Datasets:

procesaur
/

kisobran

Dataset card Data Studio Files Files and versions Community

Split (5)

train · ~70.6M rows (showing the first 2.73M)

text stringlengths 17 1.59M
<s>05. 03. 1991.</s><s>SARAJEVO DR BILjANA PLAVŠIĆ I DR NIKOLA KOLjEVIĆ – S NOVINARIMA Predstavnici SDS-a u Predsjedništvu BiH (Plavšić-Koljević) rekli su novinarma, da su lično, a i njihova stranka za izvorno tumačenje suverentiteta da su njihovi nosioci građani i narodi i da su za modernu federalnu Jugoslaviju.</s><s>Prema dr Biljani Plavšić, konfederacija nije država, pa je stoga i za srpski narod ne prihvatljiva konfederalna Jugoslavija.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 03. 1991.</s><s>15. 03. 1991.</s><s>STRAZBUR Evropski parlament je za očuvanje jugoslovenske države, njeno jedinstvo, teritorijalni integritet, uz naglasak da se podržavaju privredne reforme u zemlji.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. i 17. 03. 1991. 18. 03. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH daje punu podršku stavovima dr Borisava Jovića.</s><s>Osudjujemo blokadu rada Predsjedništva SFRJ naročito u odnosu na funkcionisanje JNA i razoružavanje paravojnih formacija, kaže se u najnovijem saopštenju ove stranke.</s><s>Dajemo punu podršku državnim organima Republike Srbije i predsjedniku Republike Srbije u njihovim nastojanjima da se obezbijede sigurnost gradjana Srbije, srpske države i srpskog naroda u celini, kaže se, izmedju ostalog, u saopštenju koje je potpisao predsjednik SDS BiH dr Radovan Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 03. 1991.</s><s>20. 03. 1991.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu je danas registrovana kulturno-znanstvena i prosvjetna insitucija muslimanskog bošnjačkog naroda – MATICA BOŠNjAKA.</s><s>Za predsjednika Matice Bošnjaka izabran je dr FEHIM NAMETAK, a za potpredsjednika dr AVDO KADIĆ i dr BEKIR SALIHAGIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1991. 28. 03. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH ne zalaže se ni za veliku Srbiju, niti za unitarnu Jugoslaviju, već jedinstvenu državu sa medjunarodno-pravno priznatim subjektivitetom.</s><s>To je rečeno na današnjoj redovnoj konferenciji za štampu SDS, uz stav da gradjani i narodi treba da raspolažu suverenitetom, a dio da prenose na republike i državu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 03. 1991.</s>
<s>05. 11. 1993.</s><s>PALE Lider bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ izjavio je juče u intervjuu muslimanskom radiju i televiziji u Sarajevu da su sukobi Muslimana i Hrvata »posljedica dugoročne politike Hrvatske prema BiH u kojoj su oni podržali BOBANA I HERCEG-BOSNU i rascijepili muslimanski i hrvatski narod«.</s><s>IZETBEGOVIĆ je podvukao da su »mješanja gospodina TUĐMANA prevršila mjeru.</s><s>On to obavlja pod izgovorom zaštite interesa Hrvata u Bosni, a ta politika je najštetnija po hrvatski narod i ovo sada su posljedice«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. i 07. 11. 1993.</s><s>14. 11. 1993.</s><s>SARAJEVO Snage bosanskih Hrvata zauzele su FOJNICU i obližnje BAKOVIĆE u centralnoj Bosni, nateravši muslimansko stanovništvo FOJNICE u bjekstvo, saopštio je juče portparol UNPROFOR-a BIL EJKMEN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 11. 1993. 21. 11. 1993.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske RADOVAN KARADžIĆ izrazio je »strahovanje da će morati da se oslobodi Tuzla«, ako Muslimani ne dopuste da iz tog grada izađu Srbi, koji su tamo, kako je naglasio, »nasilno zadržani«, javlja agencija AFP, pozivajući se na agenciju SRNA.</s><s>»Nema nikakvog razloga da Muslimani nasilno u Sarajevu drže 40 hiljada i u Tuzli 20 hiljada Srba, kao i isti broj Jugoslovena srpskog porijekla«, izjavio je SRNI Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 22. 11. 1993. 24. 11. 1993.</s><s>SRPSKO SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ naglasio je u intervjuu za SRNU, Srpski radio i Srpsku televiziju sa Pala, da Srbi u ratu nisu izgubili da bi morali potpisivati bezuslovnu kapitulaciju.</s><s>Srpski narod, rekao je dr KARADžIĆ, borio se za svoju zemlju i državu, za svoje pravo, pa prema tome neće prokockati rezultate svoje borbe.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 11. 1993. 25. 11. 1993.</s><s>ŽENEVA U odjeljenju specijalnih operacija UNHCR za Jugoslaviju u Ženevi ističu da Republika Srpska praktično poštuje obaveze koje proističu iz zajedničke deklaracije potpisane 18. novembra u Ženevi izmedju tri sukobljene strane u BiH o bezbjednom i neometanom kretanju humanitarnih konvoja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 11. 1993.</s>
<s>04. 07. 1992.</s><s>SARAJEVO Lično garantujemo bezbjednost konvoja humanitarne pomoći na svim putevima pod kontrolom bosanskih Srba, poručio je predsjednik Predsjedništva Srpske Republike BiH dr Radovan Karadžić, u pismu generalnom sekretaru UN-a Butrosu Galiju, koje je sinoć prenijela agencija SRNA.</s><s>Formirali smo specijalnu pratnju za humanitarne konvoje i odlučili smo da olakšamo dostavu pomoći na sva odredišta – naglašava dr Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1992.</s><s>04. 07. 1992.</s><s>BRISEL (Tanjug) Članice »Grupe 24« - koju sačinjavaju razvijene grupe zemalja Zapada – nisu postigle sporazum o obimu humanitarne pomoći koji do kraja septembra treba osigurati za žitelje Sarajeva i 1.700.000 izbjeglica sa bivših jugoslovenskih prostora.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1992. 07. 07. 1992.</s><s>NjUJORK (Tanjug) Deklaraciju bosanskih Hrvata o proglašenju Herceg-Bosne hrvatskog kantona u okviru BiH smatramo unilateralnim prisilnim aktom.</s><s>Ovo je izjavila predstavnica Stejt departmenta Margaret Tatvajler na jučerašnjoj konferenciji za štampu dodajući da se »takav čin ne uklapa u konzistentnu američku politiku, niti ispunjava potrebne kriterijume, jer do njega se nije došlo pregovorima i na nenasilan način za šta se SAD zalažu«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 07. 1992.</s><s>08. 07. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Srpske Republike BiH Radovan Karadžić uputio je juče pismo generalnom sekretaru UN-a Butrosu Galiju i predsjednicima SAD i Francuske, Džordžu Bušu i Fransoa Miteranu, u kojima ih obavještava da je srpska strana spremna da pruži pomoć u prebacivanju humanitarne pomoći od obale Jadrana do Sarajeva.</s><s>Istovremeno ukazuje na pojačanu vojnu ofanzivu snaga Alije Izetbegovića na srpske položaje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 07. 1992.</s><s>11. 07. 1992.</s><s>SARAJEVO Vlada Srpske Republike BiH juče je donijela odluku o zabrani dislokacije kapaciteta i drugih materijalnih dobara van teritorije republike, javila je sinoć srpska novinska agencija SRNA.</s><s>Vlada je naložila MUP-u da u saradnji sa vojskom preuzme sve neophodne mjere i aktivnosti na sprovođenju uredbe o obaveznoj predaji ratnog plijena u republičke robne rezerve.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 07. 1992. 16. 07. 1992.</s><s>SARAJEVO Komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa Vojske Srpske Republike BiH, general-major Tomislav Šipčić, kako javlja SRNA, optužio je danas muslimanske snage da bacaju srpsku djecu lavovima u sarajevskom Zoološkom vrtu.</s><s>General Šipčić je o tome telegramom obavijestio načelnika štaba snaga UNPROFOR-a brigadnog generala LUISA MEKENZIJA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 07. 1992.</s><s>23. 07. 1992.</s><s>PALE »Lider Muslimana u BiH Alija Izetbegović i predsjednik Hrvatske Franjo Tuđman, potpisali su novi sporazum o saradnji kako bi Hrvatska izbjegla međunarodne sankcije, jer je postalo jasno da je ona, a ne Srbija i Jugoslavija, vojno umiješana u rat u BiH«, izjavio je danas predsjednik Predsjedništva Srpske Republike BiH Radovan Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 07. 1992. 26. 07. 1992.</s><s>PALE Skuptšina Srpske Republike BiH predložila je danas vođstvu muslimanske zajednice počinjanje bilateralnih pregovora, a Hrvatskoj strani nastavak pregovora o teritorijalnom razgraničenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 07. 1992. 29. 07. 1992.</s><s>LONDON (Tanjug) Indirektni pregovori tri sukobljene strane u BiH zapali su u potpunosti u ćorsokak i u Londonu se sinoć ocjenjuje da su praktično završeni potpunim neuspjehom.</s><s>Ministar inostranih poslova BiH Haris Silajdžić je opet odbio da pregovara i portugalskom diplomati Kutilijeru je samo pročitao pismo Alije Izetbegovića o sadašnjem stanju u BiH.</s><s>Silajdžić je, takodje, odbio prijedlog koji je u ime Evropske zajednice podnio Kutilijeru da se razgovara o kantonizaciji republike.</s><s>Taj prijedlog su u ime srpske strane prihvatili RADOVAN KARADžIĆ, a u ime hrvatske MATE BOBAN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 07. 1992.</s>
<s>01. 04. 1993.</s><s>S. SARAJEVO Nakon što se obračunamo sa četnicima, obračunaćemo se i sa ustašama, riječi su Sefera Halilovića, načelnika Glavnog štaba tzv. Armije BiH, upućene, nakon p ada Bosansksog Broda, Arminu Pohari, osnivaču »Patriotske lige«, formirane u ovom gradu još prije početka ratnih sukoba u bivšoj BiH.</s><s>Komentarišući pomenutu Halilovićevu strategiju, u intervjuu »Slobodnom tjedniku« od 26. marta, Pohara tvrdi da su Sefer Halilović i bivši oficiri JNA, koji se trenutno nalaze u muslimanskoj vojsci, »tako odgojeni da u svakoj situaciji više mrze Hrvate nego Srbe, što je pokazao i ratu u Hrvatskoj, gdje su počinili velike zločine protiv hrvatskog naroda.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 04. 1993. 03. 04. 1993.</s><s>BILEĆA Poslanici Narodne Skupštine Republike Srpske, na današnjoj sjedinici održanoj u BIleći, jednoglasno su prihvatili prijedloge Skupštine opštine Donjeg Vakufa i Bosanske Gradiške o primjeni imena tih gradova.</s><s>Tako će se od sada Donji Vakuf nazivati Srbobran, Bosanska Gradiška – Gradiška.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 04. 1993. 07. 04. 1993.</s><s>PALE Sinoć je Vlada RS imenovala posebnu komisiju za podnošenje tužbe za genocid nad sprskim narodom.</s><s>Postoji, naime, na hiljade zabilježenih izjava koje govore o nevidjenom zvjerskom mučenju Srba u hrvatskim i muslimanskim zatvorima.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 08. 04. 1993. 08. 04. 1993.</s><s>HAG Samo šest dana pošto je počeo da razmatra tužbu Izetbegovićeve vlade »etničkkog čišćenja« kome su bosanski muslimani izloženi od Srba, Medjunarodni sud pravde u Hagu trebalo bi danas u popodnevnim časovima da saopšti presudu.</s><s>U ovom prvom sudskom slučaju na temu genocida od ratifikacije pomenute Konvencije, srpska strana je preko svog pravnog zastupnika pobila sve navode tužbe i istovremeno optužila protivničku stranu za genocid nad Srbima u Bosni.</s><s>IZVOR:»GLAS« od 09. 04. 1993.</s><s>LONDON (Tanjug) Otkrivanje municije u kamionima kojima UN prevozi humanitarnu pomoć težak je udarac prestižu svjetske organizacije i »plavih šljemova« i predstavlja krupnu propagandu bosanskih Srba, piše današnja britanska štampa.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 04. 1993. 12. 04. 1993.</s><s>BRISEL Snage NATO pakta su danas u 14 časova po srednjevropskom i lokalnom vremenu počele operaciju provođenja odluke Savjeta bezbjednosti o prisilnom uspostavljanju zone zabrane letenja nad BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 04. 1993. 12. 04. 1993.</s><s>LONDON »Bi-Bi-Si« i »Skaj« ističu da je po prvi put u istoriji NATO da njene jedinice kreću u akciju van teritorije zemalja članica i prvi put da se poslije drugog svjetskog rata i njemački vojnici nalaze u misiji van svoje zemlje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 04. 1993. 13. 04. 1993.</s><s>BAJINA BAŠTA Danas su u Dom zdravlja u Bajinoj Bašti dopremljena tijela 12 srpskih mladića u ugljenisanom stanju.</s><s>Riječ je o Srbima ubijenim u jučerašnjem napadu Muslimana na srpsku opštinu Skelane.</s><s>Srpski borci koji su preživjeli taj napad, izjavili su da su u pitanju ranjeni srpski vojnici, nad kojima je izvršen pravi masakr: izbodeni su vilama ili dokrajčeni maljevima i sjekirama.</s><s>U jučerašnjem napadu srebreničkih muslimana na srpske položaje i civilne ciljeve na teritoriji Skelana, kod Osmača je iz zasjede ubijeno 17 srpskih boraca, a 14 ih je ranjeno.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 04. 1993.</s><s>13. 04. 1993.</s><s>VIĆENCA (Tanjug) Prema izvještaju NATO-a, američki, francuski i holandski borbeni avioni su prvog dana akcije »spriječiti let« izvršili ukupno 30 letova nad Bosnom.</s><s>Agencija takođe prenosi i svjedočenje više američkih pilota da u toku misije koju su oni obavljali na nebu iznad Bosne nije bilo aviona osim njihovih sopstvenih, niti je otvarana protivavionska vatra sa zemlje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 04. 1993. 15. 04. 1993.</s><s>SKELANI - BRATUNAC Muslimanski ekstremisti sa šireg područja Srebrenice od jutros svim raspoloživim artiljerijskim oruđem i streljačkim naoružanjem napadaju na više pravaca, saznaje TANJUG.</s><s>Prema jučerašnjim podacima Glavnog štaba, samo je prethodnih 48 časova poginulo 43 srpska borca, dok je 71 ranjen.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 04. 1993. 17. 04. 1993.</s><s>NjUJORK Savjet bezbjednosti usvojio je noćas jednoglasno rezoluciju kojom od sukobljenih strana u BiH zahtijeva da područje Srebrenice smatraju zaštićenom zonom, odnosno područjem bez vojnih napada ili bilo kojih neprijateljskih dejstava.</s><s>»Rezolucijom se od« paravojnih snaga bosanskih Srba traži da odmah obustave napade na Srebrenicu i da se odmah povuku iz tog mjesta i okoline.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. i 19. 04. 1993.</s><s>17. 04. 1993.</s><s>PARIZ Maksimalno dramatizujući situaciju oko Srebrenice francuski mediji u jedan glas traže danas neku vrstu vojne intervencije Zapada u Bosni.</s><s>Prenoseći iz časa u čas informacije da »Srebrenica samo što nije pala u srpske ruke«, ovdašnji radio od jutros ponavlja noćašnje saopštenje francuskog Ministarstva inostranih poslova da su »srpske snage ušle u Srebrenicu«, iako je ta tvrdnja u međuvremenu demantovana od predstavnika UN koji se nalaze na licu mjesta.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. i 19. 04. 1993. 20. 04. 1993.</s><s>ŽENEVA Visoki komesarijat UN za izbeglice (UNHCR) zatražiće od Savjeta bezbjednosti da Žepu i Goražde proglasi zaštićenim zonama, saopštio je danas portparol te organizacije Ron Rajmon, na konferenciji za novinare.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 04. 1993. 21. 04. 1993.</s><s>SARAJEVO (Rojters) Zvjerska ubistva čitavih porodica, silovane žene, opljačkane kuće – slika je koju su u predjelu Viteza, Zenice i Travnika vidjeli članovi humanitarnih ekipa UN na poprištima borbi Hrvata i Muslimana, saznaje sinoć Rojters.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 04. 1993. 22. 04. 1993.</s><s>BRATUNAC Načelnik Glavnog štaba VRS general Manojlo Milovanović izjavio je sinoć Tanjugu da je dogovor o demilitarizaciji Srebrenice muslimanska strana izigrala.</s><s>Prema njegovim rječima, Muslimani su predali smješno malu količinu naoružanja, uglavnom, zastarjelog i neupotrebljivog.</s><s>»Prema našim procjenama, Muslimani u Srebrenici imaju oko 17.000 cijevi i to modernije naoružanje«, objasnio je Milovanović.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 04. 1993.</s><s>27. 04. 1993.</s><s>PARIZ Drakonske sankcije protiv SRJ, kakve još nisu primjenjene prema jednoj suverenoj zemlji, tek što su stupile na snagu, a zapadni saveznici više nego ikad zveckaju oružjem pripremajući se za sledeći mnogo radikalniji korak u obliku vojne intervencije.</s><s>Mada se ističe da valja pričekati da li će sankcije dati »željene rezultate« u svim današnjim francuskim komentarima osnovna tema je razglabanje oko toga kako i u kom obliku sprovesti eventualnu vojnu akciju u Bosni.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 04. 1993. 27. 04. 1993.</s><s>BEOGRAD Tačno u ponoć po istočno-američkom vremenu dato je zeleno svjetlo Međunarodnoj zajednici da dodatno zaoštri i stegne mjere ekonomske blokade Jugoslaviji, koju je prethodno Savjet bezbednosti UN proglasio odgovornom za nastavak rata u BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 04. 1993. 28. 04. 1993.</s><s>BEOGRAD Od juče je Savezna Republika Jugoslavija stavljena u gotovo totalnu izolaciju, u svojevrstan koncentracioni logor na čijim granicama stražare avijacija i flota NATO i svjetskih policija.</s><s>To je danas izjavio u Beogradu predsjednik SR Jugoslavije Dobrica Ćosić, na konferenciji za štampu koja je okupila više od stotinu domaćih i stranih novinara.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 04. 1993.</s>
<s>07. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Srpski narod u BiH predstojeći referendum u BiH smatra kao plebiscit muslimanskog i hrvatskog naroda, ističe se u današnjem pismu člana Predsjedništva BiH dr Nikole Koljevića upućenom Juri Pelivanu, predsjedniku organizacionog odbora za pripremu referenduma o suverenosti BiH, koji treba da se održi 29. februara i 1. marta ove godine.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 02. 1992.</s><s>08. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Više javno tužilaštvo u Sarajevu uputilo je najvišim državnim organima – Predsjedništvu, Skupštini, Vladi i nadležnim ministarstvima u BiH – prijedlog za hitno preduzimanje mjera za suzbijanje naoružavanja građana.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 02. 1992. 13. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Srpska Demokratska Stranka BiH smatra da je referendum građana ove republike, zakazan za 29. februar i 1. mart akt secesije protiv savezne države Jugoslavije i na njemu srpski narod neće učestvovati, saopšteno je na današnjoj konferenciji za štampu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 02. 1992. 14. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Na konferenciji o BiH tri vodeće nacionalne stranke ostale su na svojim poznatim pozicijama, bez ikakvog prihvatanja stavova o budućem uredjivanju ove republike.</s><s>Jedino što je konkretno dogovoreno je to da se ovakvi razgovori, uz prisustvo predstavnika Evropske zajednice – nastave.</s><s>Predstavnik Evropske zajednice, portugalski diplomata Žoze Kutiljero, rekao je novinarima da smatra da razgovore treba nastaviti i da Evropska zajednica neće nametnuti rješenje BiH.</s><s>Predstavnik Evropske zajednice, portugalski diplomata Žoze Kutiljero, rekao je novinarima da smatra da razgovore treba nastaviti i da Evropska zajednica neće nametnuti rješenje BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 02. 1992.</s><s>20. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Muslimansko Bošnjačka organizacija (MBO) ocenjuje da je priznavanje suverene i nezavisne BiH uslov za rješenje jugoslovenskog pitanja i očuvanje veza među državama koje su sačinjavale Jugoslaviju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 02. 1992. 21. 02. 1992.</s><s>LISABON (Tanjug) Predsjednik SDS BiH Radovan Karadžić rekao je danas u Lisabonu da bi jugoslovenska kriza mogla biti brzo riješena »ukoliko se postigne politički dogovor u BiH«.</s><s>Takav dogovor, prema njemu, podrazumijeva »ostvarivanje punog suvereniteta za sva tri naroda u konfederaciji«.</s><s>Karadžić je to izjavio uoči današnjeg početka razgovora političkih stranaka BiH u lisabonskom hotelu »Tivoli«.</s><s>Razgovor u Lisabonu organizovan je uz posredovanje Evropske zajednice, a »mini mirovnom konferencijom«, kako taj susret ovdje nazivaju, predsjedava portugalski ambasador Žoao Kutiljero.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 02. 1992. 22. 02. 1992.</s><s>LISABON (Tanjug) Predstavnici triju politički partija u BiH na konferenciji u Lisabonu postigli su danas dogovor da buduća BiH ostane unutar sadašnjih granica.</s><s>Druga tačka dogovora, koji je saopštio predsjedavajući skupa, portugalski ambasador Žoze Kutiljero, glasi da će buduće ustavno uređenje BiH biti bazirano na »nekoliko entiteta«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 02. 1992.</s><s>28. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO (Ne)očekivano »Predsjedništvo SR BiH promjenilo terminologiju u svom poslovniku o radu.</s><s>Umjesto »inostranstvo« - »inozemstvo«, »odbrana« - »obrana«, »informisanje« - informiranje«; »funkcioner« - »funkcionar« ...</s><s>Promjene saopštene u »Službenom listu SR BiH br. 38/91.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 02. 1992. 29. 02. 1992.</s><s>SARAJEVO Skupština srpskog naroda BiH, koja je zasjedala juče i protekle noći iza zatvorenih vrata u sarajevskom hotelu »Holidej in«, usvojila je USTAV SRPSKE REPUBLIKE i Ustavni zakon za njegovo sprovođenje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 03. 1992.</s>
<s>Bijeljina: Oslobađajuća presuda za zločin nad Srbima u Srebrenici</s><s>Četvrtak, 20 decembar 2012</s><s>Zločin bez kazne - Bijeljinski sud oslobodio Salihovića i Jakupovića</s><s>Bijeljina 20. 12. 2012 \| Press RS Presuđeno da nisu zaklali Srbina!</s><s>Okružni sud u Bijeljini oslobodio je Srebreničane Husu Salihovića i Ibru Jakupovića optužbe da su 27. juna 1992. godine u selu Brađevina učestvovali u svirepom ubistvu Srbina Stojana Stevanovića!</s><s>SVALjUJU KRIVICU NA MRTVE...</s><s>Jakupović i Salihović Predsedavajući Sudskog veća Mensur Đonlić danas je javno objavio ovu presudu i to bez prisustva optuženih i njihovog branioca advokata Mensura Radončića, kao ni postupajućeg tužioca Nebojše Jovanovića.</s><s>Đonlić je u obrazloženju oslobađajuće presude naveo da je sudsko veće procenilo da dokazni materijal, kao ni svedočenja svedoka Staniše Stevanovića, nisu bili dovoljni da Salihović i Jakupović budu proglašeni krivim. - Sudsko veće ne spori da je Stojan Stevanović ubijen u vreme i na način kako je navedeno u optužnici, ali izneseni dokazi nisu dovoljni da optuženi budu proglašeni krivim.</s><s>Takođe, svedočenja svedoka Staniše Stevanovića, koji je svedočio u tri navrata, razlikuju se u brojnim detaljima, zbog čega nije bilo moguće proglasiti nekoga krivim - naveo je Đonlić.</s><s>Huso Salihović, penzionisani pukovnik OS BiH, i njegov bivši komšija iz srebreničkog sela Moćevići, Ibro Jakupović, bili su optuženi da su prilikom napada muslimanskih snaga na srpska sela Gornji i Donji Ratkovići i zaseoke Brađevina, Magudovići, Vraneševići, Ruljevići, Polimci, Kaludra, Dvorišta, Dučići i Račići, masakrirali i ubili Stojana Stevanovića, zajedno sa sada pokojnim Fikretom Šećićem i Vekazom Husićem.</s><s>Staniša Stevanović, brat od strica ubijenog Stojana Stevanovića, lani je izneo strahovito svedočenje o tom ubistvu. - Video sam kako Fikret Šećić i Ibro Jakupović izvode Stojana iza kuće, leđima su mi bili okrenuti Vekaz Husić i Huso Salihović.</s><s>Oborili su Stojana na zemlju i zaklali ga.</s><s>Kada je napad prošao, otišao sam prema Ruljevićima, gde sam sreo nekoliko Srba sa kojima sam se vratio po Stojanovo telo.</s><s>Kada smo prišli, videli smo da mu je vrat prerezan od uva do uva, odsečen polni organ i gurnut u njegova usta i ubodnu ranu ispod oka.</s><s>Pantalone su mu bile spuštene do kolena, a u predelu polnog organa bilo je mnogo krvi - svedočio je Staniša Stevanović.</s><s>Sa druge strane, Huso Salihović je tada optužio Stanišu Stevanovića da je priču izmislio kako bi spasao sebe, uz tvrdnju da je baš Stevanović ubio njegovu suprugu 28. juna 1992. godine!</s><s>Salihović je pred sudom priznao da je učestvovao u napadu muslimanskih snaga na srpska sela u okolini Srebrenice, ali je istakao da nije počinio zločin koji mu se stavlja na teret. --- S. Mirić http://pressrs.ba/sr/vesti/vesti_dana/story/29631/Presu%C4%91eno+da+nisu+zaklali+Srbina!.html</s>
<s>05. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Slomljena je osmsodnevna muslimanska ofanziva iz pravca GORAŽDA prema srpskim teritorijama SRBINjA I ČAJNIČA, a jednice VRS izbile su na desnu obalu Drine, izjavio je general-major MANOJLO MILOVANOVIĆ, načelnik Glavnog štaba VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 04. 1994.</s><s>06. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske RADOVAN KARADžIĆ izjavio je nakon današnjeg sastanka na Palama sa specijalnim izalsanikom generalnog sekretara UN JASUŠIJEM AKAŠIJEM da Srbima nisu potrebna teritorijalna osvajanja, ali je upozirio da se zbog muslimanske ofanzive može desiti da Srbi prošire svoje slobodne teritorije.</s><s>"Nama ne treba više teritorija, mi smo čak spremni da predamo neke prostore.</s><s>Međutim, ako Muslimani preduzimaju ofanzivu i kockaju se, može se desiti da u toj kocki nešto dobiju, ali i izgube", rekao je KARADžIĆ odgovarajući na novinarsko pitanje u vezi sa situacijom u GORAŽDU.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 04. 1994. 10. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO UNPROFOR je danas opovrgao optužbe muslimanskog rukovodstva u Sarajevu da su sprske snage nedavno, upotrebile bojne otrove u napadu na Goražde i "usmrtile na hiljade civila".</s><s>Kako prenosi FRANS PRES, potparol komande snaga UN ROB ANINIK je rekao novinarima da su sprske snage eventualno koristile dimne bombe u regionu GORAŽDA.</s><s>MILAN GVERO je takođe danas demantovao, u izjavi TANJUG-u, da je srpska strana bilo kada u ratu u Bosni koristila hemijsko oružje, koje, kako je naveo, niti proizvodi, niti ima, niti upotrebljava.</s><s>IZVOR: »GLAS» od 11. 04. 1994.</s><s>10. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Izjavom BUTROSA GALIJA UN su se stavile na stranu onih koji se zalažu za nastavak rata pogrešno procenivši da se metodom pritisaka i ultimatuma može doći do rešenja krize u bivšoj BiH, izjavio je sinoć za SRNU predsednik Narodne skupštine Republike Srpske MOMČILO KRAJIŠNIK.</s><s>"Sada je potpuno jasno da je problem GORAŽDA iskonstruisan", izjavio je KRAJIŠNIK, komentarišući potez generalnog sekretara UN koji je UNPROFOR-u dao instrukcije za upotrebu sile protiv srpskih snaga.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 04. 1994. 10. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Komanda Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS saopštila je sinoć da je u petak sprečenpokušaj da se u dio Sarajeva pod muslimanskom komandom, u humanitarnom konvoju sa oznakama UN, prokrijumčari municija.</s><s>U konvoju francuske humanitarne organizacije »HITNA POMOĆ« PRONAĐENO JE PET SANDUKA SA MUNICIJOM ZA PROTIVAVIONSKE MITRALjEZE, KALIBRA 12,7 MILIMETARA, KOJA JE, SUDEĆI PO OZNAKAMA NA PAKOVANjIMA, PROIZVEDENA U NEKOJ ARAPSKOJ ZEMLjI.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 04. 1994. 11. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Najmanje deset zatvorenika sprske nacionalnosti, koji su već skoro dvije godine zatvoreni u silosu u Turčinu, tridesetak kilometara jugozapadno od Sarajeva,pobijeno je sinoć kada su izbjeglice iz GORAŽDA provalile u taj zatvor koji je pod kontrolom muslimanskih vlasti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 04. 1994.</s><s>11. 04. 1994.</s><s>LjUBLjANA Napad NATO napoložaje bosanskih Srba pozdravljen je u Sloveniji »aplauzom medija«, gromoglasnom antisrpskom kapmanjom i prizivanjem sličnih intervencija.</s><s>Avio-udari smatraju se u Ljubljani, inače najboljim, uglavnom i jedinim rešenjem za krizu u bivšoj BiH, pod čim se neskriveno podrazumeva navođenje bombi samo na Srbe.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 04. 1994. 11. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Danas, u vremenu od 14, 15 do 14, 45 časova došlo je do sinhronizovanih napada po srpskim položajima vazdušnih snaga NATO i muslimanskih formacija u području ŽGORAŽDA, saopštila je večeras informativna služba Glavnog štaba VRS.</s><s>U saopštenju se navodu da su pripadnici VRS »uspješno uzvratili na ovaj snažni napad i zadržali svoje dosadašnje položaje«.</s><s>U 16,50 časova na tuzlanski aerodrom »Dubrava« spustio se transportni avion NATO (C-130) koji je dovezao pripadnike snaga NATO za brzu intervenciju, sa većom količinom municije, naoružanja i vojne opreme, navodi se u saopštenju.</s><s>Iz pouzdanih izvora, Glavni štab VRS saznaje da su snage za brzu intervenciju, sa većom količinom municije, naoružanja i vojne opreme, upućene iz frankfurtske baze NATO radi sadejstva sa pripadnicima muslimanskih snaga, a protiv srpskih jedinica, dodaje se u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 04. 1994. 12. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO (Tanjug) Jedan do dva aviona »F18«, koji su juče napali srpske položaje oko Goražda, greškom je bombardovao samo jezgro grada, saznaje se iz radio-poruke posmatrača UN u Goraždu upućene pilotu, koja je uhvaćena u jednoj radarskoj bazi na teritoriji susjedne države Jugoslavije, javila je rano jutros agencija SRNA.</s><s>Među stanovništvom Goražda i muslimanskim vojnicima zavladala je panika, pa su počeli da beže iz grada prema okolnim brdima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 04. 1994.</s><s>13. 04. 1994.</s><s>STRAZBUR, FRANCUSKA Predsednik Republike Srpske RADOVAN KARADžIĆ uputio jepismo generalnom sekretau UN BUTROSU GALIJU u kome ističe da se »UNPROFOR u trenutku kada Srbi nude prekid rata, a muslimanska strana to odbija, potpuno stavio na muslimansku stranu i bombardovao srpske civilnei vojne ciljeve«.</s><s>KARADžIĆ piše GALIJU da muslimani iz tzv. zaštićenih zona,koje štite vojnici UNPROFOR-a, svakodnevno ubijaju srpske civile i vojnike, te da su iz GORAŽDA poveli veliku ofanzivu.</s><s>IZVOR: »GLAS« OD 13. 04. 1994. 14. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Ministarstvo informacija Republike Srpske u današnjem saopštenju obaveštava javnost da se od 14. aprila američkim novinarima i svima koji rade za američke medije uskraćuju akreditacije za rad i zabranjuje kretanje na teritoriji Republike.</s><s>Pored toga, Ministarstvo informacija obavestilo je dopisnike stranih glasila da više neće uvažavati novinarske isprave i vize koje je izdao UNPROFOR.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 04. 1994. 17. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Kriza u odnosima Republike Srpske sa UN i UNPROFOR-om nakon današnjih i dugih i teških razgovora, prevaziđena je, izjavio je danas predsednik RS RADOVAN KARADžIĆ po završetku sastanka sa specijalnim izaslanikom UN JASUŠIJEM AKAŠIJEM i izaslanikom ruskog predsednika za bivšu Jugoslaviju VITALIJEM ČURKINOM.</s><s>»Svi pripadnici UNPROFOR-a koji su bili blokirani na srpskoj strani danas su oslobođeni, a izdato je i naređenje za trenutni prekid vatre u GORAŽDU, dodao je KARADžIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 04. 1994.</s><s>18. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Lider dela bosanskih muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ pozvao je na u Sarajevu muslimane da u građanskom ratu u bivšoj BiH, »krenu na sve ili ništa«, javlja muslimanski radio u Sarajevu.</s><s>»Na ovom svijetu poštuje se samo snaga i sila«, istako je IZETBEGOVIĆ i poručio okupljenima da »svoju djecu uče tome«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 04. 1994. 20. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Iz kabineta predsednika RS RADOVANA KARADžIĆA danas je izdato saopštenje u kome se kaže da "srpska strana jednostrano proglašava mir u GORAŽDU i da je kriza oko ovog grada time završena".</s><s>"Prema sinoćnjem dogovoru vlasti RS i UNPROFOR-a, prekid vatre na goraždanskom ratištu stupa na snagu odmah, a trupe UN ući će danas u Goražde, čime će međunarodnim humanitarnim organizacijama biti omogućeno da nastave rad u gradu", stoji u saopštenju koje je danas dostavljeno SRNI.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 04. 1994. 21. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Konvoj UNPROFOR-a sa 100 vojnika mirovnih snaga i 42 medicinskim radnikom krenuo je danas iz Sarajeva preko Pala za Goražde.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 04. 1994. 22. 04. 1994.</s><s>SARAJEVO Oči celoga sveta uperene su u bivšu BiH, celi svet želi da vidi konačni kraj ovog tragičnog rata – sada je vreme za akciju, poručio je predsedniik RS RADOVAN KARADžIĆ u pismu koje je juče uputio predsednicima Rusije, SAD, Kine, Francuske i Velike Britanije.</s><s>"Srbi su proglasili jednostrani prekid vatre koji muslimanske snage u bivšoj BiH ne poštuju, a mir moraju željeti obe zaraćene strane kako bi rat stao", poručio je KARADžIĆ predsednicima pet zemalja stalnih članiva Saveta bezbesnoti UN.</s><s>"Jedini način da se momentalno postigne mir jeste da se od čitave bivše BiH napravi 'zaštićena zona', uzimajući u obzir postojanje dvije stvarnosti – hrvatsko-muslimanske federacije i Republike Srpske", zaključuje KARADžIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. i 24. 04. 1994.</s>
<s>12. 05. 1995.</s><s>BON Kontakt-grupa je pozvala danas sukobljene strane u bivšoj Jugoslaviji da omoguće obnovu autoriteta UN u području konfrontacije, ali je međutim, prema saopštenju poslije sastanka u FRANKFURTU, ponudila malo toga što bi moglo da doprinese poboljšanju poljuljanog položaja UN.</s><s>U saoštenju, koje je izdalo njemačko ministarstvo inostranih poslova, kaže se da je Grupa »izrazila duboku zabrinutost zbog opasnog porasta napetosti u Bosni, posebno oko Sarajeva«, i dodaje da velike sile podržavaju napore mirovnih snaga UN da se spriječi eskalacija sukoba.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. i 14. 05. 1995.</s><s>16. 05. 1995.</s><s>SARAJEVO Sarajevski Muslimani na srpske položaje nasrnuli iz više pravaca i, nakon što su pretrpjeli žestoke gubitke, zatražili vazdušne udare NATO-a, ali su, kao strana koja je prva napala, hladno odbijeni.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 05. 1995. 18. 05. 1995.</s><s>RABAT Pakistanski ministar inostranih poslova ASEF AHMED ALI je uoči današnjeg sastanka islamske Kontakt-grupe za Bosnu zatražio od zapadnih sila da preduzmu vazdušne napade na srpske položaje u Bosni i upozorio je da će ne učine li tako UN samo dokazati da nisu neutralne u sukobu.</s><s>»Postoje dvije stvari koje UN moraju odmah uraditi: treba da odobre i zatraže vazdušne udare na Srbe i da zaplijene sve teško naoružanje koje je izvučeno iz Sarajeva« - rekao je ALI sinoć na konferenciji za novinare u RABATU.</s><s>Ministar ALI je predsjedavajući Kontakt-grupe za Bosnu koju je formirala Organizacija islamske konferencije (OIC).</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 05. 1995.</s><s>21. 05. 1995.</s><s>LONDON Na prvi pogled, smanjenjem broja mirovnih snaga UN muslimanske enklave – BIHAĆ, GORAŽDE, SREBRENICA I ŽEPA bile bi ostavljene na cjedilu, ali, pošto ta područja muslimanska vojska koristi za borbena dejstva, politiku ZAŠTIĆENIH ZONA« treba preispitati – konstatuje danas londonski »OBSERVER«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 05. 1995. 22. 05. 1995.</s><s>LONDON U tekstu pod naslovom »SUKOBI INTERESA – INTERESI ZA SUKOB« londonski »TAJMS« donosi komentar uglednog britanskog novinara VILjEMA RIZMOGA koji podsjeća na SARAJEVSKI ATENTAT kada je »propao cio jedan svijet mira i bezbijednosti«.</s><s>»Raspad stare Jugoslavije ubrzan je pritiskom Njemačke da se priznaju SLOVENIJA i HRVATSKA, nekadašnje provincije Austro-Ugarskog carstva, Srbija podržava bosanske Srbe, Rusija podržava Srbiju, kao i pravoslavna GRČKA, a Turska i islamski svijet podržavaju bosanske Muslimane.</s><s>Sve je kao nekada« - konstatuje RIZMOG.</s><s>»Ako se mirovne snage povuku, a ratna dejstva pojačaju, cio islamski svijet i Amerika podržaće Muslimane, a bosanski Srbi okrenuće se Srbiji, Rusiji i Grčkoj.</s><s>Hrvati će dobiti podršku Njemačke, a Francuska i Britanija pokušaće da ostanu neutralne« - procjenjuje RIZMOG.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 05. 1995. 25. 05. 1995.</s><s>PARIZ U Sarajevu je prije rata živjelo 70.000 Hrvata, a sada ih nema više od 24.000, prenosi današnji »FIGARO« izjavu kardinala VINKA PULjIĆA, koji je nedavno boravio u Parizu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 05. 1995.</s><s>26. 05. 1995.</s><s>PALE Avioni NATO-a su u 11 časova i 20 minuta treći put danas bombardovali šire područje sjedišta RS na Palama, javljaju SRNA i strane agencije.</s><s>U trećem napadu bačene su dvije bombe, tako da su NATO avioni od početka vazdušnih udara u 10 časova i 26 minuta na to područje ispalili ukupno devet bombi.</s><s>Jedinice VRS rano jutros blokirale su svih devet sabirnih centara srpskog teškog oružja koje kontrolišu UN, javlja ROJTERS.</s><s>»Srpske snage su praktično uzele kao taoce oko 170 pripadnika mirovnih snaga stacioniranih u ovim centrima«, izjavio je u Sarajevu predstavnik UN, major GI VINE.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. i 28. 05. 1995. 26. 05. 1995.</s><s>ANKARA Turska je prvi put direktno učestvovala u napadu na srpske položaje u bivšoj Bosni sa svojim ratnim avionima koji se u okviru snaga NATO nalaze u bazama u Italiji, piše danas »JENI JUZIL«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. i 28. 05. 1995. 28. 05. 1995.</s><s>SARAJEVO Ministarstvo informisanja Republike Srpske nije isključio mogućnost da su Hrvati u znak odmazde zbog ubistva zapovjednika HVO bihaćke regije VLADE ŠANTIĆA jutros oborili helikopter u kojem se nalazio ministar inostranih poslova muslimanske vlade IRFAN LjUBIJANKIĆ.</s><s>»Takođe, ne isključujemo mogućnost da je ubistvo LjUBIJANKIĆA direktna posljedica obračuna frakcija unutar muslimanske vlade u Sarajevu – premijera HARISA SILAJDžIĆA sa jedne i IZETBEGOVIĆA sa druge strane«, ocijenio je ministar informisanja u Vladi RS MIROSLAV TOHOLj.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 05. 1995.</s><s>30. 05. 1995.</s><s>SARAJEVO Informativna služba Glavnog štaba VRS saopštila je večeras da pripadnici UNPROFOR-a, zarobljeni u vrijeme vazdušnih udara NATO-a na Pale imaju status ratnih zarobljenika, a ne talaca.</s><s>Demantujući informacije nekih sredstava javnog informisanja da VRS kao taoce drži jedan broj pripadnika UNPROFOR-a, GŠ VRS saopštava da je »prava istina da su tokom poslednjih napada NATO-avijacije na srpsku teritoriju, vojne, ali i civilne objekte i naselja, pripadnici UN izašli iz okviru svog mandata«.</s><s>»Otvoreno su se stavili na stranu naših neprijatelja, navodili borbenu avijaciju i preduzimali stalna borbena dejstva protiv srpskog naroda i VRS«, kaže se u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 05. 1995. 30. 05. 1995.</s><s>SARAJEVO Vrhovna komanda VRS proglasila je nevažećima sve rezolucije Savjeta bezbijednosti UN i saopštila da RS ponovo uspostavlja suverenitet nad cijelom teritorijom i vazdušnim prostorom Srpske.</s><s>Ovo je odlučeno na sjednici Vrhovne komande oružanih snaga RS, održanoj u noći izmedju 28. i 29. maja na Palama.</s><s>»Zbog grubog miješanja u sukob i svrstavanje UN i NATO-a na jednu stranu u sukobu, proglašavaju se nevažećim sve rezolucije Savjeta bezbijednosti, svi ultimatumi NATO-a i svi sporazumi sa UN, koji su zloupotrebljeni«, navodi se u saopštenju dostavljenom SRNI.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 05. 1995. 30. 05. 1995.</s><s>LONDON Jedini izlaz iz sadašnje krize je zaboraviti na nezavisnu Bosnu, koja je uvijek bila vještačka i lažna, prenosi ocjenu kanadskog lista »TORONTO-SAN« dopisnik SRNE iz Londona SRDJA TRIFKOVIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 05. 1995.</s>
