležnosti šabačkog suda.</s><s>„Smatram da bi trebalo da istražni sudija to ozbiljno razmotri, jer je u jučerašnjem saslušanju koje je obavio neposredno pre privođenja generala Ratka Mladića u ovaj sud zaključeno da ne postoje uslovi zakonom predviđeni za izručenje Vučurevića Hrvatskoj i BiH“, rekao je Božović.</s><s>On je istakao da je odbrani uručen, kako je naveo, „veoma ohrabrujući stav Višeg tužilaštva u Beogradu Posebnog ođeljenja za ratne zločine koje je dalo svoj akt, kojim je rečeno da nisu ispunjeni zakonski uslovi za izručenje Božidara Vučurevića ni Hrvatskoj ni BiH“.</s><s>Božović je ocijenio da na osnovu akta Tužilaštva, ali i zbog narušenog zdravlja, 75 godina starosti, te i pogoršanog zdravstvenog stanja zbog boravka u zatvoru nisu više na snazi nikakvi uslovi za Vučurevićevo držanje u pritvoru.</s><s>„Mi očekujemo da sud to ozbiljno razmotri“, rekao je Božović.</s><s>Božidar Vučurević uhapsile su srpske vlasti 4. aprila na graničnom prelazu u Malom Zvorniku po potjernici Hrvatske, koja ga tereti za bombardovanje Dubrovnika, a u međuvremenu je i BiH zatražila njegovo izručenje.</s><s>Vučurević je najprije boravio u ekstradicionom pritvoru u Šapcu, a zatim je poslije odluke Apelacionog suda u Beogradu, koji je proglasio Sud u Šapcu nenadležnim, prebačen u zatvoru u Beogradu.</s>
<s>Tanjug \| 19. decembar 2012. 22:20 Sud BiH izdaće naredbu za ponovnu ekshumaciju na lokalitetu Alipašin most u Sarajevu, čim se za to steknu vremenski uslovi SARAJEVO - Predsednik Udruženja nestalih sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić izjavio je da je u Tužilaštvu BiH dobio uveravanja da će Sud BiH izdati naredbu za ponovnu ekshumaciju na lokalitetu Alipašin most u Sarajevu, čim se za to steknu vremenski uslovi.</s><s>Mandić je u Tužilaštvu BiH o ekshumaciji na ovom lokalitetu razgovarao sa vršiocem dužnosti glavnog tužioca Jadrankom Lokmić Misiračom, zamenikom Vesnom Budimir i tužiocem Draganom Čorlijom.</s><s>"Lokacija koja je prvi put određena bila je duga 20 metara i široka 60 metara uz korito reke Miljacke, a ja sam danas zatražio da se proširi na dužinu od najmanje 100 metara i širinu od 30 metara", rekao je Mandić, preneli su banjalučki mediji.</s><s>Prema njegovim rečima, Tužilaštvo je već uputilo zahtev Sudu BiH, a ovog puta ekshumaciji na Alipašinom mostu prisustvovaće i Budimirova.</s><s>Mandić je od Tužilaštva BiH zatražio reviziju svih dosadašnjih ekshumacija ili prekopavanja koje su provedene uz učešće raznih federalnih institucija, jer Udruženje sumnja da ti postupci nisu vođeni kvalitetno i nisu dovedeni do kraja.</s><s>"Mi mislimo da na određenim lokacijama u Sarajevu bez obzira što je izvršeno prekopavanje ima još posmrtnih ostataka žrtava srpske nacionalosti koji nisu otkriveni", kazao je Mandić. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/aktuelno.292.html:411248-Nova-ekshumacija-na-Alipasinom-polju</s>
<s>Optuženi za „Viktor Bubanj“ traže odbranu sa slobode</s><s>Četvrtak, 12 januar 2012</s>
<s>Rat je u Bosni završen samo za one koji su poginuli.</s><s>Tako kažu neki bosanski muslimani.</s><s>Mi se sa ovom tvrdnjom ne bismo složili: rat u Bosni nije završen čak ni za one koji su poginuli.</s><s>Kada odgledamo predstave u pozorištu koje se zove «kolektivne dženaze», na mestima budućih obračuna, tada nam je jasno da se i upokojeni šehidi mobilišu za nastavak onoga što su radili dok su bili živi.</s><s>Jer, bosanski muslimani nisu nikada, i pored velikih stradanja, odustali od ratnog cilja sažetog u «Islamskoj deklaraciji» Alije Izetbegovića. «Uvjeren sam da će Bosnom vladati Bosanci.</s><s>Moderno poimanje nacije nije zasnovano na plemenu ili etnicitetu nego na principu države ...</s><s>4. «Agresija» i «genocid»</s><s>Pokušaj da se 1992.godine stvori «bosanska nacija», koja govori «bosanski jezik», gde su svi ljudi jednaki, i svi naravno iste vere, završio se užasom uzajamnog uništavanja.</s><s>Po tvrđenju bosanskih muslimana, rat je počeo kada je susedna država Srbija vojno napala Bosnu i Hercegovinu, željnu mira i dobrosusedske saradnje.</s><s>Pojam «agresija» je, pored pojma «genocid», jedini izraz koji bosanski muslimani koriste da bi objasnili elemente rata u Bosni i Hercegovini. «Oružana agresija protiv Republike Bosne i Hercegovine bitan je dio srpskog velikodržavnog nacističkog projekta i genocidnog plana - ujedinjenje svih srpskih zemalja i srpskog naroda...» (Smail Čekić, «Kako je proveden velikosrpski plan likvidacije više od 8.000 Bošnjaka ...», Dnevni avaz 11.07.2009.; podvukao Lj.</s><s>R.) U ovoj projekciji ne postoji srpski narod u Bosni i Hercegovini niti njegovo pravo.