text
stringlengths 17
1.59M
|
|---|
<s>Autor: Kristina Ćirković SREBRENICA - Po nalogu zamjenika načelnika opštine Srebrenica Ćamila Durakovića, organizatorima "Petrovdanskih dana Srebrenice" tokom kojih se obilježava stradanje 69 srebreničkih Srba, zabranjeno je ustupanje lokalnog Kulturnog centra.</s><s>Direktor srebreničkog Kulturnog centra Amila Efendić obavijestila je juče organizatore "Petrovdanskih dana Srebrenice" da im se zabranjuje ustupanje bilo kojeg prostora u toj ustanovi u periodu od 7. do 16. jula.</s><s>U dopisu je navela da je takvu naredbu dobila od opštine, koja je osnivač Kulturnog centra.</s><s>U opštinskoj Boračkoj organizaciji, jednom od organizatora "Petrovdanskih dana Srebrenice", navode da se ta manifestacija organizuje 16. put i da nikada nije bilo problema posebno kada je u pitanju korišćenje prostora.</s><s>- Sigurni smo da su ova naređenja stigla iz Sarajeva s ciljem da se bezbjednosna situacija u Srebrenici još više zaoštri i da se za to okrive Srbi - saopšteno je iz Boračke organizacije.</s><s>Borci su od institucija RS zatražili da preduzmu sve mjere da zaštite srpski narod u Srebrenici, a posebno srpske žrtve, koje se ovim činom omalovažavaju. - "Petrovdanski dani" će biti održani uprkos svim nastojanjima da se to spriječi, jer je istina o stradanju srpskog naroda Srebrenice jača od svake zabrane - navode u Boračkoj organizaciji.</s><s>O zabrani je, na zahtjev klubova odbornika SNSD-a i SDS-a, raspravljano i na jučerašnjoj sjednici Skupštine Srebrenice. - Neće Sarajevo naređivati šta će se u Srebrenici obilježavati, a šta ne - kazao je odbornik SNSD-a Miloš Milovanović, koji je sa još nekoliko predstavnika srpskog naroda u Skupštini izašao iz sale poslije obraćanja Durakovića.</s><s>Duraković je rekao da je naredio direktorki Efendić da zabrani sve sadržaje pripremljene za "Petrovdanske dane", koji su sutra trebali biti otvoreni. - To je odluka Operativnog štaba za bezbjednost komemoracije bošnjačkim žrtvama u Srebrenici, koja se procjenjuje kao skup najvišeg rizika u BiH.</s><s>Pozvao me državni tužilac i naložio da, kao odgovorno lice, pozovem direktorku i da joj naredim da sve planirane aktivnosti zabrani - rekao je Duraković odbornicima od kojih je tražio da mu ne postavljaju nikakva dodatna pitanja o tome.</s><s>Predsjednik Boračke organizacije RS Pantelija Ćurguz rekao je "Glasu Srpske" da vlasti RS moraju da reaguju jer nema osnova da se zabranjuje civilizovano okupljanje i argumentovane rasprave o stradanjima Srba na području Srebrenice. - Treba da se zna da li je Srebrenica u ustavno-pravnom i političkom sistemu i teritorijalnoj cjelini RS ili je izdvojeni dio.</s><s>Po svemu sudeći u Srebrenici važe neki novi zakoni - rekao je Ćurguz.</s><s>Predsjednik Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila RS Nedeljko Mitrović kaže da ovaj potez vlasti u Srebrenici predstavlja čist pokušaj provokacije. - Oni žele da izazovu reakcije kako bismo mi eventualno nešto loše uradili 11. jula i da bi oni to mogli svjetskoj javnosti predstaviti kao naš nastavak, kako oni kažu, genocida - rekao je Mitrović.</s><s>Program Tokom "Petrovdanskih dana Srebrenice", između ostalog, trebalo je da bude održana projekcija filma o stradanju srpskog naroda Srebrenice, okrugli sto o temi "Stradanje srpskog naroda Srebrenice i Bratunca 1992. i 1993. godine, te promocija knjiga u kojima se govori o stradanju Srba na srebreničkom području. http://www.glassrpske.com/vijest/2/novosti/60282/cir/Zabranjen-skup-o-stradanju-Srba.html</s> |
<s>POZIV ZA UČEŠĆE I PRISUSTVO MANIFESTACIJI OBELEŽAVANjA MEĐUNARODNOG DANA NESTALIH U BEOGRADU</s><s>Nedelja, 26 avgust 2012</s><s>Koordinacija srpskih udruženja porodica nestalih lica sa prostora bivše Jugoslavije – Srbije - Hrvatske - Republike Srpske - Crne Gore.</s><s>"Coordination of Serb Associations of Families of Missing Persons from the Territory of Former Yugoslavia - Serbia, Croatia, Republic of Srpska and Montenegro"</s><s>Pozivamo Vas da 30.avgusta 2012.godine budete uz porodice kidnapovanih, nestalih i ubijenih Srba u ratovima tokom devedesetih godina na prostorima bivše Jugoslavije.</s><s>Tradicionalno obeležavanje Dana nestalih, počeće simbolično u dvanaest časova i pet minuta na Savskom platou, programom posvećenom ovom danu.</s><s>U ratnim sukobima u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i na Kosovu i Metohiji, ubijeno je na desetine hiljada Srba, a hiljade njih, uglavnom civila-staraca, žena i dece, prisilno je nestalo.</s><s>Tačan broj ubijenih i prisilno nestalih Srba na pomenutim prostorima nikada nije tačno utvrđen jer su srpske žrtve uvek smatrane žrtvama drugog reda, pa je mali broj izvršilaca tih zločina procesuiran i pravedno osuđen, a na listama nestalih, čija se sudbina još uvek ne zna, zvanično se nalaze imena još četiri hiljade nestalih lica.</s><s>Njihove porodice, čiji pravni, administrativni i socijalni status i dalje nije zakonima regulisan niti u državama odakle su proterane, ni u Srbiji gde su našle utočište, uz beznađe i bol sa kojima se teško nose, nalaze se na ivici siromaštva.</s><s>Međunarodni dan nestalih je prilika da vlade država u regionu, domaće i međunarodne zvaničnike i javnost podsetimo kako na gotovo zaustavljen proces pronalaženja nestalih, tako i na brojne nagomilane probleme vezano za povratak izbeglica i raseljenih u svoje domove, raspolaganje njihovom uzurpiranom imovinom, procesuiranje zločina počinjenim nad Srbima.</s><s>Bez Vaše pomoći i pomoći Države Srbije, udruženja porodica kidnapovanih, nestalih i ubijenih, kao i Koordinacija srpskih udruženja porodica nestalih na prostorima bivše Jugoslavije, ni samo mali broj naznačenih problema sami neće moći da rešavaju.</s><s>Stoga Vas molimo i od Vas očekujemo da 30.avgusta 2012.godine budete sa nama i tako pokažete i svoju volju i nameru da ćete se uključiti u proces bržeg saznavanja istine o nestalima i rešavanja statusnih problema porodica nestalih.</s><s>U očekivanju da ćete se odazvati našem pozivu, u ime Koordinacije srpskih udruženja, pozdravlja Vas</s><s>Predsednica Koordinacije Nataša Šćepanović</s><s>Upravni odbor Koordinacije srpskih udruženja je odlučio da Međunarodni dan nestalih u Beogradu bude obeležen u četvrtak, 30. avgusta 2012 godine, na Savskom trgu, preko puta Železničke stanice-Beograd, sa početkom u 12 časova.</s><s>Za članove porodica nestalih i sve žitelje centralne Srbije koji žele da prisustvuju obeležavanju Dana nestalih, zahvaljujući Međunarodnom komitetu Crvenog krsta obezbeđena su dva autobusa za prevoz porodica nestalih koji će 30. avgusta proći kroz Prokuplje, Niš, Kruševac, Vrnjačku banju, Kraljevo i Kragujevac.</s><s>Kancelarije udruženja nestalih, kidnapovanih i ubijenih preko kojih će biti organizovan dolazak u Beograd i povratak natrag su: Prokuplje: autobus polazi sa Gradskog trga u 6 časova 15 minuta.</s><s>Niš: atobus polazi u 7 časova ispred hotela „Ambasador“ Kruševac: autobus polazi sa glavne autobuske stanice u 8 časova Polazak iz Vrnjačke banje sa glavne stanice u 7 časova; Polazak iz Kraljeva ispred Doma društvenih organizacija, pored keja u 7,45 minuta; Polazak iz Kragujevca- za ovaj polazak kontaktirati osobe sa navedenim brojevima telefona.</s> |
<s>Nadahnuti besednik.</s><s>Borac za Istinu.</s><s>Mudar i častan Čovek.</s><s>Bio je član Naučnog veća Instituta, i naš prijatelj.</s><s>Biografi će zabeležiti i: Predrag R. Dragić Kijuk rođen je u Kragujevcu 1945 godine, srednju školu i studije na Filološkom, Pravnom i Filozofskom fakultetu pohađao na Univerzitetu u Beogradu a stručna ispitivanja i usavršavanja imao u Italiji, Grčkoj, Rusiji, Francuskoj i Norveškoj.</s><s>Povremeno se bavio prevođenjem i pisanjem dramskih tekstova (njegova radio-drama Neimar svetlosti, koju je i režirao, doživela je brojna izdanja, posle praizvedbe oktobra 1993).</s><s>Bio je upravnik najveće Biblioteke inostrane periodike na Balkanu.</s><s>Kao istaknuti kulturni radnik član je Udruženja književnika Srbije, po pozivu.</s><s>Jedan je od osnivača Fonda istine (Beograd), Svetskog sabora Srba (Hajdelberg), Crkveno-narodnog sabora (Prizren), Centra za hrišćanske studije (Beograd), udruženja intelektualaca Srpska nacionalna svest (Niš) i izdavačke kuće Evro Epistel (Ašafenburg).</s><s>Član je Srpskog nacionalnog odbora svesrpskog kongresa (Čikago), Uprave Udruženja književnika Srbije i potpredsednik Odbora za odbranu slobode i prava UKS, sekretar Srpske književne zadruge i član Uprave SKZ, urednik časopisa Ljudi govore (Toronto), bio je operativni urednik časopisa Serbian Literary Magazine (1993-2001) i glavni je i odgovorni urednik Književnih novina (od 2001).</s><s>Bio je član Saveta Univerziteta Republike Srpske Krajine i jedan od pokretača nove serije časopisa Hrišćanska misao (1993).</s><s>Inicijator je i jedan od autora deklaracije na pet jezika (Slovo o srpskom jeziku, 1998) kao i pokretač i urednik biblioteka Srpska dijaspora i Srpska porodična biblioteka.</s><s>Član je Akademije Ivo Andrić, i član „Međunarodnog odbora za istinu o dr Radovanu Karadžiću“.</s><s>Njegova knjiga Kušač i iskupitelj prva u srpsku esejistiku uvodi teistički metod kao ravnopravan drugima u tumačenju književnog dela, dok knjiga Izlazak u igru (~1990) predstavlja kultni doprinos evropskom personalizmu.</s><s>Zbornikom CATENA MUNDI (1992), u dva voluminozna toma, sačinio prema oceni recenzenata i prikazivača „duhovnu enciklopediju srpskog naroda“ - a zbornikom Malo zaveštanje (1999), objavljenom na engleskom jeziku pod naslovom Chilandar – The Little Legacy, izvršio preispitivanje hilandarske baštine ravnomerno ključu pravoslavne filozofije života.</s><s>Zbirku eseja Bestiarium humanum, politički dnevnik, objavio je 2002. godine, a Atlantokratija kao jezuitski ideal, 2005. godine, kao i Umetnost i zlo (2005).</s><s>Europe versus Europe (2006), Besede o Evropi (2007) i Najezda novih varvara, sa podnaslovom: Amerika i Evropska unija protiv evropske Srbije (2007) obuhvataju seriju političkih eseja i beseda o Srbiji i međunarodnoj zajednici na razmeđu vekova.</s><s>Vraćajući se svojoj izvornoj vokaciji objavio je zbirku eseja o neprijatelju, o istini i o slovesnosti: Eristički eseji (2007), a Oglede iz omilitike (2008) o strepnji, o paklenicima, o duši.</s><s>Ser Džon Tavener, najpopularniji britanski kompozitor sa reputacijom „klasičnog umetnika“, autor je 15-minutnog dela Epistle of Love (Poslanica ljubavi) nastalog po stihovima srpske srednjovekovne poezije, preuzetim iz knjige P. R. Dragića Kijuka Mediaeval and Renaissance Serbian Poetry (svetska premijera izvedena u Londonu 22. marta 2001, St.</s><s>John Smith Square).</s><s>Tavenerova kompozicija Poslanica ljubavi (koju je posvetio srpskim mučenicima) izvedena je u Beogradu u okviru solističkog koncerta Patriše Rozario, „soprana milenijuma“, 4. novembra 2002. godine.</s><s>Za monumentalno delo The Veil of the Temple (Zastor Hrama), u izvođenju četiri hora, nekoliko orkestara i solista a u trajanju od sedam časova - Džon Tavener je, takođe, koristio knjigu P. R. Dragića Kijuka Mediaeval and Renaissance Serbian Poetry (jun 2003).</s><s>Učvršćivanjem na vlasti neokomunističkog režima a zbog bavljenja „srpskim pitanjem“ i delovanja Fonda istine - izbačen sa posla 1993, posle učešća na okruglim stolovima Univerziteta u Italiji.</s><s>Dvehiljadite za njega nisu donele nikakvu promenu, institucionalna i vrata glavnih medija za njega su ostala zatvorena, kao i za ono za šta se borio: Istinu i Pravdu za srpski rod.</s><s>Predrag R. Dragić Kijuk nikada nije bio član niti jedne partije, ne pripada nijednoj filozofskoj ili književnoj školi, kao što nije bio član niti jedne kvazimistične ili ezoterijske organizacije.</s><s>Preminuo je u Beogradu, na Časne Verige sv. apostala Petra, 16/29. januara.</s><s>2012. godine.</s><s>U iskušenjima koja dolaze, tek ćemo sagledavati veličinu gubitka koji je zadesio i nas, i vaskoliku rodoljubivu srpsku zajednicu.</s><s>Ostajemo uskraćeni za njegovu mudru i odmerenu reč, precizan savet, čvrst stav i nesebičnu pomoć renesansnog erudite.</s><s>Odlazak brižnog i nenametljivog, sveprisutnog pažljivog borca i predanog učitelja, verujemo, daće plodove stasavanjem generacije mlađih, srpskih patriotskih intelektualaca, koji su od Kijuka uvek mogli da dobiju očinski savet i prijateljsko upućivanje.</s><s>Ponosni smo što smo imali privilegiju da ga poznajemo i radimo sa njim.</s><s>Predraže, hvala za sve što si nam podario.</s> |
<s>Izvor: Nova srpska politička misao, internet izdanje</s> |
<s>14. «Patriote» brane Sarajevo</s><s>Od osnivanja «Patriotske lige» 10.juna 1991.godine do 02.maja 1992.godine proteklo je nepunih godinu dana.</s><s>Tu je Dom milicije, tu je Patriotska liga ... «Jel’ Saraj’vo gdje je nekad bilo“? «U Sarajevu je pored otpora niza spontanih grupa koje su se stvorile, najveći otpor organizirala Patriotska liga.</s><s>Ona je i podnijela onaj udarac 2.maja 1992.godine kada je konačno došlo da sudara sa Jugoslovenskom armijom ovdje u Sarajevu i kada je Armija bila praktično istjerana iz grada.» (Alija Izetbegović, govor 12.januara 1994. godine u sarajevskom hotelu «Holidej in»; prema knjizi: IZETBEGOVIĆ - odabrani govori, pisma, izjave, intervjui; Zagreb 1995.) Kod «Doma milicije» u Sarajevu, na mestu gde se Stranka demokratske akcije opredelila za terorizam, među prvima je izvršen jedan od velikog broja ratnih zločina nad sarajevskim Srbima. «Patriotizam» muslimana viđen očima srpske strane najbolje opisuje Milivoje Ivanišević u knjizi «Zločini nad Srbima»: «Sarajevo, strogi centar glavnog grada BiH.</s><s>Egzekucija zarobljenih pripadnika JNA izvršena je 2.maja 1992.</s><s>Nekoliko dana pre egzekucuje u naselju Dobrinja, nedaleko od aerodruma, uvereni da im se ništa loše ne može dogoditi, dobrovoljno se predalo osam vojnika JNA, uglavnom rezervista srpske nacionalnosti, koji su činili posadu transportera.</s><s>Umesto da budu pušteni, razmenjeni, odvedeni u zarobljenički logor ili predati, odnosno vraćeni, svojoj komandi, zarobljenici su vezani odvedeni u kuću Kasima Rujevića gde su podvrgnuti strahovitim mučenjima grupe muslimana koji su se naizmenično izživljavali nad nemoćnim ljudima.</s><s>Osmorici vojnika u međuvremenu su pridodata i četvorica civila srpske nacionalnosti, koji su, na žalost, do danas ostali neidentifikovani i koji su podvrgnuti istoj torturi.</s><s>Ova grupa od dvanaest već unakaženih mučenika prebačena je iz navedene kuće u garažu Gradskog saobraćajnog preduzeća gde je nastavljeno zlostavljanje.</s><s>Nakon više dana neviđenog fizičkog iživljavanja svi su pobijeni u Velikom parku kod Doma policije.</s><s>Njihova tela bačena su i spaljena u kontejneru za smeće iza zgrade Radio-televizije Sarajevo.» (Milivoje Ivanišević, podvukao Lj.</s><s>«Jedini koji se nije bojao rudara ni njihovog razornog bijesa bio je sakati Džemal, koga su djeca dovodila na niskim drvenim kolicima, a on se isturao oslanjajući se o zemlju svojim snažnim rukama.</s><s>Lijep u licu, lijepo razvijen u ramenima i grudima, bio je potpuno nemoćan u nogama: isjekao je žile nožem, u piću, u neopisivom bunilu koje niko izvan Bosne ne može razumijeti. (Džemala kao simbol Bosne opisao sam u «Dervišu i smrti».</s><s>O njemu kaže Hasan: - Džemal je naša prava slika, bosanska...</s><s>Snaga sa patrljcima.</s><s>Sam svoj krvnik.</s><s>Obilje, bez pravca i smisla.)» (Meša Selimović, podvukao Lj.</s><s>R.) I tako, prelazeći u srdžbi sa jedne obale na drugu, «u neopisivom bunilu koje niko izvan Bosne ne može razumijeti», mi treću obalu i ne tražimo, možda zato što što ne znamo da ona postoji, a možda zato što nje zapravo i nema.</s><s>Izvori: 1. Alija Izetbegović: intervju za TV Liberty, «Svjedoci raspada», 13.jun 2000.godine, novinar voditelj Nenad Pejić 2. Alija Izetbegović : intervju za «Start» br.113 od 8.4.2003.godine; novinari Ozren Kebo i Eldin Karić - 101 pitanje Aliji Izetbegoviću 3. Alija Izetbegović: govor 12.januara 1994. godine u sarajevskom hotelu «Holidej in»; prema knjizi: IZETBEGOVIĆ - odabrani govori, pisma, izjave, intervjui; Zagreb 1995. 4. Adil Zulfikarpašić: intervju za «Vreme» 25.11.1991: «Velika Srbija na mala vrata» 5. Muhamed Filipović; BH Dani br. 165 /28.07.2000.; 166 /04.08.2000. 6. Reisu-l-ulema Mustafa Cerić; intervju za «Globus» 01. 05. 2009. 7. Smail Čekić, «Kako je proveden velikosrpski plan likvidacije više od 8.000 Bošnjaka ...»; Dnevni avaz 11.07.2009. 8. Smail Čekić, «O srpskom velikodržavnom projektu», Kongres Bošnjaka Severne Amerike 18.maj 2009.; www.bosniak.org 9. Miroslav Tuđman i Ivan Bilić: Planovi, sporazumi, izjave o ustavnom ustrojstvu Bosne i Hercegovine 1991.-1995. ; Zagreb, srpanj 2005. 10.</s><s>Milivoje Ivanišević: Zločini nad Srbima, B-H 1992-1995 ; Beograd 2005. 11.</s><s>Srpska demokratska stranka : «Šta predlažu Srbi», Sarajevo 1991. 12.</s><s>Meša Selemović : «Sjećanja»</s> |
<s>Ujedinjenim nacijama: Ipraviti Izveštaj Generalnog sekretara Generalnoj skupštini OUN 15. 11. 1999.</s><s>Četvrtak, 17 jun 2010</s><s>Njegova ekselencija Gospodin Ban Ki-Mun Generalni sekretar Ujedinjene nacije Njujork</s><s>Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku želi da Vam skrene pažnju na jedan sporan deo Izveštaja generalnog sekretara Ujedinjenih nacija od 15. novembra 1999. godine (1), baziranog na rezoluciji Generalne skupštine 53/35 od 30. novembra 1998. godine koji glasi:</s><s>„Pošto je Srebrenica, jula 1995. godine pala pod opsadu srpaskih snaga, desio se užasan masakr nad muslimanskim stanovništvom.</s><s>Dokazi koje je Tužilaštvo predstavilo opisuju scene nezamislivog divljaštva: hiljade ljudi je pobijeno i zakopano u masovne grobnice; stotine ljudi zakopano je živo, muškarci i žene sakaćeni su i klani; deca su ubijana pred očima svojih majki, deda je bio prisiljen da pojede jetru svog unuka.</s><s>Ovo su istinske scene iz pakla, napisane na najtamnijim stranicama ljudske istorije“.</s><s>Taj deo Izveštaja generalnog sekretara UN bio je preuzet iz izjave Fuada Rijada, sudije Međunarodnog tribunala za ratne zločine u bivšoj Jugoslaviji, a koja se nalazila i u saopštenju za štampu pomenutog Tribunala od 16. novembra 1995. godine (2) povodom proširenja optužnice protiv dr Radovana Karadžića i generala Ratka Mladića.</s><s>Citirani deo Izveštaja Generalnog sekretara UN sadrži monstruozne optužbe protiv Srba u Bosni i Hercegovini koje ni posle petnaest godina nisu dobile potvrdu u činjenicama.</s><s>Najbolji dokaz za to je da Tužilaštvo pomenutog Tribunala ni u jednom predmetu suđenja licima srpske nacionalnosti nije izvelo svedoke koji bi bilo koju od tih optužbi mogli potvrditi, odnosno izneti valjane dokaze o njihovoj verodostojnosti.</s><s>Nezavisno od toga, Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku je temeljno proverio sporne tvrdnje iz Izveštaja Generalnog sekretara UN i nesporno utvrdio da su one potpuno neosnovane.</s><s>Naime, da je: 1. izmišljen deda koji je prisiljen da jede jetru svog unuka; 2. izmišljeno je ubijanje dece pred očima svojih majki.</s><s>3. izmišljeno je da su muškarci i žene sakaćeni i poklani;</s><s>4. izmišljeno je zakopavanje živih ljudi;</s><s>5. broj poginulih muškaraca, branilaca Srebrenice, znatno je uvećan i još nije konačno utvrđen.</s><s>Institut takođe želi da podvuče sledeće činjenice: 1. Da su neutemeljene tvrdnje citirane u pomenutom Izveštaju i podržane od najznačajnije međunarodne organizacije, u protekloj deceniji bezbroj puta ponovljene u sredstvima informisanja i dokumentima mnogih država, kao dokaz u propagandnoj kampanji protiv srpskog naroda tokom ratnih sukoba na prostorima bivše Jugoslavije.</s><s>2. Da Izveštaj Generalnog sekretara UN, iako obuhvata period od 1993 do 1995. godine, ni jednom nije pomenuo srpska stradanja na području Opštine Srebrenica.</s><s>3. Da u Izveštaju nije našla mesta ni nesporna činjenica da je od 9.390 meštana srpske nacionalnosti u opštini Srebrenica, posle muslimanskih zločinačkih napada, od maja 1992 do februara 1993. godine, ostalo samo 860, u procentima svega 9%.</s><s>4. Da u Izveštaju nije pomenut ni „Memorandum o ratnim zločinima i zločinima genocida u Istočnoj Bosni (Opštine Bratunac, Skelani i Srebrenica) počinjeni nad srpskim narodom od aprila 1992. do aprila 1993“ , koji je 2. juna 1993. godine (3) predat nadležnoj službi Saveta bezbednosti.</s><s>Ekselencijo, Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku apeluje na Vas da, u interesu istine, unesete naknadnu ispravku u Izveštaj Generalnog Sekretara UN od 15. novembra 1999. u delu koji je ovde citiran.</s><s>Ukoliko to iz bilo kojeg razloga nije izvodljivo, Institut traži da izdate nalog Sekretarijatu UN da tretira ovo obraćanje Vama kao dokument Ujedinjenih nacija i da ga distribuira svim korisnicima Izveštaja generalnog sekretara UN od 15. novembra 1999. godine.</s><s>Primite, ekselencijo, izraze mog najdubljeg uvažavanja.</s><s>Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku</s> |
<s>Povodom netačnih navoda u Izveštaju Generalnog sekretara podnetog Generalnoj skupštini OUN 15. novembra 1999. godine o situaciji u Bosni i Hercegovini, posebno dela koji se odnosi na navodne srpske zločine u Srebrenici, INSTITUT ZA ISTRAŽIVANjA SRPSKIH STRADANjA U HH VEKU</s><s>posle dovoljne vremenske distance da se dokažu ili ospore navedeni dokazi traži od Generalnog sekretara, predsedavajućeg Saveta bezbednosti i Predsednika Generalne skupštine da se u interesu istine unese naknadna ispravka u pomenuti izveštaj, ili, ako to nije moguće, da ovo se obraćanje tretira kao dokument OUN i dostavi svim članovima OUN kojima je dostavljen i pomenuti izveštaj.</s><s>Povodom ovog zahteva zakazujemo konferenciju za štampu na kojoj će govoriti: Kosta Čavoški, akademik; Vladislav Jovanović, bivši ministar inostranih poslova; Prof. dr Smilja Avramov i Milivoje Ivanišević, direktor Instituta.</s><s>Konferencija je zakazana za 17. jun (četvrtak) 2010. u 11 časova u Pres centru Udruženja novinara Srbije, Beograd, Knez Mihailova 6.</s> |
<s>Jedinstvom protiv usvajanja rezolucije o Srebrenici</s><s>Utorak, 13 decembar 2011</s><s>Datum: 09.12.2011 23:00 Autor: Dragan Caran SIDNEJ - Kako sprečiti ubijanje istine i pravde?</s><s>Kako zaustaviti genocidno zatiranje i satanizaciju čitavog srpskog naroda?</s><s>Kako u multietničkom australijskom društvu sačuvati mir ako se uporno gaze dostojanstvo i integritet jednog naroda?</s><s>Ovo su samo neka od pitanja na koja odgovore pokušava da nađe organizacija "Srbi za pravdu i demokratiju".</s><s>Poslednja rasprava je bila nametnuta inicijativom Majkla Danbija, poslanika u australijskom Federalnom parlamentu, da se 11. jul na Petom kontinentu proglasi za Dan sećanja na žrtve u Srebrenici.</s><s>U podužoj, pisanoj verziji inicijative navodi se da su "srpske snage pod komandom Ratka Mladića i Radovana Karadžića ubile više od sedam hiljada nedužnih civila starosti od 16 do 77 godina".</s><s>Pri tome Danbi se poziva na stav Međunarodnog suda pravde o Srebrenici, a citira priču izvesne Zumre Šehomerović, koja govori o ubijanju dece od 12 godina, mada nijedno nije videla svojim očima, nego je čula vriske i pucnjeve.</s><s>Citira i njenu priču o mužu, koji je bio odvezen u nepoznatom pravcu i više ga nije videla.</s><s>Danbi naravno "zna" da je i on ubijen.</s><s>I tako, vođen samo sebi znanim motivom, ovaj parlamentarac prlja Srbe veličajući "nevine žrtve srpskog genocidnog pohoda".</s><s>Naravno, srpska zajednica se organizovala u pokušaju da spreči usvajanje ove rezolucije u federalnom parlamentu Australije.</s><s>Tihomir Novaković, advokat i potpredsjednik organizacije "Srbi za pravdu i demokratiju", rekao je da će se Srbi boriti svim raspoloživim demokratskim sredstvima.</s><s>Poslata su pisma Vladi i parlamentu u kojima je precizno formulisano stvarno, činjenično stanje oko Srebrenice i u vreme pre događaja iz jula 1993. godine.</s><s>Posebno je istaknuto da još nije utvrđen tačan broj nastradalih u Srebrenici. - Usvajanje ovakve rezolucije umnogome će pogoršati međunacionalne odnose u Australiji.</s><s>Nama, Srbima, sada je potrebno puno jedinstvo.</s><s>U našim klubovima se neguje tradicija folklora, što je lepo i dobro, ali i nedovoljno da se očuva srpski integritet i dignitet.</s><s>Naša organizacija nastoji da interese srpskog nacionalnog bića očuva kroz kompleksne aktivnosti demokratskog pritiska - istakao je Novaković.</s><s>Srpski lobi Petar Dobrić, sekretar organizacije, potvrdio je da se uveliko radi na formiranju srpskog lobija u političkim strukturama Australije, čime će se parirati znatno manjim, ali daleko agresivnijim etničkim zajednicama na Petom kontinentu. http://www.glassrpske.com/vijest/2/novosti/67366/ctvom-protiv-usvajanja-rezolucije-o-Srebrenici.html</s><s>Preuzmite pismo "Srbi za pravdu i demokratiju" Majklu Danbiju, poslaniku u australijskom Federalnom parlamentu</s> |
<s>Datum: 12.07.2011 22:00 Autor: Kristina Ćirković BRATUNAC - U nama nema mržnje i osvete, ali je krajnje vrijeme za procesuiranje monstruoznih zločina počinjenih nad Srbima.</s><s>Ne možemo prihvatiti selektivnu pravdu kako je bilo do sada, da je jedna - srpska strana za sve kriva, a da za ovolike srpske žrtve niko ne odgovara.</s><s>Rekao je ovo juče predsjednik Republike Srpske Milorad Dodik, obraćajući se okupljenima na Vojničkom groblju u Bratuncu na kojem je održan pomen i služen parastos za 3.267 srpskih civilnih žrtava koje su tokom ratnih sukoba 1992. ubile oružane snage Armije RBiH pod komandom Nasera Orića.</s><s>Na Božić 1993. godine, Združene snage podregije Srebrenica, pod komandom Nasera Orića, u ranim jutarnjim časovima napale su srpska sela na području Kravice, u opštini Bratunac, i ubile 48 mještana.</s><s>Od 7. do 16. marta 1993. godine, uništeno je 688 domaćinstava i oskrnavljeno pravoslavno groblje u Kravici.</s><s>Na području opština Srebrenica, Zvornik, Milići, Bratunac, Vlasenica i Osmaci, u toku rata, stradalo je najmanje 1.300 osoba srpske nacionalnosti, dok je na širem području srednjeg Podrinja i Birča ubijeno ukupno 3.267 Srba.</s><s>Bez jednog ili oba roditelja ostalo je oko 800 djece, a oko 5.400 porodica ostalo je bez pokretne i nepokretne imovine.</s><s>Za zločine počinjene nad srpskim stanovništvom na području Srebrenice, Bratunca i okolnih mjesta niko, do sada, nije odgovarao pred sudovima u BiH.</s><s>Neutješna je i Ivanka Rankić iz Srebrenice dok je suzama polijevala grob svog sina Nenada. - Naser Orić i njegovi bahati vojnici živog su pekli mog sina Nenada.</s><s>Kada smo uspjeli da preuzmemo tijelo bilo je ugljenisano.</s><s>Poslije rata došla sam do video-zapisa na kojem se vidi kako su ritualno obavili taj stravični čin - govori Ivanka.</s><s>Kaže da je uvjerena da će zločince stići ruka pravde.</s><s>Ona čeka, punih 19 godina.</s><s>I nada se.</s><s>(fotografiju pogledati na početku teksta, kliknuti za za uvećanje)</s><s>- Ovdje nema nikoga, ko nije nekog svog izgubio, rekao mi je jedan starac prije nekoliko godina na bratunačkom groblju.</s><s>Ta rečenica govori o velikom stradanju Srba u ovim krajevima - rekao je obraćajući se prisutnima predsjednik Republike Srpske.</s><s>On je dodao da boli činjenica da zločince nije stigla pravda. - Nemoguće je i ne može se prihvatiti činjenica da se glavni komandanti muslimanskih snaga iz tog vremena danas slobodno šetaju Sarajevom, da se slave kao heroji i pored činjenice da su na Badnje veče u Kravici, na današnji dan u Zalazju i drugim selima svirepo ubijani civili koji nisu mogli pobjeći - istakao je Dodik.</s><s>Kazao je da je bilo ogromnih zločina nad Bošnjacima i da te zločine niko iz RS ne osporava, niti da iko štiti one koji su ubijali druge u ime srpskog naroda. - Mi nikoga nećemo zaštititi, ali tražimo da se institucije, koje su navodno formirane u ime i naših potreba za pravdom, angažuju u što skorije vrijeme, kako ne bi izgubile potpuni legitimitet - rekao je Dodik.</s><s>On je kazao da je prošlo skoro 20 godina od zločina počinjenih nad Srbima Srebrenice i Bratunca i da mnogi svjedoci nisu više živi. - Mislimo da se radi na tome da zaborav pokrije sve.</s><s>Mi ne želimo da zaboravimo, oprostiti moramo jer je to hrišćanski.</s><s>Mi želimo da pravda pobijedi, da se kazne svi oni koji su činili zločine u BiH, ali mi ne smijemo da zaboravimo šta se dogodilo srpskom narodu - poručio je Dodik.</s><s>Premijer Srpske Aleksandar Džombić istakao je da međunarodna zajednica mora da uvaži činjenicu da su u proteklom ratu ubijani i Srbi. - U Srebrenici, Bratuncu i okolnim selima ubijeno je imenom i prezimenom 3.267 Srba.</s><s>Želimo da pošaljemo istinu u svijet, da pokažemo i ukažemo da su Srbi stradali i da tražimo ravnopravan tretman prema svim žrtvama i svim zločincima - kazao je Džombić.</s><s>Ministar rada i boračko-invalidske zaštite RS Petar Đokić istakao je da su stradanja u ovom dijelu Podrinja obilježili stravični zločini. - Želja nam je da da se više nikome, nikada i nigdje ne ponove takvi zločini - rekao je Đokić ističući da je uvjeren da će narodi izvući pouke iz perioda 1992 - 1995. godina.</s><s>Predsjednik BORS-a Pantelija Ćurguz poručio je da je došlo vrijeme da odgovaraju i oni koji su činili zločin srpskom narodu. - Mi ćemo natjerati pravosudne institucije u BiH da počnu da rade po principu pravde i pravičnosti, te da budu u funkciji stvaranja ambijenta za pomirenje, a ne novog krvoprolića - poručio je Ćurguz.</s><s>Čekajući pravdu Vladika zvorničko-tuzlanski Vasilije pozvao je na praštanje, ali ne i zaborav.</s><s>- U ime stradalih moramo oprostiti kao djeca Božja, ali kao ljudi ne smijemo nikada da zaboravimo zla koja su se činila Srbima.</s><s>Oprostiti je zapovijest Božja, a nezaborav je mogućnost da čovjek kroz istorijske tokove sagledava istoriju kao sebe u ogledalu - rekao je vladika Vasilije.</s><s>Mirjana Živković iz Bratunca grlila je juče grob svog sina Dragomira, koji je ubijen u Biljači 12. jula 1992. godine. - Joj moj sine, ajoj crni Petrovdanu... kukala je majka dvadesetjednogodišnjeg studenta na Šumarskom fakultetu u Beogradu, koji se vratio na raspust kući. - Nije uspio da sa drugovima stigne u Zalazje, gdje je već bilo ubijeno nekoliko desetina mještana ... plakala je Mirjana, kao i prije 19 godina jer teške rane koje nosi u duši nikada neće zacijeliti. - Hapse samo Srbe, a mi na pravdu čekamo godinama.</s><s>Neka zločince stigne Božja pravda, ako djelioci pravde ne vide kakvo je zlo učinjeno srpskim majkama - ogorčena je Mirjana.</s><s>Preživjeli članovi porodica, prijatelji i saborci poginulih i nestalih srpskih vojnika i civila, nastradalih na Petrovdan 1992. godine, kao i veći broj delegacija, juče su posjetili srpska stratišta u Biljači i Sasama, te groblje u Zalazju kod Srebrenice gdje su položili cvijeće i prislužili svijeće za pokoj duša 69 ubijenih i 22 nestalih Srba.</s><s>Pomen stradalim Srbima na području Bratunca i Srebrenice održan je u organizaciji Odbora za obilježavanje događaja iz oslobodilačkih ratova pri Vladi Republike Srpske.</s><s>Prisutni Osim članova porodica stradalih, predstavnika BORS-a, zvaničnika RS i srpskih predstavnika u zajedničkim institucijama BiH, komemoraciji u Bratuncu prisustvovali su i ambasadori Srbije i Rusije Ninoslav Stojanović i Aleksandar Bocan-Harčenko, te zamjenik visokog predstavnika Kris Benet.</s><s>Identifikacija Od ukupno 22 nestalih Srba iz sela Zalazje, Biljača, Sase i Zagoni, posmrtne ostatke njih deset polovinom prošle godine je slučajno ekshumirao tim Instituta za traženje nestalih BiH.</s><s>Oni su tragali za bošnjačkim posmrtnim ostacima, a našli masovnu srpsku grobnicu.</s><s>Ti posmrtni ostaci ni za godinu nisu identifikovani u laboratoriji u Tuzli, iako su porodice željele da ih sahrane juče, 19 godina poslije nestanka.</s><s>Predsjednik srebreničke Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Mladen Grujičić kaže da su još u martu imali obećanje u laboratoriji u Tuzli da će za dva mjeseca ekshumirani biti identifikovani, ali do toga još nije došlo.</s> |
<s>Petak, 20.</s><s>Maj, 2011.| Autor: Agencija TANjUG BEOGRAD - Apelacioni sud u Beogradu ukinuo je odluke Višeg suda u Šapcu o izručenju i produženju pritvora ratnom gradonačelniku Trebinja Božidaru Vučureviću jer smatra da nije bio stvarno nadležan za odlučivanje tokom rata, izjavila je portparol suda Mirjana Piljić.</s><s>Stav Apelacionog suda je da o molbama Hrvatske i Bosne i Hercegovine za izručenje Vučurevića treba da odluči Odeljenje za ratne zločine Višeg suda u Beogradu kao isključivo nadležan sud, napomenula je ona.</s><s>Posle te odluke, Vučurević je iz pritvora u Šapcu prebačen u Okružni zatvor u Beogradu, rekao je Tanjugu sudija Višeg suda u Šapcu Saša Knežević.</s><s>Apelacioni sud smatra da, kako se izručenja Vučurevića traže radi vođenja krivičnog postupka za delo iz grupe krivičnih dela protiv čovečnosti i drugih dobara zaštićenih međunarodnim pravom, "To je u smislu Zakona o organizaciji i nadležnosti državnih organa u postupcima za ratne zločine isključivo nadležno Odeljenje za ratne zločicne u Beogradu Višeg suda u Beogradu".</s><s>Odluke Višeg suda ukinute su povodom žalbi Vučurevićevih branilaca, a po službenoj dužnosti, objasnila je Piljić.</s><s>Viši sud u Šapcu 21. aprila odlučio je da su ispunjeni uslovi za izručenje Vučurevića i Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj i produžio mu ekstradicioni pritvor, koji mu u ističe 8. juna, a narednu odluku o produženju ili ukidanju doneće Odeljenje za ratne zločine u Beogradu Višeg suda u Beogradu.</s><s>Taj sud će odlučiti i o molbama za izručenje, a pošto njegova rešenja postanu pravosnažna, konačnu odluku će doneti ministarka pravde Srbije Snežana Malović.</s><s>Vučurević je uhapšen 4. aprila na graničnom prelazu Karakaj u Malom Zvorniku, na osnovu poternice koju je za njim raspisala Hrvatska zbog ratnih zločina počinjenih tokom artiljerijskog gađanja Dubrovnika, a nedelju dana kasnije je podnela zahtev za njegovo izručenje.</s><s>I Ministarstvo pravde BiH zatražilo je izručenje Vučurevića, jer se protiv njega vodi istraga zbog ratnih zločina u Trebinju.</s><s>Vučurević ima državljanstvo Bosne i Hercegovine, a 2008. podneo je Konzulatu Srbije u Bosni i Hercegovini zahtev za dobijanje srpskog državljanstva koje nije dobio, a Hrvatskoj odnosno BiH bi mogao da bude izručen u skladu sa odredbama Evropske konvencije o ekstradiciji.</s><s>Hrvatsko tužilaštvo podiglo je 2008. godine optužnicu protiv Vučurevića zbog ratnog zločina protiv civila na dubrovačkom području i uništavanja kulturnih i istorijskih spomenika između 1991. i 1995. godine.</s> |
<s>Autor: Dragoljub Anđelković General Krstić je simbol strašne nepravde učinjene našem narodu, a to što su ga trojica muslimanskih zatvorenika u engleskom zatvoru masakrirala trebalo bi da opomene da nisu prestali da nas razapinju, i da nam spremaju nove paklene muke Da je kojim slučajem manijak pedofil albanske narodnosti, koji je silovao i potom ubio više maloletnika, napadnut i po licu brutalno isečen u nekom srpskom zatvoru, uzrujalo bi se svetsko (dirigovano) javno mnenje.</s><s>Za Bi-Bi-Si, Si-En-En, Dojče Vele, takav događaj bi bio udarna vest.</s><s>Odmah bi mu pripisali etničke motive i iskoristili ga za podsećanje na „strašne srpske zločine“ tokom tzv. ratova za jugoslovensko nasleđe.</s><s>A kada se dogodi da trojica muslimanskih zatvorenika masakriraju srpskog generala u engleskom zatvoru, onda patnja tog čoveka, koji je već i tako invalid, nije bitna.</s><s>Zapadni mediji, ukoliko se tim slučajem i bave, težište stavljaju na njegovu ulogu u, navodnom, srebreničkom pokolju.</s><s>Pošto se radi o pripadniku naroda protiv koga se (i dalje) vodi specijalni rat, nisu im primarna pitanja: Zašto je general smešten u zatvor za, uglavnom, seksualne prestupnike i ubice dece?</s><s>Da li je uopšte kriv ili je nedužan osuđen iz (geo)političkih razloga?</s><s>Ne insistiraju ni na opsežnoj istrazi koja bi pokazala: Ko stoji iza pokušaja njegovog ubistva?</s><s>Kakva je odgovornost zatvorske uprave što, i pored indikacija da će se tako nešto desiti, ništa nije preduzeto da bi napad na generala bio sprečen?</s><s>A sve bi to moralo da bude u prvom planu da je cilj istina, a ne njeno skrivanje, da se teži pravdi, a ne iznalaženju povoda za još jedan ciklus antisrpske propagande.</s><s>MISTERIJE MASAKRA</s><s>Naša vlast takođe nije ozbiljno reagovala.</s><s>Predsedniku Haškog tribunala upućen je zahtev da Radislav Krstić bude premešten iz ozloglašenog zatvora „Vejkfild“, ali nije energično zatražena svestrana istraga u vezi sa zločinom koji se desio, a kamoli da je u njegovom kontekstu pokrenuto pitanje neutemeljenosti osude čoveka u prilog čije krivice ne postoje nikakvi dokazi.</s><s>Jedini „dokaz“ da je general bio umešan u, kako Haški tribunal tvrdi, masovnu egzekuciju muslimanskih muškaraca u okolini Srebrenice, bio je snimak njegovog razgovora sa majorom Obrenovićem.</s><s>A o tome da se radilo o više nego providnoj prevari govori činjenica da čak i sudije institucije kojoj je apriori cilj osuda Srba, kao i prekrajanje istorije, nisu mogle spomenuti snimak da uvrste u sudski materijal.</s><s>No, našle su način da obave povereni zadatak.</s><s>Pošle su od toga da je komandant Drinskog korpusa odgovoran već samim tim što se nalazio u Srebrenici (što takođe nije jasno) u vreme kada se odvijalo streljanje zarobljenika.</s><s>Predsedavajući sudskog veća, Almiro Rodrigez, više puta je pompezno uzviknuo: „Vi ste bili tamo“.</s><s>I to je bilo dovoljno za osudu, iako nije bilo jasno ni koliko je ljudi ubijeno, niti ko ih je i za čiji račun usmrtio, a kamoli da su to uradili ljudi pod komandom generala Krstića.</s><s>Na osnovu floskule da iako nije aktivno učestvovao u onome što se, navodno, desilo, i nije znao šta se događa, morao je da pretpostavi da se nešto loše dešava, i da to spreči, Radislav Krstić je osuđen na 46 godina zatvora.</s><s>Po tom kriterijumu većina generala američke vojske – zbog onoga što je sada u toku u Iraku i Avganistanu, ili se zbilo tokom agresije na Srbiju, odnosno na Vijetnam tokom 60-ih i 70-ih godina prošlog veka, a da ne spominjemo invaziju na Grenadu, bombardovanje Libije ili Kambodže, učešće pripadnika američkih specijalnih snaga u masovnim mučenjima i egzekucijama u Latinskoj Americi – trebalo bi da bude osuđena na 146 a ne 46 godina!</s><s>Tim pre što je nesporno da se sve spomenuto dogodilo, dok misterija tzv. srebreničkog masakra do danas nije rasvetljena.</s><s>A mnogo više indikacija ima protiv francuske obaveštajne službe i plaćenika koji su obavili posao za njen račun, nego Vojske Republike Srpske.</s><s>Međutim, tim pitanjem se ne bavi čak ni naša vlada, već je, naprotiv, nedavno nametnula sramnu rezoluciju kojom prihvatamo tuđe laži usmerene protiv nas.</s><s>I, s druge strane, nedavni surovi pokušaj ubistva Krstića uglavnom se svodi na premeštanje generala u drugi zatvor.</s><s>NEPRAVDA PREMA JEDNOM – PRETNjA ZA SVE</s><s>Nema sumnje, moramo da insistiramo da se to desi, kao i da bude učinjeno sve što je neophodno da tom čoveku bude obezbeđena sigurnost.</s><s>U prilog toga moraju istrajno da deluju srpski patriotski mediji, nevladin sektor i politički subjekti, jer je malo verovatno da je vlast stvarno zainteresovana da se to desi.</s><s>Verovatno nastoji da amortizuje nezadovoljstvo javnosti, a kada se ono stiša, sve će gurnuti pod tepih.</s><s>Ne smemo da dozvolimo da tako i bude, ali moramo da odemo i korak dalje.</s><s>Da uz pomoć pravdoljubivih ljudi u svetu, kao što se već predlaže, formiramo Odbor za odbranu generala Krstića.</s><s>Ne gajim iluziju da svet počiva na pravdi, i da će evroatlantski moćnici, kada im se ukažu činjenice, amnestirati nedužnog čoveka.</s><s>Ali znam da protiv nas u miru i dalje vode rat novim sredstvima.</s><s>I da pokušavaju da unište Republiku Srpsku, završe otmicu Kosova, federalizuju ostatak Srbije, a okupaciju srpskog etničkog i državnog prostora cementiraju našim uvlačenjem u NATO.</s><s>Zato moramo, zalažući se za pravdu za individualnu žrtvu, da se borimo i za pravo na slobodu i egzistenciju našeg naroda.</s><s>Sve to je povezano.</s><s>Monteskje je s pravom napisao: „Nepravda prema jednom predstavlja pretnju za sve“.</s><s>General Krstić je simbol strašne nepravde učinjene našem narodu, a ono što su njemu pre neki dan učinili treba da nas podseti da i nas nisu prestali da razapinju, i da nam spremaju nove paklene muke.</s><s>I zato, a ne samo zbog elementarne ljudskosti, koja je i sama po sebi dovoljan razlog, ne gledajmo pasivno kasapljenje jednog nedužnog, napaćenog čoveka!</s> |
<s>Od 17. novembra 2008. godine Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom izvršio je promene u načinu organizovanja i ubuduće će raditi kao Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku, nastavljjući koncepciju koju je Centar do sada uspešno razvijao.</s><s>Utoliko, već poznata programska orijentacija i dalje važi.</s><s>U okviru globalnog projekta, Stradanje Srba u XX veku,Centar od 12. jula 1992. godine radi na prikupljanju podataka o srpskim žrtvama, kao i počionicima zločina nad našim narodom na prostorima bivše Jugoslavije.</s><s>Glavni ciljevi i osnovni sadržaj projekta.</s><s>Naša namera je da utvrdimo sve bitne činjenice o žrtvama koje smo imali u ovom ratu sa preciznim naznakama za svakog pokojnika (to podrazumeva podatke za identifikaciju - ime, prezime, ime oca, godinu i mesto rođenja - mesto stalnog boravka, pol, zanimanje, vreme, mesto i okolnosti u kojima je žrtva stradala, odgovorni pojedinci ili formacije, svedoci, izvor informacija i fotografija žrtve).</s><s>Na taj način želimo obezbediti potpunu i verodostojnu dokumentaciju o svakom pojedincu srpske nacionalnosti koji je stradao u ovom ratu, a time i o ukupnim žrtvama za svako selo i svaku opštinu u kojoj su živeli naši sunarodnici, kao i za ukupnu teritoriju Bosne i Hercegovine, odnosno Hrvatske.</s><s>U ovoj fazi rada prednost je data istraživanjima o žrtvama poslednjeg rata na prostorima BiH.</s><s>Međutim, to ne znači da je zanemareno područje Hrvatske.</s><s>Prilikom utvrđivanja prioriteta imali smo u vidu da je na ovim poslovima za Hrvatsku, istina na drugi način i drugačijom metodologijom, već godinama angažovan VERITAS i da je Republika Srpska u tom pogledu u nepovoljnijoj situaciji.</s><s>Ovaj posao pokrenut je iz straha da se ponovo, kao što je to bio slučaj u prethodna dva rata, ne dogodi da srpski narod ne raspolaže verodostojnom dokumentacijom o vlastitoj sudbini i vlastitim žrtvama koje je podneo u borbi za svoje oslobođenje.</s><s>Ili, drugačije rečeno, o stradanju koje su prouzrokovali poznanici iz istih ili susednih muslimanskih i hrvatskih naselja.</s><s>Taj komšijski zločin stalno je prećutkivan i izbegavano je da se pomene posle svakog od prethodnih ratova, a to je, sasvim sigurno, prouzrokovalo i doprinelo našem većem stradanju prilikom ponovnog rasturanja, nekada zajedničke, jugoslovenske države.</s><s>Na taj način pokušavamo, a u dobroj meri i uspevamo, pre svega zahvaljujući svedočenju preživelih žrtava, ali i na druge načine, da identifikujemo ne samo uglavnom već poznate idejne vođe u borbi protiv našeg naroda ili rukovodioce raznih institucija (SDA, HDZ, i dr) i vojnih formacija, već i neposredne izvršioce, često ranije poznanike, pa i navodne prijatelje ili komšije naših žrtava.</s><s>Ti podaci su i omogućili formiranje posebnih dosijea o počiniocima zločina nad mnogim našim naseljima, porodicama i pojedincima.</s><s>Prikupljeni i obrađeni materijal o svakom prepoznatom počiniocu zločina sadrži pouzdane ili relativno pouzdane podatke o tome za šta se tereti (identifikacioni podaci, funkcije i jedinice, mesta i vremena zlodela, imena žrtava, imena svedoka, izvori informacija, po mogućnosti i fotografije).</s><s>Namera nam je da utvrdimo zločine počinjene nad našim narodom i učesnike u tim zločinima, bez obzira na stepen njihove odgovornosti.</s><s>Pored toga nastojimo da evidentiramo i uništenu, pokretnu i nepokretnu, imovinu svakog srpskog domaćinstva koje je stradalo u ovom nama nametnurom ratu.</s><s>Istina, taj posao je trenutno, iako već posedujemo izvesnu dokumentaciju, u znatnom zaostatku.</s><s>Prednost je, sa puno razumljivih i opravdanih razloga, data evidenciji žrtava i prikupljanju dokumentacije o onima koji su prouzrokovali naša stradanja.</s><s>Način rada i sistematizacija prikupljenog materijala.</s><s>Sav dokumentacioni materijal koji je neophodan za ovaj posao na teritoriji BiH nalazi se u raznim civilnim i vojnim institucijama, pa i kod privatnih lica, u Republici Srpskoj, a u veoma ograničenom obimu i u Jugoslaviji.</s><s>Otuda i naša stalna obaveza da sarađujemo sa svima onima koji nam u ovom poslu mogu pomoći.</s><s>To su, u prvom redu, skupštine opština, boračke organizacije, službe unutrašnjih poslova, crkvene ustanove, komande ili štabovi vojnih jedinica, Crveni krst, pravosudne institucije, ali i redakcije lokalnih i republičkih glasila i sredstava masovnih komunikacija, pa i pojedina lica, sveštenici i autori publikacija u kojima se obrađuje ova problematika.</s><s>Kooperativnost tih institucija i pojedinaca predstavljaju problem za sebe.</s><s>I pored stalne i nesumnjive podrške koju imamo od državnog rukovodstva RS, ipak na terenu, u lokalnim sredinama, nailazimo na brojne teškoće, pa i, nama razmuljivo, podozrenje i oprez lica od kojih zavisi saradnja.</s><s>To, pored stalnog siromaštva u tehničkim sredstvima, kadru, opremi i finansijama, u dobroj meri usporava ostale aktivnosti i ukupne efekte rada.</s><s>Poseban, često gotovo nesavladiv, problem su podaci za opštine koje se nalaze u muslimansko hrvatskoj federaciji i opštine u Republici Hrvatskoj.</s><s>Sudbina Srba u tim područjima još uvek je enigma koju teško rešavamo.</s><s>Treba, takođe, istaći da je u prethodnoj, pripremnoj, fazi rada obavljen veoma obiman posao na prikupljanju, obradi i selekciji statističkih podataka.</s><s>Reč je o demografskim pokazateljima koji se odnose na nacionalnu strukturu stanovništva u svim naseljima na teritorijama bivših jugoslovenskih republika Hrvatske i BiH, na osnovu kojih je registrovano da je naš narod pre ovog rata živeo u oko 7.700 (ili oko 65%) od ukupnog broja (11.895) naselja u ove dve bivše republike ( u 57% naselja u Hrvatskoj i u 75% naselja u BiH prema popisu 1991. g. živelo je i srpsko stanovništvo).</s><s>Na osnovu toga je napravljen popis naselja u okviru opština i republika kojima pripadaju sa pokazateljima o ukupnom broju pripadnika našeg naroda i relativnom (procentualnom) učešću Srba u ukupnoj populaciji svakog od tih mesta.</s><s>Navedeni demografski pokazatelji iskazani su po popisima stanovništva 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.</s><s>Namera nam je da ove pokazatelje pratimo i dalje u prošlost sve do početka ovog veka, odnosno od prvog popisa stanovništva 1910. godine do poslednjeg 1991. godine.</s><s>Tako bismo za svako seosko ili gradsko naselje dobili jasan pregled prisustva srpske populacije tokom ovog veka.</s><s>U ovoj fazi rada obrađeni su i statistički podaci prema popisu iz 1981. godine o vlasništu nad zemljom za svako naselje u kojem su živeli pripadnici našeg naroda.</s><s>Za oba ova pokazatelja, učešće Srba u ukupnoj populaciji i posedovanje zemljišta, urađeni su i posebni grafički prikazi.</s><s>Sasvim je izvesno da bez ovih podataka i poslova koji su u prethodnoj fazi projekta urađeni ne bismo mogli kvalitetno obraditi i iskazati posledice ovog rata na srpska naselja koja su u svejedno kom obliku i obimu podnela žrtve u periodu 1991 - 1995. godina.</s><s>Razvrstavanje i klasifikacija prikupljene dokumentacije vrši se po selima (dosije naselja) i opštinama ( dosije opštine) u kojima su, kao što smo već pomenuli, po popisu stanovništva 1991. godine živeli pripadnici našeg naroda.</s><s>Dosije naselja je osnova za formiranje dosijea opštine, a dosije opštine je osnova za formiranje dosijea širih administrativnih ili teritorijalnih područja, npr. sreza ili okruga, odnosno međuopštinske zajednice ili regiona, nekog kulturno istorijskog ili etničkog područja (Like, Podrinja, Birča, Bosanske ili Kninske krajine, Hercegovine, Ozrena, Korduna, Istočne Bosne, Posavine, i sl.), sve do celine područja pojedinih bivših jugoslovenskih republika i bivše Jugoslavije.</s><s>Dosije opštine, a to znači i dosije naselja ukoliko se dokumentacija odnosi i na određeno naselje, sadrži arhivsku građu i literaturu, dokumentaciju, statistističke i druge podatke: a) o poslednjem ratu; b) Drugom svetskom ratu i v) Prvom svetskom ratu.