<s>01. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsednik muslimanske vlade u Sarajevu i hrvatsko-muslimanske federacije HARIS SILAJDžIĆ najavio je, u intervjuu datom splitskoj »SLOBODNOJ DALMACIJI« čije je delove danas preneo muslimanski radio u SARAJEVU, da će muslimani nastaviti sa borbom »sve do konačne pobede«.</s><s>Govoreći da je ponuđeni plan međunarodne zajednice o teritorijalnoj podeli bivše BiH po principu 51 odsto za hrvatsko-muslimansku federaciju, a 49% za Republiku Srpsku »ucena žrtve«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. i 03. 1994.</s><s>03. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimani su izabrali taktiku odugovlačenja pregovora kako bi se dodatno naoružali i opremili za višegodišnji rat – ocenjuje muslimanski nedeljnik »EURO BOSNA« u poslednjem broju.</s><s>»Ostvarićemo svoje i cljeve ratovali makar stotinu godina«, kažu musulimanski vojnici u Posavini.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 07. 1994. 03. 07. 1994.</s><s>LONDON Trgovci oružjem i dalje krše embargo na uvoz oružja muslimanima u Bosni, a tovari ratnog materijala među kojima je onaj od 1. jula bio težak 40 tona, stižu avionima koji se spuštaju na ostrvo KRK u Jadranskom moru, u Republici Hrvatskoj, piše u današnjem broju londonski »SANDEJ EKSPRES«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 07. 1994. 05. 07. 1994.</s><s>LjUBLjANA Politički vrh Slovenije učestvovao je u švercu oružja za bosanske muslimane – izjavio je u Ljubljani opunomoćenik muslimanske vlade bivše BiH HASAN ČENGIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 07. 1994.</s><s>06. 07. 1994.</s><s>ŽENEVA Ministri inostrnaih poslova pet zemalja, koje čine takozvanu konakt – grupu, danas su predočili bosanskim liderima mapu bivše BiH.</s><s>Bosna bi se, prema toj mapi, podelila izmedju hrvatsko-muslimanske federacije i Republike Srpske po principu 51 prema 49%.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 07. 1994. 06. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Bosna bi trebalo da zadrži postojeće granice u naredne dvije godine, nakon čega bi u srpskim delovima mogao biti sproveden referendum o otcepljenju, piše današnji »GARDIJAN«.</s><s>IZVOR: «GLAS« od 07. 07. 1994. 07. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO »Uprkos svemu, ja mislim da mi treba da prihvatimo ovaj plan zato što bi odbijanje išlo u korist predsednika Srbije SLOBODANA MILOŠEVIĆA, i vodje bosanskih Srba RADOVANA KARADžIĆA«, rekao je IZETBEGOVIĆ na konferenciji za novinare u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 07. 1994. 07. 07. 1994.</s><s>ŽENEVA Prema oceni švajcarskog »NUVO KOTIDIJENA«, »plan petorice o bivšoj Bosni osudjen je na neuspeh«.</s><s>Navodeći kritike upućene od zaraćenih strana predloženim rešenjima, list u prvi plan izvlači reči predsednika RS RADOVANA KARADžIĆA da je reč o »američkom ultimatumu«, i premijera hrvatsko-muslimanske federacije HARISA SILAJDžIĆA da plan ima »ozbiljnih mana«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 07. 1994.</s><s>12. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Vlada hrvatsko-muslimanske federacije prihvatila je danas prijedlog UN da se jednomesečno primirje u bivšoj Bosni, koje je isteklo proteklog vikenda, produži za još mesec dana.</s><s>Sporazum o tome, kako javlja ROJTER, postignut je posle razgovora predstavnika vlade u Sarajevu i specijalnog izaslanika generalnog sekretara UN JASUŠIJA AKAŠIJA.</s><s>Predstavnici Republike Srpske još ranije su se izjasnili za produženje primirja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 07. 1994. 14. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO U bivšoj BiH se vodi narodnooslobodilački rat bosanskih Srba sa svojim vekovnim ugnjetavačima i krvnicima i to za svoj biološki opstanak, piše moskovska »PRAVDA« u poslednjem broju.</s><s>»Rat koji nikako nije međuetnički konflikt, kako ga pogrešno naziva međunarodna zajednica, istovremeno je i antikolonijalni i međukonfesionalni i antintervencionistički, ali nikako nije građanski«.</s><s>Po mišljenju komentatora »PRAVDE« VLADIMIRA MAKAROVA, »pošto se početkom juna 1994. godine na prostoru bivše BiH obrazovala muslimansko-hrvatska federacija, sa perspektivom njenog priključenja Hrvatskoj, sukobljene strane više nisu građani jedne zemlje.</s><s>Pupčana vrpca legitimiteta postojanja bosanskih Turaka i Hrvata na srpskoj zemlji je prekinuta«.</s><s>Interesantan je, po »PO PRAVDI«, nacionalni sastav stanovništva na prostoru bivše BiH koje se sastoji od starosjedelaca bosanskih Srba, koji čine srpski SUBETIOS, od doseljenika HRVATA – kolonista, od bosanskih TURAKA i njihovih usluga – poturica Srba i Hrvata te istinskih TURAKA«.</s><s>18. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Poslanici muslimanskog parlamenta na današnjem zasedanju u muslimanskom delu Sarajeva prihvatili su plan kontakt – grupe o teritorijalnoj podeli bivše BiH sa 303 glasa, dok je 46 poslanika glasalo protiv.</s><s>Lider dela bosanskih muslimana Alija Izetbegović je u uvodnom izlaganju istakao da je »plan kontakt – grupe loš, ali da je bolji od ostalih i da ga zbog toga treba prihvatiti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 07. 1994. 21. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Lider bosanskih muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ povukao je bezuslovno muslimansko-hrvatsko prihvatanje mirovnog plana kontakt – grupe, javlja ROJTER i AFP.</s><s>Na konferenciji za štampu u Sarajevu Izetbegović je rekao, kako prenose agencije, da pošto je srpska strana odbila da u potpunosti prihvati plan, sada i njegova muslimanska vlada želi da postavi uslove za prihvatanje tog plana.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 07. 1994. 25. 07. 1994.</s><s>SARAJEVO Dvojica francuskih vojnika, pripadnika mirovnih snaga koji su proglašeni nestalima – prešli su kod bosanskih Srba – javlja ROJTER prenoseći današnju izjavu predstavnika UN u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 07. 1994.</s>
<s>13. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO NELIKVIDNOST PRIVREDE BIH PRETI KOLAPS U dramatičnoj nelikvidnosti u BiH gde je oko 200 kolektiva traži pomoć od Republike za konsolidaciju, četiri preduzeća – RMK Zenica, Rudnici uglja Tuzla, ŽTP Sarajevo i Elektro-privreda BiH svojim gotovo katastrofalnim materijalnim položajem prete kolapsom celokupne privrede ove Republike.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 03. 1990.</s><s>21. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO Skupština BiH danas je na zajedničkoj sednici svih veća u Sarajevu dala saglasnost na predlog Predsedništva Jugoslavije da se pristupi promeni saveznog Ustava donošenjem novog Ustava.</s><s>Ovim promenama – rekao je obrazlažući predlog predsednik Skupštine Aleksandar Kalmar – definitivno napuštamo model tzv. realsocijalizma, kao i principe dogovorne ekonomije i politike.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 03. 1990. 22. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO Članovi Omladinskog foruma, buduće nove političke organizacije mladih u Bosni i Hercegovini koji će delovati pri republičkom CK SK sakupili su u glavnom gradu BiH za dva dana 4,5 hiljada potpisa sugradjana koji traže povlačenje pripadnika združenog odreda milicije sa Kosova iz ove Republike.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 03. 1990. 23. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO Islamska zajednica smatra da treba što hitnije ukinuti sve vanredne mere na Kosovu, jer one stvaraju dodatnu psihološku tenziju i nestabilnost.</s><s>Takodje, treba napustiti sve drugo što koči demokratizaciju odnosa, pluralističko izražavanje,konstruktivan dijalog sa svim jugoslovenski orijentisanim snagama i druge oblike traženja izlaza iz krize.</s><s>To se kaže u današnjem saopštenju Vrhovnog starešinstva Islamske zajednice u SFRJ sa sednice na kojoj je izvršena analiza nedavne posete članova ovog najvišeg organa Islamske zajednice Kosovu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. i 25. 03. 1990. 27. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO Inicijativni odbor Stranke demokratske akcije (SDA) saopštio je danas da će ova stranka biti formirana u maju.</s><s>U ime Inicijativnog odbora od 40 članova muslimanske nacionalnosti, Alija Izetbegović na konferenciji za novinare danas u Sarajevu rekao je da je SDA »politički savez gradjana Jugoslavije koji pripadaju muslimanskom kulturno- povijesnom krugu, ali i drugih gradjana naše zemlje«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1990. 27. 03. 1990.</s><s>SARAJEVO Na staroj srpskoj pravoslavnoj crkvi na Baščaršiji i na Domu JNA u Sarajevu jutros su osvanule nacionalističke parole kojima se Srbi tjeraju iz BiH.</s><s>Uz to, prema podacima uprave srpske parohije, sprejom su nacrtani polumesec i zvezda, a na Domu JNA dopisano: »živeli Muslimani«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1990.</s>
<s>Možete preuzeti publikaciju Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. veku koja sadrži popis najvećih masovnih zločina koje su muslimanske i hrvatske snage počinile tokom avgusta meseca od 1992. do 1995. godine.</s><s>Publikaciju Masovni zločini avgusta meseca priredila je Dragana Gavrilović.</s>
<s>02. 09. 1994.</s><s>PALE Na Palama je danas završeno zasjedanje Skupštine Republike Srpske, koja je poslije višečasovne rasprave iza zatvorenih vrata usvojila program mjera i zadataka u novonastalim uslovima.</s><s>Republika Srpska jeste država kao i sve druge države u Evropi.</s><s>Mi smo suvereni i potvrdu toga ne tražimo ni od koga.</s><s>Ukoliko ne dodje do ujedinjenja srpskih država, Republika Srpska će tražiti od Međunarodne zajednice priznanje faktičkog stanja.</s><s>Priznanje države koja realno već postoji.</s><s>Niko u svijetu nije očekivao da će Jugoslavija protiv nas zavesti ekonomske sankcije, ako mora javne, zašto i političke?</s><s>Mislim da sada imamo puno pravo da protiv Muslimana zavedemo takve sankcije da im ptica ne proleti, sve dok svijet ne prisili Jugoslaviju da digne ekonomske sankcije protiv Republike Srpske, rekao je RADOVAN KARADžIĆ, predsjednik Republike Srpske, na zasjedanju Narodne skupštine Republike Srpske, na kome su verifikovani rezultati referenduma.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. i 04. 09. 1994.</s><s>02. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Ministar inostranih poslova Republike Srpske ALEKSA BUHA u izjavi za SRNU izrazio je nadu da će se u narednih mjesec dana normalizovati odnosi RS i SR Jugoslavije, najavljujući kao »poslednju rezervu« eventualni zahtjev medjunarodnoj zajednici za priznanje nezavisnosti RS.</s><s>»Ukoliko skupštine Srbije i Crne Gore odbiju prijedlog o ujedinjenju srpskih država, istovjetan zahtjev RS i RSK će biti upućen Skupštini Jugoslavije«.</s><s>»Naš politički cilj ostaje jedinstvena država srpskog naroda, bez obzira kako će se one zvati i kako će biti organizovana« - zaključio je šef diplomatije RS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. i 04. 09. 1994.</s><s>02. 09. 1994.</s><s>VAŠINGTON (Srna) Prema pisanju američke štampe, general Vestli Klark, direktor za strategiju, planiranje i taktiku u Generalštabu američke vojske, ignorisao je upozorenje američkog Stejt departmenta i sastao se prošle subote sa generalom Ratkom Mladićem, komandantom Glavnog štaba VRS – javlja dopisnik SRNE iz Vašingtona Dobrana Radaković.</s><s>Ono što je najviše uzbudilo Stejt department je fotografija objavljena u evropskim listovima na kojoj su generali Mladić i Klark sa razmjenjenim kapama.</s><s>General Mladić je, kako se navodi, poklonio Klarsku svoju šapku, flašu šljivovice i pištolj sa posvetom pisanom ćiriliciom.</s><s>Predstavnik američkog Generalštaba saopštio je da Klark i njegovi saradnici nisu znali za direktiru da se ne sastavu sa generalom Mladićem, naglašavajući da se o sadržaju razgovora još ništa ne zna.</s><s>Nasuprot tome, Stejt department tvrdi da se Klark sastao sa Mladićem uprkos jasnim upozorenjima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. i 04. 09. 1994. 04. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Glavni štab muslimanske vojske izdao je naredjenje potčinjenim jedinicama da otpočnu sa operacijom »SLOBODA« - 94«, u okviru koje su planirane ofanzive na položaje srpske vojske na Nišićkoj visoravni, Majevici, Trebavi, Vozući i Ozrenu, te na Vlašiću i Srbobranu, kao i spajanje muslimanskih snaga u Bosni sa hrvatskim snagama u Karlovcu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 09. 1994.</s><s>05. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Ukoliko za mjesec dana iz Srbije i Crne Gore ne stigne odgovor na ponudu o ujedinjenju, Republika Srpska i RSK zatražiće međunarodno priznanje, izjavio je sinoć na Palama predsjednik Narodne Skupštine RS MOMČILO KRAJIŠNIK poslije susreta sa predsjednikom krajinskog parlamenta BRANKOM VOJNICOM, javlja SRNA.</s><s>»Razdor između SR Jugoslavije i RS pogubno djeluje na srpski narod, i mi smo radi prevazilaženja nesuglasica uputili zahtjev za ujedinjenje skupštinama Srbije i Crne Gore«, rekao je KRAJIŠNIK.</s><s>»RSK je s nama stala rame uz rame«, dodao je on, »rizikujući da i sama bude izložena sankcijama«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 09. 1994. 06. 09. 1994.</s><s>HAMBURG Muslimanska vojska je odlično naoružana jer joj, uprkos embargu, od aprila ove godine intenzivno stiže novo naoružavanje iz inostranstva, te otuda sve češće izjave komandanta muslimanskih formacija RASIMA DELIĆA da će njegove trupe nastaviti sa ofanzivnim akcijama bez obzira na političko rješenje – piše njemački politički časopis »FOKUS« u jučerašnjem izdanju.</s><s>Pozivajući se na svjedočenje nekadašnjeg oficira turske vojske RAMIJA TAVKANA, koji je sada vojni savjetnik muslimanskih snaga lojalnih vlastima u Sarajevu »FOKUS« precizira da na stotine šlepera sa oružjem svakodnevno prelazi madjarsko-hrvatsku i slovenačko-hrvatsku granicu, a i snabdjevanje preko Jadrana funkcioniše besprjekorno«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 09. 1994.</s><s>07. 09. 1994.</s><s>PARIZ Na berlinskom sastanku kontakt-grupe FRANCUSKA nastoji da »petorica« postignu dvojnu saglasnost: prvo o ublažavanju sankcija nametnutih SRJ i drugo, priznavanje prava Srbima u bivšoj BiH da se konfederalno udruže sa Republikom Srbijom.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 09. 1994. 07. 09. 1994.</s><s>CIRIH Praktično sve spektakularne, u cijelom svijetu raširene slike i izvještaji o zvjerstvima srpskih vojnika zasnivaju se na glasinama, u velikoj mjeri su naduvane ili naprosto falsifikovane, piše ciriški »Di Volencajtung«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 09. 1994. 12. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Ako nas stave pred alternativu UNPROFOR ili oružje, izabraćemo oružje, jer jedino ono garantuje našem narodu opstanak, izjavio je lider dijela bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ u intervjuu za njemački list »ŠPIGL«.</s><s>Kako prenosi muslimanski radio u Sarajevu, Izetbegović je precizirao da je Muslimanima trenutno prvenstveno neophodna artiljerija.</s><s>Komentarišući nagovještaj povlačenja UNPROFOR-a ako se ukine embargo na isporuku oružja muslimanskoj strani, IZETBEGOVIĆ je rekao da je takvo »ponašanje mirovnih snaga ucjena«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 09. 1994.</s><s>12. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Crveni krst i Komeserijat za izbjeglice i humanitarnu pomoć Republike Srpske, danas su uputili apel predsjedniku međunarodnog komiteta Crvenog krsta KORNELIJU SAMARUGI da »kao čovjek koji je cijeli svoj život proveo u borbi za ostvarivanje prava čovjeka, uloži svoj veliki autoritet i zaštiti osnovno pravo više desetina hiljada Srba u centralnoj Bosni«.</s><s>U apelu koji su potpisali predsjednik Crvenog krsta dr Ljiljana Karadžić i komesar Ljubiša Vladušić naglašava se da »tamošnje Srbe pod neviđenom torturom – hapse ih, maltretiraju, izbacuju s posla, nasilno mobilišu, pljačkaju, a ugledni Srbi nestaju preko noći i o njima se više ništa ne zna«.</s><s>»Muslimanske vlasti već dvije godine vrše etničko čišćenje na ovim prostorima, a posebno neljudska je pojava da razdvajaju porodice protjerujući žene i djecu, nedozvoljavajući muškarcima starijim od 16 do 65 godina« da napuštaju teritoriju koju oni kontrolišu kaže se u apelu.</s><s>Prema iznesenim podacima, u periodu od 1. januara do 31. avgusta ove godine sa prostora centralne Bosne protjerano je 27.000 Srba, a prethodno im je oduzeta sva pokretna i nepokretna imovina.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 09. 1994. 15. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO »Rat koji se danas vodi na prostorima bivše BiH potpalila je Njemačka da bi ostvarila hegemoniju na Balkanu«, izjavio je za SRNU ser ALFRED ŠERMAN, novinar i publicista iz Londona.</s><s>»Cilj Njemačke je, ne samo poraz Srba u RS i RSK, nego i odvajanje Kosova, Sandžaka, pa i Vojvodine od Srbije, kako bi uspostavila kontrolu nad dunavskim bazenom«, dodao je ŠERMAN, nekadašnji savjetnik u vladi MARGARET TAČER.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 09. 1994. 19. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Ujedinjene nacije su danas zaprijetile Muslimanima i Srbima u bivšoj BiH vazdušnim udarcima ukoliko odmah ne obustave borbe na teritoriji Sarajeva, javlja AFP.</s><s>19. 09. 1994.</s><s>BANjA LUKA</s><s>Portparol UNPROFOR-a KLER GREJMS izjavila da su Muslimani za samo 35 minuta uputili najmanje 290 granata na srpske položaje oko Sarajeva, kako bi podržali svoju pješadiju, nakon čega su Srbi odgovorili na napad.</s><s>Srpski borci uspjeli da napad odbiju, primoravajući muslimanske formacije da se uz velike gubitke u ljudstvu, vrate na početne položaje.</s><s>Pomoćnik komandanta Glavnog štaba VRS general major MILAN GVERO upozorio je u noćašnjoj izjavi za SRNU da Muslimani sve intenzivnije napadaju srpske položaje na svim dijelovima ratišta u bivšoj BiH, kršeći pri tome i neke odluke Savjeta bezbjednosti UN na kojima su sami insistirali.</s><s>Tako su obnovljeni napadi na srpske položaje kod Sarajeva koristeći minobacače kalibra 82 i 120 mm, a poznato je da je Odlukom Savjeta bezbjednosti zabranjena upotreba naoružanja kalibra većeg od 12,7 milimetara u zoni od 20 kilometara oko grada.</s><s>»Iako se mi suzdržavamo od snažnijeg odgovora, muslimanska vojska, inače veoma dobro i moderno naoružana, trpi velike gubitke, što njihovi mediji prećutkuju« - objasnio je pomoćnik komandanta GŠ VRS.</s><s>20. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant UNPROFOR-a za bivšu BiH general MAJKL ROUZ potvrdio je danas na Palama, poslije sastanka sa predsjednikom Republike Srpske RADOVANOM KARADžIĆEM da su za poslednje sukobe na području Sarajeva isključivo krivci Muslimani.</s><s>»Na osnovu podataka radara koji detektuje minobacačku vatru, napad je započet iz grada, sa muslimanske teritorije, i tačno su locirana mjesta sa kojih je otvarana vatra.</s><s>To je neizbježno vodilo odgovoru srpske strane«, objasnio je general ROUZ.</s><s>21. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ uputio je juče pismo generalnom sekretaru UN BUTROSU GALIJU u kome ga upozorava da medjunarodna zajednica, uključujući i UN »ne tretira Srbe iz RS kao ravnopravnu stranu u sukobu, već kao zvijeri koje treba stalno kažnjavati«.</s><s>Karadžić ističe da se može razumijeti zavodjenje političkih i vojnih sankcija protiv RS, ali da je podrška SR Jugoslaviji da uvede ekonomske sankcije – »zločin protiv čovječnosti«.</s><s>»Ukoliko Savjet bezbjednosti UN izglasa rezoluciju protiv nas, to će značiti da UN napuštaju nepristrasnu poziciju i svrstavaju se u red naših neprijatelja.</s><s>Mislim da nakon toga naša saradnja sa organima UN uključujući i UNPROFOR, više neće biti moguća«, kaže se u pismu i naglašava da će u slučaju da se uvedu sankcije protiv RS i RS uvesti sve vrste sankcija protiv muslimanske Bosne.</s><s>22. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Portparol UNPROFOR- TIM SPAJSER izjavio je juče da Srbi u Bosni povlače teško oružje oko Sarajeva.</s><s>Pozivajući se na izjave predstavnika UN, Rojters javlja da je Srbima u Bosni zaprjećeno da će biti izloženi vazdušnim udarima aviona NATO-a, pošto je na području oko Sarajeva, u zoni u kojoj je zabranjeno prisustvo teškog oružja primjećeno nekoliko topova.</s><s>Komandant »plavih šljemova« u BiH britanski general MAJKL ROUZ, izjavio je da su se Srbi složili da do ponoću uklone sve oružje za koje je potvrđeno ili se sumnja da se nalazi u okolini Sarajeva.</s><s>23. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimansko vojno i političko rukovodstvo iz Sarajeva cinično traži od Vašingtona dodatno naoružavanje neophodno za nastavak velike ofanzive »SLOBODA 94«, što potvrdjuju učestale posjete na relaciji bivša BIH – SAD, tvrde srpski vojni izvori.</s><s>Zbog odbijanja hrvatskih snaga da se uključe u borbu protiv Srba na hercegovačkom ratištu, Nikšićkoj visoravni, Majevici, Vlašiću i Bihaću dodatnoj mobilizaciji u bivšoj BiH su podlegle muslimanske žene od 16-20 godina.</s><s>23. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Tri aviona NATO-a napala su juče jedan tenk VRS u ekskluzivnoj zoni oko Sarajeva.</s><s>Prema saopštenju NATO-a, cilj napada je uništen, a akcija je izvedena kao odgovor na prethodni atak srpskih snaga na jedno oklopno vozilo UNPROFOR-a i ranjavanje jednog francuskog vojnika iz sastava »plavih šljemova«.</s><s>Glavni štab VRS je odgovorio saopštenjem u kome se kaže da je meta napada bilo civilno stanovništvo u rejonu sela Dobroševići.</s><s>»Zbog sve češćih brutalnih i ničim izazvanih napada snaga NATO-a i UNPROFOR-a na Republiku Srpsku koji su direktna podrška muslimanskim dejstvima prema srpskoj teritoriji, prinudjeni smo da adekvatno odgovorimo po ciljevima, koji će se, kao i mesto i vrijeme naknadno odrediti«... stoji u saopštenju GŠ VRS.</s><s>25. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant Glavnog štaba VRS general-pukovnik RATKO MLADIĆ odgovorio je jutros na jučerašnje pismo komandanta snaga UNPROFOR-a za bivšu Jugoslaviju generala BERTRANA DE LAPRELA i upozorio ga da ne planira nikakve aktivnosti UNPROFOR-a na području RS dok ne pruži uvjeravanja o neutralnosti mirovnih snaga.</s><s>U svom pismu, dostavljenom SRNI, MLADIĆ obavještava DE LAPRELA da su razumljivi pokušaji da se opravdaju »čudne i nerazumne odluke o bezrazložnoj upotrebi avijacije NATO-a koji već treći put zločinački napada na RS i njeno stanovništvo.</s><s>»Očekujem da razumijete i ozbiljno shvatite da ste izgubili mnogo od ugleda koji ste Vi i snage UNPROFOR-a uživali u srpskom narodu, jer ste uprljali ruke krvlju srpske djece koju ste pobili avijacijom NATO-a koja je za račun Muslimana dejstvovala u više navrata«, piše MLADIĆ.</s><s>28. 09. 1994.</s><s>BANjALUKA »Ne insistirajući na neposrednom ukidanju embarga na doturanje oružja muslimanskoj vojsci ALIJA IZETBEGOVIĆ štiti Bila Klintona, koji je zapao u velike teškoće, obećavajući jedan tako opasan potez, ali štiti i sebe, jer zna da bi u protivnom Muslimani definitivno nestali sa prostora bivše BiH«, smatra dr RADOVAN KARADžIĆ.</s><s>28. 09. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimanska vlada je ubijedjena da nastavkom rata, do kojeg bi došlo ukidanjem embarga na oružje u njenu korist, neće dobiti ništa – izjavio je danas za AFP komandant »plavih šljemova« u bivšoj BiH britanski general MAJKL ROUZ.</s><s>On je procjenio da odgađanje naoružavanja Muslimana predstavlja »povoljan razvoj dogadjaja za narode u Bosni, kao i za mirovni proces«.</s><s>»Scenario za nastavak rata podrazumijeva godine priprema«, objasnio je ROUZ.</s><s>30. 09. 1994.</s><s>ZAGREB UNPROFOR je danas protestovao što su snage vlade u Sarajevu na svoj kamion na kojem se nalazio trocjevni protivavionski top stavile oznake UN.</s><s>Portparol mirovnih snaga kapetan FILIP DžERIKO saopštio je da su to bijelo vozilo pripadnici UNPROFOR-a primjetili, a kasnije i fotografisali na području TUZLE.</s>
<s>M. FILIPOVIĆ \| 03. jun 2013. 21:06 Slučaj komandanta Petog korpusa ruši pravosudni sistem Bosne i Hercegovine.</s><s>Ako BiH odbaci predmet, onda RS ima pravo da pokrene istragu i podigne optužnicu BANjALUKA - Tužilaštvo BiH mora konačno da donese odluku u slučaju “Dudaković”, koji ne sme, niti može da zastari.</s><s>Ako ne podignu optužnicu i odustanu od ovog predmeta, onda se stvaraju uslovi da pravosuđe Srpske procesuira komandanta Petog korpusa Armije BiH!</s><s>Ov, za “Novosti”, kaže pravni ekspert Krstan Simić nakon što je istekao rok (1. jun), do kojeg se očekivala odluka Tužilaštva BiH u predmetu “Dudaković”.</s><s>- Ukoliko pravosuđe BiH, koje ima primat u predmetima ratnih zločina, zbog nametnutih zakona, odbaci ovaj predmet, onda pravosudne institucije Srpske imaju pravo da pokrenu istragu i podignu optužnicu protiv Dudakovića - rekao je Simić.</s><s>Iako protiv Dudakovića postoje brojni dokazi i svedočenja koji nedvosmisleno potvrđuju njegovo učešće i odgovornost kao glavnokomandujućeg u zločinima Petog korpusa, optužnica još nije podignuta, a on se slobodno šeta Sarajevom.</s><s>Protiv njega su još 2006. godine tadašnji predsednik i premijer RS, Dragan Čavić i Milorad Dodik, podneli tužbu za ratne zločine nad Srbima u proteklom ratu.</s><s>Međutim, epiloga u ovom predmetu, jednostavno, nema.</s><s>AŽDAJA I HIBRID PREDSEDNIK Srpske Milorad Dodik rekao je da ratni zločini, kao ni zločini protiv čovečnosti, ne zastarevaju.</s><s>On smatra da je sada na Tužilaštvu Srpske da ponovo pokrene pitanje odgovornosti bivšeg generala takozvane Armije BiH Atifa Dudakovića za zločine počinjene nad srpskim stanovništvom u proteklom ratu. - Takvi događaji, zločini i dela ne mogu da zastare.</s><s>Neko je hteo da namerno dovede do ovoga, a to su očigledno Sud i Tužilaštvo BiH.</s><s>Ovaj slučaj pokazuje da je pravosuđe BiH postalo aždaja i hibrid, nametnut odlukama visokih predstavnika, koji troši milione, a nema nikakvih efekata njihovog rada - smatra Dodik.</s><s>U Tužilaštvu BiH “Novostima” je u ponedeljak samo potvrđeno da istraga u ovom slučaju traje.</s><s>Sada se, kako saznajemo, kao novi rok za odluku tužioca pominje 1. jul. - Slučaj “Dudaković” se mora okončati radi interesa pravde, pravosudnog sistema zemlje i, naravno, utvrđivanja istine o zločinima nad srpskim žrtvama.</s><s>Proces traje neopravdano dugo - tvrdi Simić.</s><s>On je naglasio da ovaj predmet baca mrlju na pravosudni sistem BiH. - Sasvim su opravdani razočaranje i nepoverenje porodica srpskih žrtava u rad Suda i Tužilaštva BiH, koji moraju ubrzo da se izjasne o ovom slučaju - tvrdi Simić.</s><s>Mediji su prikazivali video-snimke na kojima se vidi kako Dudaković lično naređuje likvidacije zarobljenih srpskih vojnika i paljenje srpskih sela. - Streljaj na licu mesta!</s><s>Pali sve po redu - komandovao je Dudaković u vojnim akcijama oko Bihaća i Cazina.</s><s>U Srpskoj strahuju da bi cela priča mogla da bude završena podizanjem optužnice protiv nižerangiranih pripadnika Petog korpusa Armije BiH.</s><s>Srpski poslanici u Parlamentu BiH smatraju da su hapšenjem četvorice nižerangiranih pripadnika ovog korpusa zbog sumnje da su počinili zločin nad Srbima u proteklom ratu na području Bihaća i Cazina, pravosudne institucije BiH nastavile da prikrivaju zločin njihovog komandanta Dudakovića!</s><s>Na teret im se stavlja da su 26 zarobljenika srpske nacionalnosti, koje su vozili na razmenu, na različite načine fizički i psihički mučili, te zlostavljali, premlaćivali i mučili na ponižavajuće načine. - Kako je moguće da su vojnici optuženi za ratni zločin, a da Dudaković nije.</s><s>Šta je sa univerzalnim principom komandne odgovornosti? - kaže poslanik SNSD u parlamentu BiH Drago Kalabić.</s><s>Dudakovićev zločin, kažu srpski poslanici, potvrđuje i ekshumacija osam tela srpskih vojnika u krugu kasarne “Adil Bešić” u Bihaću .</s><s>Reč je o likvidaciji zarobljenih srpskih vojnika u ovoj kasarni 1995. godine, o čemu svedoči i pronađena bodljikava žica na posmrtnim ostacima žrtava, a što su nemislosrdno izvršili Dudakovićevi vojnici. http://www.novosti.rs/vesti/naslovna/dosije/aktuelno.292.html:437147-Srpska-sudi-Dudakovicu</s>
<s>RATNI ZLOČINI U BOSNI O KOJIMA SE ĆUTI SARAJEVO - NAJVEĆE STRADALIŠTE SRBA (4)</s><s>Autor Vesti Online</s><s>Petak, 08 oktobar 2010</s><s>30. 09. 2010. 00:00h \|</s><s>Snajper prekinuo dečju igru Devojčice Nataša Učur i Milica Lalović izašle su da se igraju pred zgradom u Novom Sarajevu, i više se nisu vratile kući</s><s>MASOVNA GROBNICA U SELU KRTINE: Eshumirana tela srpske porodice Rosuljaš</s><s>Ubistva srpskih civila u samom Sarajevu obeležila je velika brutalnost.</s><s>U knjizi koja baca novo svetlo na događaje u ovom gradu tokom rata u Bosni i Hercegovini Milivoje Ivanišević je naveo više desetina primera najmonstruoznijih ubistava koja su do današnjih dana ostala potpuno nekažnjena.</s><s>U Ozrenskoj ulici, u urbanom delu grada, pripadnici muslimanskih "zelenih beretki" su 8. juna 1992. u porodičnoj kući Đorđa Draškovića i u okolnim stambenim objektima, bez neposrednog povoda ubili i naneli teške telesne povrede velikom broju civilnih lica srpske nacionalnosti.</s><s>Ivanišević tvrdi da se iz ovog, ali i svih drugih primera izvodi nedvosmislen zaključak da su ti ljudi ubijeni isključivo zato što su Srbi i hrišćani. - Svi zločini su inspirisani jedino nacionalnim i verskim motivima.</s><s>To je bilo dovoljno da im se uskrati život u Sarajevu.</s><s>Kuće i imovina stradalih meštana i njihovih suseda opljačkane su i demolirane.</s><s>U približno istom vremenskom razdoblju u gradu oštećen je istorijski i kulturni spomenik, srpska Saborna crkva iz 1872, opljačkan je i spaljen deo Mitropolije sa bibliotekom značajnih izdanja i publikacija.</s><s>U više navrata granatirana je i srpska crkva Svetih Arhangela Mihaila i Gavrila - navodi Ivanišević.</s><s>Napadi pred nosom Unprofora</s><s>Muslimanski snajperista iz stana vrebao žrtve</s><s>U Starom gradu, samom centru Sarajeva, u Ulici Tome Masarika, između 26. i 27. juna 1992. iz svojih stanova prisilno je isterano i neznano kuda odvedeno više lica srpske nacionalnosti od kojih su neki, nakon izvesnog vremena, nađeni mrtvi.</s><s>Ostalima se izgubio svaki trag.</s><s>Jedna od tih nevinih žrtava, Mirjana - Mira Kečan, nađena je mrtva u reci Miljacki sa povezom na očima.</s><s>U stanove ubijenih i nestalih uselili su se sa svojim porodicama predstavnici muslimansko-hrvatskih vlasti i njihovih policijskih i vojnih formacija.</s><s>Ništa manje stravičan događaj nije ni onaj koji se zbio samo šest dana kasnije u Olimpijskoj ulici.</s><s>I ranije su pohapšeni Srbi dovođeni na linije razdvajanja sa srpskim oružanim snagama da bi kopali rovove i tranšeje za potrebe muslimanskih oružanih formacija.</s><s>Ovog dana je na vojnom kamionu dovezeno pet vezanih muškaraca, zatvorenika iz logora za Srbe koji se nalazio u podrumu zgrade ZAVNOBIH-a.</s><s>Zatvorenike iz logora su dovodili na liniju razdvajanja prema srpskim položajima u naselju Neđarići.</s><s>Tom prilikom insceniran je navodni napad sa srpskih linija odbrane koji je poslužio naoružanoj muslimanskoj pratnji kao povod da otvori vatru iz lakog pešadijskog naoružanja i pobije svih pet vezanih zatvorenika.</s><s>Za ovaj poduhvat stražari su bili nagrađeni gromoglasnim aplauzom muslimanskih žena i dece koji su sve to pratili sa prozora svojih stanova.</s><s>Neizvesna je grobnica tih srpskih civila.</s><s>Sarajevske civilne i vojne vlasti su odavno specijalizovane u skrivanju masovnih grobnica u kojima se nalazi na hiljade nevino pobijenih srpskih žrtava.</s><s>GLEDALI A NIŠTA NISU VIDELI: Patrola unprofora u Sarajevu</s><s>Većina ljudi je stradala u jednom od mnogobrojnih zatvora i logora koje su muslimanske snage otvorile na čitavoj teritoriji Sarajeva.</s><s>U Olimpijskoj dolini Ujedinjenih nacija na Igmanu, na mestu Babin Dol, 6. oktobra, tokom jednog od bezuspešnih primirja, muslimanske snage su iz navodne zaštićene zone OUN izvršile veliki napad.</s><s>Na spavanju su ubili tri bolničarke i osamnaest srpskih boraca.</s><s>Zanimljivo je da su oni, da bi došli do srpskih položaja morali da pređu teritoriju koju su "kontrolisale" i "štitile" snage Unprofora.</s><s>Nakon ovog pokolja, visoki predstavnik OUN zvanično je za zločin "okrivio" i "osudio" muslimansko vojno i političko rukovodstvo, ali muslimanska strana nije snosila nikakve posledice posle toga.</s><s>Milivoje Ivanišević kaže da nije bilo ni "vojnih ili političkih posledica za muslimane osim verbalne osude", mada, prema njegovim rečima, to ne čudi jer su za ovaj pokolj objektivno krivicu snosile i međunarodne civilne institucije i oružane formacije. - One su tu krivicu u prvoj reakciji priznale, ali su u narednim saopštenjima pokušale da je na sve načine zataškaju i prikriju.</s><s>Treba još dodati da je srpska strana planinu Igman predala u posed i pod kontrolu Unprofora, kao još jedan znak pomirljivosti i dobre volje prema zahtevima predstavnika OUN.</s><s>Međutim, kao i u više navrata ranije, Srbi su bili obmanuti, a srpsko poverenje u predstavnike međunarodne zajednice i OUN bilo je ponovo iznevereno.</s><s>Posledica svega toga je masakr preko dvadeset lica srpske nacionalnosti - naglašava Ivanišević.</s><s>I deca neprijatelji</s><s>U poređenju sa drugim žrtvama, ovi srpski borci su poginuli relativno brzo.</s><s>Ivanišević navodi slučaj od 26. maja 1993. godine kada su muslimanske oružane formacije iz sastava Armije BiH izvršile napad na linije odbrane Hadžića kada su zarobili, a potom i ubili četiri srpska borca iz sastava Hadžićke brigade Vojske Republike Srpske.</s><s>Tela pokojnika, posredstvom i zalaganjem predstavnika Unprofora, srpska strana je preuzela tek 23. juna 1993. na groblju Vlakovo.</s><s>Prilikom identifikacije i pregleda spoljnih povreda pokojnika utvrđeno je da su srpski zarobljenici masakrirani uglavnom hladnim oružjem - tupim predmetima i nožem: jednoj žrtvi je prerezano grlo, drugoj odsečena desna strana lobanje, trećoj probijeno teme...</s><s>Verovatno najjeziviji događaj iz rata odigrao se 11. marta 1995. godine ispred zgrade u Ulici Rave Jankovića 67 u Novom Sarajevu.</s><s>Devojčice Nataša Učur i Milica Lalović izašle su ispred svoje zgrade i počele da se igraju "lastiša", stare igre u kojoj se pokazuje spretnost s rastegljivom gumom.</s><s>One su ubijene s dva precizna snajperska hica, a projektili su stigli sa teritorije koju su kontrolisale snage Armije BiH i to najverovatnije iz objekta u Ulici Milutina Đuraškovića 3.</s><s>Ubijeni zbog sijalice</s><s>Srbi su ubijani sa najrazličitijim objašnjenjima, a jedno od najapsurdnijih zbilo se u popodnevnim časovima 8. jula 1992. u Velešičićima kada su pripadnici Centra službe bezbednosti grada Sarajeva, policijske stanice na Marindvoru, provalili u stan, i u vreme ručka, za trpezom, ubili šest članova poznate, imućne i ugledne srpske porodice Ristović.</s><s>Prema izjavi komšija, ubice su duže vreme pratile kretanje žrtava i čekale trenutak kada će se što više Ristovića naći u kući na okupu.</s><s>Obrazloženje ubica bilo je da su članovi ove porodice noću davali svetlosne signale vojnicima Republike Srpske i njihovoj artiljeriji.</s><s>Lažirani izveštaji</s><s>Ako je krivica pobijenih srpskih vojnika bila ta što su nosili oružje, postavlja se pitanje zbog čega do danas niko nije odgovarao za zločin koji se dogodio na Alipašinom polju 7. jula 1995, kada su u svom stanu ubijena tri lica srpske nacionalnosti, i to pripadnici Adventističke crkve.</s><s>Ubili su ih pripadnici vojnih ili policijskih formacija muslimanskog dela Sarajeva, a Milivoje Ivanišević naglašava da je zatim, po "staroj praksi muslimanskih vlasti", zločin pripisan dejstvu srpske artiljerije i srpskih snajperista. - Ti ljudi su ubijeni u stanu na kome ni prozori nisu polomljeni, ali su, po nalazima muslimanskih vlasti, stradali od - srpske granate!</s><s>Žrtve su ekshumirane nakon više od četiri godine, 13.10.1999. iz masovne grobnice na gradskom groblju LAV - ističe Ivanišević.</s>
<s>02. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Juče započeta muslimanska ofanziva na području IGMANA, BJELAŠNICE, RAKITNICE i TRESKAVICE, u okolini SARAJEVA, još uvijek traje – saopštio je Informativni centar Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS.</s><s>Noćas su po Trnovu padale haubičke granate ispaljene sa muslimanskih položaja, iako se ovo mjesto nalazi u zoni od 20km oko Sarajeva, gdje je zabranjena upotreba teškog noružanja.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 03. 10. 1994.</s><s>07. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Unprofor je upozorio bosansku muslimansku armiju da se povuče iz oblasti nedaleko od Sarajeva gdje je u četvrtak izvršen masakr srpskih vojnika ili će se suočiti sa rizikom napada snaga UN iz vazduha i na tlu, javlja ROJTERS.</s><s>»Mi smo im rekli da smo veoma ozbiljni«, izjavio je danas predstavnik UN i dodao: »Nadamo se da će se oni sami povući.</s><s>Ako oni to ne urade, mi ćemo ih pomjeriti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994. 07. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimanske snage izvršile masakr 20 pripadnika VRS, među kojima su četiri bolničarke.</s><s>Unakažena tijela srpskih boraca pronašli su u četvrtak pripadnici UNPROFOR-a.</s><s>Obraćajući se novinarima, JASUŠI AKAŠI je izjavio da je masakr »tragičan incident« i da su tijela poginulih vraćena srpskoj strani.</s><s>Muslimanski napad na srpske vojnike dogodio se neposredno nakon KARADžIĆEVE pritužbe Akašiju da je muslimanska strana u ofanzivi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994.</s><s>07. 10. 1994.</s><s>LUKAVICA Sarajevsko-romanijski korpus VRS upozorio je sinoć da je masakrom nad srpskim vojnicima koji su izvršile muslimanske snage »potpaljeno bure baruta koje preti da zapali ne samo Sarajevo nego i mnogo šire područje«.</s><s>Korpus posebno naglašava da je muslimanska formacija do srpskih položaja stigla »preko zaštićene zone koju su Srbi oslobodili i po nalogu međunarodne zajednice predali na čuvanje UNPROFORU.« IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994. 07. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Danas su obnovljeni redovni letovi UN na sarajevskom aerodromu pošto su Srbi u Bosni povukli pretnje da će pucati na sve avione koji budu koristili ovaj aerodrom, javlja ROJTERS.</s><s>Sporazum o ponovnom otvaranju sarajevskog aerodroma postigli su lider bosanskih Srba RADOVAN KARADžIĆ i specijalni izaslanik generalnog sekretara UN JASUŠI AKAŠI.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994. 07. 10. 1994.</s><s>PARIZ Francuska je sinoć osudila masakr koji su nad vojnicima bosanskih Srba izvršile na Igmanu muslimanske snage i izrazile zabrinutost da bi ta »agresija« mogla izazvati spiralu odmazdi, prenosi FRANS PRES.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994. 07. 10. 1994.</s><s>BRISEL Najuticajniji belgijski dnevnik LIBR BELŽIK« ocjenjuje danas da je muslimanski zločin nad srpskim vojnicima na IGMANU svjesna provokacija kako bi se onemogućilo kretanje ka miru.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. i 09. 10. 1994.</s><s>09. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Da bi skrenule pažnju svjetske javnosti sa zločina na Igmanu koji se desio unutar demilitarizovane zone »muslimansko rukovodstvo nastavlja da ubija ne samo Srbe nego i svoj narod pred unaprijed pripremljenim kamerama.</s><s>Nakon masakra u Ulici Vase Miskina i na Markalama, juče je insceniran srpski napad na tramvaje kod Tehničke škole u Sarajevu« - navodi se u saopštenju Informativne službe Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 10. 1994. 09. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske MOMČILO KRAJIŠNIK optužio je muslimanske formacije i mirovne snage UN za masakr nad 20 srpskih boraca u zaštićenoj zoni u okolini Sarajeva i najavio da srpska strana ne može biti pasivna poslije ovih događaja.</s><s>»Naši potezi mogu biti različiti, od toga da sami kaznimo Muslimane, do toga da otkažemo gostoprimstvo UNPROFOR-a koga stavljam na potpuno istu ravan kao krivca za ovo što se desilo, ukoliko ne preduzmu radikalne korake protiv Muslimana«, precizirao je KRAJIŠNIK u izjavi beogradskom dopisniku SRNE.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 10. 1994. 10. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Mirovne grupe UN su dužne da prinude muslimanske formacije na povlačenje iz delimitarizovane zone na Igmanu i vrate ih na položaje iz avgusta 1993. godine kada je VRS predala IGMAN i BJLAŠNICU na čuvanje UNPROFOR-u, a ne Muslimanima.</s><s>Ukoliko se Muslimani potpuno, bez ostatka i bezuslovno ne povuku iz zone pod zaštitom UNPROFOR-a, srpska vojska će ponovo preuzeti kontrolu nad ovim područjima.</s><s>Osim u ovoj Sarajevskoj zoni, RS će možda UNPROFOR-u u cjelini otkazati gostoprimstvo i boravak na prostorima bivše BiH, istakao je dr RADOVAN KARADžIĆ sinoć u izjavi za Srpsku radio-televiziju – studio Sarajevo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 10. 1994.</s><s>13. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Načelnik Glavnog štaba VRS general-potpukovnik MANOJLO MILOVANOVIĆ danas je, uoči susreta sa načelnikom štaba UNPROFOR-a za bivšu BiH generalom J. B. BRIKMANOM izjavio da je »muslimanska strana odbila dogovorenu inspekciju IGMANA I BJELAŠNICE jer se njihove jedinice još nalaze unutar ove demilitarizovane zone Sarajeva«.</s><s>Optužujući UNPROFOR da do danas nije ispoštovao nijedan sporazum, načelnik GŠ VRS je naglasio da će nakon roka koji je dogovoren s komandantom UNPROFOR-a za bivšu BiH generalom MAJKLOM ROUZOM – 20. oktobra srpske strane uzvratiti silom i vratiti muslimanske jedinice na položaje ucrtane 09. februara 1994. godine.</s><s>»Ukoliko UNPROFOR do 20. oktobra ne realizuje sve potpisane sporazume srpska strana će prekinuti odnos s trupama UN« - najavio je general MILOVANOVIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 10. 1994. 13. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO U poslednje vrijeme na prostorima bivše BiH primjećen je pojačan priliv pripadnika raznih ekstremnih terorističkih grupa islamsko-fundamentalističke orijentacije, koji se najčešće legitimišu kao pripadnici raznih humanitarnih organizacija, novinskih kuća, UNPROFOR-a, ali i kao pripadnici muslimanske vojske, javio je u podnevnoj emisiji vijesti hrvatski radio Herceg-Bosne.</s><s>Komentator Hrvatskog radija ističe da se dobrovoljni iz islamsih zemalja nalaze na području VAREŠA, KONjICA, I ZENICE, te da se najčešće nalaze na frontu uključeni u direktne borbe sa pripadnicima VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 10. 1994. 18. 10. 1994.</s><s>TORONTO Prvi komandant mirovnih snaga UN za bivšu BiH kanadski general LUIS MEKENZI izjavio je danas u ekskluzivnom intervjuu za SRNU da je bosanskim Muslimanima »embargo na uvoz oružja praktično davno ukinut, jer su samo prošle godine uzeli oružja u vrijednosti od dvije milijarde dolara«.</s><s>»Embargo ima mnogo rupa, posebno nakon ponovnog uspostavljanja hrvatsko-muslimanske koalicije, što je omogućilo otvaranje puteva za dopremanje oružja«, rekao je general MEKENZI koji je na dužnosti komandanta UNPROFOR-a u bivšoj BiH bio od marta do avgusta 1992. godine.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 10. 1994.</s><s>24. 10. 1994.</s><s>PALE Snage bosanskih Muslimana ubile su 11 srpskih vojnika i isto toliko ranile u napadu na vojni kamion unutar demilitarizovane zone na Igmanu, javlja danas ROJTER pozivajući se na izvore VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 10. 1994. 24. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimanske snage su, i pored datih obećanja da će napustiti zonu pod zaštitom mirovnih snaga UN na IGMANU, u subotu uveče iz tog područja otvorile vatru po vozilu VRS, koje se kretalo na srpskoj teritoriji prouzrokujući nove žrtve u redovima VRS – kaže se u saopštenju Informativne službe GŠ VRS.</s><s>U saopštenju se ističe da je ovaj zločin utoliko teži što se desio iz »zaštićene zone«, koju bi trebalo da kontroliše UNPROFOR.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 10. 1994. 25. 10. 1994.</s><s>KLIVLEND Američka agencija ASOŠIJETED PRES po prvi put otvoreno priznaje da muslimanska armija, svojim aktivnostima, pokušava da isprovocira srpske napade u »ekskluzivnoj zoni« Sarajeva, javlja dopisnik SRNE.</s><s>»Muslimanske snage prave nove rovove u »ekskluzivnoj zoni« ne bi li isprovocirali srpski odgovor« - prenosi agencija izjavu portparola UNPROFOR-a u Sarajevu TIMA SPAJSERA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 10. 1994.</s><s>25. 10. 1994.</s><s>BANjALUKA Komandant mirovnih snaga za bivšu Jugoslaviju general BERTRAN DE LAPREL izjavio je za pariski »MOND« da postoje velike razlike između Ujedinjenih nacija i NATO-a u pogledu rješavanja krize u bivšoj BiH.</s><s>DE LAPREL je naglasio da je NATO »vojna organizacija koja pokušava da odredi neprijatelja, da demonstrira sopstveni vojni uticaj i ostvari pobjede«.</s><s>On je, prema »MONDU«, pored srpskih i muslimanskih snaga, označio i NATO kao prijetnju uspjehu misije UN u bivšoj BiH.</s><s>»Zadatak UN je održavanje mira i pokušaj da se on ostvari«, istakao je DE LAPREL.</s><s>»Funkcioneri NATO-a i UN se već duže vrijeme ne slažu koji je najbolji način za rješavanje krize u bivšoj BiH, jer se njihovi stavovi iz osnova razlikuju i nema izgleda da će biti lako riješeni«, ističe »MOND«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 10. 1994. 28. 10. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa VRS general-major DRAGOMIR MILOŠEVIĆ izdao je jutros naredjenje svim komandantima brigada da o svakom napadu Muslimana odmah obavijeste snage UN, a potom uzvrate na napad po odobrenom cilju u muslimanskom dijelu Sarajeva.</s><s>»Odmazdu ne činite bez razloga i nikada vatru ne otvarajte prvi.</s><s>Naša je obaveza da predstavnici vojnog vrha generali GVERO, MILOVANOVIĆ i BORIĆ, komandant 2. krajiškog korpusa.</s><s>Opštine zahvaćene agresijom predstavljali su predsjednici opština, izvršnih odbora i SDS-a.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 10. 1994.</s>