</s><s>Srbi su «kolaboracionisti velikosrpskog agresora» koje predvodi «fašističko i genocidno rukovodstvo kolaboracionističke tvorevine Republike Srpske...koju je generirao srpski nacizam i na kostima ubijenih Bošnjaka inaugurirao genocidnu tvorevinu nazvanu republikom, imalo je genocidnu namjeru i genocidni plan o istrebljenju Bošnjaka, po kojem je genocid vršen i izvršen». (Smail Čekić, «O srpskom velikodržavnom projektu», Kongres Bošnjaka Severne Amerike 18.maj 2009. www.bosniak.org; podvukao Lj.</s><s>R.) Moralno potraživanje bosanskih muslimana je prema sopstvenom viđenju rata toliko veliko da će reisu-l-ulema Mustafa Cerić zahtevati čak i ovo:</s><s>6. Kapitulacija</s><s>Vidimo, dakle, «koncem jula» kada se «rat nije više mogao izbjeći» Alija Izetbegović i dalje kupuje vreme za pripremu rata tako što zavarava srpsku stranu lažljivo nudeći rešenje koje bi sprečilo katastrofu.</s><s>Adil Zulfikarpašić dalje kaže: «Početne razgovore za istorijski sporazum Srba i Muslimana radili smo zajedno sa gospodinom Alijom Izetbegovićem.</s><s>Moja stranka MBO, a i osobno ja, duboko smo uvjereni da nema nijednog pravog razloga za sukob Srba i Muslimana u Bosni, već, naprotiv, da su duboki korijeni dobrih komšijskih odnosa.</s><s>Pa, ipak, do sporazuma nije došlo prije svega jer to nisu željeli Alija Izetbegović i stranka SDA.» (Adil Zulfikarpašić, podvukao Lj.</s><s>R.) Vidimo dakle kako «strateški lažov» otvara pregovore o sprečavanju rata bez iskrene želje da ti pregovori spreče rat.</s><s>Veoma dobar opis karaktera Alije Izetbegovića dao je akademik Muhamed Filipović u feljtonu napisanom za sarajevski nedeljnik BH Dani.</s><s>On najpre kaže: «Sa Izetbegovićem smo se sastali 11.04.1991.godine, u njegovom radnom kabinetu u Predsjedništvu Bosne i Hercegovine.</s><s>Kako sam ja imao prethodno neugodno iskustvo s njim, koji je ponekad običavao da zaboravi što je ranije kazao,...» (Muhamed Filipović, BH Dani br.165 / 28.juli 2000., podvukao Lj.</s><s>R.) ... da bi potom potpuno izbegao razgovor sa Izetbegovićem kao «zaboravnim» sagovornikom: «Zbog mog ranijeg negativnog iskustva, vezanog za razgovore sa Izetbegovićem, tražio sam da taj razgovor obavi Adil.» (Muhamed Filipović, BH Dani br.165 / 28.juli 2000.) Adil Zulfikarpašić je taj razgovor i obavio, ukazao na opasnost po bosanske muslimane u ratu protiv Srba, a Izetbegović «... smatra da je jedini izlaz iz nastale situacije u pregovorima sa Srbima.</s><s>Kada je Adil Zulfikarpašić od njega zatražio da pregovara, Izetbegović mu je navodno rekao da on ne može da pregovara, da nije najbolja ličnost za to.</s><s>Rekao je da Srbi njemu ne vjeruju, te da on iz tog razloga nije pogodan kao pregovarač.</s><s>Zatražio je, onda, da mi, tj. Adil Zulfikarpašić i ja, u ime nas muslimana pregovaramo sa Srbima.</s><s>Osjećao sam da se u tom nelogičnom prijedlogu Izetbegovića krije neka zamka, te da nešto nije u redu.» (Muhamed Filipović, BH Dani br.165 / 28.juli 2000., podvukao Lj.</s><s>Lisabonski sporazum</s><s>Istaknuvši da dolaze «dani raspleta», Izetbegović je ocijenio da «drugog puta nije bilo», te da je u Lisabonu «položen temelj, odnosno princip, koji je odledio jedno stanje koje je trajalo posljednjih godinu dana u Bosni i Hercegovini».</s><s>On je dodao da time ne dolazi u pitanje održavanje referenduma, te izrazio uverenost da će referendum uspjeti, i da će Bosna i Hercegovina biti nezavisna i priznata.» (Tuđman, Bilić: dokument 33 – IZVOR: Večernji list, 24.2.1992.; podvukao Lj.</s><s>R.) Predsjednik SDS-a Radovan Karadžić izjavio je: «Korak koji smo napravili golem je i epohalan za bosanske prilike.» Postignuti dogovor on je ocijenio kao «velik uspjeh svih triju naroda i trijumf tolerancije».</s><s>Svoje zadovoljstvo Karadžić je obrazložio riječima: «Promoviran je princip da BiH neće biti unitarna, a o svemu ostalom dogovorit ćemo se». «Bosnu i Hercegovinu tvorit će konstitutivne jedinice, a time je uklonjena dominacija bilo kojega naroda», rekao je Karadžić, pozivajući «da se puške stave u šoške». «Prihvatili smo nepromjenjivost granica», dodao je on, te napomenuo: «Ne pretendiramo na pripajanje niti jednoga komadića Bosne i Hercegovine Srbiji.»</s><s>Komentirajući najave proglašenje tzv. Bosanske Krajine 28. veljače, Karadžić je rekao: «SDS će zaustaviti proces koji bi mogao ometati dogovor; nema potrebe za proglašavanje krajina.» Upitan hoće li Srbi izaći na referendum, Karadžić je u odgovoru najavio takvu mogućnost, dodavši da je sada nastalo novo stanje i da, «ako ima vremena, treba postići sporazum o novom referendumskom pitanju». (Tuđman, Bilić: dokument 33 - IZVOR: Večernji list, 24. 2. 1992.; podvukao Lj.</s>
<s>Prikaz: Džon Šindler - Nesveti rat (Bosna, Al kaida i uspon globalnog džihada)</s>