</s><s>a) Dosije opštine o poslednjem ratu sačinjavaju: 1) Kartoni žrtava rata, 2) Kartoni domaćinstava (uništena lična imovina), 3) Kartoni počinilaca zločina, 4) Izjave preživelih žrtava, 5) Razni naši i neprijateljski pisani dokumenti (zapisnici, službene beleške, izveštaji, naredbe, i dr. ) u kojima se nalaze svedočenja ili podaci o žrtvama ili licima koja su učestvovala u nekom zločinu, 6) Napisi objavljeni u dnevnoj ili periodičnoj štampi koji se odnose na pojedine događaje u opštini, 7) Demografski pokazatelji i 8) Foto i video dokumentacija.</s><s>b) Dosije opštine o Drugom svetskom ratu čine: 1) Spisak srpskih ili pravoslavnih žrtava, izveden iz opšteg spiska žrtava Drugog svetskog rata Saveznog zavoda za statistiku, 2) Dopune ovog spiska koje se rade na osnovu ostale dokumentacije ( arhivske građe, monografija i publikacija, kao i doskora nepoznatih neposrednih svedočenja preživelih žrtava iz tog perioda, ali i drugih nama poznatih i dostupnih materijala) , 3) Popis zločinaca iz tog perioda, 4) Ostala dokumentacija, ista kao i ona o poslednjem ratu (naši i neprijateljki dokumenti, napisi u raznim publikacijama, svedočenja preživelih, demografski pokazatelji, foto i filmska dokumentacija, itd.).</s><s>v) Dosije opštine o Prvom svetskom ratu sadrži veoma siromašne pokazatelje, a za mnoge opštine na ovom planu još ništa nije urađeno.</s><s>U stvari, ta daleka prošlost i ne može biti predmet većeg interesovanja dok se ne obave svi poslovi vezani za događaje poslednjeg rata.</s><s>Pa ipak, u međuremenu su registrovane i klasifikovane po opštinama sve žrtve koje navode Vl.</s><s>Ćorović u delu Crna knjiga, Vl.</s><s>J. Popović u svom delu Patnje i žrtve Srba sreza trebinjskoga 1914 -1918. i Đ. Beatović Bratunac i okolina u mojim sećanjima.</s><s>Pored osnovnog istraživačkog posla, evidenciji žrtava i počinilaca zločina u razdobljima naših stradanja, posebno ovog poslednjeg, u Centru se radi i na pripremi nekoliko elaborata koji su u neposrednoj vezi sa osnovnim poslovima dosijea opština , ali se, vremenski, ipak odnose samo na zbivanja tokom poslednjeg rata.</s><s>To su:</s><s>- Hronologija događaja značajnih za sudbinu srpskog stanovništva u lokalnoj zajednici.</s><s>Ovo, u konačnom zbiru, može da predstavlja i iskaže sva zbivanja značajna za naš narod u BiH ili Hrvatskoj tokom poslednjeg rata. (Hronologija sadrži npr. vreme, mesto i posledice pojedinih neprijateljskih političkih, verskih, nacionalnih, vojnih i drugih aktivnosti.</s><s>Vreme i mesto pojedinih naših aktivnosti i poduhvata: formiranje SDS, organa vlasti, brigada, sredstava informisanja, itd.</s><s>Sastavni deo hronologije su i razne međunarodne aktivnosti koje se odnose na pojedina područja – zaštičene zone, humanitarna pomoć, NATO aktivnosti, i dr).</s><s>- Popis masovnih grobnica na teritoriji opštine, broj žrtava, vreme nastanka i vreme ekshumacije, imenima identifikovanih pokojnika, pregled odgovornih muslimanskih i hrvatskih jedinica i pojedinaca koji su učestvovali u egzekuciji.</s><s>- Spisak zatvora i logora sa popisom ili brojem zatvorenika, imenima žrtava, imenima i funkcijom rukovodilaca ( komandnog kadra, islednika, čuvara, mučitelja, i dr).</s><s>- Dokumentacija, spomenice, poginulih dobrovoljaca za RS i RSK.</s><s>Reč je o srpskim žrtvama koje bi u dogledno vreme mogle da budu zaboravljene, kao što se to već događalo.</s><s>U odbrani srpskog naroda i srpskih teritorija poginulo je na stotine srpskih dobrovoljaca koji su iz Srbije i Crne Gore pritekli u pomoć onda kada je bilo najteže odupreti se hrvatsko-muslimanskoj najezdi.</s><s>Njihov čin zaslužuje veliku zahvalnost i naša je namera da izdamo posebnu publikaciju, sa tačnim naznakama za svakog palog dobrovoljca o mestu, vremenu i uslovima pod kojima je stradao.</s><s>Već smo kod Predsednika RS pokrenuli inicijativu da se podigne spomenik, uvede posebna Spomenica i proglasi Dan srpskog dobrovoljca u Republici Srpskoj.</s><s>Međutim, odgovor na ovu inicijativu još nismo dobili.</s><s>- Pregled literature, publikacija, napisa u štampi i značajnijih dokumenata koji se odnose na opštinu i koji su služili za formiranje dosjea opštine.</s><s>Smatramo da ovaj pregled poslova koji se obavljaju u Centru svedoči da je reč o veoma obimnom, ali i neophodnom, poduhvatu.</s><s>Svi ti poslovi su u toku i uskoro možemo imati kompletiranu ili relativno kompletiranu dokumentaciju za oko dvadeset opština za razdoblje poslednjeg rata, kao i spiskove srpskih i pravoslavnih žrtava Drugog svetskog rata u tim opštinama.</s><s>Osvrt na obim obavljenog posla</s><s>Kao što smo već pomenuli, prikupljanje podataka, izradu metodologije i neophodnih instrumenata započeli smo jula 1992. godine i od tada, svih proteklih godina, gotovo bez prekida, sa skoro podjednakim intezitetom, traje naš rad na ovim poslovima Sva lica koja su se angažovala na prikupljanju ili obradi podataka u Beogradu ili unutrašnjosti, pogotovo prvih godina, radila su to volonterski i iz čisto patriotskih motiva.</s><s>Od jula 1995. godine prostorije za rad Centra obezbeđuje Udruženje Srba iz BiH (do tada se radilo u stanovima saradnika).</s><s>I pored veoma različitih teškoća, i ne male oskudice u svemu što je za obim i kvalitet ovog posla značajno, smatramo da ono što je do sada urađeno zavređuje značajnu pažnju.</s><s>To je odraz pre svega požrtvovanja samih saradnika Centra, a u neuporedivo manjoj meri je to odraz realnih materijalnih, smeštajnih ili finansiskih uslova.</s><s>Ti uslovi, objektivno posmatrano, skoro da nisu ni postojali.</s><s>Kad je reč o onom što je što je u međuvremenu ostvareno, potrbno je istaći da se obrada prikupljene dokumentacione građe obavlja i ručno i kompjuterski.</s><s>Tako imamo dve vrste identičnog dosijea za svaku opštinu.</s><s>Obrazloženje za ovakav postupak mislimo da nije potrebno, ali treba ipak naglasiti da unos u kompjuter sledi tek posle izvršenih provera ručne, osnovne, obrade.</s><s>Za sve te poslove i neophodnu klasifikaciju po opštinama i naseljima, napravljen je, još u prethodnoj fazi, šifarnik na osnovu kojeg se vrši unos podataka u računar. (Šifarnik sadrži brojčanu oznaku opštine, potom naselja i žrtve, znači neku vrstu matičnog broja za svaki konkretan slučaj.</s><s>Odgovarajuće šifarske oznake date su i za sve počinioce zločina.)</s><s>Precizni pokazatelji, kad je reč o poslednjem ratu, menjaju se i uvećavaju iz dana u dan, ali i nezavisno od toga smatramo da ni podatke o žrtvama, a još manje podatke o počiniocima zločina, pored ostalog i zbog stalno prisutne radoznalosti nama ne naklonjenih instistucija i pojedinaca, još nije uputno iznositi u javnost i zato u ovoj informaciji dajemo samo približne, okvirne, brojčane pokazatelje.</s><s>Dosije opština o poslednjem ratu sadrži u osnovnoj evidenciji (kartoni žrtava rata) podatke oko 28.000 srpskih žrtava u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.</s><s>Od toga je kompjuterski obrađeno oko 8.000 žrtava.</s><s>Za neke opštine istraživanje o našim žrtvama je uglavnom privedeno kraju i verujemo da značajnijih odstupanja od utvrđene evidencije ne može da dođe.</s><s>U ovoj kategoriji nalaze se opštine: Novi Grad (Bosanski Novi), Srebrenica, Goražde, Bosanska Dubica, Mostar, Bratunac, Orašje, Rogatica, Trebinje, Ilijaš, Pale, Nevesinje, Bosansko Grahovo, Oyak, Kupres, Bileća, Srbobran ( Donji Vakuf), Hayići, Gacko, Konjic, i još neke opštine.</s><s>Veoma blizu njima je, po obimu verifikovane obrađene dokumentacione građe, novih oko 30 opština.</s><s>Međutim, na drugoj strani imamo ne mali broj opština u kojima nam je skoro nedostupna dokumentacija o našim žrtvama.</s><s>To su opštine: Velika Kladuša, Ljubuški, Pucarevo, Neum, Jablanica, Tešanj, Cazin, Čitluk, Busovača, Vitez, Grude, Kreševo, Lištica, Posušje, Prozor i Fojnica.</s><s>I nezavisno od toga (problemi tih opština biće u međuvremenu ipak uspešno rešeni) možemo sada sa punom sigurnošću tvrditi - pre svega s obzirom na već dostignuti obim i kvalitet prikupljene i obrađene dokumentacione građe - da ćemo u sasvim dogledno vreme imati potpunu dokumentaciju o svim našim žrtvama u ovom ratu.</s><s>Smatramo da je to samo po sebi vredno pažnje, pored ostalog i zato što se ostvaruje prvi put posle toliko ratova i ne malog stradanja srpskog naroda u tim ratovima.</s><s>Isto tako smatramo da ništa manju pažnju zavređuje i evidencija koju imamo o počiniocima zločina u kojoj je evidentiran petocifren broj onih koji su na razne načine nasrnuli na naš narod i neposredno su odgovorni za stradanja i žrtve srpskog naroda.</s><s>Dosije opština o Drugom svetskom ratu sadrži, kao što smo već naglasili, samo podatke o srpskim i pravoslavnim žrtvama.</s><s>Tako u evidenciji imamo oko 132.000 imena naših žrtava sa područja BiH, ali i taj broj se svakog meseca uvećava za nova imena do kojih dolazimo pregledom arhivske građe i raznih publikacija, prevashodno monografija posvećenih zavičaju i drugom svetskom ratu.</s><s>Moramo ovom prilikom istaći da se u gotovo svim slučajevima sa kojima smo se do sada sreli ne slažu zvanična evidencija, tj. evidencija Saveznog zavoda za statistiku, koju tretiramo kao zvaničnu, i podaci koje nude pojedini autori kad pišu o svom kraju.</s><s>Autori, gotovo po pravilu, navode više imena žrtava u svom kraju nego što nalazimo u državnom popisu iz 1963. ili 1964. godine na osnovu kojeg je i napravljena evidencija koju poseduje Savezni zavod za statistiku.</s><s>Monografije, izjave preživelih žrtava, naši i neprijateljski razni dokumenti iz tog vremena nude ne samo veći obim žrtava, već i veliki broj imena zločinaca o kojima bar neku zvaničnu evidenciju nikada nismo imali priliku da pronađemo u svom dosadašnjem radu.</s><s>Ni ta imena, bez obzira na veliku vremensku distancu, ne smeju da odu u zaborav i moraju konačno da se obelodane i radi sadašnjosti i radi budućnosti.</s><s>Dosije opština o Prvom svetskom ratu uglavnom je prazan i moraće da čeka bolja vremena.</s><s>Ostali poslovi, hronologije događaja, popisi masovnih grobnica, logori, i dr. obrađeni su u skoro istom obimu u kojem su obrađene i žrtve poslednjeg rata.</s><s>Dosije svake opštine radi se u četiri primerka i namenjeni su: 1) opštini na koju se odnosi, 2) Republici Srpskoj (dogovor je bio Predsedništvu), 3) Dokumentaciji Centra i 4) Slobodan primerak ( koji smo mislili da možda treba uručiti našoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi).</s><s>Rukopisni primerak na osnovu kojeg je napravljena konačna verzija dostavljamo Arhivu Srbije.</s><s>Na kraju još nekoliko informacija neophodnih da se sagleda celina funkcija kojima se bavi Centar.</s><s>Kao bitan deo dokumentacije prikupljamo sve publikacije o poslednjem ratu, ali i o dva prethodna rata, i time formiramo posebnu, tematsku, specijalizovanu biblioteku, a u sastavu biblioteke videoteku i fototeku.</s><s>Međutim, nedostatak sredstava u velikoj meri hendikepira ne samo te, već i ostale naše napore.</s><s>Pritom mislimo na izdavačku delatnost.</s><s>Namera nam je da objavimo posebne publikaceje u ediciji Svedočenja o stradanju našeg naroda u svakoj opštini, ili bar u svakom kraju, tokom ovog rata.</s><s>Do sada je štampana knjiga Nikole Helete „Goražde 92-95.” i redakcijsko, posebno, izdanje „Velike obmane”, a u pripremi je još nekoliko rukopisa.</s><s>Svi ti poslovi zahtevaju ne samo značajna materijalna sredstva već i angažovanje ne malog broja ljudi koji stalno ili povremeno sarađuju sa Centrom.</s><s>Lica angažovana u radu Centra zavređuju posebnu pažnju i priznanje, kako po požrtvovanju i odgovornosti na ovom delikatnom poslu, tako i po obimu onoga što je zahvaljujući njima ostvareno od 1992. do danas.</s><s>Broj saradnika, stalnih i povremenih, zavisi od materijalnih mogućnosti i kreće se, kod stalnih saradnika između 11 i 16, a povremenih saradnika od 32 do 38 u toku godine.</s><s>Uglavnom su to lica iz BiH i Hrvatske, ali i iz Beograda i Srbije.</s><s>Sa velikim zadovoljstvom bismo naveli i njihova imena samo mislimo da to nije ni uputno ni neophodno u ovoj informaciji.</s><s>Ovakve institucije kod nas do sada nisu postojale i tek ovaj rat nas je naveo da se, u neku ruku, pozabavimo sami sobom.</s><s>Zločini nad našim, srpskim narodom, i naše žrtve, pogotovo u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, nikada nisu bili predmet posebne pažnje ni države ni veoma različitih državnih ili nacionalnih institucija (Matice srpske, SANU, Crkve, " Prosvete", i dr) i otuda stalno neznanje ko je sve i pod kojim okolnostima u ratu stradao.</s><s>Uglavnom smo se zadovoljavali globalnim, često ne dokazanim, pa i improvizovanim, brojčanim pokazateljima čija je validnost stalno bila sporna.</s><s>Naša namera je da se tako ponašanje konačno prevaziđe.</s><s>S druge strane, dokumentacija koju formira i poseduje Institut za istraživanje zločina nad srpskim narodom na prostorima bivše Jugoslavije gotovo ni u jednom svom segmentu ne oponaša, ili još manje duplira, dokumentaciju ostalih ustanova koje se bave sličnim poslovima i koje su, gotovo bez izuzetka, nastale kasnije.</s><s>Čak naprotiv, naša dokumentacija je u mnogim domenima komplementarna dokumentaciji tih ustanova, a u dobroj meri može da bude i osnovna dokumentacija koja omogućava drugima da realizuju svoje specifične programe.</s><s>Nadamo se da smo u ovoj informaciji saopštili ono što je bitno u programu i dosadašnjim aktivnostima Centra / Instituta.</s> |
<s>„Svi su krivi dok se ne uhvate oni koji su zločine počinili“. (Mustafa Cerić, 11.07.2005.) „...</s><s>Srbija hoće pomirenje sa susedima i da će učiniti sve da se individualizuje krivica za ratni zločin, „kako bi se obeskrivili narodi”“. (Boris Tadić, Politika, 11.07.2011.)</s><s>„Individualizacija krivice za ratne zločine da bi se narodi oslobodili krivice“ bio je osnovni argument prilikom hapšenja odabranih pojedinaca srpskog naroda nakon uništenja Jugoslavije.</s><s>Kaobajagi, kada se pohapsi i osudi političko i vojno rukovodstvo Republike Srpske tada će srpski narod biti pročišćen kao Adam i Eva pre prvoga greha.</s><s>Pri tome, Bošnjaci nisu hapšeni, kao da krivicu ovog naroda niko neće da individualizuje.</s><s>Srpski narod je tako doveden u poziciju onog dečaka koga su pitali šta je to riblje ulje, a on odgovara: „To je ono što svi pričaju da je mnogo dobro, a niko neće da ga pije“.</s><s>U jednom od svojih izvinjavanja i predsednik Srbije Boris Tadić je tražio da se krivica za ratni zločin individualizuje, „kako bi se obeskrivili narodi“. (1) Još odlučniji stav o kolektivnoj krivici srpskog naroda iskazali su reisu-l-ulema Mustafa Cerić: - „Sve dok jedan narod ne bude imao snage da se suoči sa istinom o zločinima pojedinaca počinjenih u njegovo ime koliko god da ih ima, rizikuje da nosi teret kolektivne krivnje“ (2) - „Svi su krivi dok se ne uhvate oni koji su zločine počinili“ (3) ... i Rijaset Islamske zajednice BiH: - „Rijaset IZ-e drži da kolektivna krivnja za genocid prestaje kad se utvrdi individualna odgovornost“ (4) Međutim, svi ovi stavovi, iskazani u formi moralnosti i načela, prestaju da važe istog trena kada ih treba primeniti na zločine počinjene u ime bošnjačkog naroda.</s><s>Individualizacija ratnih zločina u cilju „obeskrivljenja“ Bošnjaka nije počela ni danas, dvadeset godina nakon počinjenih bošnjačkih zločina.</s><s>Odakle ova bezdušnost sveta?</s><s>Zar Bošnjaci nisu zaslužili da se „suoče sa prošlošću“, sa brojnim i monstruoznim zločinima počinjenim „u ime bošnjačkog naroda“, sa genocidnim karakterom države Bosne i Hercegovine?</s><s>Zašto se ovaj narod kažnjava time što istorijski bivstvuje u stanju kolektivne krivice a ne u „obeskrivljenom“ stanju?</s><s>Zar nije dovoljna kazna to što su genocidni zločini bosanskih muslimana tokom Drugog svetskog rata ostali bez svoje individualizacije?</s><s>Po svireposti u izvršenju ratnih zločina posebno se ističu srebrenički Bošnjaci, odnosno Muslimani, kako su sebe nazivali pre promene identiteta.</s><s>Bošnjački zločinci imaju pravo na kaznu.</s><s>Zato je naš današnji zadatak, da baš u Srebrenici, našim komšijama ukažemo na trenutnu kolektivnu krivicu bošnjačkog naroda i da im tako pomognemo, koliko je moguće, da se te krivice oslobode.</s><s>Napomena: - (1) „Predsednik Srbije Boris Tadić, koji je prošle godine prisustvovao obeležavanju 15. godišnjice zločina, ove godine je poslao svojevrsnu poruku uoči obeležavanja, rekavši da Srbija hoće pomirenje sa susedima i da će učiniti sve da se individualizuje krivica za ratni zločin, „kako bi se obeskrivili narodi”. (Politika, 11.07.2011.godine, tekst: „Sećanje na žrtve Srebrenice“) http://www.politika.rs/rubrike/region/Secanje-na-zrtve-Srebrenice.sr.html - (2) reisu-l-ulema Mustafa Cerić, Potočari, 11.jula 2001.godine - (3) reisu-l-ulema Mustafa Cerić, Potočari, 11.jula 2005. godine - (4) Rijaset, Poslanica o Srebrenici, 7.jula 2005.godine - 2,3,4 citirano prema tekstu: „Srebreničke poruke reisu-l-uleme 2001-2011“ objavljenom na sajtu Islamske zajednice BiH: http://www.rijaset.ba/index.php?option=com_content-2011&catid=201:aktuelnosti-kat&Itemid=458 Napomena: tekst je deo izlaganja na okruglom stolu održanom u Srebrenici 8.jula 2012.godine na temu: „Srebrenica prije 'Srebrenice'“, u organizaciji: - Republičkog centra za istraživanje ratnih zločina – Banja Luka - Boračke organizacije RS – opštinski odbor Srebrenica, i - Opštinske organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila – Srebrenica Autor je savetnik u Institutu za istraživanje srpskih stradanja u HH veku iz Beograda.</s> |
<s>"Grobnica za hitne situacije" novi predmet spora Holandije i BiH</s><s>Ponedeljak, 11 jul 2011</s><s>Radio Slobodna Evropa | ponedeljak, 11. jul 2011. | Marija Arnautović Zvaničnici Holandskog ministarstva odbrane odbacili su nedavno tvrdnje da su vlastima u BiH uskratili podatke o „grobnici za hitne situacije“ sa posmrtnim ostacima bošnjačkih civila koji su u julu 1995. umrli u bazi Ujedinjenih naroda nadomak Srebrenice.</s><s>Riječ je o grobnici koju su iskopali holandski vojnici iz sastava mirovnih snaga UN-a stacionirani u Srebrenici koja je u to vrijeme bila zaštićena zona.</s><s>U bazi UN-a koja se nalazila u obližnjim Potočarima kraj Srebrenice neki od civila umrli su zbog izuzetno loših životnih uslova.</s><s>Holandski vojnici su te mrtve civile zakopali u „grobnicu za hitne situacije“ – što je potvrdio glasnogovornik ministarstva odbrane.</s><s>On nije želio biti imenovan, ali je u intervjuu za IWPR kazao kako holandska vlada ne krije lokaciju grobnice i zapravo je obznanila njeno postojanje i moguću lokaciju u izvještaju Netherlands Institute for War Documantation (NIOD) o Srebrenici 2002.</s><s>Međutim, lokacija koja je navedena u tom izvještaju nije bila ispravna.</s><s>“U NIOD izvještaju je navedena lokacija grobnice, tu su i koordinate na vojnoj mapi, ali ako potražite to mjesto na temelju tih koordinata, završićete na cesti.</s><s>Te koordinate, nikako ne mogu biti tačne.” Sve informacije o tome gdje bi grobnica mogla biti nalaze se u izvještaju koji su dali vojnici Dutchbata holandskoj vladi nakon masakra, ali one se povjerljive i holandski sud ih je okarakterisao kao takve.</s><s>Maat: Veoma je teško i ne mogu predvidjeti kada ćemo znati gdje je tačno ta grobnica, a moguće je i da ćemo imati nekoliko lokacija.</s><s>Međutim, nakon intervjua sa bivšim vojnikom Dutchbata Dejvom Maatom koji je 20. juna objavila jedna holandska TV stanica, Ministarstvo odbrane Holandije je pristalo da provjeri izjave vojnika i objavi sve dobijene informacije o mogućim lokacijama grobnice. “Imamo nekoliko izvještaja ljudi koji su bili vojnici Dutchbata, ali ih nažalost ne možemo otkriti, jer smo obećali da nećemo.</s><s>Ali trenutno pregledavamo sve te izvještaje kako bismo otkrili sve informacije o mogućoj lokaciji grobnice.</s><s>Nije tako jednostavno kao što djeluje, jer te informacije ne otkrivaju tačnu lokaciju, već je opisuju.</s><s>Na primjer, kaže se da se grobnica nalazi nekoliko metara od te i te tačke.</s><s>Ali koje tačke?</s><s>Veoma je teško i ne mogu predvidjeti kada ćemo znati gdje je tačno ta grobnica, a moguće je i da ćemo imati nekoliko lokacija.</s><s>Tek kad pronađemo tu grobnicu znaćemo koja je od tih lokacija bila tačna.” Predsjedavajući Kolegija direktora Instituta za traženje nestalih BIH Amor Mašović kaže da ta institucija nije dobila nikakve podatke od Vlade Holandije, te da je veliki dio terena za koji se pretpostavlja da je na njemu “grobnica za hitne situacije” već pretražen.</s><s>O motivima zbog kojih je holandska Vlada ćutala šesnaest godina od okončanja rata u BiH Mašović kaže: “Jedini motiv zašto to danas eventualno ne žele da urade je, upravo, protok vremena.</s><s>Dakle, valjat će objasniti i holandskoj javnosti, a posebno porodicama žrtava, zašto su ćutali punih šesnaest godina.</s><s>Bilo je za očekivati da će oni, unutar kampa, sa tim podacima u najmanju ruku upoznati Unprofor, odnosno, komandu UN, Vladu Republike Bosne i Hercegovine i konačno saopštiti žrtvama.” Glasnogovornik holandskog ministarstva odbrane tvrdi da nije tačno da je riječ o skrivanju lokacije ove grobnice.</s><s>Na pitanje zašto vlada nije preživjelima otkrila informacije o mogućem mjestu grobnice nakon što je saslušala vojnike 1995? “Ne znam ko je tada na tome radio i koji su bili njihovi razlozi da tako postupe.” Axel Hagedorn predstavlja “Majke Srebrenice” u građanskim parnicama protiv UN-a i Holandije.</s><s>U vezi s činjenicom da Holandija nije ranije objavila informacije o ovoj grobnici, on kaže: "Prema našem mišljenju, ovo samo pokazuje da holandski zvaničnici još uvijek rade sve što je u njihovoj moći kako bi zataškali cijelu priču, tj. ono što se desilo u Srebrenici.</s><s>U protivnom, ne postoji niti jedan razlog koji bi ih spriječio da kažu: ‘Izvolite, to je to’, i objave sve podatke koje imaju.</s><s>Ako imate čistu savjest i ne mislite da ste uradili nešto pogrešno, zašto ne biste sve priznali i te činjenice objavili?” Axel Hagedorn govori i o povjerljivim izjavama koje su vojnici Dutchbata dali vladi nakon masakra.</s><s>„U tom dosjeu koji sada ne žele objaviti vjerovatno se spominje da su vlada i vodeći ljudi iz Dutchbat-a imali te informacije, ali da ih nisu obznanili." Postupci holandskih vojnika i komandanata u Srebrenici već dugo su izloženi kritikama.</s><s>Oni koji su uspjeli da prežive genocid u Srebrenici pokrenuli su građansku parnicu protiv Holandije i UN-a.</s><s>Protekle sedmice apelacioni sud u Hagu donio je odluku prema kojoj je država Holandija odgovorna za smrt tri Bošnjaka u Srebrenici 1995. godine.</s><s>Sud je odlučivao, po zahtjevu Hasana Nuhanovića, prevodioca u holandskom bataljonu, koji je izgubio oca, majku i brata, te Rize Mustafića, koji je radio kao električar u bazi holandskog bataljona u Potočarima. (Slobodna Evropa) http://www.danas.org/content/nismo_uskratili_podatke_o_tijelima_srebrenickih_zrtava/24260708.html</s> |
<s>Datum: 12.07.2011 22:00 Autor: Glas Srpske BANjALUKA - Činjenica da niko nije osuđen za zločin nad Srbima, uglavnom starijim licima i djecom u Srebrenici i Bratuncu, dovoljno govori o uticaju politike na pravosuđe u BiH, izjavio je juče šef Koordinacionog tima Vlade RS za istraživanje ratnih zločina i traženje nestalih Staša Košarac. - BiH je zemlja apsurda u kojoj su na političkoj sceni političke strukture bošnjačkog naroda koje nisu spremne da pogledaju istinu u oči i priznaju da su i Bošnjaci odgovorni za ratne zločine u proteklom ratu - rekao je Košarac.</s><s>Na području srednjeg Podrinja i Birča tokom proteklog rata ubijeno je 3.267 pripadnika srpskog naroda, a više od polovine žrtava bili su civili - žene i djeca.</s><s>Bez jednog ili oba roditelja ostalo je oko 800 djece, a oko 5.400 porodica ostalo je bez pokretne i nepokretne imovine.</s><s>Za zločine počinjene nad srpskim stanovništvom na području Srebrenice, Bratunca i ostalih mjesta još nema nijedne optužnice u pravosudnim institucijama BiH.</s><s>Koordinator Tima MUP-a Republike Srpske za istraživanje i dokumentovanje ratnih zločina Simo Tuševljak rekao je da je MUP RS za petnaestak lica koja su imala komandnu odgovornost za zločin nad Srbima na području Podrinja obezbijedio dovoljno dokaza. - MUP RS obezbijedio je dovoljno dokaza za sva lica koja su počinila zločine nad Srbima, sa foto dokumentacijama, video-zapisima, izjavama preživjelih, medicinskom dokumentacijom i sve ono što nedvosmisleno dokazuje zločine nad Srbima na tom području - rekao je Tuševljak.</s><s>On je dodao da jedino što radi Tužilaštvo BiH, to je da ih obavijesti da je obustavljena istraga kada umre neko od osumnjičenih za zločine nad Srbima.</s><s>Tužilaštvo Republike Srbije vodi istragu o zločinima nad 2.000 Srba u periodu od aprila 1992. do juna 1995. koje su počinile muslimanske snage pod komandom Nasera Orića.</s><s>U ovoj instituciji "Glasu Srpske" juče nisu htjeli da daju bilo kakve informacije o broju predmeta, osumnjičenih, niti o tome da li su istrage, poslije svih ovih godina, pri kraju.</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić rekao je da su "predmeti kojima se istražuju zločini nad Srbima u Podrinju u različitoj fazi i obuhvataju više lica".</s><s>On tvrdi da su u jednom predmetu podignute optužnice protiv dvojice optuženih za ratne zločine nad žrtvama srpske nacionalnosti sa područja Zvornika. - Neki od predmeta su nam proslijeđeni od entitetskih tužilaštava, u kojima su bili više godina.</s><s>Činjenica da neki od predmeta nisu okončani u drugim pravosudnim institucijama za deset ili više godina govori da se radi o složenim predmetima - kaže Grubešić.</s><s>Orić Naser Orić je bio komandant jedinica Armije RBiH na teritoriji Srebrenice.</s><s>Haški tribunal je podigao optužnicu protiv Orića i 2006. godine izrekao mu zatvorsku kaznu od dvije godine, zato što nije spriječio zločine nad Srbima.</s><s>U žalbenom postupku prvostepena presuda je preinačena, a Orić oslobođen bilo kakve krivice.</s><s>Identifikacija Od ukupno 22 nestalih Srba iz Zalazja, Biljače, Sasa i Zagone, posmrtne ostatke njih deset polovinom prošle godine je slučajno ekshumirao tim Instituta za traženje nestalih BiH.</s><s>Oni su tragali za bošnjačkim posmrtnim ostacima, a našli masovnu srpsku grobnicu, koju su prepoznali po obilježjima na uniformama.</s><s>Ti posmrtni ostaci ni za godinu nisu identifikovani u laboratoriji u Tuzli, iako su porodice željele da ih sahrane juče, 19 godina poslije nestanka.</s><s>Predsjednik srebreničke Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Mladen Grujičić kaže da su još u martu imali obećanje u laboratoriji u Tuzli da će za dva mjeseca ekshumirani biti identifikovani, ali do toga još nije došlo. http://www.glassrpske.com/vijest/2/novosti/60549/cir/Nijedna-optuznica-za-zlocin-nad-3267-Srba.html</s> |
<s>Srebrenica – „Hakija Meholjić, odbornik iz Srebrenice, izjavio je novinama u jesen ’93.</s><s>Kako mu je u septembru te godine Izetbegović rekao da mu je Klinton predložio (u aprilu ’93) da se srpske snage spuste u Srebrenicu, izvrše pokolj 5000 ljudi, i da na osnovu toga pokolja dođe do intervencije (NATO).</s><s>Setićete se da je u aprilu te godine francusko ministarstvo inostranih poslova dalo zvanično saopštenje kako smo ušli u Srebrenicu i kako krv teče ulicama.</s><s>Ja sam imao muke da zaustavim naše snage i da im objasnim zašto to radim, ali one su me poslušale, ali Francuzi to nisu znali, već su mislili da je na delu scenarijo koji pominje Mehojić ...“.</s><s>Ovaj citat je deo pisama koje je bivši predsednik Republike Srpske Radovan Karadžić namenio Jovan Zametica, svom nekadašnjem savetniku i portparolu, i nalazila su se u torbi koja je pronađena u trenutku hapšenja haškog optuženika, u Beogradu 23. jula 2008.</s><s>Tada su mediji objavili da su kod Karadžića nađeni laptop i nekoliko diskete, a poslednji broj sarajevskog lista „Dani“ objavljuje prvi put i deo njihovog sadržaja.</s><s>Zanimljivo je da iz delova koje je objavio ovaj muslimanski list nema ništa što je sa stanovišta optužnice za ratne zločine pred Haškim tribunalom kompromitujuće za Karadžića.</s><s>Kao haški optuženik u begu, u pismima Zametica iz 2001. godine, Karadžić analizira trenutna politička zbivanja na relaciji međunarodna zajednica – bivša Jugoslavija.</s><s>„Ideja o cepanju RS i pridruživanju istočnog dela Jugoslaviji je neprihvatljiva i može se izbeći.</s><s>Naš najveći problem je što Zapad muslimanima ne da ništa, a posebno državu, i što od nas i Hrvata očekuje da ih ‘razblažimo’ u zajedničkoj državi.</s><s>Svi mi , uključujući i muslimane, žrtve smo ovog zapadnog stava prema muslimanima „.</s><s>On se osvrće i na promenu politike prema Balkanu koju očekuje od republikanske administracije u Vašingtonu i na metaforičan način objašnjava kako je doživeo Bila Klintona.</s><s>„Kada sam video da je Klinton proveo osam godina u Beloj kući ubeđujući psa Badija i mačka Socks da žive u istoj kutiji, jasnije mi je šta je nas snašlo, mada bi nam njegov pristup Bliskom istoku više odgovarao – razdvajanje u miru.“ Iz pisama se može zaključiti da se u tim trenucima on nalazi u Republici Srpskoj, a da izbegava Crnu Goru, odakle je poreklom.</s><s>„Ja se samo primičem, ali ne ulazim u tu ‘takođe svoju zemlju’.</s><s>Ne znam kako bi se vlast ponašala.</s><s>Đukanović se nije zaletao na mene i verujem da ima časti, ali neću da probam, niti da njih dovodim u teškoće.</s><s>Kad neko od mojih treba da me vidi, može da pređe granicu „, poverava se Karadžić Zametici. (Izvor: Vesti / Foto: Vesti) http://www.vaseljenska.com/vesti/klinton-tvorac-srebrenice-2/</s> |
<s>Obaveštavamo vas da će se u organizaciji - Instituta za istraživanje srpskih stradanja u XX veku»</s><s>- u sali SO Voždovac (Beograd, ulica Ustanička br. 53) - dana 20.aprila 2011.godine (sreda) - sa početkom u 18 sati održati tribina sa temom: «Hapšenje Božidara Vučurevića?» Na tribini će govoriti : 1. Mladen Bosić, predsednik Srpske demokratske stranke Republike Srpske 2. Svetozar Vujačić, advokat uhapšenog 3. Boško Obradović, predstavnik Dveri – Pokret za život Srbije 4. Marina Raguš, savetnik u Institutu za istraživanje srpskih stradanja u XX veku.</s><s>5. Ljubiša Ristić, savetnik u Institutu za istraživanje srpskih stradanja u XX veku.</s><s>Moderator programa: Mihailo Petrović</s> |
<s>Hercegovina u Drugom svetskom ratu</s><s>CRNA KNjIGA hercegovačkih stradanja u Drugom svetskom ratu</s> |
<s>Ponedeljak, 13 jun 2022</s><s>IN4S - 13/06/2022 | RTRS Osumnjičeni za ubistvo je uhapšen.</s><s>Radi se o Visočaninu Muameru Hodžiću, kojem je Kantonalni sud u Zenici odredio jednomjesečni pritvor</s><s>Nada je prema pisanju medija, ugostila ubicu u svom domu, a on joj je na gostoprimstvo uzvratio ubistvom koje se desilo 31.5.</s><s>Tijelo je pronađeno sedam dana kasnije u sasušenoj lokvi krvi.</s><s>Na tijelu je bilo više ubodnih rana, jedna i u vratu.</s><s>Mještani pričaju da kobne noći ništa sumnjivo nisu vidjeli, sve do dolaska policije. – O Nadi mogu reći sve najbolje, pile smo kafu i po dva sata – kaže komšinica Emina Nukić.</s><s>Hodžić je priznao ubistvo Radulovićeve, kažu u Tužilaštvu Zeničko-dobojskog kantona, ali motiv ne otkrivaju.</s><s>Lokalni, kantonalni i federalni zvaničnici – ćute.</s><s>Ni riječi osude okrutnog zločina, niti podrške malobrojnim uznemirenim, srpskim povratnicima.</s><s>Ne spominju ni da bi motiv ubistva mogao biti nacionalizam i mržnja prema Srbima. https://www.in4s.net/zlocin-u-visokom-ubijena-srpska-povratnica/</s> |
<s>Posmrtni ostaci sedam Srba ekshumirani iz masovne grobnice u kasarni u Bihaću</s><s>Ponedeljak, 18 jun 2012</s> |
<s>Politika: Žrtvu je trebalo pretvoriti u zločinca - Genocid nad Srbima u Sarajevu (2)</s><s>Sreda, 22 mart 2017</s><s>Milivoje Ivanišević, Dragana Grčić Gavrilović Srbi su u Tribunalu okrivljeni za tri teška zločina počinjena nad musimanima glavnog grada BiH, blokadu grada, etničko čišćenje i granatiranje Sarajeva Mnogi grobovi nikad nisu obeleženi i opojani, mnogi pokojnici nisu ni sahranjeni, neki su bez traga nestali u sarajevskoj magli.</s><s>Još sve kosti nisu izvađene iz provalija i raka, ni otkopane ispod nasipa i smetlišta, neke je zauvek odnela Miljacka.</s><s>Još svi nisu ni pomenuti.</s><s>Predstavnici međunarodne zajednice su sve to videli i znali, ali su okretali glavu.</s><s>Bili su nemi i gluvi.</s><s>Svojim ćutanjem postali su saučesnici u zločinu genocida nad srpskim stanovništvom.</s><s>I više od toga, kad god im se pružila prilika, optuživali su Srbe za sva zla koja su se događala u ovom gradu.</s><s>Godinama su nastojali i uspevali da žrtvu pretvore u zločinca, a zločinca u žrtvu.</s><s>Bilo je vidljivo da je za muslimane Jugoslavija postala suvišna, a time su im postali suvišni i Srbi u Bosni i Hercegovini.</s><s>Tokom 40 meseci rata u BiH donete su 73, ili umalo svake druge sedmice po jedna rezolucija SB OUN (više nego što ih je doneto za ratove u Vijetnamu, Kambodži, Koreji ).</s><s>Skoro polovina se odnosila na Sarajevo.</s><s>Međutim, ni u jednoj rezoluciji nije se pominjao niti su uzeti u zaštitu srpsko stanovništvo i srpski delovi grada.</s><s>Naprotiv, Srbi su u Tribunalu okrivljeni za tri teška zločina počinjena nad musimanima glavnog grada BiH: 1) blokadu grada, 2) etničko čišćenje i 3) granatiranje Sarajeva.</s><s>A šta se ustvari zbivalo pokazaće naredne činjenice: Blokada grada, smatra se za prvi od tri teška srpska zločina.</s><s>Nisu se Srbi u selima oko Sarajeva prihvatili oružja da bi blokirali grad, već da bi se zaštitili.</s><s>Pokolji izvršeni prvih ratnih meseci 1992. godine u selima Grahovište, Kasatići, Milje, Ledići, Čemerno, Krtine, Presjenica, Tošići, Mlini i još bar desetak drugih naselja u okolini, diglo je na noge pobunjene meštane ne samo Sarajeva, već znatno šireg okolnog područja.</s><s>U isto vreme neočekivano su stradala i srpska sela koja su usled nepovoljnog geografskog položaja i radi vlastitog opstanka bila lojalna muslimanskim vlastima.</s><s>Njihova lojalnost za muslimane nije ništa značila.</s><s>Da do toga nije došlo verovatno ne bi buknuo ni srpski ustanak i razvoj događaja bi možda išao mirnijim putem.</s><s>Druga činjenica koja je uznemirila Srbe je ponašanje Unprofora.</s><s>Oni su navodno došli za razdvoje sukobljene strane i čuvaju mir, a ni tada ni tokom celog rata ništa nisu preduzeli da zaštite srpsko stanovništvo od muslimanskih zločina.</s><s>Da su se angažovali u zaštiti srpskih sela i srpskog stanovništva ne bi meštani morali sami da se brane, a time ne bi došlo ni do tzv. blokade Sarajeva.</s><s>Kad su Srbi uvideli da su prepušteni sami sebi i da se jedino oružjem mogu odbraniti i zaustaviti muslimanske naoružane horde bili su prinuđeni da se kako-tako organizuju i formiraju linije svoje odbrane.</s><s>I to ne samo na seoskom području već i u znatnom delu užeg gradskog jezgra.</s><s>Međutim, odbrana civilnog srpskog stanovništva i seoskog područja pretvorena je, izvrtanjem činjenica, u jedan od tri pomenuta ratna zločina za koje su Srbi tokom rata stalno prozivani.</s><s>Od kada je lokalno srpsko stanovništvo sprečilo muslimane da upadaju u njihova sela, medijski je vešto iskonstruisana i lansirana teza o blokadi Sarajeva i usled toga humanitarnoj katastrofi koja preti civilnom stanovništu.</s><s>Zločini po srpskim selima i zaštita srpskog stanovništva nisu ni pominjani.</s><s>Da apsurd bude potpun, Srbi su okrivljeni samo zato što su odbranom svojih sela doveli muslimane u težak položaj.</s><s>Pomoć muslimanima pružio je i Savet bezbednosti OUN koji je usvojio nekoliko rezolucija o Sarajevu.</s><s>Srbima je, umesto zaštite i garancija za ličnu bezbednost, postavljen energičan zahtev da omoguće slobodno kretanje muslimanima, njihovim vojnicima i policajcima, drugim rečima onima koji su već izvršili pokolje.</s><s>Taj ultimatum, normalno, Srbi nisu mogli da prihvate.</s><s>To je bio uzrok novih optužbi.</s><s>Srpska sela i srpski deo grada su bili opkoljeni od muslimana i nalazili su se takođe u blokadi.</s><s>Ali na to se ni Unprofor ni ostale međunarodne institucije nisu osvrtali.</s><s>To ni SB OUN nije uzimao u obzir.</s><s>Ako je reč o opkoljenom ili blokiranom gradu, onda se to odnosilo na sve njegove opštine i sva naselja, bez obzira da li su bili u nadležnosti srpskih ili muslimanskih vojnih i civilnih vlasti.</s><s>To je za obe strane bila pat pozicija.</s><s>Da su činjenice o ugroženosti i blokadi srpskih naselja i srpskog dela Sarajeva u kome se nalazilo više ljudi nego u muslimanskom delu imali isti tretman u medijima kakav je imao muslimanski deo grada možda bi i odnos strane javnosti i pojedinih evropskih država prema Srbima bio drugačiji.</s><s>Na žalost u Sarajevu su predstavnici međunarodne zajednice na stradanje Srba okretali glavu.</s><s>Brojne ambasade i diplomatska predstavništva su takođe ćutala.</s><s>Bili su nemi i gluvi.</s><s>Svojim ćutanjem postali su saučesnici u prikrivanju zločina nad srpskim stanovništvom Sarajeva.</s><s>I više od toga, kad god im se pružila prilika, optuživali su jedino Srbe za sva zla koja su se događala u ovom gradu.</s><s>Sve značajnije medijske kuće imale su dopisništva i svi su pravili medijsku predstavu u kojoj žrtvu treba pretvoriti u zločinca i obratno. (nastaviće se) Milivoje Ivanišević, Dragana Grčić Gavrilović: „Genocid nad Srbima - Sarajevo 1992-1995.</s><s>Svedočenja preživelih logoraša“ Izdavač „Pešić i sinovi“, 2016. www.pesicisinovi.rs Knjiga se može naručiti kod izdavača: prodaja: 062/1264-824 ili na internet adresi: http://www.pesicisinovi.co.rs/index.php/pagebook?&idknj=239 Politika: Prestonica džihada u Evropi - Genocid nad Srbima u Sarajevu (1) Politika: Žrtvu je trebalo pretvoriti u zločinca - Genocid nad Srbima u Sarajevu (2) Politika: Zadržani kao taoci - Genocid nad Srbima u Sarajevu (3) Politika: Tučeni do besvesti - Genocid nad Srbima u Sarajevu (4) Politika: Bogu dušu, Bog je neće - Genocid nad Srbima u Sarajevu (5) Politika: Da vam se zatre seme - Genocid nad Srbima u Sarajevu (6) Politika: Naterali su me da pevam - Genocid nad Srbima u Sarajevu (7) Politika: Koriste nas kao živi štit - Genocid nad Srbima u Sarajevu (8) Politika: Zatvor „Sunce“ i podrum bez svetla - Genocid nad Srbima u Sarajevu (9) Politika: Tata, šta će biti sa nama - Genocid nad Srbima u Sarajevu (10)</s> |
<s>Federalni sudija američke države Kentaki Robert Vir još nije doneo odluku da li da naredi izručenje hrvatske državljanke Azre Bašić Bosni i Hercegovini, gde je optužena za mučenja i ubistva srpskih civila tokom rata 90-ih godina.</s><s>Vir je juče saslušao argumente o tome da li je BiH ponudila dovoljno dokaza za izručenje Bašićeve toj državi, u kojoj je optužena za mučenja i ubistva etničkih Srba iz Dervente 1992. godine.</s><s>Advokat Bašićeve Patrik Neš tvrdi da nema dovoljno dokaza da su njene žrtve bile civili, niti da je ona počinila zločine.</s><s>S druge strane, pomoćnik američkog tužioca Džejms Ahart je rekao da je 26 svedoka potvrdilo navode o ubistvima i mučenjima, a najmanje šestoro od njih pokazalo sliku Bašićeve kao izvršioca, izabravši je među više fotografija, preneo je AP.</s><s>Američke vlasti uhapsile su Bašićevu (51) u martu, pod optužbama za mučenja i ubistva Srba u logorima u BiH, od aprila do juna 1992. godine.</s><s>Pre hapšenja, ona je nekoliko godina živela u Kentakiju, gde je radila u staračkom domu i fabrici za preradu hrane.</s><s>Azra Bašić rođena je kao Azra Alešević u Rijeci, a kasnije se u BiH udala za Nedžada Bašića.</s><s>Koristila je i imena Azra Kovačević i Izabela Bašić, navode mediji.</s><s>Prema tim izveštajima, dokumenta iz američkog Okružnog suda u Leksingtonu sadrže detalje koji ukazuju da je Bašićeva vršila mučenja i ubistva kao jedan od komandanata hrvatske vojne brigade.</s><s>U njima su i svedočenja nekoliko osoba koje tvrde da su prisustvovali ubistvima, kao i da ih je Bašićeva terala da piju krv i benzin, progutaju šaku soli ili jedu jugoslovenske novčanice.</s><s>SAD su primile zvaničan zahtev za izručenje Bašićeve BiH u februaru 2007. godine.</s><s>Njen advokat Neš je rekao da su optužbe veoma ozbiljne i da zato zahtevaju ozbiljnu proveru.</s><s>On je kazao da se jedna optužba odnosi za učešće Bašićeve u ratu, ali je dodao da je taj rat bio veoma komlikovan, uz zamršene okolnosti i mnogo religijskih elemenata, što otežava sudski postupak.</s><s>Tanjug objavljeno: 08/11/2011</s> |
<s>13:19 | 23/11/2011 | Izvor: RTRS Član ratnog Predsjedništva takozvane RBiH Ejup Ganić saslušan je danas u Tužilaštvu BiH zbog zločina u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu 1992. godine, javlja izvještač Srne.</s><s>"U Tužilaštvu BiH razgovarao sam o tome kako se branila BiH 2. i 3. maja 1992. godine", rekao je Ganić novinarima i odbio da otkrije razlog i karakter tog pojavljivanja.</s><s>On nije želio da daje bilo kakve komentare u vezi sa predmetom "Doborovoljačka ulica".</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić nije želio da novinarima saopšti nikave podatke o toku istrage u ovom predmetu, ali kako Srna nezvanično saznaje, istraga je pri kraju, a provodi je strani tužilac Džod Roman.</s><s>Šef Odjeljenja za ratne zločine u Tužilaštvu BiH Vesna Budimir nedavno je predsjedniku Saveza logoraša Republike Srpske Branislavu Dukiću potvrdila da su intenzivirane aktivnosti Tužilaštva BiH na procesuiranju ratnih zločina nad Srbima tokom rata u BiH.</s><s>MUP Republike Srpske još 27. aprila 2005. godine podnio je Izještaj, odnosno krivičnu prijavu protiv 15 lica, za koje postoje osnovi sumnje da su 2. i 3. maja 1992. godine u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu učinili po jedno ili više krivičnih djela ratnog zločina.</s><s>U Dobrovoljačkoj ulici ubijeno je 42, ranjeno 73 i zarobljeno 215 pripadnika JNA, koji su psihički i fizički zlostavljani protivno pravilima međunarodnog humanitarnog prava, odredbama zakona, Ženevskih konvencija i dopunskih protokola.</s><s>Od tog broja, 2. i 3. maja 1992. godine u Sarajevu je, prilikom napada jedinica Teritorijalne odbrane RBiH, ubijeno 10 oficira, 28 vojnika i četiri građanska lica na službi u JNA, od čega je Srba bilo 32, šest Hrvata i četiri muslimana-Bošnjaka.</s><s>Osim napada 3. maja 1992. godine u Dobrovoljačkoj ulici, u Sarajevu 2. maja te godine izvršeni napadi na Dom JNA, sanitetska vozila JNA sa jasnim obilježjima crvenog krsta, vozila za prevoz hrane i na Vojnu bolnicu.</s><s>Republika Srbija je raspisala potjernicu za 19 državljana BiH osumnjičenih za zločin u Dobrovoljačkoj ulici.</s><s>Među licima sa potjernice nalazi se i Ejup Ganić, koji je 1. marta prošle godine bio uhapšen na aerodromu Hitrou u Londonu, ali je pušten uz kauciju, nakon čega je oslobođen odlukom Vestminsterskog suda.</s><s>Srbija je raspisala potjernicu i za Stjepanom Kljujićem, Mustafom Hajrulahovićem Talijanom, Zaimom Backovićem, Hasanom Efendić, generalom Jovanom Divjakom i drugim.</s><s>Vijeće za ratne zločine Višeg suda u Beogradu pokrenulo je u decembru 2008. godine istragu protiv Ganića zbog osnovane sumnje da je neposredno, zajedno sa drugim licima, suprotno konkretnim sporazumima o mirnom povlačenju jedinica JNA iz BiH, izdavao naređenja za napade na objekte JNA u Sarajevu - vojnu bolnicu, Dom JNA, kolonu sanitetskih vozila i vojnu kolonu u Dobrovoljačkoj ulici u Sarajevu, početkom maja 1992. godine.</s><s>Rješenjem o provođenju istrage, Ganiću se stavljaju na teret tri krivična djela - ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika, protivpravno ubijanje i ranjavanje neprijatelja i upotreba nedozvoljenih sredstava borbe.</s> |
<s>Američki sud u Lesingtonu saslušao Azru Bašić optuženu za ratne zločine</s><s>Petak, 18 mart 2011</s><s>ZLIKOVAC U FABRICI ČOKOLADE Azra Bašić (51), optužena za zločine nad zarobljenim srpskim civilima tokom rata u BiH, pojavila se prvi put pred sudom u Leksingtonu, javili su u petak američki mediji.</s><s>Bašićevu je saslušao sudija Robert Vier, koji je zakazao raspravu za 1. april, kada će sud odlučiti o izručenju Bašićeve vlastima u BiH.</s><s>Optužena, koju komšije i kolege s posla znaju kao Izabel Bašić, ispričala je sudiji detalje o njenom životu u Kentakiju - rekla je da radi poslednje dve godine u fabrici "Nestle", da po satu dobija 12,25 dolara, da ima ušteđenih 5.000 dolara koje čuva za penzionerske dane, da ne poseduje svoju kuću.</s><s>Na saslušanju u petak za njenog branioca postavljen je advokat Patrik Neš iz Leksingtona.</s><s>On je, zatražio da se u postupku njegov klijent predstavlja kao "tužena strana" i zatražio je od sudije mogućnost kaucije za Bašićevu.</s><s>Ona je optužena za mučenje i ubistva zarobljenih Srba u tri logora u blizini većinski srpskog naselja Čardak u Derventi, od aprila do juna 1992. godine, dok je bila zapovednik u hrvatskoj jedinici.</s><s>Optužnica je tereti za paljenje zatvorenika, čupanje noktiju, otkidanje ušiju i urezivanje krstova i slova "s" u meso zatvorenika.</s> |
<s>Balijagić: Izetbegovići nastojali da uklone dokaze</s><s>Subota, 15 oktobar 2011</s> |
<s>Hrvatskom tužiocu predati dokazi o zločinima hrvatske vojske</s><s>Subota, 24 septembar 2011</s><s>Info | 17:44 | 22/09/2011 |SRNA Predstavnici Saveza logoraša Republike Srpske predali su danas državnom tužiocu Hrvatske Mladenu Bajiću dokumentaciju na 8 500 hiljada stranica o zločinima regularne hrvatske vojske nad srpskim stanovništvom u BiH od 1992. do 1995. godine.</s><s>"Zločin nad srpskim stanovništvom počinjen je u mjestima Bosanski Brod, Sijekovac, Derventa, Kozarska Dubica, Kostajnica, Novi Grad, Kupres i Mrkonjić Grad", rekao je za Srnu predsjednik Saveza logoraša RS Branislav Dukić.</s><s>Prema Dukićevim riječima, uz dobar prijem tužilaštva Hrvatske obećano je da će imena koja se nalaze na spisku biti procesuirana u županijskim tužilaštvima i da će Savez logoraša RS o tome biti blagovremeno obaviješten.</s><s>"Hrvatska je na pragu EU i ako želi da uđe u Evropu mora da riješi ovo pitanje i da se svi oni koji su počinili zločin u BiH nad srpskim stanovništvom moraju naći pred licem pravde i pravičnosti", ocijenio je Dukić.</s><s>Predstavnike Saveza logoraša RS, koje predvodi Dukić danas je u 14.00 časova u prostorijama Državnog tužilaštva Hrvatske primio državni tužilac Mladen Bajić i njegov zamjenik Jasmina Dolmašić.</s> |
<s>Šef operativnog tima za traŽenje nestalih RS U Potočarima sahranjivani i pobijeni Srbi</s><s>Goran Krčmar, šef Operativnog tima za traženje nestalih RS, kaže da postoje ozbiljne sumnje da su u Memorijalnom centru u Potočarima sahranjivani Srbi.</s><s>U razgovoru za naš list on ističe da posle otkrića da su leševi sarajevskih Srba godinama posle rata skrivani u mrtvačnici bolnice na Koševu, odakle su tek 2003. godine prevezeni i pokopani na groblju u Visokom, niko ne sme da tvrdi da odatle nisu prebačeni u Potočare. - RS odavno tvrdi da su na groblju u Visokom sahranjivani sarajevski Srbi koji se vode kao nestali, što je na kraju i potvrđeno.</s><s>Pošto je dokazano da su u Potočarima sahranjivani i oni koji nemaju nikakve veze sa zločinom u Srebrenici i koji su stradali ili pomrli mnogo pre jula 1995. godine, moguće je i da su u Potočarima sahranjivani i Srbi - smatra Krčmar.</s><s>Imate li vi dokaze za te šokantne tvrdnje? - Ne tvrdim ja ništa, ali imam pravo da sumnjam da je toga bilo.</s><s>Institut za nestala lica BiH (INL) je formiran 2008. godine i njegov osnovni zadatak je bio da uspostavi Centralnu evidenciju nestalih (CEN) i da sagleda sva ekshumirana, a neidentifikovana tela.</s><s>To još nije urađeno, a kada se taj posao obavi i popišu sva tela, imaćemo precizne podatke i o srebreničkim žrtvama.</s><s>Ko je odgovoran što to još nije urađeno? - Menadžment INL i Amor Mašović.</s><s>Za njihov nerad je odgovoran Upravni odbor, dok za nerad UO moraju odgovarati osnivači INL-a BiH, tačnije Savet ministara i Međunarodna komisija za nestala lica BiH.</s><s>U tom lancu niko ne radi svoj posao.</s><s>Ima li rešenja? - RS traži tačno 1.774 nestala i očekujemo od Federacije BiH da precizno kaže koliko nestalih oni traže.</s><s>U ovom trenutku oni barataju podatkom od osam do trinaest hiljada nestalih, što je nedopustivo i opasno.</s><s>Zašto je opasno? - Zato što još niko nije video precizan i tačan broj nestalih u Srebrenici.</s><s>Mi ne negiramo ono što se tamo desilo, ali hoćemo da se tačno utvrdi koliko ljudi je nestalo i da se utvrdi da li je to 7.800, 10.800, 3.800 ili još manje.</s><s>Šta ćete uraditi da se to utvrdi? - I dalje ćemo insistirati da se formiraju spiskovi nestalih u Srebrenici, a kada se to uradi, taj spisak ćemo uporediti sa spiskom pripadnika 28. divizije Armije BiH, pa ćemo videti do čega ćemo doći.</s><s>Vi očigledno hoćete da kažete da veliki broj srebreničkih žrtava, koje se prikazuju kao žrtve genocida, u stvari predstavlja vojnike 28. divizije izginule u borbi? - Tako je, ali ja to ne želim da tvrdim bez preciznih podataka.</s><s>Zato insistiramo na formiranju CEN, jer će dati jasan i nedvosmislen odgovor na takva pitanja.</s><s>Nažalost, INL BiH ne odgovara istina i zato koči proces traženja nestalih Srba.</s><s>Nažalost i neki Srbi učestvuju u skrivanju zločina tzv. Armije BiH Kako naterati rukovodstvo Instituta za nestala lica da radi u skladu sa zakonom? - Ne mogu naterati Amora Mašovića i Bošnjake, ali mogu postaviti pitanje šta rade Srbi.</s><s>Načelnik odeljenja za ekshumacije u INL BiH je Srbin Dušan Pavlović, ali mi od njega ne dobijamo nikakve informacije.</s><s>Kako ne možete da dobijete informacije? - Nažalost, ispada da Srbi učestvuju u skrivanju srpskih žrtava.</s><s>Tražimo da se u INL izvrše kadrovske izmene, pre svega kada su u pitanju Srbi.</s><s>Kancelarija INL u Banjaluci u kojoj je zaposleno četiri-pet ljudi je od 2008. godine pronašla i identifikovala samo telo Dušana Kleuta, dok kancelarija u Doboju nije rešila nijedan slučaj.</s><s>Na osnovu čega to tvrdite? - Navešću dva primera.</s><s>Šef Kancelarije Instituta za nestala lica BiH u Bihaću Mujo Begić je čitav rat proveo u kasarni u Bihaću u kojoj je tek pre desetak dana otkrivena masovna grobnica pobijenih Srba.</s><s>On se ne može braniti da to nije znao.</s><s>Međutim, nije u pitanju on kao Mujo Begić, već kao šef kancelarije INL koji je to krio.</s><s>To je skandalozno!</s><s>A drugi primer? - Nazif Felić je tužilac za ratne zločine Kantonalnog tužilaštva u Bihaću, a čitav rat je proveo u toj kasarni kao vojni tužilac.</s><s>Pitam Visoki sudski i tužilački savet BiH da li očekuju od takvog čoveka da procesuira one koji su pobili te Srbe i sakrili ih u tu kasarnu pred njegovim očima.</s><s>Proces traženja nestalih Srba se ometa, za zločine nad Srbima niko ne odgovara, i što je najgore, na kraju se zločinci aboliraju.</s><s>Kako se aboliraju? - Poslednji primer je deportacija u Tunis Karaja Kamena bin Alija, poznatog kao Abu Hamza.</s><s>U presudi generalu Rasimu Deliću navodi se da su zločin nad Srbima na Ozrenu počinili pripadnici odreda „El mudžahedin", u kome je bio Abu Hamza.</s><s>I takav čovek se deportuje, umesto da odgovara za zločine.</s><s>Šta je to, nego abolicija?</s><s>Darko Momić Izvor:</s> |