<s>Jelena GUSKOVA \| 29.05.2011 \| 14:35 Hapšenje generala Mladića – jedna je od najsramnijih stranica srpske istorije.</s><s>Političari u istoriji opstaju po onome, što su učinili za svoj narod.</s><s>Ali generacije ih često ne pamte po tome.</s><s>Tako je Miloš Obrenović ostao upamćen zato što je ubio vođu Prvog srpskog ustanka Karađorđa – faktički svog suparnika, umesto da ga pamte po onome, šta je učinio za autonomiju Srbije.</s><s>Slobodana Miloševića će zapamtiti po njegovoj hrabroj borbi u Tribunalu za čast i dostojanstvo Srbije i Srba, mada se ceo zapadni svet trudio da ga ocrni kao diktatora i ubicu.</s><s>Takvih primera ima baš mnogo.</s><s>Boris Tadić, sadašnji predsednik Srbije, u istoriji će ostati kao političar slabog karaktera koji je Hagu predao Radovana Karadžića i generala Mladića.</s><s>Zato sada ceo svet slavi pobedu nad zločincem planetarne veličine: Sarajevo ga naziva „hitlerski fašista“, Zagreb – „ubica stotina Hrvata“, Turska zahteva hitno kažnjavanje, a australijska televizija priča da je on terao roditelje da jedu svoju decu.</s><s>U Srbiji političari likuju, misleći da su preskočili poslednju prepreku na putu ka Evropi, ali nezavisni srpski mediji govore o sumraku vlasti, izdaji, nepoštenju političke elite.</s><s>U mnogim gradovima patariote izlaze na ulice.</s><s>Pijace su postale mesto diskusija i ocenjivanja najvažnijeg događaja – nigde se ne može čuti reč odobravanja za postupak vlasti.</s><s>Beograd je još uvek preplavljen policijom, a to znači da vlast shvata šta je učinila.</s><s>Svet likuje ne udubljujući se u suštinu onoga što je učinjeno.</s><s>U ljudske glave su uterani šabloni o krivici Srba za sve što se dešavalo na Balkanu tako da skoro svi pišu po šemi, često i ne znajući o čemu ili o kome pišu.</s><s>Mi koji proučavamo događaje na Balkanu, koji dobro znamo dokumente, činjenice, političke lidere, vojne komandante, hronologiju događaja – mi odlično znamo šta se u stvari dešavalo u vreme rapada Jugoslavije, a mnogo smo pisali i o Generalu, i o njegovom okruženju.</s><s>Dobro nam je poznata i politička pozadina osnivanja Tribunala, kao i antisrpska kampanja mnogih evropskih i svetskih institucija.</s><s>Borba koja se vodi oko Generala, to je borba dobra i zla, patariotizma i izdaje, vernosti osećanju dužnosti i neprincipijelnosti, oficirskoj časti i besčašću.</s><s>General je odavno postao legenda.</s><s>„Dejli telegraf“ ga je uključio u spisak tridesetorice najpoznatijih savremenih vojskovođa, podvlačeći istovremeno da ga oficiri, koji su sa njim pregovarali, smatraju za genija taktike, mada i suludosti.</s><s>U toku rata sa njim su tražili da razgovaraju i političari, i novinari, ali najviše vojna lica – mirotvorci iz „plavih šlemova“.</s><s>Protivnici su ga se plašili, a Srbi bogotvorili.</s><s>Obožavali su ga zbog poštenja, visokog profesionalizma, hrabrosti, zbog ljubavi i posvećenosti Otadžbini i humanizmu.</s><s>Njegove devize su, kako je sam govorio, bile – dostojanstvo, čast, vera i sloboda.</s><s>Gde god je mogao General je spasavao ljude, pri čemu je pomagao i Srbima, i Hrvatima, i muslimanima.</s><s>Ja sam se nekoliko puta srela sa njim.</s><s>On poseduje fenomenalno pamćenje, poznaje rusku poeziju i prozu.</s><s>Ratko Mladić je i predivan pripovedač.</s><s>On je znao živopisno da prikaže scene ručka se engleskim lordom, susrete sa američkim vojnim atašeom na stepeništu ruskog Ministarstva za inostrane poslove u Moskvi, razgovore s francuskim generalima.</s><s>U ophođenju sa ljudima General je jednostavan, pametan, obrazovan, zna koliko vredi, predstavlja visokog vojnog profesionalca, ali ima životnu poziciju koja ga zbližava sa običnim seljakom.</s><s>Njegova životna filozofija je jednostavna: srpski narod je u svojoj istoriji mnogo patio, preživeo je nekoliko genocida, ali je uvek praštao i ostajao i dobar, i prema komšijama dobronameran.</s><s>Do samog kraja narod nije verovao da tragedija može da se ponovi.</s><s>I u ovom ratu srpski narod je ponovo nastradao, ponovo je nad njim vršen genocid.</s><s>„Učiniću sve, da se ovo nikada ne ponovi.</s><s>Srpski narod u BiH će živeti u samostalnoj državi.“ Tako sam ja, razgovarajući sa oficirima i vojnicima shvatila da njega ne „vole“ – oni od njega prave božanstvo.</s><s>Njegova sposobnost ratovanja je Srbima u BiH ulivala nadu da će oni imati svoju državu.</s><s>Tako se i desilo.</s><s>Danas Republika Srpska u Bosni i Hercegovini postoji samo zahvaljujući politici Radovana Karadžića i veštini ratovanja generala Mladića.</s><s>Ljubav vojnika prema njemu i vera naroda u njega su činili da je on bio siguran u pravilnost onoga, što je radio.</s><s>Jako mi je žao što je danas, kako bi ugodili onima koji su rušili i uništavali Jugoslaviju, vlada Srbije organizovala hajku na onoga koga bi morala da slavi kao heroja, da ga veliča kao pobednika i da ga smatra za pravog zaštitnika Otadžbine.</s><s>Cilj izvedene, toliko ružne akcije, je shvatljiv: o tom cilju u Srbiji govore svi krugovi: mi ćemo vama Generala, a vi ćete nama mesto u Evropskom savezu, i to brzo, odmah!</s><s>Kako da ne!</s><s>I evropljani i Amerikanci imaju u rezervi još mnogo uslova koji će jako brzo biti dostavljeni Beogradu.</s><s>Jedan od njih je priznanje nezavisnosti Kosova.</s><s>Pre nekoliko dana je ambasador SAD na Kosovu Kristofer Del izjavio da priznanje realnosti nezavisnog Kosova predstavlja preduslov za razmatranje pitanja o prijemu Srbije u EU [1].</s><s>A posle toga – još ceo spisak uslova koji čekaju da dođu na red: nezavisnost Vojvodine, autonomija južnih oblasti Srbije, stupanje u NATO. [1] Ima li još naivnih koji veruju u EUtopiju? // Dveri.</s><s>25 maj 2011.</s><s>Režim dostupa: http://www.dverisrpske.com/sr-CS/ http://srb.fondsk.ru/news/2011/05/29/srbiia-sumrak-vlasti-senka-beschashha....html</s>
<s>Od kako su se Srbi 11. jula 1995. godine, oružjem kao što su i isterani, vratili u Srebrenicu počele su da kruže priče o velikom broju ubijenih muslimana, iznad svega nedužnih muslimanskih civila, staraca, žena i dece.</s><s>Vremenom su te brojke neprestano umnožavane i konačno dostigle tolike razmere da danas, ne samo haški Tribunal, muslimanske verske i civilne vlasti, što se moglo očekivati i što je možda i logično, već i zvaničnici drugih država, često govore o genocidu.</s><s>Tu su i veoma brojne, pogotovo sarajevske i beogradske, od Sorosa finansirane, nevladine organizacije koje ovu tezu na razne načine podgrevaju, veličaju i stalno drže u žiži interesovanja.</s><s>Mrtvi se koriste za sve što je potrebno, a pre svega za vlastitu promocuju i ono od čega mnoge nevladine organizacije i zaposleni u njima žive.</s><s>Mrtvi muslimanski borci Srebrenice su, sada konačno ni krivi ni dužni, prisutni u raznim kombinacijama onih koji ih nikada nisu poznavali, a danas ih stalno i bez ikakvog emocionalnog osnova svojataju i „brane“.</s><s>Nametnuti kult Srebrenice kao da još uvek bdi nad našom savešću i postaje metafora gotovo nezamislivog i, povrh toga, čak genocidnog zločina Srba nad nedužnim meštanima tog u bosanskim gudurama i bespuću zagubljenog gradića.</s><s>Muslimanski pohodi do aprila 1993.</s><s>Prema jednom od zaplenjenih dokumenata Armije BiH, koji ćemo još pominjati, stoji doslovice „Krajem januara i početkom februara 1993. god. u zoni odgovornosti 8. OG stvorena je velika povezana slobodna teritorija sa centrom u Srebrenici koja je obuhvatila 95% prostora opštine Srebrenica, 90% prostora opštine Bratunac, 60% prostora opštine Vlasenica i 50% prostora opštine Zvornik.</s><s>Takođe, uspostavljena je direktna fizička veza sa OS regije Žepa.“[1] Muslimani su u to vreme, po istom izvoru, u navedrenim opštinama zaposeli preko 850 km2.</s><s>Taj njihov nesporan vojnički uspešan poduhvat prouzokovao je skoro potpuno uništavanje srpskih naselja i pomor meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Samo u srebreničkoj i bratunačkoj opštini od 93 naselja u kojima su živeli i Srbi uništeno je njih 82 (izuzev sela Crvica, Liješće, Petrića i Skelani u Srebreničkoj opštini, a u bratunačkoj opštini pored samog grada sačuvana su i sela: Dubravice, Jelah, Krasanovići, Pobrđe, Polom, Rekovac, Repovac i Slapašnica)[2].</s><s>Tom broju treba dodati i oko 20 uništenih srpskih sela i zaselaka u opštinama Vlasenica i Zvornik.</s><s>[3] Od 9.390 Srba u istom području Srebrenice u svojim kućama, posle ovog muslimanskog pohoda, ostalo je njih 860 ili samo 9%, a u Bratuncu od 11.500 meštana srpske nacionalnosti ostalo je samo 5391 ili 47% i to najviše zahvaljujući Srbima nastanjenim u samom opštinskom centru (3.021 lice).</s><s>Uspehu muslimana najviše je doprinelo ilegalno, ali blagovremeno organizovanje paravojnih oružanih formacija koje su se snabdele oružjem iz magacina rezervnog sastava milicije i teritorijalne odbrane.</s><s>Pored toga veliki broj njih, procena je oko 10000 iz BiH, upućen je na obuku u Obrazovni centar Republike Hrvatske.</s><s>U Hrvatsku je ilegalno i iz ovog kraja otišlo blizu hiljadu mladića.</s><s>U pismu Izvršnim odborima SDA dato je uputstvo za slanje kandidata za navedenu obuku.</s><s>Rečeno je da svako mora da ima „uput stranke, i dr.“ To već znači da se formirala stranačka oružana formacija.</s><s>[4] Februara 1992. iz magacina TO fabrike akumulatora izvukli su i u svoja sela odvukli čak i jedan trocevni protivavionski top kalibra 22 mm.</s><s>Deo pešadijskog naoružanja kupili su od sredstava narodnog zajma koji je u BiH bio raspisan za povećanje broja radnih mesta u privrednim preduzećima.</s><s>Istina, to je učinjeno tajno i samo u firmama u kojima su direktori bili muslimani.</s><s>Od povlačenja JNA iz BiH 19. maja 1992. godine do formiranja Drinskog korpusa Vojske Republike Srpska 1. novembra iste godine odbrana srpskih sela prepuštena je samim meštanima koji nisu bili su stanju da se efikasno suprodstave brojčano neuporedivo jačim muslimanskim formacijama.</s><s>Tada stvorena brojčana superiornost muslimanskih u odnosu na srpske oružane formacije bila je prisutna sve vreme rata.</s><s>A kao što su muslimani preuzeli oružje iz magacina policije i TO tako su i Srbi preuzeli, ponekada i na silu, znatan deo naoružanja, vozila, municije, sanitetskog materijala, inženjerske opreme, ostalih tehničkih sredstava i radio stanica od jedinica JNA koje su se povlačile u Jugoslaviju.</s><s>Pohod muslimana na srpska sela bio je neka vrsta njihovog svenarodnog pokreta.</s><s>Posle boraca u osvojeno selo bi, kao drugi i treći ešalom, nagrnuli njihovi rođaci, komšije i prijatelji, tzv. civili: žene, deca, starcni, sa najraznovrsnijim oruđima i alatima i oni bi svojim kućama odnosili sve što se može odneti.</s><s>Prema uvidu u statističke podatke o stočnom fondu pojedinih sela i izjavama izbeglih meštana muslimani su pri tim osvajanjima opljačkali 7.200 goveda, 16..200 ovaca i 38000 odrasle živine.</s><s>Iako je nepoznato koliko je odneto žitarica, pre svega pšenice i kukuruza, sa sigurnošću se može tvrditi da je toga bilo dovoljno ne samo za zamsku ishranu, već i za narednu setvu.</s><s>Uostalom, to se videlo u proleće 1993. po zasejanim poljima.</s><s>[5] Ako bi se govorilo o gladi onda je ona mogla da ugrozi samo opljačkana srpska sela i izbeglo srpsko stanovništvo.</s><s>Najgore su u tim akcijama prolazili uhvaćeni Srbi.</s><s>To su uglavnom bili stare ili bolesne, duhovno i fizički hendikepirane, nepokretne osobe, ponekada i ranjenici, ali sudbina im je, skoro bez izuzetka, bila ista.</s><s>Dotukli bi ih muslimanski „civili“ alatima koje su nosili da bi obijali kuće: sekirama,</s><s>pajserima, motkama...</s><s>Neke od tih žrtava spaljene su zajedno sa kućama u kojima su zatečeni.</s><s>Međutim, i pored velikog stradanja Srbi su u srebreničkom kraju već bili pod snažnim pritiskom propagande koja je na taj način prikrivala njihova stradanja i muslimanske zločine.</s><s>Srebrenički muslimani pred porazom</s><s>Po formiranju i konsolidaciji komandi i jedinica Drinskog korpusa, prvih meseci 1993. god. počela je srpska protivofanziva koja je preokrenula ratnu situaciju i prouzrokovala više uzastopnih muslimanskih poraza.</s><s>U suštini to je bila iznuđena srpska akcija sa ciljem da se oslobode izgubljena sela i izbeglicama omogući povratak.</s><s>Uspehu je, i pored dosta skromnih ljudskih potencijala kojima je raspolagao korpus i bezmalo sve brigade, u največoj meri doprineo školovan, visokoobrazovan komandni kadar, koji je obezbedio efikasno korišćenje raspoloživog naoružanja i izvanredno planirane akcije.</s><s>[6] U aprilu 1993. zapretila je opasnost od sloma i mogućeg konačnog uništenja muslimanskih oružanih formacija.</s><s>To je bio neposredan povod da se, pod vidom zaštite civilnog stanovništva, Srebrenica stavi pod zaštitu UN.</s><s>Sigurno da je i muslimanima i njihovim zaštitnicima teško pao poraz i izgon koji su doživeli sa najvećeg dela prostora koji su osvojili tokom prethodne godine.</s><s>Kad su se Srbi vratili u svoja sela mogao se bolje videti obim njihovog razaranja i stradanja.</s><s>U razdoblju od aprila 1992. do aprila 1993. ubijeno je više od hiljadu meštana srpske nacionalnosti, a od tog broja preko trećine žrtava je stradalo od hladnog oružja, spaljeno i masakrirano.</s><s>O tome je Jugoslovenska vlada posebnim Memorandumom, koji je 2. juna 1993. predao ambasador Dragomir Đokić, obavestila Generalnu Skupštinu i Savet bezbednosti OUN.</s><s>[7] Međutim, Memorandum se odnosio samo na dve opštine (Bratunac i Srebrenica i na srebreničko selo Skelani sa okolinom).</s><s>Izostavljena su stradanja Srba u rubnim područjima opština Vlasenica i Zvornik na čijoj teritoriji su dejstvovale iste muslimanske jedinice.</s><s>Kao i u samom gradiću Srebrenici.</s><s>Do dramatično potresnih saznanja došlo se pri otkopavanju masovnih grobnica na Glođanskom brdu i ostalim lokalitetima u zvorničkoj opštini [8].</s><s>Tu su muslimani na veoma svirep način, u stilu islamskih „svetih ratnika“ ritualno, džihadski, uglavnom hladnim oružjem, ubili skoro 250 civila i zarobljenika iz okolnih srpskih sela, a najviše iz srpskih zaselaka sela Kamenica.</s><s>[9] Za taj podvig komandant Naser Orić sa još devet svpjih uglednih saboraca odlikovan je Ukazom predsednika BiH g. Alije Izetbegovića najvišim odlikovanjem Armije BiH „Zlatnim ljiljanom“.</s><s>Konačan spisak srpskih žrtava srebreničkog kraja, koji se zove Birač, i nalazi se u zoni odgovornosti 8. taktičke grupe Armije BiH sa sedištem u Srebrenici i pod komandom N. Orića, utvrđen je znatno kasnije, a objavljen je povodom deset godina od oslobođenja Srebrenice u dva navrata, prvo u specijalnom prilogu najčitanijeg beogradskog lista „Večernje novosti“ od 13. juna 2005. god, a potom i u izdanju samo za BiH, u ukupnom tiražu od preko 400.000 primeraka.</s><s>U isto vreme u izdanju Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom iz Beograda, odštampana je i posebna brošura sa imenima istih žrtava i dostavljena na preko hiljadu adresa pretežno raznih stranih misija i međunarodnih organizacija u BiH i Srbiji.</s><s>Navedeni spisak sadrži imena 3.262 srpske žrtve.</s><s>Za godinu i po dana ni jedno ime nije osporeno.</s><s>Spisak je nesporan pored ostalog i zato što su, često i sa zakašnjenjem, navedeni pokojnici sahranjeni uz prigodne crkvene obrede, a njihova imena nalaze se i u evidencijama sveštenika koji su ih sahranili.</s><s>Fotografije večine srpskih žrtava srebreničkog kraja, odnosno Birča, izložene su i u spomen-sobama onih opštinskih centara koji se nalaze na teritoriji Republike Srpske.</s><s>I u nekim privrednim organizacijama, kao i u večini opštinskih centra RS, podignuti su spomenici ili spomen ploče sa imenima lokalnih srpskih žrtava.</s><s>Zaštićena zona Kad je došao kraj muslimanskim osvajanjima i zločinima u srebreničkom kraju i ovom delu srednjeg podrinja početkom proleća 1993. god. nastala je panika i strah i među civilima i među borcima.</s><s>Najviše su se plašili da im može da bude uzvračeno istom merom.</s><s>Tada se, dosta neočekivano, javio močan zaštitnik koji ih je ne samo spasao od konačnog poraza, već i slobodio odgovornosti za počinjene zločine, a ubrzo potom pred svetskom javnošću pretvorio u nedužne, gladne mučenike bez krova nad glavom i željne hleba.</s><s>Kao jedan od dokaza za takvo stanje lansiran je lažan izveštaj, ili bolje rečeno krajnje providan propagandni pamflet, britanskog lekara Simona Mardela iz Svetske zdravstvene organizacije da u Srebrenici dnevno umire 20-30 ljudi.</s><s>[10] Znači na stotine mesečno, a toliko mrtvih, vojnika i civila zajedno, nisu imali muslimani od početka rata do tih dana aprila 1993. god.</s><s>Čak i Naser Orić u svojoj knjizi navodi na su za dve i po godine imali samo 1912 mrtvih.</s><s>[11] Zbog lažnih izveštaja, koje je stalno lansirao u svet preko amaterskih radio stanica, pomenutog lekara je general F. Morion konačno morao da otera iz Srebrenice.</s><s>Srpska strana, svesna obmane i napora da se sačuva muslimanska vojska, a ne stanovništvo, pristala je da obustavi svoje oružane akcije.</s><s>Savet bezbednosti je 16. aprila 1993. doneo Rezoluciju 819 i Srebrenicu proglasio za zaštićenu zonu.</s><s>Srbima i muslimanima je dato u zadatak da Srebrenica bude bezbedna.</s><s>Istog dana i Predsednik Republike Srpske dr Radovan Karadžić, poštujući Rezoluciju SB, izdao je naređenje da se obustave sva dalja dejstva Vojske Republike Srpske po Srebrenici i oko Srebrenice, osim onih u nužnoj odbrani.</s><s>[12] Na žalost, slično naređenje nikada nije stiglo ni od Predsednika BiH, ni od Glavnog štaba Armije BiH. (To se može tumačiti i kao prvi signal da muslimani neće poštovati Rezoluciju i neće pristati na razoružavanje.) Narednog dana u grad je ušla kanadska formacija UNPROFOR-a jačine jedne čete sa 143 vojnika.</s><s>Dva dana posle usvajanja Rezolucije 819 SB (18. aprila 1993. god.) generali Ratko Mladić sa srpske strane i Sefer Halilović sa muslimanske strane sporazumeli su se posle mukotrpnih i dugih pregovora, koji su trajali bez prekida skoro četrnaest časova, da muslimani svoje naoružanje ipak ne predaju jedinicama VRS, što je bio prvobitni zahtev generala R. Mladića, već UNPROFOR-u i to najkasnije 72 časa po dolasku Kanađana u Srebrenicu.</s><s>Takođe je dogovoreno da se izvrši razmena zarobljenika i da Srbi dozvole muslimanima da helikopterima evakuišu oko 500 svojih ranjenika i bolesnika.</s><s>[13] Taj gest je bio još jedan dokaz tolerantnosti srpske strane na šta muslimanska strana ni jednom nije odgovorila na isti način.</s><s>Naprotiv, narednog dana posle sklapanja primirja i proglašenja tog područja za zaštičenu zonu muslimani su na prevaru na dve različite lokacije iz zasede ubili šest srpskih boraca, a još više njih ranili.</s><s>[14] I posle ovog njihovog verolomnog čina general Ratko Mladić je ostao pri ranijoj odluci da muslimani sa srebreničkog područja mogu slobodno evakuisati svoje ranjene i bolesne borce.</s><s>Generali Ratko Mladić i Sefer Halilović u dokumentu koji su potpisali 8. maja 1993. god.utvrdili su da granica područja demilitarizovane zone ostane „u okviru trenutnih linija konfrotacije“, a to je, prema stanju na terenu, bilo otprilike u dužini oko pet i po i u širini oko dva i po kilometra.</s><s>[15] Toliku teritoriju mogle su efikasno da štite i kontrolišu jedinice UNPROFOR-a prosečne jačine jednog kombinovanog pešadijsko-motorizovanog bataljona. (U dokumentu je predviđena manja jedinica „bar jedne čete sa štabom i logistikom“.) U istom dokumentu dogovoreno je: „Predaja naoružanja (muslimanskog, naravno, napomena autora) će biti nagledana od strane tima od tri oficira obeju strana zajedno sa oficirom UNPROFOR-a, koji će odrediti mjesto gde će predaja biti obavljena“.</s><s>[16] Isto tako je definisano da: „Nijedan vojnik (odnosi se na obe strane, napomena autora) koji je u ili koji želi ući u DMZ, osima pripadnika UNPROFOR-a, ne smije imati oružje, eksploziv ili municiju.“[17] Međutim, ne poštujući postignuti dogovor od 8. maja 1993. god. muslimani nikada nisu pristali da se formira komisija koja će nadgledati razoružanje niti su zabranili nošenje, pa i upotrebu oružja, u demilitarizovanoj zoni.</s><s>Na to se oglušio i UNPROFOR.</s><s>Muslimani su odbili da se povinuju i utvrđenim granicama.</s><s>Oni su u svojoj vlasti i dalje držali, čak i proširili, teritoriju koja se protezala na oko 150 km2 i koja je, pored Srebrenice, delimično ili u celini obuhvatala i sela Babuljice, Bajramovići, Bostahovine, Brakovci, Bučinovići, Bučje, Donji i Gornji Potočari, Dimnići, Dobrak, Fojhar, Gladovići, Karačići, Krušev Do, Kutuzero, Likari, Lipovac, Luka, Ljeskovik, Međe, Miholjevine, Milačevići, Močevići, Opetci, Osatica, Osmače, Pale, Palež, Pečišta, Podgaj, Postolje, Poznanovići, Prohići, Rađenovići, Skenderovići, Slatina, Sućeska, Staroglavice, Sulice, Šubin, Tokoljak, Žedanjsko.</s><s>Pored navedenih čisto ili, ponekada, pretežno muslimanskih sela oni su pod svojom vlašću, ili bolje rečeno pod okupacijom, držali i više srpskih ili pretežno srpskih sela i zaselaka: Čićevci, Gostilj, Mala Daljegošta, Međe, Močevići, Osredak, Obadi, Postolje, Podravanje, Pribidoli, Pusmulići, Radoševići, Ratkovići, Viogor, Radovčići, Sase.</s><s>Toj zoni priključeno je i više sela bratunačke opštine: Pirići, Jaglići, Blječeva, Zagoni, Zapolje...</s><s>U srpskim selima skoro i nije bilo nastanjenih muslimana, ali su bila pod kontrolom njihovih oružanih formacija i Srbima nije bio moguć povratak.</s><s>Drugačije rečeno muslimani su se ponašali kako su hteli i kako je njima odgovaralo.</s><s>Oni su sve vreme nastojali da budu zaštićeni, ali nikako i razoružani.</s><s>Za kontrolu i zaštitu tako velikog područja više nije bila dovoljna jedinica jačine bataljona, već znatno brojnije oružane formacije koje UNPROFOR nije bio u stanju ili nije hteo da obezbedi.</s><s>Uostalom, apsurdno je da neko štiti toliko jake i brojne muslimanske oružane formacije.</s><s>Slična je, najverovatnije, bila i procena komande UNPROFORA.</s><s>Znalo se da je u okupiranim srpskim selima sve uništeno, ali se nije znalo zašto Srbima nije obezbeđena mogućnost povratka.</s><s>To što su muslimani okupirali i držali srpska sela nije izazvalo očekivanu reakciju ni komande UNPROFOR-a ni visokog predstavnika OUN za Bosnu i Hercegovinu.</s><s>Okupacija i zadržavanje u zaštičenoj zoni srpskih naselja bilo je za civilne i vojne vlasti Republike Srpske neobjašnjivo i van svih dogovorenih normi.</s><s>Stekao se utisak da je zona zaštićena i od povratka Srba u svoja sela i u svoje kuće.</s><s>OUN leglo nečasnih postupaka protiv Srba Niko nije pretpostavljao da se središte prikrivanja muslimanskih zločina, lansiranja i širenja lažnih optužbi, čak i konkretnih akcija protiv Srba nalazi u administraciji UN.</s><s>Kad su međunarodne institucije u pitanju dugo se, ne bez razloga, verovalo da je glavni, ponekada i jedini, nosilac toga Haški Tribunal.</s><s>Za razliku od međunarodnih institucija i OUN, za koje se pretpostavljalo da su neutralni, znalo se da države članice NATO saveza, predstavljajući se pred javnošću kao međunarodna zajednica, sve vreme podržavaju seceonističke pokrete kojima je, kao i onima koji ih podržavaju, prst u oku predstavljala srpska nacija.</s><s>Razlike u njihovom ponašanju prema Srbima u Jugoslaviji ili prema Srbima u BiH nije bilo.</s><s>Istina, neke države su u tome bile nešto mekše, ali ih nije bilo mnogo.</s><s>Iznenađenje je saznanje da OUN nisu neutralne i da podržavaju muslimansku stranu.</s><s>Do tog otkrića se stizalo veoma dugo, skoro deset godina, i uz stalnu sumnju da li je moguće da je to istina.</s><s>Ne ulazeći u motive i podsticaje za takvo ponašanje zadržaćemo se samo na nekim konkretnim slučajevima koji su vezani za srebrenička zbivanja.</s><s>Šta je u režiji OUN rađeno na ostalim prostorima bivše Jugoslavije tek treba ispitati.</s><s>U Zagrebu je već 21. aprila 1993. samo pet dana pošto je Srebrenica proglašena za zaštičenu zonu, komandant UNPROFOR-a švedski general Valgren objavio da je dimilitarizacija završena.</s><s>„Na osnovu raporta koji sam dobio od svojih oficira u Srebrenici, mogu da potvrdim da je danas u podne grad demilitarizovan.“[18] On se, profesionalno i oficirki časno, ogradio.</s><s>Čak je navedeno da je demilitarizacija završena u podne.</s><s>Ako to nije istina krivi su oficiri koji su ga obavestili.</s><s>U stvari, na podsticaj SAD i nekih zapadnih država, politika UN koju je dosledno izvršavao tadašnji podsekretar za mirovne operacije UN Kofi Anan, bila je da se muslimani ne razoružaju.</s><s>Izvršavajući volju svojih nalogodavaca gospodin K. Anan je nakon samo dva dana (23. aprila) poslao poverljivu poruku generalu Valgrenu o predstojećoj poseti delegacije Saveta bezbednosti koju je predvodio venecuelanski ambasador.</s><s>U toj poruci je naveo: „Imajući u vidu vaše javne tvrdnje da je Srebrenica potpuno demilitarizovana, ne vidim potrebu da UNPROFOR učestvuje u potrazi za oružjem od vrata do vrata.</s><s>Vas će nesumnjivo delegacija Saveta bezbednosti koja vam dolazi u posetu upoznati sa snažnim osečanjem koje je prisutno među nekoliko zemalja članica da UNPROFOR ne sme previše aktivno da učestvuje u razoružavanju žrtava.“[19] To je bio način da se, na intervenciju K. Anana, izigra Rezolucija SB i da se u Srebrenici sačuvaju muslimanske oružane formacije i terorističke bande.</s><s>Ista praksa je potom primenjena i u Goraždu, Bihaću...</s><s>Nekoliko godina kasnije video se stvarni smisao američke i Ananove intervencije u korist muslimana.</s><s>Oni su postali pešadija NATO saveza.</s><s>To je samo početak nečasnog ponašanja prema Srbima u slučaju Srebrenice.</s><s>U Sekretarijatu OUN je prikriven značajan jugoslovenski dokument o stradanju Srba i u Srebrenici.</s><s>[20] Isti dokument je prikrio i prečutao Kofi Anan i u svom izveštaju koji je o srebreničkim zbivanjima podneo Generalnoj skupštini 15. novembra 1999. godine.</s><s>U istom izveštaju on se pooziva na knjigu Nasera Orića u kojoj se govori o stradanju muslimana,[21] ali prećutkuje ranije izašlu i dostavljenu knjigu M. Ivaniševića u kojoj se govori o stradanju Srba u Srebrenici [22].</s><s>Vrhunac nepoštenog i zakulisnog ponašanja predstavlja pomenuti izveštaj Generalnog sekretara OUN K.Anana podnet Generalnoj skupštini o srebreničkom slučaju 15. novembra 1999.</s><s>Na početku, u drugom paragrafu, naveo je ili citirao neverovatnu neistinu: „Dokazi koje je tužilac (reč je o tužiocu Haškog Tribunala, napomena autora) ponudio opisuju scene nezamislivig divljaštva: hiljade muškaraca je pogubljeno i zakopano u masovne grobnice, stotine muškaraca je zakopano živo, muškarci i žene su sakaćeni i poklani, deca ubijana pred očima svojih majki, deda prisiljen da jede jetru svog unuka.</s><s>Ovo su istinske scene pakla, pisane na najmračnijim stranicama ljudske istorije.“[23] Haško tužilaštvo uzalud više od deset godina traga za svedocima tih Ananaovih „zločina“.</s><s>Niko tako nešto nije video.</s><s>Čak ni sami srebrenički muslimani.</s><s>Ovo što je u izveštaju rečeno je beskrupulozna obmana svetske javnosti i Generalne skupštine UN.</s><s>Nikada nije pronađen, niti je postojao, deda koji je prisiljen da jede jetru svog unuka, nisu pronađene majke pred kojima su pobijena njihova deca (nije čak pronađeno ni jedno ubijeno dete), nisu pronađeni obogaljeni i poklani muškarci i žene, sve je to izmišljeno, kao što je izmišljeno i zakopavanje živih muslimana.</s><s>To što je o Srbima u navedenom izveštaju rekao Kofi Anan Generalni sekretar UN spada u stranice najmračnije propagande uperene protiv jednog naroda.</s><s>Svojim ponašanjem i postupcima gospodin K. Anan će za nas ostati upamćen kao nečastan čovek, diplomata i funkcioner OUN.</s><s>A u srebreničkom slučaju zahvaljujući njemu, i OUN će ostati kao institucija koja se teško priklanja istini.</s><s>Šta se u OUN dešavalo tokom rata u BiH neposredan svedok je profesor istorije, a jedno vreme i prorektor, na Ilinois univerzitetu u Čikagu dr Nikola Moravčević.</s><s>On je to izneo u intervjuu „Večernjim novostima“[24] pod naslovom „Činimo iste greške“.</s><s>Tom prilikom je rekao i sledeće: „Imao sam sreću da, dok sam bio prorektor na Univerzitetu, upoznam Butrosa Galija koji mi je i dozvolio pristup arhivu.</s><s>Možda je prejako reći, šokantni podaci, ali sam došao do dokumentacije koja ukazuje da je u Sekretarijatu Saveta bezbednosti postojao tim koji je izveštajima iz Bosne i sa Kosova dopisivao srpske zločine, a ublažavao ili sasvim prikrivao one koje je činila druga strana.</s><s>I za mene je bilo iznenađenje da je i put informacija koje su stizale, u najvećem delu, bio prilično čist, a da su ih službe u Savetu bezbednosti upotrebile tako da dokažu svu monstruoznost Srba.</s><s>Ustanovio sam, i to u knjizi napisao[25] da se išlo čak dotle da je izveštaj prvog komandanta snaga UN u Bosni Satiša Nambijara o zločinima bosanskih muslimana, skinut sa agende dnevnog reda zasedanja“.</s><s>Reč je o redovnom izveštaju koji je nakon godinu dana komandovanja jedinicama UNPROFOR-a podneo Savetu bezbednosti i u kome se, pored ostalog, govori i o zločinima bosanskih muslimana i Hrvata nad srpskim stanovništvom.</s><s>Nikola Moravčević takođe svedoči: „Madlen Olbrajt je od Butrosa Galija zahtevala da se Nambijarovi dokazi povuku.</s><s>Ista je sudbina i dela izveštaja iz Račka, zbog koga je bombardovana Srbija.“[26] Recept primenjivan tokom rata u BiH bio je sasvim jednostavan.</s><s>Izveštaji o stradanjima Srba i srpskim žrtvama završavali su u arhivu i o njihivom sadržaju javnost, bar preko OUN, nikada ništa nije mogla da sazna.</s><s>Nasuprot tome izveštaji o stradanju muslimana, silovanjima, progonima ili ubistvima, obično tajno i lažno dopunjeni sa falsifikovanim brojem stradalih, stizali su na dnevni red Saveta bezbednosti UN.</s><s>Posledice su uvek bile iste: donošene su Rezolucije sa novim, sve oštrijim, kaznenim merama protiv Srba s obe strane Drine.</s><s>Ne dugo zatim na naša naselja su stigli bombarderi i krstareće rakete.</s><s>[1] „Komanda 8. OG Srebrenica, 07.03.1994. god.</s><s>Odbrana Republike, Vojna tajna, Strogo pov.</s><s>Sektoru za moral Drugog korpusa, Prilog za vodič hronike A BH, dostavlja.</s><s>Veza Vaš akt str.</s><s>Br. 04-1-364-2“ [2] Stalna misija SRJ pri OUN: “Memorandum on war crimes and crimes genocide in eastern Bosnia (communes of Bratunac, Skelani, and Srebrenica ) Committed against the Serbian population from april 1992. to april 1993, str. 8. [3] Od pomenuta 82 uništena srpska sela u opštinama Srebrenica i Bratunac navešćemo samo ona u kojima je bilo najviše ubijenih Srba.</s><s>To su sela: Međe, Oparci, Obadi i Špat, Ratkovići, Loznička Rijeka, Brežani, Zagoni, Krnjići, Sase i Zalazje, Magašići, Hranča, Podravanje, Fakovići, Boljevići, Sikirić, Bjelovac, Brana Bačići, Ježestica, Kravica, Šiljkovići, Skelani... [4] Oznaka: SDA, Broj: 1258-3-91, datum 11.07.1991. potpis za VD sekretara Hasan Čengić.</s><s>Navedena je i adresa Centra: Štrosmajereva br. 80, Zagreb, i napomena da se “moraju javiti u srijedu 17.07.1991. godine do 18,00 sati“.</s><s>Dokument se nalazi i u Tužilaštvu Trbunala. [5] Milivoje Ivanišević: “Hronika našeg groblja“, Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd – Bratunac, 1994. str.106-107. [6] Komandant muslimanskih snaga Naser Orić imao je samo policijsku školu, a jedinicama Drinskog korpusa i brigada komandovali su jedan general, Milenko Živanović rođen u srebreničkom selu Ratkovići, i nekoliko desetina viših oficira poreklom takođe iz BiH, ranije oficira bivše JNA. [7] Kao pod 2. [8] U vremenu od 16. februara do 15. marta 1993. otkopano je sedam masovnih grobnica na lokalitetima Glođansko brdo (3), Kozjak, Trešnjica, Masalića potok i Široki put.</s><s>Mnoga iskasapljena tela nisu mogla da budu identifikovana.</s><s>Iz jama u kojima su pokopani izvađena su tela bez glave ili pojedinih udova, sa ekserima i gvezdenim šipkama u lobanjama, odsečenim mošnicama, iskopanim očima, lancima na zglobovima ruku i nogu, ugljenisana tela.</s><s>Samo tri žrtve su stradale od vatrenog oružja.</s><s>To je utvrdio tim stručnjaka koje je predvodio dr Zoran Stanković, patolog sa Vojno medicinske akademije iz Beograda. [9] Detaljnije u knjizi: Milivoje Ivanišević “Zločini nad Srbima BiH 1992-1995.“, Udruženje Srba iz BiH u Srbiji i „Čigoja štampa“, Beograd, 2005. str. 207. [10] Nijaz Mašić: „SREBRENICA-agresija, otpor, izdaja, genocid“, opština Srebrenica, 1999. str.151. [11] Orić Naser:“ SREBRENICA SVJEDOČI I OPTUŽUJE-genocid nad Bošnjacima u istočnoj Bosni (srednje Podrinje), april 1992-septembar 1994.“ Izdavač općina Srebrenica, Srebrenica-Malme-Ljubljana, 1995. [12] Republika Srpska, Kabinet Predsednika: Glavnom štabu Vojske Republike Srpske, str.pov. br. 01-53/93. 16. 04.1993. god.</s><s>Naređenje u posedu Tužilaštva Haškog Tribunala. [13] Dokument nosi naziv: „ Sporazum o demilitarizacije Srebrenice i Žepe, sklopljn 08.05.1993. između general-pukovnika Ratka Mladića i generala Sefera Halilovića u prisustvu general-pukovnika Filipa Moriona“.</s><s>U čl. 8 predviđena je „evakusacija ozbiljno ranjenih ili bolesnih u bolnice i mjesta po njihovom izboru“. [14] Napadi izvršeni na lokacijama selo Močevići i Kvarc, 17. aprila 1993. god. ubijeni srpski vojnici: Milenko (Radenko) Grbić, Dragan (Luka) Lalović, Elvis Ivančević, Jugoslav Jungić, Milan Milanović i Božo (Danilo) Stević. [15] Kao pod 13, čl. 1. [16] Kao pod 13, čl. 3. [17] Kao pod 13, čl. 5. [18] Jan Vilem Honig i Norbert Bot: „SREBRENICA-svedočanstva o jednom ratnom zločinu“, Radio B-92, Beograd 1997, str. 113. [19] Isto, str. 114. [20] Vidi pod 2. [21] Vidi pod 9. [22] Vidi pod 3. [23] Izveštaj Generalnog sekretara Generalnoj skupštini OUN podnet 15. 11.1999. [24] “Večernje novosti“ od 18.12.2006. [25] Nikola Moravčević: „ Svetlosti Zapada“, Prosveta, Beograd, 2003. [26] Isto,</s><s>(Tekst je prvi put objavljen na internet portalu Vidovdan, 17. 2. 2007)</s>
<s>6 Oktobar 2010 \| BIRN BiH Sud BiH potvrdio je optužnicu kojom se Eso Macić, bivši pripadnik Armije BiH, tereti za zločine počinjene na području opštine Konjic.</s><s>Macić je optužen za ratni zločin protiv civilnog stanovništva i ratnih zarobljenika počinjen u junu 1992. godine u logoru “Čelebići” u mjestu Brđani i sportskoj dvorani “Musala” u Konjicu.</s><s>Prema navodima optužnice, Macić je, kao tadašnji pripadnik Armije BiH (ABiH), sredinom mjeseca juna 1992. godine sa neidentifikovanim čuvarima logora “Čelebići” surovo pretukao starijeg srpskog civila, koji je usljed nanesenih udaraca podlegao.</s><s>Macić je optužen i da je martu ili aprilu 1993. godine u Konjicu, u sportskoj dvorani “Musala”, nečovječno postupao prema zatočenim civilima i ratnim zarobljenicima srpske nacionalnosti, nanoseći im teške tjelesne ozljede, fizičku i psihičku bol.</s><s>Macić se brani sa slobode. http://www.justice-report.com/bh/sadr%C5%BEaj-%C4%%C4%91ena-optu%C5%BEnica-za-zlo%C4%8Dine-u-konjicu</s>
<s>02.12.2016 16:49 \| Srna Sarajevo - U nastavku suđenja Ivanu Mediću i Tonći Rajiču za zločin počinjen u logoru Dretelj kod Čapljine, svjedok Tužilaštva BiH Damir Glogovac govorio je o zatočeništvu i saznanjima o silovanim ženama srpske nacionalnosti.</s><s>Glogovac je rekao da su 1992. godine njega i njegovog oca pripadnici Hrvatskih odbrambenih snaga /HOS/ odveli u logor Dretelj jer im je neko rekao da su snajperisti.</s><s>Svjedok je kazao da ga je po dolasku u logor ispitao izvjesni Sajo Horozović, koji je, kako je saznao od drugih vojnika, bio nadređeni.</s><s>On ga je ispitivao o naoružanju, a potom pozvao dvojicu vojnika koji su došli sa starom mašinicom za šišanje.</s><s>"Počeli su nas brijati.</s><s>Drugom zatvoreniku su tada rezali tjeme glave.</s><s>Smijali su mu se i rezali ga.</s><s>Sajo je rekao da će i meni tako ako ne kažem gdje se nalazi naoružanje", prisjetio se svjedok.</s><s>On je kazao da su zatvorenicima oblačili uniforme kada su dolazili mediji da snimaju dešavanja u logoru, te su ih predstavljali kao vojnike, a ne kao civile, prenosi Birn.</s><s>Glogovac je kazao da je u logoru proveo 47 dana.</s><s>Njegova majka, koja je bila Hrvatica, tražila je "veze" da puste njega i njegovog oca.</s><s>On je rekao da je otac pušten kući, a da je on "ostavljen kao garancija".</s><s>"Ostavili su me kao pripadnika HOS-a.</s><s>Imao sam i pušku, ali bez municije.</s><s>Radio sam kao stražar, nadgledao žene", ispričao je svjedok.</s><s>On je rekao da je među pripadnicima HOS-a u tom periodu bio i Tonći Rajič iz Mostara, kao i Ivan Medić zvani Poskok.</s><s>Glogovac je kazao da je često bilo pokušaja da vojnici ulaze kod žena koje su, kako je rekao, željeli silovati.</s><s>U tome ih je uglavnom sprečavao svjedok D, kojeg je Glogovac obavještavao kada bi dolazilo do problema.</s><s>Svjedok se, takođe, prisjetio žene zaštićenog svjedoka "A", koju su, kako tvrdi, vojnici najčešće izvodili, te dodao da su sve žene propale fizički i psihički.</s><s>Odgovarajući na pitanje odbrane, svjedok je rekao da Ivan Medić nije bio među vojnicima koji su odveli njega i njegovog oca u Dretelj.</s><s>Optužnica tereti Medića i Rajiča da su od 5. maja do 17. avgusta 1992. godine, kao pripadnici Hrvatskih odbrambenih snaga /HOS/ i HVO učestvovali u nezakonitom zatvaranju, nečovječnom postupanju, pljačkanju imovine, te prisiljavanju na seksualni odnos civila srpske nacionalnosti u logoru Dretelj.</s><s>Suđenje se nastavlja 9. decembra. http://www.glassrpske.com/drustvo/vijesti/Svjedoce-o-silovanju-Srpkinja-u-logoru-Dretelj/223887.html</s>
<s>Suđenje Drekoviću: Koprivica svjedočila o ubistvu svoje kćerke</s><s>Četvrtak, 17 septembar 2020</s><s>16.09.2020 \| Srna \| Glas Srpske SARAJEVO - Na suđenju Ramizu Drekoviću za zločine počinjene nad srpskim civilima u Kalinoviku 1995. godine, svjedok Tužilaštva BiH Milka Koprivica rekla je da je mrtvu kćerku pronašla u Domu zdravlja Kalinovik nakon granatiranja ovog mjesta.</s><s>Ona je ispričala da joj je kćerka ubijena u subotu, 3. juna 1995. godine. “Taj datum nikad neću zaboraviti”, rekla je Koprivica i dodala da je njena kćerka tada išla u osmi razred osnovne škole.</s><s>Ona je naglasila da je njena kćerka iz sela Jažići pješke išla u školu sa ostalim đacima, te da su učenici, nakon što su granate počele padati, pušteni kućama, prenosi Birn.</s><s>“Pošli su kući iz škole, nasred čaršije petoro je povrijeđeno i ona je poginula”, rekla je Koprivica.</s><s>Odgovarajući na pitanja odbrane, ona je navela da nije išla na mjesto gdje je pala granata, te da je mrtvu kćerku našla u Domu zdravlja Kalinovik. “Otišao je po nju moj komšija koji je radio u Domu zdravlja.</s><s>Ona je iz Doma zdravlja dovučena kući”, rekla je Koprivica i na pitanje odbrane da li je njen komšija bio u Vojsci Republike Srpske odgovorila da nije.</s><s>Nakon što joj je odbrana prezentovala zapisnik od 8. novembra 2016. godine koji su sačinili pripadnici Agencije za istrage i zaštitu (Sipa) BiH, Koprivica je potvrdila autentičnost, odnosno da je na izjavi njen potpis.</s><s>Kadrija Kolić, branilac optuženog Drekovića, rekao je da će zapisnik Sipe koristiti kao svoj dokaz, te da prigovara na zakonitost iskaza. “Pribavljen je na nezakonit način, te se treba tretirati kao plod otrovne voćke”, rekao je Kolić, te dodao da je iskaz uzet uz grubo kršenje elementarnih načela i zakona i krivičnog postupka.</s><s>Na Kolićevo pitanje da li se sjeća da su joj pripadnici Sipe pročitali iskaz, Koprivica je rekla: “Ti ljudi su radili što je njihovo, a ja se ne sjećam, samo znam da je dijete mrtvo, ja ne znam šta ću”.</s><s>Odbrana je od Vijeća zatražila da izda naredbu o dostavljanju knjige uviđaja i protokola iz Foče u periodu od januara do juna 1995. godine jer je uvid u te dokumente, kako su naveli, onemogućen.</s><s>Predsjedavajući Sudskog vijeća Staniša Gluhajić rekao je da će izdati naredbu, ali za period iz optužnice jer mi je relevantniji, te dodao da se to odnosi na maj i jun 1995. godine.</s><s>Na pitanje Vijeća da li je u srodstvu ili u zavadi sa optuženim Drekovićem, Koprivica je rekla da “ne zna ništa, ni ko je ni šta je”, te da samo zna da njenog djeteta više nema.</s><s>Milanko Kajganić, tužilac Tužilaštva, rekao je da su prigovori odbrane u potpunosti neosnovani.</s><s>Dreković je optužen da je, kao komandant Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH, u periodu od 21. maja do 7. juna 1995. godine, artiljerijskim jedinicama u mjestu Bjelimići kod Konjica naredio neselektivne napade na srpske civile u Kalinoviku. “Ja sam optuženi, razumijem vašu bol u potpunosti i želim da Vam iskreno izrazim saučešće”, rekao je Dreković obraćajući se svjedoku Milki Koprivici.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 30. septembra https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_dankoprivica-svjedocila-o-ubistvu-svoje-kcerke/332374</s>