<s>Hapšenje Ratka Mladića, generala armije bosanskih Srba, postavilo je pitanja koja se ne odnose samo na politički plan, ili moralni, već čisto međunarodno-pravna.</s><s>Upravo ta pravna pitanja sada pokušavaju da se zaobiđu, jer njihova analiza pokazuje svu neodrživost optužbe protiv R.Mladića, bez obzira na medijsku histeriju koja traje sada već više od šesnaest godina.</s><s>Poslednjih dana komentatori potpuno tačno konstatuju da je na Srbiju vršen pritisak zahtevanjem da se zbog prijema Srbije u Evropsku uniju uhapsi Ratko Mladić.</s><s>To je politički zahtev, ali postoji i međunarodno-pravni.</s><s>I to sa mnogo ozbiljnijim posledicama, nego što je to odbijanje zahteva Srbije za prijem u Evropsku uniju.</s><s>Stvar je u tome da je u februaru 2007. godine Međunarodni sud OUN (MS OUN) doneo odluku kojom je Srbija proglašena za prekršioca Konvencije o zabrani genocida i kažnjavanju zločina genicida od 9. decembra 1948. godine.</s><s>Jedna od tačaka te presude je glasila: „Prihvatiti da je Srbija kriva za kršenje Konvencije zato što do sada nije Međunarodnom tribunalu za bivšu Jugoslaviju predala Ratka Mladića, koji je optužen za genocid“.</s><s>Za tu tačku su glasale sve sudije Međunarodnog suda (na žalost – i ruski sudija); „protiv“ je glasao samo sudija iz Srbije.</s><s>Jasno je da je to rešenje prihvaćeno bez ikakve pravne osnove, jer Mladić u to vreme nije ni bio uhapšen i zato Srbija i nije mogla da ga preda, i uopšte, Sud nije imao nikakve dokaze da se Mladić nalazi na teritoriji Srbije.</s><s>Međutim, rešenja MS OUN imaju jednu specifičnost – na zemlju koja se ne pridržava tih rešenja mogu da se primene mere sankcija, koje će tu zemlju naterati da se potčini.</s><s>Tako da se svih godina od tada Srbija nalazi pod pretnjom uvođenja takvih sankcija.</s><s>Osim toga, treba da se obrati pažnja na činjenicu da je Haški tribunal, kršeći elementarne norme međunarodnog prava, generala Mladića 1996. godine osudio u odsustvu.</s><s>Stvar je u tome, da član 61 Propisa o proceduri MTBJ dozvoljava da se obavi izvesna specijalna procedura koja omogućuje izdavanje međunarodnog naloga za hapšenje.</s><s>U suštini, tom procedurom se predviđa saslušavanje optužnice bez prisustva optuženog i bez njegovog advokata.</s><s>Formalno „zaštitnik“ prisustvuje, ali to nije advokat koga je izabrao okrivljeni, već neko koga postavlja sam sud.</s><s>Jasno je kako takva ličnost „štiti interese okrivljenog“.</s><s>U julu 1996. godine MTBJ je doneo odluku da poseduje sve potrebne dokaze da su R.Karadžić i R.Mladić izvršili najteže međunarodne zločine.</s><s>Takva procedura nije usvojena slučajno.</s><s>Ona dozvoljava da se docnije iskoristi samo Mladićevo ime, te da se time „dokaže“ krivica drugih optuženika.</s><s>Takav prilaz je omogućen zato što je u samom početku postojanja MTBJ u njemu kao pravna norma prihvaćena teorija o“udruženom zločinačkom delovanju“.</s><s>Navedena teorija predstavlja „oružje za masovni poraz“ Srba i bila je prihvaćena samo da bi bili osuđeni oni optuženici za koje nije postojao nikakav dokaz lične krivice, uključujući i one, koji ne samo da nisu učestvovali u ovom ili onom zločinu, već da čak nisu ni znali za njega.</s><s>Sada o optužbama protiv Generala.</s><s>Prva varijanta optužnice protiv Ratka Mladića je potpisana 1995. godine.</s><s>Važno je da se konstatuje da je to napravio sudija F. Riad, musliman iz Egipta.</s><s>Činjenica da je za ubistvo muslimana optužnicu potpisao sudija – musliman pokazala je svoje posledice.</s><s>Sudija Riad je bio toliko otvoreno pristrasan da je konstatovao mnogo više od onoga, što se tvrdilo optužnicom.</s><s>Tako, pažljivim upoređivanjem zahteva tužilaštva i donetog na osnovu tog zahteva rešenja suda može da se konstatuje da je sudija na sopstvenu inicijativu dodao neke činjenice ili ih „stvaralački obradio“.</s><s>Na primer, dodao je da su zarobljenici streljani u „manjim grupama“ (što je važno za dokazivanje da je postojao predumišljaj, u odnosu na jedno masovno streljanje) kao i to, da su streljanja trajala duže nego što je navedeno u zahtevu tužilaštva.</s><s>Ovde čak i nije toliko važno da se potvrdi da sudija nije imao prava na takvu doradu, već to da se sudija nije uplašio da će izgledati pristrasan.</s><s>Zatim je optužnica protiv Mladića menjana više puta.</s><s>Prvo su je spojili sa optužnicom protiv R.Karadžića, a zatim razdelili (posle hapšenja Karadžića 2009. godine).</s><s>Ali suštinske izmene su poslednji put unete 2002. godine.</s><s>Ali sada na površinu isplivavaju interesantni detalji.</s><s>I tako – nova promena teksta, i to radikalna, - izvršena je...</s><s>10. maja o.g. odnosno - dve nedelje pre hapšenja Generala.</s><s>Zadivljujuće vidovnjačke moći!</s><s>A novu verziju optužnice protiv Mladića je napravio lično sudija Alfons Ori iz Holandije.</s><s>Onaj isti, koji je napravio i poslednje izmene u optužnici protiv Mladića 2002. godine i koji se, sve u svemu, specijalizovao za istrage protiv Srba i oslobađanje Albanaca koji su klali Srbe. (A.Ori je već osudio dosta Srba, uglavnom bosanskih, među njima i predsednika Parlamenta srpskog naroda M.Krajišnika, a oslobodio dželata kosovskih Srba R.Haradinaja.