<s>Banovići: Pronađeni skeletni ostaci srpskih vojnika</s><s>Petak, 23 septembar 2011</s> |
<s>Najava ukopa neidentifikovanih - dokaz da su Potočari falsifikat</s><s>Subota, 22 februar 2020</s><s>BEOGRAD, 21.</s><s>FEBRUARA /SRNA/ - Direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku Milivoje Ivanišević ocijenio je povodom najave da će u Memorijalnom centru Potočari 11. jula biti ukopana 82 neidentifikovana lica, da je taj centar "veliki bošnjački falsifikat" jer su i do sada na tom mezarju "sahranjivani oni kojima tamo nije mesto".</s><s>"Celo to mezarje je jedan veliki falsifikat", rekao je Ivanišević Srni.</s><s>On je dodao da postoji opravdana sumnja da su identifikovane i žrtve prvog ukopa u Potočarima.</s><s>"Kada god su ukopavali neidentifikovana imena, mi smo nalazili dokaze da su tu ukopavani zločinci.</s><s>Jednostavno da se ne bi znalo ime, jer iza svakog njihovog imena stoji zločinac i da bi prikrili da i dalje zakopavaju zločince oni neće da kažu njihova imena.</s><s>Ne osporavam ni sve druge pretpostavke, ali bih ovo stavio na prvo mesto", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naglasio da se već prvih godina ukopa postavilo pitanje otkud u mezarju više ukopanih nego tijela koja su iskopana iz masovnih grobnica.</s><s>"Iz masovnih grobnica, po dokumentaciji Haškog istražitelja Dina Meninga, otkopano je 1.880 tela, a po nekom naknadnom svedočenju 2.400 tela", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naveo da je Institut za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku analizirao spiskove ukopanih do šestog ukopa, te je utvrđeno da su tamo posmrtni ostaci 800 lica koja su glasala 1996. godine, a u mezarje su ukopana kao žrtve iz 1995. godine, naglasivši da sve te mahinacije traže neko objašnjenje.</s><s>"Oni to objašnjenje suvislo i razumno ne mogu da daju", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naveo i da su uvijek iznova ukopavana i prikazivana imena onih koji su već bili pokopani u mezarju, naglasivši da je srpska strana do sada otkrila mnoge bošnjačke trikove u vezi sa dešavanjima u Srebrenici i konkretno za Potočare koji su ponajviše "vojničko groblje".</s><s>"Na onom spomen-kamenu na ulazu u memorijal ima 14 opština.</s><s>Ja sam to fotografisao i odneo Radovanu /Karadžiću/ u Hag.</s><s>Prema tome, tu nije reč samo o Srebrenici.</s><s>Pitanje koliko tu ima Tuzlaka, koliko iz Kladnja, koliko iz Olova, Sarajeva", rekao je Ivanišević.</s><s>On je ukazao da bi, ako se već ne znaju imena onih koji će biti pokopani u Potočarima 11. jula, Kolegijum direktora Instituta za traženje nestalih BiH trebalo pitati sa koje lokacije su tijela dovezena i ko ih je predao.</s><s>Ivanišević je naglasio da bi to odagnalo sumnju da će među onim koji će biti sahranjeni po muslimanskim običajima biti i srpskih žrtava iz okoline Srebrenice kojih je bilo u nekim od 29 masovnih grobnica na tom području.</s><s>"U masovnoj grobnici Orahovac nađeni su posmrtni ostaci Gojka Todorovića, Branke Matić i Vojislava Miloševića, a u grobnici Kozluk posmrtni ostaci Stanka Danilovića.</s><s>Postavlja se pitanje kome su ta tela predata i da li se ikada došlo do informacije gde se nalaze", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naveo da je posebno zagonetna sudbina posmrtnih ostataka Matićeve, jer je to jedino žensko tijelo nađeno u masovnim grobnicama na području Srebrenice.</s><s>Bošnjački član Kolegijuma direktora Instituta za traženje nestalih lica BiH Amor Mašović najavio je da će 11. jula u Potočarima kod Srebrenice biti sahranjena i 82 neidentifikovana lica.</s><s>Udruženja koja okupljaju srpske žrtve traže da Mašovićeva namjera bude spriječena jer postoji opravdan strah i sumnja da je riječ o srpskim žrtvama. http://89.111.245.19/novosti/764371/najava-ukopa-nntifikovanih---dokaz-da-su-potocari-falsifikat.htm</s> |
<s>subota, 28. apr 2012, 14:52 -> 16:08 Svedočenja nekoliko osoba koje do sada nisu bile obuhvaćene istragom o predmetu "Dobrovoljačka" dostavljene su tužilaštvu BiH.</s><s>Nova svedočenja, kako se navodi, potvrđuju ubijanje, zarobljavanje, mučenje i zlostavljanje vojnika JNA.</s><s>Centar javne bezbednosti Istočno Sarajevo dostavio je tužilaštvu BiH dopunu službenog izveštaja u vezi sa predmetom "Dobrovoljačka", koja sadrži svedočenje neposrednih žrtava zločina počinjenog u toj sarajevskoj ulici tokom poslednjeg rata.</s><s>Kako su preneli bosanski mediji, operativnim radom došlo se do podataka o više osoba koje do sada nisu bila obuhvaćena predmetnom istragom, a bila su neposredne žrtve zločina koji je počinjen u Sarajevu 2. i 3. maja 1992. godine nad pripadnicima JNA.</s><s>Nova svedočenja potvrđuju ubijanje, zarobljavanje, mučenje i zlostavljanje vojnika JNA.</s><s>Njihove izjave nadležnim organima dostavljene su prvi put tužilaštvu BiH.</s><s>Dopuna službenog izveštaja dostavljena je Tužilaštvu juče, kažu iz Centra javne bezbednosti, a u tužilaštvu kažu da tu dokumentaciju još nisu dobili.</s><s>Portparol tužilaštva BiH Boris Grubešić je istakao da je potrebno da prođe bar jedan dan, a s obzirom na to da je dokumentacija prosleđena juče, najverovatnije je da će u tužilaštvo stići u ponedeljak.</s><s>Strani član tužilaštva BiH Džud Romano doneo je 17. januara 2012. godine naredbu o obustavljanju istrage u slučaju "Dobrovoljačka" protiv 14 osoba, među kojima i člana ratnog predsedništva Ejupa Ganića, Zaima Backovića i Jovana Divjaka.</s><s>Romano je rekao da je utvrđeno da u radnjama osumnjičenih lica nisu sadržana obeležja krivičnog dela.</s><s>Istraga je obustavljena i protiv Hasana Efendića, Jusufa Pušine, Emina Švrakića, Dragana Vikića, Fikreta Muslimovića, Dževada Topića, Jovice Berovića, Rešada Jusupovića, Jusufa Kecmana, Damira Dolana i Ibrahima Hodžića.</s><s>Prilikom dogovorenog povlačenja pripadnika JNA i komande Druge vojne oblasti iz Sarajeva 3. maja 1992. godine u Dobrovoljačkoj ulici, u zasedi koju su postavile paravojne formacije "zelene beretke" i "patriotske lige", kao i Teritorijalne odbrane, ubijena su 42 pripadnika JNA, ranjena 73, dok je 215 vojnika zarobljeno. http://www.rts.rs/page/stories/ci/story/3/%D0%A0%D%D0%B2%D0%BE%D1%99%D0%B0%D1%87%D0%BA%D0%B0%22.html</s> |
<s>16/11/2012 | 18:33 | RTRS Tužilac Tužilaštva BiH danas je bez saglasnosti ovlaštenih predstavnika Instituta za nestala lica okončao ekshumaciju na lokalitetu sarajevskog naselja Alipašino polje, izjavio je član Kolegijuma direktora Instituta Milutin Mišić.</s><s>"Nezadovoljni smo takvom odlukom i smatramo da ta ekshumacija nije završena.</s><s>To je četvrti izlazak i prvi put da je nešto pronađeno i kada smo očekivali da imamo rezultate ekshumacija je prekinuta", rekao je Mišić.</s><s>On je istakao da je ova ekshumacija trebalo da bude rađena i ranije, pošto je riječ o lokaciji koju je prijavio MUP Republike Srpske.</s><s>"Sada imamo situaciju da je Tužilaštvo ekshumaciju završilo, a da je ostala nezavršena.</s><s>Mi ćemo podnijeti zahtjev da se na ovom lokalitetu ekshumacija ponovi i kopaćemo dok ne budemo sigurni da smo pronašli sve žrtve", rekao je Mišić.</s><s>On je napomenuo da je riječ o primarnoj grobnici te da će, ukoliko ne bude nađeno još posmrtnih ostataka, tražiti od nadležnih instituicja da daju odgovor gdje su izmještena tijela.</s><s>Predsjednik Udruženja porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić smatra da odluka postupajućeg tužioca Eldara Jahića o obustavljanju ekshumacije predstavlja potvrdu da ratne zločince nad Srbima, naredbodavce i izvršioce štiti direktno Tužilaštvo u Sarajevu, sa Vesnom Budimir na čelu.</s><s>"U ponedjeljak će delegacija koju čine predstavnici Instituta za nestala lica i Udruženja nestalih posjetiti Tužilaštvo BiH i pitati direktno zašto je prekinuta ekshumacija kada su pronađeni posmrtni ostaci", rekao je Mandić.</s><s>Nada Samardžić, koja traži posmrtne ostatke supruga već 20 godina, rekla je danas novinarima da je uzaludno kopati po Sarajevu već da treba pitati člana Kolegijuma direktora Instituta za nestala lica Amora Mašovića i Dragana Bulajića, koji je tokom rata bio zadužen za razmjenu, gdje su nestali sarajevski Srbi, jer oni to sigurno znaju.</s><s>Na lokalitetu sarajevskog naselja Alipašino polje pronađeni su posmrtni ostaci za koje se pretpostavlja da je riječ o Srbima stradalim u Sarajevu 1992. godine.</s><s>Mandić je po pronalaženju posmrtnih ostataka rekao da se pretpostavlja da je riječ o Slobodanu Samardžiću, Stani Šehovac i ostalim Srbima, ubijenim početkom rata na Alipašinom polju.</s><s>On je naveo da Udruženje sa predstavnicima Instituta za nestala lica BiH traga za oko 40 srpskih žrtava koje su stradale na lokaciji današnjeg Bulevara Meše Selimovića.</s><s>Među tim žrtvama su i Čedo Krajišnik sa Mojmila, Božo Mandić iz Nedžarića i Anđelko Kulina iz "B" faze Alipašinog polja.</s><s>M.K. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=74425</s> |
<s>Opština Bratunac (44°19′ SGŠ 19°34′IGD) se prostire se na površini od 293 km2.</s><s>Smeštena na severoistoku Republike Srpske, okružena opštinama Zvornik, Srebrenica i Vlasenica, a rekom Drinom se graniči sa republikom Srbijom u dužini od 68 km.</s><s>U opštini postoji 15 mesnih zajednica, u kojima živi 20.800 stanovnika.</s><s>U opštini Bratunac Srbi su većinsko stanovništvo.</s><s>Naseljena mesta Abdulići, Banjevići, Biljača, Bjelovac, Blječeva, Boljevići, Brana Bačići, Bratunac, Dubravice , Fakovići, Glogova, Hranča, Hrnčići, Jagodnja, Jaketići, Jelah, Ježeštica, Joševa, Konjevići, Krasanovići, Kravica, Lipenovići, Loznica, Magašići, Mihaljevići, Mlečva, Mratinci, Oćenovići, Opravdići, Pirići, Pobrđe, Pobuđe, Podčauš, Polom, Rakovac, Repovac, Sikirić, Slapašnica, Stanatovići, Suha, Šiljkovići, Tegare, Urkovići, Vitkovići, Voljavica, Vraneševići, Zagoni, Zalužje, Zapolje i Žlijebac.</s><s>Stanovništvo Po poslednjem službenom popisu stanovništva iz 1991. godine, opština Bratunac imala je 33.619 stanovnika, u 50 naselja.</s><s>Nacionalni sastav: * Muslimani - 21.535 (64,05) * Srbi - 11.475 (34,13) * Hrvati - 40 (0,11) * Jugosloveni - 223 (0,66) * ostali - 346 (1,05) Nacionalni sastav 1971. godine, bio je (od ukupno 26.513 stanovnika): * Muslimani - 13.428 (50,64) * Srbi - 12.820 (48,35) * Hrvati - 50 (0,18) * Jugosloveni - 15 (0,05) * ostali - 200 (0,78) Grad Bratunac, 1991. ukupno: 7.695 * Muslimani - 4.311 (56,02) * Srbi - 3.037 (39,46) * Hrvati - 32 (0,41) * Jugosloveni - 159 (2,06) * ostali - 156 (2,05) Istorija Bratunac se prvi put pominje 1381. godine kao mesto kroz koje je prolazio put iz Bosne u Srbiju, sastojao se od 5 kuća u kojima je živelo oko 30 stanovnika.</s><s>Početak ekonomskog razvoja ovog područja vezuje se za početak organizovane proizvodnje i otkupa duvana 1886. godine.</s><s>Most na reci Drini je izgrađen 1926. godine, čime su poboljšani komunikacioni uslovi koji su podstakli razvoj čitavog regiona.</s><s>Samostalna opština je postao 1927. godine.</s><s>Posle potpisivanja Dejtonskog sporazuma opština Bratunac je u celini ušla u sastav Republike Srpske.</s> |
<s>Datum: 20.01.2012 22:00 Autor: Goran Maunaga TUZLA - Njemački istražioci još sa mnom nisu kontaktirali povodom tvrdnji da organizacija "Poziv u raj" iz Tuzle ima veze sa istoimenom organizacijom iz Njemačke i sa navodnim boravkom atentatora iz Frankfurta Arida Uke (21) u Zenici.</s><s>Izjavio je to "Glasu Srpske" predstavnik grupe "Poziv u raj" iz Tuzle koji se predstavio kao Danijel Karabegović.</s><s>Kosovskom Albancu Aridu Uki se sudi u Njemačkoj pod optužbom za ubistvo dva američka pilota i ranjavanje još tri lica u martu prošle godine na aerodromu u Frankfurtu.</s><s>Presuda bi trebalo da bude donesena uskoro, a do tada njemački istražioci provjeravaju njegove i veze njemačkih islamista sa radikalnim islamskim krugovima u BiH.</s><s>Njemački mediji, pozivajući se na NATO izvještaje, navode da je Uka 2010. godine boravio u jednom kampu za obuku u Zenici.</s><s>Strani obavještajni izvori navode da sa tim boravkom veze imaju organizacije "Poziv u raj" iz Frankfurta i Tuzle, te grupa "Aatrij" iz Zenice s ogrankom u Kiseljaku.</s><s>Prema podacima NATO-a iz novembra 2010. godine, grupe "Aatrij" i "Interaktiv" optužene su da "aktivno regrutuju za borbe u Avganistanu protiv SAD".</s><s>One su, navedeno je, nastavile rad organizacije Aktivna islamska omladina (AIO) poslije zabrane postojanja.</s><s>Karabegović tvrdi da tuzlanski "Poziv u raj" "nema nikakve veze sa istoimenom njemačkom grupom čiji je osnivač Muhamed Sejfudin Čiftči (Abu Anas)".</s><s>Međutim, Abu Anasova organizacija nosi naziv "Einladung zum Paradies" (EZP), a njen ogranak u BiH nosi naziv "Poziv u raj/Poziv u dženet". - Abu Anasa poznajem odlično, ali njemačka organizacija "Poziv u raj" ukinuta je prije dvije godine.</s><s>Mi nismo njen ogranak, a taj naziv sam uzeo jer mi se dopao.</s><s>Sarađujemo samo sa grupom "Poziv u raj" iz Turske.</s><s>Nikad nisam upoznao Arida Uku (Abu Rejam) - tvrdi Karabegović.</s><s>Šef udruženja "Aatrij" je i Elvir Čolaković, a kad smo Karabegovića upitali da li njega poznaje, rekao je da upravo sjedi pored njega. - Ni "Aatrij" ne postoji, ta organizacija je ukinuta prije šest godina, a Čolaković u Zenici drži obdanište.</s><s>Evo i on negira da poznaje Arida Uku i da je on boravio u Zenici - kaže Karabegović.</s><s>Priznaje samo da "poznaje Ukine prijatelje, njemačke daije, islamske misionare Pjera Vogela (Abu Hamza), Svena Laua (Abu Adam), kao i Abu Anasa".</s><s>Vogel je dva puta bio u posjeti Sarajevu i Zenici 2007. i 2010. godine.</s><s>Njegov domaćin bila je organizacija "Demus", a on se navodno susreo i sa reisom Mustafom Cerićem.</s><s>Njemački istražioci su među 125 prijatelja Arida Uke na "Fejsbuku", gdje se predstavljao kao Abu Rejam, pronašli vođe njemačkih selefija, godinama aktivnih u BiH.</s><s>Karabegović i Čolaković nisu mogli da potvrde da li je došlo do sastanka Vogela (Abu Hamze) sa reisom Cerićem, ali su potvrdili da je tačno da im je u oktobru prošle godine otkazan skup u planinama Hesena u Njemačkoj.</s><s>Za tada je bio zakazan seminar za oko 200 vehabija iz BiH i Njemačke pod nazivom "Život u islamu je lijep".</s><s>Prema saznanjima "Glasa Srpske", njemački istražioci zabranili su održavanje tog skupa baš zbog saznanja da su njegovi organizatori povezani sa Aridom Ukom i sa regrutovanjem omladine za terorističke napade.</s><s>Ugovor o iznajmljivanju hostela za 200 vehabija iz BiH i Njemačke potpisao je Muhamed Čiftči (Abu Anas).</s><s>Kao predavači na zabranjenom seminaru u Hesenu bili su najavljeni Safet Kuduzović i Hajrudin Ahmetović, islamski misionari iz BiH.</s><s>Kuduzović je imam u Austriji, blizak vođi vehabijske zajednice u Beču Muhamedu Fadilu Porči.</s><s>Oni su šerijatski konsultanti islamskog lista "El Asr" koji izdaje džemat u Holandiji pod nazivom "Štihting Hidžra", a distribuiše se u džematima bošnjačke dijaspore i brojnim džematima u BiH i Sandžaku. http://www.glassrpske.com/vijest/2/novosti/69225/cir/Arid-Uka-boravio-u-kampu-u-Zenici.html</s> |
<s>Odazivajući se pozivu Zavičajnog udruženja Tuzlaka u Bijeljini, prenosimo njihov poziv da saznanja koja imate o napadu muslimanskih neregularnih naoružanih snaga u Tuzli, 15. maja 1992, a posebno imena stradalih ili nestalh pripadnika JNA.</s><s>Za šire informacije možete pogledati i knjigu osnivača i direktora Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Milivoja Ivaniševića „Polja nesreće“ .</s><s>ZAVIČAJNO UDRUŽENjE TUZLAKA U BIJELjINI B I J E Lj I N A Poštovani, molimo vas da povodom obilježavanja 25. godišnjice zločina u Tuzli, 15.</s><s>MAJA 1992. godine, objavite na vašem portalu spisak žrtava stradalih u zločinačkom napadu u Tuzli.</s><s>KNjIGA STRADALNIKA U NAPADU NA KOLONU JNA 15.</s><s>MAJA 1992.</s><s>GODINE NA LOKALITETU BRČANSKA MALTA U TUZLI Ovog 15. maja navršava se četvrt vijeka od zločina u Tuzli, kada je na prevaru i mučki masakrirana kolona nedužnih pripadnika JNA.</s><s>Oni su, po nalogu jugoslovenskog vojnog rukovodstva, na osnovu sporazuma sa muslimanskim predstavnikom BiH, i po dogovoru sa gradskim vlastima Tuzle, na neborbeni način napuštali kasarnu, kako bi se dislocirali izvan prostora ove republike.</s><s>U toj neborbenoj koloni bilo je, osim profesionalnih vojnih lica, vojnika-regruta, pozadinaca i civilnih lica na službi u JNA, i mobilisanih rezervista, koji su pomagali u neophodnim poslovima tokom priprema za evakuaciju.</s><s>Poštujući naredbe pretpostavljenih i dogovoreni način i pravac izlaska, oni su krenuli iz kasarne i ubrzo sačekani u paklenoj zasjedi, u dijelu Tuzle zvanom Brčanska Malta.</s><s>Tu su, opkoljeni sa svih strana, zasuti paljbom i zapaljivim sredstvima iz okolnih zgrada, sa terasa i krovova, i sa mjesta pogodnih za zasjede duž cijelog pravca njihovog kretanja.</s><s>Na brisanom prostoru, bez namjere i mogućnosti da pruže bilo kakav otpor, mnogi su likvidirani, pa čak i izgorjeli u zapaljenim kamionima.</s><s>Brojni ranjeni i požarom zahvaćeni nesrećnici bili su i brutalno dotučeni pri pokušaju da se udalje od mjesta napada.</s><s>Njihova izgorjela i unakažena tijela tada su sklonjena i nisu sva ni do danas predata njihovim porodicama.</s><s>Molimo Vas da PAŽLjIVO pročitate priloženi spisak do sada zvanično utvrđenog, ali nažalost ne i konačnog broja žrtava stradalih u zločinačkom napadu u Tuzli.</s><s>Osnovano se pretpostavlja da to nije i konačni spisak, i da ima još neupisanih i neidentifikovanih.</s><s>Neki od ranjenih su ubrzo potom, ili nešto kasnije, i umirali, pa vjerovatno nisu ni upisani kao žrtve iz „tuzlanske kolone“.</s><s>Pojedine porodice stradalih su ubrzo nakon tih događaja protjerane ili raseljene, neke su i sasvim nestale, a neke nisu sa prostora Tuzlanske regije, pa otuda mogućnost da su, iz tih i sličnih razloga, izostala još neka imena.</s><s>Spisak ubijenh/nestalih pripadnika JNA u Tuzlanskoj koloni 15.5.1992.</s> |
<s>Milivoje Ivanišević: OTVORENO PISMO REDAKCIJI AGENCIJE SRNA</s><s>Utorak, 25 maj 2021</s><s>Poštovani, Objavljivanjem feljtona o stradanju Srba srebreničkog kraja od aprila 1992. do aprila 1993. godine SRNA je, bez sumnje, učinila značajan korak da se konačno objavi taj decenijama prikrivan muslimanski zločin.</s><s>Na žalost feljton se, neočekivano, u jednom važnom delu razlikuje od originala.</s><s>Reč je o izostavljenim imenima muslimana koji su identifikovani u pojedinim situacijama koje se opisuju u memorandumu.</s><s>U originalu, koji je meseca juna 1993. god. dostavljen OUN i nekim bitnim institucijama američke administracije u Vašingtonu, navedene su sve činjenice koje su bitne za verifikovanje događaja na koje se studija, ili u ovom slučaju memorandum, odnosi.</s><s>Te činjenice su mesto i vreme događaja, a uz to i imena učesnika.</s><s>U feljtonu su tačno prepisane prve dve činjenice, podaci o mestu i vremenu.</s><s>Prikriveni su, znači i falsifikovani, podaci o imenima.</s><s>Delovi teksta sa imenima srpskih žrtava verni su originalu, ali su bez mog odobrenja izostavljeni delovi teksta sa imenima ostalih lica koja nisu stradala, ali su bila prisutna.</s><s>Tako nešto po zakonu o autorskim pravima nije dozvoljeno.</s><s>Umesto obrazloženja smatram da je neophodno imati u vidu naredne činjenice.</s><s>A) Imena koja su izostavljena u feljtonu objavljena su pre 23 godine u tekstu na engleskom jeziku i o njima je tom prilikom obaveštena međunarodna javnost (OUN, Stejt department, Senat SAD i CIA).</s><s>B) Ista imena su objavljena i na srpskom jeziku u knjizi „Hronika našeg groblja- ili slovo o stradanju srpskog naroda Bratunca, Milića, Skelana i Srebrenice“.</s><s>Izdavač: jugoslovenski Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava“, juna 1994. u tiražu od 3.000 primeraka.</s><s>Po primerak knjige dostavljen je, besplatno kao poklon autora, porodicama srpskih žrtava u navedenim opštinama.</s><s>Time su sva ta imena već decenijama poznata lokalnom stanovništvu i do sada nije bilo prigovora.</s><s>V) Može da bude sporna kvalifikacija dela.</s><s>Navedeni tekst nije krivična prijava i niko od pomenutih nije neposredno optužen za ubistvo.</s><s>To je studija o stradanju srpskog naroda i njegovim žrtvama u navedenim selima i vremenu kad se to dogodilo.</s><s>Bez imena žrtava i odgovornih za njihovo stradanje sigurno je da gube i studija, a sada i feljton, svoj osnovni, činjenički, smisao.</s><s>Ne mogu se činjenica i istine graditi na anonimnim imenima i fantomskim licima.</s><s>G) Na žalost, kao što verovatno znate, srpska nacija nikad, kao ni ovom prilikom, nije imala dovoljno pravnika da procesuiraju sve zlikovce nad srpskim narodom u dvadesetom veku.</s><s>Poštovani autori feljtona, molim vas da usvojite ove motive i na moju ličnu odgovornost objavite imena lica prema originalnom tekstu.</s><s>Preuzimam punu odgovornost i spreman sam da snosim sve posledice.</s><s>Bolje da ja budem okrivljen zbog nedostatka dokaza nego da njihova smrt, usled nedostatka ubica, bude sramotno okvalifikovana kao neobjašljivo kolektivno samoubistvo dece i njihovih roditelja.</s><s>Jedino što još možemo učiniti za svoje pokojnike je da ne oskrnavimo njihovo ljudsko dostojanstvo i sačuvamo od zaborava njihova imena.</s><s>Radi provere eventualne odgovornosti agencije SRNA, kao autora i izdavača feljtona, savetujem da od Ministarstva pravde RS zatražite pravno tumačenje ove situacija.</s><s>Ja sam spreman da razmotrim i, eventualno, prihvatim njihove stavove.</s><s>Ali, kad su naši nacionalni interesi u pitanju, moža bi bilo korisno pokrenuti i sudski postupak i na taj način zatražiti pravo na objavljivanje pomenutih imena.</s> |
<s>20. 09. 2012. 14:38h | Ž. Marković - Vesti Istraga protiv bivšeg komandanta Petog korpusa takozvane Armije BiH biće završena do 1. jula naredne godine, a onda bi moralo da usledi podizanje optužnice za koju već sada ima sasvim dovoljno dokaza, saznaju "Vesti".</s><s>Tužilaštvo BiH, prema našim saznanjima, u slučaju zločina u zapadnokrajiškim opštinama koristi metodu kojom prvo želi da osudi nižepozicionirane vojnike i oficire Petog korpusa, da bi Dudakovića tako dovelo pred svršen čin.</s><s>U tom smislu treba posmatrati i presudu koju je Sud BiH izrekao nekadašnjim pripadnicima Petog korpusa Mehuri Selimoviću, Adilu Ružniću i Emiru Mustafiću koji su zbog premlaćivanja i maltretiranja srpskih zarobljenika osuđeni na ukupno 25 godina zatvora.</s><s>Prema očekivanjima zvaničnika iz RS koji se bave pitanjima ratnog zločina, ova presuda će u velikoj meri uticati i na eventualni proces protiv Dudakovića, ako do njega dođe.</s><s>U RS i dalje postoji određena doza sumnje da će Dudaković ikada biti procesuiran, i zato se pomno prate potezi Tužilaštva BiH.</s><s>- Na poslednjem sastanku koji sam imao sa zamenikom glavnog tužioca BiH Vesnom Budimir dobio sam informaciju da je rok za završetak istrage protiv Dudakovića 1. jul naredne godine - kaže rukovodilac Operativnog tima RS za traženje nestalih Goran Krčmar.</s><s>On nije zadovoljan presudom Selimoviću, Ružniću i Mustafiću i ističe da su osuđeni samo za maltretiranje zarobljenika, ali ne i za ratne zločine.</s><s>Zamera pravosudnim institucijama što presudom nisu obuhvaćeni dokazi iz masovne grobnice u bihaćkoj kasarni "Adil Bešić" . - I pored svega, mi ne možemo biti zadovoljni tempom istrage protiv Dudakovića, posebno ako se ima u vidu da nema optužnice, iako postoje brojni dokazi - kaže Krčmar.</s><s>Direktor Centra za istraživanje ratnih zločina RS Janko Velimirović za naš list kaže da je dobro da ima što više osuđujućih presuda za zločine nad Srbima u zapadnokrajiškim opštinama. - Mislim da je Dudaković načet.</s><s>Bitno je da imamo što više dokaza.</s><s>Kada je u pitanju ova poslednja presuda, ona tretira samo jedan segment budućeg procesa protiv Dudakovića.</s><s>Takođe, tu je i nedavna presuda protiv Šefika Alića, koji je bio u Petom korpusu.</s><s>Mozaik se slaže, i Dudaković bi uskoro morao da bude izveden pred lice pravde.</s><s>Ako se to ne dogodi, iz RS mora uslediti adekvatna reakcija - kaže Velimirović.</s><s>Naređenja za paljenje sela</s><s>Podsetimo, televizije u Srpskoj su još 2006. godine objavile snimke na kojima se vide pripadnici Petog korpusa kako maltretiraju srpske civile koji beže iz Republike Srpske Krajine.</s><s>Na tim snimcima se vidi i Dudaković koji sasvim jasno naređuje paljenje srpskih sela.</s><s>U proteklim godinama svetlo dana su ugledali još neki snimci na kojima se, između ostalog, vidi i maltretiranje bošnjačkih vojnika lojalnih Fikretu Abdiću. http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/255603/Dudakovic-da-odgovara-za-zlocine-</s> |
<s>D. G. | 19. oktobar 2016. 06:18 Inicijativa dostavljena Boračkim organizacijama Republike Srpske i grada Zvornika Institut za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku, uputio je dopis Boračkoj organizaciji Republike Srpske i predsedništvu Boračke organizacije Zvornik i Skupštini grada da se podigne spomenik dečaku Slobodanu Stojanoviću iz Kamenice kod Zvornika, koji je mučki ubijen u leto 1992. godine. - Inicijativa da se malom Slobodanu podigne spomenik u Zvorniku datira od 2008. godine, a idejno rešenje je uradio vajar Miodrag Živković.</s><s>Sada kada je njegov ubica Eljfeta Veseli uhapšena trebalo bi zaokružiti ovu plemenitu misiju i malom Slobodanu podići spomenik i njegovu žrtvu oteti od zaborava - rekao je Milivoje Ivanišević direktor Instituta.</s> |
<s>Slučaj Bašić: Svjedok tvdri da je naručena njegova likvidacija</s><s>Sreda, 25 januar 2012</s> |
<s>Aleksandar Pavić | 6.3.20 | Sveosrpskoj.com | Standard.rs Nedavno objavljeni britanski dokumenti o Srebrenici pokazuju da smo sve vreme govorili istinu.</s><s>To je važno kako bismo se odbranili od agresije u hibridnom ratu Kada su početkom ove godine naši mediji objavili delove dokumenata iz Nacionalnog arhiva Velike Britanije koji sadrže prethodno neobjavljene činjenice o Srebrenici, isticalo se nekoliko ključnih delova.</s><s>Na primer, u izveštaju Ministarstva odbrane Velike Britanije, od 11. jula 1995. godine, navodi se sledeće: „Nedavni napadi armije bosanskih Srba na Srebrenicu su izazvani konstantnim bosansko-hercegovačkim napadima u prethodna tri meseca na njihove rute snabdevanja južno od enklave.</s><s>Napadi ove armije su gotovo sigurno pokrenuti od strane lokalnog komandanta i mi ne mislimo da su deo plana Pala da se pregazi enklava.“</s><s>Važnost ovog navoda leži u tome što on, između ostalog, predstavlja (još jedan) dokaz da, ne da nije bilo nikakvog plana za izvršavanje „genocida“ od strane Vojske Republike Srpske u Srebrenici, već nije bilo nikakvog prethodnog plana čak ni za zauzimanje čitave enklave.</s><s>A ako nije bilo plana, onda nema dokaza namere da se počini genocid.</s><s>Nećemo se sada baviti time da li je ono što se desilo u i oko Srebrenice u julu 1995. predstavljalo „genocid“ ili ne.</s><s>Mi svi ovde znamo da ga nije bilo, i već je mnogo kvalitetnih radova na tu temu objavljeno.</s><s>Ono što je korisno je da smo sada dobili još jedan argument u prilog tom našem stanovištu, posredstvom zvanične dokumentacije vlade Velike Britanije.</s><s>PREĆUTANA ISTINA Još 2006. godine sam objavio kratku knjigu o dešavanjima vezanim za Srebrenicu u julu 1995, pod naslovom Zabranjena istina o Srebrenici: priručnik zasnovan isključivo na stranim izvorima.</s><s>Da vidimo koliko se, prema njoj, ovo što je tek sad izašlo na svetlost dana poklapa sa onim što je, na primer, objavljeno u jednim važnim zapadnim novinama još 14. jula 1995.</s><s>Ugledni vojni analitičar londonskog Tajmsa Majkl Evans piše sledeće: „Postoje izveštaji da je do 1.500 Srba učestvovalo u napadu na Srebrenicu, ali su obaveštajni izvori ocenili da je glavni napad izvelo oko 200 ljudi, sa pet tenkova. ‘Bila je to operacija prilično niskog nivoa, ali iz nekog nerazumljivog razloga, vojnici Vlade BiH nisu pružili preveliki otpor,’ rekao je jedan izvor“.</s><s>Nekoliko godina kasnije, 2002. godine, Holandski institut za ratnu dokumentaciju je objavio obimnu studiju vezanu za događanja u Srebrenici.</s><s>Ovo je citat iz tog izveštaja: „Gledajući unazad, nema indicija da je povećana aktivnost VRS u istočnoj Bosni početkom jula 1995. bila usmerena na bilo šta drugo osim na neutralisanje srebreničke zaštićene zone i presecanje glavnog puta prema Žepi.</s><s>Plan kampanje je sačinjen drugog jula.</s><s>Napad je započeo šestog jula.</s><s>Bio je toliko uspešan i naišao je na toliko malo otpora da je uveče devetog jula odlučeno da se ide dalje i vidi da li je moguće zauzeti celu enklavu.“ Dakle, ove stvari što se sada objavljuju kao velika novost su se još tada, u vreme samih događaja ili malo posle toga, znale.</s><s>Znale su ne samo zapadne vlade i obaveštajne službe, već i ugledni masmediji, i to objavljivali – pre nego što je uspostavljena stroga cenzura.</s><s>A ipak, uprkos tom početnom, istinitom izveštavanju nekih zapadnih medija, i uprkos ovim izveštajima koje tek sada čitamo, a koji su još tada bili poznati njihovim visokim zvaničnicima – Britanci i njihovi zapadni saveznici su se opet ponašali kao da ništa od toga ne znaju.</s><s>I tako se ponašaju i dan-danas.</s><s>Dakle, treba ponoviti, ako treba, milion puta srpskim ušima – naše neprijatelje istina apsolutno ne zanima.</s><s>Kad nam oni nešto kažu, to nije komunikacija na način na koji je mi shvatamo, razmena informacija ili pokušaj dolaženja do neke istine.</s><s>Kod njih su reči oružje, rat vođen drugim sredstvima.</s><s>Kad prestanu oružana dejstva onda kreće retorika, izmišljeni narativi, verbalna agresija.</s><s>I to se radi i dan-danas, od strane mnogih koji nam se predstavljaju kao prijatelji.</s><s>I neće se skoro promeniti.</s><s>Britanci su sve ovo znali, a 2015. godine su ipak pokušali da kroz Savet bezbednosti proguraju rezoluciju koja bi Srbe trajno obeležila kao genocidan narod.</s><s>U novoobjavljenim britanskim dokumentima postoje još neke važne pojedinosti koje su dobile manje publiciteta.</s><s>Na primer, imamo nedvosmislena priznanja britanskih vladinih zvaničnika da Srebrenica nije bila demilitarizovana, iako je po sporazumu iz maja 1993. godine bila dogovorena i potpisana demilitarizacija Srebrenice.</s><s>I čak je tada postojalo jedno razmišljanje u Ministarstvu spoljnih poslova Velike Britanije, izrečeno u njihovim internim diskusijama na dan oslobađanja Srebrenice 11. jula 1995 godine, da srpskoj strani treba ponuditi demilitarizaciju Srebrenice u zamenu za povlačenje snaga VRS.</s><s>Drugim rečima, ponudili bi nešto što je trebalo da urade već odavno, pre dve godine, a nisu, u punom očekivanju da će im srpska strana ovog puta poverovati i odreći se već dobijenog, u zamenu za novo obećanje strane koja nije ispunila ni svoja prethodna obećanja.</s><s>Znamo još i to, kada je od strane UNPROFOR-a sprovedena izvorna, nazovi demilitarizacija 1993, da se „zažmurilo na jedno oko“ i dozvolilo lokalnim muslimanskim snagama da predaju samo zastarelo i neupotrebljivo oružje a da bez problema zadrže ono pravo.</s><s>Kao što se znalo u to vreme, a što je kasnije objavljeno u sarajevskim medijima u svedočenju ratnog šefa policije u Srebrenici, Hakije Meholjića, da je Aliji Izetbegoviću još u aprilu 1993.</s><s>Bil Klinton radi izazivanja NATO intervencije nudio da „četničke snage“ uđu u Srebrenicu i izvrše pokolj pet hiljada muslimana.</s><s>Dakle, ako neko traži plan – evo ga.</s><s>Izetbegović je to kasnije demantovao – ali je opšte poznato koliko je njegova reč vredela.</s><s>Uostalom, na terenu je delovalo da se sve odvija upravo u skladu sa takvim scenarijom, tj. planom.</s><s>Između ostalog, to objašnjava zašto su se superiorne snage Armije BiH povukle pred pet tenkova – kako izveštava londonski Tajms – odnosno četiri tenka, kako se navodi u novoobjavljenim britanskim papirima, i jednom četom VRS.</s><s>Oko tri-četiri puta su bile jače muslimanske snage, a ipak su se, iako i superiorno naoružane, povukle, pritom ostavljajući svoju nejač „genocidnim“ Srbima.</s><s>Dakle, sve se znalo još pre skoro 25 godina.</s><s>Ipak, ne treba tvrditi da su novoobjavljeni britanski dokumenti nevažni.</s><s>ČINjENICE KAO KONTRAARGUMENTI Nama su uvek potrebne sve moguće činjenice kao kontraargumenti, odbrana od diplomatsko-političke i informativne agresije koja se prema nama vrši i dan-danas.</s><s>Odluka ustavnog suda BiH o faktičkom oduzimanju oko 3,5 odsto teritorije Republici Srpskoj je samo još jedan vid agresije, rata vođenog drugim, naizgled pravnim, a u suštini političkim sredstvima.</s><s>Sve se danas instrumentalizuje: od ljudskih, građanskih i ustavnih parava, do međunarodnog prava.</s><s>Sve je dozvoljeno u današnjoj verziji totalnog rata, koji se sada popularno naziva hibridnim.</s><s>Bitan preduslov za uspešnu odbranu od hibridnih agresija je ovladavanje informacijama i njihovo pravilno korišćenje.</s><s>Teže je odupreti se pritiscima na diplomatskim sastancima i forumima ako ne raspolažemo svim činjenicama koje su nam na raspolaganju i ne libimo se da ih koristimo, i iza zatvorenih vrata i javno, utičući na javno mnjenje, koje opet vrši uticaj na politiku.</s><s>Uz to, mi još uvek nedovoljno koristimo mogućnost da u medijima prijateljskih zemalja, od kojih su neke među vodećim svetskim silama današnjice, plasiramo činjenice.</s><s>Čak ne ni propagandu, samo činjenice koje nam idu na ruku – jer, da ne idu, ne bi se toliko protiv nas lagalo.</s><s>I da na osnovu tih činjenica doprinesemo izgradnji novog, istinitog narativa o prošlosti, najpre onoj bližoj, na osnovu kog se može izgraditi nova, legitimnija politika vodećih svetskih sila prema nama i našem regionu.</s><s>Evo samo jednog primera u kom pravcu treba menjati postojeće narative.</s><s>Na primer, mi rat u BiH 1992-1995. često velikodušno kvalifikujemo kao građanski rat.</s><s>Međutim, to je bio rat secesije.</s><s>Muslimanski i hrvatski lideri su, uz pomoć spoljnih faktora i nelegalnog referenduma, uspeli da nasilno otcepe BiH od Jugoslavije.</s><s>A ovih dana Komšić – koji Hrvate zapravo i ne predstavlja – i mlađi Izetbegović prete svakome ko čak i pomisli da otcepi i najmanji deo one iste BiH koju su oni, odnosno njihovi prethodnici, nasilno otcepili od Jugoslavije.</s><s>Ne treba štedeti snage u pravilnom imenovanju njihove politike, i politike čiji su oni nastavljači.</s><s>Jer, ni oni ne štede snagu u lažnom predstavljanju sebe kao žrtava, legalista i demokrata.</s><s>A nisu ništa od toga.</s><s>Jasno je šta je cilj takve politike: da se Srbi svedu na najmanju moguću meru unutar avnojevskih enklava, da bi nas zatim polako ugušili na razne načine, čak i bez ratnih dejstava.</s><s>Vidimo šta je sudbina Srba u Federaciji BiH.</s><s>Tamo gde nema srpske države uskoro nestane i Srba, ili su svedeni na statističku grešku i potpuno obespravljeni.</s><s>Kao i u Sloveniji, kojoj je Srbija velikodušno ustupila Komercijalnu banku ovih dana.</s><s>Srbi su značajna manjina u Sloveniji, ali nikako ne mogu da dobiju status nacionalne manjine koji uživaju neke druge.</s><s>A ipak se Slovenija uporno našoj javnosti predstavlja kao nekakav „prijatelj“.</s><s>Dakle, možemo očekivati da se taj neprijateljski odnos prema Srbima, koji su jedini uspeli da naprave suverenu zajedničku državu na ovom prostoru, nastavi, pa i pojača.</s><s>Prema tome, svaki delić istine koji nam bude na raspolaganju, svaki dokument, poput ovih britanskih, koji pokazuje da smo sve vreme govorili istinu o događajima na ovim prostorima, pogotovo tokom poslednjih decenija, koristiće nam.</s><s>Da možemo otvoreno, argumentovano da kažemo – ne možete više da nam prodajete rog za sveću, ne možete na osnovu svesnih laži da od nas iznudite nove ustupke.</s><s>Dobro je što su ovi dokumenti objavljeni, bez obzira što nam ne donose ništa što se odavno nije znalo.</s><s>Neće njihovo objavljivanje promeniti ni jednu hašku presudu, naravno, jer to i nije pravi sud.</s><s>Međutim, doći će i to vreme, kada će se preispitati i rad haškog tribunala – osim ako snage koje su ga osnovale ne izazovu opšti rat, čije je seme posejano upravo na našem prostoru 1990-ih.</s><s>Doći će do istorijske revizije, osnovaće se, ako ne novi tribunali, a onda bar komisije, i sve će iznova biti stavljeno pod lupu.</s><s>Ispitaće se, između ostalog, i čime je to Medlin Olbrajt u avgustu 1995. godine mahala u Savetu bezbednosti UN, tvrdeći da su to satelitski snimci koji dokazuju postojanje masovnih grobnica oko Srebrenice.</s><s>Šta je sa tim satelitskim snimcima?</s><s>Oni su tada stavljeni pod ključ, za sledećih 30 do 50 godina.</s><s>Zašto su i dalje pod ključem, ako je sve dokazano, ako su donesene presude da je bilo genocida u Srebrenici?</s><s>Zašto celom svetu ne pokažu te snimke, da dokažu da su u pravu?</s><s>Pisaće se tomovi o vremenu kada je laž ne samo pobedila istinu već postala i institucionalizovana.</s><s>Da se tako nešto ne bi ponovilo.</s><s>Da bi to vreme došlo, međutim, potrebno je da i mi uradimo svoj deo.</s><s>Pisana verzija izlaganja na tribini pod nazivom „Republika Srpska u svetlu novih činjenica o građanskom ratu u BiH“, održanoj 27. februara 2020. u Pres centru UNS-a u Beogradu. https://www.standard.rs/2020/03/06/britansko-otkrivanje-istine-o-srebrenici/</s> |
<s>BIH | 04/12/2012 | 13:37 | RTRS U mjestu Dariva, uz rijeku Miljacku, na izlazu iz Sarajeva prema Palama, danas je počelo probno iskopavanje na osnovu informacija da su tu zakopani Srbi ubijeni u proteklom ratu na području Sarajeva.</s><s>Predsjednik Udruženja porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić rekao je da je Institut za nestala lica BiH danas krenuo sa probnim iskopavanjem, a informacija da su tu zakopani Srbi dobijena je od stanovnika ovog područja koji su 1992. godine vidjeli da su tu zakopavani posmrtni ostaci ubijenih Srba.</s><s>"Ne zna se odakle su ti posmrtni ostaci doneseni, ko ih je prebacivao, jer je poznato da su poslije Dejtona asanacije i čišćenje terena vršili mnogi - od Kantonalnog MUP-a, Sanitarne inspekcije, do Civilne zaštite, a sve pod patronatom Komisije za traženje nestalih Federacije BiH i direktora Amora Mašovića", rekao je Mandić novinarima.</s><s>Mandić je naglasio da su vršena premještanja tijela samo da bi se sakrili ratni zločini nad sarajevskim Srbima, a sve je rađeno pod patronatom Kantonalnog tužilaštva Sarajevo i visokih političkih zvaničnika FBiH koji su i danas na visokim funkcijama u institucijama BiH.</s><s>Prema njegovim riječima, da je vršeno premještanje tijela govori i primjer da je Anđelko Simanić nestao u sarajevskom naselju Buća potok, a tijelo mu je pronađeno u Zenici, što daje za puno pravo da se danas na ovom mjestu mogu naći posmrtni ostaci Srba sa Stupa, Briješća, opštine Centar u Sarajevu.</s><s>Mandić je naglasio da ima informacije da su na području Darive tijela Srba posipana živim krečom, benzinom i naftom i spaljivana.</s><s>On je naglasio da su u Udruženju porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije došli do podatka da su u Sarajevu nestala 842 Srbina, a još se traži oko 350.</s><s>Na pitanje da li je od Tužilaštva BIH dobijen odgovor u vezi sa nastavkom prekinute ekshumacije na Alipašinu polju, Mandić je rekao da zamjenik glavnog tužioca Vesna Budimir "ćuti".</s><s>"Ona nije održala nijedan dogovor i samo laže", rekao je Mandić i dodao da je poslao pismo vršiocu dužnosti glavnog tužioca BiH Jadranki Lokmić-Misirača da ona odgovori zašto je ova ekshumacija prekinuta, ali da nije dobio odgovor.</s><s>Mandić je rekao da se juče obratio Institutu za traženje nestalih BiH da vidi šta su oni preduzeli da se ekshumacija nastavi, ali da, takođe, još nije dobio odgovor. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=75655</s> |
<s>Podignuta optužnica protiv pet osoba zbog zločina protiv čovečnosti nad srpskim civilima u logoru Dretelj 1992. godine.</s><s>Optuženi se terete za ratne zločine nad više stotina žrtava, uglavnom srpskog stanovništva, sa područja Mostara, Ljubuške, Čapljine, Stolca.</s><s>Tužilaštvo Bosne i Hercegovine saopštilo je da je podiglo optužnicu protiv pet osoba koja ih tereti za zločin protiv čovečnosti počinjen nad srpskim civilima u logoru Dretelj 1992. godine.</s><s>Optužnica je, kako se navodi, podneta protiv Ivana Zelenike, Srećka Hercega, Ediba Buljubašića, Ivana Medića i Marine Grubišić-Fejzić.</s><s>Tužilaštvo ih tereti da su od maja do avgusta 1992. godine, kao pripadnici HOS-a, odnosno lica koja su bila komandanti i stražari u logoru Dretelj, zajedno sa drugim licima, počinili zločine protiv čovečnosti nad žrtvama srpske nacionalnosti.</s><s>Optuženi se terete za ratne zločine nad više stotina žrtava, uglavnom civilnog srpskog stanovništva sa područja opština Mostar, Ljubuška, Čapljina, Stolac i drugih mesta.</s><s>Žrtve su u logoru držane u nečovečnim uslovima, zlostavljani, pljačkani, premlaćivani, silovani i seksualno zlostavljani, terani na prisilni rad i mučeni na izrazito ponižavajuće načine.</s><s>Od posledica zlostavljanja nastupila je i smrt određenog broja logoraša, a neki od njih su odvedeni u nepoznatom pravcu, nakon čega im se gubi svaki trag.</s><s>Posmrtni ostaci nekih od žrtava otkriveni su i ekshumirani tek nakon rata.</s><s>Tužilaštvo je navelo da je optužnica prosleđena Sudu BiH na potvrđivanje. http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/11/Region/4/Optu%C5%BEnica+zbog+zlo%C4%8Dina+nad+Srbima.html</s> |
<s>Koliko je Srba stradalo u 20. veku (3): Kardelj "prevideo" milion žrtava</s><s>Četvrtak, 31 mart 2016</s><s>Četvrtak 31.03.2016 | Đ. Barović - Vesti U komplikovanom poslu utvrđivanja istine koliko je Srba stradalo u 20. veku, Srpski memorijal mora da odgovori i na pitanje da li je zaista bilo moguće da se procena o 1,7 miliona stradalih u Drugom svetskom ratu zasnivala na brojci koju je izneo Edvard Kardelj, tada visoki funkcioner Komunističke partije, a da pred sobom nije imao nikakvu stručnu procenu na kojoj bi bazirao tu tvrdnju.</s><s>Milivoje Ivanišević kaže da se decenijama posle Drugog svetskog rata operisalo procenom da su ljudski gubici Jugoslavije iznosili 1.706.000 stanovnika.</s><s>Koliko je Srba stradalo u 20. veku: - Verovalo se da je pomenuta brojka zasnovana na pouzdanim naučnim premisama.</s><s>Za laike ništa nije bilo sporno, pogotovo što je Međunarodna komisija za reparacije u Parizu usvojila Kardeljevu procenu da naši gubici iznose 1.706.000 ljudi i to obnarodovala u svom aktu od 13. decembra 1945.</s><s>Ovu svoju improvizaciju - koja je po nekim naknadnim mišljenjima posledica njegovog nedovoljnog obrazovanja - Kardelj je ponovio i 1947. na zasedanju Generalne skupštine OUN.</s><s>Međutim, do stvarnih činjenica se moglo doći tek nakon tri godine i popisa stanovništva u proleće 1948.</s><s>Tada se ispostavilo da su demografski gubici Jugoslavije veći za oko milion stanovnika i da iznose zaprepašćujuće velikih 2.800.000 ljudi.</s><s>Po A. D. Vogelniku, realni demografski gubici Jugoslavije iznose 2.854.000, a po Ivanu Lahu demografski gubici su bili 2.120.000.</s><s>Đorđe Tasić je izračunao da je demografski gubitak 2.428.000.</s><s>U Enciklopediji Jugoslavije su demografski gubici fiksirani na brojci 2.500.000 (a u istoj enciklopediji samo Jasenovac je imao 700.000 žrtava).</s><s>Po dr Životiju Đorđeviću demografski gubici Jugoslavije su iznosili 2.825.000 ljudi, od čega je 1.838.000 ubijenih - detaljno elaborira Ivanišević.</s><s>Treba utvrditi i tačan broj stradalih u koncentracionom logoru Jasenovac tokom Drugog svetskog rata.</s><s>Naš sagovornik ističe da su činjenice poznate i da "teško opterećuju državu i narod u kojoj se taj logor nalazio". - Od rečenice koju je 9. oktobra 1942. s ponosom izrekao komandant logora Vjekoslav Maks Luburić skrivaju se i njegovi sledbenici i oni koji ih štite: "Mi smo ovde u Jasenovcu samo u jednoj godini pobili više ljudi nego što je to učinila Osmanska imperija za čitavo vreme svog celokupnog prisustva u Evropi." Od te sramotne činjenice beži i politička i intelektualna elita Hrvatske, predvođena Titom i Krležom, a ovi današnji falsifikatori su sitni beznačajni epigoni svojih vođa.</s><s>Tek kad se Hrvatska suoči sa Jasenovcem, kao što je to učinila Nemačka sa Aušvicom, i Hrvatska će doživeti trajno moralno olakšanje - naglašava Ivanišević.</s><s>Bez podrške države U Srpskom memorijalu kažu da se ne mogu pohvaliti razumevanjem i podrškom države Srbije. - Iz Ministarstva kulture jednom su nam odgovorili da ne znaju da li pripadamo njihovom sektoru.</s><s>Kod sektora za dijasporu MSP smo konkurisali za finansiranje istraživanja u inostranstvu, ali su nas odbili.</s><s>Beograd nam je prošle godine odobrio 500.000 dinara za tekuće potrebe i izradu sajta, a prethodne godine su nas odbili.</s><s>Komesarijat za izbeglice je odbio da odobri sredstva za istraživanja o srpskom izbeglištvu tokom 20. veka.</s><s>To što opstajemo i što smo do sada uradili možemo da zahvalimo svojim osnivačima, pre svih gospodi Nićiforu Aničiću iz Južnoafričke unije i dr Miloju Milićeviću iz Nemačke - kaže jedan od osnivača Srpskog memorijala Milivoje Ivanišević. http://www.vesti-online.com/Vesti/Tema-dana/562129tradalo-u-20-veku-3-Kardelj-prevideo-milion-zrtava Koliko je Srba stradalo u 20. veku (1): Spisku žrtava nema kraja Koliko je Srba stradalo u 20. veku (2): Otadžbina kao gubilište</s> |
<s>četvrtak 3.01.2013 | 11:40 | Tanjug Banjaluka -- Državljanin BiH Adis Medunjanin, osuđeni operativac Al Kaide, našao se listi 10 najopasnijih terorista u svetu u 2012. koju je sačinila američka stanica CNN.</s><s>Medunjanin, koji se našao na devetom mestu, osuđen je 16. novembra prošle godine na doživotni zatvor, prenela Radio Televizija Republike Srpske.</s><s>On je bio operativac Al Kaide, a po naređenju pakistanskih lidera, planirao je teroristički napad na podzemnu železnicu u Njujorku.</s><s>Bio je i zaverenik u grupi teroriste Nadžibulaha Zazija, a vlasti su ga zaustavile samo nekoliko dana pre ostvarenja njegove namere.</s><s>Na prvom mestu liste najopasnijih terorista u prošloj godini je zamenik komandanta Al Kaide Abu Jahja al-Libi.</s><s>On je bio i viši vođa Al Kaide u operacijama protiv zapadnih ciljeva, a ubijen je u junu u Pakistanu. http://www.b92.net/info/vesti/index.php?yyyy=2013&1&dd=03&nav_category=167&nav_id=674353</s> |