<s>01. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH na današnjoj konferenciji za štampu predstavila je javnosti politički sporazum, kao platformu zajedničkog življenja Srba i Muslimana na ovom prostoru.</s><s>Sporazum je otvoren i za Hrvate i sve ostale koji žive u BiH.</s><s>Ovaj sporazum, kako je rečeno, prihvatila je Muslimanska bošnjačka organizacija, a pregovori sa SDA su u toku.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 08. 1991. 01. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO Postoje, kako se tvrdi, pouzdane indicije da se iz redova 300.000 nezaposlenih u BiH vrbuju plaćenici za mupovce i ZNG-e Hrvatske.</s><s>Pojedinačna »nadnica za smrt« iznosi od 18.000 do 27.000 dinara mjesečno.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 08. 1991.</s><s>08. 08. 1991.</s><s>BEOGRAD Član Predsjedništva BiH dr Nikola Koljević danas je rekao novinarima da dr Biljana Plavšić i on neće učestvovati u radu Predsjedništva BiH dok se ne donese poslovnik o njegovom radu.</s><s>Po riječima dr Koljevića, predsjednik Alija Izetbegović je privatizovao Predsjedništvo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 08. 1991. 09. 08. 1991.</s><s>BANjA LUKA SDS Bosanske Krajine podržava odlučan stav gospodina Slobodana Miloševića, da predstavnici Evropske zajednice mogu doći u Jugoslaviju kao biznismeni ili turisti, ali kao vojnici nikako i nikada.</s><s>Srbi iz Bos.</s><s>Krajine će ostati sa Srbijom u ostatku Jugoslavije, bilo kao federalne jedinice, a najverovatnije sa čitavom BiH, što bi bilo najbolje i za Muslimane iz BiH.</s><s>Time bi se zadovoljila varijanta da oba ova naroda žive u jednoj državi.</s><s>Ovo je jedina mogućnost održavanja cjelovitosti Bosne bez krvoprolića, ističe se u saopštenju za javnost Srpske demokratske stranke Bosanske Krajine.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. i 11. 08. 1991.</s><s>14. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO Nikola Koljević i Biljana Plavšić o povlačenju iz Predsjedništva SR BiH.</s><s>Predsjednik Predsjedništva Sr BiH Alija Izetbegović je objedinio tri nespojive funkcije: predsjednik SDA, predsjednik Savjeta za narodnu odbranu i Savjeta za nacionalnu odbranu SDA, kažu u obrazloženju svog povlačenja članovi Predsjedništva SR BiH Koljević i Plavšić.</s><s>Na ovaj način se favorizuje partijska država u odnosu na pravnu.</s><s>Platformu Izetbegović – Gligorov nisu prihvatili predstavnici srpskog naroda zbog dubokog uvjerenja da u ponuđenom modelu ne može efikasno funkcionisati država.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 08. 1991. 14. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO Predsjedništvo BiH usvojilo platformu o ovoj republici.</s><s>Platforma treba da posluži kao osnova za dalje razgovore o ustrojstvu BiH i njenom mjestu u budućoj jugoslovenskoj zajednici.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 08. 1991. 22. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO SDS BiH danas je saopštila da su srpski novinari i formalno izgubili uticaj na stvaranje lista »OSLOBOĐENjE«.</s><s>Muslimansko-hrvatska koalicija, kaže se u saopštenju zauzela je sve položaje koji imaju presudan uticaj na uređivačku politiku.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 08. 1991.</s><s>27. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO Vlada BiH svojom odlukom, donesenom na sjednici 23. avgusta, precizirala je da su svi sekretarijati za narodnu odbranu – državni organi i da moraju provoditi odluke republičke vlade.</s><s>S tim u vezi, istog dana, Vlada BiH odlučila je da se do daljnjega odloži odlazak septembarske partije regruta iz ove republike, odnosno da se ne primjenjuju izmjenjeni i dopunjeni savezni zakoni o vojnoj obavezi i opštenarodnoj odbrani.</s><s>Ovo je danas na konferenciji za novinare u HDZ BiH saopštio republički ministar za narodnu odbranu Jerko Doko.</s><s>Ministar Doko je rekao da JNA može u sprezi sa opštinskim sekretarima za narodnu odbranu, uz prijetnju vojnom silom, oduzeti dokumentaciju od najviše 30 od ukupno 109 opština.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 08. 1991. 28. 08. 1991.</s><s>SARAJEVO »Najviši zvaničnici BiH, iz dvonacionalne koalicije SDA-HDZ potpaljuju antiarmijsko raspoloženje i diriguju pokretom izmanipulisanih roditelja uz mnoštvo uvreda predstavnicima srpskog naroda te fašističkih prijetnji porodicama vojnih lica«, rečeno je na današnjoj konferenciji za štampu SDS BiH«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 08. 1991.</s>
<s>(Ljubiša Ristić: Republika Srpska i optužbe za genocid)</s><s>U zabitim selima oko Srebrenice reč «moralno» se često koristi sa značenjem da nešto mora da se uradi.</s><s>Naprimer, «ja ću da nasječem drva ako je moralno».</s><s>Nadam se da BorisTadić koristi reč «moralno» u ovom značenju, jer bi se u protivnom raspala i logika i moral inicijative o srebreničkoj rezoluciji.</s><s>Jer, ako je neko zavrnuo ruku Predsedniku Srbije, pa on mora da donese ovu rezoluciju, (s)lažemo se da je ovo pitanje stvarno «moralno». «Inicirao sam rezoluciju o Srebrenici jer smatram da to pitanje nije ni stranačko niti političko, već vrednosno i moralno.» (Boris Tadić, Politika, 13.01.2010. podvukao Lj.</s><s>Može se o moralu govoriti i bez činjenica, ali se ne može o moralnosti konkretnog događaja govoriti bez pozivanja na činjenice.</s><s>To je već nemoralno.</s><s>I nenormalno.</s><s>Koje činjenice ima u vidu Skupština Srbije u odnosu na koje se moralno određuje?</s><s>Da li je formirana Državna komisija Republike Srbije da utvrdi činjenice o ratnim zločinima?</s><s>Da li je u «prelomljenim mozgovima» naših poslanika samo «istina» neprijatelja?</s><s>O čemu ti ljudi uopšte pričaju?</s><s>Ostavićemo na stranu moralno preteško pitanje zašto se o jednom zločinu (nad pravoslavnim hrišćanima) ćuti a o drugom zločinu (nad muslimanima) dere iz sveg glasa.</s><s>Postavićemo pitanje o činjenicama koje će biti vrednovane u Skupštini Srbije kada se bude govorilo o događajima u srebreničkom kraju tokom jula 1995.godine?</s><s>Gde je spisak žrtava bosanskih muslimana i opis okolnosti pod kojima su stradali? «Taj masakr je bio toliko stravičan da je besmisleno bilo šta dalje o tome govoriti». (Aleksandar Vučić, Politika, 21.01.2010) Ova zlokobna rečenica je obrazac srpske sudbine u pripremi: lažljivi moralni stav ubija pitanja o činjenicama!</s><s>Svako dalje istraživanje događaja iz jula 1995. godine biće zauvek sprečeno, «negatore genocida» čekaju zatvori.</s><s>Ostaće večita istina o dedi koji je nateran da pojede džigericu svog unuka!</s><s>Nekada se sa sasvim malom decom razgovara na ovakav način : «Da li ti znaš priču o strašnom Vuku!?</s><s>Da ti pričam?</s><s>O, to je strašno, to je tako srašno da ne smem ni da ti pričam!» Kako je moguće da se i o najvažnijim pitanjima, onim koja se tiču sudbine naroda, srpska politička elita ponaša kao da zabavlja sasvim malo dete?</s><s>Da li je to, najblaže rečeno, nemoralno ponašanje?</s><s>Pre bilo koje rasprave o moralnom pitanju srebreničkog zločina, potrebno je utvrditi činjenice o kojima se zauzima moralni stav.</s><s>To može da učini samo Državna komisija Republike Srbije i niko drugi.</s><s>Spornih detalja je beskrajno mnogo.</s><s>A za početak bi bilo dovoljno da nam se navedu imena ljudi koji su živi zakopani.</s><s>Ili da nam se kaže bar ime dede koji je nateran da pojede džigericu svom unuku.</s><s>Ako bi se pokazalo da je izjava haškog sudije samo detalj udruženog zločinačkog poduhvata kojim je razbijena SFR Jugoslavija tada se moralni stav pokazuje u svom dramatičnom izrazu: imamo li moralnu snagu da moćne gledamo u lice i kažemo istinu?</s><s>Ili je za nas «moralno» samo ono što mora da se uradi?</s>
<s>08. 02. 1993.</s><s>MADRID (Tanjug) Ono što je danas sasvim izvjesno, to je da je Vašington potpuno paralizovao Mirovni plan za BiH, kaže danas specijalni izvještač »El Paisa« iz Njujorka, dodajući da će se u narednih nekoliko dana znati i to da li će Klintonova administracija tu mirovnu inicijativu iz Ženeve sasvim dokrajčiti.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 09. 02. 1993.</s><s>11. 02. 1993.</s><s>VAŠINGTON (Frans pres) Američki predsjednik Bil Klinton ocjenjuje da je došlo vrijeme da se SAD aktivno i direktno angažuju u multilateralnim naporima za iznalaženje pravednog i ostvarivog rješenje u veoma opasnom sukobu u BiH«, javlja Frans pres iz Vašingtona.</s><s>»SAD će nastojati da iznađu pravedno, ostvarljivo i dugoročno rješenje, polazeći od Vens-Ovenovih pregovora« u namjeri da »obezbjede preživljavanje Bosne kao države«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 12. 02. 1993. 21. 02. 1993.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu danas vlada mir poslije jučerašnje odluke muslimanskih snaga o jednostranom prekidu vatre, javljaju strane agencije.</s><s>AP ukazuje, međutim, da se objava prekida vatre vremenski poklopila s srpskim pobjedama u sva sarajevska predgrađa koja otvaraju ulaz u grad i da odluka može značiti želju za postizanjem kompromisa.</s><s>APF primećuje, sa svoje strane, da je to prvi put da muslimansko predsjedništvo Bosne donosi jednostranu odluku o prekidu vatre.</s><s>Francuska agencija podsjeća da su zaraćene strane do sada zaključile gotovo petnaesti prekid vatre, ali da ni jedan nija zaista poštovan.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 22. 02. 1993. 27. 02. 1993.</s><s>SARAJEVO Srbi i Hrvati iz BiH izjavili su da im nije potrebna američka humanitarna pomoć iz vazduha, tako da će glavni korisnici te pomoći biti bosanski Muslimani saopštili su danas reporterima u Sarajevu funkcioneri UN.</s><s>Kako prenose agencije, predstavnik mirovnih snaga UN u Sarajevu BERI FRUER izjavio je da »Srbi i Hrvati žele da primaju pomoć kopnenim konvojima«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 28. 03. 1993.</s>
<s>01. 03. 1993.</s><s>SARAJEVO Najnovija odluka Hrvatskog vijeća obrane (HVO) da za muslimansku armiju zatvori sve granice na području Hrvatske zajednice Herceg-Bosne sa Republikom Hrvatskom je još jedan u nizu slučnih kojima je cilj negiranje postojanja BiH kao države, kaže se između ostalog u saopštenju Pres-centra tzv. armije BiH koju je sinoć prenio muslimanski Radio Sarajevo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 03. 1993.</s><s>06. 03. 1993.</s><s>VAŠINGTON Američki predsjednik KLINTON odlučio je da ispuni jedno od svojih predizbornih obećanja, da, kako je to rekao novinarima njegov predstavnik za štampu Stefanopolos »Nanese Srbiji bola i podigne cijenu za ono što Srbi rade«.</s><s>Klinton je u petak najavio da se Srbiji spremaju nove mjere i da će one uskoro biti objavljene.</s><s>Odlučnu »artiljerijsku pripremu« za mjere koje će uslijediti pružila je afera eksplozije u Medjunarodnom trgovačkom centru u Njujorku, koja je pet punih dana, sa nevjerovatnom upornošću medija, vezivana za srpsku balkansku vezu.</s><s>Kada se kao prvi osumnjičeni (i uhapšeni) »umiješo« fundamentalista Muhamed Selama, razočarani mediji okrenuli su se Radovanu Karadžiću, i njegovoj izjavi da je američko miješanje u Jugoslaviju i drugdje može da izazove talas terora, što je interpretirano kao pretnja bosanskih Srba Americi.</s><s>Slijedi, dakle, zatvaranje vodenih i kopnenih prolaza.</s><s>Uslijediće i neke druge mjere ali njih Amerika mora da usaglasi prethodno sa saveznicima i provuče kroz Savjet bjezbednosti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 03. 1993.</s><s>06. 03. 1993.</s><s>BEOGRAD Najugroženije su Slavonska eparhija sa 84 i Zvorničko-Tuzlanskih sa 78 porušenih i oštećenih hramova i drugih objekata, dok je u Banjalučkoj eparhiji zabilježen samo jedan takav slučaj – miniranje crkve Uspenja Presvete Bogorodice u Jajcu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 03. 1993.</s><s>07. 03. 1993.</s><s>RIM »Stravičnom srpskom pokolju Muslimana« u istočnoj Bosni, danas navode riječi najkompletnijih svedoka, komandanta snaga UNPROFOR-a Filipa Moriona da masakra u Cerskoj jednostavno nije bilo .</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 03. 1993. 13. 03. 1993.</s><s>SARAJEVO Marion je s grupom saradnika u četvrtak blokiran u Srebrenici.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 03. 1993. 14. 03. 1993.</s><s>LOZNICA Već mjesecima, prvenstveno artiljerijskim napadima, naročito duž desne obale Drine i u rejonu PREVLAKE, Muslimanske i Hrvatske oružane formacije ugrožavaju suverenitet i teritorijalni integritet SR Jugoslavije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 03. 1993. 15. 03. 1993.</s><s>S. SARAJEVO Glavni štab VRS oštro je osudio miješanje mađarskih vlasti i vojske u sukobe na području bivše Jugoslavije kao flagrantno kršenje međunarodnih normi i tim povodom danas je uputio protest Generalštabu vojske Mađarske napominjući da će Srpska Vojska, ukoliko se ova praksa nastavi, biti prinuđena da preduzme adekvatne mjere.</s><s>Prema informacijama kojim raspolaže Glavni štab VRS na vojnu obuku u kasarni Marija Terazija mađarskom gradu Pečuhu prošle noći je sa područja zapadne Evrope, stigao veliki broj hrvatskih dobrovoljaca i mobilisanih bojovnika.</s><s>170 autobusa prevezlo je dobrovoljce i regrute do logora, gdje će se izvršiti intenzivna obuka, te naoružavanje i opremanje.</s><s>Novopečeni vojnici će nakon toga biti upućeni u ratom zahvaćena područja bivše Jugoslavije, tvrdi se u saopštenju GŠ VRS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 03. 1993.</s><s>18. 03. 1993.</s><s>ZAGREB (Tanjug) Alija Izetbegović nije sada legalni predsednik Predsedništva BiH jer nema mandat, koji je istekao 20. decembra prošle godine, uopšte nije produžen, izjavio je predsednik muslimansko-hrvatske vlade BiH Mile Akmadžić u intervjuu zagrebačkom »Globusu«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 03. 1993. 20. 03. 1993.</s><s>NjUJORK Članovi Savjeta bezbednosti će u ponedeljak usvojiti rezoluciju kojom će se primjenom sile osigurati poštovanje zabrane letova nad BiH ako do podne tog dana ne dobiju primjedbu iz svojih zemalja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1993. 20. 03. 1993.</s><s>ZAGREB Hrvatski ministar odbrane Gojko Šušak izjavio je u intervjuu splitskoj SLOBODNOJ DALMACIJI da je akcija hrvatske vojske kod Maslenice sadržavala veliki politički rizik.</s><s>»Lično sam morao tri puta letjeti u Njujork, dva puta u Vašington i nekoliko puta u Ženevu da bi smo se spasili kompletne osude koja je bila pripremljena, posebno od strane Rusa«, rekao je Šušak, dodajući da su i svi drugi upozorili da je Hrvatska pristala na dolazak UNPROFOR-a, te da je tom akcijom prekršila sporazum.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1993. 20. 03. 1993.</s><s>ZAGREB Član užeg rukovodstva Srpske narodne stranke Veselin Pejnović izjavio je juče na konferenciji za novinare u Zagrebu da je za poslednje dvije godine 20.000 Srba napustilo Zagreb.</s><s>Prema njegovim riječima, mnogi Srbi u Zagrebu su ostali bez posla, pa je, npr., iz gradske uprave samo u jednom danu otpušteno 200 Srba.</s><s>Ispražnjena su čitava naselja, u kojima su Srbi činili većinu, dodao je on.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1993.</s><s>20. 03. 1993.</s><s>BRATUNAC General Morion je izveštaču TANjUG-a izjavio da će sigurno uslijediti i spašavanje Srba iz Tuzle, kojih tamo ima oko 18.000, ali da to neće moći da bude danas.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1993. 21. 03. 1993.</s><s>VLASENICA Sahrana posmrtnih ostataka 34 masakrirane srpske žrtve u selu KRAVICE kod Bratunca obaviće se u PONEDELjAK 22.</s><s>MARTA, NA GROBLjU u Bratuncu, javio je dopisnik SRNE.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 03. 1993. 22. 03. 1993.</s><s>ANKARA Turski nedeljnik »Ka 2000 godine« (IKIBINE DOGRU«) pokazao je prvi put turskoj javnosti da su u bosanskoj drami i Srbi žrtve i optužio tursku spoljnu politiku da je »nacionalistička i odgovorna za prolivanje krvi u Bosni«.</s><s>U posebnom komentaru nedeljnik kaže da je »današnja turska spoljna politika nacionalistička, jednostrana i imperijalistička«.</s><s>Konstatuje da je »zbog toga Turska odgovorna za svu prolivenu krv Bošnjaka i Srba«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23.03. 1993. 25. 03. 1993.</s><s>INĐIJA Potpredsjednik RS dr Biljana Plavšić izjavila je sinoć u Inđiji da Srbi imaju pravo, kao i ostali narodi da žive u jednoj državi«.</s><s>Ako se Srbi i treći put ne ujedine, onda se postavlja pitanje da li ova nacija uopšte treba da postoji«.</s><s>Dr Plavšić je izjavila da joj je komandant snaga UN u bivšoj BiH francuski gen.</s><s>Filip Morion juče rekao: »Vi ste dobili vojničku bitku, a u svijetu političari žele da tu vašu vojničku pobjedu pretvore u politički poraz«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 03. 1993.</s><s>26. 03. 1993.</s><s>PODGORICA Niko sa sigurnošću ne može da kaže koliko je trenutno Srba u zeničkoj opštini, ali se pretpostavlja da ih nema više od hiljadu, iako ih prije početka rata na tom području bilo više od 20.000 hiljada.</s><s>Još je neizvesno koliko ih je poubijano i na zvjerski način masakrirano tokom mnogih kaznenih ekspedicija koje je u »lovu na Srbe«, počev od prošlog juna, izvodila muslimanska vojska pod komandom DJEMA MERDANA.</s><s>Srba u srpskim selima nema.</s><s>Znatan broj ih je bijegom spasao glave, ali dosta ih je u glavnom zeničkom kazamatu, ili privatnim zatvorima, gdje već mjesecima čame.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 03. 1993. 27. 03. 1993.</s><s>BEOGRAD U razgovorima komandanta VRS generala Ratka Mladića i komandanta mirovnih snaga za BiH generala FIlipa Moriona sa saradnicima dogovoreno je juče u Beogradu da prekid vatre između zaraćenih strana u bivšoj BiH stupi na snagu u nedelju 28. marta u 12,00 časova.</s><s>Kako je novinarima izjavio gen.</s><s>Mladić primirije će stupiti na snagu ako ga prihvate i druge dvije strane.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1993. 29. 03. 1993.</s><s>SARAJEVO Oven pokušava da nas prevari, jer sankcije nisu uvedene zbog građanskog rata u bivšoj BiH, već im je cilj da nam otmu Kosovo i Metohiju, Sandžak i Vojvodinu – izjavio je danas za SRNU dr Vojislav Šešelj, predsjednik Srpske radikalne stranke i poslanik u vijeću građana SR Jugoslavije.</s><s>»U slučaju potpisivanja Vens-Ovenovih mapa, dva miliona Srba iz Bos.</s><s>Krajine, Dalmacije, Like, Banije, Korduna i zapadne Slavonije ostalo bi okruženo ustaškim panislamskom vlašću i moralo bi se iseliti u užu Srbiju koja bi onda potonula poput pretovarenog broda – smatra Šešelj.</s><s>»GLAS« od 30. 03. 1993.</s><s>29. 03. 1993.</s><s>SARAJEVO Komandant UNPROFOR-a za Bosnu francuski general Filip Morion, najavio je sinoć u Sarajevu da vjeruje kako je UNPROFOR »dobio bitku za mir« i da su sve tri zaraćene strane u BiH »odlučne da ga sprovedu«, javlja AFP.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 03. 1993. 29. 03. 1993.</s><s>BEOGRAD Načelnik Glavnog štaba VRS general Manojlo Milovanović izjavio je sinoć agenciji SRNA da primirje, koje je stupilo na snagu juče u podne, u cjelini poštuju srpska i hrvatska strane, dok su ga muslimanske snage u četiri navrata narušili.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 03. 1993. 31. 03. 1993.</s><s>BEOGRAD Informativna služba Glavnog štaba VRS saopštila je sinoć da je juče do večernjih časova, najnovije potpisano primirje na području bivše BiH »neprijijatelj narušio u sedamnaest slučajeva put« i to tri a snage HVO i četrnaest puta muslimanske snage.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 04. 1993. 31. 03. 1993.</s><s>NjUJORK Sa četrnaest glasova, uz uzdržan kineski, Savjet bezbjednosti sinoć je usvojio rezoluciju kojom se omogućuje primjena sile protiv kršitelja zabrane letova nad BiH.</s><s>Savjet se priklonio drugom zahtjevu i odustao od prvobitnog prijedloga da se u slučaju kršenja zabrane, bombarduju srpski ciljevi na zemlji (podrazumijevali su se prije svega aerodromi u BiH, ali – u nekoj verziji – i na tlu SR Jugoslavije).</s><s>Rezolucijom se zemlje članice ovlašćuju da u slučaju nastavljenog kršenja zabrane preduzimaju »SVE POTREBNE MJERE« da se osigura poštovanje zabrane letova.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 04. 1993.</s>
<s>O životu u Srebrenici tokom rata, a pogotovo od maja 1992. god. do sredine jula 1995, znači dok se mesto nalazilo pod zaštitom UN, postoje mnoga svedočanstva iskazana pretežno od samih meštana, ali i od stranih lica koja su dolazila i boravila u tom gradiću.</s><s>Mi ćemo se ovom prilikom najviše koristiti ocenama koje su izneli sami srebreničani.</s><s>Međutim, ni od jednih ni od drugih ništa lepo nije rečeno o uslovima života i režimu koji je vladao u tom gradu.</s><s>Tako, po jednima, lokalni nesporazumi, svađe, sukobi i netrpeljivosti, nastajali su zbog mahinacija u distribuciji hrane i ostalih svakodnevnih potreba, pogotovo robe iz humanitarne pomoći koja je stizala konvojima i avionima.</s><s>Običan svet se bunio zbog toga što su najviše uzimali oni koji su već dosta toga imali i koji su najviše doneli iz osvojenih srpskih sela.</s><s>Većim delom rata ovi problemi su više zaokupljali pažnju meštana nego oružani sukobi u kojima su bili protiv svojih doskorašnjih sugrađana i komšija Srba.</s><s>Nije moralo tako da bude.</s><s>Još je bilo robe u magacinima i prodavnicama trgovinskih preduzeća i zemljoradničkih zadruga, kao i iz opljačkanih srpskih kuća.</s><s>Nije se mogao zanemariti ni stočni fond.</s><s>Tome treba dodati i znatne količine stoke, živine i hrane prenete iz osvojenih srpskih sela.</s><s>U proleće 1993.</s><s>Srebrenicu je napustilo oko 12.000 lica.</s><s>To je u dobroj meri smanjilo potrebe za hranom.</s><s>Pa i pored toga bilo je gladnih, bez ogreva u kućama, bez odeće i obuće.</s><s>U isto vreme po tezgama na pijaci i ulicama je bilo razne robe, pogotovo one koja je stizala iz humanitarne pomoći.</s><s>To je prouzrokovalo stalno nezadovoljstvo meštana, socijalne nemire, silovanja, pljačke, krađe, prostituciju...</s><s>U mnogim kućama jedini novac koji su imali donosile su devojke koje su se družile sa vojnicima UNPROFOR-a.</s><s>U jednoj od dve žešće pobune došlo je i do fizičkih sukoba.</s><s>U centru grada je razvaljena, opljačkana i zapaljena bivša robna kuća u kojoj se nalazio magacin humanitarne pomoći.</s><s>Istog dana usledila je energična policijska istraga u kojoj je saslušano više desetina lica koja su se tom prilikom zatekla u centru grada.</s><s>Muslimani su posle pokušali da taj objekat prikažu kao žrtvu srpskog granatiranja, ali podvala nije uspela.</s><s>Godinama je izgorela zgrada bila ruglo grada.</s><s>Takvo stanje prouzrokovalo je mnoga bekstva i dezertiranja iz enklave prema ostalim krajevima pod muslimanskom vlašću, najviše prema Tuzli, ali i u Jugoslaviju i Srbiju.</s><s>[1] Početkom aprila 1994. u Bratunac su prebegle i dve muslimanske devojčice u odmaklom stepenu trudnoće.</s><s>Obe su imale po 15 godina i bile su žrtve silovanja Naserovih vojnika.</s><s>Nismo u stanju da saopštimo njihova imena.</s><s>Obe su i Š.S. i V.D. nadležnim organima unutrašnjih poslova Bratunca 4. aprila 1994. god. dale službene izjave čije kopije posedujemo.</s><s>Po oslobođenju Srebrenice u jednoj zapuštenoj kući nađena je vezana devojka iz Italije.</s><s>O tome je obaveštena i italijanska ambasada u Beogradu.</s><s>Posle posete njihovog vojnog atašea devojka je smeštena u psihijatrisku bolnicu na Sokolcu.</s><s>Pitanje kako se našla u Srebrenici i šta se sa njom dešavalo ostaće bez odgovora.</s><s>Inače, o stanju u enklavi, pogotovo u samom gradu, kao i pobunama data su brojna svedočanstva ali bilo bi nekorektno da se objave, jer mnoga od tih lica i danas žive među svojima na teritoriji MH federacije.</s><s>Dovoljno je pozvati se na javno izrečenu izjavu Ibre Mustafića, bivšeg predsednika Skupštine opštine i osnivača SDA Srebrenice, datu za „Junge velt“, koju je preneo i beogradski „Dnevni telegraf“,[2] koji tvrdi „da je u ovom mestu vladala prava mafija“.</s><s>On takođe tvrdi:“Ni jedan dolar od silne pomoći koja je dopremljena u Srebrenicu nije dobilo civilno stanovništvo“.</s><s>[3] Po drugima tumačima događaja, sukobi su prouzrokovani borbom za prestiž između vojnih i civilnih vlasti i pojedinaca koji su u tim vlastima učestvovali.</s><s>U tim sukobima više je upotrebljavano oružje nego u prethodnom slučaju.</s><s>To potvrđuje i već pomenuta izjava Ibre Mustafića.</s><s>On takođe kaže da nije imao nikakva prava iako je bio predsednik opštine, čak je tamošnja mafija dva puta pokušala atentat na njega.</s><s>U jednom od tih napada bio je teško ranjen.</s><s>Mafija je ubila i njegovog veoma bliskog prijatelja, šefa srebreničke policije.</s><s>[4] Da atentati nisu bili retka pojava potvrđuje i slučaj sa Nurifom Rizvanovićem.</s><s>[5] Bez sumnje najmarkantnija osoba u muslimanskim oružanim formacijama Srebrenice, Bratunca, Konjević Polja, Cerske...</s><s>Čovek sa najvišim vojnim obrazovanjem, ražalovani major iz bivše JNA bio je latentna opasnost za položaj Nasera Orića.</s><s>Međutim, za razliku od N. Orića, nikada nije bio u milosti g. Alije Izetbegovića.</s><s>Ubijen je iz zasede u rodnoj Glogovi februara 1993 god. nešto više od mesec dana posle uspešne zajedničke akcije na susedna srpska sela Kravicu, Ježesticu, Šiljkoviće izvršene 7. januara, na pravoslavni Božić.</s><s>[6] Uspeh u toj akciji bio je jedan od razloga sukoba sa Naserom Orićem.</s><s>Posle ubistav Nurifa Rizvanovića proneo se glas da je on bio saradnik KOS-a i srpski špijun.</s><s>Muslimani su to prihvatili kao istinu.</s><s>Kad je Srbima dozlogrdilo Mora se utvrditi šta je prouzrokovalo i dovelo do srebreničke - vojnički gledano, izvanrdno izvedene - operacije jula 1995. godine poznate i planirane u Drinskom korpusu VRS kao „Krivaja 5“?</s><s>Cilj tog poduhvata nije bio izgon muslimanske vojske, a pogotovo ne civila, iz Srebrenice.</s><s>To potvrđuju danas ne samo izjave i svedočenja protagonista već i sva raspoloživa dokumenta, pogotovo naređenja komandi u ovoj akciji angažovanih brigada, potom Drinskog korpusa i Glavnog štaba VRS.</s><s>Nigde ne postoji naređenje da se zauzme Srebrenica.</s><s>To je zaključak koji je dao i holandski Kraljevski institut za ratnu dokumentaciju (RIOD).</s><s>Isto mišljenje izneo je i Žan-Rene Ruez, glavni istražitelj haškog Tribunala za Srebrenicu.</s><s>On je u jednom intervjuu za sarajevski nedeljnik „Dani“ na pitanje novinara „Da li imate elemente koji bi potvrdili prethodne planove o ovim masakrima?“ Odgovorio: “ Ne, nisu postojali prethodni planovi.</s><s>Zauzimanje enklave uopće nije bilo u planu.</s><s>Plan o ovoj ofanzivi potiče od 5. jula.</s><s>Prvobitni plan je bio smanjiti enklavu na sam grad Srebrenicu i pretvoriti je u veliki izbeglički kamp pod otvorenim nebom, da bi Ujedinjene nacije počele sa evakuacijom zone.“ Novinar još pita: „Ta izjava se temelji na dokumentima koje posedujete?“ Ruez: „Da, u potpunosti.“[7] Slična je tvrdnja i poznatog francuskog advokata Žaka Veržesa koji citira reči generala F. Moriona: “Ubeđen sam da je stanovništvo Srebrenice bilo žrtva višeg interesa, ali višeg interesa koji se nalazio u Sarajevu i Njujorku, ali sigurno ne u Parizu.“[8] Za Srbe cilj operacije „Krivaja 5“ bio je samo ograničavanje teritorije na obim koji je utvrđen aprila 1993.g. kada je Srebrenica proglašena za zaštičenu zonu.</s><s>Razlozi za akciju srpske strane u cilju sužavanje teritorije koju poseduju muslimani bili su dovoljno ubedljivi i nesporni.</s><s>Glavni od njih su česti muslimanski napadi na okolna srpska naselja i zasede iza linija srpske odbrane što je prouzrokovalo stalne ljudske gubitke.</s><s>Da bi odbranila svoj naselja i stanovništvo od muslimanskih pohoda sa teritorije koju su zaposeli, VRS godinama je morala da angažuje značajne vojne potencijale.</s><s>Uzalud su na nekoliko mesta oko zone postavljene table :„DEMILITARIZOVANA ZONA, svaka vojna operacija je strogo zabranjena, član 60. protokol 1, Ženevske konvencije“.</s><s>To za muslimane nije ništa značilo.</s><s>Na linijama odbrane okolnih srpskih sela morali su da budu borbeni sastavi Bratunačke i Miličke brigade, a pored njih i ojačan bataljon Skelana i bataljon Zvorničke brigade.</s><s>Na istom poslu bili su i policajci.</s><s>Vojne i civilne vlasti RS su trpele takvo stanje i s mukom smirivali meštane u stalnoj nadi da će muslimani konačno biti razoružani.</s><s>To je trajalo više od dve godine.</s><s>U Bratuncu u nekoliko navrata malo je nedostajalo da dođe do pobune civilnog stanovništva i izbeglica iz sela koja su se, sasvim nelogično i nepravrdno, našla u zaštičenoj zoni.</s><s>Za sve to vreme Vojska Republike Srpske nije imala skoro ni jedan značajniji međunarodni pravni ili politički razlog da se usteže od oružane akcije protiv 28. divizije Armije BiH.</s><s>Te formacije u Srebrenici su, ne uvažavajući pomenute ženevske konvencije, već prvih dana po stvaranju zaštičene zone, bile legitiman cilj za srpsku oružanu akciju.</s><s>Isto srpsko pravo bilo je na snazi i onda kada je akcija izvršena, jula 1995. god.</s><s>Međutim, kad su jedinice Drinskog korpusa krenule u ostvarivanje plana „Krivaja 5“ uznemirile su se sve strukture UN, pogotovo one u BiH.</s><s>Za komandu ove operacije, izvedene sa malim brojem vojnika, iznenađenje je bilo što su muslimani odustali od odbrane ne samo seoskog područja zaštičene zone, već i same Srebrenice.</s><s>Oni su po dobijenom naređenju i planu više komande krenuli u pravcu Tuzle.</s><s>Ni u jednoj varijanti plana „Krivaja 5“ nije bilo predviđeno da muslimani napuste Srebrenicu, kao što nije bilo predviđeno ni da srpske jedinice uđu u taj grad.</s><s>Pa i pored toga Srbi su uradili ono što bi u istoj situaciji uradila svaka vojska, ušli su u nebranjenu i napuštenu Srebrenicu.</s><s>Jula 1995. god. ponovo je, kao i u proleće 1993. ispoljena briga samo za sudbinu muslimanske vojske.</s><s>Opet se prišlo spašavanju 28. divizije Armije BiH od sasvim izvesnih ljudskih gubitaka i mogućeg teškog poraza ako joj se dozvoli da brani zaštićenu zonu ili sam grad Srebrenicu.</s><s>Ti borci su planirani za učešće u „Balkanskoj oluji“ koja je počinjala kroz dve sedmice, a ratište se prostiralo u dužini više stotina kilometara, od Trebinja na jugu, preko Sarajeva i Sredbrenice, do Bosanske Kostajnice i reke Une na severu Republike Srpske.</s><s>U Tuzli je uskoro potom izvršena smotra na kojoj su na svečanoj tribini, pored mnogih zvanica, bili jedan pored drugog komandant 28. divizije brigadir Naser Orić i Predsednik Predsedništva BiH, odnosno vrhovni komandant Armije BiH, g. Alija Izetbegović.</s><s>Pretpostavljamo da je jedinica kukavički ili izdajnički napustila ratište ne bi bilo ni smotre ni vrhovnog komandanta na tribini.</s><s>Naprotiv, ceo komandni sastav bi se našao pred vojnim sudom i u zatvoru.</s><s>Mnoge indicije ukazuju da je zajednička hrvatsko-muslimanska komanda, po planu i na zahtev pretpostavljenog stranog faktora, nameravala da baš tih dana konačno krene u akciju koja je predviđena još u jesen 1992.god.</s><s>Šta nam sugeriše takav zaključak?</s><s>Iznad svega to je američki iznenađujuće detaljan plan koji je - već tada, prema tvrdnji veoma dobro obaveštenih i visoko rangiranih vojnih analitičara Džordža Kenija iz Karnegi fondacije i Majkla Dagana, penzionisanog načelnika štaba vazduhoplovstva SAD - predviđao oružanu, najverovatnije NATO, intervencije u konačnom obračunu sa „srpskom agresijom na Balkanu.“[9] Srpska operacija „Krivaja 5“ sigurno je remetila taj plan i raspored snaga.</s><s>Uskoro posle Srebrenice krenula je ofanziva i protiv Republike Srpske, oživela su ratišta na Ozrenu, Vozuči, Sarajevu, Hercegovini, Bos.</s><s>To je bio prvi deo pomenutog američkog plana.</s><s>Drugi, protiv Srbije, takođe američki, usledio je nekoliko godina kasnije.</s><s>Genocid nad muslimanskim civilima Prilikom oslobođenja Srebrenice jedinice VRS prošle su kroz 42 muslimanska ili pretežno muslimanska sela, 16 od muslimana okupiranih pretežno srpskih sela srebreničke i pet pretežno muslimanskih sela bratunačke opštine i pretresli sve kuće, pomoćne zgrade, skrovita mesta.</s><s>Iza njih nije ostala ni jedna muslimanska žrtva.</s><s>Besmislena je i sama pretpostavka da ranjen, star ili bolestan čovek, žena ili dete, može pobeći od vojnika, pogotovo ako vojnik hoće da ga ubije.</s><s>U to su se tokom prethodnih godina uverili meštani srpskih sela koji su stradali kako od vatrenog tako i od muslimanskog hladnog oružja, noža, sekire ili malja. (Prema prethodnim podacima oko 27% ili oko 880 stradalih Srba su pripadnici vojnih i policijskih formacija.</s><s>Ostalo ili 73% , odnosno 2.382 žrtve su civili.) Stotine pojedinačnih i kolektivnih grobnica ostalo je po srpskim selima kroz koja je prošla muslimanska vojska.</s><s>Nasuprot takvoj muslimanskoj praksi srpska vojska je uspešno obezbeđivala evakuaciju muslimanskih civila.</s><s>Obezbeđivala je hranu, vodu, medecinsku zaštitu i prevoz.</s><s>Oni su deci, majkama, sestrama i suprugama svojih zlotvora pomogali da živi i zdravi odu tamo gde su njihovi najbliži, borci 28. divizije.</s><s>To je zahtevano i u naređenju Predsednika RS g. Radovana Karadžića.</s><s>[10] Dobro je da su tih kritičnih dana jula 1995. god. i strani faktori i muslimanski akteri srebreničkih događaja izgubili iz vida plemenitost srpskog vojnika, pa i samu teoretsku mogućnost da Srbi nikog ne ubiju.</s><s>U protivnom sami bi poubijali mnoge svoje i te žrtve pripisali „srpskim agresorima“ koji su ušli i napravili pokolj u zaštičenoj zoni.</s><s>Da se tako nešto, ne daj bože, dogodilo ne bi još uvek licitirali oko brojki i u brojkama nalazili dokaze o srpskom genoicidu nad muslimanima.</s><s>Znalo bi se da su Srbi počinili zločin jula 1995. nad nedužnim muslimanskim civilima u Srebrenici.</s><s>A neoboriv dokaz bila bi tela pobijene dece, žena, staraca...</s><s>Retko se u ratu događa da neka vojska prođe kroz toliko neprijateljskih naselja a da za vojskom ne ostanu civilne žrtve.</s><s>U svetu je veoma brzo, ali verovatno ne slučajno, zaboravljena ili zanemarena izjava koju je 27. jula 1995. dao Visoki komesar UN za ljudska prava Henri Viland koji je sa timom stručnjaka pet dana intervjuisao veliki broj izbeglica kojih je na tuzlanskom aerodromu u to vreme bilo preko 20000.</s><s>Visoki komesar UN Henri Viland je za londonski „Dejli Telegraf“ izjavio:„Nismo pronašli nikoga ko je svojim očima video zločine.“[11] Na to se ne osvrću „objektivni“ ili „nezavisni“ tumači srebreničkih zbivanja jula 1995.</s><s>Izgleda, a nismo sigurni, da je i pominjani RIOD to u svom elaboratu prečutao.</s><s>Po nama, konačan broj lica koja su napustila Srebrenicu iznosi 35632 osobe koje su prve nedelje avgusta registovane od Svetske zdravstvene organizacije i bosanske vlade.</s><s>[12] Kao što vidimo postoji neko ko je brinuo o muslimanskoj vojsci i nastojao da je sačuva od poraza.</s><s>Srbima je ostalo da brinu o muslimanskim civilima i sačuvaju ih u životu.</s><s>I jedni i drugi, pogotovo Srbi, su taj posao obavili najbolje što su mogli.</s><s>Srbima je to naredio i Predsednik republike dr R. Karadžić u čl. 3 i 4 „Odluke o imenovanju civilnog komesara za opštinu srpska Srebrenica“.</s><s>Memorijalni centar i mezarje Ne treba da čudi što su Potočari izabrani za tako veliko svetilište i jedino kultno mesto ne samo muslimana BiH i bivše Jugoslavije, već i Evrope.</s><s>Tu se rodio ratni predvodnik Naser Orić i po svim lokalnim verovanjima Memorijalni centar-mezarje je podignuto u njegovu čast.</s><s>Potočari treba da postanu simbol genocida nad njihovim narodom izvršenog ne samo u BiH, ili Jugoslaviji, već i u Evropi.</s><s>Ono što je za Jevreje Aušvic, a za Srbe Jasenovac, to je za muslimane mezarje u Potočarima.</s><s>Ta potreba odavno postoji.</s><s>Genocid nad podanicima islama traje od kako su Turci proterani sa ovih prostora.</s><s>Od tada ni muslimani nemaju svoju državu i normalno je da BiH bude samo njihova.</s><s>Srbi imaju Srbiju, Hrvati Hrvatsku i ako im se ne sviđa u BiH mogu da se sele.</s><s>Zagovornici te veoma rasprostranjene ideje ne uzimaju u obzir da su hrišćani, Srbi i Hrvati, stvarni starosedeoci BiH i da su izginuli u odbrani hrišćanstva od islama i muslimana.</s><s>Pitanje je da li se izdajom predaka stiče pravo na nasleđe njihovog zemljišta.</s><s>Preci današnjih muslimana i vlasnici ove zemlje bili su hrišćani.</s><s>U cilju podizanja navedenog mezarja i Spomen obeležja Srebrenica-Potočari Visoki predstavnik (Volfang Petrič, a potom Pedi Ešdaun) doneli su tri pravna dokumenta.</s><s>To su Odluke u kojima se, pored ostalog, Visoki predstavnik poziva na ovlašćenja koja su mu svojevremeno data i po kojima je on konačan autoritet u tumačenju Sporazuma o civilnoj implementaciji Mirovnog ugovora.</s><s>[14] Bilo bi, svakako, logičnije da je za Memorijalni centar izabrana lokacija nekog od stratišta: Kozluk, Branjevo, Pilica, Petkovci...</s><s>Ili mesto neke od većih primarnih masovnih grobnice: Glogova, Kozluk, Branjevo, Orahovac, Cerska...</s><s>Lokacije Kozluk i Branjevo se posebno nameću jer su tu vršene egzekucije i otkopane primarne masovne grobnice.</s><s>[1] Nemoguće je navesti više stotina dokumenata komandi pojedinih brigada i 28. divizije u kojima se obaveštava viša komanda o dezertiranju boraca sa oružjem i porodicama u nepoznatom pravcu i traži njihovo hapšenje. [2] „Dnevni telegraf“, Beograd, 21.06.1996. [3] Isto. [4] Kao pod 28. [5] Nurif Rizvanović bivši oficir JNA, kao nemački obaveštajac osuđen sa grupom saradnika na 7 godina zatvora.</s><s>Posle izdržane kazne osnovao privatnu detektivsku agenciju „Laufer“ u Novom Mestu (Slovenija).</s><s>Pred početak oružanih sukoba u BiH, kao predsednik Muslimanskog nacionalnog vijeća, nabavljao oružje i snabdevao muslimane u srebreničkom kraju.</s><s>Novembra 1992. iz Tuzle došao sa grupom boraca u selo Glogovu, op. Bratunac. [6] R. Motika: „Naserov katil-ferman“, nedeljnik „Javnost“, 13. avgust 1994. str. 22. [7] Nedeljnik „DANI“, Srajevo, 4. maj 2001. str. 20. [8] Žak Veržes: „Pravda za srpski narod“, Lozana, 2003. [9] Najveću pažnju zavređuje kraj tog plana koji glasi: „Treći korak je aktivno ratno stanje, u dva dela: najpre, uništavanje srpskih snaga u Bosni i, drugo, korišćenje koncetrisane snage protiv same Srbije.</s><s>U prvom delu, SAD koriste avione AVAKS i lovce F-15 radi uspostavljanja vidljive savezničke nadmoći nad čitavom teritorijom bivše Jugoslavije.</s><s>Pri tom su srpska teška artiljerija i oklopne jedinice u Bosni prvenstvene mete vazdušnih napada.</s><s>Britanski i francuski timovi za infiltraciju razmeštaju baterijske radare da bi locirali srpske artiljerijske pozicije u blizini zona pod opsadom.</s><s>Iz baza u Italiji i sa nosača aviona u Jadranu, američki F-15, F-16, F-18 i F-111 sistematski neutrališu srpske artiljerijske jedinice pomoću precizno vođenih bombi i raketa.</s><s>Koristeći zajednički radarski sistem za nadziranje napada ili druge sofistifikovane sisteme osmatranja, SAD pronalaze srpske oklopne jedinice, a lovci ih uništavaju...</s><s>Očajanje, ipak, može da navede Srbe u proveru odlučnosti koalicije (čitaj NATO, op. M.I.) slanjem novih snaga u Bosnu...</s><s>Obnavljanjem sukoba u Hrvatskoj ili započinjanjem diverzantskog rata na Kosovu, ili bilo koju kombinaciju od gore navedenog.</s><s>Ovakva akcija sa njihove strane bi ubrzala drugi deo: američki avioni i krstareće rakete „Tomahavk“ uništavaju važne centre u Srbiji...</s><s>Tehnologija koja koristi snopove karbon filtera dozvoljava nam da izbacimo iz upotrebe srpsku elekričnu mrežu, a da je ne uništimo, tako da kada prestanu neprijateljstva sistem može da funkcioniše.</s><s>Druga tehnologija nam omogućava da naftne proizvode u rafinerijama i rezervoarima pretvorimo u beskoristan žele, ne uništavajući kapacitete.</s><s>Uništavamo srpske komunikacione instalacije.</s><s>Istovremeno, preuzimamo srpske radio talase kako bismo srpskom narodu jasno kazali da želimo okončati rat.</s><s>To je rat koji Srbi ne mogu da dobiju.“ Navedeni su i neophodni vojni kapaciteti koji, pored muslimanske pešadije čiji je cilj „ponovo zadobijanje svoje zemlje“, treba da budu angažovani.</s><s>To su: „Jedan nosač aviona sa borbenom grupom od oko 60 aviona u Jadranu, uz to 3 AVAKSA, 1 JSTARS sistem za osmatranje, 5-10 tankera tipa KC-135, 24 aviona F-15, 18 aviona F-111 i 24 aviona F-16 uz opremu i oruđa sa preciznim vođenjem.</s><s>List „Jerusalem post“, Džordž Keni i Majkl Dagan: „Operacija Balkanska oluja: evo plana“,Jerusalim, 30. (?) novembar 1992. (Vidi bilten BINA od 1. decembra 1992.) [10] Predsednik RS, str. pov. broj: 01-1351/95.</s><s>Datum: 11.07.1995. god.</s><s>Dokument se nalazi i u tužilaštvu Haškog Tribunala. [11] Džordž Bogdanić, prema analizi „Srebrenica i politika ratnih zločina“, Kongres srpskog ujedinjenja, specijalan izveštaj, 8. jul 2005 (prevod na srpski). [12] Isto kao 38. [13] Na osnovu čl. 80 Ustava RS.</s><s>Broj 01-1350/95.</s><s>Datum: 11.07. 1995. godine.</s><s>Dokumenta se nalazi i kod Tužilaštva Haškog Tribunala. [14] Prvu Odluku je potpisao Visoki predstavnik Volfgang Petrič, a doneta je 25. oktobra 2000. godine. (Objavljena je u „Službenom glasniku Republike Srpske“ br. 39 od 16. novembra 2000.</s><s>Drugu Odluku o formiranju Fondacije takođe je potpisao Volfgang Petrič, a doneta je 10. maja 2001. godine. (Objavljena je u „Službenom Glasniku RS“, 24 od 5. juna 2001. godine).</s><s>Treću Odluku doneo je Visoki predstavnik 25. marta 2003. (Objavljena je u „Službenom glasniku RS“ br. 23 od 5. aprila 2003. str. 8-9).</s>