</s><s>Tako da je to ličnost proverena i zaslužna).</s><s>Pa kakve su bajke u poslednjoj varijanti optužnice protiv Mladića?</s><s>Glavna je da sada Generala optužuju da je učestvovao ne u jednom, već u četiri „udružena zločinačka poduhvata“ (UZP).</s><s>Prvo – u kampanji etničkog čišćenja kojoj je bio cilj nasilno i stalno iseljavanje bosanskih muslimana i Hrvata sa teritorije Bosne, što je na kraju kvalifikovano kao genocid.</s><s>Ostali UZP su povezani sa kampanjom terora protiv civilnog stanovništva u Sarajevu, hvatanjem taoca u personalu OUN u maju – junu 1995. god., i genocid u Srebrenici u julu 1995. godine.</s><s>Poslednja varijanta optužnice sadrži 11 tačaka optužbi za genocid, za zločine protiv čovečnosti i za kršenje zakona i običaja ratovanja.</s><s>Međutim, ako se ta optužnica pažljivo prouči, vidi se kako je ona providno sastavljena.</s><s>Tako, na primer, Ratka Mladića optužuju i za zauzeće Srebrenice i za ubijanje civilnog stanovništva.</s><s>Ali ako se pogledaju datumi koji su navedeni u samoj optužnici, videćemo da je napad na Srebrenicu počeo 2. jula, a završio se 11.07.</s><s>To znači da je zauzimanje tog gradića trajalo 10 dana!</s><s>A to nam govori da je Srebrenica bila bastion naoružanih muslimana, a ne mirna demilitarizovana enklava, kako o tome trubi propaganda.</s><s>Kako vidimo, to priznaje i optužnica, mada stidljivo.</s><s>Međutim, optužnica odmah posle toga gubi potpuno logiku na kojoj se zasniva: pošto je Srebrenica zauzeta Haški tribunal kaže da su svi izginuli – civilna lica! (Optužnica sve vreme kao mantru ponavlja reči „dečaci i muškarci“).</s><s>Jasno je da imamo posla sa otvorenom laži, koju čak i ne pokušavaju bilo kako da objasne!</s><s>Dalje, u stvari, optužnica sadrži informaciju koja pokazuje da je general R.Mladić dejstvovao u skladu sa normama međunarodnog humanitarnog prava (to jest prava koje je bilo na snazi u vreme oružanih konflikta).</s><s>Tako njegova dejstva na odvođenju stanovništva iz zona ratnih dejstava predstavljaju ne dokaz zločina, već na protiv, izvršavanje njegove obaveze u skladu sa Ženevskom konvencijom o zaštiti žrtava rata (član 50) i Drugim naknadnim protokolom uz nju (član 17).</s><s>Ništa manje falsifikata sadrži i deo sa brojkama.</s><s>U svojim memoarima bivši glavni tužilac Haškog tribunala Karla del Ponte stalno koristi brojku od „osam hiljada ubijenih muslimanskih muškaraca i dečaka“ svaki put, kada se pominje reč „Srebrenica“, mada odlično zna da je u zvaničnoj optužnici navedena cifra od sedam hiljada.</s><s>Mediji uporno ponavljaju cifru od 8.000 ubijenih u Srebrenici.</s><s>Naravno, to je razumljivo, slobodni i nezavisni mediji nisu uspeli da se uzdrže, dodali su još jednu hiljadu.</s><s>Vremenom će cifra sve više da se naduvava.</s><s>U julu 2008. godine sajt OUN saopštava da je „u julu 1995. godine armija bosanskih Srba pod vođstvom Radovana Karadžića i Ratka Mladića napravila genocid više od 8.000 muslimanskih dečaka i muškaraca“.</s><s>Možda će se vremenom otkrivati sve nove i nove tajne masovne grobnice nevino ubijenih muslimana?</s><s>Kako da ne.</s><s>Na protiv, kako vreme prolazi, pojavljuje se sve više informacija kojima se dokazuje da nije bilo ni osam, ni sedam, ni bilo kojih „drugih hiljada“ nevino streljanih.</s><s>Ako se i pronađu nove grobnice – u njima leže osobe, ubijene tokom ratnih operacija.</s><s>A vrlo je važno da se prisetimo i činjenice da su rat započeli upravo muslimani.</s><s>U toku međunarodne konferencije po rezultatima rada MTBJ u Ruskoj akademiji nauka u martu 2009. godine ekspert L.Simić, koji je lično obavljao patologo-anatomska ispitivanja grobnica u Srebrenici je ubedljivo dokazao da ni o kakvim civilima ne može da bude ni reči – tamo su sahranjeni učesnici ratnih dejstava, a dokazana cifra poginulih je 1500 ljudi.</s><s>Drugi učesnik konferencije – bugarski naučnik Ž. Čivikov je svetskoj javnosti prikazao detaljnu analizu sudskog dokazivanja genocida u Srebrenici u Međunarodnom tribunalu za bivšu Jugoslaviju.</s><s>Krajem prošle godina objavljena mu je knjiga „Krunski svedok“ gde su jasno prikazane mahinacije Haškog tribunala sa takozvanim „genocidom u Srebrenici“.</s><s>Postoje i drugi dokazi čudovišne falsifikacije optužbi protiv bosanskih Srba.</s><s>Nisu slučajno u nizu evropskih zemalja doneti zakoni koje zabranjuju da se osporavaju „činjenice genocida, koje su konstatovali međunarodni sudovi“!</s><s>Zabranjeno je da se osporavaju, čak i ako u rukama postoje dokazi da su ti sudovi falsifikovali činjenice.</s><s>Kazniće – sve do zatvora! – za samu činjenicu da se osporava, i vaše dokaze neće čak ni razmatrati!</s><s>Šta ćeš - ResJudicata!</s><s>Odluka je konačna i ne podleže žalbi!</s><s>Drugim rečima, cela optužnica protiv generala Mladića je dokument, lažljiv u najvećoj meri, a osim toga, i skarabudžen potpuno neprofesionalno.</s><s>U vezi sa tim pozicija Rusije, kao stalnog člana Saveta bezbednosti OUN mogla bi da bude principijelnija od izražavanja očigledno besmislene nade da će „predstojeći sudski proces protiv Ratka Mladića imati pravedan i nepristrasan karakter“.</s>