<s>23/03/2019 | RTRS "Dosije Sarajevo" autora Milivoja Ivaniševića, knjiga je koja sadrži imena 7.428 Srba stradalih u minulom ratu u Sarajevu.</s><s>Promovisana je u Doboju u Centru za kulturu i obrazovanje.</s><s>Osim imena žrtava potkrijepljenih činjenicama i dokumentima, knjiga sadrži i spisak imena njihovih egzekutora, od kojih niko nije procesuiran.</s><s>Ivanišević je u knjizi razrađivao glavne tačke optužnice koje terete Srbe u slučaju Sarajeva.</s><s>Podaci su skupljani više od 20 godina, a o stradanjima Srba svjedočili su logoraši, preživjeli u sarajevskim logorima i izbjegli iz Sarajeva.</s><s>Urednik knjige Milorad Sredojević rekao je da je u vrtlogu rata u Sarajevu i okolini nestalo 7.500 ljudi koji su se krstili sa tri prsta.</s><s>Niko nije mogao da zamisli da će dželati biti njihove dojučerašnje komšije, drugovi, prijatelji i kolege iz preduzeća, rekao je na promociji u Doboju.</s><s>Izdavač knjige je Hrišćanska misao "Svečanik" iz Beograda.</s> |
<s>Pre svega želim Vam pun uspeh u brojnim poslovima koje ste pokrenuli i kojima se već decenijama bavite u korist našeg naroda i naših država.</s><s>Jedan od tih poduhvata je i Andrićgrad.</s><s>Nisam imao priliku da se upoznam sa koncepcijom i sadržajem tog bez sumnje veoma znamenitog kulturnog i duhovnog centra i nemojte mi zbog toga zameriti ako predlažem nešto već predviđeno.</s><s>S obzirom na prirodu našeg angažovanja već dve decenije, ali i poznavanja ne samo BiH, već i tog dela Podrinja, logično je što mislimo i na svoje pokojnike.</s><s>Na srpske žrtve ovog i prethodnih ratova.</s><s>Po tome je poznat ne samo Višegrad, već i sve okolne opštine.</s><s>To je jedini motiv našeg javljanja.</s><s>Smatramo da je neophodno obezbediti izvesan prostor za muzejsku ili ahrivsku građu i izložbenu postavku posvećenu srpskim stradanjima.</s><s>To srpski narod ovog kraja zaslužuje.</s><s>Stvar je dogovora koje vremensko razdoblje će biti obuhvaćeno (samo poslednji rat ili ceo dvadeseti vek, ili srpska stradanja od iskona, i sl.) i na koje geografsko područje se odnosi (samo Višegrad, ili Gornje Podrinje, BiH, itd).</s><s>Bitno je da posetilac dobije priliku da se upozna i sa jednim delom naše tragične prošlosti.</s><s>Ukoliko prihvatite našu sugestiju, ili ukoliko to već postoji u projetku, možete računati na našu punu saradnju.</s><s>Mi smo pre više godina objavili publikaciju sa imenima srpskih žrtava poslednjeg rata na području Gornjeg Podrinja (opštine Višegrad, Foča, Rudo, Goražde, Čajniče i evidentirali 1544 žrtve u periodu 1992-1995. godina).</s><s>Pored velike pisane i elektronske dokumentacione građe koja je korišćena i još se koristi za odbranu naših zatvorenika u Hagu, raspolažemo i sa nekoliko hiljada časova video materijala.</s><s>Sve to treba imati u vidu, svakako ukoliko prihvatite našu sugestiju.</s><s>S poštovanjem, Za Institut, Milivoje Ivanišević</s> |
<s>BIH | 14/11/2012 | 11:10 | SRNA Mandić: Prekopaćemo Sarajevo u potrazi za ubijenima Lokalitet sarajevskog naselja Alipašino polje gdje su pronađeni posmrtni ostaci, kako se pretpostavlja, stradalih Srba u Sarajevu 1992. godine, obezbjeđuju pripadnici Federalnog MUP-a, rekao je Milan Mandić, predsjednik Udruženja porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije.</s><s>"To je sada zagrađeno kao mjesto ratnog zločina, koje 24 časa čuva federalna policija", rekao je Mandić.</s><s>On je najavio da će od Tužilaštva BiH tražiti dozvolu za ekshumaciju na ovom lokalitetu, koju će raditi Institut za nestala lica BiH uz prisustvo postupajućeg tužioca kojeg će odrediti Tužilaštvo BiH.</s><s>Mandić ne zna za koliko će dana od Tužilaštva BiH dobiti dozvolu za ekshumaciju.</s><s>"Pošto smo na pravom tragu, sada imamo otvoreno da prekopamo Sarajevo uzduž i poprijeko", rekao je Mandić.</s><s>Mandić je juče, kada su pronađeni posmrtni ostaci, rekao da se pretpostavlja da je riječ o Slobodanu Samardžiću, Stani Šehovac i ostalim Srbima koji su ubijeni na Alipašinom polju početkom rata u BiH.</s><s>On je naveo da Udruženje, zajedno sa predstavnicima Instituta za nestala lica BiH, traga za oko 40 srpskih žrtava koje su stradale na lokaciji današnjeg Bulevara Meše Selimovića, među kojima su i Čedo Krajišnik sa Mojmila, Božo Mandić iz Nedžarića, Anđelko Kulina iz "B" faze Alipašinog polja i drugi.</s> |
<s>Sreda, 30 mart 2016</s><s>Sreda 30.03.2016 | Đ. Barović - Vesti Ma koliko zvučalo neverovatno, Srbi i dalje ne znaju koliko ih je stradalo u 20. veku.</s><s>Ovog kapitalnog posla uhvatilo se Društvo za podizanje Memorijalnog centra srpskim žrtvama genocida u 20. veku, a jedan od osnivača ovog udruženja Milivoje Ivanišević za "Vesti" otkriva mnoge nepoznate detalje.</s><s>Među ključnim je i činjenica da se i dalje ne zna koliko je Srba stradalo tokom Prvog i Drugog svetskog rata. - Prikrivanje zločina nad srpskim narodom u Jugoslaviji traje koliko traju i ti zločini.</s><s>Pored toga, srpska stradanja su uporno i na sve načine osporavali oni koji su tome najviše doprineli.</s><s>Srpske žrtve su decenijama, ili bolje rečeno tokom celog dvadesetog veka, prećutno bile zabranjena tema u Jugoslaviji.</s><s>Posle Drugog svetskog rata dominantna tema, kad je reč o žrtvama, bili su poginuli partizani, komunisti ilegalci i civili stradali kao antifašisti.</s><s>Tako je, pojednostavljeno i vešto, prikrivano nacionalno poreklo žrtava - objašnjava Ivanišević.</s><s>Kada je reč o geografskim područjima koja su bila najpogubnija po srpski živalj, Ivanišević kaže da, kada je reč o ratu 1991-1995, onda je to bila BiH. - Ako je reč o prethodnim ratovima, onda je to Srbija.</s><s>Posmatrano po doskorašnjim jugoslovenskim republikama i pokrajinama, ili po teritorijalnoj pripadnosti, najveće gubitke u Drugom svetskom ratu beleži i najmnogoljudnija Republika Srbija - 926.000 ljudi.</s><s>Ali to je, za utehu, bilo manje od 1.247.435 ili 28 odsto ukupnog stanovništva, koliko su po Versajskom mirovnom ugovoru iznosili ljudski gubici Kraljevine Srbije u Prvom svetskom ratu.</s><s>Tad je Srbija bila bez Vojvodine i Kosmeta.</s><s>Posle Srbije po broju žrtava dolazi BiH - 904.000 stanovnika, od toga Srba 721.000, muslimana 68.000 i Hrvata 24.000, ili u procentima Srba 79,8 procenata, muslimana 7,5 i Hrvata 2,5 odsto.</s><s>Na teritoriji Hrvatske stradalo je 876.000 ljudi.</s><s>I ovde su najobimniji srpski gubici koji iznose 486.000, a hrvatski 160.000 građana.</s><s>A to je 53 odsto Srba koji su živeli u Hrvatskoj i simboličnih šest procenata lica hrvatske nacionalnosti koji su živeli u Hrvatskoj.</s><s>Ostalo su Jevreji, Romi, Nemci i Austrijanci - naglašava naš sagovornik i dodaje da su ovakve disproporcije neverovatne, pa su ti podaci bunkerisani za sva vremena.</s><s>Kada je reč o drugim prostorima nekadašnje Jugoslavije, u Sloveniji je zabeleženo 143.000 žrtava, a većina je vezana za period Drugog svetskog rata: - Od tog broja većina nisu ubijeni, već proterani sa teritorija koje su pripale Trećem rajhu.</s><s>Milivoje Ivanišević kaže da su Srbi u 20. veku prošli kroz "surov i nemilosrdan verski i nacionalni pogrom koji nijedan evropski narod nije doživeo u državi koju je stvorio".</s><s>Gubici drugih naroda U Drugom svetskom ratu, na prostoru nekadašnje Jugoslavije stradalo je 495.000 Nemaca i Austrijanaca, 112.000 Slovenaca, 75.000 Roma, 72. 000 Jevreja, 13.000 Albanaca, 18.000 Mađara. - Prema uglednom hrvatskom demografu V. Žerjaviću, oko 125.000 muslimana i Hrvata iz NDH poginulo je u sastavu prohitlerovskih vojnih formacija - ističe Ivanišević.</s><s>- To srpsko iskustvo i danas je bez premca u Evropi.</s><s>Nema naroda u Evropi koji je u svojoj državi pretrpeo tolike žrtve od svojih sugrađana.</s><s>Konačno smo dočekali kraj za naš narod jednog preteškog, pa i pogubnog, 20. veka u kome je od svake srpske porodice u Srbiji, Bosni i Hercegovini, Crnoj Gori, Makedoniji, Kosovu i Metohiji, Hrvatskoj i Vojvodini uzeto po nekoliko glava, a mnoge srpske porodice i milioni naših sunarodnika su zauvek nestali.</s><s>To je vek u kome smo vlastitom krivicom i sopstvenim izborom živeli u istoj državi sa svojim ubicama.</s><s>Koliko je Srba stradalo u 20. veku (1): Spisku žrtava nema kraja Koliko je Srba stradalo u 20. veku (3): Kardelj "prevideo" milion žrtava http://www.vesti-online.com/Vesti/Tema-dana/561886-Srba-stradalo-u-20-veku-2-Otadzbina-kao-gubiliste</s> |
<s>Bihać: Muslimani vezivali Srbe žicom, pa ih ubijali</s><s>Petak, 23.</s><s>Septembar, 2011.| Autor: U krugu kasarne „Adil Bašić“ u Bihaću pronađeni kompletni posmrtni ostaci civila i vojnika Vojske RS BEOGRAD - Potvrđen muslimanski zločin!</s><s>Ekshumacija posmrtnih ostataka osmoro srpskih civila i vojnika Vojske RS na području kasarne „Adil Bašić“ u Bihaću, koju je obavilo Posebno odeljenje za ratne zločine Tužilaštva BiH, dokazuje ratni zločin Petog korpusa Armije BiH, kojim je komandovao Atif Dudaković!</s><s>Protiv tog penzionisanog generala vojske BiH još pre nekoliko godina tadašnji predsednik i premijer RS Dragan Čavić i Milorad Dodik podneli su tužbu za ratne zločine, ali je on i dalje na slobodi.</s><s>U Tužilaštvu BiH nisu želeli da komentarišu slučaj masovne grobnice, ali su potvrdili da su pronađeni posmrtni ostaci srpskih civila i vojnika RS.</s><s>Za Boračku organizacija RS otkrivanje masovne grobnice nije iznenađenje.</s><s>- Nažalost, ovo znaju i visoki bošnjački zvaničnici, pa i oni koji rade u institucijama za traženje nestalih lica, i zbog toga je malo verovatno da će Atif Dudaković, koji je prema iskazima svedoka često posećivao tu kasarnu, biti procesuiran - navodi se u saopštenju.</s><s>Zločin u kasarni u Bihaću dogodio se 1995. godine, a na posmrtnim ostacima vojnika pronađena je bodljikava žica, što dokazuje da su bili zarobljeni i tamo ubijeni. (J. V.) http://www.kurir-info.rs/vesti/muslimani-vezivali-srbe-zicom-pa-ih-ubijali-128200.php</s> |
<s>Specijalni izvestilac Saveta Evrope Dik Marti potvrdio je spremnost da dođe u Sijekovac kod Broda i započne istragu o stravičnom zločinu u tom selu, kada su pripadnici hrvatske vojske sredinom 1992. ubili 59 žena i dece, kojima su pre streljanja izvadili organe.</s><s>Istražuje sve zločine trgovine oganima: Dik Marti</s><s>Marti je za taj slučaj zainteresovan i zbog sumnje da su u vađenje organa i njihovu prodaju bili upetljani i pojedini pripadnici OVK, koji su u to vreme bili u sastavu zloglasne "Handžar divizije", piše "Pres".</s><s>Član delegacije BiH u Parlamentarnoj skupštini SE Milica Marković tvrdi da je o monstruoznom zločinu u Sijekovcu razgovarala i sa predsednikom Komiteta za pravna pitanja i ljudska prava u tom telu Hristosom Purgurideso.</s><s>Prema njenim rečima, i Purgurides je, baš kao i Marti, zainteresovan da se rasvetli jedan od najstravičnijih zločina u BiH.</s><s>"Potrebno je da se podnese zvaničan zahtev ovom komitetu.</s><s>Marti nam je otkrio sve detalje procedure.</s><s>Po povratku u BiH razgovaraću sa predstavnicima udruženja i svima koji imaju dokaze o ovom zločinu", rekla je Markovićeva.</s><s>Direktor Republičkog centra za istraživanje ratnih zločina Janko Velimirović rekao je da je dobro što je Markovićeva u Savetu Evrope pokrenula pitanje zločina u Sijekovcu, jer bi to moglo biti rešenje slučaja koji je 20 godina obavijen velom tajne.</s><s>Profesor na beogradskom Fakultetu za bezbjednost Darko Trifunović, koji je pažljivo analizirao Martijev izveštaj i povlačio paralele sa dostupnim informacijama o stravičnom zločinu u Brodu, izjavio je ranije da sve upućuje na zaključak da je određena grupa istih ljudi umešana u zlodela na Kosmetu i u Posavini. http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/113374/Marti-istrazuje-i-zlocin-nad-Srbima-u-Sijekovcu</s> |
<s>Među eshumiranim Bošnjacima i dva Srbina iz Goražda</s><s>Utorak, 09 avgust 2011</s> |
<s>BORS: Oslobađenje Bejtića kukavički, ciničan i nadmen akt Suda BiH</s> |
<s>M. FILIPOVIĆ | 18. novembar 2012. 19:40 | I naglo završenu ekshumaciju u naselju Alipašino polje prate velike sumnje Srba.</s><s>Mandić: Jasno je da zločince štiti direktno Tužilaštvo u Sarajevu POSLE naglog okončanja ekshumacije u sarajevskom naselju Alipašino polje, gde su pronađeni posmrtni ostaci za koje se pretpostavlja da pripadaju Srbima stradalim u Sarajevu 1992. godine, nadležni u Srpskoj još ne mogu da dođu k sebi.</s><s>Tvrde da je sada ključno pitanje da li su tela još tu ili su izmeštena u Visoko, gde se inače nalazi identifikacioni centar.</s><s>Rukovodilac Operativnog tima za traženje nestalih Srpske Goran Krčmar rekao je da pronađena kost govori da su tela bila tu i da su, verovatno, negde izmeštena. - Sada se ponovo otvara pitanje šta se to radi u Visokom, gde su godinama krili neidentifikovane posmrtne ostatke pukovnika Armije BiH Avde Palića, dok je za to vreme Srpska trpela razne pritiske, jer, navodno, nije mogla da pronađe njegove posmrtne ostatke - kazao je Krčmar.</s><s>Komentarišući negodovanje predstavnika Instituta za nestale što je Tužilaštvo BiH bez njihove saglasnosti okončalo ekshumaciju na lokalitetu sarajevskog naselja Alipašino polje, Krčmar je rekao da je Tužilaštvo BiH to koje treba da izdaje i obustavlja naredbe.</s><s>ZAHTEV ČLAN Kolegijuma direktora Instituta Milutin Mišić ističe da je ova ekshumacija trebalo da bude rađena i ranije, pošto je reč o lokaciji koju je prijavio MUP Republike Srpske. - Sada imamo situaciju da je Tužilaštvo ekshumaciju završilo a da je ona ostala nezavršena.</s><s>Mi ćemo podneti zahtev da se na ovom lokalitetu ekshumacija ponovi i kopaćemo dok ne budemo sigurni da smo pronašli sve žrtve - rekao je Mišić. - Proceduralna greška je neznanje ljudi u Institutu za traženje nestalih BiH - rekao je Krčmar i dodao da je Tužilaštvo BiH postupilo racionalno.</s><s>Tužilac Tužilaštva BiH je bez saglasnosti ovlašćenih predstavnika Instituta za nestale BiH okončao ekshumaciju na Alipašinom polju. - Nezadovoljni smo takvom odlukom i smatramo da ta ekshumacija nije završena.</s><s>To je četvrti izlazak i prvi put da je nešto pronađeno i kad smo očekivali da imamo rezultate, ekshumacija je prekinuta - rekao je tim povodom član Kolegijuma direktora Instituta Milutin Mišić.</s><s>Predsednik Udruženja porodica nestalih Sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić smatra da odluka postupajućeg tužioca Eldara Jahića o obustavljanju ekshumacije predstavlja upravo potvrdu da ratne zločince nad Srbima, naredbodavce i izvršioce štiti direktno Tužilaštvo u Sarajevu. - U ponedeljak će delegacija, koju čine predstavnici Instituta za nestale i Udruženja nestalih, posetiti Tužilaštvo BiH i pitati direktno zašto je prekinuta ekshumacija tek što su pronađeni posmrtni ostaci - rekao je Mandić.</s><s>U UDRUŽENjU porodica nestalih sarajevske regije pretpostavljaju da su na Alipašinom polju pronađeni posmrtni ostaci Slobodana Samardžića, Stane Šehovac, Radomira Gojkovića ili drugih ubijenih Srba početkom rata na ovoj lokaciji.</s><s>Tvrde da su njihova tela poslednji put viđena na toj lokaciji i da su ih nemilosrdno likvidirali bošnjački vojnici. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/aktuelno.292.html:406573-Tela-ubijenih-Srba-preneta-u-Visoko</s> |
<s>Uhapšena četiri lica zbog ratnih zločina nad Srbima</s><s>Petak, 18 januar 2013</s><s>17/01/2013 | 10:29 | RTRS Pripadnici Agencije za istrage i zaštitu uhapsili su rano jutros u Goraždu četiri lica, osumnjičena za ratne zločine nad Srbina tokom proteklog rata.</s><s>Nezvanično se saznaje da su uhapšeni Muhamed Adžemi, Suljo Karkelj, Senad Halilović i Omer Uglješa.</s><s>Oni se dovode u vezu sa zlostavljanjem i ubistvom trojice goraždanskih Srba koji su zarobljeni na brdu Trovrh iznad Goražda.</s><s>Posmrtni ostaci petoro od osmoro ubijenih Srba na Trovrhu još nisu pronađeni.</s><s>Dva tijela su ekshumirana iz jezera Perućac, a jedno u okolini Goražda.</s><s>Tokom istrage koju je vodio Centar javne bezbjednosti Istočno Sarajevo, prikupljeni su brojni dokazi o ovom zločinu.</s><s>Kako saznajemo uhapšeni će tokom dana biti proslijeđeni u Okružno tužilaštvo Istočno Sarajevo, koje je izdalo naredbu za hapšenje.</s><s>Optuženi se terete za ubistva Lasice Boška, Đoke Lasice, Njegoša Ćehe, Koje Vukovića, Budimira Todorovića, Branislava Todorovića i Tioslava Radovića.</s><s>J.V. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=78724</s> |
<s>Posmrtni ostaci deset srebreničkih Srba, ekshumiranih pre godinu i po u selu Zalazje, biće prevezeni iz Tuzle u Istočno Sarajevo u sredu, 7. marta, a na zahtev porodica biće obavljena revizija identifikacije, izjavio je juče predsednik Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Nedeljko Mitrović.</s><s>On je istakao da će reviziju identifikacije uraditi stručnjaci Zavoda za sudsku medicinu Republike Srpske.</s><s>Predsednik Opštinske organizacije porodica poginulih i nestalih iz Srebrenice Mladen Grujičić rekao je da porodice insistiraju na reviziji identifikacije zbog utvrđivanja načina njihovog stradanja.</s><s>"Pri identifikaciji u Tuzli navedeno je da je svih 10 osoba ubijeno iz vatrenog oružja, a mi imamo podatke i svedočenja da je većina ekshumiranih, koji su nestali 12. jula 1992. godine, zarobljena živa i da su nakon mučenja i masakriranja pogubljeni'', izjavio je Grujičić.</s><s>On je naglasio da se revizijom identifikacije želi doći do istine o načinu stradanja nestalih.</s><s>Srpski član Kolegijuma direktora Instituta za nestala lica Bosne i Hercegovine Milutin Mišić potvrdio je da je dogovoren prevoz posmrtnih ostataka.</s><s>On je rekao da su na jučerašnjem sastanku sa članovima porodica nestalih srebreničkih Srba dogovoreni tehnički detalji prenosa posmrtnih ostataka, što bi trebalo da bude urađeno na zakonom definisan način. http://www.blic.rs/Vesti/Hronika/310571/Ponovna-identifikacija-posmrtnih-ostataka-srebrenickih-Srba</s> |
<s>Info | 08:59 | 06/12/2011 | Izvor: SRNA Predstavnici srpskih porodica iz Srebrenice prisustvovaće danas u Tuzli, na poziv predstavnika Instituta za nestala lica BiH, identifikaciji posmrtnih ostataka 10 Srba, ekshumiranih prošle godine u srebreničkom selu Zalazje.</s><s>Predsjednik Organizacije za traženje nestalih Srebrenica Mladen Grujičić izjavio je da bi identifikacija trebalo da bude obavljena u poslijepodnevnim satima.</s><s>On je naveo da je još u januaru bilo poznato da su u Zalazju ekshumirani posmrtni ostaci Ivana Cvjetinovića, Nedeljka Gligića, Ljubiše Gligorića, Slobodana Ilića, Radivojke Milanović, Miodraga Rakića, braće Branka i Petka Simića, Dragomira Vujadinovića i Miladina Tubića.</s><s>Oni su zarobljeni 12. jula 1992. godine na Zalazju i odvedeni u Srebrnicu.</s><s>"Nama je na sastanku u Tuzli 23. marta obećano da će identifikacija biti završena do Petrovdana, ali to do danas nije učinjeno.</s><s>Lokalna vlast, pogotovo Bošnjaci, ne želi da se uključi u ovaj proces", istakao je Grujičić.</s><s>Član porodice jednog od ubijenih Srba izjavila je da već dugo zna da su posmrtni ostaci njenog oca ekshumirani u grobnici u Zalazju i da skoro godinu dana sa ostalim porodicama traži da se identifikacija i obdukacija izvrši u Republici Srpskoj, ali da Institut za nestala lica BiH ostaje nijem na te zahtjeve.</s><s>Ona je istakla da su pronađeni kompletni skeleti, ali da su u Instituti tvrdili da to nije istina, i dodala, da je i u ovom slučaju obdukciju posmrtnih ostataka uradio patolog iz Federacije BiH.</s><s>Prema njenim riječima, Ibran Mustafić je u knjizi "Planirani haos" opisao kako su pobijeni zarobljeni na Zalazju i da je vođa srebreničkih muslimana Naser Orić pričao kako je izvadio oči prijeratnom sudiji iz Srebrenice Slobodanu Iliću.</s><s>"Prema navodima u toj knjizi, pobijeni su tako da je najmanje korišteno vatreno oružje", kaže ona.</s><s>U izvještaju o istraživanju i procesuiranju ratnih zločina i traženju nestalih lica, koji je pripremljen za narednu sjednicu NSRS, kao primjer diskriminacije srpskih žrtava i porodica iz RS ukazuje se na ekshumaciju posmrtnih ostataka 10 lica prošle godine u Zalazju, a koji su po naredbi Tužilaštva BiH prevezeni u Tuzlu i nad njima je izvršena obdukcija.</s><s>Iako je Institut BiH saopštio da je riječ o "žrtvama genocida" u decembru 2010. godine DNK metodom utvrđeno je da su to srpski civili ubijeni 1992. godine.</s><s>Njihove porodice od tada traže od Tužilaštva BiH i Instituta za nestala lica BiH da se ekshumirani posmrtni ostaci prevezu u RS i da se tu izvrši obdukcija, identifikacija i zvanični ispraćaj tijela, istaknuto je u dijelu izvještaja koji se odnosio na rad Operativnog tima Vlade RS za traženje nestalih.</s><s>U izvještaju je istaknuto da se obdukcija posmrtnih ostataka Srba vrši u Federaciji BiH zbog čega institucije Srpske ostaju bez ikakvih dokaza, već sa tom dokumentacijom raspolaže FBiH, a ukoliko se posmrtni ostaci i dovezu u RS, opet na obdukciju dolaze patolozi iz Federacije BiH i tako se zaobilaze institucije RS.</s> |
<s>Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku Zmaj Jovina 15 Beograd Poštovani prijatelji, Nakon hapšenja žene osumnjičene za ubistvo dečaka Slobodana Stojanovića u zvorničkom selu Kamenica 1992. godine ponovo je aktualizovana ideja da na pogodnoj lokaciji u Zvorniku ili Drinjači podignemo spomenik u znak sećanja na stradanje srpskog dečaka.</s><s>Inicijativu za podizanje spomenika pokrenuli smo 2008. god u saradnji i uz medijsku podršku „Večernjih novosti“ iz Beograda.</s><s>Za realizaciju ovog posla formiran je Organizacioni odbor koji su sačinjavali predstavnici inicijatora ideje: Instituta za istraživanje srpskih stradanja iz Beograda, Boračke organizacije opštine i Skupštine opštine Zvornik (koju je zastupao lično gradonačelnik Zvornika, gospodin Budimir Aćimović).</s><s>Na predlog direktora Instituta usvojeno je da izrada idejnog rešenja i spomenika poveri jednom od najuglednijih živih srpskih vajara Miodragu Živkoviću (Autoru spomenika sv. Savi u Mileševi, kralju Nikoli u Podgorici, Vuku Kradžiću u Loznici, sreljanim đacima 1941. u Kragujevcu, Spomen kompleksa Sutjeska, i dr. i višstrukom dekanu Fakulteta primenjenih umetnosti u Beogradu.) Imenovani se prihvatio da besplatno obavi sve poslove, od izrade idejnog rešenja do konačne realizacije i postavljanja.</s><s>Obnavljajući ovu inicijativu podsećamo da je nadležno ministrastvo RS kao znak podrške ovoj ideji obezbedilo 20.000 km i umesto Opštinskom odboru Boračke organizacije navedeni iznos uplatilo Republičkom odboru kod kojeg se, ukoliko nisi vraćena pomenutom ministarstvu, ta sredstva i danas nalaze deponovana.</s><s>Skupština opštine je preuzela obavezu da obezbedi isti iznos sredstava kao i Ministarstvo i da uz to obezbedi pravna i tehnička rešenja za odabir pogodne lokacije.</s><s>Glavni urednik „Večernjih novosti“ gospodin Manjo Vukotić se obavezao da pruži medijsku i finansijsku pomoć ovoj ideji.</s><s>Institut i autor su imali zadatak da obazbede sve potrebne faktografske i umetničke činioce neophodne za autentičnu prezentaciju tragičnog stradanja dečaka Slobodana Stojanovića.</s><s>Tim povodom su u više navrata boravili u Zvorniku i Drinjači i imali neporedne razgovore sa veoma predusretljivim i požrtvovanim, tada još živim, roditeljima pokojnog Slobodana.</s><s>U međuvremenu se u ovaj posao uključila Srpska pravoslavna crkva i Republički odbor Boračke organoizacije RS.</s><s>Od vladike gospodina Vasilija Kačavende, ili nekog od njegovih saradnika, možda od uglednog prote Milana Jovanovića, dobijena je sugestija da se posmrtni ostaci srpskog dečaka Slobodana Stojanovića ekshumiraju i saahrane u porti srpske crkve u Drinjači.</s><s>Prema našoj zamisli obnovljeni organizacioni odbor bi ponovo odlučio o svim tekućim detaljima ovog posla.</s><s>U nadi da ćete podržati našu želju da nastavimo posao na realizaciji ove retko plemenite misije molimo vas da primite naše srdačne pozdrave.</s><s>Beograd, 17. oktobra 2016.</s><s>U prilogu dajemo: - Fotografiju Slobodana Stojanovića, - Dve fotografije predloga dejnog rešenja spomenika, - Skeniran članak iz „Večernjih novosti“ od 26.03. 2008. godine i - Dva članka pokojnog Željka Vukovića o istom slučaju objavljena takođe u „Večernjim Novostima“.</s><s>DOSTAVLjENO: PREDSEDNIŠVU BORAČKE ORGANIZACIJE OPŠTINE ZVORNIK I REPUBLIČKOG ODBORA BORAČKE ORGANIZACIJE RS SKUPŠTINI OPŠTINE ZVORNIK REDAKCIJI “VEČERNjIH NOVOSTI”</s> |
<s>Dokumenti o dezertiranju vojnika ABIH iz Srebrenice [izbor]</s><s>Četvrtak, 28 februar 2013</s><s>Dugo je poznato da je tokom 1994. i 1995. godine bilo masovnijih dezertiranja pripadnika muslimanske ABiH, iako se o tome ćutalo.</s><s>Među dokumantima koje je Vojska Republike Srpske zatekla u Srebrenici jula 1995. nalaze i dopisi koje predstavljamo na ovoj strani.</s><s>U nedavnom intervjuu fankfurtskim „Vestima“, direktor Instituta Milivoje Ivanišević je između ostalog rekao da je tema o dezertiranjima iz Srebrenice jedna od najmisterioznijih i najmanje istraženih pojava rata 1992-1995. godine, kao i: - Na osnovu izveštaja bezbednosnih organa raznih muslimanskih jedinica iz sastava 28. brigade iz Srebrenice, dezertiralo je između 1.000 i 1.500 Muslimana.</s><s>Najveći deo je otišao ka Tuzli, ali zabeleženi su i slučajevi kada su bežali ka Srbiji, pa čak i Makedoniji.</s><s>Vašoj pažnji preporučujemo izbor iz obimnije građe ovih dokumenata.</s><s>Za pregled pune veličine dokumenta potrebno je da kliknete na fotografiju.</s> |
<s>Šaban i Elvir Delibašić priznali ubistvo srpskih civila</s><s>Sreda, 02 maj 2012</s> |
<s>Tužilaštvo BiH obustavilo istragu protiv 455 lica za ratne zločine nad Srbima</s><s>Sreda, 23 januar 2013</s><s>sreda, 23. januar 2013.</s><s>BANjALUKA - Odluka Tužilaštva BiH o obustavljanju istraga protiv 455 lica za ratne zločine nad Srbima je apsolutno neprihvatljiva, krajnje uvredljiva i ponižavajuća za sve žrtve ratnih zločina, izjavio je danas Milorad Dodik, predsjednik RS.</s><s>Tužilac Tužilaštva BiH Behaija Krnjić donio je u ponedjeljak naredbu o nesprovođenju istrage protiv 455 lica za ratne zločine u logorima "Silos", "Tarčin" i OŠ "9. maj".</s><s>Dodik je istakao da RS neće prihvatiti ovu odluku i da će nastaviti da koristi sva pravna i institucionalna sredstva kako bi izvršioci ratnih zločina u ovim logorima bili izvedeni pred lice pravde i adekvatno kažnjeni.</s><s>"Ova odluka je još jedan u nizu primjera selektivne pravde Tužilaštva BiH.</s><s>Smatramo da je u pomenutim predmetima prikupljeno više nego dovoljno relevantnih dokaza i potresnih svjedočenja srpskih logoraša da se nastavi istraga o počinjenim zločinima nad pripadnicima srpskog naroda", rekao je Dodik.</s><s>Naglasio je da je očigledno da pomenuti tužilac uopšte nije bio zainteresovan za te dokaze, budući da je donio odluku o nesprovođenju istrage samo nekoliko dana nakon što je preuzeo predmet od prethodnog tužioca.</s><s>"Ova odluka i ponašanje tužilaca u Tužilaštvu BiH još jednom su potvrdili potrebu da se preispita ne samo način imenovanja tužilaca, nego i ozbiljno razmotri svrha postojanja i potreba ukidanja Tužilaštva BiH, institucije koja je nelegitimno uspostavljena nametnutom odlukom visokog predstavnika, mimo Ustava BiH", istakao je Dodik.</s><s>Ovu naredbu najoštrije je osudio i Aleksandar Džombić predsjednik Vlade RS, ističući da je MUP RS već uložio pritužbu na ovu odluku.</s><s>"Selektivan pristup pravdi izaziva razočarenje i povećava nepovjerenje građana RS u pravosudne institucije BiH", rekao je Džombić.</s><s>Dodao je da će Vlada, odnosno MUP, u okviru svojih zakonskih mogućnosti, učiniti sve da izvršioci ratnih zločina nad Srbima na području Tarčina, Hadžića, Hrasnice i Igmana budu krivično gonjeni i adekvatno kažnjeni.</s><s>Premijer je rekao da se postavlja pitanje kako izostaje sprovođenje istrage protiv lica za koje je MUP RS prikupio dokaze da su direktno učestvovali u zločinima u predmetu "Đelilović i drugi", podsjetivši da je Sud BiH potvrdio optužnicu u tom predmetu u kojem se osam osumnjičenih lica tereti za udruženi zločinački poduhvat i ratne zločine na navedenim lokacijama po komandnoj odgovornosti.</s><s>"Ako Tužilaštvo BiH ne prihvati pritužbu MUP-a, zahtijevaćemo da se ovaj predmet vrati u nadležnost pravosudnih institucija RS, gdje će imati prioritet u procesuiranju", zaključio je premijer Džombić.</s><s>Gorana Zlatković, ministarka pravde RS, izjavila je da će entitetska pravosuđa morati aktivnije da rade na predmetima ratnih zločina da bi se izbjegla situacija da nema krunskih svjedoka.</s><s>"Vlada daje punu podršku kada je riječ o radu na predmetima ratnih zločina", rekla je Zlatkovićeva.</s><s>Stanislav Čađo, ministar unutrašnjih poslova RS, je na vanrednoj konferenciji za novinare rekao da je nesprovođenje istrage za ove zločine identično scenariju u vezi sa slučajem "Dobrovoljačka" i istakao da MUP RS neće odustati od zahtjeva da počinioci ratnih zločina budu procesuirani.</s><s>"To proizvodi ne samo nervozu i strepnju, već i ozbiljne sumnje u funkcionalnost i profesionalnost Tužilaštva za ratne zločine BiH", istakao je Čađo, navodeći da će MUP RS u konkretnom slučaju raditi na prikupljanju novih dokaza i činjenica.</s><s>Čađo je ocijenio da je ovo sramotan, tendenciozan i krajnje neprofesionalan odnos Tužilaštva BiH, jer se iz svega što je preduzimalo može zaključiti da postupajući tužilac gotovo da i nije vodio istragu za navedena lica.</s><s>Gojko Vasić, direktor Policije RS, rekao je da su istrage vođene pod nadzorom Tužilaštva BiH, u koje su bili uključeni ne samo pripadnici MUP-a RS i drugih institucija, već i strani tužilac.</s><s>"Bez obzira na veliki broj prijavljenih lica, za svako lice postojali su određeni dokazi i svjedočenja u kojoj fazi je on učestvovao u određenom zločinu, ubistvu, privođenju, torturi", istakao je Vasić.</s><s>Naredbu Tužilaštva osudili su i Staša Košarac, šef Tima za koordinaciju aktivnosti istraživanja ratnih zločina i traženje nestalih, Aleksandra Pandurević, poslanik SDS-a u parlamentu BiH, i brojni drugi. (Nezavisne novine) http://www.nspm.rs/hronika/tuzilastvo-bih-obustaviu-protiv-455-lica-za-ratne-zlocine-nad-srbima.html</s> |
<s>Banjaluka 23. 12. 2012 | Pres RS PROCES PROTIV MEVLIDA JAŠAREVIĆA OTKRIO ŠOKANTNE DETALjE O JAČANjU EKSTREMIZMA U BiH Sve što je izneseno na suđenju Mevlidu Jašareviću, koji je za teroristički napad na američku ambasadu u Sarajevu osuđen na kaznu zatvora od 18 godina, potvrdilo je da je vehabizam u BiH postao prepoznatljiva ideologija mržnje, militantna i isključiva, koja ima za cilj da radikalizuje svest i društvene odnose u zemlji, tvrde stručnjaci.</s><s>REŠETANjEM AMBASADE SAD-a U SARAJEVU POSTAO ČLAN BROJNE EKIPE EKSTREMISTA...</s><s>Mevlid Jašarević</s><s>Višegodišnja zatvorska kazna i teroristički akt koji je izveo, svrstali su Mevlida Jašarevića u izuzetno brojnu ekipu ekstremista koji su počinili slična dela u BiH i inostranstvu.</s><s>Podsećanja radi, najveći teroristički napadi izvedeni u poslednjih 15 godina u svetskim metropolama, imaju jednu izuzetno važnu zajedničku tačku, a to je povezanost napadača sa BiH i državljanstvom ove zemlje.</s><s>U osnovi svih terorističkih udara izvedenih od strane osoba iz BiH je vehabizam koji, prema tvrdnjama eksperata, predstavlja opasnost, prevashodno za ustavni poredak BiH, a zatim i za regionalnu stabilnost i sve zapadne i sekularne države.</s><s>Bradurine odvlače pažnju</s><s>- Vehabizam u uređenim zemljama, pa i u stabilnim diktaturama ne predstavlja ozbiljniju pretnju, ali u BiH je situacija drugačija.</s><s>Sigurno je da teroristička pretnja u BiH ne potiče samo od vehabija.</s><s>Pored te opasnosti, ne treba potceniti ni ulogu raznih, izuzetno dobro organizovanih, obaveštajnih službi Irana, potpomognutih određenim političkim vezama u vrhu bošnjačke politike.</s><s>Nikoga ne treba da čudi što je nepismena svetina sa periferije stvarna vojska tog projekta, dok pokvareni lihvari i ratni profiteri iz Sarajeva, Zenice i Travnika imitiraju kremu te ideje.</s><s>Ono što mi vidimo, bradurine i zavrnute nogavice, i jeste tu da nam odvuče pažnju od finansijskih transakcija i transfera ideologije koja stoji iza aktivnosti vehabija - upozorava ekspert za terorizam Dževad Galijašević.</s><s>Hronologija zla: 1992 - 1996 - Serija napada na pojedince i hrvatske povratnike u delovima FBiH 1995 - U Zavidovićima ubijeni Goran Keler i Jadranko Božanović 1997 - Eksplozija auto-bombe u Mostaru 2002 - Ubijena porodica Anđelić u Konjicu 2008 - Napad u tržnom centru "Fis" u Vitezu, poginuo radnik obezbeđenja 2010 - Teroristički napad na policijsku stanicu u Bugojnu, poginuo policajac 2011 - Mevlid Jašarević puca na američku ambasadu u Sarajevu On, baš kao i drugi stručnjaci iz ove oblasti, naglašavaju da otvaranje priče o ovim pitanjima ne znači širenje islamofobije jer je upravo muslimanski svet najveća žrtva delovanja terorističkih organizacija kao što je Al-kaida.</s><s>U većini islamskih zemalja nijedan režim, ili bilo koja druga politička oligarhija, ne podržava Al-kaidu.</s><s>Međutim, kad je BiH u pitanju, to po Galijaševićevim rečima, nije slučaj. - U BiH se Al-kaidi i njenim pridruženim ideološkim formacijama priznaje islamski legitimitet, iako je reč o najvećim ubicama muslimana u istoriji islama.</s><s>Iako je u BiH, u krilu vehabijskog pokreta i njihovog učenja oko pet odsto ukupne bošnjačke populacije, na Kosovu oko tri odsto, dok na području četiri većinske bošnjačke opštine u Raškoj oblasti, čak oko 18 odsto stanovništva podržava ovaj pokret, podrška koju verske i političke elite daju vehabijama čini celu situaciju još mnogo složenijom - smatra Galijašević.</s><s>Seme zla</s><s>Tri najveća teroristička napada u ovom veku nisu pala s neba.</s><s>Istorija napada koje su izvršile vehabije u BiH krajem devedestih duga je i krvava, a seme zla posejano je u ratu kada su vlasti takozvane RBiH širom otvorile vrata mudžahedinima i drugim kriminalcima iz islamskih zemalja.</s><s>Podloga za ono što se dešavalo u ovom veku, stvorena je krajem prošlog veka.</s><s>STRAŠAN PEČAT TERORIZMA U BiH...</s><s>Uništena policijska stanica u Bugojnu</s><s>- Podsetimo se samo ključnih stvari.</s><s>Prvo su krajem rata pobijeni neki viđeniji ljudi u Zavidovićima, među kojima i novinar Jadranko Božanović i policajac Goran Keler.</s><s>Onda je pukla auto-bomba u Mostaru, pa je Muamer Topalović pobio porodicu Anđelić u Konjicu.</s><s>Za to vreme planeri napada u svetskim metropolama su se povukli iz BiH gde su imali sigurno utočište i pripreme nastavili na drugim lokacijama.</s><s>Kada su oni udarili na Njujork, Madrid i London, vehabijski pokret je počeo da jača, a sada se osilio do te mere da su počeli da napadaju američku ambasadu.</s><s>Jednostavno, sada se osećaju toliko jakima da napadaju i najčuvanije mete - zaključuje Galijašević.</s><s>Tajna Gornje Maoče</s><s>Najveća vehabijska zajednica smeštena je u Gornjoj Maoči, selu u Tuzlanskom kantonu, nedaleko od Brčkog, čiji stanovnici već godinama ne poštuju zakone države BiH.</s><s>Vođa ove grupe je radikalni propovedač Nusret Imamović, poznat po svojim brojnim predavanjima o potrebi vraćanja čistom islamu.</s><s>Početkom 2010. godine izgledalo je kao da su vlasti BiH odlučile da stave pod kontrolu ovaj prostor, pa je izvedena akcija "Svjetlost" u kojoj je učestvovalo čak 600 policajaca.</s><s>Imamović i još sedam ljudi tada je uhapšeno, ali brzo su pušteni, a protiv njih nije pokrenut nikakav postupak.</s><s>Stravično - Spisak zlodela terorista povezanih sa BiH</s><s>Srušili kule u Njujorku, rasturili metro u Londonu!</s><s>Spisak terorističkih akcija u svetu u kojima su učestvovali državljani BiH je dugačak i smrtonosan.</s><s>Napad na Svetski trgovački centar u Njujorku 11. septembra 2001. godine pokrenuo je pravu lavinu, a u toj krvavoj akciji Al-kaide, učestvovalo je pet terorista koji su imali bosanski pasoš.</s><s>Idejni organizator udara bio je Halid Šeik Muhamed, čovek koji je učestvovao u ratu u BiH i dobio državljanstvo pod imenom El Halid Muhamed.</s><s>Trenutno je u Gvantanamu.</s><s>Drugooptuženi u ovom slučaju Remzi bin al Sibih takođe je dobio državljanstvo BiH i to pod imenom Remzi Jusef.</s><s>Ključni operativac u napadu, Muhamed Ata, poginuo je u jednom od aviona, a dobio je pasoš BiH pod imenom Mohamed el Sajed.</s><s>Dva pilota koja su poginula u napadu na Njujork, Halid al Mihdar i Navaf al Hazmi takođe su posedovali državljanstvo BiH.</s><s>Poginulo je 3.000 ljudi.</s><s>U martu 2004. godine napadnuta je železnička stanica u Madridu, a poginulo je blizu 200 ljudi.</s><s>Jedan od osuđenih za ovo nedelo je i Jamal Zougam, koji je učestvovao u ratu u BiH pod imenom El Idrisi Muhamed Džamal.</s><s>Imao je bh. pasoš.</s><s>Postoje indicije da je mozak ove operacije bio bivši komandant Odreda "El Mudžahedin" Abu el Mali, koji je državljanstvo BiH dobio pod imenom Halid Ibn Abdulah.</s><s>Sledeće godine, u julu mesecu, Al-kaida je napala metro u Londonu.</s><s>Smrtno je stradalo 56 ljudi i sva četvorica bombaša-samoubica.</s><s>Ovaj napad je izveden uz direktan verski nalog Abu Hamze al Masrija, imama londonske džamije Finsberi park, koji je postao poznat po propagiranju rasne netrpeljivosti.</s><s>On trenutno služi sedmogodišnju kaznu zatvora u Velikoj Britaniji.</s><s>Učestvovao je u ratu u BiH, a ostao je upamćen po tome što je obučavao mudžahedinske jedinice u jednoj osnovnoj školi u Jablanici kod Tešnja, zajedno sa Babarom Ahmedom, čovekom koji je već osam godina u zatvoru u Velikoj Britaniji, a čije izručenje traži SAD, zbog vođenja internet stranice koja je dostavljala podatke Talibanima.</s><s>U Solt Lejk Sitiju, 2007. godine, masakr u centru grada napravio je Sulejman Talović.</s><s>U obračunu sa policijom je ubijen.</s><s>Njegovo telo prebačeno je u BiH gde je i sahranjen.</s><s>Sredinom ove godine, sud u Njujorku osudio je Adisa Medunjanina zbog planiranja terorističke akcije u metrou u tom gradu.</s><s>Medunjanin je osuđen na doživotnu robiju.</s><s>Krvavi tragovi - Presude teroristima u BiH</s><s>Handala u bekstvu, Rustempašićeva grupa osujećena</s><s>Nedavnom presudom Suda BiH, Mevlid Jašarević postao je rekorder po dužini izrečene kazne za terorizam.</s><s>Osim ovog, od 1997. godine do danas, pet slučajeva privuklo je posebnu veliku pažnju domaće i međunarodne javnosti.</s><s>Prvi teroristički napad u posleratnoj BiH dogodio se 18. septembra 1997. godine u Mostaru gde je u Splitskoj ulici eksplodirala auto-bomba.</s><s>Jedna osoba je poginula, više je povređeno, a oštećeno je više od 150 stanova i 120 automobila.</s><s>Sve je osmislio i izveo Ahmed Zuhair Handala.</s><s>Dobio je kaznu zatvora od 10 godina.</s><s>Službeno je još u bekstvu.</s><s>Njegovi saučesnici Ali Ahmed ali Hamad i Nebil ali Hil, zvani Abu Jemen, dobili su osam, odnosno pet godina zatvora.</s><s>Za terorizam su 2007. godine osuđeni Mirsad Bektašević na osam godina i četiri meseca, Abdulkadir Cesur na šest i po i Bajro Ikanović na četiri godine zatvora.</s><s>Bektašević, kodnog imena Maksimus, švedski je državljanin, a Abdulkadir Cesur je Turčin iz Danske.</s><s>U BiH su doputovali 2005. godine s namerom da ovde ili u nekoj drugoj evropskoj zemlji izvrše teroristički čin.</s><s>Tokom istrage pronađeno je i zaplenjeno 20 kilograma eksploziva, samoubilački pojasevi, ekstremistički dokumenti, testament, video zapisi i dečja igračka sa satom.</s><s>U istragu je bio uključen i FBI.</s><s>Krajem juna 2010. godine Haris Čaušević zvani Oks digao je u vazduh policijsku stanicu u Bugojnu.</s><s>U tom terorističkom napadu poginuo je policajac Tarik Ljubuškić.</s><s>Šest osoba je povređeno.</s><s>Napad je, osim Čauševića, organizovao i Adnan Haračić koji je priznao krivicu.</s><s>On je sada svedok saradnik protiv Čauševića i Nasera Palislamovića, kojima je sudski postupak u toku.</s><s>U Zenici je u aprilu 2011. godine u vazduh odleteo automobil poslanika HDZ-a BiH u Skupštini ZD kantona Pere Mamića.</s><s>Posle dosta polemika o tome da li je u pitanju teroristički čin, Sud BiH je, ipak za terorizam, osudio Zijada Derviševića na osam, Amela Sefera na sedam i Sašu Bonića na šest godina zatvora zbog terorističkog napada.</s><s>Za terorizam je kriv i pravosnažno osuđen na kaznu zatvora od četiri i po godine Rijad Rustempašić, a članovi njegove grupe Abdulah Handžić i Edis Velić dobili su po tri godine i četiri meseca.</s><s>Utvrđeno je da su planirali teroristički napad koji nikad nisu sproveli u delo.</s><s>Potvrdio je to u istrazi pronađeni arsenal naoružanja i, kako je rekao Mirsad Strika, predsedavajući sudskog veća, knjige, verski proglasi nekoliko ekstremista među kojima je i šejh Abu Hamza al Masri, te snimci testamenata bombaša samoubica, ali i presretnuti razgovori.</s><s>Sve je to, prema rečima Strike, potvrdilo njihove namere.</s><s>Istragom je utvrđeno da su mete trebale biti hrvatska naselja, pripadnici EUFOR-a i baze Oružanih snaga BiH.</s><s>Žarko Marković http://pressrs.ba/sr/vesti/vesti_dana/story/29752/abije+razvijaju++teroristi%C4%8Dku+mre%C5%BEu.html</s> |
<s>Novcem iz vehabijskog pokreta iz Luksemburga u selu Ošve kod Maglaja naseljavaju se vehabije i prave novu zajednicu.</s><s>Među njima se vodi borba za mjesto "duhovnog vođe" zajednice.</s><s>Domagoj Margetić, član Ekspertskog tima jugoistočne Evrope za borbu protiv terorizma i organizovanog kriminala tvrdi: "Indikator da se centar formira postojao je još prije godinu i po.</s><s>Ugrožena je sigurnost, ali bezbjednosne agencije odobravaju ekstremnim organizacijama da se organizuju", kaže on.</s><s>Margetić pita do kada će biti tolerisano ponašanje "onih koji okreću glavu i dopuštaju da potencijalni teroristi jačaju".</s><s>"Oni su spremni na izvođenje najsloženijih terorističkih akcija i sigurno je da je vrijeme za dizanje uzbune.</s><s>Svi indikatori govore da bi sljedeći ciljevi trebalo da budu civili, možda čak i Bošnjaci, kojim će biti poslata poruka: 'Da li ste s nama ili protiv nas'", objašnjava Margetić.</s><s>Da je strah bh. građana opravdan, smatra i Marko Nicović, član Svjetske asocijacije šefova policija, koji kaže da vehabije "imaju podršku Sarajeva".</s><s>“To formiranje novih "kolonija" nije opasnost samo za BiH i region, već je problem cijele Evrope ocjenjuje Nicović”.</s><s>Kako su "Nezavisne" ranije pisale, vehabije sa područja Maglaja organizovale su u mjestu Ošve akciju raščišćavanja ruševina i korova oko imanja koja su kupili, te onih koja će da kupe, kako bi u tom selu formirali zajednicu.</s><s>Akciju je organizovao Izet Hadžić, zvani Žara, odani sljedbenik Nusreta Imamovića, vođe najvećeg vehabijskog pokreta u BiH.</s><s>"Nezavisne" su objavile i fotografije kuće koju je Hadžić kupio, te objekta budućeg selefijskog (vehabijskog) mesdžida u Ošvama, kao i "aktera" ovog događaja koji je zabrinuo bh. javnost.</s><s>Da bi spriječili dalje medijsko eksponiranje "centrale u Beču" i pažnju bezbjednosnih službi, Hadžić je usmjeren prema Luksemburgu, poznatom kao jednoj od centrala vehabijskog pokreta.</s><s>"Tako se formiranje selefijske zajednice u Ošvama ne bi vezivalo za 'centralu'", objasio je izvor "Nezavisnih", dodajući da bi novac "braći" u Luksemburgu opet stizao iz prestonice Austrije.</s><s>"Jer, otkud, na primjer, jednom Mirsadu Ajdarpašiću, koji sa ženom i dvoje djece živi u Luksemburgu od socijalne pomoći, desetak hiljada evra u gotovini da kupi kuću, makar i devastiranu, u Ošvama", pita naš sagovornik.</s><s>Hadžić je, dakle, stupio u kontakt sa "braćom" u Luksemburgu, a potom su razmijenili i nekoliko posjeta.</s><s>Novac je počeo da pristiže.</s><s>"Među 'braćom' u Luksemburgu su najdarežljiviji 'donatori': Mirsad Ajdarpašić, braća Fatos i Fuat Hadžiu, iz Kosovske Mitrovice, njihov sugrađanin Kuštrim Redžaj, Adnan Rašiti, porijeklom iz Prištine, Elvis Adrović, zvani Dado, porijeklom iz Berana...", navodi izvor Nezavisnih.</s><s>On primjećuje da je interesantno što niko među ovim imenima nije iz BiH.</s><s>"'Centrala u Beču' nije zadovoljna posvećenošću bosanskih muslimana islamu.</s><s>Bh. muslimane, uključujući čak i bh. vehabije, smatraju 'previše mehkim', zbog čega je odlučeno da se u BiH 'upumpa' što više žestokih momaka iz Sandžaka, Kosova, Crne Gore i Makedonije, kako bi bh. muslimanima pokazali šta je 'pravi islam'", ističe izvor "Nezavisnih".</s><s>"Centrala u Beču" svjesna je činjenice da Izet Hadžić, koji sam sebe ozbiljno vidi kao lidera buduće zajednice, nije ni izbliza dorastao takvoj poziciji.</s><s>U opcijama za lidersku poziciju buduće zajednice u Ošvama,dodaje izvor, prvi izvor, "centrale u Beču" bio je Sabahudin Izairi.</s><s>"Međutim, do Beča su u međuvremenu stigle diskretne opaske o navodnom Izairijevom koketiranju sa ši'izmom, što je, makar kad su selefije u pitanju, ravno smrtnoj kazni", kaže sagovornik "Nezavisnih".</s><s>Nakon što je Izairi precrtan kao kandidat, Beč se okrenuo Adnanu Binakaju.</s><s>"On živi u Ljubljani, a porijeklom je iz Dečana, Kosovo.</s><s>Pričaju ljudi da je nedavno viđen na području Maglaja i Zavidovića", ističe izvor. “Stručnjaci ističu da bi nova meta vehabija u BiH vrlo lako mogli biti civili” Međutim, kako je potvrđeno, još veći problem planerima ovog koncepta predstavlja pozicija budućeg duhovnog lidera zajednice u Ošvama.</s><s>Inače, jedine vehabije sa ozbiljnim religijskim obrazovanjem unutar grupacije Nusreta Imamovića su sam Imamović, zatim Bilal Bosnić (navodni vođa vehabijske zajednice u Bihaću) i vehabija Enes Čaušević.</s><s>On je rođeni brat Harisa Čauševića, zvanog Oks, koji je optužen za podmetanje i aktiviranje eksplozivne naprave kod Policijske stanice u Bugojnu, što je kvalitetna poruka i za samog Enesa.</s><s>Međutim, mnoge selefije, uključujući i samog Imamovića, smatraju ga nedovoljno harizmatičnim i nedovoljno sposobnim da vodi i upravlja masama.</s><s>Zaključuje se, dakle, da je mjesto duhovnog lidera u budućoj vehabijskoj zajednici u Ošvama još nepopunjeno.</s><s>U Državnoj agenciji za istrage i zaštitu rekli su da imaju informacije da su se u selu Ošve nastanili pripadnici vehabijskog pokreta, te su dodali da prate njihove aktivnosti.</s><s>Mehmed Bradarić, član Zajedničke komisije za bezbjednost bh. parlamenta i član SDP-a, smatra da je samo pitanje vremena kada će ta vehabijska zajednica početi djelovati protivustavno.</s><s>R.K. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=59409</s> |
<s>Milivoje Ivanišević: U Srebrenici nije zatečeno živih Srba</s><s>Utorak, 07 jul 2020</s> |