<s>Američki državljanin poreklom iz BiH Almaz Nezirović, optužen za ratne zločine nad srpskim civilima, pušten je uz kauciju na slobodu do početka suđenja, odlučio je federalni sud u Virdžiniji</s><s>VAŠINGTON - Američki državljanin poreklom iz BiH Almaz Nezirović, optužen za ratne zločine nad srpskim civilima počinjene tokom rata u BiH, pušten je uz kauciju na slobodu do početka suđenja kako bi mogao da nastavi lečenje niza zdravstvenih problema, odlučio je federalni sud u američkoj državi Virdžiniji.</s><s>Nezirović se juče u sudu izjasnio da nije kriv za optužbe koje su protiv njega podnete i određena mu je kaucija od 75.000 dolara, a sudija Džejms Turk izjavio je da ne smatra da će Nezirović pokušati da pobegne pre suđenja ili da predstavlja opasnost po zajednicu.</s><s>Nezirovićev sin Alen posvedočio je u okružnom sudu u okrugu Roanok da Almaza (52) proganjaju sećanja na ratne sukobe, da pati od posttraumatskog stresnog poremećaja i povišenog krvnog pritiska i da je u depresiji otkako je pre nekoliko godina izgubio posao zavarivača, piše lokalni list "Roanok tajms".</s><s>Optužnica ga tereti da je kao čuvar zarobljeničkog logora Rabić 1992. godine maltretirao srpske civile i nanosio im velike patnje i ozbiljne povrede, kao i da prilikom apliciranja za status izbeglice i državljanstvo u SAD nije naveo da je bio u sastavu hrvatske vojske.</s><s>Tužilac Pet Hogebum izjavio je da će, ukoliko Nezirović bude osuđen za neku od optužbi, odmah zatražiti njegovu deportaciju kako bi se suočio sa optužbama u BiH.</s><s>Agent Majkl Tarantino iz Američke agencija za imigraciju i carine izjavio je da je BiH prvi put zatražila Nezirovićevo izručenje 2002. godine, ali da on nije upoznat šta se dogodilo sa tim zahtevom.</s><s>Tarantino je kazao da je putovao u BiH i razgovarao sa osam žrtava koje su posvedočile da je Nezirović bio čuvar koji ih je protivpravno zatvarao, tukao i ponižavao.</s><s>Porodica Nezirović došla je u SAD 1997. godine.</s>
<s>Manipulacija sa navodnim srpskim zločinima u ovom gradu jedna je od najvećih posle Drugog svetskog rata Piše: Milivoje IVANIŠEVIĆ Novi svetski poredak "Slučaj Srebrenica" propagira kao najveći zločin u Evropi posle Drugog svetskog rata.</s><s>Pored "Slučaja Markale", to je jedan od stubova antisrpske propagande danas.</s><s>U stvarnosti, naravno, nije reč o najvećem zločinu, već o najvećoj manipulaciji posle Drugog svetskog rata.</s><s>Snimane su žrtve širom Bosne i Hercegovine - a među njima svakako i srpske - i sve je pripisivano jedinicama Vojske Republike Srpske koje su učestvovale u srebreničkoj operaciji.</s><s>Jedan od učesnika prevare, reporter australijske televizijske emisije "60 minuta" Ričard Karlton, pre mesec dana je pred sudom u Sidneju priznao da je lažirao izveštaj o Srebrenici.</s><s>Kako prenose "Večernje novosti" od 12. marta, on je rekao da scene masakra u njegovom izveštaju iz Srebrenice "potiču sa potpuno drugog mesta".</s><s>Naravno, Karlton nije tužen zbog ove laži, već zbog krađe nekog filmskog materijala, a njegova prevara o Srebrenici otkrivena je sasvim slučajno.</s><s>Naš list još jednom prenosi članak o događajima u Srebrenici, koji smo prvi put objavili u broju za novembar 2001. godine.</s><s>Od dana formalnog dejtonskog s mukom stečenog priznanja ova mlada srpska poludržava prolazi kroz brojna iskušenja koja joj, već po pravilu, serviraju dojučerašnji otvoreni neprijatelji, a potom nameću predstavnici tzv. međunarodne zajednice.</s><s>Vremenom je to dobijalo sve drastičnije oblike i danas je reč o naređenjima koja se bez pogovora moraju izvršavati.</s><s>Daleko bi nas odvelo kad bismo samo naveli sve ono što je u međuvremenu RS nametnuto.</s><s>Ali, pomenimo neke od bitnih činjenica: lišavanje Radovana Karadžića i Ratka Mladića građanskih prava, izborna pravila, okupacija i potčinjavanje sredstava informisanja, restrukturisanje policije, reforma sudstva, školstvo i revizija istorije i literature, izgled novčanica, pasoša, uvođenje graničnog pojasa i multi-etničke policije, smenjivanje sa položaja legalno izabranih narodnih predstavnika i oduzimanje političkih prava mnogim srpskim rodoljubima.</s><s>Dejtonski navodni sporazum je u praksi davno suspendovan, a njegov vampirski duh sada lebdi i preti srpskom narodu BiH.</s><s>Preti do te mere da se narod pita da li će ponovo morati da se lati oružja da bi ostvario ono što je imao i što mu je priznato čak i od strane tadašnjih neprijatelja i potpisnika dejtonsog dokumenta.</s><s>SKANDALOZNA MANIFESTACIJA U Srebrenici je, ažu čak i to, počinjen "najveći genocid u Evropi" posle 1945!</s><s>Od svega toga srpskom narodu i njegovom legalno izabranom rukovodstvu, pored gotovo katastrofalne ekonomske situacije, najteže padaju stalni psihološki pritisci, provokacije i maltretiranja od strane muslimana i njihovih zaštitnika.</s><s>Teško je reći kada je to počelo i da li je ikada prekidano od vremena nastanka islamskog fundamentalističkog pokreta.</s><s>Međutim, sada se sve to u dobroj meri legalizuje, pa i podstiče, podrškom predstavnika raznih međunarodnih faktora koji vladaju BiH.</s><s>Ove godine vrhunac je dostignut skandaloznom, operetskom, marketinši maksimalno iskorišćenom manifestacijom, postavljanjem nekakvog kamena temeljca za budući muslimanski memorijalni centar stradalim srebreničkim muslimanima u selu Potočari kod Srebrenice.</s><s>Kampanji su se pridružili i svi mediji Srbije i SRJ.</s><s>Treba podsetiti da su slične, manje uspešne ili neuspešne, predstave već viđenje u Trebinju i, u dva navrata, u Banjoj Luci, a najavljene su i u Gradišci, Modriči, Prijedoru, Srbinju, Doboju...</s><s>URS se od međunarodnih, državnih, nevladinih, mirotvornih, religijskih i drugih institucija više novca odvaja za izgradnju islamskih bogomolja nego za izgradnju kuća i stanova za Srbe oji su proterani sa svojih ognjišta iz današnje MH federacije ili Republike Hrvatske.</s><s>To već poprima oblike obnovljene islamske ekspanzije.</s><s>Da bi do kraja iritirali srpski narod za takve poduhvate najčešće biraju srpske praznike Vidovdan, Duhove, Petrovdan...</s><s>SLUČAJ POTOČARI U Potočare je 11. jula ove godine došlo oko 2.500 muslimanskih žena i nešto malo muškaraca i skoro duplo više njihovih pratilaca: predstavnika diplomatskog kora u BiH, izveštača štampanih i elektronskih medija, delegata gotovo bezbrojnih tzv. nevladinih mirotvornih i humanitarnih organizacija, a ponajviše vojske i policije.</s><s>Ove godine tu nije bio, kao lani, g. Alija Izetbegović, ali su ponovo tu bili gospoda Cerić, Petrić, Klajn i njima potčinjeni velikodostojnici i službenici.</s><s>Duž drumova i po ulicama u punom borbenom poretku i ratnoj opremi raspoređena su policijska i vojna oklopna vozila, tenkovi i transporteri sa cevima okrenutim prema srpskim kućama, u gradovima gotovo na svakom koraku nalazili su se koturovi bodljikave žice, po krovovima javnih objekata snajperisti, a nad svima helikopteri koji su danima motrili na svako veće okupljanje meštana u susednim selima ili u Bratuncu, Milićima, Vlasenici, i pogotovo Srebrenici.</s><s>Koliko je sve to koštalo ostaće izvesno vreme tajna, a govori se o oko milion maraka.</s><s>Dnevnica posetiocima ovog rituala, kako su sami dobacivali iz autobusa, iznosila je 20 maraka po osobi.</s><s>Inicijativa za izgradnju spomenika sa imenima navodno stradalih, prvobitno je bilo navedeno 10.701 muslimana Srebrenice toom 1995. godine, odnosno "najvećeg genocida u Evropi posle Drugog svetskog rata", kako to inicijatori i oni koji ih podržavaju vole da naglase, potekla je, prema našim saznanjima, iz Nemačke iz jedne od bezbrojnih tzv. nevladinih i humanitarnih organizacija koje su tokom rata i danas stalno u službi muslimanske ideologije g. Alije Izetbegovića, sa naivnim nazivom "Društvo za ugrožene narode".</s><s>U međuvremenu broj žrtava je skoro prepolovljen.</s><s>Već 1996. godine otkriveno je preko 3.000 srebreničkih "žrtava" koji su naglo oživeli, našli se u biračim spiskovima i glasali za A. Izetbegovića.</s><s>U ovom slučaju brojke su veoma značajne.</s><s>Tend osipanja navodnih žrtava još je u toku.</s><s>Za šest godina otkriveno je i otkopano nešto više od dve hiljade navodno masakriranih muslimana Srebrenice.</s><s>Identifikovano je nešto manje od sto tela.</s><s>Ostali ne samo da nisu identifikovani, već se ne zna ni da li su muslimani (Srbi ili Hrvati), a još manje se zna odakle su.</s><s>Mesta na kojima su otkopavani najčešće su od Srebrenice daleko i desetinama kilometara.</s><s>Znači da to mogu biti i njihovi ratnici sa svih prostora BiH.</s><s>Ironiju predstavlja činjenica da na kompleksu na kome se podiže spomenik i izgrađuje memorijalni centar nema ni jednog groba, ni jedna navodna žrtva srpskog "masakra" tu nije registrovana ili pokopana.</s><s>Najpre je objavljen spisak sa 10.701 žrtvom Da bi se oveovečio srpski "genocid" nad muslimanima Srebrenice leševe treba donositi sa raznih prostora BiH i na tom mestu ih pokopati, a potom ih proglasiti Srebreničanima i žrtvama "najvećeg genocida posle Drugog svetsog rata".</s><s>To ni strani ni domaći gledaoci navedene TV predstave naravno ne znaju.</s><s>Njima je data predstava sa odgovarajućim tekstom i na tome je sve završeno.</s><s>Obmana je obišla svet i time je posao za režisera obavljen.</s><s>Laž je ponovo trijumfovala.</s><s>Uostalom svaka istina o ratu u BiH kad se sukobi sa predstavnicima međunarodne zajednice i, naravno, gospodom V. Petrićem, Reisel-ulemom Cerićem, Ž. Klajnom, ili A. Izetbegovićem, gubi bitku i nema priliku da ugleda svetlost dana.</s><s>Oni, i njihovi službenici, trijumfuju i likuju nad svakom istinom.</s><s>Nesuvisli memorijalni centar u Potočarima, bez ijednog pokopanog muslimana, srpskog genocida u Srebrenici, je u stvari kameni blok od tri tone danonoćno čuvaju milicioneri RS.</s><s>Vrhunac ironije je nagoveštaj vlasnika tog imanja da će tužiti one koji su bez njegove saglasnosti uzurpirali livadu i tu postavili neki svoj kameni blok za koji je potrebna dizalica da bi bio odnet tamo odakle su ga dovukli.</s><s>ŠTA SE DESILO U POTOČARIMA Muslimanski ratnici 28. divizije kojom je komandovao izvikani Naser Orić (rođen takođe u Potočarima!), nekada beogradski milicioner, kukavički su napustili svoje najbliže: majke, sestre, decu, supruge, stare, bolesne i nemoćne muslimane Srebrenice.</s><s>I dok su srpske vojne i civilne vlasti kuburile sa skoro 25.000 napuštenih i zbunjenih očajnika, muslimanski vojnici su se probijali i probili u Tuzlu.</s><s>I ovom prilikom se pokazalo da su islamskim ratnicima džihada važniji vojni ciljevi od vlastitih porodica A, pored toga, znali su da će Srbi žene, decu i nemoćne prehraniti i zbinuti.</s><s>Tako se i dogodilo.</s><s>Iz Srebrenice su, na zahtev samih napuštenih meštana, svi prevezeni i predati muslimanskim vlastima tuzlanskog kantona.</s><s>U međuvremenu im je obezbeđena hrana, voda, zdravstena zaštita i naravno prevoz.</s><s>O tome postoje dokumenti potpisani od samih muslimana, ali i predstavnika UNPROFOR-a.</s><s>Da civili nisu stradali možda najubedljivije može da posvedoči spisak nestalih lica iz Srebrenice jula 1995. koji je objavio Međunarodni komitet Crvenog krsta u Ženevi.</s><s>Po tom spisku "nedostajalo" je oko 7600 muslimana Srebrenice, znači već znatno manje nego pre dve godine, a u tom broju je samo 36 žena i oko 50 starijih maloletnika.</s><s>Prilikom prolaska kroz Bratunac i srpska sela ni na jednom autobusu kojim su putovali srebrenički civili nije razbijena šoferšajbna ili prozor iako su meštani znali, pa i prepoznali, svoje dojučerašnje komšije koje su im opljačkali i popalili kuće prethodnih godina.</s><s>Prepoznali su majke, sestre, decu i supruge utica svojih najbližih.</s><s>I nisu se svetili.</s><s>O kakvom je to onda masakru i genocidu nad nedužnim srebreničim muslimanskim narodom reč?</s><s>Ako već žele da podižu spomenik to treba da bude spomenik zahvalnosti Srbima za ispoljenu humanost.</s><s>Međutim, ta istina ne može da prodre u svet.</s><s>Kako su prošli muslimanski bojovnici viđeno je na paradi i smotri u Tuzli koja je prvih dana avgusta održana pred vrhovnim komandantom g. A. Izetbegovićem.</s><s>U raportu koji je predao komandujući oficir rečeno je da je divizija u punom sastavu i spremna da izvrši svaki borbeni zadatak.</s><s>O tome je pisala sva muslimanska štampa tih dana.</s><s>Tek posle se postavilo da muslimanima nije dodeljena uloga junaka već žrtve..</s><s>Od tada su pokuljali imena i spiskovi nestalih.</s><s>Trebalo je obezbediti alibi za već isplanirane akcije i oružanu intervenciju NATO pakta.</s><s>Zašto se ove, i ne samo ove, elementarne činjenice prećutkuju kod nas i prihvataju tuđe podvale i obmane nije lako objasniti.</s><s>Da li je to novi dokaz davne tvrdnje da Srbi kad hoće da budu "objektivni" sami sebe okrivljuju.</s><s>Ili te obmane po Srbiji i Crnoj Gori lansiraju ljudi koji od toga žive.</s><s>Selo Kravica u bratunačoj opštini je suprotan primer.</s><s>Tu, kao i u Fakovićima, a pogotovo u Bratuncu, nije reč o fiktivnom, već o stvarnom groblju.</s><s>Od početka rata na grobljima ovog dela Srednjeg Podrinja sahrane su bile skoro svakodnevna pojava.</s><s>Na spomenicima je moguće videti ime žrtve, godinu rođenja i godinu stradanja.</s><s>Hiljade dokazanih srpskih žrtava ubedljivo svedoče o muslimanskim zločinima tokom prethodnih godina.</s><s>Pa i pored toga predstavnici tzv. međunarodne zajednice nisu se pojavili na postavljanju spomen ploče tim pokojnicima.</s><s>Njihova preokupacija nisu srpska stradanja i žrtve, već operetska predstava u Potočarima.</s><s>I sredstva informisanja, čak i ova u SRJ, pa i RS, to su uglavnom sporadično propratila.</s><s>Šta očekivati od drugih?</s><s>Od muslimana ili Hrvata to se nije ni očekivalo, ali šta je sa "objektivnim" Visokim komesarom za BiH g. V. Petrićem ili takođe "objektivnim" predstavnikom OUN g. Ž. Klajnom.</s><s>Ova dva slučaja sve iskazuju, u Potočarima ni jedan sahranjen musliman i velika predstava i defile diplomata sa svih strana sveta, u Kravici i Bratuncu pomen hiljadama sahranjenih žrtava, Srba, ali nije došao ni jedan od tih svetskih uglednika.</s><s>I mediji su se ponašali na isti način.</s>
<s>Srpske žrtve poslednjeg rata opština Bileća, Gacko, Grude, Jablanica, Lištica, Konjic, Ljubinje, Ljubuški, Mostar, Nevesinje, Neum, Posušje, Stolac, Trebinje, Čapljina, Čitluk,1992-1995.</s><s>U ovoj knjizi mrtvih – postradalih, iskazana su imena srpskih žrtava poslednjeg rata 1992-1995.god.</s><s>Mnogi grobovi nisu nikada obilježeni i opojani, mnogi pokojnici nisu ni dostojanstveno sahranjeni, neki su bez traga nestali u ambisima hercegovačkog krša.</s><s>Još sve kosti nisu izvađene iz provalija i otkopane ispod nasipa i smetljišta, neke je zauvijek odnijela Neretva, kao i u Drugom svetskom ratu.</s><s>Može biti da je nečije ime pogrešno upisano i da podaci nicu potpuni, ali je skoro sigurno da će, poslije utvrđivanja pune istine o stradanju hercegovačkih Srba, ova crna knjiga imati više, a ne manje stranica...</s><s>Neka ova zajednička čitulja bude i poziv svima, koji istini mogu doprinijeti, da se odazovu i pomognu da konačno oblikujemo ovu kolektivnu smrtovnicu.</s><s>Na taj način odužićemo bar mali dug onima koji su nasilno izbrisani iz knjiga živih.</s><s>Mrtvi Srbi su najubejdljiviji svjedoci istine.</s><s>Njihove mošti je moguće sakriti, ali tragove nije moguće uništiti.</s><s>Zadovoljenje pravde ne može potisnuti uspomene, ni izbrisati suze, ali može ublažiti bol i pomoći da se ovakvi zločini nad sugrađanima u budućnosti nikada ne ponove, da nam se nikada ne dogode stratišta i masovni logori u Bradini, Čelebičima, Konjicu, Jablanici, Mostaru, Dretelju, Čapljini...</s><s>Svi poimenično navedeni u ovoj knjizi smrtišta, stradali od iste ruke kao i njihovi preci i neka na istim grobljima i zajedno sa precima snivaju svoj vječni san u carstvu u kome već vijekovima počivaju mrtvi Srba koji su pali da bismo mi slobodno živjeli na svojoj zemlji i u svojoj državi.</s><s>I pitajmo se, ponovo, kao 1918. ili 1945. god. a i sada, poslije ovog otadžbinskog rata, kada će ruka pravde stići njihove dušmane?</s><s>Gospode, primi duše ovih novomučenika u rajsko naselje i pomozi zemaljskoj pravdi da pobijedi zlo i zločince, da uputi grešnike da se pokaju.</s><s>Strahinja Živak</s><s>[sledi lista pogubljenih Srba u Hercegovini, po opštinama]</s><s>Napominjemo da je ovaj spisak podložan dopunama koje, na žalost, obično povećaju broj srpskih stradalnika.</s><s>Regionalno udruženje Trebinje</s><s>Za izdavče Milivoje Ivanišević i Vukašin Kovač.</s><s>Beograd-Trebinje, 2008.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom.</s><s>Udruženje logoraša Republike srpska, Regionalno udruženje Trebinje Otačastveni pokret Obraz</s>
<s>Može biti da je nečije ime pogrešno upisano ili da podaci nisu potpuni, ali je sigurno da će, posle utvrđivanja pune istine o zločinu nad sarajevskim Srbima, ova crna knjiga imati više, a ne manje stranica.</s><s>Neka ova zajednička čitulja bude poziv svima koji istini mogu doprineti da se odazovu i pomognu da konačno uredimo i upotpunimo Knjigu mrtvih.</s><s>Tako ćemo odužiti bar mali dug onima što su izbrisani iz knjige života.</s><s>Oni što su zločin izvršili, a mnogi su i danas na vlasti, sve čine da izbrišu tragove i razotkrivanje svog sramnog zlodela.</s><s>Zločinci se nikada nisu bojali Boga, oni se jedino boje pravedne kazne.</s><s>Muslimanski vlastodršci strahuju od razobličavanja obmane javnog mnenja i suočavanja sa velikom sarajevskom laži.</s><s>U muslimanskom Sarajevu je ostalo više mrtvih nego živih Srba.</s><s>Gospode, primi duše ovih novomučenika u rajsko naselje, pomozi pravdi da pobedi i grešnicima da se pokaju.</s><s>Beograd-Banja Luka, april 2008.</s><s>SRBI STRADALNICI SARAJEVA</s><s>[Sledi lista od 5770 strdalih Srba]</s><s>SRBI SARAJEVA ČIJA JE SUDBINA ZA NAS JOŠ NEIZVESNA</s><s>[Sledi lista od 860 Srba čija je sudbina neizvesna]</s><s>Zahvalni smo svakom ko pomogne da se u ovom spisaku nađu imena svih naših pokojnika i da podaci za svakog pokojnika potpuni.</s>
<s>Srbija - Vujačić 20:00 BEOGRAD, 20.</s><s>APRILA /SRNA/ - Ratni načelnik opštine Trebinje Božidar Vučurević saslušan je popodne pred istražnim sudijom u Šapcu po zahtjevu BiH za izručenjem i po optužnici za navodne ratne zločine u Trebinju - rekao je njegov advokat Svetozar Vujačić.</s><s>Vujačić, koji je učestvovao na tribini u organizaciji beogradskog Instituta za istraživanje srpskih stradanja u 20. vijeku, posvećenoj hapšenju Vučurevića, rekao je za SRNU i RTRS da očekuje da će nakon ovoga istražni sudija ponovo odrediti Vučureviću ekstradicioni pritvor od 18 dana po zahtjevu BiH, isto kao što je bilo u slučaju sa hrvatskim zahtjevom.</s>
<s>Sud BiH oslobodio pripadnike tzv. Armije BiH, jer su srpske civile ubili greškom?!</s><s>Sreda, 08 mart 2017</s><s>07/03/2017 \| 14:29 ⇒ 20:23 \| RTRS Sramotna presuda Suda BiH!</s><s>Za zločin nad srpskim civilima 1992. godine, u Kukavicama kod Rogatice, krivice su oslobođeni pripadnici tzv. Armije BiH: Muhamed i Tarik Šišić, Emir Drakovac i Aziz Šuša.</s><s>Dokazano je da su u napadu na izbjegličku kolonu i u likvidaciji učestvovali, ali su "bili u zabludi o statusu žrtava", skandalozno je obrazloženje Sudskog vijeća.</s><s>Diverzanti u zbaludi, predvođeni komandantom Muhamedom Šišićem, napali su kolonu putničkih automobila i autobus pun srpske nejači, žena i staraca koji su bježali iz Goražda.</s><s>I to je dokazano.</s><s>Dokazano je i da su ubili najmanje 21-og i ranili najmanje 39 srpskih civila iz kolone.</s><s>Ali, riplijevski čak i za sarajevsko pravosuđe - krivi nisu!</s><s>"Vijeće je oslobodilo optužene za ovu inkriminaciju cijeneći da su optuženi bili u stvarnoj zabludi u pogledu statusa oštećenih", rekao je sudija Davorin Jukić.</s><s>Prevedeno sa jezika sudije Jukića i njegovih kolega u Vijeću, nisu znali diverzanti - ubice da ubijaju, jednogodišnju djecu, ili starice zagazile u 9. deceniju života.</s><s>Od njih im se valjda pričinjavali srpski jurišnici!</s><s>A od putničkih automobila marke lada, jugo ili golf dva - tenkovi i haubice! “Nije izbjeglička kolona bila obilježena.</s><s>Ni najavljena”, pravdao je Jukić "zabluđene" optužene, a nepresuđene ubice!</s><s>A i tom dionicom puta su često, kaže prolazili srpski vojnici.</s><s>Zaboravio je međutim, da obrazloži kako su lade, golfovi i autobusi, mogli da budu u borbenom poretku, i kao takvi "po Jukiću", legitiman vojni cilj.</s><s>I otkud srpska vojska iz pravca Goražda koje je bilo pod muslimanskom kontrolom!?</s><s>"Sramota je to – za kompletnu pravosudnu zajednicu.</s><s>Marginalizovati na ovaj način jedan ovakav zloči, prije svega predstavlja uvrede za srpske žrtve, porodice žrtava i kompletan srpski narod sa jednom jasnom porukom da žrtve nemaju isti tretman u toj tzv. pravosudnoj instituciji", kategoričan je direktor Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih Milorad Kojić.</s><s>I na to su srpske žrtve, nažalost, već navikle.</s><s>Nakon skandalozne presude ugasio se i posljednji tračak nade žrtvama iz konvoja!</s><s>Ovi vapaji do izumitelja "novog prava i pravde" očigledno ne dopiru!</s><s>Da je drugačije ne bi valjda javno izgovorio kako su zabluđene ubice čim su shvatili da je riječ o civilima prestali da pucaju!</s><s>I povukli su, ostavljajući za sobom bez pomoći na desetine teško ranjenih!</s><s>I ne bi sebe demantovao u istom danu i istoj sudnici!</s><s>Naime, pritisnuto dokazima i svjedočenjima očevidaca, vijeće je drugoptuženom Emiru Drakovcu izreklo zatvorsku kaznu od 14 godina zbog brutalnog zlostavljanja srpskog vojnika i još brutalnijeg ubistva starine Miloša Kovačevića u selu Vratsalići.</s><s>Nakon ovakvog zvjerstva Vratsilićima, teško je povjerovati da su Drakovac i njegovi diverzanti, ubijajući srpsku nejač i starce u Kukavicama, bili u zabludi.</s><s>I prestali da pucaju kada su shvatili ko su im žrtve.</s><s>No “Jukićevi zakoni i konvencije” očigledno ne poznaju ni pravo.</s><s>Ni pravdu.</s><s>A ni logiku! http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=245019</s>
<s>Oriću do oslobađajuće presude pomogao jedan srpski propust</s><s>Sreda, 11 oktobar 2017</s><s>Vuk Z. Cvijić \| 10. 10. 2017 - 21:14 \| Blic OSLOBOĐEN, A KLAO SRBE I VADIO IM OČI Naseru Oriću u oslobađanju od optužbi pomagao je 2015. propust Jedinice MUP Srbije koja ga nije sprečila da razgovara sa ključnim svedokom optužnice koji je skrivan u Beogradu.</s><s>Nekadašnji srpski tužilac za ratne zločine Vladimir Vukčević kaže za “Blic” da je Jedinica za zaštitu ličnosti MUP-a Srbije koja je čuvala ključnog svedoka napravila propust i da misli da je to uticalo na jučerašnju oslobađajuću presudu ratnom komandantu Srebrenice. - Taj zaštićeni svedok tri godine je čuvan u Beogradu.</s><s>Pripadnici jedinice SIPA (prim.nov. agencija BiH za borbu protiv kriminala) su presreli njegov telefonski razgovor sa Orićem.</s><s>To je bio Orićev saborac.</s><s>Bio je krunski svedok mnogih Orićevih zlodela.</s><s>Za njega Orić prvo uopšte nije znao da je živ i mislio je da je poginuo - objašnjava Vukčević i ističe da je neprijatno iznenađen oslobađajućom presudom.</s><s>Kako je Orić uspeo da kontaktira ključnog svedoka "Aladina" Kako “Blic” saznaje, ključni svedok je Samir Avdić (50) iz Glogove kod Bratunca, bivši pripadnik 28. divizije Armije BiH i član Srebreničke grupe.</s><s>On je tri godine čuvan u Beogradu, pod kodnim imenom "Aladin".</s><s>Zahvaljujući nemarnosti pripadnika jedinice za zaštitu ličnosti, Orić je uspeo da kontaktira krunskog svedoka Avdića, koga su oni čuvali u Beogradu a koji je uspeo da nabavi mobilni telefon koji nije bio pod nadzorom srpskih službi.</s><s>Nakon tog razgovora, koji je presrela SIPA, Avdić je odustao od svedočenja.</s><s>U tom razgovoru čuje se kako njegova treća žena prvo razgovara sa nepoznatom osobom na engleskom jeziku.</s><s>Nakon toga razgovor nastavljaju Avdić i Orić.</s><s>Avdić je tražio od Orića da mu pošalje 2.000 konvertibilnih maraka.</s><s>Orić ga pita da li ga tuku tamo, a Avdić odgovara ne i da je sve uredu.</s><s>Ovaj razgovor nisu skrivali ni Orićevi advokati, ali u njihovoj verziji Advić je navodno bio zatočen u Beogradu, i tvrdio da ga muče, te da potplaćuju svedoke sa 2. 000 maraka.</s><s>Avdić je kasnije napustio Beograd i, prema poslednjim informacijama, sada je stalno nastanjen u gradiću Su Folsu u američkoj državi Južnoj Dakoti.</s><s>Svedočenje ključnog svedoka o jezivim Orićevim zločinima Avdić, koji je inače osuđen zbog ubistva četiri Srbina u blizini Srebrenice, još je 1. i 8. decembra 2008. svedočio Tužilaštvu u Bijeljini.</s><s>Opisao je brojne Orićeve zločine, među kojima su najsvirepiji ubistvo trudnice u Lozničkoj Reci, kao i ubistvo srebreničkog sudije Slobodana Ilića (46). - Žena počinje da jauče i pada na zemlju, a istovremeno se otkopčava i narukvica, koju on uzima.</s><s>Zatim joj je zabio nož u stomak i to otprilike na mestu gde je želudac, a onda je nož svukao niz stomak, usled čega je iz nje ispalo sve, pa i kesa, kako bih je nazvao, u kojoj se nalazilo dete u utrobi majke - pričao je Avdić.</s><s>Avdić je tužiocu ispričao da je prilikom napada na selo Zalazje na Petrovdan (12. jula) 1992. zarobljeno osam Srba, od kojih je Orić ubio sudiju Ilića. - Naser mu je prvo nožem izvadio oba oka, pri čemu taj čovek ni glasa nije pustio.</s><s>Neser mu je seo na prsa i zaklao ga - svedočio je Avdić.</s><s>Prilikom muslimanskog napada na Kravicu 7. januara 1993, Avdić je svedočio da su on i njegovi saborci pod Orićevom komandom ubili 44 osobe srpske nacionalnosti - Znam lično da su Orić i jedan po nadimku Kezo iz Glogove tada zaklali pet zarobljenih Srba.</s><s>Od odsečenih glava napravili su dva gola, a onda su petom i glavom igrali fudbal - pričao je Avdić.</s><s>"Orlić ga preklao, lično mi je priznao" Avdić nije jedini bivši saborac koji je svedočio protiv Orića.</s><s>Ibran Mustafić svedočio je 18. oktobra 2016. u Sudu BiH da mu je lično Orić rekao da je u selu Zalazje ubio sudiju Slobodana Ilića (46) i ispričao kako je to učinio. - Naser je bahato, bez ičijeg insistiranja, rekao da mu je u grupi zarobljenih dopao Slobodan Ilić, koji je bio bradat i čupav i ulivao mu strah.</s><s>Rekao je da ga je dva puta udario bajonetom u oko, a da ovaj nije puštao krike, te da ga je jednostavno preklao.</s><s>Meni i mom bratu Samiru, Orić je to ispričao 27. maja 1993. godine u Orićevom stanu, odnosno dve noći nakon pokušaja ubistva njega i njegove porodice u Srebrenici - svedočio je Mustafić.</s><s>On je ispričao da mu je stric Enes, koga su zvali Ibrahim a koji je vozio kamion štaba Teritorijalne odbrane u Srebrenici, rekao da je po Orićevoj naredbi vozio zarobljenike iz zatvora u Srebrenici na deponiju u Zalazju, gde je video “pir i masakr”.</s><s>Tužilaštvo BiH je protiv Nasera Orića i Sabahudina Muhića podiglo optužnicu 27. avgusta 2015. terete ći ih da su ubili tri zarobljenika srpske nacionalnosti Milutina Miloševića, Mitra Savića i Slobodana Ilića.</s><s>Inače, Orić je i u Haškom tribunalu bio optužen za zločine počinjene na području Srebrenice i u okolnim selima od decembra 1992. do marta 1993, između ostalog za sedam ubistava srpskih civila.</s><s>Prvostepeno je osuđen na dve godine zatvora 2006, ali ga je Haško apelaciono veće 2008. oslobodilo nalazeći da su zločini počinjeni, ali da nema dokaza za Orićevu odgovornost.</s><s>ŠTA PIŠE U ZAHTEVU “Blic” je imao uvid u zahtev za sprovođenje istrage protiv Nasera Orića i još četvorice njegovih saboraca.</s><s>U zahtevu piše da su svi oni pod neposrednom komandom Orića učestvovali u oružanim napadima na civilno stanovništvo srpske nacionalnosti u cilju da doprinesu ispunjenju zajedničkog opšteg cilja muslimanske strane. http://www.blic.rs/vesti/hronika/oslobodjen-a-klaoricu-do-oslobadajuce-presude-pomogao-jedan/3qvzg5k</s>
<s>Suđenje Mahmuljinu: Svjedok bio na iftaru u kampu odreda El mudžahedin</s><s>Sreda, 18 decembar 2019</s>
<s>02. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Tokom protekla četiri meseca, muslimani su dobili nekoliko desetina modernih protivtenkovskih raketa tipa »SINGER«, kao i 20.000 automata, minobacača i granata – izjavio je POL BIVER, stručnjak za Balkan specijalizovane izdavačke kuće za vojnu literaturu »DžINS«, u sinoćnoj emisiji Radija »DOJČE VELE« na srpskom jeziku.</s><s>Prema njegovim rečima »muslimani su nabavili najmodernije američke uređaje za noćno osmatranje i raido-opremu, ali još nemaju teške tenkove koji mogu presudno da utiču na ishod rata u Bosni.</s><s>Novac za nabavku oružja stiže iz islamskih zemalja pre svega Saudijske Arabije, Irana i Turske.</s><s>Ta finansijska pomoć omogućila je muslimanima da angažuju i vojne savetnike, prvenstveno iz Turske i Nemačke.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. 08. 1994.</s><s>07. 08. 1994.</s><s>PALE Predsjednik RS Radovan Karadžić izjavio je sinoć da će Srbi u bivšoj BiH nastaviti da se bore za »slobodu i nezavisnost, čak ako ostanu sami«.</s><s>U izjavi ROJTERU on je odbacio optužbe vlasti u Beogradu sa se rukovodstvo RS ne zadovoljava ni polovinom Bosne.</s><s>»Mi možemo da prihvatimo 50% teritorije, ako dobijemo suverenitet, ali pitanje je kojih 50%, rekao je KARADžIĆ.</s><s>Za blokadu koju je SR Jugoslavija zavele 4. avgusta KARADžIĆ je rekao da je »neprihvatljiva i neshvatljiva«.</s><s>»Mi razumijemo da Jugoslavija ne može više da nas podržava i ne može da nas slijedi u našoj borbi za slobodu i spostvenu državu.</s><s>Ali ne možemo da razumijemo da su te mjere oštrije i jače od onih koje je međunarodna zajednica primjenila prema Srbiji i Crnoj Gori«, rekao je KARADžIĆ«.</s><s>To je blokada bez presedana«.</s><s>On je dodao da u RS ne razumiju »sve te ružne riječi« koje mi se upućuju iz Jugoslavije«.</s><s>Svi naši neprijatelji sada su ohrabreni.</s><s>Muslimani i Hrvati su započelli novu ofnazivu protiv nas, a NATO se lakše odlučio da na nas puca« rekao je on.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1994. 10. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Danas je u Međunarodnom pres centru na Palama konferenciju za novinare održao ministar odbrane u Vladi Republike Srpske general – major DUŠAN KOVAČEVIĆ, a povodom predloženih mapa od strane medjunarodne kontakt – grupe za teritorijalnu podjelu bivše BiH.</s><s>Ponuđeni plan je neprihvatljiv za srpski narod iz mnogo razloga.</s><s>Prije svega sadašnja teritorija Republike Srpske dijeli se na više enklava.</s><s>Dakle, imamo Bosansku Krajinu odvojenu od Brčkog, i to je problem broj jedan.</s><s>Mi kod Brčkog nemamo koridor nego imamo samo jedan vijadukt preko koga ne možemo prelaziti, sem onda kad nam to neko drugi odobri i dozvoli.</s><s>I drugi dio – sarajevsko-romansijski i treći dio Hercegovina.</s><s>Jedan narod ne može prihvatiti da se razvija na ovakav način u više enklava.</s><s>Sljedeći problem je što se potpuno odsjeca Republika Srpska Krajina i na takav način prisiljava da uđe u sastav Republike Hrvatske.</s><s>Dakle, Srbi u RSK, Republici Srpskoj i ostalim dijelovima su odsječeni od matičnog naroda, od matice Srbije i Jugoslavije.</s><s>To je taj nasilan put, to je agresija.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 08. 1994. 16. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO U sinoćnjem komentaru muslimanskog radia »GLAS BOSNE« naglašava se da je za dosadašnju ratnu dramu na području bivše BiH isključivi krivac SDA i lično njen predsjednik ALIJA IZETBEGOVIĆ jer, kako je rečeno za ostvarenje fundamentalističkog sna o suverenoj Bosni još nije bilo vrijeme, bez obzira na podršku nekih krugova u svijetu.</s><s>Za sada od nezavisne Bosne nema ništa, kaže se dalje u komentaru autora BJSILA ZUKIĆA i dodaje da za takve sulude ideje ne treba više da ginu muslimanski sinovi, kojih je do sada izginulo više od 135 hiljada.</s><s>Tokom sjednice upućen je poziv skupštinama Republike Srbije i Republike Crne Gore, koji je pročitao predsjednik Skupštine RSK BRANKO VOJNICA, pozivaju se srpski i crnogorski parlament da prihvate prijedlog o ujedninjenju u jednu državu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 08. 1994.</s><s>17. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant muslimanskih snaga u bivšoj jugoslovenskoj republici BiH general RASIM DELIĆ pozvao je sinoć pripadnike tzv. armije promuslimanske vlade u Sarajevu da se pripreme za nove borbe i prelazak sa defanzivnih na ofanzivne operacije.</s><s>U izjavi Sarajevskoj televiziji DELIĆ je rekao da se sada iz faze odbrane polako prelazi na ofanzivnu fazu oslobadjanja teritorija.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 08. 1994. 21. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Dosadašnji specijalni izaslanik SAD za bivšu Jugoslaviju ČARLS REDMAN upozorio je bosanske Srbe da im je »ostalo malo vremena« da prihvate plan kontakt grupe.</s><s>REDMAN je rekao da će ukidanje embarga na oružje za muslimane i povlačenje »plavih šljemova« iz Bosne biti posljedica »njihove tvrdoglavosti«.</s><s>REDMAN, koji je imenovan za ambasadora SAD u Njemačkoj, je u Sarajevu, lideru muslimana ALIJI IZETBEGOVIĆU predstavio svog naslednika ČARLSA TOMASA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 08. 1994. 22. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Poraz FIKRETA ABDIĆA i slom Autonomne Pokrajine Zapadne Bosne samo je još jedan ustupak evropske diplomatije islamskom klerikalizmu, koga u BiH personifikuje režim ALIJE IZETBEGOVIĆA, kaže se u današnjem saopštenju Udruženja jugoslovenski orjentisanih muslimana, »OSMAN DJIKIĆ«.</s><s>ABDIĆ je još jedna žrtva evropske popustljivosti, islamu i dokaz da se Evropa, u svojoj merkantilnosti, opredjelila za onu struju među bosanskim muslimanima koja iza sebe ima petrodolarsku podršku, konstatuje se u saopštenju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 08. 1994.</s><s>27. 08. 1994.</s><s>BANjA LUKA Komandant glavnog štaba VRS general-pukovnik RATKO MLADIĆ sastao se danas u B.Luci sa delegacijom visokih oficira SAD, koju je predvodio šef departmenta za civilne i vojne poslove Pentagona general-potpukovnik KLARK VESTLI i komandantom UNPROFOR-a za bivšu BiH generalom MAJKLOM ROUZOM, saopštila je Informativna služba Prvog krajiškog korpusa VRS u Banjoj Luci.</s><s>Do razgovora je došlo na inicijativu američkog generala KLARKA VESTLIJA.</s><s>Razgovaralo se o uspostavljanju mira u bivšoj BiH i na toj osnovi je postignuta saglasnost.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 08. 1994. 29. 08. 1994.</s><s>SARAJEVO Muslimansko-hrvatska strana nastavlja sa ofanzivom koja traje od proljeća ove godine pokušavajući da osvoji teritorije koje im daje kontakt-grupa, izjavio je za jučerašnju emisiju Srpske televizije »Na braniku otadžbine« načelnik Glavnog štaba VRS general-potpukovnik MANOJLO MILOVANOVIĆ.</s><s>»VRS nema interes da oslobađa nove teritorije i nastoji da očuva ono što sada posjeduje«, istakao je MILOVANOVIĆ, dodavši da »Srbi tamo gdje su napadnuti, moraju odgovoriti i moraju se braniti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 08. 1994. 31. 08. 1994.</s><s>BANjA LUKA U borbama sa Srbima i hrvatima u proteklih 29 meseci rata u bivšoj BiH poginulo je 235.627 muslimanskih vojnika, javio je sinoć muslimanski radio »GLAS BOSNE« u informativnoj emisiji u 22 časa.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 09. 1994.</s>
<s>08.12.2021 \| Srna \| Glas Srpske SARAJEVO - Na suđenju bivšem komandantu Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH Ramizu Drekoviću pred Sudom BiH za zločine nad srpskim civilima u Kalinoviku u proljeće 1995. godine, svjedok odbrane nekadašnji pomoćnik komandanta za obavještajne poslove Munib Milišić ispričao je da su mu poznate operacije "Treskavica devet" i "Borašnica 95" jer je učestvovao u njihovoj pripremi, planiranju i realizaciji.</s><s>Svjedok je rekao da su organi bezbjednosti prikupljali informacije na više načina, među kojima su bile izviđačke aktivnosti, saradnja sa međunarodnim organizacijama, kao i prisluškivanje razgovora.</s><s>Naglasio je da su svi podaci provjeravani iz najmanje dva izvora.</s><s>Milišić je naveo da je obavještajno-bezbjednosna situacija na području Kalinovika 1995. godine bila vrlo teška i komplikovana.</s><s>On je napomenuo da je Kalinovik tada bio u zoni odgovornosti Prvog korpusa takozvane Armije BiH, kako je definisano naredbom Predsjedništva u aprilu 1992. godine, što se nije mijenjalo do kraja rata, prenosi Birn.</s><s>Drekovićeva odbrana je svjedoku predočila niz dokumenata za koje je govorio da su mu poznati, ali je rekao da mu nije poznata naredba Drekovića od 26. maja 1995. godine da se projektilima djeluje po centru Kalinovika.</s><s>On je naveo da je 3. juna 1995. godine dejstvovano samo "po grupi neprijatelja" koja je uočena na južnom grebenu Treskavice, mjestu koje je udaljeno najmanje 10 kilometara od osnovne škole i hotela "Lelija".</s><s>Odgovarajući na pitanja Tužilaštva, Milišić je izjavio da je to bilo jedino dejstvo Četvrtog korpusa tog dana, a da je narednog dana korpus krenuo u borbena dejstva.</s><s>On je rekao da se ne sjeća slučaja da je gađan vojni, a pogođen civilni cilj, te naglasio da se tako nešto nije moglo desiti jer bi sigurno bile preduzete mjere.</s><s>Ramiza Drekovića, nekadašnjeg komandanta Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH, optužnica tereti da je od 21. maja do 7. juna 1995. godine naredio artiljerijskim jedinicama u mjestu Bjelimići, u opštini Konjic, neselektivne napade na srpske civile u Kalinoviku u kojima je poginula petnaestogodišnja djevojčica, a nekoliko civila ranjeno.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 22. decembra. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_dana/milisic-svjedocio-u-korist-drekovica/388891</s>