<s>Balić negirao krivicu za zločine nad Srbima u Konjicu</s><s>Četvrtak, 07 maj 2015</s><s>SARAJEVO, 6. MAJA /SRNA/ - Nekadašnji pripadnik takozvane Armije BiH Redžo Balić danas se pred Sudom BiH izjasnio da nije kriv za ratni zločin protiv srpskih civila u opštini Konjic.</s><s>Sud BiH je 8. aprila potvrdio optužnicu koja Balića tereti da je počinio krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva.</s><s>U optužnici se navodi da je Balić tokom juna 1992. godine u mjestu Glavatičevo, selo Razići, počinio ubistvo, povrede fizičkog integriteta i povrede ličnog dostojanstva civila srpske nacionalnosti.</s><s>Balić je za vrijeme oružanog sukoba u BiH bio pripadnik diverzantsko-izviđačkog odreda, zvanog "Akrepi", pri Štabu Teritorijalne odbrane Konjic, kasnije Vojna jedinica 5094 takozvane Armije BiH. http://www.srna.rs/novosti/301550/balic-negirao-krivicu-za--zlocine-nad-srbima--u-konjicu.htm</s>
<s>MOSTAR, 3. NOVEMBRA /SRNA/ - U jami Radača u mjestu Goranci kod Mostara pronađeni su posmrtni ostaci više osoba, potvrdio je Srni portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić.</s><s>Na dubini od 50 metara pronađeno je više kostiju i posmrtnih ostataka, uključujući kosti lobanje, vilice i druge kosti ljudskog porijekla.</s><s>Sumnja se da se u jami Radača nalaze posmrtni ostaci 200 do 300 lica srpske i bošnjačke nacionalnosti, a ova informacija još nije zvanično potvrđena.</s><s>Iz Tužilaštva navode da postoje informacije da se u jami nalaze posmrtni ostaci većeg broja žrtava srpske i bošnjačke nacionalnosti, stradalih 1992,'93. i '95. godine.</s><s>Posmrtni ostaci biće proslijeđeni na dalju identifikaciju i forenzičku obradu radi utvrđivanja identiteta.</s><s>"Rad na ovoj ekshumaciji otežava situacija na terenu, jer je riječ o izuzetno dubokoj prirodnoj jami u koju su prema prikupljenim dokazima bacana tijela žrtava, koja se nalaze na velikoj dubini, posuta zemljom i betonom, a potragu otežava i prisustvo neeksplodiranih minsko-eksplozivnih sredstava", podsjećaju iz Tužilaštva BiH.</s><s>Iz Tužilaštva dodaju da je, zbog toga, riječ o vrlo teškoj lokaciji za proces ekshumacije, u kojem učestvuju i alpinistički timovi policijskih agencija.</s><s>Tužilac i stručni saradnici iz Posebnog odjeljenja za ratne zločine u proteklom periodu su, koordinišući proces ekshumacije, na terenu proveli više od 100 dana, po svim vremenskim uslovima.</s><s>Proces ekshumacije, kojim koordiniše tužilac iz Posebnog odjeljenja, a u kojem učestvuju predstavnici institucija za traženje nestalih, ljekar sudske medicine, kao i predstavnici policijskih agencija, intenzivno se nastavlja i dalje.</s><s>Jama Radača istraživana je i ranije, ali se nakon određenog vremena stalo, te je prošle godine istragu prezelo Tužilaštvo BiH.</s><s>Iz te jame 2008. ekshumirana su četiri tijela.</s><s>Kasnije su identifikovani Slaviša Kandić, Vladimir Pavić, Gordan Zurovac i Dragomir Ilić, nestali 1992. i 1993. godine.</s><s>Njihova tijela pronađena su na dubini od 25 metara jame.</s><s>Jama Radača duboka je oko stotinu metara.</s><s>U blizini Radače, na lokalitetu Goranaca, postoje još dvije jame koje su poslužile kao masovne grobnice.</s><s>Iz Bahtijevice su ekshumirana tijela četiri osobe srpske nacionalnosti /članovi porodice Vuković/. Iz jame Rimski bunar 2007. je ekshumirano 16 žrtava, među kojima su bila tijela 13 pripadnika tzv. Armije BiH, nestala 1993. iz zgrade Vranica u Mostaru, gdje se nalazila komanda Četvrtog korpusa tzv. Armije BiH. http://www.srna.rs/novosti/349463/u-jami-radaca-pronadjeni-posmrtni-ostaci-vise-zrtava.htm</s>
<s>03.04.2015 16:26 \| Goran Maunaga Mostar - Predstavnici Tužilaštva i Instituta za nestala lica BiH obišli su juče jamu Radača kod Mostara u kojoj se, prema informacijama udruženja nestalih, kriju posmrtni ostaci od 200 do 300 lica srpske i bošnjačke nacionalnosti ubijenih tokom rata, a ubrzo bi trebalo da započne i ekshumacija.</s><s>Sagovornik "Glasa Srpske" blizak Tužilaštvu BiH kaže da su prikupili sve neophodne informacije u vezi sa ovim slučajem. - Tužilaštvo je došlo do značajnih saznanja.</s><s>U razgovoru sa svjedocima saznalo se da je veliki dio informacija u vezi sa jamom Radača tačan.</s><s>Uskoro bi trebalo da otpočne ekshumacija iz te masovne grobnice, koja je do sada bila zalivena betonom i prekrivena smećem kako se ne bi došlo do tijela - rekao je naš sagovornik.