<s>Milivoje Ivanišević, Dragana Grčić Gavrilović Noću su na četvrtom spratu izgonili žene na hodnik.</s><s>Pun hodnik žena, uglavnom mlađih, ima ih više od 100.</s><s>Neke su zatvarane i sa djecom.</s><s>M.M.M. Precizni mehaničar L. M. R. (33) svedoči: Treći dan po našem dolasku tj. 09.05.1992. godine u podrum je doveden i Bogdan Pereula direktor Armatoura sa Alipašinog polja koji je bio izložen stalnom fizičkom maltretiranju kao i mi ostali.</s><s>Za sve ovo vrijeme dobijali smo kao dnevni obrok 4-5 komada keksa i vodu ali neredovno.</s><s>Desetak dana poslije mog privođenja u podrum je doveden čovjek po imenu Đorđević Miodrag star oko 38 godina koji je rodom iz Foče a bio je nastanjen u Dobrinji, a koji je bio zaposlen u preduzeću "Zora“ na poslovima odbrane i zaštite što sam saznao iz razgovora sa njim.</s><s>Prema njemu je bio poseban loš tretman od strane Zelenih beretki, čim je došao bio je prebijen i dalje stalno mučen te je on sutradan oko podne uspio da odveže ruke i noge i pokušao je da pobjegne ali su ga beretke uhvatile vezanog vratile u podrum, usput ga nemilosrdno tukući.</s><s>Iako su nam veći dio vremena bile vezane oči kad se to sve događalo ja nisam imao povez na očima jer su me prethodno natjerali da ja tučem Šehovca, Pereulu i Đorđevića da bi nakon toga rekli da ih nisam dobro tukao i opet prebili i mene.</s><s>Ovo navodim da bi objasnio kako sam uspio da vidim naredne događaje.</s><s>Kad su Miodraga vratili u podrum vezanog 3-4 su ga tukli svim raspoloživim sredstvima dok jedan od njih nije uzeo macolu za beton težine oko 5 kg. kojom je minimalno 20 puta udarao u predjelu kičme, nogu dok ovaj nije izgubio svijest nakon čega prestavši da ga tuku vezavši ga u ležećem stavu za željezne konzole koje se nalaze u podrumu.</s><s>Miodrag je nakon 1 sat došao sebi i tražio vode koju sam mu ja dao.</s><s>Poslije toga 5-6 Beretki je došlo i tukli Miodraga čizmama dok opet nije izgubio svijest.</s><s>Nakon izvjesnog vremena grupa Beretki je došla da nas opet fizički maltretiraju i tuku i dok su nas tukli jedan od njih su prišli Miodragu i rekli da je mrtav dok su ga odnijela četvorica u nepoznatom pravcu.</s><s>Lice koje je macolom udaralo Miodraga starosti je oko 30 godina visine oko 185 cm, plave kratke kose, rebrasto ošišane, bio je dobro razvijen i imao je čaršijski dijalekat i isto lice nisam prije primjećivao.</s><s>M. M. M. posvedočio je: Noću, 18. maja, oko 24 časa, došli su po mene i odveli me u jednu prostoriju u kojoj je boravio Ćelo.</s><s>Taj Ćelo je bio glavni u zatvoru u jednoj smjeni, a Salčin Ragib u drugoj smjeni.</s><s>Tu u toj prostoriji sjedi i onaj doktor i kad su me uveli on im kaže: Pogriješili ste, vodite ga u onu prostoriju tamo...</s><s>Dvojica čuvara me sprovode do jedne prostorije na istom spratu, a tamo u toj prostoriji čekaju 4 batinatša.</s><s>Jedan od njih kaže mi: Obori glavu i pričaj...</s><s>Odmah su počeli krvnički da me tuku i ja se više ničega ne sjećam.</s><s>Sutradan, kad sam se osvijestio u sobi br. 88, pričali su mi da su me 19. maja oko 1 čas iza ponoći unijela četvorica.</s><s>Krvario sam na sve strane, izboden sam bajonetom u lijevu stranu, po rukama i u nogu...</s><s>Rebra cu mi polomili, s obje strane.</s><s>Zubi polomljeni.</s><s>Bogu dušu, Bog je neće...</s><s>Dolazi samo jedan staražar, donosi mi u flaši vode da se umijem.</s><s>Čak je donio i jednu deku, da me pokrije, jer smo ležali po podu, nije bilo kreveta, a prostorija je bila vlažna, hladna i smrdljiva.</s><s>Dovodili su, jednog po jednog, ljude iz Pofalića, koje su držali u Popravnom domu za maloljetne delikvente.</s><s>Taj objekat su bili pretvorili u zbirni zatvor.</s><s>Odatle su u Centralni doveli Dragutinović Srpka, Čarkić Dragana, Pikula Peru, Vučka i još neke.</s><s>Dolazili su isprebijani, svi u krvi, natekli...</s><s>Doveli su i Šaraba Živka.</s><s>Muslimani su mu ubili braću Đoku i Rajka.</s><s>Slušao sam noću kako naši jauču.</s><s>Gledao sam kako ujutro izvlače one koji su podlegli od batinanja: metalnom kukom, savijenom na krajevima, a na jednom kraju je zašiljena, zakače ubijenog za vilicu i vuku ga kroz hodnik.</s><s>Mrtvace su izbacivali u onaj unutrašnji dio dvorišta, gdje su nekadašnji zatvoreiici obavljali one zatvoreničke šetnje.</s><s>Provirio sam jednom kroz jedno prozorče u hodniku i vidio ogromnu kamaru leševa, na stotine, a Ragib Salčin mi je rekao da ih ima tu nabacanih od Vaskrsa pa sve do 1. juna, kad su ih odvezli kamionima na smetljište.</s><s>Čuo sam od onih što cu išli da ih tovare i istovaraju: da su bili ucrvani i da cu ih na smetljištu samo iskipali, kao drva i zagrnuli buldožderom.</s><s>U Centralnom je bio zatvoren i jedan major musliman.</s><s>Optužili su ga da je špijun.</s><s>Dovodili su mlade ljude, optužene da su snajperisti.</s><s>Doveli cu ranije početkom juna i jednu retardiranu dvadesetogodišnju djevojku, čak i nju su optužili da je snajperista.</s><s>Noću su na četvrtom spratu izgonili žene na hodnik.</s><s>Pun hodnik žena, uglavnom mlađih, ima ih više od 100.</s><s>Neke su zatvarane i sa djecom.</s><s>Jauču, vrište...</s><s>Dolaze njihovi vojnici i maltretiraju ih.</s><s>Čuo sam kako im govore: Gledajte kako muslimani prave djecu.</s><s>Vodili su ih odatle negdje u javnu kuću.</s><s>Čuo sam jadne noći kako im govore da ih vode tamo.</s><s>Izvodili su i nas iz soba da ih gledamo u hodniku tako jadne i ponižene.</s><s>Bilo ih je pola golih ko od majke rođene. (nastaviće se) Milivoje Ivanišević, Dragana Grčić Gavrilović: „Genocid nad Srbima - Sarajevo 1992-1995.</s><s>Svedočenja preživelih logoraša“ Izdavač „Pešić i sinovi“, 2016. www.pesicisinovi.rs Knjiga se može naručiti kod izdavača: prodaja: 062/1264-824 ili na internet adresi: http://www.pesicisinovi.co.rs/index.php/pagebook?&idknj=239 Politika: Prestonica džihada u Evropi - Genocid nad Srbima u Sarajevu (1) Politika: Žrtvu je trebalo pretvoriti u zločinca - Genocid nad Srbima u Sarajevu (2) Politika: Zadržani kao taoci - Genocid nad Srbima u Sarajevu (3) Politika: Tučeni do besvesti - Genocid nad Srbima u Sarajevu (4) Politika: Bogu dušu, Bog je neće - Genocid nad Srbima u Sarajevu (5) Politika: Da vam se zatre seme - Genocid nad Srbima u Sarajevu (6) Politika: Naterali su me da pevam - Genocid nad Srbima u Sarajevu (7) Politika: Koriste nas kao živi štit - Genocid nad Srbima u Sarajevu (8) Politika: Zatvor „Sunce“ i podrum bez svetla - Genocid nad Srbima u Sarajevu (9) Politika: Tata, šta će biti sa nama - Genocid nad Srbima u Sarajevu (10)</s> |
<s>01/09/2016 | SRNA | RTRS Srpsko udruženje "Ćirilica" organizovalo je večeras u Beogradu izložbu slika i veče pod nazivom "Srpsko Sarajevo-golgota i vaskrs" sa ciljem da se javnost bolje upozna o stradanju Srba u Sarajevu tokom proteklog rata i podsjeti na stradale.</s><s>Predsjednik Instituta za proučavanje srpskih žrtava u 20. veku Milivoje Ivanišević je prije prikazivanja filma "Prvi napad na Ilidžu", rekao da će tokom septembra biti još prilike da se u Beogradu podsjeti na stradanje Srba u Sarajevu tokom devedesetih godina 20. vijeka.</s><s>On je naveo da je u želji da se oduži stradalim Srbima u Sarajevu pripremio studiju o Sarajevu i da je za tu knjigu predgovor napisala akademik Smilja Avramov.</s><s>Ivanišević je dodao da knjiga sadrži razne dokumente tadašnjih srpskih vlasti, rezolucije Savjeta bezbjednosti koje se odnose na Sarajevo, apele za spas Srba iz muslimanskog dijela Sarajeva.</s><s>On je istakao da je iz Beograda po završetku rata otišla put Sarajeva jedna donacija da bi se tim sredstvima deminiralo podnožje Trebevića i da bi se uredilo šetalište za muslimane. - Ljudi iz Sarajeva su mi potvrdili da je to učinjeno da bi se zatrli ostaci skrivenih grobnica, a vi i sami znate koliko stotina ljudi iz Sarajeva tražimo i koliko ih se vode kao nestali.</s><s>Vjerovatno se tu ispod šetališta nalaze - kaže Ivanišević.</s><s>On je podsjetio da je u Sarajevu i oko njega tokom rata bilo oko 120 logora za Srbe.</s><s>Predsjednik Udruženja porodica palih boraca Sarajevsko-romanijske regije, Slavica Popić Hart, rekla je da su nakon Dejtonskog sporazuma Srbi iz Sarajeva morali da napuste svoje domove, ali su sa sobom ponijeli i posmrtne ostatke svojih najmilijih koje su sahranili ponovo na Sokocu na Romaniji.</s><s>To je takozvani Mali zejtinlik na kojem počiva 1.000 srpskih sinova prosječne životne dobi od 24 godine.</s><s>Ona je večeras, okupljenima koji su došli da pogledaju film Davida Mandića o napadu na Ilidžu i izložbu slika Borka Močevića "Bijeli gavran", ukazala da je među mladićima koji su sahranjeni u Malom zejtinliku 120 jedinaca, 62 porodice su sahranile po dva sina, a šest porodica po tri sina.</s><s>I ostali učesnici skupa željeli su da podsjete da je tokom rata devedesetih godina stradalo oko 8.000 žitelja Sarajeva srpske nacionalnosti.</s><s>Iz ovog udruženja poručili su da se nadaju da će najavljeni referendum o Danu Republike proći "kako treba", uz napomenu da oni nisu političko udruženje, ali da se zalažu za očuvanje srpskog jezika i pisma.</s><s>Večerašnja izložba slika "Bijeli gavran" Borka Močevića, osim što je izložba reprodukcija, interesantna je i po tome što se na slikama nalaze i prigodni tekstovi književnika ŽeljkaPržulja.</s><s>Na skupu su govorili i predsjednik Gradske skupštine Istočno Sarajevo Miroslav Lučić i članovi udruženja "Ćirilica", ostali gosti iz Istočnog Sarajeva koji će Beograd posjetiti i tokom manifestacije "Dani Republike Srpske u Srbiji" koji se obilježavaju u septembru u Beogradu. http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=218822</s> |
<s>Srebrenica je omča nad srpskim vratom jer se ćuti o pokolju nad Srbima</s><s>Subota, 10 april 2021</s><s>BEOGRAD, 7. APRILA /SRNA/ - Direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku Milivoje Ivanišević izjavio je za Srnu da i najnovija dešavanja u Crnoj Gori dokazuju da Srebrenica visi kao stalna omča iznad srpskog vrata, jer su i mnogi srpski političari prećutali pokolj vlastitog naroda u Srebrenici i prihvatili "činjenice sile" o navodnom stradanju Bošnjaka, a ne "činjenice istine".</s><s>Ivanišević je naglasio da je u Srebrenicu, na poziv srebreničkih i bratunačkih boraca, kao njihov gost i ratni prijatelj ušao na Petrovdan 1995. godine i da u gradu nije bilo živih Srba.</s><s>"Sve meštane - pretežno nepokretne, stare i bolesne osobe i njihove rođake ili prijatelje koji su bili sa njima da ih neguju - muslimani su poubijali.</s><s>Poubijani su i svi srpski ratni zarobljenici.</s><s>U soliteru blizu policijske stanice našao sam i fotografisao zaklanu sitnu i staru ženu.</s><s>Posle sam saznao da se pokojnica zove Iva /ili Ika/ Mirković", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naglasio da su ubijeni svi Srbi "do kojih su došli muslimanski noževi".</s><s>"Prema popisu iz aprila 1991. u gradu je evidentirano 1.632 stanovnika srpske nacionalnosti.</s><s>Njima treba dodati i srpske zatvorenike dovedene u Srebrenicu 28. januara 1993. sa područja Cerske", rekao je Ivanišević.</s><s>On je povjedočio da prilikom ulaska u Srebrenicu nije zatekao tijela mrtvih Muslimana niti ih je bilo u okolnim selima, što, kako je naglasio, dokazuje da nije bilo zločina nad njima.</s><s>"Da je bio veliki pokolj bilo bi leševa na ulicama.</s><s>Samo jedan stariji čovek je ležao mrtav.</s><s>Ubijen, očito, od topovske granate.</s><s>Nije bilo mrtvih po stanovima.</s><s>Nije ih bilo po selima.</s><s>Znate šta – tamo gde nema zločina – nema ni dokaza, a mi smo prošli 42 sela", rekao je Ivanišević.</s><s>Ivanišević je naglasio da od tada nad svima nama lebdi pitanje šta sprečava ili čega se plaše pojedini političari da se preko dvije decenije ne oglašaju povodom pokolja Srba u Srebrenici.</s><s>"Taj pokolj je činjenica od koje počinje sve što se odnosi na događaje u tom gradu.</s><s>Nije sporno da su Srbi streljali nekoliko stotina muslimanskih ratnih zarobljenika i da je to ratni zločin, ali taj zločin je minoran u odnosu na, takođe, nespornu činjenicu da su muslimani pre toga poubijali sve srpske ratne zarobljenike.</s><s>Čak i više od toga, poubijali su i sve srpske civile", rekao je Ivanišević.</s><s>Prema njegovim riječima, taj "srpski kukavičluk i servilnost" izrodio je kult laži i falsifikata koje danas koriste muslimani i njihovi zaštitnici iz Nato saveza da javnost zatrpavaju histeričnom medijskom hajkom protiv svega što je srpsko.</s><s>"Kako je moguće da prilikom posete Memorijalnom centru u Potočarima srpski predstavnici jedino ne pominju stradanja svog naroda?</s><s>Da li je moguće opravdati nedostatak brige za vlastiti narod?</s><s>Što je još gore, oni se izvinjavaju za srpske zločine`i uporno donose vence cveća muslimanskim ubicama kojih je puno mezarje i Memorijalni centar u Potočarima", rekao je Ivanišević.</s><s>On je naglasio da je važno ponavljati da je muslimanski teror nad Srbima počeo u proljeće 1992. i prije rezolucije 755 Savjeta bezbjednosti UN, kojom je BiH dobila međunarodno priznanje.</s><s>"Zločini tog razdoblja detaljno su dokumentovani u jugoslovenskom Memorandumu o ratnim zločinima i zločinima genocida u istočnoj Bosni počinjeni protiv srpskog stanovništva od aprila 1992. godine do aprila 1993. godine.</s><s>U Memorandumu je predstavljen kalendar - dan i mesec ubistva za svakog od već hiljadu ubijenih meštana, redosled uništavanja sela, imena napadača i na kraju svedočenja izbeglih meštana", rekao je Ivanišević.</s><s>On je ponovio da je Memorandum juna 1993. ambasador Dragomir Đokić predao Organizaciji UN i da je zaveden u arhivu, a da je isti dokument, takođe na zahtjev tadašnjeg predsjednika SRJ Dobrice Ćosića, u Vašington odnio i uručio važnim ustanovama američke administracije profesor Darko Tanasković.</s><s>"Međutim, i dalje u velikoj meri i našom krivnjom Srebrenica je ostala sinonim za srpski zločin, a ne sinonim za zločin nad Srbima.</s><s>Razlog zašto je to tako možda je najbolje objasnio akademik Kosta Čavoški u predgovoru drugog izdanja moje knjige `Srebrenica jul 1995. – u traganju za istinom`, koji je naveo da je od davnina poznato da se činjenička istina prećutkuje, iskrivljuje, pa i zatire kada je u sukobu sa politikom da bi poslužila ovom ili onom moćnom interesu", rekao je Ivanišević. http://89.111.245.19/novosti/889575/srebrenica-je-rpskim-vratom-jer-se-cuti-o-pokolju-nad-srbima.htm</s> |
<s>KALESIJA - Srpski povratnici u selu Gornja Dubnica kod Kalesije žive u strahu od vehabija koje ubrzano naseljavaju ovo mjesto u čemu im, kako tvrde, pomažu opštinske vlasti dajući im novac namijenjen povratnicima.</s><s>U Udruženju srpskih povratnika u Kalesiju "Glasu Srpske" su kazali da su vehabije u tom selu, u kojem je do rata živjelo 1.200 Srba, obnovile i uselile se u više od 30 kuća. - Tu je ostalo još samo šest kuća u kojima žive Srbi, iako ih je 2005. godine bilo 25.</s><s>Opštinske vlasti su sva sredstva iz Fonda za povratak BiH, koja su bila namijenjena povratku Srba, uložila u naseljavanje vehabija - kažu predstavnici Udruženja ne želeći da im se pominju imena zbog straha od progona vlasti i vehabija.</s><s>Srbi iz Gornje Dubnice ističu da je u izgradnju tri kilometra puta kroz to selo uloženo oko 50.000 maraka i da se ispostavilo da je to rađeno zbog vehabija, a ne da bi se poboljšali uslovi za život srpskih povratnika. - U tom dijelu sela nije bilo povratka, pa smo vjerovali da se put nasipa radi izvorišta vode i ekoloških projekata.</s><s>Sve je postalo sumnjivo kada je načelnik opštine Kalesija Rasim Omerović tražio sredstva za gradnju pristupnih puteva Srbima koji žive na području Dubnice.</s><s>Sredstva je dobio, ali ih je zloupotrijebio praveći put, tek sad smo se uvjerili, do kuća koje su jeftino kupile vehabije - ističu u Udruženju srpskih povratnika u Kalesiju.</s><s>Dodaju da su vlasti opštine Kalesija indiferentne prema problemima malobrojnih srpskih povratnika i da su, naročito u Gornjoj Dubnici koju su naselile vehabije, opstruisale povratak ne obnovivši nijednu srpsku kuću.</s><s>Sa Omerovićem juče nismo uspjeli da stupimo u kontakt, a njegova sekretarica u opštini kazala je da je odsutan.</s><s>Omerović je u februaru prošle godine u zvaničnu posjetu primio vehabije čije su kuće tada pretresli pripadnici Agencije za istrage i zaštitu BiH (SIPA) i koji su osumnjičeni da su povezani s terorizmom.</s><s>Vehabije Samir Šehić zvani Šeha, Meho Đedović, Rasim Zulić i Mustafa Đedović tada su oštro, kao "ratni branioci BiH" protestovali zbog pretresa.</s><s>Omerović je tada rekao da ih dobro poznaje i da "garantuje da su čisti". - Kad je riječ o doprinosu za ovu državu, ja se ne mogu ni porediti sa Samirom Šehićem i sa onim što je on uradio za državu.</s><s>Znam i da su Meho Đedović i Rasim Zulić vrijedni ljudi.</s><s>Kalesiji je nanesena velika šteta jer su svi mediji pisali da u Kalesiji ima terorista.</s><s>Imaju moju podršku i u namjeri da tuže odgovorne za bol i uznemiravanje koje su pretrpjeli i oni i njihove porodice - rekao je tada Omerović.</s><s>Meho Đedović tada je osumnjičen da je pravio eksploziv, a Šehić i Zulić da su ga prevozili.</s><s>Prema saznanjima "Glasa Srpske", ubrzano naseljavanje Gornje Dubnice vehabijama organizovao je radikalni islamistički vođa Nusret Imamović iz Gornje Maoče kod Brčkog, gdje se nalazi glavno vehabijsko uporište u BiH.</s><s>Imamović je rodom iz Kalesije, odakle je i bivši vođa vehabijskog pokreta u BiH Jusuf Barčić, koji je u martu 2007. godine poginuo u saobraćajnoj nesreći u Tuzli.</s><s>Strategija iz Beča Mediji su nedavno objavili da je, poslije uspješnog uspostavljanja izolovane vjerske zajednice uređene prema strogim šerijatskim pravilima u selu Gornja Maoča, u "vehabijskoj centrali" u Beču donesena odluka o osnivanju još jedne vehabijske komune.</s><s>Ona bi trebalo da bude smještena upravo u Gornjoj Dubnici. http://www.glassrpske.com/vijest/2/novosti/68559/cir/Srpski-povratnici-strahuju-od-vehabija.html</s> |
<s>Tužilaštvo bez komentara na iznenadne smrti tri svjedoka</s><s>Subota, 28 januar 2012</s> |
<s>Večernje novosti, 19. jul 2016.</s><s>Bršilac dužnost direktora Muzeja žrtava genocida Veljko Đurić Mišina u svom nokyšajy da odgovori na moj na moj napis „Predrovorom se ne broje žrtve“ postavio je pitanje „Šta, u stvari, hoće Milivoje Ivanišević“?</s><s>Gospodin direkror je, da bi zabašurio svoje nedelo, pomenuo razne institucije i ljude, ali je izbegao da kaže jedino što je važno, a to je otkud njegovo ime na publikaciji koja nije njegovo delo.</s><s>Publikacija „Knjiga mrtvih Srba Srebrenice 1992–1995.“ kao ni imena pokojnika nisu osporeni deset godina, iako su imali više izdanja a samo u „Večernjim novostima“ publikovana je u ogromnom tiražu.</s><s>Međutim, priznajem da su greške uvek moguće, pogotovo kada je najobimniji deo posla obavljen u ratnim uslovima, ali u takvim situacijama značajno je kakav je karakter greške i koliki je njen obim.</s><s>Presudno je da li greška ugrožava verodostojnost dokumenta u celini. (Pogrešno napisano ime oca, na primer, nije Radovan već Radisav ili je pogrešna godina rođenja, nisu od velikog značaja.</s><s>Ali je neoprostiva greška ako je živ čovek evidentiran kao žrtva.</s><s>To se meni nikada nije dogodilo.)</s><s>Ovom prilikom nevoljno, jer se osećam prozvanim, moram naglasiti da sam u prošlih dvadesetak godina objavio više desetina knjiga o srpskim stradanjima.</s><s>To je, kao i opus dr Veljka Đurića Mišine, moguće proveriti i uporediti u katalogu Narodne biblioteke Srbije.</s><s>Pedgovore ili recenzije za moje knjige su napisali srpski intelektualci i rodoljubi: Kosta Čavoški.</s><s>Smilja Avramov, Vasilije Krestić, Ljubomir Zuković, Aleksa Buha, Darko Tanasković, Nikola Popović...</s><s>Prva moja dokumentacija o stradanju Srba Srebrenice i imenima žrtava priložena je uz Memorandum jugoslovenske vlade o „Zločinima nad Srbima u srednjem Podrinju: opštinama Bratunac, Srebrenica, Skelani, do aprila 1993.“ sa potpisima predsednika SRJ Dobrice Ćosića dostavljena je OUN 1993.</s><s>Da se vratim na pitanje „Šta, u stvari, hoće Milivoje Ivanišević“.</s><s>Ja hoću da se slučajem Srebrenice bavimo s punim poštovanjem i razumevanjem ljudi kojima se ni krivim ni dužnim pripisuju stravične neistine.</s><s>Ova primedba se najviše odnosi na one koji su svoja saznanja stekli iz tuđih, ne retko pogrešnih i neprijateljskih, izvora i koji tokom rata nisu ni pokušali da se približe Srbima s onu stranu Drine.</s><s>To je slučaj i sa stručnjacima Muzeja zločina genocida.</s><s>Što se tiče pomenutog prof. Dr Veljka Đurića Mišine, hoću da prestane da se lažno potpisuje i svojim imenom skrnavi imena srpskih patriota.</s><s>Hoću da objasni što je i za čiji interes izbacio iz mog spiska, bez pitanja i mog odobrenja, skoro dvesta srpskih pokojnika.</s><s>Što u toj knjizi više nama pokojnog Novičić (Petka) Save, momka koji je stradao u 19. godini života, ili Obradović (Čede) Borivoja, Ostojić (Riste) Milovana...</s><s>Nema prostora da navedem sve, bez objašnjenja i izvinjenja, izbačene srpske žrtve.</s><s>Takve publikacije u svetu se povlače iz upotrebe i uništavaju, a odgovorni snose posledice.</s><s>Hoću da pomenuti Mišina zatraži oproštaj od porodica pokojnika koje je izbrisao, ali i od nas koji smo pokradeni.</s><s>Pre nego što sve prepustim pravnicima konstatujem da je kraj njegovog teksta nedopustivo podcenjivački i uvredljiv, što nije svojstveno intelektualcima, ali je svojstveno ljudima koji svoju inferiornost nadoknađuju uvredama i podcenjivanjem onih čije radove prepisuju i kojima zavide.</s><s>Milivoje Ivanišević Institut za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Štampano izdanje: „Večernje novosti“, 19. jul 2016.</s> |
<s>Utorak, 29 mart 2016</s><s>Utorak 29.03.2016 | Đ. Barović - Vesti</s><s>Društvo za podizanje Memorijalnog centra srpskim žrtvama genocida u 20. veku - Srpski memorijal, nedavno je saopštilo da je pri kraju prikupljanje bibliografije o broju stradalih Srba u 20. veku.</s><s>Milivoje Ivanišević, jedan od osnivača ovog društva i direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku, u sledećih nekoliko nastavaka za "Vesti" otkriva mnoge podatke do kojih je Srpski memorijal do sada došao, kako je, na primer, Edvard Kardelj "prevideo" 1,1 milion žrtava. - Zahvaljujući požrtvovanom Jovi Bajiću, pri kraju je registracija knjiga i publikacija, ili bibliografija radova, koji obrađuju problematiku srpskih stradanja u 20. veku.</s><s>To je svojevrsni temelj za dalja istraživanja - ističe Ivanišević.</s><s>Do sada je, kaže, registrovano oko 2.000 naslova.</s><s>Problem je sa bibliografijom iz bivših jugoslovenskih republika, ali i s inostranim izvorima i literaturom koja se čuva u nacionalnim i univerzitetskim bibliotekama Evrope i šire.</s><s>Ivanišević ističe da po okončanju ovog dela posla Srpski memorijal očekuje izrada i objavljivanje ćiriličnih spiskova srpskih žrtava Drugog svetskog rata i sukoba 1991-1995. - Za Drugi svetski rat znamo imena 392.738 naših pokojnika.</s><s>Nedostaju imena 1.428.262 žrtve.</s><s>To se mora pronaći, identifikovati i objaviti.</s><s>Kako su mogli Jevreji, tako ćemo i mi.</s><s>Ako dobijemo plebiscitarnu podršku nacije, a dobro bi došla i podrška države, to će biti obavljeno.</s><s>Isti posao ostaje i za Prvi svetski rat.</s><s>Jedino imamo podatke za razdoblje poslednjih sukoba 1991-1995.- kaže Ivanišević.</s><s>Srpski memorijal se bavio proučavanjem teritorija na kojima su Srbi živeli, što je najtešnje vezana za jugoslovensku državu i njenu sudbinu.</s><s>Pomoć dijaspore Milivoje Ivanišević kaže da srpska dijaspora može da pomogne u izradi bibliografije. - Kad bi naši ljudi registrovali, zabeležili ili snimili sve što se odnosi na ovu problematiku, groblja s imenima pokojnika, kapele, kosturnice i slično u državama u kojima žive uštedeli bismo ogromna sredstva koja inače nemamo za putne i ostale troškove.</s><s>Bez tih podataka nema ni Memorijala.</s><s>Prema procenama, više od 300.000 naših sunarodnika samo iz vremena Prvog svetskog rata sahranjeno je izvan Srbije - ističe Ivanišević.</s><s>- Našu pažnju je privukla činjenica da u 20. veku nijednom nije napravljen bilans srpskih gubitaka.</s><s>U Parizu, na Versajskoj mirovnoj konferenciji 1919. je utvrđeno da je Kraljevina Srbija ostala bez 1.247.435 ljudi.</s><s>Međutim, to nije sve.</s><s>Zločini počinjeni na srpskim teritorijama u sastavu Austrougarske monarhije, u Hrvatskoj, BiH, Vojvodini, nikad nisu utvrđeni.</s><s>Ne zna se ni broj Srba poginulih u vojsci Austrougarske.</s><s>Relativno prihvatljiva procena jeste da je u Velikom ratu u Bosni i Hercegovini stradalo oko 400.000 stanovnika srpske nacionalnosti.</s><s>To su pretežno deca, žene, bolesni i stari, umrli od gladi, bolesti, ali i ubijeni u svojim selima i logorima.</s><s>Tu su i srpski dobrovoljci, kao i 100.986 dece uzrasta do 10 godina o kojima svedoči Vladimir Ćorović i koja su u razdoblju 1914-1917. godine pomrla od gladi.</s><s>Tokom Drugog svetskog rata, ostali smo bez 1.820.000 ljudi - ističe Milivoje Ivanišević i naglašava da se "poslednji krug" odigrao u periodu između 1991. i 1995. godine, kad je stradalo 42.000 Srba.</s><s>Koliko je Srba stradalo u 20. veku (2): Otadžbina kao gubilište Koliko je Srba stradalo u 20. veku (3): Kardelj "prevideo" milion žrtava http://vesti-online.com/Vesti/Tema-dana/561632/KolSrba-stradalo-u-20-veku-1-Spisku-zrtava-nema-kraja</s> |
<s>Izvještaj MK: U Proboju najviše stradali pripadnici tzv. Armije RBiH</s><s>Petak, 30 jul 2021</s><s>BANjALUKA, 29.</s><s>JULA /SRNA/ - Nezavisna međunarodna komisija za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine navela je u svom izvještaju da su, prema podacima Haškog tužilaštva, 70,1 odsto ukupnog broja nestalih/stradalih tokom proboja Bošnjaka u julu 1995. godine sa područja pod kontrolom Vojske Republike Srpske činili su pripadnici tzv. Armije RBiH.</s><s>U izvještaju je naglašeno da je zarobljenike u Batkoviću 26. jula 1995. godine registrovao Međunarodni komitet Crvenog krsta, kojem nisu nametnuta nikakva ograničenja u pristupu kampu.</s><s>"Ukupno oko 185 zarobljenika registrovani su kao ratni zarobljenici u kampu Batković u drugoj polovini jula 1995. godine.</s><s>Razmjena ratnih zarobljenika iz logora `Batković` počela je u julu 1995, a okončana je 24. decembra 1995. godine, kada je logor i zatvoren", navedeno je u izvještaju.</s><s>VOJSKA REPUBLIKE SRPSKE HUMANO POSTUPALA PREMA ZAROBLjENICIMA Tokom boravka ratnih zarobljenika u kampu Batković, piše u izvještaju, nijedan zarobljenik nije ubijen niti zlostavaljan, a prema izjavama očevidaca, pripadnici Vojske Republike Srpske humano su postupali prema zarobljenicima.</s><s>Procjena gubitaka do kojih je došlo tokom proboja važan je dio rekonstrukcije događaja.</s><s>"Procjenjuje se da je broj stanovnika u Srebrenici u julu 1995. godine iznosio 35.500, od kojeg je 23.000 civila zatražilo zaštitu holandskog bataljona Ujedinjenih nacija te je nakon toga i evakuisano.</s><s>Procjenjuje se da je broj učesnika u koloni tokom proboja iznosio 12.500", naglašava se u Izvještaju.</s><s>Kako se naglašava, prema bazama podataka Međunarodnog komiteta crvenog krsta /MKCK/ i Tužilaštva Međunarodnog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju /MKSJ/ ukupan broj nestalih/stradalih osoba u događajima u vezi sa Srebrenicom iznosi 7.692.</s><s>Procjenjuje se da je broj preživjelih stanovnika enklave oko 27.800.</s><s>U raznim okolnostima, u borbama, u sklopu masovnih streljanja, međusobnim obračunima između pripadnika iste vojske, počinivši samoubistva i na druge načine stradalo je oko 21,6 odsto stanovništva enklave u kojoj je bilo smješteno stanovništvo iz više drugih opština Podrinja.</s><s>U Izvještaju se naglašava da je najveći broj stradalih muškog pola /7.548 ili 98,12 odsto/, a kada je riječ starosnoj strukturi nestalih učesnika u koloni, 89 odsto činilo je vojno sposobno stanovništvo u dobi od 16 do 60.</s><s>Riječ je o starosnoj granici koja odgovara naredbi vojnih vlasti iz Srebrenice da se na mjesto okupljanja za proboj jave muškarci, odnosno vojni obveznici od 16 do 60 godina.</s><s>Tek mali broj u odnosu na ukupan broj nestalih učesnika u koloni, navodi se u izvještaju, čine mlađi od 16. godina /80 osoba ili 1,04 odsto/. U koloni u proboju bila je samo 701 /9,11 odsto/ osoba starija od 60 godina.</s><s>KRITIČNI PERIOD IZMEĐU 11.</s><s>I 19.</s><s>JULA "Prema vremenu nestanka izvršili smo podjelu nestalih u tri grupe - nestali u kritičnom periodu između 11. i 19. jula 1995. godine, nestali mimo ovog perioda u julu 1995. godine te nestali kod kojih nije naznačen datum nestanka", pojašnjava se u Izvještaju.</s><s>Na osnovu analize podataka, dodaje se, pokazalo se da je najveći broj učesnika u koloni prijavljen kao nestao za vrijeme kritičnog perioda između 11. i 19. jula 1995. godine, ukupno 6.674 ili 86,76 odsto.</s><s>Prema podacima Haškog tužilaštva, 70,1 odsto ukupnog broja nestalih/stradalih tokom proboja činili su pripadnici tzv. Armije RBiH.</s><s>Haško tužilaštvo nije uzelo u obzir pripadnike rezervnog sastava u svojoj procjeni.</s><s>Procijenjeno je da minimalan broj zarobljenih i kasnije streljanih iznosi između 1.500-2.000 ljudi, dok maksimalan broj iznosi između 2.500 i 3.000 ljudi.</s><s>Što se tiče procjene stradalih u drugim okolnostima /u borbama, međusobnim obračunima između pripadnika iste vojske, počinivši samoubistva, stradavši u minskim poljima/, minimalan broj iznosi oko 4.000 ljudi, dok maksimalan iznosi oko 5.000.</s><s>Tokom vojne operacije "Krivaja 95", navodi se u izvještaju, prilikom koje je Vojska Republike Srpske /VRS/ ušla u Srebrenicu, borbi i događajima u vezi sa probojem kolone, stradala su 7.692 aktivna i rezervna pripadnika 28. divizije tzv. Armije RBiH.</s><s>U ovaj broj uračunati su i vojno sposobni muškarci koji su bili u Potočarima 11. jula 1995. godine, kao i one koji su se pridružili ovoj vojnoj formaciji.</s><s>SPISAK HAŠKOG TUŽILAŠTVA KORIGOVAN 2009.</s><s>GODINE Vojska Republike Srpske je imala gubitke od 53 čovjeka u vojnoj operaciji "Krivaja 95", ne računajući veći broj ranjenih i nestalih, kao i gubitke u vojnoj tehnologiji i oklopnom naoružanju.</s><s>Nezavismna komisija navodi da jedan od ključnih aspekta istrage u slučaju Srebrenice uključuje utvrđivanje identiteta stradalih.</s><s>Međunarodna komisija za nestale osobe /ICMP/ vrši identifikaciju žrtava na osnovu DNK.</s><s>Taj spisak nestalih osoba preuzelo je Haško tužilaštvo kao zvaničnu listu žrtava ratnih zločina.</s><s>Spisak ICMP-ja, odnosno spisak Tužilaštva, korigovan je 2009. godine kada su iz njega su isključene osobe koje su možda i preživjele događaje u Srebrenici i jedna osoba za koju je neosporno utvrđeno da je živa.</s><s>"Napominjemo da je ažurirani spisak objavljen 2009. godine, odnosno 14 godina nakon srebreničke tragedije, što je bio izuzetno dug vremenski period da se spisak detaljno provjeri i iz njega isključe preživjele osobe", kaže se u izvještaju.</s><s>Navedene činjenice ukazuju na značajne propuste u radu Haškog tužilaštva.</s><s>Da je vršena istraga po pravilima struke i da su utvrđene okolnosti stradanja, ističe se, navedeni propusti se ne bi mogli desiti.</s><s>Međutim, ovaj posao je povjeren ICMP-ju, koja se bavi preliminarnom identifikacijom stradalih na osnovu DNK analize, a ne utvrđivanjem uzroka smrti.</s><s>U suštini, ICMP je DNK laboratorija, te njen mandat nije uključivao spovođenje istrage, što je i dovelo do nepreciznog i netačnog utvrđivanja činjeničnog stanja u vezi sa događaji-ma iz jula 1995. godine.</s><s>"Tokom ovog istraživanja izvršili smo djelimičnu povjeru ažuriranog spiska Haškog tužilaštva iz 2009. godine i tom prilikom smo utvrdili da se na njemu nalazi jedna osoba koja se vremenski nikako ne može dovesti u kontekst sa događajima koji su uslijedili nakon pada Srebrenice, pošto je ista stradala 1993. godine", ističe se u izvještaju.</s><s>UTVRĐENE BROJNE NEPRAVILNOSTI Pored toga, Komisija je u izvještaju identifikovala dvije osobe čiji su identifikacioni podaci /ime, prezime, ime oca, datum rođenja/ identični sa osobama koje se vode u evidencijama Agencije za identifikacione dokumente, evidenciju i razmjenu podataka BiH.</s><s>"Te osobe možemo smatrati potencijalnim preživjelima, što zahtijeva dodatne provjere", piše u izvještaju.</s><s>U izvještaju se navodi i da je Nezavisna komisija takođe izvršila djelimičnu provjeru spiska stradalih Memorijalnog centra Srebrenica.</s><s>Tom djelimičnom provjerom je utvrđeno ukupno 36 imena individua koja se nalaze na spisku Memorijalnog centra, a koja se ujedno pojavljuju u evidencijama Agencije za identifikacione dokumente, evidenciju i razmjenu podataka BiH jer su im nakon okončanja rata u BiH izdati lični dokumenti.</s><s>"Upoređivali smo ime, prezime, ime oca i datum rođenja.</s><s>Podudaranja kod tih 36 osoba bila su 100 odsto.</s><s>Pored toga, utvrdili smo veliko podudaranje u upoređivanim podacima kod dodatnih 15 osoba, a razlike su se uglavnom odnosile na odstupanja u jednom slovu imena ili prezimena", kaže se u Izvještaju.</s><s>Prema tvrdnjama Nezavisne komisije, navedeni podaci potvrđuju da su te osobe vjerovatno žive, te samim tim i da nisu mogle biti žrtve ratnih događaja iz jula 1995. godine.</s><s>Pored toga utvrđene su i druge potencijalne nepravilnosti u spisku koje bi trebalo dalje ispitati.</s><s>"Djelimičnom provjerom spiskova utvrdili smo da je 26 lica sahranjeno u Memorijalnom centru Srebrenica, a da su stradali prije 1995. godine, od čega je samo jedno lice stradalo u maju 1995. godine, ostali 1992. i 1993. godine", ističe se u izvještaju.</s><s>MLADIĆ NAREDIO ASANACIJA TERENA Nakon proboja na hiljade ostataka poginulih pripadnika 28. divizije tzv. Armije BiH ostalo je na površini bojišta, duž otprilike 80 kilometara rute kojom se kolona kretala.</s><s>Kako bi se spriječilo širenje zaraznih bolesti uzrokovanih raspadanjem leševa, po standardnoj proceduri, Vojska Republike Srpske je izvršila asanaciju bojišta.</s><s>Naredbu za asanaciju izdao je general Ratko Mladić, načelnik Glavnog štaba Vojske Republike Srpske 21. jula 1995. godine.</s><s>Naredba je donesena odmah nakon što je većina pripadnika 28. divizije tzv. Armije RBiH uspjela preći na teritoriju pod kontrolom tzv. Armije RBiH.</s><s>U Izvještaju se navodi i da je Drinski korpus Vojske Republike Srpske takođe izdao naredbu za asanaciju bojišta svim potčinjenim jedinicama na nivou korpusa.</s><s>Područje proboja nalazilo se upravo u zoni odgovornosti Drinskog kopusa.</s><s>Okružni štab Civilne zaštite u Zvorniku 21. jula 1995. godine izdao je opštinskim jedinicama Civilne zaštite naredbu za asanaciju terena na području linije proboja u zonama izvan borbenih dejstava.</s><s>"Tokom istraživanja nismo uspjeli naći izvještaje o izvršenoj asanaciji, već samo naredbe.</s><s>Međutim, izjave očevidaca, učesnika u proboju potvrđuju asanaciju terena ne samo nakon prestanka borbenih dejstava već i u toku, posebno na putnoj komunikaciji Nova Kasaba - Konjević Polje, gdje je stradao veliki broj pripadnika 28. divizije tzv. Armije RBiH", navodi se u Izvještaju.</s><s>DOPRINOS OTKRIVANjU ISTINE Drugi očevici događaja svjedoče o pogibijama njihovih saboraca tokom proboja, navodeći njihova imena.</s><s>Djelimičnom analizom za određeni broj ovih lica, Komisija je utvrdila da su naknadno ekshumirana iz primarnih ili sekundarnih grobnica.</s><s>Istražni tim Haškog tribunala te izjave i okolnosti nije istraživao, iako je to spadalo pod njegov mandat.</s><s>Posljedica nespovođenja istrage o okolnostima stradanja jeste to da Haški tribunal lica čiji su ostaci uklonjeni tokom asanacije navode kao žrtve masovnih streljanja, što ne odgovara činjeničnom stanju.</s><s>"U našoj rekonstrukciji događaja koji su uslijedili nakon ulaska Vojske Republike Srpske u Srebrenicu 11. jula 1995. godine, nastojali smo da na objektivan način prezentujemo činjenice koje su do sada bile manje poznate ili nepoznate široj javnosti.</s><s>Ovo istraživanje treba da doprinese boljem razumijevanju i otkrivanju istine o tragičnim događajima u vezi sa Srebrenicom", naglašava se u izvještaju.</s><s>Izvještaj Nezavisne međunarodne komisijnje za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine ove sedmice je objavljen na sajtu Komisije i Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica. http://89.111.245.19/novosti/922553/u-proboju-najvise-stradali-pripadnici-tzv-armije-rbih.htm</s> |
<s>"Time što će Stepinca proglasiti za sveca, Hrvati pokušavaju da skinu sa sebe odgovornost sa zločina koji su počinili.</s><s>To je dobro smišljena politika, koja traje 100 godina unazad, a možda i više - genocidna politika", tvrdi srpski akademik Vasilije Krestić Razgovarala: Sanja SRDIĆ BEOGRAD, 9. APRILA /SRNA/ - Srpski akademik Vasilije Krestić upozorava da zločini počinjeni u ustaškoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/ i u akcijama "Bljesak" i "Oluja" devedesetih godina 20. vijeka moraju biti žigosan i osuđeni, a svijet upoznat o njima.</s><s>Krestić u intervjuu Srni napominje da će, sve dok se to ne desi, Zagreb činiti Srbima štetu poput aktuelne blokade otvaranja pregovaračkih poglavlja sa EU.</s><s>On, povodom 75 godina od osnivanja zločinačke NDH, navodi da su posljednja dešavanja u Briselu potvrda da "nekažnjeni zločin, onima koji su ga činili, daje prostor da nastave sa realizacijom svog projekta velike Hrvatske koju su započeli još u 19. veku".</s><s>"Oni su od Jasenovca i ostalih stratišta, preko `Bljeska` i `Oluje` dobili etnički čistu Hrvatsku i oni će sada ići i dalje da se teritorijalno prošire, ako im okolnosti dozvole.</s><s>Srbi moraju sa tim da se suoče, moraju toga da budu svesni i moraju se tome suprotstaviti", smatra Krestić.</s><s>On pojašnjava da pod "velikom Hrvatskom", prije svega, misli na širenje Hrvatske na prostor BiH, koji je Hrvatskoj potreban da bi popunila geopolitički prostor, koji nema.</s><s>"To je kontinuitet koji imaju hrvatski državnici od najranijih dana, preko Franje Tuđmana, Kolinde Grabar Kitarović do Tomislava Karamarka.</s><s>Srbi treba to da shvate, a ne da traže razloge da prećutkuju svoje žrtve i da čine ustupke u odnosu na hrvatske političare", ističe Krestić.</s><s>Prema njegovim riječima, Beograd ne treba da zaoštrava odnose sa Hrvatskom, ali Srbi "moraju da čuvaju svoje žrtve, da ih ožale i popišu".</s><s>Krestić vjeruje da će popis žrtava potvrditi ranije nalaze komisija o koncentracionom logoru Jasenovac i da broj žrtava neće biti ispod 700.000.</s><s>"Ta licitacija brojem žrtava je veoma ružna, neprimerna i mislim, kada je reč o Hrvatima, da se taj zločin ogromnih razmera minimalizuje.</s><s>Zato sam stao na čelo društva za osnivanje Memorijalnog centra svih srpskih žrtava da se njima više ne bi licitiralo već da bi one dobile ime i prezime", objašnjava Krestić.</s><s>On ukazuje na ulogu nekadašnjeg zagrebačkog nadbiskupa i blaženika rimokatoličke crkve Alojzija Stepinca i ocjenjuje da će Hrvati istrajati u tome da bude proglašen za sveca, te da će u tome uspjeti, jer je pozadina tog projekta politička, a ne vjerska.</s><s>"Time što će ga proglasiti za sveca oni pokušavaju da sa sebe skinu odgovornost sa zločina.</s><s>To je jedna dobro smišljena politika, koja traje 100 godina unazad, a možda i više - genocidna politika", tvrdi Krestić.</s><s>On podvlači da kada kaže "genocidna politika" - ne govori o hrvatskom narodu kao genocidnom.</s><s>"Nemate ni jednog značajnijeg hrvatskog političara u zadnjih 150 godina, a da se nije zalagao za `veliku Hrvatsku` i što je više moguće - rimokatoličku Hrvatsku.</s><s>Na tom putu su im stali Srbi i zato su oni smatrani remetalačkim faktorom", navodi Krestić za Srnu.</s><s>Prema njegovim riječima, "Srbi "moraju obavestiti svet da je politika Hrvatske genocidna i da je tamo na sceni neofašizam i povampireni klerofašizam".</s><s>"Moramo neprestano i u svakom trenutku da ukazujemo na to da je hrvatska politika genocidna i da, nažalost, veći dio hrvatskog društva prihvata tu politiku.</s><s>To su činjenice koje se mogu dokazati - upravo hrvatski izvore govore o tome", kaže Krestić. http://www.srna.rs/novosti/392282/zlocini-moraju-biti-zigosani-i-osudjeni-.htm</s> |
<s>utorak, 07. feb 2012, 15:51 -> 16:40 Pritvaranje Abu Hamze u BiH nije u skladu sa Konvencijom o ljudskim pravima i ne postoje uslovi za njegovo izručenje Siriji, presudio Evropski sud za ljudska prava u Strazburu.</s><s>Bih dužna da Abu Hamzi isplati 3.000 evra naknade.</s><s>Evropski sud za ljudska prava ocenio je da pritvaranje u BiH Imada el Husina, poznatog kao Abu Hamza, nije u skladu sa Konvencijom o ljudskim pravima i da ne postoje uslovi za njegovo izručenje Siriji.</s><s>"U presudi Abu Hamzi, sud je naveo da je on bio pritvoren suprotno Konvenciji u periodu od oktobra 2008. do 31. januara 2011. godine.</s><s>Njegovo pritvaranje nije bilo u skladu sa Konvencijom o ljudskim pravima, ali jeste sa zakonima BiH", rekla je agenciji Beta Monika Mijić, agent BiH pred sudom u Strazburu.</s><s>Prema njenim rečima, sud u Strazburu je, takođe, utvrdio da u sadašnjim okolnostima ne postoje uslovi za njegovu deportaciju u Siriju zbog potencijalne pretnje da bi time bio izložen torturi i nehumanom postupanju.</s><s>Abu Hamza će i u narednom periodu u skladu sa odlukom o proterivanju i stavljanju pod nadzor ostati u Imigracionom centru u Istočnom Sarajevu, a ako vlasti BiH žele da ga proteraju u neku treću zemlju, nema prepreka za to, navela je Mijićeva.</s><s>BiH je, na osnovu utvrđene povrede prava na slobodu, dužna da Abu Hamzi isplati 3.000 evra na ime pravične naknade.</s><s>Abu Hamza, državljanin Sirije s prebivalištem u Sarajevu, uhapšen je 5. oktobra 2008. godine zbog procene vlasti u BiH da predstavlja opasnost po nacionalnu bezbednost.</s><s>Kako je saopštilo Ministarstvo sigurnosti BiH, presuda će biti konačna ukoliko u toku naredna tri meseca nijedna od strana u postupku ne podnese zahtev za njegovo preispitivanje.</s><s>"Očekuje se i pokretanje procedure za pronalazak treće, sigurne zemlje u koju bi ovaj sirijski državljanin, a koji je proglašen pretnjom po nacionalnu sigurnost BiH, mogao biti deportovan", saopšteno je iz tog ministarstva.</s><s>U slučaju Fadhila el Hamdanija, kojeg su bezbednosne strukture BiH takođe proglasile pretnjom po nacionalnu bezbednost BiH, sud u Strazburu je odlučio da nema smetnji za njegovu deportaciju u Irak.</s><s>U oba ova slučaja Evropski sud za ljudska prava utvrdio je povredu Konvencije o ljudskim pravima u periodu od njihovog smeštanja pod nadzor u Imigracioni centar pa do donošenja odluke o njihovom proterivanju. http://www.rts.rs/page/stories/ci/story/3/%D0%A0%D90%D0%B1%D1%83+%D0%A5%D0%B0%D0%BC%D0%B7%D1%83.html</s> |
<s>Neverovatne laži u izveštaju o Srebrenici kao delo Zapadne propagande</s><s>Ponedeljak, 17 jun 2019</s><s>Televizija Happy, 10. juni 2019, Gost: Milivoje Ivanišević, predsednik Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Vodielji: Milomir Marić i Katarina Korša</s> |
<s>Karan: Žrtve u Dretelju imale višestruke prelome kostiju</s><s>Utorak, 18 decembar 2012</s><s>18/12/2012 | 18:50 | Nezavisne novine Vještak Željko Karan rekao je danas na suđenju za zločine nad Srbima u logoru Dretelj da je na posmrtnim ostacima Jove Pejanovića i Božidara Balabana, za koje je navedeno da su nestali u Dretelju, utvrđeno više lomova kostiju.</s><s>Karan je dodao da na osnovu posmrtnih ostataka nije moguće odrediti tačan uzrok smrti Pejanovića i Balabana, koji su, prema podacima Kancelarije za nestale u Banjaluci, nestali u avgustu 1992. godine, prenosi Birn.</s><s>Njihova tijela su, prema informacijama, razmijenjena tokom rata.</s><s>"Ne znamo gdje su tijela pronađena.</s><s>Ona su kao neidentifikovana sahranjena u Trebinju", rekao je Karan, dodavši da su posmrtni ostaci identifikovani nakon što se počela primjenjivati DNK metoda.</s><s>On je naglasio da je na posmrtnim ostacima Pejanovića utvrđeno više lomova koštanog sistema, ali da nije moguće odrediti od čega su povrede nastale.</s><s>"Konstatovani su prelomi rebara, nedostaju kosti lica, ali se ne može pouzdano konstatovati način povređivanja, a ni uzrok smrti", rekao je Karan, govoreći o posmrtnim ostacima Balabana.</s><s>Vještak je iznio nalaz i mišljenje na suđenju Ivanu Zeleniki, Srećku Hercegu, Edibu Buljubašiću, Ivanu Mediću i Marini Grubišić-Fejzić, koji su optuženi za zločine nad zatvorenim civilima srpske nacionalnosti počinjene 1992. godine u Dretelju.</s><s>Prema optužnici, Zelenika je bivši oficir HOS-a, Herceg komandant Dretelja, Buljubašić zamjenik komandanta kasarne u Dretelju, dok su Medić i Grubišić-Fejzić bivši stražari.</s><s>Oni su optuženi da su učestvovali u tjeranju zatvorenik na prisilni rad i mučenju, a od posljedica zlostavljanja nekoliko osoba je preminulo.</s><s>Na ovo suđenje nije došao trećeoptuženi Buljubašić.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 15. januara saslušanjem zaštićenog svjedoka.</s><s>M.V. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=76710</s> |
<s>Milivoje Ivanišević: Stradanje djece i žena izazvalo demografsku katastrofu Srba</s><s>Sreda, 08 januar 2020</s><s>Glas Srpske, ATV, Srna, 07.01.2020.</s><s>BEOGRAD - Direktor Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku Milivoje Ivanišević upozorava da satiranje Srba počinje uništavanjem žena i djece i da je upravo tako slabljen srpski narod u BiH tokom 20. vijeka, čije su žrtve u ovim populacijama daleko veće nego kod drugih.</s><s>Broj stradalih govori o stravičnoj pogibiji Srba On naglašava za Srnu da je u toku veoma obimno istraživanje o stradanju srpskog naroda u BiH u 20. vijeku koje je inicirao srpski član Predsjedništva BiH Milorad Dodik.</s><s>Ivanišević navodi da su “dosadašnja istraživanja potvrdila da su nakon velikih zločina počinjenih nad Srbima u dva svjetska rata tamošnji muslimani stekli veliku demografsku prednost”.</s><s>“Valjda se, usled toga, sada pojavila želja za osnivanje kalifata i reislamizaciju BiH”, napominje Ivanišević.</s><s>On ukazuje na činjenicu da je prema austrougarskom popisu stanovništva iz 1910. godine u BiH bilo 826.000 Srba, a 612.000 muslimana, odnosno da su pravoslavni Srbi imali relativnu većinu od 214.000 stanovnika. “Međutim, na kraju 20. veka, prema popisu iz 1991. godine, demografska slika BiH radikalno je izmenjena i Srbi su u odnosu na muslimane postali manjina - prema popisu tada je evidentirano 1.905.000 muslimana, a Srba 1.370.000.</s><s>Muslimani su ne samo nadoknadili žmanjakž od 214.000 iz 1910. godine, već su preko toga ostvarili žvišakž od 535.000”, precizira Ivanišević.</s><s>On je naglasio da činjenice nepobitno dokazuju da je demografsko snaženje muslimana u BiH uslovljeno velikim stradanjem srpske nejači i Srpkinja, prije svega u Drugom svjetskom ratu, te da “nije malo majki koje su ubijene istovremeno sa dvoje, troje, pa i više dece”. “Novembra 1964. godine izvršen je prvi zvaničan popis žrtava Drugog svetskog rata, a u spisku sa navedenim imenima i ličnim podacima, koji je objavljen 1966. godine, navedeno je 647.000 državljana Jugoslavije.</s><s>Njih 392.738 srpske su nacionalnosti, a radi se tek o 33,8 odsto od procenjenog obima srpskih žrtava u Drugom svetskom ratu”, naglašava Ivanišević.</s><s>Od četiri stradale žene u Drugom svjetskom ratu - tri su Srpkinje On posebno ističe da su, među evidentiranim žrtvama, njih 152.686 ili 23,6 odsto žene. “Od 152.686 stradalih žena najviše ih je srpske nacionalnosti - 92.381 ili 60,50 odsto.</s><s>Svakako da ne bismo imali katastrofalno veliki broj Srpkinja stradalih u Jugoslaviji da nije bilo masovnog, genocidnog pokolja nad srpskim ženama u BiH”, naglašava Ivanišević za Srnu.</s><s>On u prilog tome iznosi činjenicu da je za BiH evidentirano 59.000 ubijenih žena svih nacija, vjera i nacionalnih manjina, a da “dominantnu masu” čini 44.041 Srpkinja. “Ovde je reč samo o identifikovanim žrtvama čija su imena poznata ili o 33,8 odsto od ukupno 130.299 stvarnih žrtava ženske populacije srpske nacionalnosti u BiH u Drugom svetskom ratu”, navodi on.</s><s>Sva dalja poređenja i podaci dokazuju neprimjereno visoke disproporcije i ogromne razlike u obimu stradanja ženske populacije ostalih nacionalnih, vjerskih ili etničkih grupa u odnosu na srpske žrtve. “Od ukupnog broja ubijenih žena u BiH stravično visok nivo, od čak 74,56 odsto ili tri četvrtine predstavljaju srpske žene: naše majke, sestre, supruge, unuke i bake.</s><s>Od četiri ubijene žene u BiH tri su Srpkinje, a tek svaka četvrta nije Srpkinja, već nekog drugog porekla, jednom je to možda muslimanka ili Romkinja, drugi put i najčešće Jevrejka, a veoma retko poneka Hrvatica”, navodi Ivanišević.</s><s>On precizira da je u evidenciji iz 1966. godine upisano 1.578 žena - žrtava hrvatske nacionalnosti, 6.963 muslimanke i 5.844 Jevrejke. “Poređenja data o obimu stradanja žena pojedinih nacionalnih zajednica - Srba, Hrvata i muslimana u BiH su, nesporno, veoma ubedljivo svedočanstvo o zlikovačkom ponašanju fašističkih ustaških, domobranskih i ostalih raznorodnih hrvatsko-muslimanskih oružanih formacija prema srpskim civilima”, napominje Ivanišević.</s><s>Prema njegovim riječima, to je u isto vrijeme i ubjedljiv dokaz humanog i viteškog ponašanja srpskih ustaničkih oružanih formacija prema ženama suprotne, neprijateljske - hrvatske ili muslimanske strane. “Nisu ubijali muslimanske ili hrvatske civile samo zato što su muslimani ili Hrvati.</s><s>Nisu se svetili civilima ni za zločine koje su nad nedužnim srpskim ženama i decom počinili njihovi očevi, braća i muževi.</s><s>Srpski borci i ustanici su i u najtežim uslovima nastojali i uspevali da očuvaju svoje ratničko, nacionalno i versko dostojanstvo”, naglašava Ivanišević.</s><s>Od 59.598 stradale djece u Drugom svjetskom ratu, 45.536 Srpske Govoreći o stradanju srpske djece u BiH u 20. vijeku Ivanišević je ukazao da je u vrijeme Prvog svjetskog rata od gladi u BiH umrlo 100.986 srpske djece uzrasta do 10 godina. “Nije mnogo vremena prošlo, a usledio je Drugi svetski rat i sve se ponovilo.</s><s>Ponovo su, ali u ovom ratu još masovnije, stradala srpska deca i ponovo se o svemu tome malo pisalo, a mnogo ćutalo.</s><s>Srpska nacija u BiH je desetkovana i to se odrazilo na sve sfere privrednog, kulturnog i duhovnog života”, ukazuje Ivanišević.</s><s>On naglašava a su počinioci etničkog i vjerskog progona bili isti kao i u prethodnom ratu - “domaće muslimansko i hrvatsko stanovništvo naklonjeno okupatorima”. “U BiH je ukupno evidentirano 59.598 stradale dece svih nacionalnosti.</s><s>Od tog broja je 45.536 isključivo srpske dece ili 77,7 odsto od ukupnog broja dece koja su bila žrtve Drugog svetskog rata.</s><s>Uočljivo je da je to nešto više od broja stradalih srpskih žena”, navodi Ivanišević.</s><s>On napominje da je evidentirano 9.461 stradalo muslimansko dijete, 2.298 jevrejske, 1.368 hrvatske i 650 djece romske nacionalnosti. “Pomenuti popis iz 1964. godine evidentirao je, kao što je već navedeno, samo 33,8 odsto procenjenog broja srpskih žrtava u Drugom svetskom ratu.</s><s>To se odnosi i na stradalu srpsku decu.</s><s>Kad je 45.536 samo 33,8 odsto onda konačan broj iznosi ogromnih 134.722 ukupno stradale srpske dece u BiH tokom Drugog svetskog rata”, precizira Ivanišević.</s><s>Ukoliko se broju stradale srpske djece u Drugom svjetskom ratu dodaju ona stradala u Prvom svjetskom ratu dolazi se do činjenice da je u 20. vijeku živote izgubilo 235.690 srpskih mališana u BiH.</s><s>Ivanišević naglašava da je današnja demografska katastrofa u BiH dobrim djelom prouzrokovana zločinima nad podmlatkom srpske nacije u BiH tokom dvadesetog vijeka. “Cilj našeg istraživanja bio je samo da se konstatuje obim stradanja srpskih žena i dece, ali se ispostavilo da je pomor srpskih žena i dece prouzrokovo veliku promenu nacionalne strukture na štetu srpskog naroda na demografskoj karti BiH”, kaže Ivanišević. https://www.glassrpske.com/cir/drustvo/vijesti/mili-zena-izazvalo-demografsku-katastrofu-srba/301062</s> |