<s>Svedočenje A. Ridlmajera o uništavanju kulturne baštine ili spomenika kulture u BiH 1992-1996.</s><s>Sreda, 20 maj 2009</s><s>Uočljivo je da je naslov ekspertskog rada, preciznije deo tog elaborata, koji sam imao na raspolaganju, „Uništavanje kulturne baštine Bosne i Hercegovine od 1992. do 1996. godine“[1] veoma pretenciozan, hvalisav, diskriminatorski, ali i obmanjivački.</s><s>[2] Kako je moguće govoriti o kulturnoj baštini BiH, a izostaviti ono najdragocenije, kulturnu baštinu Srba, koji - možda za neupućene treba reći - na istim prostorima žive skoro hiljadu godina pre turske okupacije, a time i pojave islama i muslimana i nastanka njihovih objekata.</s><s>Gde su srpski verski i kulturni spomenici takođe više vekova stariji od džamija i muslimanskih verskih objekata i institucija.</s><s>Gospodin Andraš Ridlmajer prevashodno razmatra muslimanske objekte - delimično i katoličke - ali pri tom navodi niz objekata koji se ne nalaze u registru kulturnih dobara BiH, nemaju status spomenika kulture, a time teško da mogu da pripadaju „kulturnoj baštini“.</s><s>[3] (U ovom slučaju ne treba zanemariti ni činjenicu da po međunarodnim konvencijama, u zoni oružanih dejstava zaštitu imaju spomenici kulture, a ne verski objekti.) Nije dato bjašnjenje ni zašto su predmet ekspertskog rada nepokretni, a neuporedivo ređe ostali, stari i značajni, spomenici kulture (retko se pominju, istim zakonima BiH zaštićeni, izuzetno značajni i stari muzejski, bibliotečki i arhivski dokumenti, stare knjige, slike, staro oružje, odevni predmeti, nakit, novac, razne verske relikvije i muzejski eksponati.</s><s>Ovo pominjem jer odavno postoje indicije da su u Sarajevu tokom rata od strane muslimanskog rukovodstva takvi predmeti poklanjani radi dobijanja naklonosti stranih državnika, diplomata, novinara...</s><s>Zašto ne i naklonosti službenika Haškog tribunala?) [4]</s><s>[1] Podnaslov „Posleratno ispitivanje sprovedeno u odabranim opštinama“, obeleženo kao „radna verzija prevoda“ str. 600-632 ili 03074326-03074358, potom „prevod“ str. 721-865, ostale oznake tih stranica: IT-03-67-PT p.669-12459Ter do IT-03-67-PT p.525-12459Ter.</s><s>Izvesan broj stranice i sadržaja su sasvim istovetni.</s><s>[2] Mora se postaviti pitanje i razlike između naslova i naznaka pri dnu svake stranice koja glasi „Izveštaj o kulturnom nasleđu Bosne i Hercegovine“.</s><s>Šta je u stvari tema istraživanja i svedočenja?</s><s>Uništavanje kulturne baštine, kako glasi naslov, ili Izveštaj o kulturnom nasleđu?</s><s>[3] Na jednom mestu ovaj ekspert navodi da je od ukupno 277 uništenih ili oštećenih džamija samo njih 71 imalo zvaničan status „zaštičeni spomenik“.</s><s>[4] U izveštaju protiv g. V.Šešelja navodi se da je obuhvaćeno 158 (uglavnom verskih i nepokretnih objekata) ali se ne zna koliko je njih pod zaštitom.</s><s>Od tog broja samo su tri pripadala ostalim delatnostima: biblioteke, arhivi i muzeji.</s><s>Među njima je, neshvatljivo, naveden čak i most u Mostaru !!! pod odredicom „drugi objakti“.</s><s>Od ukupno 158 obrađenih uništenih objekata džamija je 101, a od tog broja samo njih 30 je bilo pod nekom vrstom zaštite.</s><s>Od 57 rimokatoličkih crkava samo 7 je bilo pod zaštitom.</s><s>Za objekte pod zaštitom nije dovoljno samo navesti da je to „zaštićeni spomenik“, već i koju vrstu zaštite je imao[1] i kategoriju, odnosno kulturni ili istorijski značaj predmetnog objekta.</s><s>Zakonom zaštičeni spomenici kulture se, bez obzira na navedene vrste zaštite, po svom značaju dele, ili klasifikuju, na: a) kulturno dobro, b) kulturno dobro od velikog značaja i v) kulturno dobro od izuzetnog značaja.</s><s>Mali broj njih se nalazi i u Listi svetske kulturne baštine (UNESKO).</s><s>Ogromna večina navedenih verskih objekata pripada „modernom“ istorijskom periodu i usled toga nisu imali status kulturnog dobra, a time nisu podpadali ni pod jedan od navedenih režima zaštite (str.754.764,771,779,781,783,785,787,789,802,804,806,820,827,830, 832,834,836,838,840,842,844,846,848,850,852,854,856).</s><s>Predmet ovog elaborata je, kao što smo naveli, stradanje muslimanskih i hrvatskih, ali ne i srpskih pravoslavnih, verskih objekata.</s><s>[3] Međutim, mnoge džamije i katoličke crkve nisu stradale zato što su verski objekti, već zato što su to bila istaknuta uporišta političkog, pa i terorističkog delovanja muslimanskih fundamentalista.</s><s>Za njihovo razaranje najviše su krivi oni koji su ih koristili, umesnije rečeno zloupotrebili, za te nelegalne aktivnosti protiv druge, ili druge dve, verske zajednice.</s><s>U mnogim mestima BiH bogomolje su bile središta u kojima su formirane lokalne ilegalne političke i paravojne formacije, centri za obuku ljudstva, nabavku i distribuciju oružja, magacini vojne opreme i eksploziva.(Navešćemo nekoliko primera.</s><s>U Srebrenici je za takve skupove još tokom 1990. korišćena džamija Azema Begića, a na seoskom području džamije u selima Peći, Osmače, i dr. Tu je glavni imam efendija Asim Kovač držao i dženazu ratnim zločincima iz 2. sv. rata, muslimanskim svetim ratnicima-šehidima, pred skupom od 3000 ljudi.</s><s>Na jednom od takvih skupova govorio je i Sulejman Ugljanin.</s><s>[4] I Alija Izetbegović je za svoje tajne aktivnosti u Sarajevu koristio džamije.</s><s>Imamo svedočenje da je u Begovoj džamiji i potom u prostorijama Islamske zajednice održao sastanak sa Rasimom Ljajićem i Sulejmanom Ugljaninom.</s><s>[5]) Međutim, veliki broj džamija razorile su hrvatske oružane formacije, a katoličke crkve je uništila muslimanska vojska, pripadnici Armije BiH.</s><s>Njihov međusobni sukob bio je nemilosrdan. (Na teritoriji Cazinske krajine do razaranja je moralo doći i usled sukoba između muslimana.) Jedino u uništavanju srpskih i pravoslavnih objekata nije bilo razlike između Hrvata i muslimana.</s><s>Autor u bezmalo svim slučajevima navodi da su značajan izvor informacija lokalni sveštenici, hodže ili fratri.</s><s>Takođe se navodi i dokumentacija Rijaseta, centralne uprave islamske verske zajednice.</s><s>Naravno da ti imami ili Rijaset nisu pominjali svoje političke i druge, za verske ustanove neprikladne i Ustavom BiH zabranjene, aktivnosti koje su doprinele, ako ne i prouzrokovale, razaranje.</s><s>Gospodin A.R. pokušava da razaranje bogomolja prikaže kao kulturni genocid i način da se u navedenim opštinama i mestima zatre svaki trag ranijeg postojanja neke ne srpske verske ili nacionalne populacije. (Da je to bio cilj postavlja se pitanje zašto su skoro nedirnuta groblja.) Izbegava činjenicu da je uvek uzajamno uništavanje verskih objekata nezaobilazna komponenta građanskog verskog rata.</s><s>Jedino uništavanje spomenika kulture može da se prihvati i tretira kao kulturni genocid.</s><s>Kao bitan dokaz da su Srbi odgovorni posebno je istakao one džamije koje su stradale od eksploziva koji je „bio postavljen unutar džamije“.</s><s>Izbegava da pomene mogućnost da je eksploziv zatečen u džamiji i da je aktiviran možda čak i od samih muslimana prilikom njihovog begstva.</s><s>Time su prikrili vlastito delovanje, a istovremeno mogli da optuže srpsku stranu. (Naš ekspert je mnoge objekte obišao desetak godina posle njihovog uništenja.</s><s>Kakve validne dokaze je našao da su to učinili Srbi i način na koji su to učinili.</s><s>U rubrici „Izvor informacija“ autor navodi samog sebe!? )</s><s>Ukoliko je bilo i namernih rušenja verskih objekata, to je veoma često usledilo kao odmazda za neki u samoj opštini ili susedstvu razoren ili spaljen pravoslavni hram.</s><s>[7] Zato on i ne pominje hronologiju destrukcije o kojoj se izjašnjava. (Tada bi morao navesti kada je razorena Saborna crkva i mitropolija u Mostaru, manastir Žitomislić, crkva u Klepcima, hram Uspenje Bogorodice u Derventi, i dr.) Nisu retki ni slučajevi da je do rušenja došlo zato što je džamija podignuta na temeljima, a ponekada i od materijala, ranije razorene hrišćanske bogomolje.</s><s>[8] Svedok takođe navodi da je video da su srpske crkve sačuvane u svim glavnim centrima u MH federaciji koje je posetio.</s><s>To je samo prividna istina.</s><s>Sačuvane crkvene fasade u gradovima služile su za obmanjivanje stranih posetilaca.</s><s>Unutrašnjost svih tih crkava je uništena.</s><s>Na seoskom području opština koje su kontrolisale mislimanske i hrvatske vlasti uništene su sve pravoslavne bogomolje.</s><s>To još uvek nije dovoljno istraženo, ali reč je o najmanje više stotina objekata. (Pominje se brojka od 797 porušenih, a od toga 212 sasvim uništenih srpskih verskih objekata.</s><s>To je A.R poznato, jer je bilo i predmet spora pri unakrsnom ispitivanju u slučaju pokonog S.Miloševića.) Sa teritorije MH federacije Srbi su prognani iz 1904 naselja u kojima su registrovani po popisu 1991. g.[9] (General VRS Jovo Blažanović navodi slučaj iz Zenice gde su muslimani prilikom posete neke strane delegacije stavili skelu oko pravoslavne crke kao dokaz da rade na obnovi i održavanju fasade.) To nije usamljen slučaj.</s><s>Džamija na temeljima hrišćanskog hrama je, makar i simbolično, ne retko tumačeno kao znak duhovne prevlasti i superiornosti islama, odnosno podčinjenosti ostale dve hrišćanske veroispovesti. (Logičnije je mišljenje da je istorijski, kulturni i verski spomenik, ili kulturno dobro, bila je ta stara hrišćanska crkva koju su muslimani razorili.) Na žalost isti način nametanja islamske nad hrišćanskom verom obnavlja se ponovnim podizanjem džamija na temeljima bivših crkava (Trebinje, Foča, Srebrenica, i dr.) To može da uradi samo neko kome je stalo do novih verskih sukoba i time, za mnoge hrišćanske vernike novog, opravdanog, razaranja džamija obnovljenih na temeljima hrišćanskih bogomolja.</s><s>Iako je g. A. Ridlmajeru uništavanje pokretnih kulturnih dobara, kao što smo rekli, više sporedna tema, on ipak navodi izvesan broj takvih primera.</s><s>Reč je pretežno o lokalnim verskim arhivima koji su, zajedno sa objektom u kome su bili smešteni, uništeni u 13 od 19 opština obuhvaćenih njegovim istraživanjem.</s><s>Autor ne navodi da je reč o zaštićenim kulturnim dobrima.</s><s>[10] Slična je situacija i sa lokalnim verskim bibliotekama. (Sve bi se to moglo smatrati usputnom štetom prouzrokovanom razaranjem osnovnog objekta, bogomolje.) Interesantno je imati u vidu da u tim istim opštinama nije uništena ni jedna kulturna ustanova, ni jedan arhiv, muzej, neki spomenik, pozorište, čitaonica ili biblioteka.</s><s>Ta veoma značajna činjenica, koja bi bila možda i krunski dokaz da je reč o kulturnom genocidu, bila je van interesovanja nalogodavca ovog istraživanja, a usled toga verovatno i samog istraživača.</s><s>Da se ovo istraživanje odnosilo i na kulturna dobra u opštinama M-H federacije lako bi se utvrdilo da su uništeni bezmalo svi spomenici podignuti značajnim srpskim ličnostima (počev od spomenika nobelovcu Ive Andrića u Višegradu ili Branku Ćopiću u Hašanima), a pored toga i mnogim učesnicima NOB, herojima i antifašistima bez obzira na njihovu versku ili nacionalnu pripadnost.</s><s>Taj, nesporan kulturni genocid je ostvaren u MH federaciji.</s><s>Da ne pominjemo razorene srpske crkve, saborne hramove, manastire, groblja, kapele i ostale verske objekte.</s><s>Svedok Andraš Ridlmajer, kad se izuzmu verski objekti, posebnu pažnju je usmerio na „namerno“ spaljivanje i razaranje Orijentalnog instituta (17.maja 1992) i Nacionalne i univerzitetske biblioteke BiH (25.avgusta 1992), odnosno stare Gradske većnice, u Sarajevu.</s><s>U oba slučaja opis je isti.</s><s>U razgovoru sa očevicima je saznao da su Srbi sa položaja u brdima iznad centra grada rafalnom paljbom zapaljivom municijama tukli samo ovaj Institut koji se nalazio u gusto naseljenom delu grada „na poslednjim spratovima velike četvorospratne poslovne zgrade“.</s><s>Napad je bio nameran.</s><s>Nijedna druga zgrada u tom delu grada nije pogođena.</s><s>Tri meseca kasnije na isti način, „iz rafalne paljbe granatirana je i zapaljena Nacionalna i univerzitetska biblioteka...“ I u ovom slučaju „.. rafalna paljba zapaljivom mujnicijom bila je precizno usmerena sa više položaja vojske bosanskih Srba na brdima iznad starog jezgra grada“.</s><s>Ovu konstataciju su dali i neki vatrogasci koji su „bili izloženi vatri iz teških mitraljeza i protivavionskog oružja.</s><s>Ta paljba im je ponekada presecala šmrkove i morali su da uzimaju vodu iz Miljacke“ Teško je pretpostaviti da srpski mitraljezi sa brda mogu dobaciti do centra grada. (Poznavajući ponašanje muslimana u Sarajevu lako je pretpostaviti da su oni, da bi provocirali Srbe, iz Instituta tukli po srpskim linijama odbrane i time.</s><s>Gospodin A.R. odbija takvu mogućnost.) Neverovatno da od tolike „paljbe“ ne stradaju vatrogasci, već samo njihovi šmrkovi!</s><s>Koliko je to za Srbe tehnički bilo izvodljivo ne možemo se kvalifikovano izjašnjavati.</s><s>Po ekspertizama urađenim za odbranu generala Stanislava Galića, Vojska RS je imala, u odnosu na muslimane, samo jedan nadvisujući položaj u Sarajevu.</s><s>To je brdo Trebević.</s><s>[12] Sarajevom je dominirala muslimanska artiljerija koja je držala ne samo Igman, već i sve bitne kote oko grada, a u gradu teroristi i stručnjaci za miniranje koji su se istakli i u brojnim terorističkim akcijama koje su pokušavali da pripišu Srbima, privuku pažnju svetske javnosti i isprovociraju oružanu intervenciju NATO-pakta protiv Srba (ul Vase Miskina, Merkale 1 i 2, a verovatno i uništenje ova dva objekta).</s><s>Treba podsetiti da su izgorele knjige uglavnom srpskih autora.</s><s>Ostale su spašene.</s><s>Neke od njih su iznošene nekoliko dana pre opisanog događaja.</s><s>Naš Centar dobio je svojevremeno anonimnu dostavu od nekog sarajlije koji stanuje blizu Gradske većnice.</s><s>U tom dopisu, koji glasi „Nema savršenog zločina-zločinci se obično vraćaju na mjesto zločina“, nalazi se nekoliko interesantnih podataka o uništavanju ovog kulturnog objekta.</s><s>G.Andraš Ridlmajer, ne poštujući naslov svog pristrasnog „ekspertskog“ rada, bez obzora za koji se od dva ranije pomenuta moguća naslova opredelio: „Uništavanje kulturne baštine Bosne i Hercegovine od 1992. do 1996. godine“ ili „Izveštaj o kulturnom nasleđu Bosne i Hercegovine“, nije svedočio da je u Sarajevu oštećena srpska Saborna crkva iz 1874. godine, da je izgoreo deo zgrade Mitropolije sa bibliotekom i da je opljačkana, a potom zapaljena, zgrada Bogoslovije, takođe sa bibliotekom.</s><s>A kad je o sarajevskim Srbima, njihovim kulturnim dobrima i imovini reč, ne samo to.</s><s>Nemoguće je ne pomenuti njegov zahtev upućen predsedniku SAD B. Klintonu u kome traži da se ukine zabrana na uvoz oružja muslimanima u BiH.</s><s>Nepoznato je da li ga je na taj čin podstakla ljubav prema bosanskim muslimanima ili neki iz muzeja zalutali predmet.</s><s>A možda i jedno i drugo, mi to nikad nećemo saznati.</s><s>Na svedočenju pokojnom Slobodanu Miloševiću on je potvrdio da je pisao Predsedniku Amerike, ali je naglasio da to nema nikakvog uticaja na njegov profesionalni istraživački rad.</s><s>Na nama je da verujemo u njegovu iskrenost.</s><s>Prilog: Anonimna dostava „Nema savršenog zločina - Zločinci se obično vračaju na mjesto zločina.“</s><s>Rukovodilac Centra, Milivoje Ivanišević</s><s>[1] Zaštita, podsećamo, po zakonu o zaštiti kulturnih dobara (bar u Srbiji), zavisi od vrste kulturnog dobra i može da bude samo formalno pravna, ali i zaštita kroz dokumentaciju (što u slučaju razaranja nepokretnog kulturnog dobra omogućava vernu rekonstrukciju), ili tehnička (fizička) zaštita od različitih načina oštećenja ili otuđenja, itd.</s><s>[2] Verujem da je uništeno ili oštećeno veoma malo objekata od velikog ili izuzetnog značaja.</s><s>Teško je pretpostavitgi da su džamija u Dašnici (Bijeljina), Župna crkva Presvetog Srca Isusova (Bosanski Šamac) ili Župna crkva Bezgrešnog začeća Marijina, selo Dubrave (Brčko) iz 20. veka imali neki značajniji istorijski, arhtektonski ili kulturni značaj, iako se navodi da je to „zaštićeni spomenik“.</s><s>[3] U rubrici „namena objekta“ sem jednog izuzetka u svim navedenim slučajevima je isti odgovor „verski objekat“.</s><s>Izuzetak je Sahat kula u Nevesinju sa naznakom „verski-javni“.</s><s>[5] Ibran Mustafić:“Planirani haos 1990-1996“ Udruženje građana „Majke Srebenice“, Sarajevo 2008. str 27-29.</s><s>[6] O istovetnim interesima muslimanskog verskog i vojnog rukovodstva veoma ubedljivo može da posvedoči poverljivo pismo Reis-el-uleme koje je 27. juna.</s><s>1995 god. uputio muftijama, hadžijama i efendijama (u Rijasetu zavedeno: br. 230-1, dana 28. muharrema 1416.n.g.) koje počinje rečima: „ Drage kolege, obraćam vam se ovim pismom sa namjerom da Vas podsjetim da se ovih dana u Bosni vodi bitka svih bitaka za oslobođenje našeg naroda od krivovjernika, zla i nepravde...</s><s>Zbog toga vas molim da prenesete na sve imame pod vašom jurisdikcijom da se aktivno uključe u sve jedinice naše armije, da u svojim hutbama potiču ljude na izdržljivost, da obiđete ranjenike i, po mogućnosti, podijelite im hedije, da svoju radnu energiju stavite u službu Armije, da se na lokalnim medijima čuje vaš glas podrške i ohrabrenja našem narodu i našoj Armiji...“ Generalštab Armije BiH je isto pismo uputio komandama korpusa sa potpisom brigadnog generala Fikreta Muslimovića i naznakom „Vojna tajna .</s><s>Poverljivo.“ Muslimani su nametnuli verski rat i time istovremeno sve džamije i ostale svoje verske objekte pretvorili u aktivne učesnike tog rata.</s><s>[7] Navešćemo nekoliko mogućih, ali ne i dokazanih, slučajeva osvete.</s><s>A.R. opisuje slučaj sela Čardak u kome je 25.juna 1992. god. od strane Srba uništena Župna crkva Gospe Žalosne i Samostan Doloroza sestara služavki malog Isusa, oba objekta iz 1918. g. Ti objekti nisu imali status kulturnog dobra i nisu bili pod zaštitom.</s><s>Zanemaruje, ili svesno prećutkuje, da su dva meseca ranije (4. i 24. aprila 1992.) u tom kraju i selima Kostreš, Čardak i Jasikovača (nedaleko od njih je i Sijekovac) Hrvati i muslimani izvršili stravičan zločin nad civilnim srpskim meštanima i tom prilikom ubili 43 lica srpske nacionalnosti. (Mnogi su odvedeni u logore iz kojih se nikad nisu vratili, žene silovane, sela opljačkana i razorena.) U samom gradu Derventi, 24.04.92. god. likvidirana je porodica Save Živkovića.</s><s>Prećutkuje da je u susednom opštinskom centru Derventi razoren pravoslavni hram Uspenje Presvete Bogorodice iz 1885. a susednom selu Kostreš crkva Ognjene Marije.</s><s>U Modriči se isto dogodilo sa crkvom Uspenje Presvete.</s><s>Bogorodice iz 1868. g. Slične slučajeve imamo i u Brčkom, gde je u selu Bukvik razoren pravoslavni hram Sv. Proroka Ilije iz 1903.god.</s><s>U Šamcu je oštećena crkva Sv. Dimitrija, a razorena crkva na gradskom groblju.</s><s>U Zvorniku u selu Rastošnica uništena je pravoslavna crkva Sv. Kneza Lazara.</s><s>A u Srebrenici i Bratuncu sve seoske crkve, a u samoj Srebrenici obe srpske crkve.</s><s>Crkvi u centru grada, za koju svedok kaže da je ostala „nedirnuta“, sačuvana je samo fasada.</s><s>Unutrašnjost je uništena i spaljena.</s><s>Da je posetio crkvu i sam bi to video.</s><s>Jedna od džamija koju su Srbi porušili u Srebrenici podignuta je na temeljima nekadašnjeg hrama Sv. Nikole.</s><s>U Srebrenici jedino je ostala netaknuta katolička crkva koju A.R. i ne pominje.</s><s>[8] Posle rušenja džamije u Banja Luci, koja je nesporno bila i značajan spomenik kulture, intervenisao je lično Predseniik RS posebnom naredbom da se obezbede svi verski objekti u tom gradu (R.Karadžić :“Ratne naredbe“, Međunarodni odbor za istinu o Radovanu Karadžiću, Beograd 2003. str.137.) Slične intervencije o zaštiti srpskih bogomolja sa muslimanske ili hrvatske strane nisu nam poznate.</s><s>[10] Verski arhivi su uglavnom čuvali dokumenta o vlastitom osnivanju i delovanju, versku literaturu i izvode iz matičnih knjiga venčanih, umrlih, rođenih.</s><s>Značajniju istorijsku građu preuzimale su i čuvale odgovarajuće republičke kulturne i naučne ustanove.</s><s>[11]) Relativno upotrebljivi pregledi uništavanja srpskih bogomolja i spomenika navedeni su u publikaciji Slobodana Mileusnića „Duhovni genocid 1991-1993“, Muzej SPC.</s><s>1994. god. i u dokumentu Vlade Savezne Republike Jugoslavije: „Protivtužba Međunarodnom sudu pravde u Hagu za zločine genocida učinjene prema Srbima u bivšoj jugoslovenskoj republici BiH“.</s><s>Ali i taj dokument SRJ se zasniva na dokumentaciji pok.</s><s>S. Mileusnića.</s><s>Međutim, u oba slučaja izostavljena su mnoga crkvena zdanja i ostali verski objekti u nedostupnim opštinama pod MH vlašću, kao i spomenici stradali od 1993. godine.</s><s>Knjiga pokojnog S. Mileusnića poznata je ovom svedoku.</s><s>[12] General Radovovan Radinović: „Laži o sarajevskom ratištu“, Svet knjige, Beograd, 2004, str.112-114.</s><s>[13] Navedeni dokument dostavljamo u prilogu ovog elaborata.</s>
<s>Mi ćemo se, pre nego što pređemo na detaljnije iskazivanje sudbine srpskih naselja srebreničkog kraja, pozabaviti i nekim globalnim pokazateljima koji, bar u izvesnoj meri, mogu da odslikaju i ukupan obim srpskog stradanja u BiH u naznačenom ratnom razdoblju.</s><s>Prema dokumentaciji koja, posle više provera, ne bi trebalo da bude sporna, utvrđeno je da su Srbi proterani iz 1904 naselja, ili 42,6% od ukupno 4464 u kojima su registrovani prema popisu 1991. godine.</s><s>Reč je prevashodno o opštinama i naseljima u muslimansko-hrvatskoj federaciji.</s><s>Ta naselja su danas etnički očišćena, izuzev retkih izuzetaka povratka meštana, pre svega starijih i osoba iz mešovitih brakova.</s><s>U dva izgona registrovana 1992. i 1995. god. sa teritorije današnje već pomenute MH federacije, odnosno pomenutih naselja i opština, proterano je preko 550.000 lica srpske nacionalnosti ili 40,0% od ukupne srpske populacije u BiH.</s><s>I konačno, prema spiskovima i edvidenciji 31. decembra 2009. godine srpski ljudski gubici iznose 30.707 lica.</s><s>Ali, kad je reč o ljudskim gubicima, moramo naglasiti da je tu još uvek sporna pouzdanost podataka za opštine koje su tokom rata bile, a i danas se nalaze, u posedu hrvatskih ili muslimanskih vlasti.</s><s>Usled toga za znatan broj opština podaci kojima raspolažemo mogu se smatrati konačnim. (U ovom slučaju smatramo da se mogu, iz različitih razloga, tolerisati odstupanja najviše do 5% od iskazanog broja.) U drugoj grupi su već pomenute opštine prevashodno, ali ne i jedino, iz Muslimansko-hrvatske federacije u kojima spisak i broj srpskih žrtava može u narednim godinama da bude znatno drugačiji.</s><s>U prvoj grupi, za koju dajemo konačne rezultate, nalaze se sledeće opštine: Banja Luka (u spisku upisana imena 1411 srpskih žrtava), Bijeljina (780), Bileća (149), Bosanska Gradiška (325), Bosanska Dubica (242), Bosanska Krupa (362), Bosanski Brod (452),Bosanski Novi (430), Bosanski Petrovac (378), Bosanski Šamac (422), Bosansko Grahovo (198), Bratunac (464), Brčko (494), Višegrad (270), Vlasenica (322), Gacko (109), Glamoč (140), Goražde (410), Derventa (455), Dobij (598), Donji Vakuf (270), Drvar (284), Zvornik (659), Kalinovik (136), Ključ (375), Konjic (297), Kotor Varoš (281), Kupres (223), Laktaši (291), Lopare (302), Ljubinje (38), Modriča (254), Mostar (493), Mrkonjić Grad (438), Nevesinje (270), Prijedor (648), Prnjavor (321), Rudo (105), Rogatica (302), Sanski Most (644), Sokolac (207), Srebrenica (458), Srbac (92), Teslić (444), Trebinje (334), Foča (631), Han Pijesak (128), Ugljevik ((78), Čajniče (128), Čelinac (213), Šekovići (241), Šipovo (143).</s><s>Kod bezmalo svih navedenih opština, a pogotovo Banja Luke, Bijeljine, Prijedora, Doboja, Foče i Zvornika, registrovan je ne mali broj žrtava sa područja MH federacije.</s><s>Reč je o žrtvama čije su porodice tokom rata usled terora i stalnih opasnosti da budu likvidirani spas našle begstvom na teritoriju Republike Srpske.</s><s>U drugoj grupi nalaze se opštine za koje se može očekivati, kao što smo naglasili, i znatnija izmena saopštenih podataka.</s><s>Na žalost, ne bez razloga očekujemo da u više opština broj stradalih bude i povečan.</s><s>Te, u izvesnom smislu krizne, opštin su: Banovići (spisak sadrži imena 82 srpske žrtve), Bihać (249), Breza (32), Bugojno (99), Busovača (1), Vareš (94), Velika Kladuša (48), Visoko (206), Vitez (4), Gornji Vakuf (5), Gradačac (109), Gračanica (200), Duvno (61), Jablanica (12), Žepče (51), Živinice (66),Zenica (245), Zavidovići (475), Jajce (140), Kakanj (74), Kalesija (209), Kiseljak (23), Kladanj (111), Livno (162), Lištica (2), Lukavac (376), Maglaj (388),Neum (10), Olovo (93), Orašje (75), Odžak (156), Posušje (1), Pucarevo (39), Skender Vakuf (50), Srebrenik (61), Stolac (64), Tešanj (50), Travnik (158), Tuzla (216), Fojnica (4), Cazin (4), Čapljina (127), Čitluk (1).</s><s>U največem broju slučajeva o stradanju Srba u svojim sredinama podatke su dali ljudi koji su uspeli da izbegnu na slobodnu teritoriju.</s><s>Znatno manje sredstva informisanja, ratni zarobljenici ili razne humanitarne institucije koje su bile veoma brojne tokom rata u Bosni i Hercegovini.</s><s>Sarajevo je bez sumnje još uvek jedno od najvećih, dobro prikrivenih i od javnosti dobro čuvanih, srpskih stratišta.</s><s>Život Srba u muslimanskom delu grada po mnogo čemu je podsećao na život i sudbinu Jevreja u Berlinu početkom drugog svetskog rata.</s><s>Svakodnevna ubistva, silovanja, hapšenja, pljačke, zatvori i logori, bili su tragična stvarnost meštana srpske nacionalnosti.</s><s>Spiskovi i publikacije sa imenima žrtava koje smo objavili samostalno, ili u saradnji sa Boračkom organizacijom Republike Srpske aprila 2008. godine, sadrže podatke za 5776 pokojnika i 859 lica čija je sudbina neizvesna, znači ukupno 6635 sarajlija srpske nacionalnosti.</s><s>Međutim, ti spiskovi nisu i konačni.</s><s>Još se javljaju porodice pokojnika koje nismo evidentirali i uneli u publikovane spiskove.</s><s>Konačan bilans srpskih žrtava ovog grada teško da će u dogledno vreme biti sačinjen.</s><s>Teško da će ikada javnost saznati imena Srba ubijenih u 126 muslimansih državnih i privatnih koncetracionih i zarobljeničkih logora u ovom gradu.</s><s>Na kraju rata, posle Dejtonskog dokumenta, u opravdanom strahu od daljih stradanja usledio je konačan masovni egzodus Srba.</s><s>Tada je u muslimanskom Sarajevu ostalo više mrtvih nego živih Srba.</s><s>Hroničari će zabeležiti da je samo prve godine rata, za osam meseci, od aprila do decembra 1992. u Sarajevu ubijeno više Srba nego tokom celog drugog svetskog rata i vladavine Pavelićeve NDH.</s><s>Ni danas, kao ni tada, mnogi grobovi nisu obeleženi ni opojani, mnogi pokojnici nisu ni sahranjeni, još sve kosti nisu izvađene iz provalija i raka, ni otkopane ispod nasipa i smetilišta, neke je zauvek odnela Miljacka.</s><s>Još svi nisu ni pomenuti.</s><s>Ovom pregledu ukunog srpskog stradanja u Bosni i Hercegovini treba dodati i imena žrtava za koje još nismo utvrdili u kojoj opštini su imali prijavljen stalni boravak prilikom popisa 1991. godine.</s><s>Njih je 633.</s><s>U isto ratnom razdoblju stradalo je i 667 dobrovoljaca, ljudi poreklom iz raznih krajeva BiH, koji su došli da pomognu i dali život u odbrani zavičaja i rođaka koji su ostali na starim ognjištima.</s><s>I na kraju, treba posebno naglasiti da u četiri opštin do danas nisu registovana ubistva meštana srpske nacionalnosti.</s><s>To su opštine: Grude, Kreševo, Ljubuški i Prozor.</s><s>Posle svega ostalo je da lebdi pitanje postavljano i ranije, prilikom stvaranja ili obnavljanja zajedničke države Jugoslavije, 1918. ali i 1945.god. kao i sada, posle ovog rata, kada će ruka pravde stići dušmane nedužnih srpskih žrtava.</s><s>I ponovo ostaje isti odgovor: nikad.</s>
<s>02. 05. 1991.</s><s>SARAJEVO Socijalistička partija BiH danas se oglasila saopštenjem u kojem osudjuje odluke hrvatskog vrhovništva da nastavi praksu krvavih upada u srpska sela SAO Krajine i, kako se navodi, bezobzirne pokušaje Franje Tuđmana da eskalira reprizu iz 1941. god.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. i 05. 05. 1991.</s><s>07. 05. 1991.</s><s>SARAJEVO »Na Djurdjevdan je u Sarajevu započelo mudžahedinsko i fundamentalističko uređivanje programa TV Sarajevo.</s><s>Učinjen je opasan presedan, koji može da označi početak kraja jedinstvene televizije Sarajevo, i prelazak na nacionalne redakcije i kanale: Svojom uređivačkom politikom TV Sarajevo se priključila informativnom ratu protiv srpskog naroda – stoji u saopštenju SDS BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 05. 1991. 15. 05. 1991.</s><s>SARAJEVO Republički Zavod za statistiku BiH objavio prve rezultate popisa.</s><s>Podaci pokazuju da u BiH živi ukupno 4.354.911 stanovnika što u odnosu na popis od 1981. predstavlja povećanje za šest odsto.</s><s>Od toga broja 752.068 je Hrvata, odnosno 17,3 odsto, 1.905.018 Muslimana, odnosno 43,7 odsto, 1.364.363 Srba, odnosno 31,3 odsto, 239.777 Jugoslovena, što je 5,5 odsto i ostalih 93.685 ili 2,2 odsto.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 05. 1991. 23. 05. 1991.</s><s>SARAJEVO »Bosnu i Hercegovinu ne treba braniti već čuvati od onih koji je prisvajaju.</s><s>Treba je čuvati od islamskog fundamentalizma i hrvatskih separatista«.</s><s>To je rečeno na današnjoj konferenciji za štampu SDS.</s><s>Od Izetbegovića SDS traži da se »javno odrekne svoje islamske deklaracije i da se izjasni da neće praviti islamsku i nezavisnu BiH« Bogićević je, kako je rečeno, u službi HDZ politike i onih kojima je u cilju razbijanje Jugoslavije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 05. 1991. 29. 05. 1991.</s><s>SARAJEVO »Započeli su razgovori tri vodeće bosansko-hercegovačke strane o iznalaženju političkog rješenja u BiH i Jugoslaviji.</s><s>Delegacije predvode predsjednici stranaka Alija Izetbegović (SDA), Radovan Karadžić (SDS) i Stjepan Kljujić (HDZ).</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 05. 1991.</s>
<s>05. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednici tri nacionalne stranke BiH i predstavncii JNA uz prisustvo šefa posmatračke misije za BiH, dogovorili su se da se odmah obustave sva vatrena dejstva u BiH i da JNA pošalje jedinice da deblokiraju srednju školu MUP-a na Vracama.</s><s>Takođe dogovoreno da tri političke stranke neprestano pregovaraju kako bi se političkim putem riješila situacija u BiH.</s><s>Tri nacionalna lidera Izetbegović, Karadžić i Brkić otišli su odmah kod komandanta UNPROFOR-a za Jugoslaviju gen-potpukovnika Satiša Nambijara na njegov poziv.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 04. 1992.</s><s>06. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Prava drama dešava se pred skupštinom BiH, gdje je u toku miting za mir i za obaranje sadašnje vlasti, koja je dovela do građanskog rata.</s><s>Sa obližnjeg hotela »HOLIDEJ IN« odjeknuli su snajperski hici koji su rastjerali okupljenu masu ljudi.</s><s>Nezna se koliko je povređenih ali su se na platou pred Skupštinom pojavila kola hitne pomoći.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 04. 1992. 06. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO U Skupštini BiH u Sarajevu, jutros oko tri sata okupljenim građanima ponovo se obratio predsjednik Predsjedništva SR BiH Alija Izetbegović.</s><s>Izetbegović je aplaudirao za jedinstvenu građansku BiH, pa, ako treba, kako je rekao i bez Stranke demokratske akcije, odnosno nacionalnih stranaka.</s><s>Predsjednik Izetbegović, koji se ovom skupu obratio kao građanin, ispraćen je ponavljanjem ranijih zahtjeva spontano okupljenih Sarajlija, kojima se nešto prije tri sata pridružila i grupa zeničkih rudara, povicima »OSTAVKE, OSTAVKE...« RTV Sarajevo i dalje prenosi sve što se dešava u gradu i u Skupštini.</s><s>Većina govornika na skupu u Skupštini ističe da su nacionalne stranke u BiH »najveće zlo u ovoj republici i da aktuelna vlast nije ništa drugo uradila nego nas podjelila«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 04. 1992.</s><s>06. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Učesnici mitinga protiv rata, za mir i ostavku nesposobne vlade BiH, koja se raspala, danas su jednoglasno i aklamacijom u palati parlamenta usvojili deklaraciju o osnivanju, kako se kaže – KOMITETA NARODNOG SPASA BiH radi očuvanja sigurnosti gradjana, očuvanja BiH i putem vanrednih izbora uspostave novih organa vlasti.</s><s>Među petnaestak članova Komiteta od poznatijih ličnosti jugoslovenskog formata nalazi se general Džemil Šarac, te veći broj stručnjaka različitih profila.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 04. 1992. 06. 04. 1992.</s><s>LUKSEMBURG (Tanjug) Vlade evropske »dvanaestorice« odlučile su da sutra priznaju BiH za nezavisnu državu.</s><s>Ujedno, postignuta je saglasnost da se ukinu sankcije EZ protiv Srbije, s tim što će modaliteti o primjeni te odluke biti utvrdjeni docnije.</s><s>To je večeras najavio predsjednik ministarskog savjeta Evropske zajednice, šef portugalske diplomatije Žoao Pinjeiro.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 04. 1992. 08. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO »SRNA« - novinska agencija bosanskih Srba koja je upravo osnovana u Sarajevu, emitovala je sinoć saopštenje za štampu u kojem se između ostalog, javlja o teroru koji se vrši nad srpskim življem u glavnom gradu BiH – naročito na onim teritorijama koje kontroliše milicija.</s><s>Ocenjuje se da je u pitanju »Zagrebački scenario – Sarajevska izvedba«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 04. 1992. 09. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Srpska Republika BiH objavila je spremnost za novo udruživanje sa drugim državnim entitetima na prostoru bivše BiH i Jugoslavije, izjavio je, između ostalog, dr Radovan Karadžić uoči najavljene međunarodne konferencije o BiH pod patronatom Evropske zajednice.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 04. 1992.</s><s>11. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Komanda srpskih odbrambenih snaga je upozorila muslimanskog ekstremistu MURATA ŠABANOVIĆA, koji prijeti da će minirati branu hidroelektrane u Višegradu, da će, ukoliko to učini, Sarajevo biti »sravnjeno sa zemljom a naročito čaršija«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 04. 1992. 13. 04. 1992.</s><s>PALE Savjet za nacionalnu bezbjednost Srpske Republike BiH pozvao je danas srpsko stanovništvo na područjima muslimanske BiH da se ne odaziva na posao.</s><s>U proglasu Savjeta, koji je prenijela SRNA, navodi se da je poziv na posao »poziv pod snajperske metke«. dodaje se da je taj poziv uputila grupa čelnika SDA sa Alijom Izetbegovićem na čelu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 04. 1992. 14. 04. 1992.</s><s>PALE Savjet za nacionalnu bezbjednost Srpske Republike BiH optužio je muslimanske vlalsti da nastoje da zaplaše srpski narod u muslimanskom dijelu Republike a naročito u muslimanskom dijelu Sarajeva.</s><s>U saopštenju koje prenosi SRNA navodi se da muslimanski ekstremisti upadaju u srpske stanove, pljačkaju, prijete otkazima, putem medija vrše pritisak na Srbe da se iseljavaju i lansiraju tezu da je srpsko rukovodstvo napustilo svoj narod i povuklo se.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. 04. 1992. 15. 04. 1992.</s><s>PALE Predsjedništvo Srpske Republike BiH danas je proglasilo neposrednu ratnu opasnost i naredilo mobilizaciju TO na cjelokupnoj teritoriji Srpske Republike BiH.</s><s>Predsjedništvo je, takodje, na osnovu Ustava Srpske Republike BiH, donijelo danas odluku koja glasi: »Ustanovljuje se TO Srpske Republike BiH, kao oružana snaga Srpske BiH.</s><s>TO će rukovoditi i komandovati opštinskim, oblasnim, regionalnim i republičkim štabom TO Srpske BiH«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 04. 1992.</s><s>16. 04. 1992.</s><s>PALE Predsjedništvo i vlada Srpske Republike BiH danas su odlučili da od Evropske zajednice zatraže priznavanje nezavisnosti te Republike.</s><s>Srpska Republika je uputila zahtjev i KEBS-u za prijem u ravnopravno članstvo a naložila je i otvaranje predstavništava za diplomatske i ekonomske odnose sa Srbijom čije će sjedište biti u Beogradu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 04. 1992. 18. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Komanda Druge vojne oblasti je potvrdila da se u Vogošći, nadomak Sarajeva, vode žestoke borbe, ali je ujedno kategorična u tome da JNA nema sa tim okršajima nikakve veze.</s><s>Po svemu sudeći vinovnici su »zelene beretke« i tzv. »patriotska liga« - tvrde IZVORI iz same fabrike.</s><s>U »Pretisu« su počeli okršaji prošle noći, nakon obavještenja zamjenika komandanta štaba teritorijalne odbrane BiH pukovnika Jovana Divjaka da je prema »Pretisu« navodno upućeno 15 vojnih vozila.</s><s>Komanda druge vojne oblasti, danas je, međutim, odlučno demantovala takve navode, obavjestivši javnost da Armija nema nikakve veze sa dogadjajima u »Pretisu«.</s><s>Armijski izvori tvrde da je riječ o izmišljotini, što kako se navodi u armijskom saopštenju, potvrđuje i sam razvoj događaja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 04. 1992. 18. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Srpski narod u BiH ne preduzima i neće preduzimati silu, osim ako su mu ugroženi opstanak, sloboda i suverenitet a političkim sredstvima i razgovorima ne može osigurati to svoje osnovno pravo – rekao je danas na redovnoj konferenciji za štampu u međunarodnom pres centru SDS, njen predsjednik dr Radovan Karadžić.</s><s>On je ponovio stav da ide na razgraničenje nadležnosti tri entiteta ali da je prvi uslov za mir izrada mape Sarajeva, a zatim i cijele BiH.</s><s>Dr Karadžić je odbio tvrdnje da je Srbija umiješana u sukobe u BiH, naglasivši da joj SDS BiH i ne dopušta da se umiješa, čak i kad bi to ona i htjela.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 04. 1992.</s><s>20. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Život u glavnom gradu BiH ovih dana karakterišu terorizam, strah i psihoza, koji poprimaju sve oblike specijalnog rata.</s><s>Sa prvim sumrakom grad postaje avetinjski pust a na ulice izlaze organizovane naoružane bande, koje pljačkaju sve što stignu.</s><s>Otuđivanje privatnih automobila postalo je svakodnevna pojava, kojoj, očito niko više ne može stati na put.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 04. 1992. 22. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Srpske Republike BiH RADOVAN KARADžIĆ ponudio je danas platformu za rješenje krize u BiH, kojom se predlaže hitan nastavak konferencije o toj republici.</s><s>U prijedlogu platforme, koju prenosi SRNA, traži se hitan i bezuslovan prekid vatre. na konferenciji o BiH, prema Karažićevom prijedlogu, prioritet treba da dobije izrada mape grada Sarajeva i država koje će činiti BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 04. 1992. 23. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO U BiH u poslednja 24 časa, prema najnovijim podacima, poginula je 21 osoba, od čega 13 u Sarajevu.</s><s>Povrijeđeno je 171 lice, od toga 77 u glavnom gradu republike.</s><s>Prema podacima socijalnih službi Crvenog krsta, broj izbjeglica iz BiH sada iznosi oko 200 hiljada a računa se da je oko 80.000 gradjana ove republike potražilo trajno utočište u drugim republikama i zemljama zapadne Evrope.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 04. 1992. 29. 04. 1992.</s><s>SARAJEVO Komandant Druge vojne oblasti gen. pukovnik MILUTIN KUKANjAC izjavio je danas na konferenciji za štampu da su neki dijelovi BiH već mjesecimam okupirani od hrvatske vojske što je jedan od najvećih problema na teritoriju BiH.</s><s>To je rukovodstvu BiH poznato ali ono ćuti.</s><s>Raspolažemo preciznim podacima o prisutnosti i aktivnostima hrvatske vojske na prostorima Hercegovine, Tomislavgrada, Livna i Bosanske Posavine, gdje njenih pripadnika ima oko 25.000 do 30.000.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. 05. 1992.</s>
<s>Čitanjem optužnice i saslušanjem oštećene, pred Sudom BiH počelo je suđenje Ademu Kostjerevcu</s><s>Četvrtak, 09 jul 2020</s><s>Kostjerevac joj se, prema navodima optužnice, obratio riječima: "Sad ćeš da vidiš kako Turčin...", i naredio joj da skine odjeću i legne, što je ona, u strahu za život, i učinila.</s><s>Tužilac Milanko Kajganić je rekao da će svjedoci i materijalni dokazi potvrditi da je u to vrijeme bio sukob između takozvane ABiH i Vojske Republike Srpske /VRS/, te svojstvo optuženog i oštećene.</s><s>Kajganić je naveo da će izvršeno silovanje dokazati prvenstveno iskazom oštećene, koja je optuženog poznavala i prije nego što je zarobljena i zatvorena, prenosi Birn.</s><s>Branilac Mirna Delalić rekla je da odbrana spori navode iz optužnice, te da će se o svojim dokazima izjasniti kasnije.</s><s>Na današnje ročište kao prvi svjedok pozvana je oštećena, koja, kako je naveo tužilac, ne traži mjere zaštite, ali traži isključenje javnosti za vrijeme njenog svjedočenja.</s><s>Odbrana se ovom prijedlogu nije protivila, nakon čega je Vijeće donijelo odluku da javnost bude isključena tokom svjedočenja oštećene.</s><s>Kostjerevac je 18. juna izručen iz SAD. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=392080</s>
<s>FoNet \| 21. 03. 2013. - 19:42h Tužilaštvo za ratne zločine Srbije saopštilo je danas da je donelo naredbu o sprovođenju istrage protiv bivšeg pripadnika Armije Bosne i Hercegovine Samira Honde, osumnjičenom da je, kao stražar u logoru Čelebići, 1992. godine počinio krivično delo ratni zločin protiv srpskih civila.</s><s>Hondo, koji je državljanin BiH, lišen je slobode 20. marta ove godine na graničnom prelazu Badovinci, prilikom prelaska u Srbiju.</s><s>Nakon donošenja rešenja o zadržavanju od 48 sati, sudija za prethodni postupak Odeljenja za ratne zločine Višeg suda u Beogradu prihvatio je predlog Tužioca za ratne zločine Vladimira Vukčevića i protiv Samira Honde odredio pritvor od 30 dana. http://www.blic.rs/Vesti/Hronika/373379/Istraga-protiv-strazara-logora-Celebici</s>
<s>07. 12. 1992.</s><s>BRISEL (Tanjug) »Državnici azijskih i islamskih zemalja i dalje gaje veoma velike ambicije.</s><s>Oni žele da stvore veliku islamsku državu na Balkanu, koristeći dramu u bivšoj Jugoslaviji«.</s><s>To upozorenje međunarodnoj zajednici uputio je belgijski ministar inostranih poslova Vili Klas.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 08. 12. 1992.</s><s>20. 12. 1992.</s><s>SARAJEVO Kopredsjednik Konferencije o Jugoslaviji lord DEJVID OVEN upozorio je juče Bošnjake da se ne nadaju stranoj vojnoj intervenciji.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 21. 12. 1992. 21. 12. 1992.</s><s>ŽENEVA (Tanjug) Komitet Međunarodnog crvenog krsta zahtjeva od bosanskih Hrvata i Muslimana da ispoštuju sporazum potpisan 09. decembra u Ženevi o unilateralnom i bezuslovnom otpuštanju svih ratnih zarobljenika iz svojih logora, izjavio je danas Tanjugu predstavnik ove humanitarne organizacije za Evropu Tijeri Žermen.</s><s>Nakon zastoja, u Ženevi su se 09. decembra sastali lideri sva tri naroda u BiH sa predsjednikom Međunarodnog komiteta Crvenog krsta Kornelijem Samarugom, ali je samo srpska strana ispoštovala svoju obavezu, rekao je Žermen.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 22. 12. 1992. 24. 12. 1992.</s><s>SARAJEVO Civili u Sarajevu, a od danas i u Zenici, gdje su takođe onemogućeni da napuste grad, dovedeni su u izuzetno težak položaj, jer moraju imati posebne potvrde za izlazak iz kuća, izjavio je, javlja SRNA, na sinoćnoj konferenciji za štampu dr NIKOLA KOLjEVIĆ, potpredsjednik Republike Srpske.</s><s>Humanitarna pomoć se ne dijeli u onim krajevima u kojima žive Srbi.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 25. 12. 1992.</s><s>24. 12. 1992.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu je juče održana sjednica muslimansko-hrvatskog Predsjedništva bivše BiH na kojoj je izvršena popuna tog organa, javlja Hrvatski radio.</s><s>Na prijedlog HDZ BiH, umjesto STJEPANA KLjUJIĆA, novi član Predsjedništva je MIRO LASIĆ.</s><s>Umjesto NENADA KECMANOVIĆA, u Predsjedništvo je kao predstavnik bosanskih Srba izabrana TATJANA LjUJIĆ – MIJATOVIĆ.</s><s>Hrvatski radio nije precizirao na čiji prijedlog i po kom kriterijumu je taj izbor obavljen.</s><s>Za predsjednika Skupštine BiH izabran je MIRO LAZOVIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 26. 12. 1992. 29. 12. 1992.</s><s>LONDON (Tanjug) Dugo najavljivana ofanziva muslimanskih snaga oko Sarajeva i na sjeveru Bosne počela je noćas, javljaju britanske TV stanice.</s><s>Borbe se vode oko Igmana gdje se, prema nekim procjenama, nalazi oko 20 hiljada muslimanskih boraca.</s><s>Posmatrači u Londonu ocjenjuju da nije slučajno što do muslimanske ofanzive dolazi upravo u vrijeme najvažnijih američkih prijetnji vojnom intervencijom protiv bosanskih Srba i same Srbije.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 30. 12. 1992.</s>
<s>BiH: Optužnica za ratni zločin nad srpskim civilima</s><s>Sreda, 16 jul 2014</s><s>16.07.2014 10:30 SARAJEVO - Tužilac Posebnog odeljenja za ratne zločine Tužilaštva BiH podigao je optužnicu protiv četvorice bivših pripadnika Hrvatskog veća odbrane, koji se terete da su leta 1992. počinili silovanja, mučenja i seksualna zlostavljanja žena srpske nacionalnosti na području Odžaka.</s><s>Optuženi za postupanje protivno odredbama Ženevske konvencije o zaštiti civilnih osoba za vreme rata su državljani BiH i Hrvatske Marijan Brnjić, Martin Barukčić i Pavo i Ilija Glavaš, koji se već nalaze u pritvoru.</s><s>U optužnici se navodi da su žrtve dovodili sa različitih lokacija u kuće i druge objekte na području Odžaka gde su počinili silovanja, a žrtve za to vreme tukli, zlostavljali i ponižavali, nanoseći im veliki bol i telesnu i duševnu patnju, prenosi fena.</s><s>Optuženi se terete da su počinili krivično delo ratni zločina protiv civilnog stanovništva, a optužnica je prosleđena Sudu BiH, saopštilo je Tužilaštvo BiH. http://www.tanjug.rs/novosti1/137609/bih--optuznica-za-ratni-zlocin-nad-srpskim-civilima.htm</s>
<s>Suđenje za zločine nad Srbima u Trnovu: Završna riječ tužilaštva na 206 stranica</s><s>Četvrtak, 23 jul 2020</s><s>23.07.2020 \| Srna \| Glas Srpske SARAJEVO - Na suđenju Edhemu Godinjaku, Medarisu Šariću i Mirku Bunozi za zločine počinjene nad srpskim civilima na području Trnova, Tužilaštvo BiH je u završnoj riječi ocijenilo da je dokazalo krivicu optuženih.</s><s>Tužilac Vesna Ilić je odlučila da se, uvažavajući situaciju u vezi sa pandemijom, kratko osvrne na završnu riječ koju je Sudu predala u pisanom obliku, na 206 stranica.</s><s>Ilićeva je istakla da je u završnoj riječi detaljno obrazloženo zbog čega Tužilaštvo smatra da je dokazalo da su optuženi Godinjak, Šarić i Bunoza učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu od maja 1992. godine.</s><s>Ona smatra dokazanim da je Godinjak bio načelnik Stanice javne bezbjednosti (SJB), načelnik Štaba Teritorijalne odbrane (TO) i član Ratnog predsjedništva u Trnovu.</s><s>Nalaz vještaka odbrane sa suprotnim zaključcima, prema njenim riječima, ne može se prihvatiti.</s><s>Ilićeva je istakla da se uloga Medarisa Šarića, kao komandanta Štaba TO-a, ne može umanjiti zbog njegovog zdravstvenog stanja, usljed čega je funkciju obavljao uz kraće prekide.</s><s>Prema njenim riječima, svjedoci su nedvosmisleno potvrdili da je Bunoza, koji je bio komandant jedinica Hrvatskih odbrambenih snaga (HOS), dolazio s Igmana sa svojim pripadnicima u Trnovo.</s><s>Ti dolasci, kako je navela, nisu bili bez znanja i prećutnog odobravanja prvooptuženog i drugooptuženog, prenosi Birn.</s><s>Ilićeva je napomenula da su navedene otežavajuće okolnosti na strani optuženih, a da nema nijedne olakšavajuće.</s><s>Ona je dodala da su u završnoj riječi interpretirane izjave svjedoka za sve tačke optužnice koje se odnose na ubijanje i zatvaranje srpskih civila i ratnih zarobljenika na području Trnova.</s><s>Prema optužnici Tužilaštva BiH, Godinjak, Šarić i Bunoza učestvovali su u udruženom zločinačkom poduhvatu sa zajedničkim ciljem višestrukog lišenja života civila srpske nacionalnosti u selima na području opštine Trnovo.</s><s>Optužnica ih tereti i za protivpravno hapšenje i zatvaranje u objektima formiranim na području Trnova, paljenja imovine, te ubistva i nečovječno postupanja prema zarobljenim pripadnicima Vojske Republike Srpske.</s><s>Završna riječ odbrane zakazana je za 3. septembar. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_danvu-zavrsna-rijec-tuzilastva-na-206-stranica/326017</s>