</s><s>Dodao je da svi detalji neće biti poznati ni neposredno nakon otkopavanja jame, jer će trebati vremena da bude utvrđeno da li je bilo premještanja posmrtnih ostataka i bude obavljena DNK analiza ako u jami budu pronađeni posmrtni ostaci nestalih.</s><s>- Predstavnici Tužilaštva i Instituta razgovarali su i sa predstavnicima Kantonalnog tužilaštva Hercegovačko-neretvanskog kantona, koje je prvobitno vodilo taj predmet - kaže naš izvor, ali nije mogao otkrivati detalje razgovora.</s><s>Predsjednik Udruženja nestalih sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić tvrdi da se u Radači nalaze i tijela Srba ubijenih tokom rata u sarajevskim naseljima Pofalići, Velešići, Buća potok i Boljakov potok.</s><s>Kaže da su ta tijela prvobitno bila zakopana iznad sarajevske Mljekare i da postoje svjedoci koji mogu potvrditi da su premještena u Radaču. - U Radači se nalaze i tijela Srba ubijenih u Mostaru, Jablanici, Konjicu, Bradini i dolini rijeke Neretve i tijela Bošnjaka iz te regije.</s><s>Radi se o civilnim žrtvama - rekao je Mandić.</s><s>On je 2008. godine Institutu za nestala lica BiH uputio zahtjev za ekshumaciju u Radači, poslije čega su iz te jame izvađeni posmrtni ostaci četiri osobe.</s><s>Poslije tog jama je zatvorena. - Nakon toga tu su dovezana i bačena tijela sarajevskih Srba.</s><s>Na naš zahtjev radovi su ponovo otpočeli, ali je ubrzo sve prestalo zbog lošeg vremena.</s><s>Ekshumacija nikad nije nastavljena - kaže Mandić.</s><s>"Glas Srpske" objavio je da je Tužilaštvo BiH ubrzalo istragu zločina počinjenih tokom rata u Hercegovini te da je pod lupom 15 lica osumnjičenih za zločine počinjene nad Srbima.</s><s>Istraga je uglavnom usmjerena protiv lica iz komandnih struktura Armije RBiH, HVO i Teritorijalne odbrane, te nekoliko osoba za koje se pretpostavlja da su direktni izvršioci zločina.</s><s>Prema nezvaničnim informacijama, radi se o osumnjičenim za ubistva Srba, čiji su posmrtni ostaci završili u jami Radača.</s><s>Policija je po naredbi Tužilaštva saslušala nekoliko lica.</s><s>Jedinstven predmet Tužilaštvo BiH je u novembru prošle godine formiralo i pokrenulo predmet u kome su objedinjene sve istrage i prijavljeni zločini na lokacijama u okolini Mostara. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Pocinje-ekshumacija-tijela-iz-jame-Radaca/179614.html</s>
<s>LESKINGTON, 23.</s><s>APRILA /SRNA/ - Američki savezni Apelacioni sud podržao je odluku o izručenju Azre Bašić zbog sumnje da je počinila ratni zločin nad srpskim zarobljenicima tokom rata u BiH, ali ona još neće biti isporučena zbog pravnih prepreka.</s><s>Bašićeva se žalila na odluku sudije Okružnog suda Keren Kaldvel koja je rekla ona može biti izručena radi suđenja u BiH.</s><s>Advokat Bašićeve, Patrik Neš tvrdio je da sporazum ne omogućava isporučenje američkih državljana u BiH i da vlasti te zemlje nisu objavile odgovarajući nalog za hapšenje.</s><s>Tročlano sudsko vijeće Šestog apelacionog suda nije saglasan sa ovim tvrdnjama i donio je odluku da postojeći sporazum između SAD i BiH ne zabranjuje izručenje Bašićeve.</s><s>Sudsko vijeće navodi da, iako ne postoji dokument naslovljen kao "nalog za hapšenje" u papirima pristiglim iz BiH koji terete Bašićevu, u drugim papirima u istom dosijeu postoji važeća potjernica.</s><s>Ovom odlukom omogućeno je izručenje Bašićeve.</s><s>Međutim, Kaldvelova je odobrila zahtjev Neša da se isporučenje ne izvrši dok on od Vrhovnog suda ne zatraži da razmotri žalbu njegovog klijenta.</s><s>Ukoliko Vrhovni sud donese odluku o isporučenju Bašićeve ni to neće biti konačno.</s><s>Konačnu odluku o tome da li Bašićeva može biti isporučena u BiH radi sudskog procesa donijeće američki državni sekretar.</s><s>Bašićeva se prvi put pojavila pred sudom u SAD 18. marta, kada je govorila o svom boravku u Kentakiju, navodeći da je oko dvije godine bila zaposlena u fabrici "Nestle".</s><s>Istragu protiv Bašićeve vodi Okružno tužilaštvo u Doboju zbog sumnje da je kao komandir 108.</s><s>Riječke brigade Hrvatske vojske počinila ratni zločin protiv civila na području Dervente od aprila do jula 1992. godine.</s><s>Prvi logor za Srbe na području Dervente formiran 12. aprila 1992. godine, bio je u Domu JNA i kroz njega je prošlo više od 200 Srba.</s><s>U ovom logoru pred zarobljenim Srbima ubijeni su Čedo Čudić i Blagoje Đuraš, a silovane su B.S. i M.Z. U dokumentima predatim Okružnom sudu u Leksingtonu navedeni su zatrašujući detalji o mučenju i ubistvu koje je Bašićeva počinila kao pripadnik vojne brigade u hrvatskoj vojsci. http://www.srna.rs/novosti/396199/apelacioni-sud-odobrio-izrucenje-azre-basic.htm</s>