<s>Nosović: Očekujem podizanje 24 optužnice za zločine nad srpskim logorašima</s><s>Nedelja, 26 decembar 2021</s><s>BRČKO, 25.</s><s>DECEMBRA /SRNA/ - Predsjednik Saveza logoraša Republike Srpske Anđelko Nosović rekao danas da očekuje da ovih dana budu podignute 24 optužnice za zločine počinjene nad zarobljenim srpskim logorašima u proteklom ratu.</s><s>Nosović je napomenuo da je kroz logore u BiH i Hrvatskoj prošlo oko 50.000 Srba, da ih je od posljedica mučenja umrlo 1.000, dok je veliki broj preminuo po izlasku iz logora.</s><s>"Što se tiče tužbi pred Sudom BiH, one su mrtvo slovo na papiru.</s><s>Jedino su izrečene presude za zločine počinjene nad Srbima u logorima `Tarčin` u Sarajevu i `Lora` u Hrvatskoj, dok su ostale tužbe na čekanju", rekao je Nosović novinarima u Brčkom nakon sjednice Predsjedništva Saveza logoraša Srpske.</s><s>Nosović je naveo da status logoraša nije zakonski regulisan, ali da se radi na poboljšanju zdravstvene zaštite ove populacije.</s><s>On je rekao da je Savez dobio podršku od predsjednika Vlade Republike Srpske da sljedeće godine snimi dokumentarni film o srpskim borcima i civilima koji su u posljednjem odbrambeno-otadžbinskom ratu prošli kroz logore na teritoriji Federacije BiH i Hrvatske.</s><s>Milan Miletić, predsjednik Udruženja logoraša "Odžak 92", čije sjedište je u Vukosavlju, rekao je da za zločine počinjene nad Srbima na području Posavine postoje 142 optužna prijedloga na kojima se ništa ne radi i da niko iz tadašnjeg vrhovnog štaba Odžaka još nije procesuiran.</s><s>On je ukazao da je Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica registrovao 132 metode mučenja u logorima na području Odžaka.</s><s>Podsjetivši da je za zločine počinjene nad Srbima na području Posavine do sada izrečeno devet presuda, Miletić je naveo da je najviši u rangu osuđenih upravnik logora Josip Tulić, kome je izrečena kazna od 10 godina zatvora.</s><s>Miletić je rekao da je u logorima u Odžaku, Brodu, Slavonskom Brodu i Osijeku proveo 135 dana, nakon što su ga zarobili pripadnici Hrvatskog vijeća odbrane i takozvane Armije BiH.</s><s>On kaže da je bio jedan od 1.300 zarobljenih Srba sa područja Odžaka, među kojima je bilo 864 muškarca, dok su ostali bili žene i djeca.</s><s>"Silovano je 60 osoba od kojih je najmlađa bila desetogodišnja djevojčica, a najstarija šezdesetogodišnja žena", rekao je Miletić i dodao da je i on seksualno zlostavljan.</s><s>On kaže da su u logoru preminula 62 lica od posljedica povreda koje su im fizički nanesene.</s><s>Predsjednik brčanskog Udruženja logoraša Milorad Mitrović rekao je da na području Brčkog bilo zarobljeno oko 800 srpskih boraca i 2.500 civila od kojih je najviše bilo sa bukvičkog platoa.</s> |
<s>Doboj: Predstavljena knjiga Dosije Sarajevo Milivoja Ivaniševića</s><s>Sreda, 20 mart 2019</s><s>Govoreći o činjenici da javnost nije dovoljno upoznata o stradanju Srba, on je poručio da je istina jedna, ali da se mnogi guraju da zauzmu njeno mjesto.</s><s>Ivanišević, koji je dugogodišnji predsjednik Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku, kaže da knjiga sadrži i brojna potresna svjedočenja zarobljenih Srba u Sarajevu.</s><s>On kaže da je u knjizi izvršio klasifikaciju stradalih Srba u pet grupa, među kojima su i oni čiji su skeletni ostaci pronađeni, ali nisu identifikovani.</s><s>Kao primjer je naveo tijelo dvogodišnjeg dječaka razbijene lobanje pronađenog u kući Čangalovića u sarajevskom naselju Pofalići.</s><s>Izdavač knjige je Hrišćanska misao "Svečanik" iz Beograda čiji je urednik jerej Milorad Sredojević rekao da je cilj knjige da posluži istini.</s><s>"Knjiga je pisana krvlju našeg naroda.</s><s>Nestalo je u vrtlogu rata u Sarajevu i okolini 7.500 ljudi koji su se krstili sa tri prsta.</s><s>Niko nije mogao da zamisli da će dželati biti njihove dojučerašnje komšije, drugovi, prijatelji i kolege iz preduzeća", rekao Sredojević.</s><s>On je upozorio da je zaborav o tim događajima uvijek u službi neprijatelja, dodajući da knjiga predstavlja potresno svjedočanstvo i opomenu o stradanju Srba, čija su tijela nestala u Miljacki, te rasuta po Trebeviću i drugim neznanim mjestima.</s><s>Predgovor u knjizi napisali su profesor Smilja Avramov i dr Radovan Karadžić. http://www.srna.rs/novosti/676084/predstavljena-knjiga-dosije-sarajevo-milivoja-ivanisevica.htm</s> |
<s>M. FILIPOVIĆ | 09. decembar 2011. 21:15 | Ministarstvo odbrane Bosne i Hercegovine i dalje krije istinu o grobnici u Bihaću.</s><s>Jovičić: Sraman odgovor Ministarstva odbrane, krije istinu o srpskoj grobnici ZAJEDNIČKI štab Oružanih snaga BiH informisao je Ministarstvo odbrane BiH da Oružane snage nemaju informaciju o grobnici u krugu kasarne „Adil Bešić“ u Bihaću!</s><s>Ovo je navedeno u odgovoru Ministarstva odbrane BiH, upućenom poslaniku SNSD u Parlamentu BiH Slavku Jovičiću, koji je zatražio informaciju o istrazi u krugu kasarne u Bihaću, gde su u septembru pronađena tela osam ubijenih srpskih vojnika.</s><s>PRIKRIVANjE U KASARNI „Adil Bešić“ u Bihaću tokom rata 1995. godine ubijen je 21 srpski zarobljenik.</s><s>Tokom ratnog perioda putem razmene, Vojska RS je dobila posmrtne ostatke šest vojnika, dok je preostalih 15 tela vešto skrivano svih ovih godina.</s><s>Jovičić je uputio ministru Selmu Cikotiću poslaničko pitanje: - Hoće li MO BiH sprovesti istragu i utvrditi odgovornost za one pripadnike OS BiH koji su znali za postojanje masovne grobnice za ubijene srpske vojnike i civile u krugu kasarne „Adil Bešić“ u Bihaću, čime su svesno prikrili dokaze o počinjenom ratnom zločinu i štitili počinioce tih zločina?</s><s>Uz šturi odgovor, MO je predložilo Jovičiću da odgovore na ova pitanja potraži u pravosudnim institucijama BiH.</s><s>Sraman odgovor MO BiH, kaže Jovičić, jasno pokazuje da Cikotić beži od odgovornosti i da štiti Atifa Dudakovića, koji je odgovoran za zločine u kasarni u Bihaću.</s><s>TELA U BODLjIKAVOJ ŽICI PRONAĐENI posmrtni ostaci bili su umotani u bodljikavu žicu, kojom su srpski vojnici bili vezani u zatočeništvu, što nedvosmisleno dokazuje nemilosrdnost i ratni zločin pripadnika Petog korpusa Armije RBiH, pod čijom direktnom kontrolom je bila i kasarna u Bihaću.</s><s>Upućeni ne isključuju ni mogućnost da su tela srpskih vojnika iskopana i premeštena na drugu lokaciju. - Kasarna u Bihaću je objekat Oružanih snaga BiH, u kojoj ima i Srba vojnika, i neprihvatljivo je da i oni gaze po kostima srpskih žrtava, koje su zverski likvidirane i koje se još nalaze na nepoznatoj lokaciji, negde u krugu kasarne - rekao je Jovičić.</s><s>On smatra da MO mora sprovesti istragu i utvrditi ko je odgovoran za ove propuste. - Očigledno je da pojedinci žele da se prikriju svi tragovi ratnih zločina koje su počinili pripadnici ratnih formacija Atifa Dudakovića - istakao je Jovičić.</s><s>I rukovodilac Operativnog tima RS za traženje nestalih, Goran Krčmar, tvrdi da u krugu kasarne postoji još sedam srpskih tela, ali da Cikotić zajedno sa bošnjačkim komandnim kadrom u OS svesno prikriva informaciju o lokaciji druge grobnice. - Reč je o očiglednoj zloupotrebi Ministarstva odbrane i Oružanih snaga, kako bi se sakrili novi dokazi ratnog zločina Atifa Dudakovića - kaže Krčmar i dodaje da predstavnici RS neće odustati sve dok se ne pronađu tela ubijenih srpskih vojnika</s> |
<s>Podignuta optužnica zbog zločina nad Srbima u Bradini</s> |
<s>[Politika]: Banjaluka – Da se vehabije šire po Bosni i Hercegovini potvrđuje i tekst „Vehabije iz Beča kupile celo kalesijsko selo Gornja Dubnica”, sarajevskog nedeljnika „Slobodna Bosna”, čiji je autor Suzana Mijatović.</s><s>Ona je navela da su vehabije kupile srpske kuće i imanja i u njemu osnovali „novu šerijatsku zajednicu”.</s><s>Novac za kupovinu kuća i imanja donošen im je iz Beča u koferima.</s><s>Pare su obezbedili vođa vehabijske zajednice u Beču Muhamed Porča, koji od 1993. godine radi kao predavač u bečkom ogranku Viskog saudijskog komiteta, i njegov saradnik Nedžad Balkan, poznatiji kao Abu Muhamed.</s><s>Oni su, ujedno, ključni ljudi vehabijske zajednice u Austriji.</s><s>Pretnja Republici Srpskoj Prema rečima nekadašnjeg direktora VBA Momira Stojanovića, ovakav slučaj, da vehabije kupe celo selo, još nije zabeležen - Ovo je poruka Srpskoj.</s><s>Zašto nisu kupili muslimansko selo nego srpsko?</s><s>Smanjuje se prostor na kojem žive srpske zajednice u BiH.</s><s>Ovo je pretnja celom Balkanu - tvrdi Stojanović.</s><s>(Kurir, 4. januar 2012)</s><s>Prema navodima „Slobodne Bosne” u vehabijsku zajednicu u Gornjoj Dubnici, u Federaciji BiH, treba da se nasele radikalne vehabije poreklom iz Sandžaka, Makedonije i Kosova.</s><s>A njihov zadatak je da život u selu urede prema „pravom šerijatu”.</s><s>Ulogu vođe ove zajednice trebalo bi da preuzme radikalni verski vođa iz Gornje Maoče Nusret Imanović.</s><s>Kao mogući naslednici Imamovića u Gornjoj Maoči pominje se šejh Bilal Bosnić iz Bužima kod Cazina.</s><s>On je formirao tri jake vehabijske zajednice – u Bihaću, okolini Bužima i Cazina.</s><s>Bosnić se pročuo pozivima na rat protiv nevernika i pesmom u kojoj su stihovi: „Neka islam vlada svuda, neka kjafir (nevernik) nema kuda, osim da se pokori”.</s><s>Bosnića će u Bihaćkoj krajini zameniti Emir Kovačević iz Goražda.</s><s>U tekstu je navedeno da je prava vehabijska zajednica osnovana u selu Bočinja kod Maglaja, da je to bio prvi pokušaj da se „uvede šerijatska država”.</s><s>Ali, taj projekat je „pod pritiskom međunarodne zajednice propao”, pa su se vehabije preselile u Gornju Maoču.</s><s>Kada se pokazalo „da je eksperiment u Gornjoj Maoči polučio dobre rezultate, vehabijska braća iz Austrije krenula su u okupaciju Gornje Dubnice”, navedeno je u tekstu „Slobodne Bosne”.</s><s>B. Marić objavljeno: 03.01.2012. http://www.politika.rs/rubrike/region/Vehabije-kupile-srpsko-selo.sr.html</s> |
<s>Najmanje dva dana pre nego što će snage bosanskih Srba preuzeti kontrolu nad Srebrenicom, muslimanski čelnici su uputili tajnu depešu Aliji Izetbegoviću i Rasimu Deliću u kojoj ih mole da hitno organizuje sastanak sa čelnicima Republike Srpske kako bi se dogovorilo bezbedno izvlačenje stanovništva iz ove enklave.</s><s>Mada je ovaj apel sačinjen u krajnje dramatičnom tonu, nikada nisu dobili odgovor što još jednom pokreće pitanje da li je muslimanskom rukovodstvu u Sarajevu bilo u interesu da u Srebrenici dođe do opšteg haosa, a što je i glavna teza većine istoričara koji osporavaju zvaničnu verziju događaja u ovom gradu 1995. godine.</s><s>Miniranje dogovora "Vesti" su došle do tajne depeše ratnog rukovodstva Srebrenice od 9. jula 1995. godine, u čijem zaglavlju se naglašava da treba da se preda na ruke predsedniku Predsedništva Aliji Izetbegoviću i komandantu Armije BiH, armijskom generalu Rasimu Deliću.</s><s>U daljem tekstu stoji da je reč o izveštaju sa, kasnije se ispostavilo, poslednje sednice Predsedništva opštine Srebrenice, održane 9. jula 1995. godine, u 19 sati, odnosno samo sat vremena pošto je VRS otpočela akciju Krivaja, kojom je zaštićena zona UN trebalo da se stavi pod punu kontrolu RS.</s><s>Depešu je potpisao tadašnji predsednik Predsedništva Srebrenice Osman Suljić, ali ni on ni bilo ko iz tadašnjeg rukovodstva ove enklave nikada nije dobio odgovor.</s><s>Za Darka Trifunovića, člana Komisije za ratne zločine RS i člana prve Komisije Vlade RS koja se bavila utvrđivanjem činjenica oko Srebrenice, ova depeša nije nikakvo iznenađenje.</s><s>"Svi su znali da Vojska RS planira ulaz u Srebrenicu - postignut je dogovor da muslimani u zamenu za Srebrenicu dobiju srpska sela oko Sarajeva koja su već bila napuštena" - Svi su znali da Vojska RS planira ulaz u Srebrenicu zato što je postignut dogovor da muslimani u zamenu za Srebrenicu dobiju srpska sela oko Sarajeva koja su već bila napuštena.</s><s>Taj plan je takođe podrazumevao i da srpske snage otvore koridor za prolaz muslimanskih vojnika ka Tuzli.</s><s>Uostalom, sve su to znali i pripadnici holandskog bataljona, ali i Naser Orić koji je zbog tog dogovora i napustio Srebrenicu - objašnjava Trifunović i dodaje da je taj plan krenuo "nizbrdo" tek pošto je prvih 3.500 muslimanskih vojnika prošlo unapred dogovorenim koridorom ka Tuzli.</s><s>Podvala Izetbegovića - Alija Izetbegović je očigledno dogovarao jedno, a planirao nešto sasvim drugo, odnosno tražio način da se srpske snage isprovociraju kako bi se ostvario predlog Bila Klintona da po svaku cenu dođe do masakra muslimana kako bi se Amerika umešala - ističe Trifunović i dodaje da je istraga te prve Komisije Vlade RS utvrdila da se na početku činilo kako dogovor o "razmeni teritorija" prolazi u najboljem mogućem redu, o čemu su brinuli i holandski vojnici. - Žene i deca iz Srebrenice su uveliko počeli da se prevoze autobusima i kamionima ka Tuzli, a uskoro je u predgrađe tog grada stigla i prva tura od 3.500 muslimanskih vojnika.</s><s>Međutim, umesto da ih spoje sa porodicama, kako im je i bilo obećano, podeljeno im je oružje i odmah su poslati na Sarajevsko ratište da tamo otvore novi front.</s><s>Kada je general Mladić shvatio da će uskoro oko 10.000 boraca iz Srebrenice nagrnuti ka Sarajevskom ratištu i da će se akcija Krivaja pretvoriti u pravu katastrofu, jer će Srbi izgubiti veći deo teritorije, naredio je hitno zatvaranje koridora - tvrdi Darko Trifunović.</s><s>"Tražimo hitan odgovor" Prenosimo u celosti apel tamošnjeg rukovodstva političkom i vojnom vrhu u Sarajevu iz čega se lako može zaključiti da Alija Izetbegović zaista nije želeo ništa da učini kako bi pomogao svojim sunarodnicima: "Obavjest sa sjednice Predsjedništva opštine Srebrenica održane dana 9. 7. 1995. godine u 19.00 časova.</s><s>Pošto je agresorska vojska ušla u 18.00 sati u gradsko područje iz pravca Zelenog Jadra (Učina Bašča), a naša vojna komanda u raspadu kao i pripadnici 28. div.</s><s>KoV i više nisu u mogućnosti ništa poduzeti na daljnjem spiječavanju agresorskih snaga da uđu u sami grad vlada haos i panika te je na civilnim organima vlasti ostalo poslednji nepopularan korak na spasavanju stanovništva a isti se da je urgentno na nivou državnih i vojnih organa R BiH pod hitno aranžira sastanak sa Srpskom agresorskom stranom u cilju iznalaženja mogućnosti otvaranja koridora za iseljenje stanovništva do prve slobodne teritorije R BiH pod kontrolom međunarodnih faktora.</s><s>TRAŽIMO HITAN ODGOVOR A NAJKASNIJE DO 24.00 ČASOVA". http://www.vesti-online.com/Vesti/Ex-YU/380584/Alija-hteo-da-muslimani-izginu-</s> |
<s>Prijava Tužilaštvu protiv više lica zbog izazivanja nacionalne mržnje</s><s>Sreda, 02 februar 2022</s><s>02/02/2022 | RTRS | Autor: SRNA</s> |
<s>Izvještaj MK: Mediji 1989. godine pisali o ugroženosti Srba u Srebrenici i Bratuncu</s><s>Subota, 31 jul 2021</s><s>BANjALUKA, 30.</s><s>JULA /SRNA/ - Nezavisna međunarodna komisija za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine navela je u svom izvještaju da su pojedini beogradski listovi u nekoliko navrata 1989. godine pisali o ugroženosti srpskog naroda na području Srebrenice i Bratunca, te o prisilnom iseljavanju Srba sa tog područja.</s><s>PREDRATNE GODINE Nacionalne tenzije na prostoru srednjeg Podrinja, posebno na područjima Srebrenice i Bratunca, tokom osamdesetih godina 20. vijeka bile su izrazito visoke.</s><s>Zbog izrazito visokih tenzija među Muslimanima i Srbima juna 1990. godine donesena je odluka jugoslovenskih organa o izmiještanju naoružanja teritorijalne odbrane sa područja opštine Srebrenica i Bratunac, navodi se u izvještaju Komisije.</s><s>Oko 1.300 pušaka i drugih materijalno-tehničkih sredstava iz opštine Srebrenica i određena količina iz opštine Bratunac izmještena je u kasarne JNA i Teritorijalne odbrane na drugim područjima BiH.</s><s>Nakon što su nacionalne stranke u BiH osnovane na nivou republike, u drugoj polovini 1990. godine počelo je osnivanje stranaka i na nivou opština.</s><s>U Srebrenici su 19. avgusta 1990. održane osnivačke skupštine Stranke demokratske akcije /SDA/ i Srpske demokratske stranke /SDS/. Istoga dana u Glogovi, opština Bratunac i Potočarima, opština Srebrenica kamenicama su napadnuti autobusi u kojima su se nalazili Srbi, koji su se uputili na osnivačku skupštinu SDS-a.</s><s>Komisija konstatuje da je sve ovo uslovilo da u pojedinim selima opština Bratunac i Srebrenica osvanu barikade i naoružane seoske straže, bez obzira da li su sela većinski bila srpska ili muslimanska.</s><s>OSNIVANjE PATRIOTSKE LIGE Sredinom 1990. osnovana je prva paravojna muslimanska organizacija u Podrinju, u Ustikolini, kod Foče.</s><s>Pripadnici te ekstremne grupe zakleli su se na "Kuran da će se, u ime Alaha, boriti za odbranu vjere".</s><s>Početkom 1991. osnovana je Patriotska liga, najorganizovanija i najmasovnija muslimanska paravojna formacija, praktično vojna formacija SDA, koja je svoju ideologiju temeljila na postulatima Muslimanskog bratstva.</s><s>Jedan od vojnih ogranaka Patriotske lige bile su i Zelene beretke osnovane u Sarajevu 31. marta 1991. godine.</s><s>U rad i djelovanje Patriotske lige bili su uključeni i članovi SDA iz Srebrenice, predsjednik Skupštine opštine Besim Ibišević, narodni poslanik u skupštini BiH Ibran Mustafić, kao i načelnik Stanice javne bezbjednosti Srebrenice Hamed Salihović.</s><s>KUTILjEROV PLAN Posljednji pokušaj da se kriza u BiH riješi na miran način došao je od portugalskog ambasadora pri Evropskoj zajednici Žozea Kutiljera, koji je tokom februara i marta 1992. vodio pregovore sa sve tri nacionalne zajednice u BiH.</s><s>Nakon pet rundi pregovora, 18. marta 1992. godine lideri tri nacionalne stranke SDA, HDZ i SDS potpisali su izjavu o principima novih ustavnih rješenja za BiH - Kutiljerov plan, prema kojoj je BiH trebalo da ostane u tadašnjim granicama kao jedna država s tri konstitutivne jedinice, od kojih bi svaka pripadala jednom od tri naroda.</s><s>Prema ponuđenim kartama, Muslimanima bi pripale 42 opštine i 44 odsto površine, Hrvatima 20 opština i 12 odsto površine, a Srbima 37 opština i 44 odsto površine.</s><s>Izvan nacionalne zajednice, odnosno van opština gdje su bili većina, ostalo je živjeti 18 odsto Muslimana, 59 odsto Hrvata i 50 odsto Srba.</s><s>Sedam dana nakon potpisivanja sporazuma predstavnici HDZ-a i SDA odlučili su da odbace Kutiljerov plan, te da pokrenu mehanizme za stvaranje unitarne BiH.</s><s>IZETBEGOVIĆ NAREDIO MOBILIZACIJU Odlukom predsjednika Predsjedništva Alije Izetbegovića od 3. aprila 1992, a uprkos protivljenju srpskog člana Predsjedništva, naređena je mobilizacija jedinica TO svih opština i grada Sarajevo, gdje su ujedno integrisani Patriotska liga i Zelene beretke.</s><s>U skladu sa ovom odlukom, 4. aprila započela je mobilizacija muslimanskog stanovništva na teritoriji opštine Zvornik.</s><s>Istog dana muslimanske snage TO preuzele su kontrolu nad gradom dok se Krizni štab Srpske opštine Zvornik povukao u Karakaj, tri kilometra sjevernoistočno od Zvornika.</s><s>POČETAK ORUŽANOG SUKOBA Borbe u opštini Zvornik između muslimanskih teritorijalaca, u osnovi pripadnika Patriotske lige, sa jedne strane i JNA i srpskih teritorijalaca sa druge strane započele su 9. aprila 1992. godine.</s><s>Značajne snage muslimanskih teritorijalaca nalazile su se na Kula gradu, predgrađu Zvornika i srednjovjekovnoj tvrđavi, koja dominira iznad grada.</s><s>Sa ove dominantne pozicija muslimanski snajperi su držali grad pod stalnom opsadom, zbog čega je borba za Kula grad postala i bitka za Zvornik.</s><s>Pred borbama koje su odnosile žrtve na obje strane, masovno su izbjegli civili, i Muslimani i Srbi.</s><s>U istom periodu dok su trajale borbe u okolini Zvornika, na teritoriji Srebrenice pripadnici muslimanske teritorijalne odbrane osnovali su niz ratnih stanica policije sastavljenih isključivo od Muslimana.</s><s>Dopisnik Tanjuga izvjestio je 18. aprila 1992. da su počele žestoke borbe na teritoriji opštine Srebrenica između JNA i srpskih teritorijalaca sa jedne i muslimanskih snaga TO sa druge strane.</s><s>POD KOMANDOM NASERA ORIĆA UBIJENO PET PRIPADNIKA JNA Iz zasjede u selu Potočari, pod komandom Nasera Orića jedna grupa muslimanskih vojnika 20. aprila ubila je pet pripadnika JNA.</s><s>Tih dana civilnih žrtava bilo je i među Srbima i među Muslimanima u Srebrenici.</s><s>Krajem aprila JNA potpomognuta srpskim teritorijalcima uspjela je da savlada muslimanski otpor na Kula Gradu i da uspostavi punu kontrolu nad opštinom Zvornik.</s><s>Tokom ove operacije u selu Snagovu stradalo je, kako navode određeni muslimanski izvori, 36 stanovnika ovog muslimanskog sela.</s><s>Početkom maja intenzivirale su se napadačke aktivnosti muslimanskih oružanih snaga na području opštine Srebrenica NAPADNUTA SRPSKA SELA U BRATUNCU I SREBRENICI Na pravoslavni praznik Đurđevdan 6. maja 1992. napadnuto je srpsko selo Blječeva u opštini Bratunac, kao i selo Gniona u opštini Srebrenica, koje su muslimanski teritorijalci spalili, a tom prilikom ubili su pet civila srpske nacionalnosti.</s><s>Sljedećeg dana u neposrednoj okolini gradskog jezgra Srebrenice ubijeno je 10 civila srpske nacionalnosti, a 8. maja iz zasjede ubijen je poslanik u Skupštini BiH advokat Goran Zekić.</s><s>UBIJEN GORAN ZEKIĆ, PRVI SRBIN PODRINjA Ubistvo Gorana Zekića, prvog Srbina Podrinja, pokrenulo je niz reakcija širom Srebrenice i Bratunca.</s><s>Istog dana kada je ubijen Zekić započeo je masovni egzodus Srba iz urbanog dijela Srebrenice, a već sljedećeg dana u grad su ušle muslimanske jedinice pod komandom Nasera Orića, koje su preuzele kontrolu nad gradom, te uglavnom protjerale i ubile malobrojne preostale Srbe.</s><s>Kao odgovor za ubistvo Zekića i ono što se događalo u Srebrenici i njenoj okolini, Miroslav Deronjić je 9. maja 1992. godine naredio napad na selo Glogovu, najjače i najveće SDA uporište na teritoriji opštine Bratunac.</s><s>U napadu na selo, stradala su 64 Muslimana, među kojima je bilo civila.</s><s>Pred Haškim tribunalom Miroslav Deronjić je zbog ovog napada osuđen na kaznu od 10 godina zatvora.</s><s>Pojedina sela bila su utvrđene tačke koje su se branile, uglavnom vlastitim sredstvima, tj. seoskim stražama, naoružanim uglavnom pješadijskim oružjem, dok su putne komunikacije pripadale onoj vojnoj sili koja se u tom trenutku njom kretala.</s><s>U ovom periodu stradali su srpski civili i seoske straže.</s><s>U selu Međa ubijeno je njih sedam, a 10 ih je odvedeno u zarobljeništvo, zatim u selu Žutica osam, Rupovo Brdo osam, Loznica 10, Ratkovići 18, Brežani 19, Krnjići 18, Zagoni 14, Zalazje 45.</s><s>Muslimanska sela su takođe u ovim borbama stradala, tako da je u Zaklopači stradalo 68 civila i pripadnika seoskih straža, Nova Kasaba 29, Drinjača 35, Donji Grbavci 69, konstatuje se u izvještaju Komisije.</s><s>DJELOVANjE "ŽUTIH OSA" U ZVORNIKU Na teritoriji opštine Zvornik do 29. jula 1992. djelovale su srpske paravojne jedinice "Žute ose" i "Pivarski", kojima se pripisuju ubistva najmanje 352 Muslimana, od kojih su gotovo svi bili vojno sposobni muškarci.</s><s>Ovim paravojnim jedinicama nisu bila strana ni ubistva Srba, ukoliko bi se suprotstavili njihovom naumu.</s><s>Kakav je bio karakter i priroda ovih jedinica govori i činjenica da su ministra za informacije u Vladi Srpske Republike BiH Velibora Ostojića zarobili na jednom punktu koji su držali na ulazu u grad i zlostavljali.</s><s>Poslije ovog događaja, specijalno obučene jedinice MUP-a sa Pala su 29. i 30. jula 1992. izvršile hapšenje i protjerivanje svih pripadnika ovih jedinica sa teritoriji Srpske Republike BiH.</s><s>Na sudovima u Srbiji i Republici Srpskoj, veliki broj članova ovih jedinica, zbog zločina nad muslimanskim civilima, osuđen je na višegodišnje kazne zatvora.</s><s>MUSLIMANSKE SNAGE ZAPOČELE ETNIČKO ČIŠĆENjE SRPSKIH SELA OKO SREBRENICE Od ljeta 1992. muslimanske jedinice teritorijalne odbrane iz Srebrenice, započele su sistematičnu kampanju etničkog čišćenja srpskih sela u okolini Srebrenice, sa ciljem zauzimanja Bratunca i presjecanja Republike Srpske na dva dijela.</s><s>Tokom ljeta i jeseni 1992. većina snaga Vojske Republike Srpske bila je angažovana na proboju koridora u Posavini, kojom je okončana fizička i ekonomska blokada više od milion ljudi u Bosanskoj Krajini i Republici Srpskoj Krajini, kao i borbama u Hercegovini, kojom je slomljen pokušaj hrvatske vojske da ovlada istom.</s><s>U uslovima kada se Vojska Republike Srpske i dalje bavila organizovanjem i formiranjem Drinskog korpusa, koji je naknadno formiran od jedinica drugih korpusa i nekih novoformiranih jedinica na ovim prostorima, naredba o osnivanju ovog korpusa donesena je u julu 1992. godine, ali je on svoje funkcionisanje i borbenu ulogu počeo ostvarivati tek u novembru 1992. godine, navodi se u izvještaju.</s><s>Izvještaj Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu 1992-1995. godine nedavno je objavljen na sajtu Komisije i Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica. /nastaviće se/ http://89.111.245.19/novosti/922791/mediji-1989-goali-o-ugrozenosti-srba-u-srebrenici-i-bratuncu.htm</s> |
<s>Plitika | 26.09.2021 | Darko Pejović RAZGOVOR NEDELjE: prof. dr MARIJA ĐURIĆ, forenzički antropolog Inckov zakon o zabrani negiranja genocida u BiH krši principe slobode govora i akademske kodekse o pravu na stručnu analizu svih događaja.</s><s>Stručna rasprava ne raspiruje strasti, naprotiv – strasti su te koje onemogućavaju racionalni dijalog Četvrt veka kasnije još se vodi rasprava o broju poginulih i načinu stradanja muslimana u Srebrenici tokom jula 1995. i događajima koji su tome prethodili.</s><s>Smatrala sam da bi premeštanje te debate u akademsko polje, u polje struke, bilo pravi način za suočavanje s prošlošću.</s><s>To je bio jedan od ključnih motiva da prihvatim članstvo u Grajfovoj komisiji, kaže za naš list dr Marija Đurić, profesorka Medicinskog fakulteta BU i ekspert u oblasti forenzičke antropologije.</s><s>Dr Đurić je bila član Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji od 1992. do 1995, na čijem čelu je bio Gideon Grajf, ugledni izraelski istoričar.</s><s>Komisija je oformljena u februaru 2019, a u junu ove godine predstavila je izveštaj o radu na blizu 1.000 stranica.</s><s>Jedan od najbitnijih zaključaka glasi da nema osnova da se zločin u Srebrenici kvalifikuje kao genocid.</s><s>Naša sagovornica je zajedno s Rodžerom Bajardom, svetski poznatim stručnjakom za forenzička istraživanja, bila autor poglavlja „Srebrenica: forenzička arheologija, antropologija i patologija”.</s><s>Ovaj odeljak izveštaja bavi se najosetljivijim pitanjem – brojem poginulih između 11. i 19. jula 1995.</s><s>Demografska jedinica Haškog tribunala izračunala je da su u regionu Srebrenice u tom periodu nestale 7.692 osobe.</s><s>Kako se došlo do tog broja?</s><s>Oni su zapravo spojili liste nestalih koje su sastavili Kancelarija haškog tužioca, Međunarodni crveni krst i nevladine organizacije „Međunarodna komisija za nestale osobe” i „Lekari za ljudska prava”.</s><s>Međutim, broj je postao manje važan u definiciji genocida koju je kreirao Haški tribunal jer je pojam „znatan deo grupe” preinačio u alternativni pojam „značajan deo neke grupe”, populacije.</s><s>To je odvelo do zaključka da je enklava Srebrenica bila reprezentativna za celokupnu zajednicu muslimana.</s><s>Akcenat je bio na tome.</s><s>Pre nego što ste postali član Grajfove komisije, koliko ste znali o ratnim događanjima u regionu Srebrenice?</s><s>Generalno, veoma malo sam znala o ratu u Bosni.</s><s>Zato je angažman u komisiji bio i veliki profesionalni izazov.</s><s>Imala sam zadovoljstvo da sarađujem s Rodžerom Bajardom, australijskim profesorom forenzičke patologije na Univerzitetu u Adelaidi, čovekom čiji je rad nagrađen brojnim priznanjima.</s><s>Analizirali smo popise nestalih, spiskove identifikovanih pomoću DNK uzoraka, potvrde o smrti, izjave svedoka, izveštaje sa iskopavanja masovnih grobnica, satelitske snimke, mape, presude Haškog tribunala...</s><s>Reč o desetinama hiljada pročitanih stranica, uz ukrštanje i povezivanje podataka iz različitih izvora.</s><s>Pošli smo od prihvaćene činjenice da su svi koji su streljani sahranjeni u primarnim masovnim grobnicama Glogova, Branjevo, Petkovci, Lažeti, Kozluk i još desetak manjih.</s><s>U odnosu na dimenzije jama, tu je moglo da bude pokopano najviše 3.700 osoba.</s><s>Prema arheoforenzičkim dokazima, to je i maksimalan broj streljanih.</s><s>U nameri da prikriju zločin, srpske snage su delimično ispraznile primarne grobnice, u njima je ostalo više od 1.700 individua.</s><s>Znači, najviše oko 1.940 tela moglo je da bude premešteno u neku od 40 takozvanih sekundarnih grobnica.</s><s>Međutim, u njima je ukupno nađeno oko 4.200 tela.</s><s>Postavili smo pitanje pod kojim okolnostima su stradali ljudi koji čine razliku između ta dva broja.</s><s>Pretpostavljam da to ima veze s gubicima koje je pretrpela 28. divizija Armije BiH, čijih je oko 12.000 pripadnika pokušalo da se iz Srebrenice probije ka Tuzli.</s><s>Tako je, naš zaključak je bio da su u sekundarnim grobnicama, zajedno sa streljanima, pokopane i osobe za koje se opravdano pretpostavlja da su poginule u borbi ili stradale u minskim poljima.</s><s>Analizirali smo i mesta gde su nađena tela.</s><s>Ne samo u grobnicama, bilo je i nepokopanih tela, kao i mesta gde je sahranjeno po nekoliko poginulih.</s><s>Ukupno 1.047 takvih tela nađeno je u velikoj meri duž linije proboja 28. divizije Armije BiH, koji je pokušavala da onemogući srpska vojska.</s><s>Rekli ste da je premeštanje debate o Srebrenici u naučne okvire pravi način da se ova tragična ratna epizoda sagleda bez strasti, u svetlu činjenica.</s><s>Ipak, čini se da ni posle 26 godina nije moguće izbeći političke konotacije.</s><s>Naivno je verovati da se politički kontekst može izbeći.</s><s>Dokaz je i Inckov zakon o zabrani negiranja genocida u BiH.</s><s>Takav propis krši principe slobode govora, ne uvažava akademske kodekse o pravu na stručnu analizu svih događaja.</s><s>Stručna rasprava ne raspiruje strasti, naprotiv – strasti su te koje onemogućavaju racionalni dijalog.</s><s>Vaš prvi angažman u istrazi masovnih grobnica dogodio se u jesen 1998. na Kosovu i Metohiji, u ataru sela Glođani.</s><s>Kako je došlo do toga?</s><s>Rekla bih da je u pitanju bio sticaj okolnosti.</s><s>Do tada se nisam bavila forenzičkim temama, antropologijom izvan arheološkog konteksta, moje polje rada bili su skeletni ostaci u srednjovekovnim nekropolama.</s><s>Dogodilo se da je kod Radonjićkog jezera tog septembra 1998. nađeno četrdesetak nepokopanih tela.</s><s>Žrtve su bile Srbi, Romi i Albanci katolici koji nisu bili „na liniji” OVK.</s><s>Pošto se zločin desio nekoliko meseci ranije, došlo je do raspada mekih tkiva, pa su se kolege sa sudske medicine setile kako se ja bavim skeletnim ostacima i pozvale su me da pomognem.</s><s>Dobili smo prostor za rad u garaži hotela „Paštrik” u Đakovici.</s><s>Dve nedelje nismo izlazili, sve vreme nas je čuvala policija.</s><s>Tada nije primenjen DNK metod i identifikacija nije bila pouzdana.</s><s>Preko lokalnog radija pozvali smo sve one čiji su bližnji nestali da dođu i pokušaju da izvrše identifikaciju.</s><s>Pamtim jednu grupu Albanki, bilo je jasno da su prepoznale telo, plakale su, ali kada smo ih pitali, poricale su vezu sa ubijenim.</s><s>To smo protumačili kao strah da OVK.</s><s>A bilo je srpskih porodica koje su i sa malo dokaza želele da pošto-poto identifikuju svoje, da ih dostojno sahrane...</s><s>Da li su inostrani mediji propratili otkriće stratišta kod Radonjićkog jezera?</s><s>Došla je samo ekipa italijanske TV Rai due i jedan nemački novinar.</s><s>Ni približno interesovanju za slučaj „Račak”, u januaru naredne godine, koji je poslužio kao povod za početak NATO bombardovanja.</s><s>U tom sledu događaja važnu ulogu imao je finski forenzički tim na čelu s patologom Helenom Rantom.</s><s>Ona je na predstavljanju izveštaja o Račku, u martu 1999, pogibiju 40 Albanaca u sukobu sa srpskim snagama bezbednosti okvalifikovala kao „zločin protiv čovečnosti”.</s><s>Helena Ranta se kasnije pravdala zbog formulacije kojom je izašla iz okvira struke, govorila je kako je Vilijem Voker, tadašnji šef misije OEBS-a za Kosovo, vršio pritisak na nju da kvalifikuje zločin i krivca.</s><s>Inače, njen tim je u jednom poznatom forenzičkom časopisu publikovao rad u kome je navedeno da nisu našli dokaze na osnovu kojih bi bila moguća rekonstrukcija događaja u Račku.</s><s>Kada ovakvi i slični događaji prouzrokuju snažan upliv politike, mogu li inostrani eksperti da ostanu nepristrasni?</s><s>U slučaju Helene Rante dokazalo se da ne mora da bude tako.</s><s>Međutim, istina je da je lokalnim stručnjacima teže jer rade pod većim stresom, bilo da su pripadnici njihovog naroda počinili zločin, bilo da su žrtve.</s><s>Suština je u tome da savremena metodologija bude dosledno primenjena, onda je svejedno odakle su angažovani eksperti.</s><s>Tri godine posle Glođana, ponovo ste se susreli s masovnim grobnicama koje imaju veze s Kosmetom.</s><s>I to – u predgrađu Beograda...</s><s>Otkriće masovne grobnice u Batajnici, u koju su preneta tela Albanaca poginulih na Kosmetu, za sve je bilo ogroman šok.</s><s>Međutim, država je bila odlučna da se istraga obavi temeljno i do kraja.</s><s>Veliku pomoć smo dobili i iz inostranstva, a tada smo imali na raspolaganju i DNK laboratoriju.</s><s>Na moju inicijativu, angažovan je forenzički arheolog Andrej Starović, koji mi je bio konsultant i tokom rada u Grajfovoj komisiji.</s><s>Uključivanje arheologa pokazalo se veoma korisnim, ne samo zbog pronalaženja sitnih artefakata koji bi inače promakli već i zbog rekonstrukcije događaja u vezi sa ukopavanjem tela.</s><s>Kada vas je sud angažovao u Batajnici, da li su postojale indicije o kolikoj masovnoj grobnici je reč?</s><s>Ako ih je i bilo, našem timu nisu saopštene.</s><s>Ukazano nam je na lokaciju prve jame i počeli smo otkopavanje.</s><s>U toj prvoj masovnoj grobnici bilo je žena i dece.</s><s>U ostalih šest, samo muškarci.</s><s>Tokom dve godine, ekshumirano je više od 700 tela koja su posle identifikacije vraćena na Kosmet i predata porodicama.</s><s>Poslednja istraživanja sekundarnih masovnih grobnica obavljena su kod Raške, na lokalitetima Rudnica i Kiževak?</s><s>Tako je, lokalitet Rudnica pratimo od 2014. godine.</s><s>Tamo su identifikovana 54 tela Albanaca sa Kosmeta, dok je na lokalitetu Kiževak pronađeno još sedam tela, od kojih su dva povezana s Rudnicom.</s><s>Bili ste 2006. angažovani u pronalaženju lokacije na Oplencu, na kojoj su Nemci 1942. pokopali tridesetak streljanih pripadnika Jugoslovenske vojske u otadžbini.</s><s>Šest godina kasnije, učestvovali ste u istrazi masovne grobnice u Kragujevcu, u kojoj je završilo 30 ljudi koje su komunisti posle rata likvidirali kao saradnike okupatora.</s><s>Ipak, čini se da najveće interesovanje javnosti pobudila istraga iz 2011. godine, koja je završena bez rezultata.</s><s>Ondašnja Komisija za zločine posle Drugog svetskog rata došla je do informacija da je general Draža Mihailović streljan na Adi Ciganliji, gde se nalazio zatvor u koji je bio doveden i ispred čijeg severnog zida je navodno streljan, a potom je telo bačeno u krečnu jamu.</s><s>Čak su tamo i pronašli nešto što je zaličilo na kosti šake.</s><s>Sud me je angažovao da ih pregledam, ispostavilo se da se radilo o pilećim kostima.</s><s>Međutim, medijska lavina se pokrenula, Vuk Drašković je na tom mestu već postavio krst i vence, stvorena je neka vrsta pritiska javnosti da se istragom potvrde očekivanja.</s><s>Dva meseca smo prekopavali, uz mnoštvo znatiželjnika koji su „nadgledali” radove, bilo je i starijih sugrađana koji su nam dobronamerno sugerisali da smo na krivom tragu jer oni „pouzdano znaju” da je Draža streljan i pokopan u Lisičjem potoku...</s><s>Pronašli smo temelje severnog zida zatvora, čak i 18 čaura puščanih metaka iz tog perioda, ali to je bilo sve – kosti nisu pronađene.</s><s>Već decenijama javnost na ovim prostorima usredsređena je na otkopavanje mračne zaostavštine naše novije istorije.</s><s>Kao da smo svi zaboravili da u ovom tlu postoje dokazi o mnogo značajnijoj prošlosti.</s><s>Rastući nacionalizmi u regionu zamaglili su predstavu o bogatoj zajedničkoj prošlosti, pa čak i perspektivu budućeg života: imamo smanjen natalitet, mladi odlaze.</s><s>To je prouzrokovalo manjak samopouzdanja naroda i traženje pribežišta u nacionalnim posebnostima.</s><s>A toliko vrednih stvari imamo u našoj balkanskoj opštosti.</s><s>Imamo kontinuitet života od mezolita do danas, neolit je u Evropu stigao preko Đerdapa, što je najznačajnija ekonomska revolucija u istoriji.</s><s>Imali smo zatim važne centre metalurgije i rudarstva.</s><s>Seobe naroda pokazuju da ovaj prostor nije bio prolazna stanica, već ishodište mnogih migracija.</s><s>To je dovelo do dugotrajnog biološkog i kulturnog prožimanja stanovništva na Balkanu.</s><s>Današnja Evropa bi sasvim drugačije izgledala da nije bilo Balkana.</s><s>Na tu vrednost bi ovdašnji narodi trebalo da se usredsrede.</s><s>Darko Pejović</s> |
<s>10.09.2016 | D. Dekić - Vesti Poseta direktora centra "Simon Vizental" Efraima Zurofa imaće pozitivan odjek u ponovnom bacanju svetla na stradanja Srba od drugih naroda, od nacističke i ustaške ruke, kaže za "Vesti" predsednik Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Milivoje Ivanišević.</s><s>Spori radovi na spomen centru: Zurof u razgovoru sa Nikolićem Bez Zurofa koji dolazi zahvaljujući vladiki pakračko-slavonskom Jovanu, kako ističe Ivanišević, teško da bi država Srbija i pored napora mogla mnogo da uradi na otkrivanju istine o tim zločinima.</s><s>Pretvaranje Starog sajmišta, gde je bio nacistički logor, u Memorijalni centar Holokausta i rad mešovite pravoslavno-katoličke komisije za utvrđivanje istine o ulozi Alojzija Stepinca u Drugom svetskom ratu, bile su glavne teme predsednika Srbije Tomislava Nikolića i Zurofa.</s><s>Hrvatska izbrisala Srbe - U vreme NDH i Stepinca je, ne računajući bosanske delove, samo na teritoriji koju danas čini Hrvatska istrebljeno 53 odsto srpskog stanovništva, a 240.000 je pokršteno.</s><s>Znači, 80 odsto je likvidirano, a ostatak je Hrvatska dokusurila 1995, vojnom akcijom "Oluja" - naveo je Milivoje Ivanišević.</s><s>Dok Zurof nije krio nezadovoljstvo sporošću radova, Nikolić je u razgovoru kojem su prisustvovali vladika Jovan i Rut Vaganaite, litvanska književnica, istakao značaj upoznavanja sveta sa stradanjem Srba, i predstojeće posete vaseljenskog patrijarha Vartolomeja Jasenovcu, kao velikom mestu stradanja Srba, Jevreja i Roma.</s><s>Posetu Vartolomeja Jasenovcu Ivanišević vidi kao događaj od velikog značaja. - To je jedno od najvećih stratišta koje ni na šta ne liči ni vizuelno, niti dokumentaciono, jer Hrvatska je htela da pritaji bruku svog naroda.</s><s>Ne mogu da ne istaknem njihovo sramno ponašanje koje se čita u zahtevima da se popišu imena žrtava, kao da su ubice zapisivale koga su ubijale.</s><s>Da je to traženo za logor Aušvic, Jevreji njihov najveći pomor nikada ne bi dokazali - kaže naš sagovornik.</s><s>Vicepremijer Ivica Dačić i Vizental su osudili pokušaje revizije istorije, u Hrvatskoj i Evropi, a posle susreta sa gostom, ministar za rad Aleksandar Vulin je poručio da Srbija neće dozvoliti da se zaboravi istina o Drugom svetskom ratu, ni rehabilitaciju Milana Nedića. http://www.vesti-online.com/Vesti/Srbija/597848/Zurof-ne-pusta-zlocine-zaboravu</s> |
<s>Da li je crkva u Konjević Polju morala biti srušena?</s><s>Utorak, 08 jun 2021</s><s>Da li je morala da se sruši crkva?</s><s>Zašto se likuje i potpiruje verska i nacionalna mržnja?</s> |
<s>ATV | 13. 01. 2017 - 14:51h Republika Srpska je prije nekoliko dana dobila novi saziv Senata.</s><s>Na predlog Predsednika Republike u mandat od sedam godina zakoračilo je 40 senatora koji su položili zakletvu i 8. januara održali konstitutivnu sednicu.</s><s>Mnogi su u Senatu obnovili mandat, ali ima i novih imena.</s><s>Među njima posebno se izdvajaju vladika Grigorije, proslavljeni srpski režiser Emir Kusturica, Slobodan Pavlović, vlasnik “Pavlović banke”, kao i tehnički direktor “Beme” Marinko Umićević, prenosi ATV.</s><s>Najmlađi senator je Filip Savić, najbolji student ETF BL u istoriji, ali i bivši predsednik Vlade RS Aleksandar Džombić.</s><s>Spisak svih senatora objavljen je u Službenom glasniku RS, a njegovi članovi su:</s><s>1. dr Smilja Avramov, Beograd 2. dr Milan Blagojević, Banjaluka 3. dr Branko Bojović, SAD 4. dr Jelena Guskova, Ruska Federacija 5. episkop zahumsko-hercegovački i primorski gospodin Grigorije, Mostar 6. Milorad Dodik, Banjaluka 7. Borko Đurić, Banjaluka 8. dr Ljubomir Zuković, Novi Sad 9. Milivoje Ivanišević, Beograd 10. dr Duško Jakšić, Banjaluka 11. dr Nenad Kecmanović, Beograd 12. dr Bogdana Koljević, Beograd 13. dr Rajko Kuzmanović, Banjaluka 14.</s><s>Emir Kusturica, Beograd 15.</s><s>Arie Livne, Izrael 16. dr Vladimir Lukić, Banjaluka 17.</s><s>Manojlo Milovanović, Banjaluka 18.</s><s>Slavko Mitrović, Banjaluka 19. dr Stevo Mirjanić, Banjaluka 20.</s><s>Svetozar Mihajlović, Bijeljina 21. dr Milimir Mučibabić, Beograd 22. dr Bosa Nenadić, Beograd 23.</s><s>Rajko Petrov Nogo, Beograd 24.</s><s>Slobodan Pavlović, Bijeljina 25.</s><s>Borislav Paravac, Doboj 26. dr Stevo Pašalić, Zvornik 27. dr Slobodan Perović, Beograd 28.</s><s>Živko Radišić, Banjaluka 29.</s><s>Ranko Risojević, Banjaluka 30. dr Željko Rodić, Banjaluka 31.</s><s>Filip Savić, Srbac 32.</s><s>Radmila Smiljanić, Beograd 33.</s><s>Boško Tomić, Istočno Sarajevo 34. dr Milan Tomić, Brčko 35. dr Ivan Tomljenović, Banjaluka 36.</s><s>Branko Tupanjac, Trebinje 37. dr Fuad Tupalić, Banjaluka 38.</s><s>Marinko Umićević, Banjaluka 39.</s><s>Nemanja Umićević, Novi Grad 40.</s><s>Aleksandar Džombić, Banjaluka 41. dr Ivanka Šego, Banjaluka http://www.blic.rs/vesti/republika-srpska/ko-su-svke-od-emira-kusturice-do-marinka-umicevica/dc1kmev</s> |