<s>03. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Komandant Druge vojne oblasti general – pukovnik Milutin Kukanjac, sprema se da iz opkoljene zgrade komande u centru Sarajeva krene na pregovore sa predsjednikom krnjeg Predsjedništva Alijom Izetbegovićem koji se nalazi u kasarni »Lukavica« u Sarajevu.</s><s>Šef Službe za informisanje Druge vojne oblasti, pukovnik Komnen Žarković je izjavio da se, oko zgrade ponovo koncentrišu »zelene beretke«, kojih ima između 300 i 400.</s><s>Oni nose megafone, pa se, dodao je, pretpostavlja da će uslijediti novi napad, uz poziv oficirima i vojnicima da se predaju.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 05. 1992.</s><s>03. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik krnjeg Predsjedništva BiH Alija Izetbegović u 17, 30 časova je, u pratnji oficira UNPROFOR-a stigao u zgradu Komande Druge vojne oblasti, koja je i dalje opkoljena pripadnicima TO BiH, lojalnih Predsjedništvu.</s><s>Sa Izetbegovićem je stigla i kolona od dvadesetak vozila u kojima, prema danas postignutom dogovoru, treba da budu evakuisani oficiri, vojnici i civili koji su ostali u zgradi Komande.</s><s>Očekuje se da evakuacija počne u 18 časova.</s><s>Predviđeno je da kolonu predvode Alija Izetbegović i general Kukanjac.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 04. 05. 1992. 04. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Vojna bolnica u Sarajevu nalazi se u okruženju i sve telekomunikacione veze sa njom su pokidane.</s><s>Kako Tanjug saznaje iz vojnih izvora, u bolnicu su sinoć, poslije napada na konvoj koji se kretao od Komande Druge vojne oblasti ka kasarni u Lukavici kod Sarajeva, dopremljena četvorica mrtvih i 15 ranjenih vojnika.</s><s>Među mrtvima su dvojica pukovnika i dvojica vojnika.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 05. 1992.</s><s>04. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu se i posllije ponoći vode borbe, grad preživljava vjerovatno najdramatičniju noć od izbijanja sukoba, a vojni izvori navode da se puca na Vracama, Zlatištu, Sokolović Koloniji, Butmiru i Vogošći.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 05. 1992. 04. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Sinoć se desio vandalizam i divljaštvo.</s><s>Podmuklo je napadnuta kolona vojnih vozila, koja je mirno išla od komande Druge vojne oblasti u pratnji generala Mekenzija, načelnika štaba UNPROFOR-a u Jugoslaviji izaslanika Evropske zajednice Kolma Dojla – rekao je general Kukanjac.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 05. 1992. 05. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Štab teritorijalne odbrane, koja je pod komandom nepotpunog predsjedništva BiH, jutros je saopštila da je pripadnicima JNA, koji se nalaze u nekoliko kasarni u Sarajevu, dat rok da do sutra, 06. maja do 24 sata, napuste pomenute objekte.</s><s>To će kako se kaže u saopštenju, u tom roku garantovati Armiji mirno napuštanje kasarni.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 06. 05. 1992. 10. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Za 44 dana rata u BiH, prema nepotpunim podacima zdravstvenih i drugih odgovarajućih službi, bilo je 1.320 poginulih, 6.700 povrijedjenih i 1.900 nestalih građana.</s><s>Prema nepotpunim podacima računa se da je sa prostora BiH izbjeglo 350 hiljada ljudi a u samoj republici se nalazi 300 hiljada izbjeglica.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 05. 1992.</s><s>10. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Predstavnici Republike BiH i JNA danas su u Sarajevu potpisali dva ugovora – jedan o predaji vojne bolnice u Sarajevu civilnim vlastima, i drugi – o iseljenju kasarni iz Travnika, Zenice, Konjica i četiri kasarne u Sarajevu, kao i zgrade Druge vojne oblasti, vojne ustanove Romanija i Doma JNA.</s><s>Ovo je, nakon današnje, pete runde pregovora, za TV BiH izjavio član Predsjedništva Republike BiH i pregovaračke delegacije FIKRET ABDIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 05. 1992. 12. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik SDS BiH dr Radovan Karadžić je, ocjenjujući dosadašnji tok mirovne konferencije o BiH pod okriljem EZ, rekao da se sve moglo riješiti putem pregovora ali da je svaki pokušaj, svaki napredak učinjen u Lisabonu, potom u Sarajevu, pa u Briselu, Alija Izetbegović, lider SDA BiH, odmah devalirao, vršeći tako opstrukciju samih pregovora.</s><s>Mi smo ubeđivali stalno Evropu da nama Srbima u BiH nije do rata, da nikome nije stalo do rata i razaranja gradova, do ubijanja, ali je Alija Izetbegović, umjesto pružene ruke za razgovor i dogovor, uzeo oružje.</s><s>Nije mi jasno zašto je posegao za oružjem kada je više nego očigledno da je odabrao ono najpogubnije za sve, pogotovo za svoj narod.</s><s>Mi ćemo, evo, objaviti jednostrani prekid vatre sa naše strane, pa ćemo vidjeti šta će oni da urade.</s><s>Evropa konačno mora da vidi ko je krivac za ratna razaranja u BiH, da to nisu ni Srbi, ni JNA nego da su za sve to krivi muslimanski fundamentalisti, sa Alijom Izetbegovićem na čelu, koji je hteo da sebi prigrabi cijelu BiH i stvori unitarnu državu, u kojoj bi Srbi bili manjina i sa kojima bi onda lako manipulisao.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 05. 1992.</s><s>16. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO U izboru između mira i slobode, nemamo nikakve dileme: opredjelićemo se za borbu, za slobodu, izjavio je predsjednik nepotpunog Predsjedništva BiH Alija Izetbegović sinoć na Sarajevskoj televiziji.</s><s>Dopisnik Tanjuga javlja da je Izetbegović poručio svojim borcima »da se ne predaju i da ne predaju oružje«, istaknuvši: »U ovoj borbi nema predaje, predaja znači smrt«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 05. 1992. 18. 05. 1992.</s><s>PALE Vlada Srpske Republike BiH obezbjediće sve mjere kako bi se osigurao nesmetan prolaz vozila sa humanitarnom pomoći teritorijama koje su pod njenom kontrolom, bez obzira na to kome je upućena, navodi se u saopštenju Informativne službe Vlade Srpske Republike BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. 05. 1992. 19. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik nepotpunog Predsjedništva BiH Alija Izetbegović dao je juče u Sarajevu intervjue grupi francuskih novinara /listovi »LIBERASION« i »FIGARO« i agenciji FRANS PRES/ i agenciji Asošijeted pres, ponovivši niz optužbi na račun Srbije zbog sadašnje situacije u BiH.</s><s>Istovremeno, ocjenjujući da »nema realne šanse« za međunarodnu vojnu intervenciju u BiH, što su oni drugi bosanski lideri tražili, Izetbegović smatra da će ekonomske sankcije i međunarodna izolacija konačno ipak uticati na »srpski režim« da izmjeni politiku prema BiH.</s><s>Izetbegović je takođe izjavio da »više ne želi da ima kontakte« sa Karadžićem zbog »mržnje koju je on podstakao«.</s><s>Konflikti u BiH nisu etnički sukob, kaže Izetbegović, već kako se izrazio »sukob između nezavisne BiH i snaga koje žele nametnuti koncept velike Srbije«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 05. 1992.</s><s>19. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO U Sarajevu je juče poslije podne, u zgradi UNPROFOR-a, potpisan dogovor o trosedmičnom primirju koje stupa na snagu odmah.</s><s>Dogovor su potpisali u ime bosanskohercegovačkih vlasti FIKRET ABDIĆ I STJEPAN KLjUJIĆ, zatim Srpske Republike BiH dr BILjANA PLAVŠIĆ i JNA general BRANKO ČAĐO.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 05. 1992. 20. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Predstavnici Kriznog štaba za zdravstvenu i socijalnu bezbjednost građana Republike BiH dr SLAVENKA ŠTRAUS danas je u Međunarodnom pres centru u Sarajevu saopštila da je do sada, prema nepotpunim podacima u ratnim dejstvima u BiH poginulo 2.225 ljudi, na spiskovima nestalih je 2.555 građana a 7.662 lica su ranjena, od kojih je 40% ostalo sa teškim invaliditetom.</s><s>Broj izbjeglica iz BiH na današnji dan iznosi 580 hiljada lica, dok je 350 hiljada onih lica koja su prebjegla unutar same teritorije republike.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 05. 1992. 21. 05. 1992.</s><s>LISABON Danas prije podne u Lisabonu su nastavljeni pregovori o ustavnom uređenju BiH, mada na njima, za sada, ne učestvuju predstavnici muslimanske etničke zajednice u toj bivšoj jugoslovenskoj republici.</s><s>Portugalski ambasador ŽOZE KUTILjERO koji u ime Evropske zajednice vodi mirovnu konferenciju o Bosni, sastavo se danas na odvojenim razgovorima sa članovima Srpske delegacije – RADOVANOM KARADžIĆEM I NIKOLOM KOLjEVIĆEM, koji su sinoć doputovali u Lisabon.</s><s>Kutiljero je sinoć vodio slične razgovore sa hrvatskom delegacijom, koju ovdje predvodi MATE BOBAN, član najužeg rukovodstva HDZ iz BiH.</s><s>Lider bosanskih Muslimana ALIJA IZETBEGOVIĆ je poručio Kutiljeru da »iz tehničkih razloga ne može napustiti zemlju«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 05. 1992.</s><s>24. 05. 1992.</s><s>LISABON Novi šef nemačke diplomatije KLAUS KINKEL izjavio je novinarima u Lisabonu da se prilikom jučerašnjeg susreta sa američkim državnim sekretarom Džejmsom Bejkerom složio da SRJ treba, kako je rekao »isključiti iz svih međunarodnih instanci«.</s><s>Kinkel je, takođe, rekao da se ruski ministar spoljnih poslova Andrej Kozirjev, sa kojim se juče sastao »složio sa analizom koju je Nemačka podnijela o situaciji u Jugoslaviji«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 05. 1992. 26. 05. 1992.</s><s>SARAJEVO Prema do sada raspoloživim podacima, koje danas objavljuje bilten Ureda za informisanje Vlade Republike BiH, od početka ratnih sukoba na tlu BiH, kojima je obuhvaćeno 69 opština sa skoro tri miliona stanovnika, život je izgubilo više od 2.200 stanovnika.</s><s>Više od 7.300 vojnika je povrijedjeno, od toga 40% sa teškim invaliditetom, 2.550 ljudi je nestalo, dok ih je oko milion bilo prisiljeno da potraže utočište u izbjeglištvu.</s><s>Higijensko-epidemiološke prilike su veoma teške i neizvjesne.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 05. 1992.</s>
<s>SARAJEVO, 20.</s><s>FEBRUARA /SRNA/ - Patolog Hamza Žujo izjavio je danas da je izvršio obdukciju posmrtnih ostataka dva lica za koje je kasnije DNK analizom utvrđeno da je riječ o pripadnicima JNA koji su 22. aprila 1992. godine ubijeni u Velikom parku u Sarajevu.</s><s>U nastavku suđenja komandantu Specijalne jedinice MUP-a takozvane RBiH Draganu Vikiću i još trojici optuženih za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 1992. godine u Sarajevu, Žujo, vještak sudske medicine, naveo je da je obdukciju radio 15. maja 2003. godine u prosekturi bolnice Koševo.</s><s>"Posmrtni ostaci bili su umotani u bijele plastične vrećice.</s><s>U vrećici pod oznakom 18 bila je samo gornja trećina butne kosti koja je bila potpuno čista i ne bih se mogao izjasniti o nastanku smrti", rekao je Žujo i dodao da ne zna ko je i odakle dopremio kosti.</s><s>Govoreći o posmrtnim ostacima u vrećici sa oznakom 17, Žujo je naveo da i u tom slučaju ne može navesti uzrok smrti jer je nedostajalo dosta kostiju, dodajući da su pronađeni lančić i odjeća.</s><s>Neuropsihijatar Abdulah Kučukalić je nakon procjene mentalnog stanja svjedoka Sulejmana Babića zaključio da on ne može učestvovati u postupku jer, naveo je, ne bi shvatio i pravilno odgovorio na postavljena pitanja.</s><s>On je rekao da je s Babićem, tokom vještačenja 2016. godine, otežano komunicirao i da ne zna da li mu se u međuvremenu zdravstveno stanje poboljšalo.</s><s>Sud je prihvatio prijedlog Vikićevog branioca, Adne Dobojlić da se ponovi vještačenje Babića.</s><s>U predmetu "Veliki park", osim Vikića, optuženi su pomoćnik ministra unutrašnjih poslova tadašnje BiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić.</s><s>Vikić, Pušina, Uzunović i Čovčić, prema optužnici, bili su informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>U optužnici je navedeno da su oni bili informisani o stavljanju pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura zarobljenih vojnika JNA, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za tijelima ostalih još traga.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 27. februar. http://89.111.245.19/novosti/764260/obdukcija-posmrtnih-ostataka-umotanih-u-plasticne-vrecice.htm</s>
<s>Identifikovana srpska žrtva iz rata koja je ekshumirana u Bratuncu</s><s>Utorak, 07 decembar 2021</s><s>BEOGRAD, 6. DECEMBRA /SRNA/ - Na Vojnomedicinskoj akademiji /VMA/ u Beogradu danas je obavljena identifikacija žrtve srpske nacionalnosti smrtno stradale 1993. godine tokom rata u BiH, čiji su posmrtni ostaci ekshumirani 2003. godine na gradskom groblju u Bratuncu.</s><s>Identifikacija je obavljena u prisustvu članova porodice u Zavodu za sudsku medicinu na VMA, saopšteno je iz Komisije za nestala lica Vlade Srbije, ali se ne navodi ime i prezime identifikovane osobe.</s><s>Komisija je od Instituta za nestala lica BiH preuzela posmrtne ostatke stradalog lica 3. decembra na graničnom prelazu Sremska Rača - Rača.</s><s>Identitet stradalog lica utvrđen je metodom analize DNK, a sahrana posmrtnih ostataka biće obavljena u skladu sa izraženom željom porodice, navodi se u saopštenju.</s><s>"Ovim je nastavljen proces identifikacija žrtava srpske nacionalnosti stradalih u oružanim sukobima na prostoru bivše SFRJ, što je od posebnog značaja za porodice nestalih lica koje godinama pokušavaju da pronađu i dostojno sahrane posmrtne ostatke svojih najbližih", ističu iz Komisije za nestala lica.</s><s>Prema zvaničnoj evidenciji Komisije, na prostoru BiH još se vodi kao nestalo 218 lica. http://89.111.245.19/novosti/959404/identifikovana-srpska-zrtva-rata-ekshumirana-u-bratuncu.htm</s>
<s>CNN: Neobjavljeni intervju generala Mladića - Vostok.rs</s><s>Utorak, 30 avgust 2011</s><s>Prenosimo ekskluzivni intervju koji je general Ratko Mladić dao američkoj televizijskoj mreži CNN avgusta 1995. godine, a koji je objavio internet sajt Vostok.rs</s>
<s>Alibabić: Čuo sam da je Nedžad Herenda ubio zarobljene vojnike JNA</s><s>Četvrtak, 30 januar 2020</s><s>30/01/2020 \| 18:19 ⇒ 18:25 \| Izvor: RTRS</s><s>Bivši načelnik Sektora Službe državne bezbjednosti Munir Alibabić posvjedočio je danas u Sudu BiH da je čuo da je Nedžad Herenda, koji je bio u Službi državne bezbjednosti Ministarstva unutrašnjih poslova takozvane RBiH, ubio zarobljene vojnike JNA u Velikom parku u Sarajevu 1992. godine.</s><s>Alibabić je, u nastavku suđenja komandantu Specijalne jedinice MUP-a takozvane RBiH Draganu Vikiću i još trojici optuženih za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 22. aprila 1992. godine u Sarajevu, potvrdio da niko nije naredio ispitivanje Herende nakon informacija da je odgovoran za ubistva srpskih vojnika.</s><s>Svjedok je rekao i da Vikić bez naređenja pretpostavljenih nije znao, niti je mogao bilo šta učiniti po pitanju zarobljenih vojnika JNA koji su ubijeni u Velikom parku.</s><s>Alibabić je tokom unakrsnog ispitivanja branilaca optuženih rekao da nikada nije dobio informaciju o odgovornosti Vikića i njegove jedinice za ubistva vojnika i odvoženje njihovih tijela.</s><s>On je objasnio da je u to vrijeme nadređeni Vikiću bio ministar unutrašnjih poslova Alija Delimustafić, a prvi pretpostavljeni pomoćnik ministra za policiju, optuženi Jusuf Pušina.</s><s>Prema njegovim riječima, Vikić nije mogao djelovati bez naređenja pretpostavljenih, te da nije mogao uticati na pripadnike Državne bezbjednosti na čelu sa Asimom Dautbašićem, koji su bili smješteni u Domu policije iznad Velikog parka.</s><s>Svjedok je izjavio da je najmanje pet inspektora Državne bezbjednosti napustilo službu zbog pritisaka da će svjedočiti o slučaju "Veliki park", kao i zbog Dautbašićevih najava zbog nekih ekstremnih akcija.</s><s>Alibabić je rekao da je saznao da su zarobljeni vojnici cijelu noć zadržani u Stanici javne bezbjednosti /SJB/ Novi Grad, čiji je načelnik bio Malik Krivić, gdje su identifikovani i ispitani, dodajući da su o zarobljavanju vojnika trebali da obavijeste Centar službi bezbjednosti Sarajevo.</s><s>Zarobljenike je preuzeo i u Dom policije odveo Davor Matić zvani Mišo Žmiro koji je, prema saznanjima svjedoka, bio pripadnik Vojne policije ili jedinice Juke Prazine, a što Krivić nije smio da dozvoli.</s><s>Nakon konstatacije da Matić, Dautbašić i Prazina, kao ni rukovodilac SDB-a Nedžad Ugljen, više nisu živi i da su neka ubistva ostala nerazjašnjena, Alibabić je rekao da je od jednog haškog istražioca čuo da su pripadnici "Ševa" učestvovali u likvidaciji Juke Prazine u Liježu.</s><s>Na navode svjedoka da je Pušina odlikovao "Ševe", branilac Nikica Gržić pitao je Alibabića da li je odlikovao i njega i Vikića.</s><s>Svjedok je rekao da njega jeste, a moguće i Vikića.</s><s>Na pitanje optuženog Pušine na osnovu čega tvrdi da je on bio nadređen Vikiću, Alibabić se prisjetio da je čuo Pušinu da izdaje određene naredbe u vezi obezbjeđenja objekata.</s><s>Tome je, kaže, prethodio telefonski poziv ministra Delimustafića koji mu je rekao da će doći Pušina.</s><s>Alibabić je dodao da mu je poznato da je Pušina bio pod pritiskom nekih članova "šure", radikalnih članova SDA, koji su ga smijenili jer se "sekularno ponašao".</s><s>Osim Vikića, u predmetu "Veliki park", za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 1992. godine u Sarajevu optuženi su bivši pomoćnik ministra unutrašnjih poslova tadašnje BiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić, koji se prije promjene imena zvao Senaid Čavčić.</s><s>Optuženima je stavljeno na teret da su bili informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>Prema optužnici, oni su bili informisani o stavljanju zarobljenih vojnika JNA pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni djelimični posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za ostalim posmrtnim ostacima još traga.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 6. februar. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=368112</s>
<s>Četvrtak, 21 april 2022</s><s>Obrazlažući presudu, predsjedavajući Sudskog vijeća Zoran Božić je rekao da Tužilaštvo nije ponudilo dokaze da su optuženi počinili krivično djelo koje im se stavlja na teret.</s><s>Vikić je oslobođen u svojstvu komandanta Odreda milicije Ministarstva unutarnjih poslova tadašnje Republike BiH, Pušina u svojstvu pomoćnika ministra za uniformisanu policiju, a Uzunović i Čovčić kao pripadnici rezervnog sastava policije.</s><s>Božić je izjavio da Tužilaštvo BiH nije dokazalo da su Uzunović i Čovčić učestvovali u ubistvu vojnika JNA u Velikom parku, kao ni da su tijela kasnije prevezli na Darivu gdje su i zapaljena.</s><s>Tuševljak: Sud BiH u funkciji amnestiranja odgovornih za zločine nad Srbima Oslobađajuća prvostepena presuda Suda BiH u predmetu "Veliki park" potvrda je da pravosudne institucije BiH amnestiraju jednu stranu u konfliktu u BiH i istovremeno podrivaju povjerenje boraca iz Republike Srpske u pravni poredak ove zemlje, izjavio je Srni predsjednik opštinske Boračke organizacije Istočnog Novog Sarajeva Dragiša Tuševljak.</s><s>"Oslobađanje Dragana Vikića i njegovih saučesnika koji su znali da su pobijeni srpski vojnici čiji posmrtni ostaci su bačeni u rijeku Miljacku, a neka tijela su i spaljena, predstavlja potvrdu da se presude donose na štetu srpskog naroda", rekao je Tuševljak.</s><s>On je dodao da je prvostepena presuda Suda BiH sramota pravosuđa ove zemlje.</s><s>Sudsko vijeće je utvrdilo da nijedan svjedok nije spomenuo Čovčića kao izvršioca ovih radnji.</s><s>"Jedino je svjedok F tokom istrage direktno inkriminisao Uzunovića, da bi tokom sudskog procesa rekao da mu je strani tužilac prijetio da mora potpisati izjavu koju mu je dao", naveo je Božić.</s><s>On je dodao da je ovaj svjedok dao pet različitih izjava, tako da Sudsko vijeće nije moglo pokloniti vjeru njegovim iskazima.</s><s>"Nesporno je da su pripadnici JNA ubijeni.</s><s>Posmrtni ostaci Zorana Markovića i Veljka Vujičića ekshumirani su na gradskoj deponiji, dok se za ostale još ništa ne zna", rekao je Božić.</s><s>Prema njegovim riječima, Tužilaštvo nije dokazalo ni da su Vikić i Pušina znali ili mogli znati kako su njihovi podređeni počinili ubistva i propustili da kazne počinioce.</s><s>Brojni svjedoci su, kako je naveo, potvrdili da je jedinica Juke Prazine bila nezavisna od Vikića, kao i da Vikić nije imao nikakve veze sa Nedžadom Herendom koji je direktno odgovarao Bakiru Dautbašiću iz SDB-a.</s><s>"Vikić nije znao, niti je mogao znati da će zarobljenici biti dovedeni u Dom policije, nakon čega je naredio da se odatle odvedu", rekao je Božić.</s><s>On je dodao da Sudsko vijeće nije moglo utvrditi da je on bio nadređen Vikiću, kao i da se nije moglo utvrditi da je znao da je izvršeno ubistvo.</s><s>Optuženi u ovom predmetu oslobođeni su plaćanja troškova sudskog postupka, dok su srodnici oštećenih upućeni na parnični postupak.</s><s>Na ovu presudu postoji mogućnost žalbe u roku od 15 dana od dana prijema pismenog otpravka. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_danobodjeni-optuzbe-za-ratni-zlocin-u-sarajevu/407848</s>
<s>01. 08. 1995.</s><s>TEHERAN Iran je danas posredno potvrdio da islamske zemlje snabdevaju bosansku muslimansku vladu oružjem, uključujući i teško naoružanje.</s><s>Šef iranske diplomatije ALI AKBAR VELAJATI je, po povratku iz jednodnevne posete Hrvatskoj i bivšoj Bosni, rekao da islamske zemlje »pružaju svu neophodnu pomoć Bosni«, javlja ITAR-TASS.</s><s>Velajati je, navodeći da su bosanski Muslimani tražili teško naoružanje, istakao: »Mi dajemo Bosni svu potrebnu pomoć.« IZVOR: »GLAS« od 02. 08. 1995.</s><s>02. 08. 1995.</s><s>ATINA Srbija apeluje za mir – naslovi su tekstova u današnjoj atinskoj štampi koja piše da je predsjednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ pozvao zaraćene strane u bivšoj Bosni da prekinu neprijateljstva i otvore put ka miru.</s><s>Grčke radio i TV-stanice su još sinoć, a štampa danas, preneli da je predsednik MILOŠEVIĆ uputio pismo lideru bosanskih Muslimana ALIJI IZETBEGOVIĆU u kojem ga poziva da odustane od ratne opcije.</s><s>Treba mnogo više hrabrosti i snage da se uspostavi mir nego da se počne rat, prenose delove pisma predsednika Srbije Izetbegoviću.</s><s>Iz pisma koje je predsjednik MILOŠEVIĆ UPUTIO generalu RATKU MLADIĆU ovde se prenosi ocena predsednika Srbije da su poslednji događaji pokazali svu besmislenost i tragičnost građanskog rata u bivšoj Bosni.</s><s>Predsednik MILOŠEVIĆ takođe upozorava na opasnost od širenja rata, pišu ovdašnji ugledni listovi, kao što je »ELEFTEROTIPIJA«, »TA-NEA« i drugi, koji ističu da je u apelima zaraćenim stranama predsjednik Srbije potvrdio da su SRJ i on lično odlučno opredjeljeni za mir i rješavanje krize u Bosni isključivo političkim sredstvima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 03. 08. 1995.</s><s>06. 08. 1995.</s><s>KLIVLEND Predsjednik SAD BIL KLINTON ni danas nije krio zadovoljstvo uspesima Hrvatske agresije na RSK – javlja dopisnik SRNE iz KLIVLENDA.</s><s>»BI-BI-SI« radio vesti su prenele Klintonovu izjavu da »pritisak hrvatskih trupa na srpske snage u bivšoj BiH može biti vrlo koristan za razrešenje tamošnje krize, jer će primorati Srbe da počnu sa pregovorima«.</s><s>»Ceo trik je u tome da se Srbija drži izvan sukoba i SAD će u tom cilju učiniti sve«, naglasio je KLINTON.</s><s>U američkoj štampi se već komentariše da bi VAŠINGTON mogao primeniti tzv. hrvatski recept za RSK kao recept za Republiku Srpsku.</s><s>Ocenjuje se da će SAD obučavanjem i naoružavanjem muslimanskih jedinica pokrenuti sličnu vojnu akciju na RS, gde bi Muslimani mogli ponoviti isti prljavi posao.</s><s>Današnji »NjUJORK TAJMS« piše da je drugog dana hrvatske ofanzive bez mnogo otpora pala prestonica RSK KNIN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 08. 1995. 06. 08. 1995.</s><s>LONDON Hrvatska u napadu na RSK ne poštuje nikakva pravila humanitarnog i ratnog prava, upozorava danas britanska štampa.</s><s>U LONDONU se, zato, strahuje da će hrvatska ofanziva dovesti do velike humanitarne katastrofe.</s><s>Do sada je, prema podacima radija »BI-BI-SI«, iz Krajine izbjeglo preko trideset hiljada gradjana, a međunarodne organizacije tvrde da trenutno nemaju mogućnosti da im pomognu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 08. 1995.</s><s>07. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO Narodna skupština RS uputila je sinoć pismo skupštinama SR Jugoslavije, Srbije i Crne Gore u kome upozorava na težinu trenutka za celokupni srpski narod i apeluje na donošenje hitnih odluka za odbranu teritorije i naroda RSK.</s><s>U pismu pored ostalog stoji: »Poštovana gospodo poslanici, draga braćo, u ovim danima koji spadaju medju najteže u istoriji našeg naroda, obraćamo vam se kao svojim najrodjenijim, kao braća braći.</s><s>Veoma je, u to smo potpuno sigurni, jednako kao i nama, apsolutno jasno da je danas ugrožen i biološki i duhovni opstanak cjelokupnog srpskog naroda.</s><s>Ne želimo ovom prilikom podsećati na bilo kakve naše i vaše uzajamne i međunarodne obaveze i dogovore.</s><s>Želimo samo podsetiti na ljudsku, od Boga datu, obavezu da se pomaže bratu koji se nalazi u smrtnoj opasnosti.</s><s>Stoga očekujemo da nam kada nam ponestane snage, pružite pomoć.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995. 07. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO Hrvatska avijacija bombardovala je danas kolonu izbjeglica iz RSK, koja se kreće pravcem PETROVAC-KLjUČ, i MRKONjIĆ GRAD – DRVAR – PETROVAC, a muslimanska artiljerija kolonu u mjestu KREPŠIĆ kod BRČKOG.</s><s>Kancelarije Komesarijata za izbjeglice i humanitarnu pomoć iz Petrovca i Bijeljine saopštavaju da u ovim zločinačkim napadima hrvatske avijacije i muslimanske artiljerije ima veliki broj poginulih i ranjenih.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995.</s><s>07. 08. 1995.</s><s>NjUJORK Predstavnici humanitarnih organizacija UN upozorili su svetsku javnost da RSK predstoji humanitarna aktastrofa i najveći egzodus stanovništva od početka rata u prethodnoj Jugoslaviji, javlja dopisnik SRNE iz Njujorka.</s><s>Prema procejanama UN, sa teritorije RSK pokrenuto je usljed hrvatske agresije više od 200.000 Srba.</s><s>Američka televizijska mreža SI-EN-EN tvrdi da će »Krajina na taj način biti potpuno etnički očišćena«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995. 07. 08. 1995.</s><s>ŽENEVA Evropski posrednik za prethodnu Jugoslaviju KARL BILT uzvratio je oštro Hrvatskoj vladi na njenu današnju odluku da je proglasi za »personu non grata«.</s><s>»Zagreb je izabrao put rata a ne put pregovaranja«, izjavio je kratko BILT danas u Ženevi, reagujući na vesti iz Zagreba, javlja ROJTERS.</s><s>Hrvatska vlada je danas odlučila da prekine odnose sa BILTOM zbog njegove jučerašnje izjave da bi hrvatski predsjednik FRANjO TUDJMAN mogao da odgovara pred Međunarodnim sudom za ratne zločine zbog agresije na Krajinu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995. 07. 08. 1995.</s><s>NjUJORK Predsjednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ i dalje ispunjava svoju obavezu o zatvaranju granice između SR Jugoslavije i Republike Srpske – kaže se u izvještaju UN koji je danas objavljen u NjUJORKU.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995.</s><s>07. 08. 1995.</s><s>LONDON Britanski ministar odbrane MAJKL PORTILjO kritikovao je danas »etničko čišćenje« koje hrvatska vojska vrši u Krajini – javlja AFP.</s><s>Portiljo je potvrdio za BI-BI-SI, »kada su ljudi preoterani iz svojih kuća i mesta na kojima su živeli generacijama, onda je to stvarno etničko čišćenje«.</s><s>Prema izvještaju Međunarodnog komiteta Crvenog krsta, između 150.000 i 200.000 srpskih izbjeglica iz Krajine nalazi se sada na putu kroz Republiku Srpsku.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 08. 08. 1995. 08. 08. 1995.</s><s>HAMBURG Njemačka štampa danas piše o masovnom egzodusu Srba iz RSK koji pred brutalnostima hrvatske vojske bježe u Republiku Srpsku, javlja dopisnik SRNE iz Hamburga.</s><s>Listovi navode da se ustaška armija »iživljava na civilnom stanovništvu, ženama, djeci i starcima, kao nad zarobljenim »plavim šlemovima« koje Hrvati zajedno sa zarobljenim Srbima guraju ispred sebe«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 08. 1995. 10. 08. 1995.</s><s>MOSKVA Izvještaji o neljudskim akcijama vojske Hrvatske na teritoriji Srpske Krajine izazivaju pravi šok – saopštava u svom današnjem izvještaju na radiju »GLAS RUSIJE« poznati moskovski komentator ANATOLIJ POTAPOV.</s><s>Gotovo cjelokupno stanovništvo Srpske Krajine nalazi se u bjekstvu, a hrvatska avijacija u više navrata bombardovala je kolonu izbjeglica i prihvatna mjesta.</s><s>Inače, zvanični Zagreb je obećao da će osigurati bezbijednu evakuaciju izbjeglica.</s><s>Ova intervencija Hrvatske – ocjenjuje POTAPOV – obiluje činjenicama koje pokazuju da je to istrebljivački rat.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 08. 1995.</s><s>10. 08. 1995.</s><s>NAPULj Komandant južnog krila NATO pakta general LEJTON SMIT i komandant snaga UN za bivšu Jugoslaviju general BERNAR ŽANVIJE sklopili su danas u NAPULjU vojni sporazum o zaštiti »zona bezbijednosti« u bivšoj BiH NATO-vim avionima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 08. 1995. 11. 08. 1995.</s><s>STOKHOLM Posrednik Evropske unije u pregovorima o prethodnoj Jugoslaviji KARL BILT optužio je sinoć Hrvatsku da je agresijom na RSK prouzrokovala »najveću izbjegličku katastrofu u ovom varvarskom ratu«.</s><s>Obrazlažući optužbe upućene Hrvatskoj zbog njene agresije na Srpsku Krajinu, BILT je rekao da postupci svih zaraćenih strana moraju biti »sudjeni podjednako« i ocjenio da bjekstvo više od stotinu hiljada Srba iz Krajine pred hrvatskim jedinicama predstavlja »najveću izbjegličku katastrofu u ovom varvarskom ratu«.</s><s>Zagreb je, kako podsjeća AFP, u ponedeljak odlučio da ne sarađuje sa BILTOM, nakon njegove ocjene da je Hrvatska agresijom na RSK »počinila etničko čišćenje«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. i 13. 08. 1995. 11. 08. 1995.</s><s>VAŠINGTON Savezna Republika Jugoslavija zatražila je juče od Savjeta bezbjednosti UN da bez odlaganja preduzme energičnu akciju povodom brutalne hrvatske agresije na RSK, izražavajući ogorčenje što međunarodna zajednica nije do sada ništa učinila da zaustavi monstruoznu politiku Hrvatske prema Srbima u Krajini.</s><s>»Posebno je uznemiravajuće da Savjet bezbjednosti nije zatražio od hrvatskih trupa da se povuku na pozicije od prije agresije 04. avgusta i da su pozivi za uvodjenje sankcija prema Hrvatskoj ignorisani«, podvukao je ambasador SRJ pri UN DRAGOMIR DJOKIĆ.</s><s>DJOKIĆ je upozorio da Hrvatska ne bi smjela da se upusti u ovako široko planiranu agresiju da nije imala podršku nekih velikih sila.</s><s>»Vladi SRJ nije promakla činjenica da su SAD potpisale ugovor o vojnoj saradnji sa Hrvatskom.</s><s>Američki vojni savjetnici pružaju hrvatskoj vojsci tehničku i logističku pomoć.</s><s>SAD, takođe čvrsto podržavaju Muslimansko-hrvatsku federaciju u Bosni i konfederaciju te federacije sa Hrvatskom u pokušaju da se, formira antisrpski front na Balkanu«, rekao je ambasador Đokić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. i 13. 08. 1995.</s><s>11. 08. 1995.</s><s>NjUJORK Mirovna snage UN potvrdile su da se u Krajini, u sektoru JUG, nastavlja »pljačka, ubijanje stoke i razaranje imovine«.</s><s>U izvještaju koji je dostavljen predsjedniku Savjeta bezbjednosti kaže se, takođe, da je komandant UN za sektor JUG »izrazio zabrinutost za bezbjednost zbog očiglednog nedostatka kontrole među trupama hrvatske vojske«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. i 13. 08. 1995. 13. 08. 1995.</s><s>BEOGRAD Služba traženja Jugoslovenskog crvenog krsta do jutros je evidentirala 101.517 izbjeglica na području Savezne Republike Jugoslavije – saopštili su danas novinarima predsjednik JCK dr RADOVAN MIJANOVIĆ i predsjednik Crvenog krsta Srbije dr SLOBODANKA GRUDEN.</s><s>»Prema posljednjim podacima kojima raspolažemo, u Vojvodini ima 47.864 izbjeglica, na Kosovu 669, u Timočkom regionu 6094, Šapcu 10.250, Loznici 22.243, Nišu 4.973.</s><s>Užicu 1.416, Vranju 1.478, a kroz Beograd je prošlo 12.010 prognanika sa područja Srpske Krajine, rekla je dr GRUDEN.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 08. 1995. 13. 08. 1995.</s><s>PARIZ Novi američki plan za bivšu BiH podrazumijeva pravo RS da se konfederalno poveže sa SRJ, a predviđena je i mogućnost da se stanovništvo Srpske za dve do tri godine na referendumu izjasni o nezavisnosti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 14. 08. 1995.</s><s>24. 08. 1995.</s><s>VAŠINGTON Američki predsjednik BIL KLINTON imenovao je juče ROBERTA OVENA na mjesto predstavnika SAD u Kontakt-grupi za bivšu BiH umjesto poginulog ROBERTA FREJŽERA, javlja AFP pozivajući se na saopštenje BIJELE KUĆE.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 08. 1995. 28. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO Povodom informacije na muslimanskim i nekim stranim medijima da je VRS ponovo gadjala Sarajevo kojom prilikom su poginula 32, a ranjeno više civila u području MARKALA, Informativna služba Glavnog štaba VRS ovlaštena je da saopšti slijedeće: »VRS nema nikakve veze sa pomenutim teškim incidentom, niti raspolaže takvim ubojnim sredstvom koje bi moglo odjednom unesrećiti toliki broj lica.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 08. 1995. 28. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO Muslimanski teroristi počinili su danas u centru Sarajeva zločin u kome su, prema izvještajima svjetskih agencija i televizijskih kuća, poginula 34, a ranjeno više desetina ljudi.</s><s>Kao i u slučaju insceniranog masakra u Ulici VASE MISKINA u junu 1992. godine i onog na pijaci MARKALE iz februara 1994, koji su dali željene rezultate, tako i današnji krvavi ulični šou Izetbegovićevih terorista u centru Sarajeva ima za cilj da u završnici rata, pred potpisivanje mirovnog ugovora, medijski i pravno diskredituje Republiku Srpsku, do te mjere da međunarodna javnost, kao opravdano prihvati nastojanja da se njeno državno rukovodstvo isključi iz pregovaračkog procesa i završne konferencije.</s><s>Danas je kristalno jasno da je zločinački akt Izetbegovićevih terorista u Ulici VASE MISKINA poslužio antisrpski nastrojenom dijelu međunarodne zajednice, prije svega vašingtonsko-bonskoj osovini, kao konkretan alibi i povod za uvođenje ekonomskih sankcija protiv Srbije – te kako se kasnije pokazalo, dobro tempirane i temeljne ucjene sa kontinuiranim i presudnim dejstvom po razrješenje krize i srpskog pitanja na prostorima bivše Jugoslavije.</s><s>30. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO U srijedu ujutru, u dva časa, avionskim bombardovanjem i artiljerijskim napadima, NATO i Snage za brza dejstva otpočele su agresiju na Republiku Srpsku.</s><s>Mete napada, u kojima su učestvovale i muslimanske jedinice, bili su Srpsko Sarajevo, srpske opštine Pale, Sokolac i Goražde, naselja u opštinama ČAJNIČE i SRBINjE i neki dijelovi srpske Hercegovine.</s><s>Realizujući takozvanu »politiku neproporcionalnog odgovora«, NATO i snage za brza dejstva su samo u napadima na srpske sarajevske opštine iz aviona izbacile više od 600 projektila, dok je sa neprijateljske baze na IGMANU ispaljeno više od 2.000 artiljerijskih projektila većih od 120 milimetara.</s><s>U svim sarajevskim srpskim opštinama oglašena je vazdušna opasnost, a slično je bilo i u drugim opštinama u RS koje su napadnute.</s><s>NATO avijacija takođe u srijedu, rano ujutro, gađala je i radio telekomunikacioni sistem Stolice na vrhu MAJEVICE.</s><s>Relej nije pogođen.</s><s>Gađana je i relejna stanica KRALjICA na Ozrenu i predajnik na brdu KMUR u blizini ČAJNIČA.</s><s>Protivvazdušna odbrana VRS odgovorila je na napade i oborila juče ujutro oko 14.50 časova dva aviona NATO-a.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1995. 30. 08. 1995.</s><s>BRISEL Današnji napad borbenih aviona na, kako tvrde izvori NATO-a vojne ciljeve Srba u Bosni trinaesta je i najmasovnija upotreba vazdušnih snaga zapadnog vojnog saveza od otpočinjanja gradjanskog rata na teritoriji prethodne Jugoslavije.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1995. 30. 08. 1995.</s><s>UJEDINjENE NACIJE Ujedinjene nacije saopštile su u srijedu ujutro da su odobrile udare avijacije NATO-a na položaje bosanskih Srba kako bi bili spriječeni napadi na Sarajevo i muslimanske enklave u Bosni koje su pod zaštitom UN, javlja ROJTERS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1995.</s><s>30. 08. 1995.</s><s>BRISEL Generalni sekretar NATO-a VILI KLAS izjavio je u srijedu ujutro da je cilj najnovijeg vazdušnog udara aviona zapadne vojne alijanse na položaje bosanskih Srba smanjivanje prijetnji zaštićenoj zoni Sarajeva, kao i odvraćanje od budućih napada na ovu i ostale zaštićene zone, javljaju agencije.</s><s>KLAS je izjavio da su odluku o pokretanju vazdušnih udara zajednički donijeli komandant mirovnih snaga UN u prethodnoj Jugoslaviji francuski general BERNAR ŽANVIJE, komandant južnog krila NATO-a, američki admiral LEJTON SMIT.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 08. 1995. 31. 08. 1995.</s><s>PARIZ U svim francuskim komentarima izražava se danas uvjerenje da je put »ka miru u Bosni otvoren« nakon što je juče rukovodstvo Srba u Bosni dalo »odrešene ruke« predsjedniku Srbije SLOBODANU MILOŠEVIĆU da pregovara o potpiše mirovni sporazum.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 09. 1995. 31. 08. 1995.</s><s>SARAJEVO U toku prekjučerašnjeg dana jedinice protivvazdušne odbrane VRS oborile su nekoliko aviona NATO-pakta, a nekoliko aviona koji su pogodjeni uspjelo je da odleti iz vazdušnog prostora Republike Srpske.</s><s>Od dejstava NATO avijacije nanesena je velika materijalna šteta, prije svega, na civilnim i privrednim objektima, ali zbog disciplinovanog ponašanja stanovništva nije bilo većih ljudskih žrtava.</s><s>Dejstvo, mada smanjenog intenziteta avijacije i snaga NATO-pakrta nastavljeno je i noćas, naročito na području Hercegovine i regiona Sarajevo.</s><s>Iza devet časova NATO avijacija obnovila je bombardovanje rejona Pala.</s><s>Agresorskim snagama NATO-pakta sve vrijeme, posebno u rejonu Sarajeva, Goražda i Majevice, sadejstvovale su i muslimanske formacije sa ciljem proboja srpskih linija odbrane.</s><s>Jedinice VRS žestoko su odgovarale na sve napade udruženog agresova, i uz zadivljujući moral zaustavile su sve napade.</s><s>Jedinice VRS na grahovskom, a posebno na glamočkom frontu u potpunosti su preuzele inicijativu i u toku jučerašnjeg dana oslobodile su značajan dio teritorije u Glamočkom polju, čime su stvoreni uslovi za dalje napredovanje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 09. 1995.</s>
<s>13/06/2013 \| 12:09 \| Agencije Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv bivših pripadnika odreda "Zulfikar" Nedžada Hodžić zvanog Džoni (44) i Dževada Salčina zvanog Struja (57) zbog ratnog zločina nad srpskim i hrvatskim stanovništvom 1993. godina na području Igmana.</s><s>Hodžić i Salčina optuženi su da su kao pripadnici Specijalnog odreda za posebne namjene Štaba Vrhovne komande tzv. Armije BiH pod nazivom "Zulfikar" počinili ratni zločin kod hotela Mrazište i drugim lokacijama u prvoj polovini 1993. godine, saopšteno je iz Tužilaštva BiH.</s><s>Optužnica ih tereti da su lično učestvovali u mučenjima, zlostavljanjima i premlaćivanjima žrtava, mučenjima na izrazito ponižavajuće načine, seksualnim zlostavljanima, odsijecanjima dijelova tijela, zastrašivanjima i ostalim nečovječnim djelima.</s><s>Jedan zarobljenik smrtno je stradao od posljedica premlaćivanja i zlostavljanja.</s><s>Žrtve nad kojima su počinjeni zločini su Srbi dovedeni iz logora Silos i Krupa u Tarčinu, te žrtve hrvatske nacionalnosti dovedene iz logora Musala u Konjicu.</s><s>Optuženi se terete da su počinili ratni zločin nad civilnim stanovništvom i ratni zločin nad ratnim zarobljenicima.</s><s>Optužnica je proslijeđena Sudu BiH na potvrđivanje. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=89559</s>
<s>Obustavljene istrage protiv 455 lica optuženih za zločine nad Srbima</s><s>Ponedeljak, 21 januar 2013</s><s>Tužilaštvo BiH podiglo je optužnicu protiv osam lica za udruženi zločinački poduhvat, gdje je opis radnji izvršenja upravo krivično djelo ratnog zločina koji su, kao saizvršioci, počinila lica za koja je tužilac donio Naredbu o neprovođenju istrage.</s><s>Sva lica za koja je donesena Naredba o neprovođenju istrage praktično su bila saizvršioci sa ovih osam optuženih kojima je sudski proces u toku pred Sudom BiH.</s><s>Tužilaštvo je istragu, između ostalog, obustavilo protiv: Refik Tufo - glavni organizator protivpravnog zatvaranja do fizičkog mučenja srpskog življa iz Tarčina, Pazarića i drugih okolnih sela, Enver Dupovac - učestvovao u masovnom hapšenju srpskih civila, Milan Božić, Mensur Čović, Salko Gosto, Muhamed Turčinović zvani "Zeko", Zulfikar Ališpago zvani "Zuka", Nezir Fišo, Vahid Alađuz, Enes Kazić, Mustafa Gegaj, Emir Oputa, Edhem Tiro i Hidajet Golubić.</s><s>Srna saznaje da je MUP Srpske, u skladu sa procedurama, Tužilaštvu BiH podnio Pritužbu na Odluku tužioca tražeći da se primjedbe u pritužbi usvoje i da glavni tužilac Tužilaštva BiH naredi dalje vođenje i nastavljanje istrage sa svestranim razmatranjem spisa i priloženih dokaza.</s><s>Đ.V. http://rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=79035 --</s>