<s>Ježestica, jedno od najvećih čisto srpskih sela (502 stanovnika</s><s>srpske nacionalnosti) na brdovitom području Kravice u opštini Bratunac napadnuto 8. avgusta 1992. od strane muslimana susednog sela Jaglića i muslimanskih jedinica iz sela sa šireg područja Bratunca, Vlasenice i Srebrenice, pripadnika Armije BiH.</s><s>U vreme napada meštani se nalazili u poljima zaokupljeni svojim svakodnevnim letnjim poljoprivrednim poslovima.</s><s>U tom napadu u Ježestici ubijeno, na veoma svirep način, devet civila srpske nacionalnosti.</s><s>Jednoj od žrtava napadači odsekli glavu koju je po Srebrenici danima nosio poznati zlikovac Kemal Mehmedović-Kemo iz srebreničkog sela Pale.</s><s>Po osvajanju sela muslimani opljačkali što se moglo opljačkati, a ostalo razorili i popalili.</s><s>Žrtve: Bogičević (Rado) Vojin, 1929; Mlađenović (Obren) Slavka, 1931. i njena dva sina: Mlađenović (Ljubomir) Anđelko, 1965; Mlađenović (Ljubomir) Dragan, 1960; Ranković (Miloš) Sreten, 1962; Ranković (Vujadin) Milan, 1935; Stjepanović (Nedeljko) Savka, 1951; Stjepanović (Obrad) Milosav, 1919. i Đurić (Savan) Srbo, 1944.</s><s>Odgovorni za zločine: Među napadačima preživeli meštani su prepoznali mnoge svoje komšije iz susednog muslimanskog sela Jaglići, a posebno potomke ustaša iz porodice Kamenica koji su žarili i palili ovim krajem i u vreme Hitlerove tvorevine Nezavisne Države Hrvatske.</s><s>To su Kamenica Bekto iz Jaglića; Kamenica (Idriz) Džemail iz Jaglića; Kamenica (Munib) Avdo iz Jaglića; Kamenica (Idriz) Ramiz iz Jaglića; Alispahić (Hamdija) Enver, 1967. iz Jaglića; Alispahić (Hamed) Hamdija, 1947. iz Jaglića; Ademović (Alija) Sadik, 1962. iz Šušnjara; ustaški potomci Zukić Huso iz Potočara; Zukić (Muarem) Mustafa iz Potočara; Mandžić Ibrahim iz Potočara; Đukić Huso iz Bratunca; Sadik (Ahmet) Omerović, 1967. iz Glogove i navedeni koljač Mehmedović (Mustafa) Kemal -Kemo, 1962. iz Pala, i dr. Svedoci: Rade Stjepanović i Rajko Jovanović.</s><s>Izvori: SRJ:"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (op. Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.", podnet SB OUN 2. juna 1993; Milivoje Ivanišević: "Hronika Našeg groblja", Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; "Srpske žrtve opštine Bratunac - prethodni rezultati" Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, 1998.</s><s>Beograd; Miroslav Toholj: "Crna knjiga", Svetigora, Cetinje, 2000. tom 2, str. 193-245.</s><s>U pohodu na Ježesticu prednjačili su muslimani susednog Jaglića, a sa njima i stanovnici ostalih okolnih muslimanskih sela koji su još od proleća bili svrstani u formacije Patriotska liga, Zelene beretke i ostale jedinice oružanih snaga Armije BiH.</s><s>Posle ovog njihovog pohoda Ježestica je spaljena, skoro sravnjena sa zemljom, opljačkana i opustošena ne samo od vojnika, već još više od članova njihovih porodica, odnosno muslimanskih civila sa područja Jaglića, Cerske, Pobuđa, Konjević Polja, Kasabe i drugih okolnih, uglavnom manjih, sela i zaselaka bratunačke i susednnih srebreničke i vlaseničke opštine.</s><s>Žrtve: 1) Vidosava (Mikaila) Trišić, 1946; 2) Radojko (Ljubomir) Bogičević, 1954; 3) Vojislav (Ljubomir) Bogičević, 1949; 4) Milo (Stojan) Jokić, 1926; 5) Radomir (Vujadin) Jovanović, 1959; 6) Ratko (Dragomir) Miladinović, 1959; 7) Đorđo (Dragomir) Miladinović, 1958; 8) Nedeljko (Milorad) Milanović, 1937; 9) Dragan (Nedeljko) Milanović, 1970; 10) Milovan (Risto) Ostojić, 1949; 11) Mitar (Risto) Ostojić, 1934; 12) Krstivoje (Vladimir) Đukanović, 1935; 13) Boško (Miloš) Đukanović, 1928; 14) Nevenka (Risto) Đukanović, 1946; 15) Drago (Pavle) Lazić, 1913. i 16) Gordan (Cvijetin) Nikolić, 1958.</s><s>Odgovorni za zločine: Naser (Džemal) Orić, 1967. iz Potočara; Zulfo (Salko) Tursunović, 1931. iz Sućeske; Ferid (Avdo) Hodžić, 1959.</s><s>Drum-Vlasenica; Bećir (Jakub) Mekanić, 1957.</s><s>Bešić-Vlasenica; Šemsudin (Smajkan) Salihović, 1964.</s><s>Maćesi-Vlasenica; Nedžad (Ramo) Bektić-Poručnik, 1969. iz Karačića; Hakija (Husein) Meholjić, 1949. iz Srebrenice; Safet (Bajro) Omerović "Miš" iz Voljavice; Veiz (Vehbija) Šabić, 1966. iz Urkovića; Nezir Zebrić iz Glogove; Šefik (Šerif) Ahmetović iz Glogove; Mustafa Golić iz Glogove; Esma (Ibiš) Kiverić, 1951. iz Bjelovca; Mirsad (Šaban) Sulejmanović, Skugrići-Vlasenica; Junuz (Osman) Mehić, 1958. iz Jagodnja; Ejub (Latif) Golić "Ljubo", 1958. iz Glogove; Fikret Mustafić iz Bratunca; Murat Avdić; Muhamed Jahić iz Bratunca; Murat Durić; Munib Bećirović, Neđeljište-Vlasenica; Fadil Šahbaz iz Bratunca; Šaban (Šahbaz) Muminović, Urkovići; Mušan (Meho) Osmanović, 1967.</s><s>Maćesi-Vlasenica; Zaim Mehić; Meho (Mušan) Alić, 1960.</s><s>Maćesi- Vlasenica; Abid Orlović iz Bratunca; Ćamil Muratović iz Glogove; Hamed (Derviš) Osmanović, 1961.</s><s>Pobuđe; Sulejman (Ibro) Mujčinović, 1957.</s><s>Pobuđe; Fadil (Hasan) Dedić, 1961.