<s>07. 12. 1994.</s><s>BEOGRAD Glavni štab VRS obavjestio je danas komandanta UNPRFOR-a u bivšoj BiH generala MAJKLA ROUZA da ima nepobitne dokaze da su muslimanske snage u Bihaću nasilno razoružale više od 500 vojnika mirovnih snaga UN iz BANGLADEŠA.</s><s>»Pripadnicima UNPROFOR-a oduzeto je sve lično i teško naoružanje, cjelokupna borbena tehnika, municija i ostala vojna oprema, uključujući i vreće za spavanje«, tvrdi se u pismu, koje je danas dostavljeno u TANJUGU.</s><s>IZVOR: »GLASI« od 08. 12. 1994.</s><s>08. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO UNPROFOR je zatražio hitno povlačenje vojnih jedinica Republike Hrvatske koje sa snagama bosanskih Muslimana i Hrvata učestvuju u borbama na zapadu Bosne, saopštio je danas portparol civilnog sektora mirovnih snaga UN u Sarajevu TANT MJINT-u, javlja AFP.</s><s>UN su prije nekoliko dana uočile, »ZNATNO UČEŠĆE« vojnika iz Hrvatske – oko 700 ljudi – u zajedničkoj ofanzivi Muslimana i Hrvata iz Bosne na području između LIVNA i GLAMOČA, objasnio je on.</s><s>»Tim učešćem hrvatske armije jasno se krši međunarodno pravo i narušava suverenitet i teritorija BiH«, naglasio je portparol mirovnih snaga UN.</s><s>»Štaviše, prisustvo trupa iz Hrvatske UNPROFOR smatra destabilizirajućim faktorom, koji povećava rizik širenja rata« dodao je on.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 12. 1994. 09. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik RS dr RADOVAN KARADžIĆ juče je u izjavi za »GLAS AMERIKE« pozdravio novu orijentaciju američkog STEJT DEPARTMENTA, kojom bi Srbi bili tretirani ravnopravno sa ostalim sukobljenim stranama u bivšoj BiH, ocjenivši da su neuspjesi pregovaračkog procesa proizašli upravo zbog odsustva takvog američkog stava.</s><s>»Mi tražimo priznanje prava na samoopredeljenje i suverenitet, a za sve drugo ostaju otvorene mogućnosti za dogovor«, rekao je dr KARADžIĆ.</s><s>»Islamske zemlje ne bi trebalo da šalju svoje trupe u bivšu BiH, jer bi to bio uvod u jedan dugotrajan rat između islama i evropske kulture«, upozorio je predsjednik KARADžIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. i 11. 12. 1994.</s><s>13. 12. 1994.</s><s>VAŠINGTON Zvanični predstavnik Stejt departmenta MAJK MEKARI potvrdio je da Vašington i njegovi zapadni saveznici imaju različita gledišta o tome koliko SR Jugoslavija poštuje obavezu o zatvaranju granica za strateške robe Srbima u bivšoj BiH.</s><s>»Mi imamo različite ocjene i shvatanja od naših zapadnih saveznika.</s><s>Oni ne misle da je granica tako porozna kao što je mi ocjenjujemo«, primjetio je MEKARI na današnjem sastanku sa novinarima u Stejt departmentu.</s><s>On je rekao da američka vlada ima svoje vlastite obavještajne podatke na osnovu kojih zaključuje da postoje »RUPE U BLOKADI«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 12. 1994. 13. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ rekao je u nastavku konferencije za štampu na Palama da RS traži od Medjunarodne zajednice priznanje suvereniteta nakon čega bi se išlo na ujedinjenje sa SR Jugoslavijom.</s><s>»RS ne želi konfederaciju sa SR Jugoslavijom u formi regionalnog povezivanja tipa ALPE-ADRIJA.</s><s>Slijedeći pravo na samoopredeljenje, Srbi imaju pravo na jedinstvenu državu i zato smatramo da se sa SR Jugoslavijom treba da povežemo na državnom, a ne na regionalnom principu«, naglasio je KARADžIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 12. 1994. 14. 12. 1994.</s><s>ZAGREB Jedinice Hrvatske vojske i dalje se nalaze u zapadnim dijelovima BiH gdje snagama Hrvatskog vijeća odbrane pružaju podršku u akcijama protiv bosanskih Srba, izjavio je juče u Zagrebu portparol UNPROFOR-a POL RIZLI.</s><s>Kako javlja AFP Rizli je rekao da je hrvatska vojska »i dalje prisutna« na bosanskoj teritoriji, duž granice sjeverozapadno od LIVNA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 12. 1994.</s><s>14. 12. 1994.</s><s>BEOGRAD Snage UNPROFOR-a na tlu prethodne Jugoslavije danas čine 43.984 pripadnika, navodi se u najnovijim statističkim podacima informativne službe UNPROFOR-a.</s><s>Od toga ukupnog broja, 38.904 su vojnici i vojni posmatrači, a 5.080 su pripadnici civilne policije i civilna lica.</s><s>Najveći broj pripadnika UNPROFOR-a raspoređen je u bivšoj BiH – 23.598, a zatim u Hrvatskoj i na teritoriji RSK – 15.212.</s><s>Mirovne snage UN na tlu prethodne Jugoslavije inače, čine vojnici iz 37 zemalja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 12. 1994. 16. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Izetbegovićeve vlade HARIS SILAJDžIĆ naredio je juče komandantu Petog (bihaćkog) korpusa ATIFU DUDAKOVIĆU, da u slučaju ozbiljnijeg ugrožavanja BIHAĆA sruši gradsku bolnicu i za to optuži Srbe.</s><s>Srpski vojni izvori raspolažu pouzdanim podacima da je SILAJDJIĆ naložio DUDAKOVIĆU da prethodno pobije sve ranjenike i bolesnike koji se liječe u gradskoj bolnici, kako bi se postigao veći antisrpski efekat u međunarodnoj javnosti i uklonili svjedoci.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. i 18. 12. 1994. 19. 12. 1994.</s><s>PALE Bivši američki predsjednik DžIMI KARTER doputovao je danas na Pale gdje se odmah sastao s liderom Srba u Bosni RADOVANOM KARADžIĆEM.</s><s>Kako javljaju agencije, KARADžIĆ i KARTER razgovaraće o pitanjima vezanim za mirovni proces radi okončanja rata u Bosni.</s><s>Agencije podsjećaju da se bivši američki predsjednik nalazi u privatnoj posredničkoj misiji na poziv RADOVANA KARADžIĆA.</s><s>On je juče u Zagrebu razgovarao s hrvatskim predsjednikom FRANjOM TUDJMANOM, a u Sarajevu s liderom bosanskih Muslimana ALIJOM IZETBEGOVIĆEM.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 12. 1994.</s><s>19. 12. 1994.</s><s>PALE Bivši američki predsjednik DžIMI KARTER izjavio je danas, pred početak razgovora s predsjednikom Republike Srpske RADOVANOM KARADžIĆEM, da je američki narod »uglavnom slušao jednu stranu priče« o ratu izmedju Srba i Muslimana«.</s><s>Možda je danas jedna od rijetkih šansi da svijet čuje istinu i da mu se objasni da su Srbi spremni da pristanu na mirovni sporazum«, prenose agencije izjavu koju je KARTER dao na Palama pred TV kamerama.</s><s>KARADžIĆ je prije razgovora s KARTEROM rekao: »Mnogi Amerikanci vjeruju da smo mi došli iz Srbije i izvršili invaziju na nečiju teritoriju.</s><s>Da je to bio slučaj, mi bismo bili agresori.</s><s>To nije slučaj.</s><s>Mi smo rođeni ovdje.</s><s>Ovdje su naši korjeni«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 12. 1994. 20. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Juče smo s rukovodstvom Republike Srpske dogovorili jednostrani prekid vatre u trajanju od četiri mjeseca, koji će se konkretizovati u vremenu od 27. decembra do 15. januara iduće godine, rekao je bivši američki predsjednik DžIMI KARTER na konferenciji za štampu, održanoj po završetku razgovora na Palama.</s><s>Prema njegovim riječima, sporazum koji je veoma pažljivo sklopljen predviđa razdvajanje sukobljenih strana između kojih bi stavi pripadnici mirovnih snaga UN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 12. 1994. 20. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ ocjenio je razgovore s bivšim američkim predsjednikom DžIMIJEM KARTEROM kao »početak kraja rata«, naglasivši da je potpisani sporazum u sedam tačaka dobra osnova za ponovno aktiviranje mirovnog procesa o bivšoj BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 12. 1994.</s><s>21. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Lider dijela bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ smatra da su šanse za uspostavljanje mira u bivšoj BiH vrlo male, uprkos naporima koje na tom planu čini bivši američki predsjednik DžIMI KARTER.</s><s>»Nećemo pristati na trajan prekid vatre jer bi to značilo zaledjivanje sadašnjih linija razdvajanja, ali podržavamo ograničenu obustavu neprijateljstava«.</s><s>IZETBEGOVIĆ je naglasio da Muslimani neće odustati od borbe za državni integritet bivše BiH i zaključio da će rat potrajati tačno onoliko koliko je potrebno da se taj cilj ostvari.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 12. 1994. 22. 12. 1994.</s><s>VAŠINGTON Najveća greška koju medjunarodna zajednica čini je nastavak sankcija nametnutih Jugoslaviji.</s><s>Sankcije predstavljaju hranu ekstremistima na obje strane.</s><s>Muslimanski ekstremisti u Bosni sanjaju da će se Srbija srušiti pod teretom sankcija i da će se poslije toga rat prenijeti na Kosovo i druge oblasti Srbije, što se nikada neće dogoditi.</s><s>Srpski ekstremisti misle da će sankcije dovesti do dramatičnih problema u Srbiji, do totalnog rata.</s><s>Zbog toga SANKCIJE imaju samo jedan efekat – da hrane ratne opcije, izjavio je u srijedu uveče predsjednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ.</s><s>Milošević je više od pola sata nastupao na elitnoj kontakt-emisiji SI-EN-EN.</s><s>Na pitanje voditelja da objasni težnju za formiranjem »Velike Srbije«, MILOŠEVIĆ je odgovorio da »VELIKA SRBIJA« nikada nije bila definisan cilj nego je izvikana teza zapada.</s><s>On je podsjetio da je odmah poslije formiranja SRJ Savezna skupština izašla s deklaracijom u kojoj je jasno rečeno da Jugoslavija nema teritorijalnih pretenzija prema susjedima«.</s><s>Bilo je mnogo bolje da svi Jugosloveni ostanu u jednoj Jugoslaviji.</s><s>Nijedan narod bivše Jugoslavije neće naći bolju budućnost van Jugoslavije.</s><s>Pogledajte što se dogodilo sa otcjepljenim republikama: SLOVENIJA je postala drugorazredna opština AUSTRIJE.</s><s>HRVATSKA je satelitka zemlja NjEMAČKE.</s><s>BiH ne postoji.</s><s>MAKEDONIJA je izgubila suverenitet prije čega što ga je stekla...</s><s>Jedino SRJ ostaje na BALKANU kao nezavisna zemlja, ali kažnjenja što je bila protiv rastakanja Jugoslavije«, rekao je predsjednik Srbije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 12. 1994.</s><s>23. 12. 1994.</s><s>PALE Republika Srpska i UN potpisale su danas na Palama sporazum o prekidu vatre koji stupa na snagu sutra u podne.</s><s>Potpis na sporazum su u ime RS stavili predsjednik RADOVAN KARADžIĆ i komandant Glavnog štaba vojske RS general RATKO MLADIĆ, a u ime UN specijalni izaslanik generalnog sekretara JASUŠI AKAŠI i komandant UNPROFORA za bivšu Jugoslaviju BERTRAN DE LAPREL, javila je SRNA.</s><s>»Ovo je prvi korak u realizaciji našeg dogovora sa bivšim američkim predsjednikom KARTEROM«, rekao je KARADžIĆ poslije potpisivanja sporazuma.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. i 25. 12. 1994. 23. 12. 1994.</s><s>NjUJORK Uzvraćajući na optužbu hrvatskog predstavnika da su vlada SR Jugoslavije i pojedinci u Srbiji planirali i vodili politiku agresije i genocida, u pismu se podsjeća da su prve i ubjedljivo najbrojnije žrtve etničkih čišćenja bili Srbi u Hrvatskoj.</s><s>Pismo je naslovljeno generalnom sekretaru UN – BUTROSU GALIJU, od strane ambasadora pri UN DRAGOMIRA DJOKIĆA.</s><s>Ambasador ĐOKIĆ je hronološki nabrojao poteze novih hrvatskih vlasti, koje su primorale Srbe da napuste vjekovna ognjišta.</s><s>Podatak da je od 1. juna 1991. god. s teritorije pod kontrolom Hrvatske izgnano oko 350.000 Srba, on je konkretizovao: 30.000 je otjerano iz Karlovca, 28.000 iz Zadra, 20.000 iz Siska, 5.000 iz Gospića, 15.000 iz Šibenika, 10.000 iz Vinkovaca, Daruvara i Podravske Slatine.</s><s>ĐOKIĆ je takodje ukazao da se pretpostavlja da je oko 100.000 Srba pobjeglo iz Zagreba.</s><s>U pet eparhija Srpske pravoslavne crkve u Hrvatskoj 279 srpskih bogomolja je uništeno ili oštećeno, kaže se u pismu.</s><s>Pri tom je razrušeno 70 crkava, a 101 teško oštećena, 56 konaka je uništeno i 24 su teško oštećena, četiri su groblja prekopana i dva manastira razorena.</s><s>U pismu koje će cirkulisati kao zvanični dokument UN, posebno se ističe da je oko 10.000 srpske djece u cilju etničkog čišćenja preobradjeno u katolike.</s><s>Na Hrvatske optužbe da je BiH etnički očišćena, ambasador DJOKIĆ je predstavniku Vrhvatske u UN preporučio da bi mu bilo bolje da informiše svijet da je više od 700.000 Srba s ovog područja moralo da napusti domove.</s><s>Više od 420.000 ih je u REPUBLICI SRPSKOJ, a 280.000 u SRJ.</s><s>Najzad, na žalopojke zbog događaja oko BIHAĆA, DJOKIĆ je odgovorio da je iz ovog grada protjerano više od 10.000 SRBA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. i 25. 12. 1994.</s><s>26. 12. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ uputio je danas pismo generalnom sekretaru UN BUTROSU GALIJU upozovajući da hrvatska ofanziva na jugozapadne granice Republike ugrožava SPORAZUM O PREKIDU VATRE i mirovni proces koji je otpočeo na inicijativu bivšeg američkog predsjednika DžIMIJA KARTERA.</s><s>»Bosanski Hrvati i Republika Hrvatska nisu potpisali sporazum o primirju, nego su pojačali ofanzivu u predjelu GLAMOČA i GRAHOVA, okupirajući i paleći desetine srpskih sela koja nikad u istoriji, pa ni danas, nisu bila ničija nego srpska.</s><s>Oni umnožavaju patnje civila, razaraju im kuće i druga dobra.</s><s>Što je najgore, Hrvati iz Bosne i Hrvatske ugrožavaju mirovne izglede, koji su danas, poslije Karterove misije, veći nego ikad« - kaže se u pismu koje je iz kabineta predsjednika dostavljeno SRNI.</s><s>»Iako imamo legitimno pravo na kontraofanzivu, mi ćemo se uzdržavati, da bismo sačuvali mirovni proces.</s><s>Vas molimo da svojim autoritetom utičete da Savjet bezbjednosti UN postavi Hrvatskoj i bosanskim Hrvatima ultimatum, sa prijetnjom sankcijama ukoliko ne obustave ofanzivu i ne vrate se na svoju teritoriju« - poručio je predsjednik KARADžIĆ GALIJU.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 12. 1994. 28. 12. 1994.</s><s>ZAGREB Šef posmatračke misije Evropske unije na području bivše Jugoslavije, njemački diplomata POL JOAKIM ŠTULPNAGEL, izjavio je da je KONTAKT-GRUPA obećala bosanskim Srbima isti tretman kao i muslimansko Hrvatskoj federaciji u bivšoj BiH.</s><s>»Ako nastaje konfederacija izmedju muslimansko-hrvatske federacije i Republike Hrvatske, to će značiti i konfederaciju bosanskih Srba i Srbije«, rekao je ŠTULPNAGEL u intervjuu današnjem zagrebačkom »Vjesniku«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 12. 1994. 30. 12. 1994.</s><s>HAMBURG Komandanta Glavnog štaba VRS general-pukovnika RATKA MLADIĆA je ugledni sedmični list »VOHENPOST« u broju od 29. decembra proglasio »ČOVJEKOM GODINE«.</s><s>U tekstu pod naslovom »NAUČITI OD MLADIĆA«, objavljenom u rubrici o najznačajnijim dogadjajima i ličnostima u protekloj godini, komentator »VOHENPOSTA« NIL KADRIKE postavlja pitanje »kako objasniti da RATKO MLADIĆ na kraju 1994. godine, ostaje istorijski pobjednik nad UN, NATO-om, Evropskom unijom, zapadnoevropskim snagama i KEBS-om?</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 12. 1994. i 01. 01. 1995.</s> |
<s>01. 11. 1990.</s><s>SARAJEVO U razbijanju Jugoslavije, BiH je otišla najdalje prihvatajući Povelju koju je Skupština ove Republike donijela za prevazilaženje ustavne krize.</s><s>Ovo je rečeno na redovnoj konferenciji za štampu SDS za BiH.</s><s>02. 11. 1990.</s><s>BEOGRAD Ustalasanu atmosferu pred prve višestranačke izbore u četiri jugoslovenske republike sada je pokušala da uzburka i američka administracija.</s><s>Saopštenjem Stejt departmenta, objavljenom u srijedu u Vašingtonu, propisano je političkim strankama, biračima i vlastima u BiH, Crnoj Gori, Makedoniji i Srbiji – kao na nekom receptu izcijeljiteljski – šta »treba« i šta »ne treba« da rade.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. i 04. 11. 1990. 08. 11. 1990.</s><s>SARAJEVO Za srpski narod nije prihvatljiva BiH kao samostalna država koja egzistira sama ili u konfederativnoj zajednici s drugim državama, niti bilo koja druga forma državnog organizovanja kojom bi on bio odvojen od cjeline srpskog naroda ili bio sveden na status nacionalne manjine.</s><s>To je stav iz Deklaracije o položaju srpskog naroda u BiH koju je na poslednjoj sjednici donio Glavni odbor SDS BiH, a koja je prezentirana danas na konferenciji za novinare.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 11. 1990. 19. 11. 1990.</s><s>SARAJEVO Prvi višestranački izbori u BiH, održani u nedjelju, uprkos izvjesnim problemima, smatraju se uspješnm, jer je izašlo više od 50% birača na birališta, a po dosadašnjim privremenim rezultatima, po broju osvojenih glasova u vođstvu su nacionalne stranke – SDA, SDS i HDZ.</s><s>22. 11. 1990.</s><s>SARAJEVO SDS BiH učiniće sve da se uspostavi dobra saradnja među narodima i strankama u ovoj Republici, a na pojedincima je velika odgovornost za miran prelazak u novi sistem.</s><s>Ovo je rekao predsjednik SDS BiH dr Radovan Karadžić na današnjoj konferenciji za štampu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 11. 1990.</s> |
<s>01. 11. 1995.</s><s>DEJTON Američki državni sekretar VOREN KRISTOFER izjavio je danas »da očekuje da će pregovori koji se održavaju u srcu Amerike omogućiti mir u srcu Evrope«.</s><s>Po dolasku u DEJTON, KRISTOFER, koji će otvoriti mirovne pregovore o budućnosti Bosne u vazduhoplovnoj bazi »RAJT PATERSON«, izjavio je da će učiniti sve da pregovori uspeju i da u tom smislu ima instrukcije od predsednika KLINTONA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 11. 1995.</s><s>01. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Američki pregovarač RIČARD HOLBRUK izjavio je, neposredno pre početka mirovnih pregovora u OHAJU, da najveću zabrinutost izaziva muslimanska delegacija koja je opet počela da zateže i zaoštrava svoje pozicije.</s><s>»Pregovarači su počeli da se ukopavaju na svojim starim stavovima«, izjavio je danas HOLBRUK televizijskoj mreži BI-BI-SI, dodajući da bi neke delegacije htele da se razgovori vrate na ono o čemu je razgovarano pre nekoliko nedelja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 11. 1995. 02. 11. 1995.</s><s>KLIVLEND Predlozi mirovnog plana za bivšu BiH, koje je u plavoj knjizi sa belim golubom na koricama, američki tim juče doneo u DEJTON, trebalo je sinoć da budu predočeni sukobljenim stranama.</s><s>Prema izjavama američkih zvaničnika u plavoj knjizi se nalaze predlozi za: 1. Nacrt mirovnog sporazuma; 2. Nacrt ustava, koji predviđa bivšu BiH kao jedinstvenu državu;</s><s>3. Dokument koji se odnosi na slobodne izbore;</s><s>4. Mape, koje označavaju srpski, hrvatski i muslimanski sektor, sa ključnim teritorijama koje su sporne;</s><s>5. Dokument o Sarajevu, za koje Vašington kaže da treba da ostane kao jedinstven grad; 6. Dokument sa nacrtima za višestranu rekonstrukciju bivše BiH posle uspostave mira; 7. Dokument koji se odnosi na razdvajanje vojnih trupa zaraćenih strana.</s><s>Američki državni sekretar VOREN KRISTOFER je rekao da Amerika smatra da su svi predlozi dobra polazna tačka i da su kompletno otvoreni za pregovore.</s><s>Pre svečane ceremonije početka pregovra KRISTOFER se sastao sa svakim od trojice predsjednika posebno.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. 11. 1995.</s><s>03. 11. 1995.</s><s>NjUJORK (Srna) Trojni samit u Dejtonu od danas je dvojni, jer se hrvatski predsjednik Franjo Tuđman vratio u Zagreb, a u Dejtonu bi opet trebalo da se pojavi iduće nedelje.</s><s>Sa njim su otputovali Torvald Stoltenberg i američki ambasador u Zagrebu Piter Galbrajt, koji bi trebalo da nastave pregovore o statusu istočne Slavonije.</s><s>U međuvremenu, predsednik Srbije Slobodan Milošević i muslimanski lider Alija Izetbegović u Dejtonu izučavaju dokument o ustavnom uredjenju bivše BiH, izborima i separaciji snaga, koji su im juče uručili Amerikanci.</s><s>U centru pažnje pregovora u Dejtonu našao se i Međunarodni sud za ratne zločine koji je zatražio da izručenje optuženih lica bude sastavni deo mirovnog paketa.</s><s>Nema nikakve sumnje da je reč o pojačanom pritisku na srpsku stranu, pa i predsjednika Miloševića, kome se takodje preti haškim sudom ako ne prhvati američke zahteve.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. i 05. 11. 1995. 08. 11. 1995.</s><s>LjUBLjANA Bivši ministar inostranih poslova SR Njemačke HANS DITRIH GENŠER i papa JOVAN DRUGI svojom su neposrednom saglasnošću i podrškom za razbijanje prethodne Jugoslavije odlučili o njenoj krvavoj sudbini – javno je obelodanio poslednji predsednik Predsedništva SFRJ STJEPAN MESIĆ.</s><s>U emisiji privatne slovenačke TV-mreže »MTV« Mesić je sinoć izjavio »da je došao u Beograd na najvišu saveznu funkciju da posredstvom tadašnje jugoslovenske diplomatije stupi u vezu sa najuticajnijim međunarodnim faktorima i uveri ih u besmislenost opstanka Jugoslajvije«.</s><s>»Ideju o razbijanju Jugoslavije želeo sam da prenesem onima koji su imali najjači uticaj na njenu sudbinu – GENŠERU i PAPI.</s><s>Sa Genšerom sam se susreo čak tri puta.</s><s>On mi je i omogućio kontakt sa Svetom stolicom.</s><s>Papa i Genšer složili su se sa potpunim razbijanjem SFRJ«, tvrdi MESIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 11. 1995.</s><s>08. 11. 1995.</s><s>BANjA LUKA Sve ugledne svjetske agencije su obavijestile javnost da je 30. avgusta u 01 sat i 55 minuta NATO izvršio vazdušne udare na Srbe u bivšoj BiH.</s><s>O »rezultatima« ovih napada na Republiku Srpsku iste te agencije su izvještavale iz zemalja budućih susjednih zemalja Republici Srpskoj i iz sjedišta NATO – snaga.</s><s>Rijetke su one koje su prenijele ocijenu da se radi o brutalnoj agresiji na Republiku Srpsku, da ima ranjenih, mrtvih, da se ruše civilni objekti...</s><s>Ono što se malo znalo u javnosti, jeste da je akcija nazvana NOĆNI LET – vazdušni udari, bila kombinovana sa dejstvima multinacionalnih snaga za brze intervencije i prerasla u operaciju ORUŽANA SILA.</s><s>Prdstavljala je direktnu vojnu pomoć muslimansko-hrvatskoj koaliciji i gradjanskom ratuu bivšoj BiH.</s><s>Imala je za posljedicu veliki broj ranjenih i poginulih civilnih osoba.</s><s>Ostali ciljevi operacije nisu ostvareni.</s><s>To je prva akcija pojedinih vojnihčlanica NATO – saveza izvedena u novije vrijeme.</s><s>Način kako je planirana i izvedena, po mnogo čemu, podsjeća na Pustinjsku oluju.</s><s>Povod za n jeno izvodjenje bio je inscenirani masakr na tržnici u centru Sarajeva »Markale 2«.</s><s>Ponovo je ustanovljeno da za taj gnusni čin nisu odgovorni Srbi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 11. 1995. 09. 11. 1995.</s><s>MOSKVA Predsednik Ruske federacije BORIS JELjCIN stavio je danas veto na odluku Dume,koja predviđa jednostrano ukidanje sankcija SR Jugoslaviji, javljaju agencije.</s><s>»Jednostrano ukidanje međunarodnih sankcija protiv Jugoslavije kosi se sa obavezama Rusije prema UN i sa ruskim Ustavom«, stoji u Jeljcinovom pismu upućenom predsendiku Dume IVANU RIBKINU.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 11. 1995.</s><s>10. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Na pregovaračkom stolu u DEJTONU revidirani su danas mirovni dokumenti, koje su unesene sve bitne i prihvatljive primedbe pregovaračkih strana, pa bi sada, ako ne bude ozbiljnijih razmimoilaženja, mirovni sporazum za Bosnu već trebalo da dobije definitivne konture.</s><s>Očito je da mirovni pregovori u Ohaju, koji traju, već deset dana, ulaze u završnu fazu u kojoj bi, kako se ovdje najavljuje, trebalo da se dođe do mirovnog rešenja za Bosnu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 1995. 10. 11. 1995.</s><s>HAG Medjunarodni sud za ratne zločine počinjene na teritoriji prethodne Jugoslavije u Hagu podigao je juče optužnice protiv trojice oficira bivše JNA MILE MRKŠIĆA, MIROSLAVA RADIĆA I VESELINA ŠLjIVANČANINA.</s><s>Optužnica protiv trojice oficira JNA, se prema danas objavljenom saopštenju, podiže zbog navodnih ratnih zločina, počinjenih 1991. god. kod VUKOVARA.</s><s>Njima se pripisuje odgovornost za navodna ubistva u Ovčarima, u blizini Vukovara, nad 261 nesprskim zarobljenikom, koji su tamo dovedeni iz Vukovarske bolnice 20. novembra 1991. godine.</s><s>Medjunarodni sud u Hagu je, na osnovu ovoga,izdao nalog za hapšenje i privodjenje optuženihi o tome obavestio vlasti u Beogradu – kaže se na kraju saopštenja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 11. 1995. 12. 11. 1995.</s><s>ERDUT Šef pregovaračke delegacije Sremsko-baranjske oblasti MILAN MILANOVIĆ izjavio je danas u ERDUTU da »Sporazum, postignut sa Hrvatskom stranom, predstavlja ispunjenje osnovnog cilja sa kojim je srpska strana ušlau pregovoarački proces jer se njime obezbeđuje mir i zaštita lične i imovinske sigurnosti srpskog naroda u Sremsko-baranjskoj oblasti«.</s><s>»Ne verujemo hrvatskoj državi da je u stanju i da želi da zaštiti prava Srba.</s><s>Da bismo izbegli ratnu opciju, poklonili smo poverenje međunarodnim organizacijama i garancijama koje daju UN, odnosno Savet bezbednosti UN i medjunarodna zajednica u celini«, istakao je MILANOVIĆ u izjavi dostavljenoj TANJUGU.</s><s>12. 11. 1995 ERDUT, ZAGREB U ERDUTU i ZAGREBU danas je potpisan Sporazum o mirovnom rešenju krize u Sremsko-baranjskoj oblasti kojom se u toj oblasti zaustavlja ratno stanje i uvodi međunarodna uprava.</s><s>Tekst Sporazuma u ime Srpske strane potpisao je MILAN MILANOVIĆ, u ime Hrvatske Hrvoje Šarinić, šef kabineta predsednika TUĐMANA, a u ime medjunarodne zajednice medjunarodni posrednici TORVALD STOLTENBERG I PITER GALBRAJT.</s><s>Posle potpisivanje, tekst Sporazumaje upućen u Njujork, savetu bezbjednosti, koji je, kako je to utvrđeno odredbama ovog mirovnog akta, garant njegovog ostvarivanja.</s><s>Sporazum sadrži 14 tačaka i njime je ispoštovano svih 11 zahteva srpske strane.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 11. 1995.</s><s>12. 11. 1995.</s><s>DEJTON Američki list »VAŠINGTON POST« konstatuje danas da u mirovnim pregovorima u DEJTONU postoje prepreke koje treba prevazići, stičući i da je jedna od najvećih – status grada Sarajeva.</s><s>Prema izjavama zvaničnika na koje se poziva list, SARAJEVO bi trebalo da ostane jedinstven grad, koji neće pripasti ni Republici Srpskoj ni muslimansko-hrvatskoj federaciji.</s><s>Prema istom planu, navodi dalje »VAŠINGTON POST«, teritorija oko Sarajeva u prečniku od 20km bila bi pod međunarodnom kontrolom.</s><s>»U slučaju da ovakav predlog zaživi u stvarnosti muslimani bi se morali odreći centra grda, a RS, osim delova Sarajeva koje sada kontroliše i svoje ratne prestonice Pala«, konstatuje američki list.</s><s>Američke i evropske diplomate, piše »Vašington post« uprkos svim dosadašnjim preprekama, sve više izražavaju nadu da će razgovori u Dejtonu dovesti do postizanja trajnog mira na prostorima bivše BiH.</s><s>IZVOR: »GALS« od 13. 11.1995.</s><s>12. 11. 1995.</s><s>MADRID Bivši posrednik UN u prethodnoj Jugoslaviji lord DEJVID OVEN okrivio je diplomatiju SAD da je »tokom dve poslednje goodine nepotrebno produžila rat u bivšoj jugoslovenskoj republici BiH«.</s><s>U danas objavljenom intervjuu španskom dnevniku »EL PAIS« u seriji intervjua datih povodom izlaska njegove knjige »Balkanska odiseja« Oven je ocenio da se u prethodnoj Jugoslaviji mogao sačuvati ogroman broj ljudskih života samo da je Vašington podržao VENS-OVENOV mirovni plan februara 1993. god.</s><s>Oven, koji sebe smatra »objektivnim, ali ne i neutralnim posmatračem«, istakao je da je osnovni razlog zbog kojeg je napisao knjigu »saznanje da su ogromna stradanja stanovništva mogla da se izbegnu da je Vašington podržao njegov mirovni plan«.</s><s>Oven je optužio američku administrciju da ga je, koristeći se propagandom, optuživala da je na strani Srba.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 11. 1995. 14. 11. 1995.</s><s>DEJTON Pregovori u Dejtonu našli su se u završnoj fazi i u ćorsokakuzbog problema oko teritorijalne podele bivše BiH.</s><s>Muslimanska delegacija na pregovorima u DEJTONU odbija da prihvati izlazak Republike Srpske na more i da vrati okupirani Sanski Most, a protiivi sei proširenju sprskog koridora na 20km kroz Posavinu.</s><s>Suština problema je u tome da li će bivša Bosna ostati jedinstvena država ili će biti podeljena na muslimansko-hrvatsku federaciju i Republiku Srpsku.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 11. 1995. 17. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Pola kabineta predsednika BILA KLINTONA preselilo se danas u DEJTON, gde mirovni pregovori za Bosnu, započeti pre 17 dana, ulaze u završnicu u kojoj bi svakog trenutka mogao da se najavi mirovni sporazum.</s><s>Rano jutros stigli su šef američkog Pentagona VIILIJAM PERI i komandant NATO SNAGA U EVROPI GENERAL DžORDž DžULVAN.</s><s>Večeras se u Dejton, u državi OHAJO, iz Japana vraća američki državni sekretar VOREN KRISTOFER.</s><s>Prošle noći u Dejton je doputovao savetnik za nacionalnu bezbednost šefa Bele kuće ENTONI LEJK, koji se već sastao sa predsednikom Srbije SLOBODANOM MILOŠEVIĆEM i šefovima ostalih pregovaračkih delegacija.</s><s>Glavni »kočničar« u tom procesu sada je premijer muslimanske vlade HARIS SILAJDžIĆ, koji od bilo koga drugo na pregovorima u Ohaju pokazuje manje fleksibilnosti i spremnosti na kompromise.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. i 19. 11. 1995.</s><s>21. 11. 1995.</s><s>DEJTON Danas u podne, posle napete i dramatične noći, delegacije Jugoslavije, Hrvatske i musliimanske vlade u Sarajevu, dogovorile su se u DEJTONU da prihvate mirovni sporazum, na kojem su u bazi RAJT PATERSON radile 21 dan, javlja TANJUG.</s><s>Dogovor o tome postigli su šef Jugoslovenske delegacije predsednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ, hrvatski predsjednik FRANjO TUĐMAN i lider bosanskih muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ, uz posredničku misiju članiva Kontakt grupe, među kojima je najaktivniju ulogu imala američka delegacija.</s><s>Kako se saznaje, prelomno je bilo to što su predsednici MILOŠEVIĆ i TUĐMAN predočili KRISTOFERU da oni neće otići iz OHAJA bez sporazumai ako nemože drugačije, da će oni sami prihvatiti i potpisivati mirovni sporazum.</s><s>To je Kristofer odmah saopštio Izetbegoviću, pa je nakon toga usledio sastanak šefova sve tri delegacije sa njim.</s><s>Na tom sastanku je postignut dogovor da se mirovni sporazum iz Ohaja prihvati i da e pregovori, koji su trajali tri nedelje, privedu kraju.</s><s>Odmah posle toga, pre nego što su novinari i obaveštani, oglllasio se američki predsjednik BIL KLINTON, koji je u obraćanju naciji iz Bele kuće saopštio da je u Ohaju postignut mirovni dogovor o završetku rata u Bosni.</s><s>Klinton je u kratkom obraćanju naciji, rekao da je sva današnjim danom sklapanjem mirovnog sporazuma, završen i okončan najozbijniji ratni sukob na tlu Evrope posle Drugog svetskog rata.</s><s>Sklapanje mira, istakao je KLINTON, značajno je za stabilizaciju prilika na Balkanu i za bezbednost cele Evrope.</s><s>Šef Bele kuće je saopštio da je dejtonskim sporazumom dogovoreno da Bosna bude celovita zajednička država dva DRŽAVNA ENTITETA – Muslimansko-hrvatske federacije i Republike Srpske, da će Sarajevo takođe biti celovit grad, a da će centralna vlast u Bosni predstavljatitu zajedničku državu prema svetu, što znači da će imati kompstencije u domenu spoljne politike,monetarnog sistema i nekih drugih sličnih zajedničkih delatnosti.</s><s>Kako javlja izveštač SRNE iz DEJTONA, tokom protekle noći došlo je do potpunog raskola izmedju delagacije SR Jugoslavije i RS, zbog dokumenata koji se odnose na ulazak snaga NATO-a u Srpsku.</s><s>Iz pouzdanih izvora SRNA saznaje da je na sastanku, koji je održan sinoć, delegacije RS dala svoja tri glasa protiv ulaska NATO trupa na teriitoriju RS, dok je delegacije SRJ sa tri glasa odobrila ulazak vojnika NATO-a.</s><s>U zvaničnom zapisniku je zabeleženo da je predsednik SLOBODAN MILOŠEVIĆ svoj odlučujući četvrti glas dao za ulazak NATO snaga na teritoriju RS. «Prema Sporazumu strane trupe koje su samo do pre dva i po meseca zločinači bombardovale RS imaće potpunu slobodu kretanja na celoj njenoj teritoriji«, rekao je ovaj zvaničnik.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 11. 1995.</s><s>21. 11.1995.</s><s>DEJTON Predsednik Srbije i šef zajedničke delegacije SR Jugoslavije i RS na mirovnim pregovorima u DEJTONU SLOBODAN MILOŠEVIĆ čestitao je večeras građanima SR Jugoslavije i Republike Srpske »uspešan završetak pregovora o bivšoj BiH«.</s><s>»Građanima Republike Srpske želim uspešnu saradnju sa muslimansko-hrvatskom federacijom« - istakao je MILOŠEVIĆ u izjavi za Televiziju Srbije.</s><s>»Rat je danas prestao, jer je konačno fiksirana tačna granica između Republike Srpske i muslimansko-hrvatske federacije« - dodao je MILOŠEVIĆ, ističući da »nikakve dalje vojne akcije ne bi imale smisla«.</s><s>Govoreći o mapama, predsednik Srbije je istakao da su one »bolje od onih koje je ponudila Kontakt grupa« precizirajući da su na zapadu Republike Srpske Srbima »vraćeni gradovi Mrkonjić-Grad i Šipovo«.</s><s>Prema njegovim rečima, »u centralnom delu Republike Srpske pod srpskom kontrolom ostaju Ozren i Doboj, te gradovi Modriča, Derventa, Brod, Šamac, Brčko, kao i Višegrad, Srebrenica, Žepa, na istoku RS«.</s><s>Na kraju izjave MILOŠEVIĆ je rekao da je rezolucija Saveta bezbednosti o suspenziji sankcija prema SR Jugoslaviji ušla u proceduru i da očekuje da sankcije budu suspendovane, a zatim i potpuno ukinute.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 11. 1995. 21. 11. 1995.</s><s>DEJTON Neposredno pred potpisivanje mirovnog sporazuma mr MOMČILO KRAJIŠNIK, predsednik Narodne skupštine RS i član pregovaračke delegacije Srpske, razgovarao je telefonom direktno iz Dejtona sa urednicom SRNE MIRJANOM KUSMUK, i pored ostalog istakao: Na sastanku kome nije prisustvovala naša delegacija postignut je sporazum izmedju dijela delegacije iz SR Jugoslavije i kopredsjednika i druge dvije strane o planu za koji moramo reći da ne zadovoljava ni minimum naših interesa niti zadataka koje nam je dala Skupština RS i strateških ciljeva koje smo na skupštini usvojili.</s><s>Upozorili smo i predsjednika MILOŠEVIĆA i drugi dio delegacije da niko nema prava da potpiše takav plan, niti da prihvati te male kojima se, faktički, mnogo više daje nego što se može dobiti.</s><s>Kad ovo kažem, hoću da naglasim da naša delegacija nije prihvatila ovaj plan, niti je potpisala, niti će potpisati ove mape.</s><s>Ne znamo kako će se sve to dalje odvijati.</s><s>U ovom trenutku počinje svečana ceremonija, na koju naša delegacija nije otišla.</s><s>Osnovni naš prigovor je što mape nismo mogli vidjeti sve do 10 minuta prije početka ceremonije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 11. 1995.</s><s>22. 11. 1995.</s><s>VAŠINGTON Mirovni sporazum za bivšu BiH biće potpisan u Parizu, potvrdila je danas Bela kuća.</s><s>»SAD i evropske zemlje usaglasile su se o mestu za ceremoniju potpisivanja«, izjavio je portparol američkog predsjednika MAJK MEKARI.</s><s>On je dodao da su nastavljeni razgovori o utvrđivanju datuma održavanja ceremonije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 11. 1995. 22. 11. 1995.</s><s>BEOGRAD Šef jugoslovenske delegacije na mirovnim pregovorima u Dejtonu predsednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ izjavio je danas po podne na aerodromu »Beograd« da je cilj putovanja i pregovora za našu delegaciju bio mir i da je taj cilj uspešno ostvaren.</s><s>Obraćajući se visokim državnim ličnostima i novinarima koji su ga dočekali, MILOŠEVIĆ je izrazio zahvalnost na srdačnoj dobrodošlici, naglasivši da je u DEJTONU za sve narode na ovim prostorima ostvaren pravedan mir, kao osnova za stabilnost, saradnju ravnopravnost naroda i ljudi, poštovanje ljudskih prava, za humani razvoj ovog regiona i za uslove koji će se ubuduće stvari i koristiti.</s><s>Zajedno sa predsednikom MILOŠEVIĆEM, u Beograd su se istim avionom vratili i svi članovi naše pregovaračke delegacije, predsednik Crne Gore MOMIR BULATOVIĆ, savezni ministar za inostrane posloe MILAN MILUTINOVIĆ, predsednik Skupštine Republike Srpske MOMČILO KRAJIŠNIK i ministar inostranih poslova RS ALEKSA BUHA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 11. 1995. 23. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Savet bezbednosti je sinoć jednoglasno odlučio da se suspenduju sankcije Jugoslaviji.</s><s>Na sednici Saveta, koja je usledila dan posle parafiranja mirovnog sporazuma o Bosni, u Dejtonu, u Ohaju, izglasana je rezolucija u kojoj je zapisano da se sankcije Jugoslaviji trajno suspenduju i da ta odluka stupa na snagu činom samog izglasavanja, znači ODMAH.</s><s>Odluka o suspenziji sankcija Jugoslaviji donesena je nakon tri i po godine, koliko je proteklo od dalekog 30. maja 1992. godine, kada je Savet doneo prvu rezoluciju o zavođenju ekonomskog embarga protiv SR Jugoslavije, tvrdeći da se SRJ meša u rat u Bosni.</s><s>23. 11. 1995.</s><s>VAŠINGTON Pregovaračke strane na mirovnim pregovorima u DEJTONU dogovorile su se da pitanje sudbine koridora kod Brčkog bude rešeno međunarodnom arbitražom, prenosi AFP.</s><s>Prema istom izvoru, delovi teksta Sporazuma o koridoru glase:</s><s>1. Strane su se složile da se obavežu na arbitražu oko spornih delova granične linije dva entiteta u oblasti Brčkog koji su naznačeni u mapi u prilogu teksta.</s><s>2. Najkasnije šest mjeseci od stupanja na snagu ovog sporazuma federacija će odrediti jednog arbitra i Republika Srpska će odrediti jednog arbitra.</s><s>Treći arbitar će biti izabran dogovorom predstavnika dve strane u roku od 30 dana.</s><s>Ukoliko se oni ne slože, trećeg arbitra će odrediti predsednik Međunarodnog suda pravde.</s><s>Treći arbitar će biti predsjedavajući arbitražnog suda.</s><s>3. Ukoliko se drugačije ne dogovori, oblasti naznačene u članu ostaće pod sadašnjim načinom upravljanja.</s><s>4. Arbitri bi trebalo da donesu svoju odluku najkasnije godinu dana nakon stupanja na snagu ovog sporazuma.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 11. 1995. 24. 11. 1995.</s><s>SARAJEVO Hrvatske snage pale i pljačkaju kuće na području severozapadne Bosne koje, prema Sporazumu u DEJTONU, treba da budu vraćene pod kontrolu Republike Srpske, saopštio je danas portparol UNPROFOR-a u Sarajevu ALEKSANDAR IVANKO.</s><s>»UNPROFOR je primio izvještaje o paljenju kuća u MRKONjIĆ GRADU i ŠIPOVU«, rekao je IVANKO, a prenosi ROJTERS, podsjećajući da je u ovim gradovima većina kuća napuštena pošto je srpsko stanovništvo izbeglo pred ofanzivom hrvatskih snaga.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. i 26. 11. 1995.</s><s>24. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Noćašnja vest iz Beograda da su na sastanku kod predsednika Srbije SLOBODANA MILOŠEVIĆA i Srbi iz Republike Srpske stavili svoj paraf na mirovni sporazum iz Ohaja, primljena je ovde u Americi sa olakšanjem i propraćena sa neuobičajeno velikom medijskom pažnjom.</s><s>Klintonova administracija je juče saopštila da neće slati na Balkan američke mirovne trupe, ako Srbi iz Republike Srpske, kao jedna od strana u sukobu ne budu prihvatili mirovni sporazum.</s><s>Sam predsednik KLINTON je u više navrata upozoravao daje najvažniji preduslov za slanje američkih kopnenih snaga u Bosnu da sve strane u sukobu prihvate mir.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. i 26. 11. 1995. 28. 11. 1995.</s><s>NjUJORK Američki predsednik BIL KLINTON zatražio je u ponedeljak uveče od američke javnosti i od Kongresa da podrže slanje američkih mirovnih trupa u Bosnu jer je to od vitalnog interesa za mir na Balkanu, za američku lidersku poziciju u svetu i za evropsku stabilnost.</s><s>»Američki vojnici ne idu u Bosnu da ratuju, nego da tamo brane mir koji je postignut zahvaljujući američkom diplomatskom vođstvu«, rekao je KLINTON obraćajući se naciji putem TV.</s><s>Zaustavljanje tog rata je od strategijskog interesa za Ameriku, jer samo se tako može održati vodeća uloga Amerike u današnjem svetu, rekao je KLINTON.</s><s>Sem toga, Evropa nije u stanju da održi mir na Balkanu, što se javno videlo u protekle četiri godine, dodao je on.</s><s>»Mi ne možemo zaustaviti sve ratove u svetu, ali neke možemo.</s><s>Jedan od tih koji možemo je ovaj u Bosni«, rekao je KLINTON.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 11. 1995.</s><s>28. 11. 1995.</s><s>HAMBURG (Srna) Nemački listovi, radio i televizijske staice i danas veoma podrobno izveštavaju o demonstracijama i otporu stanovnika srpskog Sarajeva protiv odredaba Dejtonskog sporazuma.</s><s>»Frankfurter rundšau« ističe da hiljade Srba u Sarajevu demonstriraju protiv pokušaja da srpski delovi grada predju u ruke Muslimana.</s><s>»Zidojče cajtung« podsjeća i danas na »kategoričnu izjavu komandanta srpske vojske generala Ratka Mladića da vojne snage RS neće biti povučene iz srpskog Sarajeva«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 11. 1995. 29. 11. 1995.</s><s>BEOGRAD Evropske zemlje sve su sklonije da za problem Sarajeva traže neko bolje rešenje, što bi moglo da pokvari ceremoniju svečanog potpisivanja Dejtonskog sporazuma u PARIZU – izjavio je danas za SRNU jedan diplomata iz štaba evropskog posrednika KARLA BILTA.</s><s>»Ako SAD ne popuste u toj stvari, postoji realna pretnja da se na pitanju Sarajeva razbije celokupan dogovor koji su postigli lideri zaraćenih strana«, dodao je diplomata, koji je insistirao na svojoj anonimnosti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 11. 1995. 29. 11. 1995.</s><s>SARAJEVO (Srna) Oko 40.000 građana srpskog Sarajeva izrazilo je danas na Ilidži zajednički stav da je Dejtonski sporazum atak na pravo 120.000 ljudi na život, goli opstanak i samoopredeljenje.</s><s>29. 11. 1995.</s><s>SARAJEVO (Srna) Reč »ravnopravnost«, predviđena Ženevskim bazičnim principima, i formalno je proterana iz Dejtona, pa je američki pregovarači, sa gospodinom Holbrukom na čelu, nisu propustili u sledeće dokumente – izjavio je ministar inostranih poslova Republike Srpske dr Aleksa Buha.</s><s>Komentarišući za SRNU tok mirovnih pregovora, Buha je ocenio da je u Dejtonu odigran »pogrešan teatar« i pojasnio: »Pogrešan utoliko što su ovaj put ljudska laž, namera varanja, metod svršenog čina i neopozive prevare, lukavstvo, pretvaranje, podmuklost i ucene, što su, dakle, ti tradicionalno licemerni momenti politike ubacivani pod lozinkom istine i pravičnosti, uz istovremenu i očiglednu pretnju brutalnom silom.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 11. 1995. 30. 11. 1995.</s><s>ŽENEVA Na predstojećoj međunarodnoj konferenciji u Londonu, koja bi trebalo da se održi 8. i 9. decembra ove godine i koja će se baviti svim aspektima sprovođenja mirovnog sporazuma iz DEJTONA, učestvovaće 52 predstavnika država i međunarodnih institucija i organizacija, saznaje TANJUG u dobro obaveštenim izvorima u Ženevi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 12. 1995. 30. 11. 1995.</s><s>PARIZ Francuska želi »precizne podatke« o budućem statusu stanovnika srpskog Sarajeva kako bi im pružila »uveravanja i dodatne garancije« što bi sprečilo egzodus naroda ili nastavak borbi, izjavio je danas francuski ministar inostranih poslova ERVE DE ŠARET.</s><s>Ističući da Francuska »ne želi egzodus srpskog stanovništva« DE ŠARET je najavio da će Pariz pokušati da dobije dodatna pojašnjenja o ovom problemu na mirovnoj konferenciji koja će se održati 14. decembra u glavnom gradu Francuske.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 12. 1995.</s> |
<s>Petak, 18.</s><s>Novembar, 2011.| Autor: Novinske agencije TRAVNIK - Pripadnici Agencije za istrage i zaštitu BiH (SIPA) rano jutors su, po nalogu Tužilaštva BiH, na području Travnika uhapsili braću Šabana i Elvira Delibašića, koji su osumnjičeni da su počinili ratni zločin nad srpskim civilima.</s><s>Osumnjičeni su pod istragom Posebnog odseka za ratne zločine Tužilaštva BiH i sumnja se da su počinili krivično delo zločin protiv civia, saopštilo je Tužilaštva BiH.</s><s>Šaban (45) i Elvir Đelilbašić (42) se sumnjiče da su lično učestvovali u ubistvu dva srpska civila u mestu Turbe kod Travnika krajem 1992. godine.</s><s>Osumnjičeni će u zakonskom roku biti predati u nadležnost Tužilaštva BiH, gde će postupajući tužilac izvršiti njihovo ispitivanje u svojstvu osumnjičenih, nakon čega će odlučiti o podnošenju predloga za određivanje pritvora.</s> |
<s>Slučaj Ševe: Holandija odbila da izruči ubicu osam vojnika JNA</s><s>Sreda, 21 mart 2018</s> |
<s>01. 10. 1995.</s><s>KLIVILEND Ugledni novinar »NjUJORK TAJMSA« TOMAS FRIDMEN ističe u današnjem broju ovog lista da Klintonova administracija ponovo obmanjuje Muslimane koji veruju da će Vašington vojnim i doplomatskim sredstvima obnoviti jedinstvenu bosansku državu, kojom će oni vladati.</s><s>»Multietnička Bosna, koju predsednik KLINTON naziva jedinstvenom državom je, diplomatska izmišljotina jer će prema njujorškom dogovru u Bosni postojati dva entiteta – REPUBLIKA SRPSKA i HRVATSKO-MUSLIMANSKA FEDERACIJA, piše FRIDMEN i nastavlja: »Svaki entitet će imati svog predsednika, svoj parlament i ustav te pravo da se povezuje sa susedima«.</s><s>»To je podela i tu nema ničeg lošeg, ali je svakako loše što tu podelu HOLBRUK neće da nazove pravim imenom iz prostog razloga što bi to značilo da je predsednik KLINTON odustao od jedinstvene bosanske države kojom bi dominirala muslimanska vlada«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 10. 1995.</s><s>01. 10. 1995.</s><s>PARIZ »INTERNEŠENEL HERALD TRIBJUN« na prvoj strani donosi vest da su UN i Evropska unija obelodanile velike hrvatske zločine na osvojenim područjima u RSK.</s><s>»ŽURNAL DIDIMANŠ« vrlo šturo i izmedju redova objavljuje da su Hrvati počinili stravične zločine nad krajinskim Srbima na novoosvojenim područjima.</s><s>Iako je većina Srba prebegla sa svojim rukovodstvom preostali, kojih je nekoliko hiljada, prisiljeni su da, kako se navodi u izveštajima EU i UN, trpe teret hrvatskog zlostavljanja.</s><s>»Mali broj Srba koji su ostali u Hrvatskoj posle akcije »OLUJA« izložen je sračunatoj neprijateljskoj politici, zasnovanoj na ubistvima, spaljivanju kuća, pljački imovine kao i na raznim zakonskim preprekama« - piše u izveštaju EU u kojem se zaključuje: »Jasno je da su hrvatske vlasti u toku i posle reintegracije Krajine teško narušile međunarodne zakone«.</s><s>Dalje se tvrdi da se »ubistvima i spaljivanjima želi osigurati da se Srbi neće vratiti na ovo područje, na kojem se više od 500 godina razvijala jaka srpska kulturna zajednica«.</s><s>01. 10. 1995.</s><s>LONDON Britanski eksperti pri snagama UN u bivšoj BiH tvrde da nisu pronašli nikakav dokaz da su Srbi ispalili granatu koja je ubila 41 lice na pijaci MARKALE u Sarajevu i bila povod za vazdušne udare NATO-a na Republiku Srpsku, piše londonski »SANDEJ TAJMS« u današnjem broju.</s><s>Ovi eksperti, članovi ekipe UNPROFOR-a koja je neposredno posle masakra na MARKALAMA istraživala poreklo minobacačke granate, tvrde da bi Muslimani »mogli biti odgovorni i da francuski stručnjaci koji su s njima bili na licu mesta, dele ovakvo mišljenje.</s><s>Tvrdnje da je minobacačka granata od 120 milimetara, koja je izazvala masakr na MARKALAMA, ispaljena sa srpskih položaja osporio je već početkom septembra načelnik štaba UNPROFOR-a za Sarajevo ruski pukovnik ANDREJ DEMURENKO.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 10. 1995. 04. 10. 1995.</s><s>SARAJEVO Jedinice sarajevsko-romanijskog korpusa, u sadejstvu sa snagama Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srpske, uspešno odolevaju muslimanskim napadima u širem rejonu Trnova.</s><s>Kako su večeras saopštili srpski vojni izvori u Lukavici, Muslimani ni na jednom pravcu nisu uspeli da probiju srpske linije odbrane i ugroze putne komunikacije koje srpsko Sarajevo povezuju sa Hercegovinom, što je bio glavni cilj njihove ofanzive.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 10. 1995. 05. 10. 1995.</s><s>SARAJEVO Muslimanski nedeljnik »LjILjAN« pozvao je bosanske Muslimane da stavove hrvatskog predsednika FRANjE TUĐMANA, izrečene u francuskim i nemačkim medijima »shvate do kraja ozbiljno, kao pretnju vlastitom opstanku, egzistenciji i slobodi«.</s><s>U oštro intoniranom komentaru pod naslovom »Tuđmanova bespuća povijesne neozbiljnosti«, »LjILjAN« hrvatskog predsjednika naziva »ozbiljnim floskulantom«, a njegovu »bosansku politiku – estradnim politikanstvom«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 10. 1995.</s><s>06. 10. 1995.</s><s>NjUJORK Vašington kategorički insistira da nadgledanje bosanskog mira bude mirovna akcija NATO i da tim snagama komanduje američki oficir, a neki saveznici, posebno FRANCUSKA, traže da se ta operacija odvija pod okriljem i koordinacijom UN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. i 08. 10. 1995. 08. 10. 1995.</s><s>PARIZ Radio frans internacional (RFI) jutros je javio da srpska vojska beleži uspehe na zapadno-krajiškom ratištu i potiskuje muslimanske formacije, koje su u totalnom rasulu.</s><s>Dopisnik ovog radija iz muslimanskog Sarajeva priznao je u svom jučerašnjem izveštaju da »muslimanska armija više nije ona od pre petnaest dana i da bez pomoći NATO-a nema uspeha«.</s><s>Prema pisanju DAVIDA BINDERA u američkom listu »NEJŠN«, NATO avijacija bombardovala je Republiku Srpsku uz koordinaciju sa muslimanskim Generalštabom.</s><s>»RFI« je preneo izjavu predsednika Narodne skupštine RS mr MOMČILA KRAJIŠNIKA da se srpska strana protivi mogućnosti da samo NATO snage budu razmeštene na granicu srpske i tzv. hrvatsko-muslimanske federacije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 10. 1995. 09. 10. 1995.</s><s>SARAJEVO Povodom najnovijeg insceniranog masakra civilnog stanovništva u izbegličkom kampu u Živinicama, ponovnih optužbi Srba od dela medjunarodne javnosti i pretnji da će avijacija NATO-a bombardovati srpske položaje, informativna služba Glavnog štaba VRS izdala je danas saopštenje za javnost.</s><s>U tekstu se naglašava da je »muslimanska strana po ko zna koji put zloupotrebila svoje sunarodnike i 8. oktobra u izbegličkom kampu u Živinicama inscenirala novi masakr civilnog stanovništva kako bi za to optužila srpsku stranu«.</s><s>»Vest muslimanskog radija o masovnom zločinu koji su, navodno, počinili Srbi, preneo je ROJTERS, pa je ona vrlo brzo obišla svet.</s><s>I kako to obično biva, bez istrage je prihvaćena muslimanska informacija kojom se optužuju Srbi, a koja nema nikakvu osnovu«, kaže se u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 10. 1995.</s><s>09. 10. 1995.</s><s>BRISEL Operaciju primene mirovnog sporazuma u Bosni vodiće snage NATO, okupljene u formaciji pod nazivom »AJFOR«, tvrdi se u vojnim izvorima Severnoatlanske alijanse u Briselu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 10. 1995. 10. 10. 1995.</s><s>BERLIN Njemačka štampa danas veliki prostor posvećuje poslednjim napadima NATO-a na Republiku Srpsku, čiji je neposredni povod iskonstruisani masakr muslimanskih izbjeglica u kampu u Živnicama.</s><s>Pojedini dnevni listovi, kao »NOJES DOJČLAND« i »JUNGE VELT« iz Berlina primećuju da se »ovaj put ni UNPROFOR, ni NATO nisu potrudili da ispitaju tačnost tvrdnji o srpskoj »umešanosti u masakr, već su odmah udarili po Srbima«.</s><s>Nemački dnevnici zaključuju da su se »na primeru Živinica pokazale smešnim tvrdnje o nepristrasnosti i objektivnosti NATO-a u bivšoj BiH«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 10. 1995. 10. 10. 1995.</s><s>PARIZ Francuski mediji izveštavaju danas da je avijacija NATO-a jučerašnje bombardovanje ciljeva u RS pokrenula bez provere muslimanskih informacija o navodnom srpskom napadu na muslimanski izbeglički logor kod Tuzle.</s><s>Jučerašnja akcija, kao i višednevna akcija bombardovanja RS prošlog meseca bila je zasnovana na muslimanskim i lažima svetskih plaćenika, ocenjuje većina francuskih medija.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 10. 1995.</s><s>12. 10. 1995.</s><s>SARAJEVO Na sarajevskom aerodromu danas su pod pokroviteljstvom UN, počeli razgovori izmedju predstavnika Republike Srpske i muslimanske vlade oko početka primene sporazuma o prekidu vatre.</s><s>Razgovorima prisustvuje komandant mirovnih snaga UN za bivšu BiH general RUPERT SMIT i šef civilnog sektora UNPROFOR-a u Sarajevu ANTONIO PEDOJA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 10. 1995. 12. 10. 1995.</s><s>NjUJORK Današnji »NjUJORK TAJMS« ironično konstatuje da »Nemačka pre svih drugih zaslužuje da nadzire sporazum o bivšoj BiH, jer je upravo ona bitno doprinela izbijanju rata, priznavanjem secesije Hrvatske i Slovenije«.</s><s>Komentator TOMAS FRIDMAN podseća da se nemačka vlada oglušila o upozorenja Evropske zajednice da će priznavanje Hrvatske dovesti do rata u bivšoj BiH i podstaći Muslimane da istupe iz jugoslovenske federacije.</s><s>FRIDMAN napominje da je nemačka vlada ucenila EZ da neće prihvatiti Mastrihtski sporazum ukoliko ne bude priznata secesija Hrvatske i Slovenije, što je ostali deo Evrope nevoljno učinio.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 10. 1995. 17. 10. 1995.</s><s>PARIZ BiH nikada nije bila jedna zemlja nego administrativna podgrupa Jugoslavije – izjavio je američki general KOLIN PAUEL u pariskom sedmičnom listu »POEN«.</s><s>Muslimani su želeli da stvore državu u koju bi bile uključene značajne manjine, ali je jedna od strana, srpska, jasno ukazala da odbija pripadnost toj novoj državi, podseća PAUEL.</s><s>On tvrdi da je Međunarodna zajednica, pod pritiskom Nemačke, priznala bivšu BiH, što je bila greška.</s><s>Druga greška bila je i isticanje multietničke države, budući da je to bio mrtvorođeni projekat.</s><s>20. 10. 1995.</s><s>SARAJEVO Delegacija Republike Srpske sastala se juče u Beogradu sa predsednikom Srbije SLOBODANOM MILOŠEVIĆEM, kako bi usaglasili stavove za zajednički nastup u nastavku mirovnog procesa.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. i 22. 10. 1995. 24. 10. 1995.</s><s>ŽENEVA Medjunarodni ad hok tribunal u HAGU za ratne zločine u prethodnoj Jugoslaviji posjeduje čvrste dokaze da su na područjima Krajine i Zapadne Slavonije počinjeni ratni zločini i zločini protiv čovečnosti, izjavio je danas u Ženevi glavni tužilac haškog suda RIČARD GOLDSTON, na jednom predavanju pod pokroviteljstvom UN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 10. 1995. 31. 10. 1995.</s><s>VAŠINGTON Mirovni pregovori u DEJTONU, u OHAJU, najbolja su šansa za mir od početka rata u bivšoj BiH, izjavio je večeras u Vašingtonu predsednik SAD, BIL KLINTON.</s><s>Na konferenciji za novinare, održanoj u Beloj kući, KLINTON je izrazio nadu da će pregovori predsednika Hrvatske, Srbije i predsednika muslimanskog predsedništva u Sarajevu dovesti do trajnog mira u bivšoj BiH«.</s><s>Po njegovim rečima, zemlje članice Kontakt-grupe predvodjene SAD »moraju učiniti sve što je u njihovoj moći da pomognu zaraćenim stranama«.</s><s>»Amerika može pomoći stranama da dodju do rešenja, ali ne može nametnuti mir«, rekao je KLINTON izrazivši mišljenje da će pregovori uspeti »jedino ako Amerika i dalje bude vođa mirovnih pregovora.</s><s>Svoju opredeljenost za vođstvo Amerike u političkim pregovorima on je potcrtao američkom prevlašću u NATO-u.</s><s>I ovom prilikom KLINTON je insistirao na jedinstvenoj Bosni, sastavljenoj od dva entiteta, slobodnim izborima i demokratskim institucijama vlade.</s><s>Pitanja koja, po njegovim rečima ostaju da se reše, jesu unutrašnje granice hrvatsko-muslimanske federacije i Republike Srpske, status Sarajeva, modaliteti razdvajanja sukobljenih strana i procedura slobodnih izbora.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 11. 1995.</s><s>31. 10. 1995.</s><s>BRISEL U izvorima Evropske unije preovladava oprezni optimizam pred početak mirovnih pregovora o Bosni u američkoj bazi u Dejtonu, u Ohaju.</s><s>Takvo raspoloženje evropske petnaestorice izrazio je evropski posrednik za prethodnu Jugoslaviju KARL BILT sinoć na konferenciji za novinare upoznajući ih sa rezultatima sastanka šefova diplomatije EU u Luksemburgu.</s><s>Prema proceni BILTA, samo 20% problema i prepreka koje stoje pred sporazumom o miru u Bosni prevladano je u prethodnim kontaktima sa liderima država na prostoru nekadašnje Jugoslavije.</s><s>Ostatak treba savladati u DEJTONU, kako bi pregovori u Americi doveli do potpisivanja sveobuhvatnog mirovnog sporazuma.</s><s>Najverovatnije u Parizu, rekao je BILT.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 11. 1995. 31. 10. 1995.</s><s>LONDON Bivši mirovni posrednik Evropske unije lord DEJVID OVEN optužio je muslimansku vladu za medijske i manipulacije sopstvenim stanovništvom i sadašnju američku administraciju koja se, praktično, protivila okončanju bosanskog gradjanskog rata.</s><s>U specijalnoj emisiji televizije BI-BI-SI povodom predstojećih mirovnih pregovora u Ohaju LORD OVEN je sinoć direktno optužio administraciju BILA KLINTONA za dosadašnje »miniranje mirovnog procesa u bivšoj Bosni«, ukazujući na američku podršku muslimanskoj vladi i njenim ratnim ambicijama.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 11. 1995.</s> |
<s>13. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO SDA ponudiće na prvom skupštinskom zasjedanju BiH Parlamenta na usvajanje deklaracije o suverenosti i nedeljivosti ove Republike, rečeno na današnjoj konferenciji za štampu ove stranke.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 02. 1991. 14. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Muslimanski omladinski savez (MOS) SDA danas se ponovo oglasio sa zahtjevom da se vojnicima Muslimanima obezbjedi ishrana u skladu sa vjersim propisima.</s><s>Ukoliko se ne ispune ovi zahtjevi, ističe se u saopštenju MOS-a, muslimanska omladina će preispitati i odbiti vršenje svojih obaveza propisanih Ustavom SFRJ.</s><s>Armija koja ne poštuje ljudska prava i slobode, kakvo je i poštivanje vjerskih osećanja, nećemo i nemožemo priznavati, kaže se na kraju saopštenja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 02. 1991.</s><s>15. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Predsjedništvo SR BiH je razmotrilo neka aktuelna pitanja značajna za bezbjednosno stanje, posebno pojave i političke posledice sve učestalijih glasina o »naoružavanju grupa i pojedinaca, masovnom rasturanju oružja, pravljenju odredjenih spiskova, obilježavanju stanova organizovanju oružanih straža, militarizaciji nacionalnih stranaka i stvaranju ilegalnih paravojnih formacija«, u pojedinim naseljima i mjestima u BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. i 17. 02. 1991. 20. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Savjet SDS BiH danas je izdao saopštenje o tome da je za srpski narod u ovoj Republici iz pravnih i političkih razloga neprihvatljiva deklaracija o suverenosti i nedjeljivosti BiH koji je za usvajanje u republičkoj skupštini predložila SDA.</s><s>Deklaracija koju predlaže SDA unosi krajnji nemir u ionako uznemireno područje BiH i dovodi do usvajanja postojeće podjele na nacionalnoj osnovi, čega bi predlagači morali biti svjesni, ističe se na kraju saopštenja Savjeta SDS, dostavljenog TANjUG-u.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 02. 1991.</s><s>21. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Alija Izetbegović u intervjuu »ORIJENT – EKSPRESU« je rekao: »Suverenost republika u Jugoslaviji – pa i BiH – svršen je istorijski čin.</s><s>Tu nema natrag.</s><s>To je uspostavljeno ovdje u realnim odnosima u Republici, i držim da iza toga stoji ogroman broj građana BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 02. 1991. 24. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Nakon završetka jedanaestog kongresa SK BiH.</s><s>Savez komunista BiH više ne postoji.</s><s>Ova politička partija od sinoć nosi ime Socijalistička demokratska partija BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 02. 1991. 24. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO BiH neće biti u vazalnom ili kolonijalnom položaju ni prema kome i zato će ustrajati na donošenju deklaracije o suverenitetu BiH.</s><s>To se ističe u današnjoj izjavi Alije Izetbegovića nakon sjednice Predsjedništva SFRJ u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 02. 1991. 27. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Jugoslovensku zajednicu vidim kao državu suverenih republika.</s><s>To je jedini put za izlazak iz krize, s obzirom na popustljivost federalista i konfederalista.</s><s>To je izjavio predsjednik BiH Alija Izetbegović pred poslanicima skupštine BiH.</s><s>Nikola Koljević izjavio da je zapanjen rečima Izetbegovića da mu je suverenitet BiH preči od mira.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 02. 1991.</s><s>28. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO Završetak višesatne rasprave u skupštini BiH o prijedlogu deklaracije o suverenosti i nedeljivosti Republike BiH, koji je predložila SDA, bio je izuzetno buran.</s><s>Nakon što je deklaracija o suverenosti BiH odložena za raspravu na Savjetu za ravnopravnost naroda poslanici upoznati sa stavom Izvršnog odbora SDA po kome se ova stranka opredjeljuje za konfederaciju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 03. 1991. 28. 02. 1991.</s><s>SARAJEVO U povodu objelodanjivanja opredljenja Izvršnog odbora SDA za KONFEDERACIJU, iz SDS BiH danas je upućen predsjedniku Predsjedništva SFRJ Borisavu Joviću zahtjev za zaštitu.</s><s>Srbi u BiH traže da se njihova suverena volja da žive u saveznoj državi Jugoslaviji zaštiti svim sredstvima pravne države.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 03. 1991.</s> |
<s>01. 12. 1995.</s><s>SARAJEVO Grupe hrvatskih vojnika iz bivše BiH nastavljaju sa pljačkanjem i paljenjem srpskih kuća u Šipovu i Mrkonjić Gradu, mestima koja su po Dejtonskom sporazumu pripala Republici Srpskoj – saopšteno je danas u sedištu UNPROFOR-a u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. i 03. 12. 1995.</s><s>01. 12. 1995.</s><s>NjUJORK Savet bezbjednosti je juče odlučio da se mandat mirovnih snaga UN u Bosni (UNPROFOR) produži do 31. januara iduće godine, koliko će kako se procjenjuje, biti potrebno da se nadležnosti u čuvanju mira u Bosni prenesu sa »plavih šlemova« na novi mirovni kontingent koji će tamo delovati pod mandatom NATO-a.</s><s>Savet je takvu odluku doneo na preporuku generalnog sekretara UN BUTROSA GALIJA, koji je još u toku septembra, nakon bombardovanja srpskih teritorija u Bosni od strane NATO avijacije najavio povlačenje UNPROFOR-a iz te bivše jugoslovenske republike.</s><s>GALI je to onda objasnio činjenicom da mirovne snage UN nemaju ni takvu vojnu moć, ni tlika finansijska sredstva da mir nameću i održavaju uz upotrebu vojne sile.</s><s>Već tada naslućivale su se konture nove »MIROVNE OPERACIJE« u Bosni čiji će nosilac biti NATO, a ne UN, koje se sada iz Bosne povlače sa gorkim lekcijama i bolnim iskustvima.</s><s>Svetska organizacija tamo nije uspela da obavi svoju misiju onako kako je bilo zamišljeno, ali je time št je davala formalno pokriće za vazdušne udare protiv samo jedne strane u tamošnjem građanskom ratu, u primetoj meri kompromitovala svoju mirotvornu i nepristrasnu ulogu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. i 03. 12. 1995. 01. 12. 1995.</s><s>BRISEL Evropska unija ukinuće sankcije SR Jugoslaviji u ponedeljak 4. decembra, saopšteno je danas na konferenciji za novinare u Savetu ministra Evropske unije.</s><s>U pitanju je ustvari automatizam, jer odluka EU stupa na snagu posle odluke Saveta bezbednosti UN kojom su već skinute sankcije Jugoslaviji.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. i 03. 12. 1995.</s><s>03. 12. 1995.</s><s>NjUJORK Sada kada su američki vojnici počeli da odlaze u Bosnu, ovdašnja glasila, medju kojima su »NjUJORK TAJMS« i »VAŠINGTON POST«, ali isto tako i vojni planeri iz Pentagona, »otkrili« su da u Bosni, »ratuju« hiljade mudžahedina, stranih plaćenika i Alahovih fanatika, koji mogu da budu realna pretnja trupama iz SAD.</s><s>Nikada do sada sa takvom pažnjom i sa toliko publiciteta mediji SAD nisu govorili o mudžahedinima u Bosni.</s><s>»NjUJORK TAJMS« tvrdi da se u Bosni nalazi između 3.000 i 4.000 mudžahedina većinom veterana iz avganistanskog rata, da su svi odreda verski fanatici i spremni da daju život za stvar islama.</s><s>I svi oni, dodaje list, u zapadu vide zakletog neprijatelja svoje vjere.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 12. 1995. 03. 12. 1995.</s><s>SARAJEVO Članovi američkog Kongresa dobili su danas u Sarajevu garancije muslimanskog vrha da će vojnici SAD koji dolaze u Bosnu biti bezbedni, javile su agencije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 12. 1995. 04. 12. 1995.</s><s>LONDON U radu konferencije o obnovi BiH i obavezama medjunarodne zajednice, 8. i 9. decembra u Londonu, učestvovaće predstavnici 40 zemalja i 13 međunarodnih organizacija, saopštilo je danas britansko Ministarstvo inostranih poslova.</s><s>Konferencija će početi u petak, 8. decembra, posle podne, u 16 časova, a završiće se u subotu, 9. decembra u 17 časova.</s><s>Rad konferencije je iza zatvorenih vrata.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 12. 1995.</s><s>06. 12. 1995.</s><s>SARAJEVO Zvaničnici UN osudili su danas hrvatske snage u Bosni zbog sprovodjenja »politike spaljene zemlje« i kršenja Sporazuma iz Dejtona, javio je AFP.</s><s>»Hrvati su ti koji trenutno sistematski primjenjuju pljačke i paljevine velikih razmera na područjima koja treba da vrate Srbima«, izjavio je portparol UN u Sarajevu KRIS VERNON«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 12. 1995. 08. 12. 1995.</s><s>LONDON U Londonu je danas posle podne počela Međunarodna konferencija o sprovodjenju mirovnog sporazuma o BiH.</s><s>U radu konferencije učestvuju visoki predstavnici 43 zemlje i 10 međunarodnih organizacija.</s><s>Skup je otvorio britanski premijer DžON MEJDžOR, a domaćin konferencije je ministar inostranih poslova MALKOLM RIFKIND.</s><s>Mir u Bosni ne sme da propadne, izjavio je premijer MEJDžOR, otvarajući konferenciju.</s><s>MEJDžOR je objasnio da konferencija ima četiri cilja.</s><s>Prvi je razrešenje svih vojnih pitanja i koordinacija primene mirovnog plana u vojnoj i civilnoj oblasti.</s><s>Drugi je »novo lice« humanitarnih akcija, treći nadgledanje izbora i četvrti obezbedjivanje pomoći za obnovu zemlje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. i 10. 12. 1995. 08. 12. 1995.</s><s>SARAJEVO Lider bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ obećao je danas američkom mirovnom pregovaraču RIČARDU HOLBRUKU da će svi »mudžahedini«, dobrovoljci iz islamskih zemalja koji se bore na strani snaga bosanske muslimanske vlade, napustiti Bosnu u roku od 30 dana po potpisivanju sporazuma o Bosni.</s><s>Kako javlja agencija FRANS PRES, HOLBRUK je izjavio, posle razgovora sa liderom bosanskih Muslimana u Sarajevu, da je od IZETBEGOVIĆA dobio uveravanje da je njegova vlada »potpuno saglasna« sa sporazumom iz DEJTONA.</s><s>»IZETBEGOVIĆ nas je uverio i zatražio da prenesemo predsedniku BILU KLINTONU da njegova vlada namerava da se u potpunosti pridržava svih odredaba Dejtonskog sporazuma, kao i svih njegovih 11 aneksa«, precizirao je zamenik američkog državnog sekretara.</s><s>Odgovarajući na pitanje o garancijama stanovnicima srpskog dela Sarajeva, koji strahuju za svoja ljudska prava po stupanju na snagu mirovnog sporazuma (Sarajevo treba da u celini pripadne Muslimanima), HOLBRUK je rekao da je to pitanje »deo dogovora iz DEJTONA«.</s><s>»Ljudi treba da žive u svojim domovima u miru.</s><s>Želim ponovo da naglasim da se ova zemlja ne deli, već ujedinjuje«, izjavio je HOLBRUK.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. i 10. 12. 1995.</s><s>08. 12. 1995.</s><s>NjUJORK Savet bezbednosti je na sinoćnoj sednici ponovo, treći put za desetak dana, osudio hrvatske vojne vlasti zbog paljenja srpskih kuća i pljačke imovine u MRKONjIĆ GRADU i ŠIPOVU.</s><s>U predsjedničkom saopštenju kaže se da Savet izražava duboku zabrinutost zbog toga što se u oblasti MRKONjIĆ GRADA i ŠIPOVA i dalje nastavljaju paljevine i pljačke od strane snaga Hrvatskog veća odbrane.</s><s>Savet izražava zabrinutost i zbog vesti koje govore da hrvatske vojne oblasti u tim istim mestima postavljaju prikrivene mine.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. i 10. 12. 1995. 08. 12. 1995.</s><s>LONDON Osnovni zadatak svih u međunarodnoj zajednici je da obezbede perspektivu mira u Bosni, istakao je britanski premijer DžON MEJDžOR, otvarajući danas u Londonu Medjunarodnu konferenciju o sprovođenju mirovnog sporazuma o BiH.</s><s>Glavni cilj konferencije je, poručio je MEJDžOR, da obezbedi da »oružje zaćuti«, da se mirovni sporazum iz Dejtona sprovede u delo i da se rat ne obnovi, bez obzira na teškoće i eventualne greške.</s><s>U Bosni su stvoreni mirovni uslovi, ali je istakao je na kraju MEJDžOR, mir još »LOMLjIV« i za to će biti potrebno mnogo strpljenja, razumevanja i dobre volje da bi miran život konačno postao stvarnost.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. i 10. 12. 1995. 10. 12. 1995.</s><s>BEOGRAD Život preostalih Hrvata u delu Sarajeva pod muslimanskom vlašću postao je nepodnošljiv, poruka je sa sastanka hrvatskih javnih, kulturnih i političkih radnika, koju danas prenosi Hrvatski radio Herceg-Bosne.</s><s>Učesnici tog skupa, održanog juče u Sarajevu, izneli su teške optužbe na račun federalnih partnera (Muslimana), ukazujući da muslimanska vlast teži ka totalnoj majorizaciji.</s><s>Hrvati su, tvrdi isti izvor, proterani sa svih važnijih funkcija u privrednim preduzećima i javnim ustanovama.</s><s>Od 500 zaposlenih u skupštini muslimanskog Sarajeva samo je 10 Hrvata, navodi Hrvatski radio.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 12. 1995.</s><s>10. 12. 1995.</s><s>LONDON U LONDONU je sinoć, usvajanjem završnog dokumenta, završena dvodnevna Međunarodna konferencija o provođenju mirovnog sporazuma za bivšu BiH.</s><s>Visoki predstavnici više od 50 zemalja, međunarodnih organizacija i institucija izrazili su čvrstu odlučnost da se u Bosni uspostavi mir, na temelju Sporazuma iz Dejtona, kao i da se obezbedi mirovna perspektia svim njenim narodima.</s><s>Na konferenciji su uobličeni osnovni principi ukupne obnove Bosne, od humanitarnih pitanja, rešenja problema izbeglica i raseljenih, preko održavanja slobodnih izbora, do ekonomske pomoći u obnovi ratom porušenih objekata i infrastrukture.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 12. 1995. 10. 12. 1995.</s><s>BEOGRAD (Tanjug) Život preostalih Hrvata u delu Sarajeva pod muslimanskom vlašću postao je nepodnošljiv, poruka je sa sastanka hrvatskih javnih, kulturnih i političkih radnika, koju danas prenosi Hrvatski radio Herceg-Bosne.</s><s>Učesnici tog skupa, održanog juče u Sarajevu, izneli su teške optužbe na račun federalnih partnera (muslimana), ukazujući da muslimanska vlast teži ka totalnoj majorizaciji.</s><s>Hrvati su, tvrdi isti izvor, proterani sa svih važnijih funkcija u privrednim preduzećima i javnim ustanovama.</s><s>Od 500 zaposlenih u skupštini muslimanskog Sarajeva samo je 10 Hrvata, navodi hrvatski radio.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 12. 1995. 14. 12. 1995.</s><s>PARIZ Predsednici Srbije i Hrvatske SLOBODAN MILOŠEVIĆ i FRANjO TUĐMAN i lider bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ potpisali su danas u Jelisejskoj palati u Parizu okvirni sporazum o miru u bivšoj Bosni parafiran 21. novembra u DEJTONU.</s><s>Sporazum su potpisima garantovali predsednici SAD BIL KLINTON, FRANCUSKE ŽAK ŠIRAK te RUSKI PREMIJER VIKTOR ČERNOMIRDIN, kao i predsjedavajući Evropske unije FELIPE GONZALES, premijer britanske vlade DžON MEJDžOR i nemački kancelar HELMUT KOL.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 12. 1995.</s><s>14. 12. 1995.</s><s>PARIZ (Srna) Predsednik SAD Bil Klinton i Francuske Žak Širak razgovarali su danas u Parizu o problemima implementacije mirovnog sporazuma na području Sarajeva i mogućnostima da se Srbima u ovom gradu ulije poverenje, saopštila je Bela kuća.</s><s>Na sastanku vodjenom u »četiri oka« u Jelisejskoj palati pre ceremonije potpisivanja mirovnog dogovora o Bosni Klinton i Širak su razmatrali »mere čiji je cilj da se izgradi poverenje u Sarajevu i okolini«, izjavio je portparol Bele kuće Majk Mekari.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 12. 1995. 17. 12. 1995.</s><s>MADRID (Tanjug) Lideri Evropske unije, okupljeni na samitu u Madridu, zatražili su juče da se Srbima u Sarajevu garantuje potpuna bezbednost.</s><s>U posebnoj deklaraciji madridskog samita EU o prethodnoj Jugoslaviji, ukazuje se na »zabrinutost« zbog stanja neizvesnosti koje trenutno pogađa srpsko stanovništvo Sarajeva«, prenose agencije – Samit »podseća vlasti BiH na njihovu odgovornost da učine ono što je neophodno da bi osigurali da celo Sarajevo može bezbedno da živi i da se obnovi višenacionalna koegzistencija«, navodi se u ovom dokumentu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 12. 1995. 18. 12. 1995.</s><s>VAŠINGTON Za obnovu BiH u iduće tri godine biće potrebno oko 5,1 milijardi dolara, od čega će 3,7 milijardi pripasti Muslimansko-hrvatskoj federaciji, a ostatak od 1,4 milijardi Republici Srpskoj, procenjuju eksperti Svetske banke.</s><s>Svetska banka je proteklog vikenda već najavila paket pomoći od 100 miliona dlara za hitnu obnovu BiH, a novac će biti iskorišćen u prvom kvartalu 1996. godine, javlja ROJTERS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 12. 1995.</s><s>21. 12. 1995.</s><s>BRISEL Medjunarodna zajednica je danas izrazila spremnost da uloži 500 miliona dolara kako bi počeo da se ostvaruje program obnove Bosne.</s><s>Ta spremnost je iskazana na međunarodnoj konferenciji zemalja i organizacija donatora za program pomoći za obnovu bivše BiH, koja je danas završena u BRISELU.</s><s>Na konferenciji su učestvovali predstavnici pedesetak zemalja i 27 medjunarodnih organizacija.</s><s>Prema rečima HANSA VAN DEN BRUKA, evropskog komesara za spoljne poslove, prikupljena je početna suma od pola milijarde dolara neophodna za start programa pomoći u prva tri meseca iduće godine.</s><s>Najveći priložnik u toku dvodnevnog briselskog skupa bila je sa 150 miliona dolara Svetska banka, ispred Evropske unije koja je iz svojih fondova izdvojila za ove namene 112 miliona dolara.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 12. 1995. 27. 12. 1995.</s><s>BEOGRAD (Tanjug) Hrvati i Muslimani i dalje drže veliki broj zarobljenih i zatvorenih Srba u logorima na području Bosne, gde su izloženi surovim torturama – kaže se u današnjem saopštenju Komiteta Savezne vlade Jugoslavije za prikupljanje podataka o zločinima izvršenim protiv čovčenosti i medjunarodnog prava.</s><s>U skladu sa Dejtonskim sporazumom, svi zatvorenici na području BiH moraju da budu oslobodjeni do 19. januara 1996. godine, ali je veliki broj zarobljenika i zatvorenika Srba ostao u logorima koje drže Hrvati i Muslimani.</s><s>Prema poslednjim podacima kojima Komitet raspolaže, na području BiH postoje čak 394 logora za Srbe, a strahuje se da ni taj broj nije konačan.</s><s>Komitet procjenjuje da hrvatske i muslimanske vlasti kriju takva mesta od Medjunarodnog komiteta Crvenog krsta zato što su uslovi u kojima žive zatočeni Srbi veoma loši, a da, i kada dozvoljavaju posete, prethodno sakrivaju jedan deo zatvorenika.</s><s>Sa svim tim Komitet je danas upoznao i delegaciju MKCK u Beogradu, kaže se u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 12. 1995. 28. 12. 1995.</s><s>SARAJEVO (Srna) Muslimani su iz zasede na magistralnom putu Zenica-Teslić napali vozilo Treće gardijske brigade Hrvatskog vijeća obrane, koji su se vraćali nakon ponoćne božićne mise, i ubili dvojicu, a ranili jednog hrvatskoj vojnika – javlja hrvatsko radio.</s><s>Pripadnici specijalne muslimanske policije iz Tešnja juče su zarobili hrvatsku istražnu ekipu iz Viteza, koja se vraćala sa uvidjaja.</s><s>Sudiji Miji Dujmoviću oduzet je sav istražni sudski materijal – sudski spisi, dnevnik i filmovi.</s><s>Hrvatski radio ističe da je ovaj »klasični teroristički čin izazvao veliko uznemirenje i zabrinutost među hrvatskim stanovništvom i pripadnicima HVO-a na tom području«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 12. 1995.</s> |
<s>28/11/2012 | 11:45 | RTRS Udruženje porodica nestalih lica Sarajevsko-romanijske regije zatražilo je danas hitan nastavak ekshumacije na Alipašinom polju u Sarajevu da bi cijeli lokalitet ponovo i na zakonom predviđen način bio pretražen.</s><s>Članovi Udruženja smatraju da ovaj lokalitet treba prekopati i pretražiti, te po potrebi i proširiti pošto je zemljište na lokaciji "uznemiravano", a skeletni ostaci izlomljeni i razbacani na raznim dubinama i izmiješani sa smećem.</s><s>Ovo udruženje uputilo je protestno pismo vršiocu dužnosti glavnog tužioca Tužilaštva BiH Jadranki Lokmić-Misirača zbog sprečavanja i prekidanja ekshumacije i potpunog pretraživanja lokaliteta kod mosta na Alipašinom polju gdje su pronađene kosti ljudskog porijekla.</s><s>"Zahtijevamo hitno pokretanje zakonske procedure odgovornosti i sankcionisanja predstavnika Tužilaštva na ekshumaciji Eldara Jahića i postupajućeg tužioca Vesne Budimir koji su spriječili nastavak ekshumacije i tako diskriminisali i povrijedili dostojanstvo i osjećaje srpskih žrtava rata, kao i svih koji traže svoje nestale", izjavio je Srni predsjednik Udruženja Milan Mandić.</s><s>Udruženje zahtijeva da se Instititu za nestala lica BiH u najkraćem roku dostave sve informacije o mogućim lokacijama grobnica Srba u Sarajevu koji su zvjerski mučeni i ubijani u tom gradu, ali i svih drugih lokacija u BiH.</s><s>"Ukoliko se ne udovolji zahtjevima porodica Udruženja, organizovaćemo dolazak u Sarajevo na stotine članova porodica i prijatelja nestalih sarajevskih Srba i, ako treba, po cijelom gradu prekopaćemo vlastitim rukama dok ne pronađemo svoje ubijene i nestale", poručio je Mandić.</s><s>Tužilac Tužilaštva BiH okončao je 16. novembra ekshumaciju na lokalitetu sarajevskog naselja Alipašino polje bez saglasnosti ovlaštenih predstavnika Instituta za nestala lica.</s><s>"Nezadovoljni smo takvom odlukom i smatramo da ta ekshumacija nije završena.</s><s>To je četvrti izlazak i prvi put da je nešto pronađeno i kada smo očekivali da imamo rezultate ekshumacija je prekinuta", rekao je ranije Srni član Kolegijuma direktora Instituta Milutin Mišić. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=75218</s> |
<s>B92, klix.ba | 6.9.2021.</s><s>Sarajevo -- Tužilaštvo BiH potvrdilo je da se protiv državljanina zemlje Jasmina Mulahušića, sada vodi istraga zbog sumnje da je povezan sa mrežom Al Kaide.</s><s>Živi u Luksemburgu, uhapšen u Bosanskom Brodu.</s><s>Mulahušić živi u Luksemburgu i uhapšen je u subotu u Bosanskom Brodu kada je pokušao da pređe granicu BiH i uđe u Hrvatsku.</s><s>Granična policija predala ga je u nedelju Tužilaštvu BiH iz kojeg su sada objasnili da se radi o osobi koju istražuje nekoliko stranih bezbjednosnih službi.</s><s>"Prema prikupljenim podacima, osumnjičeni je bio u žiži interesovanja bezbednosnih službi stranih država i povezan je sa osobama bliskim terorističkoj organizaciji Al Kaida i drugim terorističkim organizacijama.</s><s>To su vrlo složene istražne aktivnosti koje nadilaze državu BiH bezbednosna pitanja ", navodi se u saopštenju tužioca dostavljenom medijima.</s><s>Šta mu se stavlja na teret?</s><s>Istovremeno, Tužilaštvo BiH upozorilo je da se zbog hapšenja Mulahusića sada suočavaju s otvorenim pritiscima koji mogu imati negativne posedice po državnu bezbednost jer se u ovom slučaju radi o učešću pravosuđa BiH u borbi protiv međunarodnih terorističke aktivnosti.</s><s>Kako je ranije objašnjeno, Mulahusić je uhapšen na granici zbog sumnje da je počinio krivično delo izazivanje nacionalne, rasne i verske mržnje, razdora i netrpeljivosti i odavanje povjerljivih podataka.</s><s>Mulhušić je javnosti postao poznat kada je identifikovan kao administrator više desetina profila društvenih medija koji diskredituju novinare i političare sa čijim se stavovima ne slaže, promovišući pritom politiku Stranke demokratske akcije (SDA) na vlasti u BiH.</s><s>Tragale su i strane bezbednosne agencije Njegovo hapšenje u ponedeljak osudila je vladajuća bošnjačka stranka, tvrdeći da iznosi svoje stavove, a ne stavove SDA, pa njegovo pravo na slobodu mišljenja treba zajamčiti.</s><s>"Hiljade ljudi svakodnevno objavljuju komentare i iznose svoje stavove na društvenim mrežama i portalima.</s><s>Svakoga ko krši zakon na ovim postovima treba sankcionisati, ali ne treba dozvoliti opasan presedan 'selektivnog verbalnog prestupa'", navodi se u saopštenju potpisanom od strane podružnica SDA u Sarajevu. https://www.b92.net/info/vesti/index.php?yyyy=2021&dd=06&nav_category=167&nav_id=1918497</s> |
<s>BRČKO, (SRNA) - Predsjednik Udruženja porodica poginulih i nestalih Srba u distriktu Brčko Jovan Pudić rekao je Srni da zločin nad Srbima koji se dogodio prije 19. godina u brčanskom prigradskom naselju Grbavica ne čine ni pobješnjele zvijeri jedne drugima.</s><s>"Kada su nam četvrtog dana, poslije mučkih iživljavanja, iz Boderišta, gdje su bili zarobili 13 boraca Vojske Republike Srpske, pripadnici Armije BiH isporučili izmasakrirana tijela 11 srpskih žrtava, neke od njih nismo mogli da prepoznamo.</s><s>Tako nešto ni pobješnjele zvijeri ne čine jedne drugima", rekao je Pudić, koji je tog martovskog dana 1993. godine devetnaestogodišnjeg sina Sinišu uspio da prepozna samo po odjeći.</s><s>Među žrtvama tog svirepog zločina u Boderištu bio je i Jovanov rođeni brat Miroslav Pudić.</s><s>Predsjednik Udruženja veterana Boračke organizacije Republike Srpske u distriktu Brčko Živan Ilić rekao je da mu je 8. mart već 19 godina najtužniji dan u godini.</s><s>"Nekoliko dana prije nego što su u Boderištu zarobili naše saborce, pa ih samo njima znanim metodama krvničkog mučenja usmrtili, mi, pripadnici jedne od jedinica Vojske Republike Srpske, zarobili smo u selu Ulice petoricu muslimanskih boraca.</s><s>Razmijenili smo ih, a da nikome ni dlaka sa glave nije falila", rekao je Ilić Srni.</s><s>Na mjesnom groblju u brčanskom naselju Grbavica služen je parastos i prislužene svijeće na grobovima 13 mještana koje su na današnji dan prije 19 godina na najbrutalniji način mučili i ubili pripadnici hrvatsko-muslimanskih snaga u Boderištu, južno od Brčkog.</s><s>Izvor: srna http://www.jadovno.com/posavina/articles/pudic-ni-zvijeri-to-ne-bi-ucinile.html</s> |
<s>01. 09. 1995.</s><s>RIM Komanda južnoevropskog krila NATO-a u Napulju potvrdila je danas popodne da su do daljeg suspendovani napadi bombardera te vojne alijanse na srpske položaje i objekte u Bosni. “Postojeindikacije da su bosanski Srbi počeli da povlače svoje teško naoružanje oko Sarajeva, što je jedan od uslova za prestanak vazdušnih napada na njihove položaje i objekte”, rekao je britanski pukovnik TREVOR MAREJ.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 02. i 03. 09. 1995.</s><s>01.09. 1995.</s><s>BEOGRAD Pomoćnik američkog državnog sekretara RIČARD HOLBRUK izjavio je danas u BEOGRADU da “jedinstvena Bosna sa dva odvojena entiteta sa sopstvenim vladama, predstavlja neizbježno rješenje za bosansku krizu” IZVOR: “GLAS” od 02. i 03. 09. 1995. 03. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO Informativna služba Glavnog štaba VRS saopštila je da je protivavionska odbrana Srpske vojske oborila sinoć bespilotnu letelicu NATO-a na mostarsko-nevesinskom delu hercegovačkog ratišta.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 04. 09. 1995. 03. 09. 1995.</s><s>RIM, SARAJEVO, ZAGREB Ujedinjene nacije i NATO su Srbima u bivšoj Bosni postavili rok da do sutra (ponedeljak) do 23 časa ispune zahteve sadržane u pismu upućenom danas generalu RATKU MLADIĆU, ili će se u protivnom suočiti sa mogućnošću obnavljanja vazdušnih udara, javljaju agencije.</s><s>»Sutra u 23 časa biće ključni momenat u kojem ćemo vidjeti dokle se stiglo«, izjavio je predstavnik UN u Sarajevu potpukovnik KRIS VERNON u intervjuu kablovskoj televiziji SI-EN-EN, javlja ROJTERS iz Rima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 09. 1995.</s><s>04. 09. 1995.</s><s>NjUJORK Američka vlada,kada je Bosna u pitanju, trenutno deluje na tri fronta, uz primetno uverenje zvaničnog Vašingtona da će američki mirovni plan ovog putauspeti.</s><s>Preko NATO-a i UN, Vašington održava i pojačava ultimativne pretnje novim vazdušnim udarima protiv Srba, povlačeći pri tom da će sa bombardovanjem ići toliko daleko koliko bude potrebno.</s><s>Istovremeno, na diplomatskom frontu, američki pregovarač i pomoćnik držvnog sekretara RIČARD HOLBRUK nastoji, u ritmu grozničave “ŠATL-DIPLOMATIJE” , izmedju Beograda i evropskih prestonica, da koliko-toliko pripremi i sačuva od debakla Ženevski sastanak o bivšoj BiH zakazan za kraj ove sedmice.</s><s>U medjuvremenu, na trećem frontu, američki predsednik KLINTON koji iz sata u sat prati situaciju oko Bosne, pokiušava da privolo kongres da odloži izjašnjavanje o vetu koji je on stavio na zahtev sa Kapitol Hila da SAD unilateralno ukinu embargo na isporuke oružja bosanskim muslimanima.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 05. 09. 1995. 05. 09.1995.</s><s>SARAJEVO Avioni NATO-a danas u 13,00 časova bombardovali su područje LUKAVICE, HADžIĆA, JAHORINE i PALA – potvrdili su srpski vojni izvori.</s><s>Prema prvim informacijama, na područje LUKAVICE ispaljena su tri projektila dok je područje HADžIĆA gadjano sa šest projektila velike razorne moći.</s><s>Šest projektila palo je na šire područje HREŠE i jedna na područje Pala.</s><s>Istovremeno s najnovijim bombardovanjem avijacije NATO-a, muslimanske snage iz tzv. zaštićene zone Sarajeva krenule u snažan napad na srpske odbrambene položaje na Grbavici.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 06. 09. 1995.</s><s>05. 09. 1995.</s><s>PALE Komandant Glavnog štaba VRS general RATKO MLADIĆ optužio je danas NATO i UN da su se otvoreno svrstali uz muslimane i Hrvate protiv Srba, upozoravajući da će biti uzvraćeno na vazdušne napade NATO-a.</s><s>U izjavi televizije ROJTER, neposredno pre obnavljanja današnjih napada NATO-a, MLADIĆ je rekao da je objašnjeno da je bombardovane odmazda za masakr u Sarajevu 28. avgusta, za koji su UN bez dokaza optužile sprsku stranu, zapravo “samo maska u svet”, jer je svrha vazdušnih udara pomoć muslimanima nesposobnim da sami ostvare svoje ciljeve. “NATO i UN su se udružili sa muslimanima protiv srpskog naroda”, rekao je MLADIĆ. “Ako nas bombardujete, branićemo se”, izjavio je Mladić. ”Oni mogu da izazovu razaranje i nasilje, ali mi smo na našoj zemlji i pobedićemo”, rekao je on u izjavi datoj na Palama.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 06. 09. 1995. 05. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO Komandant Glavnog štaba VRS general-pukovnik RATKO MLADIĆ juče je uputio pismo komandantu UNPROFOR-a za prethodnu Jugoslaviju generalu BERNARU ŽANVIJEU.</s><s>U pismu se između ostalog, ističe:</s><s>“Gospodine generale, primio sam Vaše pismo od 03. 09. 1995. godine, u kojem me obaveštavate da ste odbili moje pismo i da će Vam to biti razlog za nova bombardovanja Republike Srpske.</s><s>Nisam nikada čuo za slučaj, čak ni u literaturi nisam pročitao, da korespodencija izmedju dva generala može poslužiti kao povod na nivou ultimatume, ucene i paritiske na jednu od strana u sukobu i, na kraju, za bombardovanje jednog naroda.</s><s>Snage za brzo reagovanje po Rezoluciji Saveza bezbednosti UN, imaju mandat da štite jedinice UNPROFOR-a u slučaju napada na njih i nisu namenjene za uništavanje objekata, infrastrukture, civilnih ciljeva i vojnih potencijala jedne od strane u sukobu.</s><s>Avijacija NATO nema mandat da dejstvuje po nepokretnim ciljevima i vojnim objektima, posebno u dubini teritorije.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 06. 09. 1995.</s><s>05. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO Srbi iz Republike Srpske počeli su sinoć da povlače teško naoružanje oko Sarajeva, a UN i NATO jutros ispituju situaciju pre nego donesu odluku o eventualnom nastavku vazdušnih udara – javljaju agencije.</s><s>IZVOR:”GLAS” od 06. 09. 1995. 05. 09. 1995.</s><s>BRISEL Generalni sekretar NATO-a Vili KLAS potvrdio je danas da je avijacija Severnoatlanstskog saveza nastavila vazdušne udare na srpske teritorije u bivšoj BiH, obrazlažući to navodnim neispunjavanjem uslova koje su Srbima postavili UN i NATO. “Komandanti UN i NATO usaglasili su ocene da pokreti vojne opreme Srba da prekinu napade na Sarajevo i druge zone bezbjednosti, povuku teško naoružanje iz zone isključenja oko grada, obezbede potpunu slobodu kretanja za snage i osoblje UN i nevladine organizacije, kao i korišćenje bez ograničenja aerodroma sarajevskog aerodroma IZVOR: “GLAS” od 06. 09. 1995. 05. 09.1995.</s><s>NjUJORK Generalni sekretar UN BUTROS GALI danas je saopštio da će napadi na srpske ciljeve prestati tek pošto srpsko teško naoružanje bude povučeno sa položaja oko Sarajeva. “Rok koji su UN i NATO odredili za povlačenje teškog naoružanja oko Sarjaeva je prošao bez zadovoljavajućih dokaza da bosanski Srbi ispunjavaju uslove, navodi se u saopštenju koje je objavio GALIJEV kabinet.</s><s>Zato su, kako se ističe u tekstu, funkcioneri UN i NATO odlučili da se nastave vazdušni napadi NATO. “Ako vojno rukovodstvo Srba ostane istrajno u svojoj nepomirljivosti, UN će nastaviti da podržava kontinuiranu upotrebu vazduhoplovstva NATO, kako bi osigurali prestanak patnji civilnog stanovništva u zaštićenim zonama”, navodi se u saopštenju.</s><s>IZVOR: “GLAS” od 06. 09. 1995.</s><s>06. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO Sa početkom žestokih udara avijacije NATO snaga u vazduhoplovnoj operaciji koja je otpočpela 30. avgusta 1995. godine, pojačana su i sinhronizovana dejstva snaga muslimansko-hrvatske koalicije na svim frotnovima prema RS, kaže se u saopštenju Glavnog štaba Vojske Republike Srpske.</s><s>Cilj vazduhoplovnih operacija je promena odnosa snaga u korist muslimansko-hrvatske koalicije na ratištu bivše BiH, udarom avijacije i snaga za brzu intervenciju NATO-a po vojnim i civilnim objektima strategijskog i operativnog značaja u RS.</s><s>Zadatak muslimansko-hrvatske koalicije bio je eksploatacija vadzušnih udara i narušenog odnosa snaga, sinhronizovana ofanziva na svim delovima ratišta RS, rasecanje srpske teritorije i njeno zauzimanje, uništenje RS kao države i proterivanje srskog naroda sa svojih vekovnih ognjišta.</s><s>Zato položaji srpske odbrane u ovim sudbonosnim danimamoraju i dalje ostati neprobojni.</s><s>U tom cilju sve komande, jedinice i pojedinci moraju učiniti sve što od njih zahteva borbena situacija, kaže se na kraju saopštenja GŠ VRS koje je potpisao general MANOJLO MILOVANOVIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 09. 1995. 06. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO Glavni štab VRS potvrdio je juče da je avijacija NATO-a obnovila u utorak i srijedu vazdušne udare po srpskim položajima i civilnim ciljevima.</s><s>U saopštenju Glavnog štaba, kojeg prenosi SRNA, ističe se da »bez obzira na date garancije VRS, te obećanje rukovodstva RS i ispoljene spremnosti u traženju modaliteta za mirno rješenje nastale krize između VRS, UNPROFOR-a i NATO-a, avijacija Atlanskog saveza obnovila je u utorak vazdušne udare po srpskim položajima i civilnim naseljima«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 09. 1995. 06. 09. 1995.</s><s>NAPULj Komandant južnog krila NATO, američki admiral LEJTON SMIT danas je saopštio da avioni NATO, pored 25 ciljeva koje su bombardovali i tokom prve faze operacije »ODLUČNA SILA«, u sadašnjoj, drugoj fazi operacije tuku još četiri cilja.</s><s>On, medjutim, nije precizirao koji su to ciljevi.</s><s>Dodao je da je od početka operacije, u sredu, obavljeno više od 1.500 naleta sa američkog nosača aviona »TEODOR RUZVELT« i iz baze NATO u Italiji.</s><s>»Ne znam koliko će još vremena biti potrebno, ali vas uveravam da smo mi čvrsto rešeni da istrajemo, dok god treba, što se uostalom, vidi i iz ovih snimaka za koje se nada da su ih videli i Srbi«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 09. 1995.</s><s>07. 09. 1995.</s><s>SARAJEVO U poslednja dva dana snage NATO-a produžile su agresiju na RS.</s><s>Izvršeni su varvarski napadi na civilne objekte, infrastrukturu na više lokaliteta u RS.</s><s>Među poginulima u Doboju i četvoro djece mladje od pet godina.</s><s>Juče poslije podne ponovo napadnut rejon Višegrada i Nevesinja.</s><s>U tri talasa bombardovan rejon HAN PIJESKA i pogođeno naselje za izbjeglice, a meta su bili i delovi srpskog Sarajeva.</s><s>Protivvazdušna odbrana VRS juče je u rejonu HAN PIJESKA oborila jedan neprijateljski avion.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 09. 1995. 07.09.1995.</s><s>SARAJEVO Povodom nastavka beskrupuloznog i varvarskog bombardovanja prostora Republike Srpske od strane vazduhoplovnih snaga NATO-a, Informativna služba GŠ VRS, pored ostalog, ističe: U dosadašnjim bombardovanjima prema izveštajima NATO učestvovalo je oko 600 borbenih aviona, koji su na nedužno srpsko stanovništvo izručili više stotina tona razornih bombi i projektila po naseljima srpskog Sarajeva, Romanijskog platoa, Srbinja, Majevice, Grebka, Kalinovika, Višegrada, Čajniča, Srbinja, Han Pijeska, Doboja i drugih naselja pri čemu je oko stotinu nedužnih civila izgubilo život, a više stotina je ranjeno.</s><s>Prema informacijama sa terena zločinački vazduholovi zapadne alijanse usmerili su smrtonosne terete na zdravstvene ustanove, škole, trafostanice, radničke i izbegličke restorane, poštanske ustanove, radio stanice, vodovodne rezervoare pitke vode, skladišta humanitarne pomoći, TV i radio repetitore, poljoprivredne ekonomije i druge civilne objekte, neke udaljene od linije fronta i do 100 kilometara.</s><s>Informativna služba GŠ VRS poručuje da srpskom narodu ostaje da se uzda u svoje snage, jedinstvo naroda i vojske i shvatanje da vodi pravednu borbu za slobodu i očuvanje pradedovskih ognjišta do konačnog i pravednog mira.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 09. 1995.</s><s>07. 09. 1995.</s><s>BRISEL Belgijski list »L SOAR« preneo je danas izjavu američkog admirala LEJTONA SMITA komandanta južnog krila NATO, da avioni zapadne vojne alijanse imaju zadatak da bombarduju ništa manje nego 29 srpskih ciljeva u Republici Srpskoj, ali da je tu vidljivost često toliko ograničena da piloti ne mogu vizuelno da uoče mesta koja treba gadjati, pa zbog moguće greške često odustaju od napada.</s><s>Isti belgijski tiražni dnevnik na francuskom jeziku, u analizi svog stručnjaka za balkanska pitanja EDUARA VAN VELTEMA izneli tezu da Vašington potpuno preuzima rešenje krize u ovom delu sveta u svoje ruke.</s><s>Pominjući sve zemlje regiona i njihove probleme VAN VELTEM kaže: »Jedan za drugim, svi dosijei iz ruku Evrope i UN prelaze u ruke vašingtonske administracije.</s><s>Beograd i srpski predsednik SLOBODAN MILOŠEVIĆ privlače posebnu pažnju svih američkih emisara«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 09. 1995. 08. 09. 1995.</s><s>ŽENEVA U ŽENEVI je završen sastanak ministara inostranih poslova SR Jugoslavije, Hrvatske i muslimanske vlade u Sarajevu sa članovima kontakt grupe, sporazumom o osnovnim principima za postizanje dogovora o podeli bivše BiH između muslimansko-hrvatske federacije i Republike Srpske.</s><s>Po završetku sastanka, ministar inostranih poslova SR Jugoslavije, MILAN MILUTINOVIĆ izjavio je da je međunarodna zajednica konačno i zvanično prihvatila ravnopravnost dva entiteta u Bosni i time ozvaničila Republiku Srpsku kao ravnopravnog subjekta u odnosu na muslimansko-hrvatsku federaciju.</s><s>Ministar Milutinović je, takođe, rekao da su svi ostali principi izvedeni iz ovoga i da oba entiteta imaju pravo da uspostave specijalne odnose sa susednim zemljama, čime se stvaraju uslovi za njihovo konfederalno povezivanje sa SRJ i Hrvatskom.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. i 10. 09. 1995.</s><s>13. 09. 1995.</s><s>MOSKVA Agencija ITAR TAS došla je do kopije memoranduma o uzajamnom razumijevanju izmedju NATO-a i UN kojim su NATO-u date odrešene ruke o bombardovanju srpskih ciljeva u Republici Srpskoj.</s><s>Agencija tvrdi da su dokument potpisali komandant mirovnih snaga za bivšu Jugoslaviju general BERNAR ŽANVIJE i komandant južnog evropskog krila NATO-a admiral LEJTON SMIT.</s><s>UN potvrdile su postojanje tajnog memoranduma o procedurama bombardovanja Republike Srpske od strane NATO-a, javlja »FRANS PRES«, a prenosi »TANJUG«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 09. 1995. 13. 09. 1995.</s><s>NjUJORK NATO namjerava da u napadima na RS, nakon upotrebe raketa tipa »TOMAHAVK«, počne koristiti avione tipa F 117 čijem se polijetanju iz baze AVIONO protivi Italija, tvrdi američki »NjUJORK TAJMS«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 09. 1995. 14. 09. 1995.</s><s>LOS ANĐELES Republika Srpska nije kapitulirala i prihvatila ultimatum NATO-a, konstatuje »LOS ANDJELES TAJMS«.</s><s>Ugledni vašingtonski analitičar DžON GERI u intervjuu za ovaj dnevnik napominje da NATO zna da komandant Glavnog štaba VRS gen. puk.</s><s>RATKO MLADIĆ neće povući snage i teško naoružanje iz sarajevske zone sve dok ne dobije garancije da Muslimani neće napasti srpski dio grada.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 09. 1995.</s><s>14. 09. 1995.</s><s>VAŠINGTON Reporter SI-EN-EN iz Bijele kuće javio je da su Srbi prihvatili da povuku teško naoružanje oko Sarajeva u zamjenu za obustavu bombardovanja od strane NATO-a uz uslov da Muslimani dostave broj i mesto izmeštanja svog teškog naoružanja, te da ga stave pod konrolu UN.</s><s>To je dogovor predsednika Srbije SLOBODANA MILOŠEVIĆA i šefa američkog pregovaračkog tima RIČARDA HOLBRUKA, a generalni sekretar NATO-a VILI KLAS zatražio je prekid bombardovanja u centralnom dijelu bivše BIH, gdje su Hrvati i Muslimani počeli ofanzivu protiv Srba, prenosi SRT.</s><s>Prema izjavi jednog diplomate, KLAS je ljut što Hrvati i Muslimani koriste vazdušne napade NATO-a kako bi napredovali na terenu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 09. 1995. 15. 09. 1995.</s><s>BRISEL U središtu NATO-a u Briselu zvanično je potvrđena suspenzija NATO bombardovanja srpskih položaja oko Sarajeva.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. i 17. 09. 1995. 17. 09. 1995.</s><s>LONDON (BBC) Međunarodna zajednica je u bivšoj BiH pravila velike greške i svi su od političara do novinara grešili, izjavio je bivši britanski ministar inostranih poslova Daglas Herd.</s><s>Najveća greška je, ocenio je Herd u specijalnoj emisiji televizije BBC, stvaranje tzv. zaštićenih zona UN.</s><s>Muslimani su te zone koristili za pripremu i preduzimanje ofanziva protiv Srba, a uz to zemlje koje su u UN glasale za te rezolucije nisu bile spremne da dogovoreno i sprovedu.</s><s>Analize BBC-a tvrde da je, osim nacionalizma, osnovni uzrok raspada prethodne Jugoslavije i građanskog rata, separatizam Slovenije i Hrvatske.</s><s>Suštinsku i istorijsku odgovornost, prema BBC-u, za jugoslovensku tragediju, snose Evropska unija i Njemačka, čijim pritiskom je izvršeno priznanje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 09. 1995.</s><s>21. 09. 1995.</s><s>NjUJORK Ujedinjene nacije i NATO objavile su da neće ponovo preduzimati vazdušne udare protiv Srba i Republici Srpskoj, objavile su vodeće svjetske agencije, a prenosi TANJUG.</s><s>U zvaničnom zajedničkom saopštenju ističe se da su Srbi povukli teško naoružanje u okolini Sarajeva sinoć do 22 časa.</s><s>Komandanti NATO-a i UN saglasili su se da ponovo preduzimanje vazdušnih udara nije potrebno stoji u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 09. 1995. 24. 09. 1995.</s><s>PARIZ Deo Sarajeva pod muslimanskom kontrolom je jedan veliki logor u kojem preostali Srbi nemaju nikakva prava, a Muslimani mogu da izađu samo u slučaju smrti u porodici ili bolesti koja se ne može liječiti u ovom dijelu grada, piše »LIBERASION«.</s><s>U reportaži novinara ovog lista ŽANA AKSELDA ocjenjuje se da Srbima preostaje jedino nada da će jednog dana izaći iz tog lažnog multietničkog raja, odakle i malobrojni Hrvati nastoje uteći.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 09. 1995. 28. 09. 1995.</s><s>LONDON Veteran britanske političke javne scene HERALD ŠERMAN upozorava da cilj AMERIKE u bivšoj BiH nije bio da se nađe optimalno rješenje već da se Srbi nateraju na poslušnost.</s><s>»Brisanje pojma UNIJE iz dokumenta o ustavnim principima posebno zabrinjava« dr MAJKLA STENTONA, profesora moderne istorije na KEMBRIDžU i stručnjaka za balkanska pitanja.</s><s>On smatra da »ustav BiH nastaje na jedan neobičan način pod veoma snažnim spoljnim pritiscima i u nastavcima«.</s><s>»To je način koji do sada nije vidjen u ustavno-pravnoj istoriji nigdje u svijetu.</s><s>Njime se otvara mogućnost promena ustavnih principa u zavisnosti od zbivanja na terenu, pre svega vojnih«, precizirao je dr STENTON.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 09. 1995.</s><s>29. 09. 1995.</s><s>NjUJORK Opasnost za sadašnji mirovni proces prvenstveno dolazi od bosanskih Muslimana, piše danas »NjUJORK TAJMS«.</s><s>List ističe u naslovu da dok diplomate rade na pregovaračkom mirovnom procesu, Muslimani nastavljaju da prete i da ratuju.</s><s>Specijalni izveštač uglednog američkog lista javlja sa muslimanskog ratišta u bivšoj Bosni, kao potvrdu toj tezi, kako mu je jedan od komandanata petog korpusa izjavio juče da muslimanska vojska, nema nameru da stane sve dok ne bude imala kontrolu nad celom zemljom«.</s><s>List takođe navodi i izjavu predsjednika muslimanske vlade u Sarajevu SILAJDžIĆA da njegova vlada »ne vidi zašto bi borbe trebalo da prestanu« i da će se »rat nastaviti sve dok ne bude postignut mir«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 09. i 01. 10. 1995.</s> |
<s>Peticija: Svetski intelektualci traže preispitivanje Srebrenice</s><s>Ponedeljak, 17 maj 2010</s><s>15. 05. 2010. 10:13h | Srna</s><s>Grupa intelektualaca iz čitavog sveta, predvođena Amerikankom Dajanom Džonston, pokrenula je peticiju povodom prebijanja generala Radislava Krstića u britanskom zatvoru, u kojoj se traži istraga tog napada, ali i preispitivanje presude za Srebrenicu.</s><s>Peticiju je napisala Džonstonova, a podržali su je novinari, pisci i drugi javni radnici iz Velike Britanije, Italije, SAD, Nemačke, Francuske, Srbije i drugih zemalja.</s><s>Direktor beogradskog Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku Milivoje Ivanišević, jedan od potpisnika peticije, rekao je Srni da se u peticiji zahteva istraga o napadu na generala Krstića u britanskom zatvoru, te traži njegov premeštaj u drugi zatvor, u kome će biti maksimalno zaštićen.</s><s>Zatim se traži podrška svetskih humanitarnih organizacija - kao što je “Hjuman rajts voč” - u meri u kojoj su se te organizacije zauzele za zaštitu zatvorenika iz Gvantanama i drugih zatvora.</s><s>I, na kraju, traži se revizija presude generalu Krstiću za pomaganje u genocidu u Srebrenici, za šta je osuđen na “drakonsku kaznu” od 35 godina zatvora, koja nije primerena veličini dela za koje postoje dokazi. “Krstić je osuđen za mnoga dela za koja nisu dati dokazi i koja su u međuvremenu sasvim osporena”, rekao je Ivanišević.</s><s>Podrška ovoj peticiji može se dati na mejl Ova adresa je zaštićena od robota.</s><s>Potreban vam je JAVA skript da bi ste je videli. . ili na sajtu beogradskog Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku www.serb-victims.org .</s><s>Akcija sakupljanja podrške peticiji trajaće do kraja ovog meseca, nakon čega će ona biti upućena generalnom sekretaru UN i predsedniku Haškog tribunala, od kojih se traži ispunjavanje zahteva navedenih u peticiji.</s><s>Peticiju su do sada podržali Ed Herman, koji je napisao sa Noamom Čomskim više studija, zatim Dejvid Peterson, Luj Derma, te Marazani Viskonti iz Italije, Tim Fenton iz Londona, Žerminal Civikov (bugarski intelektualac koji živi u Holandiji, autor knjige o lažima Dražena Erdemovića pred Hagom), Džordž Samjuel, Džordž Pomfi i drugi.</s><s>Autor peticije Dajana Džonston je američka spisateljica i humanista, koja je objavila knjige “Suludi krstaši: Jugoslavija, NATO i obmane Zapada”; inače ona je godinama pisala o dešavanjima u bivšoj Jugoslaviji.</s><s>Izvor: www.vesti-online.com</s> |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.