</s><s>Konjević Polje; Esad Ibišević iz Glogove; Mujo Omerović iz Kamenice-Zvornik; Sadik (Ahmet) Omerović, 1967. iz Glogove; Velid (Vehbija) Šabić, 1964. iz Urkovića; Kadrija (Sejfo) Jusić, 1960. iz Voljavice; Šaban (Hasib) Bektić iz Bratunca; Ekrem (Nurif) Mehmedović iz Voljavice; Kadir (Alija) Hamidović iz Glogove; Bajro Osmanović iz Bratunca; Šećo (Hamed) Delić, 1954. iz Glogove; Muhamed Čikarić iz Kamenice, i dr. Svedoci: Izvori: SRJ:"Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni (op. Bratunac, Skelani i Srebrenica) protiv srpskog naroda od aprila 1992. do aprila 1993.", podnet SB OUN 2. juna 1993; Boro Milanović "Krvavi Božić", Magenta, Beograd 2000; Milivoje Ivanišević: "Hronika Našeg groblja", Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; Protivtužba SRJ podneta Međunarodnom sudu pravde u Hagu za zločine genocida učinjene prema Srbima u bivšoj jugoslovenskoj republici BiH "Srpske žrtve opštine Bratunac - prethodni rezultati" Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, 1998.</s><s>Beograd; MiroslavToholj: "Crna knjiga", Svetigora, Cetinje, 2000. tom 2, str. 225.</s>
<s>Podignuta optužnica za zločin nad vojnicima JNA u Velikom parku u Sarajevu</s><s>Petak, 30 decembar 2016</s><s>29/12/2016 \| 18:20 ⇒ 21:39 \| RTRS Nakon skoro 25 godina od ubistva vojnika JNA u Sarajevu, Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv Dragana Vikića, Jusufa Pušine, Nermina Uzunovića i Mladena Čovčića, zbog zločina nad osam pripadnika bivše JNA u Velikom parku 22.aprila 1992. godine.</s><s>Vojnici su zarobljeni kod sarajevskog aerodroma na putu ka Ilidži nakon što im se pokvario transporter, odakle su prebačeni u drugi dio grada u Dom policije na Bjelavama gdje je bio Vikićev štab.</s><s>Napokon se i Tužilaštvo BiH izdiglo iz sarajevskog klišea, po kome su samo Srbi zločinci.</s><s>Više od dvije decenije prećutkivan zločin nad osam srpskih zarobljenika iz tzv. grupe "Transporter", dobiće sudski epilog.</s><s>Javnost očekuje da sazna po čijem nalogu su likvidirani, a porodice gdje su njihovi posmrtni ostaci.</s><s>- Optuženi se terete da su kao pripadnici policijskih i bezbjednosih strutkura koji su se nalazili na svojim položajima ili u blizini mjesta zločina bili infomisani o zločinu ili osobno svjedočili zločinu nakon čega su propustili da uhapse ili sankcionišu počinitelje i spriječe uklanjanje i skrivanje tijela, istakao je Boris Grubešić, portparol TUžilaštva BiH.</s><s>Otužnicom nisu obuhvaćeni nalagodavci i direktni egzekutori nad vojnicima JNA u Velikom parku.</s><s>Toga su svjesne i porodice ubijenih koje su se svih ovih godina naslušale raznih priča o motivima i mogućim ubicama najmilijih. - Da su ih ubili u Velikom parku i odvezli na smetljište, da su ubili i zapalili ispod mosta na Dariva i treća da su ih ubili i zakopali na groblju u Visokom pod NN oznaka tako da su razne informacije stizale a koja je tačna mi ne znamo, kaže Nevenka Đukanović, supruga Stevana Đukanovića.</s><s>I do porodica je stigla informacija da je zarobljene vojnike likvidirao Nedžad Herenda, glavni egzekutor “Ševa“.</s><s>Da je riječ o zločinu sa potpisom tajne jedinice koju je osnovao sam vrh ratne mulimanske vlasti, potvrdio je nekadašnji šef sarajevskog SDB-a Sarajevo Munir Alibabić, ali i bivši agent bošnjačkog AID-a Edin Garaplija koji je islijeđivao Herendu.</s><s>-Predsjedništvo BiH je u neposrednoj blizini.50-tak metara zato krivim tadašnji vojni i politički vrh, morali su nešto znati ali niko ništa, napominje Staka Vukmanović, suruga ubijenog Miladina Vukmanovića.</s><s>Prve informacije o sudbini osam vojnika JNA srpska strana dobila je mjesec dana nakon zarobljavanja.</s><s>Tadašnji ministar odbrane Jerko Doko i komandant tzv. Teritorijalne odbrane RBiH Hasan Efendić obavještavaju Krizni štab SDS-a da su zarobljeni vojnici živi i zdravi pušteni kućama?</s><s>U namjeri da sakriju zločin, tijela ubijenih vojnika spalili su na Darivi na ulazu u Sarajevo, a potom su nagorjele kosti sklonili u Visoko.</s><s>Do sada su identifikpvani posmrtni ostaci samo dvojice ubijenih vojnika - Zorana Markovića i Nedeljka Vujičića. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=236629</s>
<s>Srbija ustupa BiH dokaze o predmetu “Tuzlanska kolona”?</s><s>Sreda, 03 april 2013</s><s>S. M. \| 02. april 2013. 21:15 U Sarajevu u utorak održan sastanak predstavnika tužilaštava Srbije i Bosne i Hercegovine.</s><s>Moguća ekstradicija Samira Honde i njegovo eventualno dalje procesuiranje u BiH BANjALUKA - Predstavnici Tužilaštva BiH i Tužilaštva Srbije za ratne zločine razgovarali su u utorak u Sarajevu o više konkretnih predmeta, kao i o ustupanju dokaza u predmetu “Tuzlanska kolona”, kako bi mogao da bude procesuiran u BiH. - Na sastanku je zatražen odgovor od Tužilaštva Srbije za ratne zločine o predmetu protiv Samira Honde, kako bi bila zatražena njegova ekstradicija i eventualno dalje procesuiranje u BiH - saopšteno je iz Tužilaštva BiH.</s>

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.