<s>21.11.2012 11:24 \| Agencije Istočno Sarajevo - Odbor porodica zarobljenih boraca i nestalih civila Sarajevsko-romanijske regije zatražio je od Tužilaštva BiH da na osnovu djelimično pronađenih skeletnih ljudskih fregmenata nastavi sa daljom istragom i ekshumacijom na Alipašinom polju u Sarajevu, javile su agencije.</s><s>Odbor traži od Tužilaštva da obaveže vlasti Federacije BiH, prvenstveno Ministarstvo unutrašnjih poslova i bivše radnike Federalne komisije za nestala lica, da daju odgovor gdje se nalaze preostali dijelovi tijela. - Imajući u vidu činjenicu da je MUP Federacije izvršio uviđaj prilikom ubistva Slobodana Samardžića i ostalih, oni moraju znati gdje su tijela izmještena - navodi se u zahtjevu Odbora upućenom zamjeniku glavnog tužioca BiH Vesni Budimir.</s><s>Odbor zahtijeva od Tužilaštva BiH da se obdukcija i identifikacija putem DNK metode isključivo povjeri Zavodu za sudsku medicinu Republike Srpske, kao stručnoj i ovlaštenoj instituciji za obavljanje ovih poslova. - Odbor porodica raspolaže sa informacijom da je veliki broj ubijenih i nestalih sarajevskih Srba pod sudskom oznakom KRI 144 tokom 1996. i 1997. godine ekshumirano širom Sarajeva, premješteno u gradsko groblje u Visokom - ističe se u zahtjevu.</s><s>Iz ovog udruženja napominju Tužilaštvo BiH da putem njihovih informacija provede dalju istragu i javnosti objelodani šta su federalne vlasti krile i šta i dan danas kriju u Visokom.</s><s>Nakon što su u grobnici na Alipašinom polju u Sarajevu pronađeni ostaci ljudskih tijela, Tužilaštvo BiH je, bez saglasnosti ovlašćenih predstavnika Instituta za nestala lica, okončalo ekshumaciju na tom lokalitetu.</s><s>Na lokalitetu sarajevskog naselja Alipašino polje pronađeni su posmrtni ostaci tijela za koje se pretpostavlja da su Srbi stradali u Sarajevu 1992. godine. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Nastaviti-ekshumacije-na-Alipasinom-polju/100757.html</s>
<s>Veliki park: Svjedok čuo da su "neki ljudi ubijeni"</s><s>Petak, 23 novembar 2018</s><s>22/11/2018 \| RTRS \| SRNA Na suđenju komandantu Specijalne jedinice MUP-a tadašnje BiH Draganu Vikiću i još trojici optuženih za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 1992. godine u Sarajevu, svjedok Tužilaštva Nedžad Čengić ispričao je da je bio u Vikićevoj kancelariji kada je javljeno da su neki ljudi ubijeni u Velikom parku.</s><s>Čengić, koji je tada bio zamjenik logističara u Specijalnoj jedinici MUP-a tadašnje BiH, ispričao je da je neki Žmiro ušao u kancelariju i rekao da imaju neke zarobljenike, na šta je Vikić rekao da ih odvedu u zatvor, pošto Dom policije /sjedište Specijalne jedinice/ nije mjesto gdje treba da dovode zarobljenike.</s><s>"Vikić je nakon toga sekretarici rekao da javi ministru ili zamjeniku ministra, kako bi zarobljenici bili smješteni u zatvor, što je ona i učinila.</s><s>Nakon toga je javljeno da su neki ljudi ubijeni u Velikom parku", posvjedočio je Čengić.</s><s>Svjedok je naveo da je Vikić ponovo naložio sekretarici da o tim ubijenim ljudima obavijesti ministra ili zamjenika ministra.</s><s>"Nakon toga, od nekoga je stigla povratna informacija da Vikić naredio da tijela budu uklonjena iz parka.</s><s>Komandant je na to rekao da to treba da uradi onaj ko je to i učinio", naveo je Čengić, rekavši da je u kancelariji, osim njega i Vikića, bio Suad Smailović, a možda i Zoran Čegar, dok ostalih nije mogao da se sjeti.</s><s>Tužilac Vesna Ilić svjedoku je predočila njegov raniji iskaz u kome je navedeno da je Vikić lično pozvao tadašnjeg ministra Jusufa Pušinu i izvjestio ga o zarobljenicima, na šta je Čengić rekao da se ne sjeća dobro, jer je to bilo davno, ali da misli da je istina to što je danas rekao, jer mu se "vraća film".</s><s>U predmetu "Veliki park", osim Vikića, optuženi su pomoćnik ministra unutrašnjih poslova tadašnje BiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić.</s><s>Vikić, Pušina, Uzunović i Čovčić su, prema optužnici, bili informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>U optužnici je navedeno da su oni bili informisani o stavljanju zarobljenih vojnika JNA pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za tijelima ostalih još traga.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 6. decembar u 13.00 časova. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=317401</s>
<s>05. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Glavni štab VRS, nakon saznanja o stravičnom masakru na pijaci »MARKALE« u Sarajevu, uputio je hitan zahtev Komandi UNPROFOR-a za bivšu BiH da odmah formira mešovitu vojnu ekspertnu komisiju i ispita sve okolnosti i počinioce zločina nad civilnim stanovništvom u Sarajevu.</s><s>Pošto muslimanska strana odbija da učestvuje u radu mešovite ekspertne vojne komisije, Glavni štab VRS uveren je da je ona planirala i realizovala konačni masakr.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 02. 1994.</s><s>06. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Bilans poginulih u jučerašnjem artiljerijskom napadu na sarajevsku pijacu povećan je na 68, saopštio je ministar zdravlja u bosansko-muslimanskoj vladi MUSTAFA BEGANOVIĆ, javlja ROJTERS.</s><s>U ovom napadu, najtežem od kako je počeo gradjanski rat u bivšoj BiH, ranjeno je blizu 200 ljudi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 02. 1994. 06. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO »Kategorično tvrdim da danas sa srpskih položaja na sarajevskom ratištu nije ispaljena nijedna granata«, izjavio je na sinoćnjoj konferenciji za novinare pomoćnik komandanta Glavnog štaba VRS general-major MILAN GVERO.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 02. 1994. 09. 02. 1994.</s><s>S. SARAJEVO Delegacija Republike Srpske s velikim olakšanjem danas putuje u Ženevu.</s><s>Sinoć je od izvora bliskih UNPROFOR-u procurila vest da je minobacačka granata na sarajevsku pijacu MARKALE doletela s položaja Druge muslimanske brdske brigade.</s><s>Takav izvještaj je, kako smo informisani, sinoć kasno upućen i u sedište UN u Njujorku, izjavio je mr MOMČILO KRAJIŠNIK, predsednik Narodne skupštine RS, pred odlazak u Ženevu.</s><s>Krajišnik je istakao da je srpska strana povukla koncesije koje je dala u ime mira, a naš pregovrački tim će na nastavku ženevskih pregovora insistirati da svi delovi Republike Srpske automatski budu Srbija ili posebna država.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 02. 1994.</s><s>09. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Predstavnici vojnih snaga bosanskih Srba i Muslimana dogovorili su se danas o primirju u Sarajevu koje odmah stupa na snagu, kao i o povlačenju teškog naoružanja bosanskih Srba oko tog grada, saopštio je komandant UNPROFOR-a za Bosnu britanski general MAJKL ROUZ, koji je bio posrednik u pregovorima na sarajevskom aerodromu.</s><s>General ROUZ je precizirao, navodi agencija ROJTERS, da očekuje da ovaj dogovor bude u potpunosti ispunjen sutra (četvrtak) do podneva.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 02. 1994. 16. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant Glavnog štaba Vojske Republike Srpske gen. potpukovnik RATKO MLADIĆ izjavio je posle jučerašnjeg sastanka sa komandantima UNPROFOR-a u Lukavici da povlačenja srpske artiljerije – NEĆE BITI!</s><s>»Mi nećemo ostaviti bez zaštite naš narod koji oduvijek živi na ovim prostorima.</s><s>Mi na tako nešto nemamo pravo i ništa nas ne može naterati da prepustimo naš narod na milost i nemilost fanatizovanim muslimanskim jedinicama«, rekao je on.</s><s>O povlačenju srpske artiljerije oko Sarajeva može biti reči tek onda kad se potpiše mirovni sporazum.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 02. 1994. 21. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Jutros je prelomljen vrhunac krize u bivšoj BiH iz koje smo izašli diplomatski i politički jači, vojnički smo učvrstili svoje linije i spremni smo na dalje pregovore, izjavio je predsednik Republike Srpske RADOVAN KARADžIĆ.</s><s>Srbi nikada nisu niti će prihvatiti pretnje NATO-a, komentarisao je KARADžIĆ dodajući da pitanje »biti ili ne biti« vojne intervencije ni u ovom trenutku, kao ni u momentu kada su pretnje odmazdom izrečene, ne zavisi od ponašanja srpskog naroda.« NATO je bolesna organizacija koja svoje unutrašnje protivrečnosti i probleme pokušava rešiti pretnjama i svrstavanjem na jednu od zaraćenih strana u građanskolm ratu«, konstatovao je predsjednik RS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 19. i 20. 02. 1994.</s><s>21. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Vazdušni udari nisu za sada potrebni u Sarajevu, izjavio je JASUŠI AKAŠI, specijalni predstavnik generalnog osekretara UN za bivšu Jugoslaviju«.</s><s>Na osnovu informacija kojima raspolažem i očekujući druge verifikacije, odlučio sam da nije potrebno u ovom stadiju tražiti od NATO-a da upotrebi vazdušnu silu, naveo je AKAŠI u saopštenju koje je objavila PRES – služba NATO-a.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 02. 1994. 22. 02. 1994.</s><s>SARAJEVO Komandant Sarajevsko-romanijskog korpusa general STANISLAV GALIĆ izjavio je da su njegove jedinice izvršile sve obaveze oko dislokacije i stavljanja pod kontrolu artiljerskog oružja, u skladu sa odlukom vrhovne komande Republike Srpske.</s><s>Komentarišući dolazak ruskog bataljona iz sastava snaga UNPROFOR-a naprostor Sarajeva general GALIĆ je rekao da je reč o povratku Rusa pravim, iskonskim prijateljima i da to prijataljstvo treba i dalje gajiti i negovati.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 02. 1994.</s>
<s>Srbe zarobljene u Trovrhu tukli u policijskoj stanici u Goraždu</s><s>Petak, 27 novembar 2015</s><s>ISTOČNO SARAJEVO, 26.</s><s>NOVEMBRA /SRNA/ - Srbe koje su pripadnici takozvane Armije BiH zarobili u avgustu 1992. godine na brdu Trovrh kod Goražda, u Policijskoj stanici u Goraždu tukli su palicama, udarali rukama i nogama, tjerali su ih da se međusobno tuku, vezivali ruke žicom prilikom izvođenja, a na kraju su odvedeni i pronađeni mrtvi, ispričali su danas svjedoci u Okružnom sudu Istočno Sarajevo.</s><s>Svjedok Okružnog tužilaštva Stanica Čarapić, jedna od troje mještana sela Bučje koji su bili zatvoreni u Policijskoj stanici u Goraždu, ispričala je da se čula galama i plač kada su tokom noći dovedeni srpski zarobljenici sa Trovrha.</s><s>"Vidjeli smo ih kroz špijunku na vratima.</s><s>Tukli su ih palicama, udarali rukama i nogama.</s><s>Tjerali su ih da se međusobno tuku, a oni to nisu htjeli", navela je Čarapićeva.</s><s>Ona je dodala da nisu imali nikakav kontakt sa zarobljenicima sa Trovrha koji su sedam dana bili zatvoreni u susjednoj ćeliji iz koje su se noću čuli jauci, nakon čega "su otišli".</s><s>"Stražari su nam ujutro rekli da su otišli i da će ih vojska Armije BiH predati Vojsci Republike Srpske.</s><s>Kasnije sam čula da su nađeni mrtvi u vodi u Lađevoj stijeni", kaže Čarapićeva.</s><s>Svjedok Milivoje Čarapić rekao je da je zarobljenike sa Trovrha od ranije poznavao iz viđenja i da ih je i on, drugi dan po dovođenju u Policijsku stanicu, vidio kroz rupicu na vratima.</s><s>"Bili su zatvoreni u prostoriju magacina i kada su ih izvodili, vidjeli smo da su im ruke bile vezane žicom.</s><s>Noću su ih tukli, a najviše Koju Vukovića i Đoku i Boška Lasicu.</s><s>Najviše batina dobili su od policajaca Mirsada Bezdroba i Omera Kulenovića", naveo je Čarapić.</s><s>Prema sjećanju ovog svjedoka, Bezdrob im je nakon desetak dana rekao da su se zarobljenici sa Trovrha prijavili u takozvanu Armiju BiH, jer nisu htjeli u srpsku vojsku, te da su odvedeni na liniju u mjestu Međeđe.</s><s>Svjedok je dodao da ne zna ko ih je odveo, te potvdio da se više nikada nisu vratili.</s><s>Treći svjedok tužilaštva Momir Čarapić rekao je da je među zarobljenicima sa Trovrha iz viđenja poznavao Boška Lasicu i Tioslava Radovića.</s><s>On je, takođe, potvrdio da su se noću iz ćelije, u kojoj su bili zatvoreni, čuli jauci.</s><s>"Nestali su 16. ili 17. septembra.</s><s>Mirsad Bezdrob nam je rekao da im je žao što su ih tukli.</s><s>Još nam je rekao da su ih htjeli razmijeniti, a da su oni rekli da neće u četničku vojsku.</s><s>Onda su, rekao je, odvedeni u Međeđu ili Mesiće.</s><s>Ne znam šta je dalje s njima bilo", ispričao je Čarapić.</s><s>Ova tri svjedoka su živjela u selu Bučje do jula 1992. godine, kada su došle muslimanske snage i zarobile 44 seljana.</s><s>Obećali su im da će ih, nakon što predaju oružje, sprovesti na razmjenu u Čajniče.</s><s>Prije toga, 12 žena i djece odvedeno je na srpsku stranu.</s><s>Oni su potvrdili da su, umjesto na razmjenu, iz Bućja odvedeni na Trebeško brdo i zatvoreni u kuću oca policajca Omera Kulenovića, gdje su ih tukli "po cijelom tijelu, osim po glavi".</s><s>Prema riječima svjedoka Milivoja Čarapića, komandir Ahmet Sejdić govorio im je "da ima pravo da sa njima raspolaže kako hoće".</s><s>Nakon sedam dana, 32 seljana Bućja odvedeni su u Policijsku stanicu u Goraždu i zatvorena u tri ćelije u kojima nije bilo nikakvih uslova za normalan život.</s><s>Svjedok Stanica Čarapić dodala je da su neki umrli od gladi i batina.</s><s>Za učešće u ubistvima osam srpskih ratnih zarobljenika Okružno tužilaštvo u Istočnom Sarajevu tereti nekadašnje pripadnike takozvane Armije BiH Muhameda Adžema, Omera Uglješu, Senada Halilovića i Sulju Karkelja.</s><s>Na brdu Trovrh kod Goražda u avgustu 1992. godine zarobljeni su Boško i Đoko Lasica, Njegoš Ćeho, Kojo Vuković, Branislav i Budimir Todorović, Tioslav Radović i Ratomir Klačar, a potom su odvedeni u goraždansku Policijsku stanicu, gdje su i ubijeni.</s><s>Naredno ročište biće održano 10. decembra. http://www.srna.rs/novosti/355964/srbe-zarobljene-na-trovrhu-tukli-u-policijskoj-stanici-gorazdu.htm</s>
<s>Svjedok odbacio tvrdnje branioca o fingiranju mjesta pogibije djevojčice</s><s>Utorak, 11 maj 2021</s><s>SARAJEVO, 10.</s><s>MAJA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Rajko Višnjevac danas je pred Sudom BiH odlučno odbacio tvrdnju advokata odbrane optuženog za ratni zločin nad civilima na području Kalinovika 1995. godine Ramiza Drekovića da su petnaestogodišnja Stanislava Koprivica i njeni školski drugovi nastradali izvan Kalinovika, te da je on fingirao mjesto njene pogibije koristeći fotografije sa uviđaja u maju 1995. godine.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja odbrane generala takozvane Armije BiH Drekovića, Višnjevac je istakao da nije istina da je fingirao mjesto pogibije Stanislave Koprivice.</s><s>Drekovićev branilac, advokat Kadrija Kolić, predočio je Sudu knjigu uviđaja u kojoj je, između ostalog, navedeno da je Višnjevac bio član tima koji je 15. maja 1995. godine vršio uviđaj u vezi sa krivičnim djelom bacanje eksplozivne naprave u blizini kioska u užem dijelu Kalinovika.</s><s>Svjedok je danas rekao da se uopšte ne sjeća kioska i tog događaja.</s><s>Višnjevac je rekao da su nakon pogibije Stanislave Koprivice i ranjavanja više djece i odraslih 3. juna 1995. godine uviđaj izvršila dva pripadnika Stanice policije u Kalinoviku.</s><s>On je potvrdio da je bio prisutan na mjestu događaja, ali da se ne sjeća šta je tada radio.</s><s>Dodao je da nije siguran da je u knjizi uviđaja, koji mu je Kolić danas predočio, pored potpisa dvoje istražilaca, njegov potpis.</s><s>Nakon ispitivanja svjedoka, Kolić je predočio Sudu i tužiocu prijedlog dokaza odbrane koje će izvoditi u narednom periodu.</s><s>On je naveo da je planirano saslušanje 24 svjedoka, ulaganje materijalnih dokaza iz arhiva Četvrtog i Prvog korpusa takozvane BiH, arhive Vojske Republike Srpske, kao i materijalne dokaze prilikom unakrsnog ispitivanja svjedoka Tužilaštva.</s><s>Osim toga, Kolić je rekao da je odbrana pripremila i tri zahtjeva za vještačenje.</s><s>Dreković je optužen da je u svojstvu nekadašnjeg komandanta Četvrtog korpusa takozvane Armije BiH postupao suprotno odredbama Ženevskih konvencija o zaštiti civila za vrijeme rata.</s><s>Prema optužnici Tužilaštva BiH, Dreković je u proljeće 1995. godine izdao direktnu, strogo povjerljivu naredbu artiljerijskim jedinicama na širem području opštine Konjic da izvrše neselektivno granatiranje Kalinovika, naseljenog Srbima.</s><s>U optužnici se navodi da je u granatiranju tokom maja i juna 1995. godine ubijeno jedno dijete od 15 godina, a teže i lakše ranjeno više djece i odraslih lica, te razoreno više objekata.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 24. maj. http://89.111.245.19/novosti/899736/svjedok-odbacivokata-o-fingiranju-mjesta-pogibije-djevojcice.htm</s>
<s>16/01/2020 \| RTRS\| Izvor: SRNA Bivši načelnik Sektora Službe državne bezbjednosti /SDB/ Munir Alibabić izjavio je danas u Sudu BiH da je od Ekrema Omeragića saznao da su pripadnici specijalne jedinice "Ševa" likvidirale zarobljene vojnike JNA u Velikom parku u Sarajevu 1992. godine.</s><s>U nastavku suđenja komandantu Specijalne jedinice MUP-a takozvane RBiH Draganu Vikiću i još trojici optuženih za ovo ubistvo, Alibabić je rekao da je o ovoj jedinici prvi put čuo na sastanku sa vršiocem dužnosti podsekretara SDB-a Asimom Dautbašićem i tadašnjim ministrom unutrašnjih poslova Alijom Delimustafićem. - Oni su rekli da Sarajevo mora imati jedinicu koja će organizaciono biti u SDB, te hitno rješavati brojne probleme koji su bili evidentni u gradu.</s><s>Ja sa tim nisam bio saglasan jer sam znao da to može poteći samo iz "Šure", dijela radikalne elite SDA.</s><s>Ova grupa je početkom aprila 1992. godine formirana mimo mene - izjavio je Alibabić.</s><s>Ovaj svjedok Tužilaštva BiH je rekao da je Dautbašić početkom aprila prešao u Dom policije, da je za sebe vezao kompletan sastav uprave SDB-a, kao i da je skoro godinu dana bio vezan za radikalno klerikalni vrh SDA. - Asim /Dautbašić/ mi je rekao da ga šalje "Šura" u Specijalnu da kontroliše i pomaže Vikiću.</s><s>Taj dio rukovodstva SDA je sumnjao u Vikićevu lojalnost, koji je bio pod njihovim velikim pritiskom - svjedočio je Alibabić.</s><s>On je naveo da su u tom periodu postojale grupe koje su se zvale "beretke", i "Patriotska liga" koje su bile vezane za "Šuru", zatim jedinica Juke Prazine koja je bila u sastavu "Patriotske lige", te specijalna grupa "Ševe" koja je bila uz Asima Dautbašića.</s><s>Alibabić je rekao da je "Ševama" rukovodio Dautbašić, a kasnije i Nedžad Herenda, te da ih je podržavao Bakir Alispahić, načelnik Centra službi bezbjednosti, a kasnije ministar policije. - Ove grupe nisu imale nikakve veze sa specijalnom jedinicom Dragana Vikića - naglasio je svjedok.</s><s>Alibabić je potvrdio da je o svemu što se dešavalo svakodnevno informisao Aliju Izetbegovića koji je od njega tražio informaciju o sudbini zarobljenih vojnika JNA, kako bi nastavio započete razgovore sa SDS-om, koji su prekinuti zbog ovog događaja. - Prvo sam provjeravao gdje se nalaze zarobljenici.</s><s>Podsekretar SDB-a Nedžad Ugljen mi je rekao da su ih likvidirali Kerim Lučarević, koji se predstavljao i ponašao kao komandant vojne policije, i njegovi ljudi - ispričao je svjedok.</s><s>On je dodao da ga je Dautbašić pitao ko ga je uputio da se interesuje za četnike, nakon čega mu je ležerno rekao da su ih ubili pripadnici Specijalne grupe i zapalili njihova tijela na Darivi. - Isti dan sam Izetbegoviću prenio šta mi je Dautbašić rekao.</s><s>Tu su još bili Fikret Abdić, predsjednikov savjetnik /Hajrudin/ Somun i Ejub Ganić koji me iznenadio kada je rekao: "A to su ovi iz nove specijalne jedinice" - ispričao je Alibabić.</s><s>On je dodao da je tek 1993. godine, kada je postao načelnik CSB-a, saznao da likvidacija vojnika JNA nije bila evidentirana ni u riješenim, ni u neriješenim slučajevima.</s><s>Alibabić je rekao da je tadašnjem Predsjedništvu podnio izvještaj u kojem je "Ševe" označio kao grupu za likvidaciju, ali da je izvještaj odbijen i da je ta grupa u aprilu 1993. godine dobila priznanje od, kako mu se čini, "ministra /Jusufa/ Pušine".</s><s>Svjedok je naglasio da je nekoliko puta s Vikićem razgovarao o ubistvima u Velikom parku i da mu je on ispričao da je, kada su doveli zarobljenike, rekao da ih vode jer nisu za njih nadležni, a da je zatim čuo pucnjeve, nakon čega je jedan od specijalaca ušao i rekao da je Herenda pobio zarobljenike.</s><s>On je dodao da mu je Vikić ispričao da je naredio da se svi koji nisu iz njegove jedinice sklone od objekta, a Dautbašiću je reko da neće da ima ništa s tim.</s><s>Vikić je svjedoku tada ispričao da ga je zvao Pušina da skloni tijela, ali da mu je on odgovorio da ih skloni onaj ko ih je pobio.</s><s>Alibabić je dodao da je o ovim događajima davao više izjava pod pritiskom jer su oni koji su ga ispitivali išli na to da je za sve odgovoran Vikić, a da nisu dali da se spomenu Dautbašić, Ugljen i Alispahić.</s><s>Osim Vikića, u predmetu "Veliki park", za ubistvo zarobljenih pripadnika JNA 1992. godine u Sarajevu optuženi su bivši pomoćnik ministra unutrašnjih poslova tadašnje BiH Jusuf Pušina, te Nermin Uzunović i Mladen Čovčić, koji se prije promjene imena zvao Senaid Čavčić.</s><s>Optuženima je stavljeno na teret da su bili informisani o zarobljavanju osam pripadnika JNA srpske nacionalnosti iz transportera u kvaru na području sarajevskog naselja Dobrinja.</s><s>Prema optužnici, oni su bili informisani o stavljanju zarobljenih vojnika JNA pod kontrolu i nadzor policijskih i bezbjednosnih struktura, koji su potom izvedeni u Veliki park blizu Doma policije u centru Sarajeva, gdje su ubijeni.</s><s>Tijela pripadnika JNA sklonjena su i odvezena s ciljem uklanjanja i prikrivanja dokaza, ali su pronađeni djelimični posmrtni ostaci dvojice ubijenih, dok se za ostalim posmrtnim ostacima još traga.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 23. januar, kada će Alibabića ispitati branioci optuženih. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=366268</s>
<s>SARAJEVO, 15.</s><s>NOVEMBRA /SRNA/ - Ulaganjem materijalnih dokaza Tužilaštvo BiH danas je okončalo svoj dokazni postupak koji se vodi protiv komandanta takozvane Armije BiH u Srebrenici Nasera Orića i pripadnika ove vojske Sabahudina Muhića za zločine nad srpskim ratnim zarobljenicima na području ove opštine 1992. godine.</s><s>Tužilac Miroslav Janjić uložio je foto-dokumentaciju MUP-a Tuzlanskog kantona sačinjenu 16. februara 2011. godine o obradi posmrtnih ostataka ekshumiranih iz sela Zalazje kod Srebrenice, među kojima su i posmrtni ostaci Slobodana Ilića.</s><s>Među dokazima su i izvodi iz matičnih knjiga umrlih na ime Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića.</s><s>Janjić je uložio i zapisnik Agencije za istrage i zaštitu /Sipa/ BiH sa mjesta događaja u Zalazju, koje im je pokazao zaštićeni svjedok Tužilaštva BiH, a koji je sačinjen 26. avgusta 2015. godine, te foto-dokumentaciju koju je Centar javne bezbjednosti /CJB/ Bijeljina sačinio na licu mjesta 24. avgusta 2015. godine, gdje ih je odveo ovaj svjedok.</s><s>Među priloženim dokazima je i foto-dokumentacija CJB Bijeljina od 24. avgusta 2015. godine koja pokazuje mjesto događaja u Zalazju prema svjedočenjima Milana Jeremića i Milomira Lazarevića.</s><s>Tužilac je uložio i nekoliko materijalnih dokaza koji se odnose na dokumente Osme operativne grupe Srebrenica takozvane Armije BiH, a koji se odnose na prijedlog za ratna odlikovanja, kojim želi dokazati da je postojao oružani sukob na području Srebrenice.</s><s>Uloženo je i nekoliko dokumenata o svojstvu i pripadnosti Nasera Orića oružanim snagama iz 1992. godine, dokument o zauzimanju sela Kunjerac od takozvane Armije BiH u vremenu relevantnom za optužnicu, kao i nekoliko dokaza o napredovanju Orića u oružanim snagama.</s><s>Janjić je uložio i dokaz o učešću drugooptuženog Muhića u oružanim snagama.</s><s>Sudsko vijeće je prihvatilo i nekoliko nespornih dokaza, koji se odnose na ratnu opasnost, proglašenje i ukidanje ratnog stanja.</s><s>Odbrana optuženih je za većinu uloženih dokaza imala prigovor na njihovu relevantnost.</s><s>Orić i Muhić optuženi su da su 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac ubili trojicu zarobljenika srpske nacionalnosti - Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića.</s><s>Nastavak suđenja je zakazan za 13. decembar kada će odbrana započeti dokazni postupak. http://www.srna.rs/novosti/450339/zavrsen-dokazni-postupak-tuzilastva.htm</s>
<s>Bin Laden boravio u Austriji koristeći bosanski pasoš</s><s>Ponedeljak, 16 maj 2011</s>
<s>08. 01. 1991.</s><s>SARAJEVO Predsjedništvo SR BiH na današnjoj sjedinci pod predsjedavanjem Alije Izetbegovića, prihvatilo je inicijativu da se na prvoj narednoj sjednici Predsjedništva SFRJ raspravlja o budućnosti zemlje.</s><s>Takodje su izvršena sljedeća imenovanja: za predsjednika Savjeta za opštenarodnu odbranu imenovan je Alija Izetbegović, a Savjeta za zaštitu ustavnog poretka dr Biljana Plavšić.</s><s>Predsjednik Komisije za organizovano-kadrovska pitanja je dr Ejub Ganić, za odlikovanja Stjepan Kljujić, za pomilovanja mr Franjo Boras, a za predstavnike i prijedloge dr Nkola Koljević.</s><s>Utvrdjen je i dogovor o usmjeravanju članova Predsjedništva za pojedine oblasti rada.</s><s>Za ekonomski sistem zaduženi su Fikret Abdić i mr Franjo Boras, za politički sistem i društvene djelatnosti dr Biljana Plavšić i Stjepan Kljujić, a za spoljnu politiku i mejdunarodne odnose dr Ejub Ganić i dr Nikola Koljević.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 01. 1991.</s><s>10. 01. 1991.</s><s>SARAJEVO Na Srpskom demokratsku stranku BiH vrši se ogroman pritisak za povlačenje Bogića Bogićevića sa funkcije člana Predsjedništva SFRJ iz ove Republike, rekao je na današnjoj konferenciji za štampu prijedsednik stranke dr Radovan Karadžić.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 01. 1991. 21. 01. 1991.</s><s>SARAJEVO Dok svoj sud o tome šta su paravojne formacije ne daju nadležni i stručni organi, treba zaustaviti sve akcije oko sprovodjenja naredbe Predsjedništva SFRJ, smatra Predsjedništvo SR BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 01. 1991.</s><s>30. 01. 1991.</s><s>SARAJEVO Zasjedanje skupštine BiH – SDA predložila deklaraciju o državnom suverentitetu i nedjeljivosti BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 01. 1991. 30. 01. 1991.</s><s>SARAJEVO Skupština BiH večeras je izabrala Juru Pelivana, diplomiranog ekonomistu i bankara, kandidatata HDZ, za prijedsednika republičke Vlade.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 01. 02. 1991.</s>
<s>Predmet Matuzović i drugi: Svjedoci znali za stradanje članova porodice</s><s>Sreda, 19 decembar 2018</s>
<s>SVEDOČENjE O ZLOČINIMA POTPREDSEDNIKA SDA: " PRES" REPUBLIKE SRPSKE U POSEDU ŠOKANTNE IZJAVE ZAŠTIĆENOG SVEDOKA 22. 10. 2011. 00:00h SARAJEVO - Ratnom načelniku muslimanske policije u Tešnju Šemsudinu Mehmedoviću, danas potpredsedniku SDA i poslaniku te stranke u Predstavničkom domu Parlamenta BiH, u septembru 1992. mudžahedini su na poklon u stanicu policije doneli četiri odsečene glave srpskih vojnika zarobljenih u borbama oko kote Crni vrh između opština Teslić i Tešanj!</s><s>U šokantnom iskazu zaštićenog svedoka, čiji je transkript u posedu Presa RS, tvrdi se da je Mehmedović mudžahedinu koji mu je doneo odsečene srpske glave zauzvrat poklonio niklovani pištolj i obećao da će ga pohvaliti kod vođe zloglasnog odreda "El mudžahid", s kojim je načelnik tešanjske policije tokom rata blisko sarađivao!</s><s>U istom svedočenju Mehmedović se teško optužuje i za ratne zločine, koji uključuju ubistva, mučenja i maltretiranja zarobljenih srpskih civila iz Tešnja i okoline, koji su držani zatočeni u logoru u krugu policijske stanice u tom gradu.</s><s>Prema iskazu svedoka, odsečene srpske glave iz baze u selu Jablanica doneo je mudžahedin po imenu Zeid, koji se, u pratnji policajaca Envera i Amira Beše, te Besima Sejdića, dovezao pred policijsku stanicu u Tešnju u terenskom vozilu.</s><s>Zeid je uzeo prtenu vreću i uneo je u zgradu policije, bacivši je na sto dežurnog policajca Hakije Hadžana, koji je upitao: "Šta ste to doneli, braćo?" Zeid je odgovorio: "Što je načelnik tražio, mi smo uradili.</s><s>Doneli smo, brate, četiri vlaške glave njemu na poklon", ispričao je svedok, naglašavajući da je nakon toga nastalo opšte grljenje i ljubljenje mudžahedina i policajaca.</s><s>Svedok navodi i to da je Mehmedović došao u stanicu na poziv dežurnog policajca, koji je putem motorole koristio šifru "Hum 101".</s><s>Dežurni policajac radosno mu je saopštio da su braća iz Jablanice donela hediju (poklon) i da on traži muštuluk.</s><s>Nedugo zatim došao je Šemso (Mehmedović) u društvu Emira Ahmetovića.</s><s>Tada je Zeid uzeo vreću i istresao glave u hodnik.</s><s>Glave su bile krvave, sa stravičnim izrazom lica.</s><s>Na mestu na kom su odsečene videlo se da su nečim tupim odvaljene, a po temenu su se videle rupe, najverovatnije od udaraca tupim predmetom.</s><s>Na jednoj glavi nije bilo ušiju i nosa, a na jednoj nije bilo oka - navodi svedok.</s><s>Mehmedović je pljunuo u pravcu odsečenih glava i rekao: "Da ste, bogdo, odsekli i hiljadu drugih", i, prema iskazu svedoka, naredio policajcima Emiru Ahmetoviću, Smailu Smailbegoviću i Hakiji Hadžanu da odsečene glave zakopaju ispod zgrade bolnice u Tešnju.</s><s>U MUP-u RS zvanično nam je potvrđeno da je protiv Šemsudina Mehmedovića 2005. podnesena krivična prijava Okružnom tužilaštvu u Doboju gde nam je rečeno da su po ovoj prijavi obavljene određene istražne radnje.</s><s>"Po nalogu Suda BiH slučaj je 2006. prebačen u Tužilaštvo BiH.</s><s>Nemamo nikakvu povratnu informaciju o daljem toku istrage", kažu u dobojskom Tužilaštvu. http://www.vesti-online.com/Stampano-izdanje/22-1033/Mehmedovicu-poklonili-cetiri-srpske-glave/print</s>
<s>04. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO VRS na sarajevskom ratištu, posle herojske odbrane srpske zemlje, beleži uspehe i teritorijalne pomake na trnovskom, nedžarićkom i ilijaškom ratištu.</s><s>Iz okupiranog dela Sarajeva i noćas su muslimanske jedinice provocirale srpske linije odbrane na skoro svim delovima fronta, uz stalne i neuspešne pokušaje vraćanja položaja koje su oslobodili srpski borci.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1995.</s><s>04. 07. 1995.</s><s>HAMBURG Kako malaksava muslimanska ofanziva oko Sarajeva, tako raste mržnja Muslimana prema UN – piše u današnjem broju »ŠPIGEL« prenoseći riječi Izetbegovićevog pukovnika HASIBA MUŠINBEGOVIĆA da »zapad želi rješenje za pregovračkim stolom, a ne muslimansku pobjedu«.</s><s>List je skeptičan prema uvjerenju muslimanske komande da će nakon povlačenja mirovnih snaga biti u položaju da pokrene svoje vojnike u završnu ofanzivu protiv Srba.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1995. 04. 07. 1995.</s><s>PARIZ Francuski »ENFO-MATEN« ocjenjuje da je napad na Srpsko Sarajevo, započet prije dvije sedmice, doživio neuspjeh i prenosi konstataciju neimenovanih vojnih posmatrača da je muslimanska ofanziva zaustavljena, te da se »u posljednjih 48 časova stanje na terenu u potpunosti preokrenulo«.</s><s>U ovom trenutku Srbi su u protivnapadu – tvrde ovi izvori napominjući da Muslimani tokom svoje ofanziva nisu postigli nikakav bitniji rezultat.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 05. 07. 1995.</s><s>06. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Posrednik Evropske unije za bivšu Jugoslaviju KARL BILT danas je nakon razgovora sa muslimanskim rukovodstvom u Sarajevu izjavio da »situacija u Bosni može da bude još komplikovanija u skoroj budućnosti« - javlja AFP.</s><s>Nakon razgovora sa vodjom muslimanskih secesionista u bivšoj Jugoslaviji ALIJOM IZETBEGOVIĆEM muslimanskim premijerom HARISOM SILAJDžIĆEM i ministrom za veze sa UN HASANOM MURATOVIĆEM, Bilt je ponovio raniju izjavu da se »rešenje bosanske krize ne nazire u bliskoj budućnosti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 07. 07. 1995. 10. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Pomoćnik komandanta Glavnog štaba VRS, general-potpukovnik MILAN GVERO upozorio je danas da zagovornici ratne psihoze i produženja rata koriste Srebrenicu kao džoker za propagandne kampanje i vojne pretnje Srbima.</s><s>Prema njegovim rečima, Srebrenica je primer flagrantnog kršenja međunarodnog prava i svih normi od strane Muslimana i njihovih mentora.</s><s>General GVERO je podsetio da je Vojska RS 1993. godine obustavila akciju oslobađanja SREBRENICE, uz obećanja međunarodnih faktora da će njeno područje biti demilitarizovano.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. 07. 1995. 11. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Dva holandska borbena aviona F-16, iz sastava NATO-avijacije, bombardovala su danas u 14.40 časova područje južno od SREBRENICE, saopšteno je u sarajevskom sjedištu UNPROFOR-a.</s><s>Odluku za dejstvo NATO-avijacije doneo je kako se navodi, komandant UNPROFOR-a za prethodnu Jugoslaviju general BERNAR ŽANVIJE na zahtev generala GOBIJARA glavno komandujućeg »plavih šlemova« u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 07. 1995.</s><s>11. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Ministar inostranih poslova Republike Srpske prof. dr ALEKSA BUHA izjavio je danas na Palama da je »krajnje vreme da Savet bezbednosti UN redefiniše status tzv. zaštićenih zona u bivšoj Bosni«.</s><s>Po završetku razgovora sa portugalskim ambasadorom, članom posmatračke misije Evropske unije, HOSE MANUELOM da KOSTOM ARSENIOM, BUHA je rekao da su Srbi bili »prinudjeni da krenu u kontraofanzivu na područje Srebrenice.</s><s>»SREBRENICA je terorističko uporište iz kojeg su Muslimani u posljednjih mjesec dana izveli više napada na srpska naselja i ubili 30 Srba, što civila, što boraca«, objasnio je šef diplomatije srpske, napominjući da je to slučaj i sa ostalim tzv. zaštićenim zonama u bivšoj Bosni.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 07. 1995. 14. 07. 1995.</s><s>STOKHOLM Muslimanska vlada u Sarajevu odgovorna je za razvoj dogadjaja u Srebrenici, jer je još jednom pokušala da upotrebi svoju oprobanu taktiku kojom isprovocira sukob sa Srbima a onda pokušava da u taj sukob uvuče i medjunarodnu zajednicu – konstatuje novinar švedskog lista »DAGENS NIHTERA« KRISTIJAN PALME.</s><s>List ističe da su Muslimani »gerilskim akcijama iz Srebrenice napadali Srbe, mada su znali da nisu u stanju da se odbrane od uzvratnih udaraca«.</s><s>»Sve podseća na raniju taktiku muslimanske vlade da iznudi NATO akcije, ili otvorenu vojnu intervenciju.</s><s>Taj kliše je već vidjen u Goraždu i u više drugih slučajeva«, podseća PALME.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. i 16. 07. 1995. 14. 07. 1995.</s><s>ŽENEVA Kopredsjednik Ženevske konferencije o bivšoj Jugoslaviji TORVALD STOLTENBERG naimenovan je za specijalnog predstavnika UN za Bosnu, saopštio je danas u Ženevi predsednik UN TOMAS NETER.</s><s>Neter je rekao da je generalni sekretar UN BUTROS GALI dao dodatno zvanje bivšem norveškom ministru inostranih poslova STOLTENBERGU posle najnovijeg razvoja situacije u bivšoj Bosni, javlja ROJTERS.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. i 16. 07. 1995.</s><s>14. 07. 1995.</s><s>PARIZ Zvanični Pariz i dalje uporno insistira na vojnoj intervenciji za ponovno uspostavljanje zone bezbednosti u Srebrenici.</s><s>»Francuska je spremna da u tom cilju angažuje sredstva i posebno svoje jedinice u okviru snaga za brze intervencije«, ističe se u sinoćnjem saopštenju iz sedišta francuskog predsednika.</s><s>Dodaje se da »Francuska poziva na zapadnu solidarnost, kako bi se ostvarila operacija tog tipa, pod vodjstvom UN«.</s><s>U traganju za objašnjenjem šta motiviše francuski državni vrh da se po svaku cenu opredeljuje za vojnu opciju, valja imati na umu činjenicu da su tzv. zone bezbednosti u Bosni bile francuska ideja i da je rezolucija UN o njihovom formiranju doneta na inicijativu Pariza.</s><s>Da su »zone bezbednosti« obična farsa indirektno je potvrdio i ministar inostranih poslova Francuske ERVE DE ŠARET.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. i 16. 07. 1995. 14. 07. 1995.</s><s>PARIZ Francuski predsjednik ŽAK ŠIRAK potvrdio je danas da njegov predlog da se vojnom intervencijom ponovo uspostavi tzv. zona bezbednosti u Srebrenici »nije naišao na pozitivan odgovor« kod francuskih partnera.</s><s>Na današnjoj konferenciji za štampu u Jelisejskoj palati ŠIRAK je izrazio »ŽALjENjE« što francuski saveznici nisu pozitivno odgovorili na poziv Pariza da se Srebrenici putem sile obezbedi raniji status »zone bezbednosti«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 15. i 16. 07. 1995.</s><s>16. 07. 1995.</s><s>MADRID Predsjednik RS dr RADOVAN KARADžIĆ potvrdio je danas da je »srpska strana spremna da okonča rat u bivšoj BiH, u zamenu za priznavanje prava na samoopredeljenje, koje je priznato Slovencima, Hrvatima i Makedoncima.</s><s>Ako međunarodna zajednica želi političko rešenje konflikta, ona mora požuriti, jer će u suprotnom, Srbi imati manje razumevanja u razgovorima o teritorijalnoj podeli – upozorio je predsednik Srpske u intervjuu madridskom »EL PAISU«.</s><s>Govoreći o planu Kontakt-grupe za bivšu BiH, dr KARADžIĆ je naglasio da je »plan kao cjelina mrtav, ali da njegova suština, a to je podela bivše Bosne između hrvatsko-muslimanske federacije i RS, može da posluži kao baza za pregovore«.</s><s>Ukoliko Muslimani žele vojno rešenje, u najboljem slučaju zadržaće teritorije koje trenutno kontrolišu.</s><s>Ukoliko prihvate političko rešenje, spremni smo na izvesnu popustljivost« - dodao je predsjednik RS precizirajući da se političkom dogovoru mora prići odmah i da Srbi ne mogu odustati od zahteva za međunarodnim priznanjem njihove države«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 07. 1995. 16. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Komesar Komesarijata za izbjeglice i humanitarnu pomoć RS LjUBIŠA VLADUŠIĆ uputio je juče pismo Visokom komesarijatu UN za izbjeglice (UNHCR) u kome se kaže da je humanitarna situacija na području Srpske više nego alarmantna.</s><s>»Dostava pomoći je obustavljena i u takvoj situaciji postavlja se pitanje nisu li humanitarni principi potisnuti u drugi plan zarad ostvarenja globalnih svetskih političkih ciljeva«, kaže se u pismu i dodaje da se drugačije ne može objasniti ponašanje UNHCR-a kada je u pitanju dostava humanitarne pomoći u Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 07. 1995.</s><s>17. 07. 1995.</s><s>BRISEL Šef britanske diplomatije MALKOLM RIFKIND izjavio je danas da »u Bosni treba naći političko-diplomatsko rešenje za krizu, razjasniti strategiju UN i ojačati misiju UNPROFOR-a u okviru sadašnjeg mandata«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 18. 07. 1995. 20. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Republike Srpske dr RADOVAN KARADžIĆ predložio je danas razmenu GORAŽDA za otvaranje koridora iz Sarajeva prema centralnoj Bosni.</s><s>»Spremni smo da u zamenu za GORAŽDE otvorimo koridor iz Sarajeva kako bismo omogućili Muslimanima da imaju izlaz do centralne Bosne«, precizirao je dr KARADžIĆ.</s><s>Predsjednik RS je konstatovao da Goražde »muslimanima nije potrebno izuzev da Srbima stvaraju teškoće«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 07. 1995. 23. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Vlada Republike Srpske duboko je razočarana rezultatima Londonske konferencije i pristrasnim stavom medjunarodne zajednice u korist Muslimana – saopštio je danas BIRO za pres kontakte RS pozivajući se na izvore bliske Vladi.</s><s>»Međunarodna zajednica nijednom rečju ne osuđuje muslimanske ofanzive iz lažnih zaštićenih zona, a osuđuje srpske kontaofanzive koje su legitimna odbrambena reakcija«, kaže se u saopštenju dostavljenom SRNI.</s><s>23. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Jedinice VRS na bihaćkom ratištu uspešno odolevaju višednevnim ofanzivnim dejstvima petog muslimanskog korpusa, lojalnog vođi islamskih fundamentalista ALIJI IZETBEGOVIĆU, saopštila je danas Informativna služba Glavnog štaba Srpske vojske.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 07. 1995. 23. 07. 1995.</s><s>ZAGREB Predstavnici Hrvatske, muslimanske vlade u Sarajevu i tzv. Hrvatsko-muslimanske federacije potpisali su juče u SPLITU novi sporazum o jačanju medjusobne vojne saradnje, usmeren pre svega na zajedničku borbu protiv Srba – javlja AFP pozivajući se na saopštenje iz kabineta hrvatskog predsednika FRANjE TUĐMANA.</s><s>Ponavljajući već poznate optužbe da su i Hrvatska i bivša BiH, »napadnute od Srba«, muslimanski ministar inostranih poslova MUHAMED ŠAĆIRBEJ je nakon samita u Splitu rekao da su »vojni aspekti vrlo značajni«.</s><s>U Hrvatskoj delegaciji bili su i ministri inostranih poslova i odbrane MATE GRANIĆ i GOJKO ŠUŠAK, te komandant Hrvatske vojske general ZVONIMIR ČERVENKO.</s><s>Predsednik tzv. Hrvatsko-muslimanske federacije KREŠIMIR ZUBAK učestvovao je u razgovorima u pratnji veće delegacije u kojoj je bio i komandant HVO general TIHOMIR BLAŠKIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 07. 1995.</s><s>23. 07. 1995.</s><s>TEHERAN Iranski šef diplomatije ALI AKBAR VELAJATI najavio je danas da će Organizacija islamske konferencije (OIK) razmotriti načine vojne pomoći IZETBEGOVIĆEVOJ vladi, nakon Ženevske odluke ove organizacije da više ne poštuje embargo na uvoz oružja u bivšu BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 24. 07. 1995.</s><s>24. 07. 1995.</s><s>ILIJAŠ U Ilijašu je ovih dana kao u paklu.</s><s>Na ovaj gradić, dvadesetak kilometara udaljen od Sarajeva minulih 40 dana palo je prema nekim procjenama gotovo 30 hiljada granata.</s><s>Porušeno je ili znatno oštećeno više od 300 stambenih objekata, ali i pored toga stanovnici ILIJAŠA kažu da Muslimani ovuda neće proći iako im je to jedini put od Sarajeva do centralne Bosne, kaže RATKO ADžIĆ, predsjednik opštine ILIJAŠ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 07. 1995. 24. 07. 1995.</s><s>SIRTE Libijski vođa MOAMER GADAFI izjavio je danas da bosanski Muslimani ne treba da traže nezavisnu državu i izrazio je sumnju da će zapadna vojna ofanziva protiv Srba uspeti.</s><s>»Muslimani nisu gospodari BiH.</s><s>Njihov interes je da ostanu u jedinstvenoj Jugoslaviji, a ne u raskolu između muslimanskog lidera ALIJE IZETBEGOVIĆA« - rekao je GADAFI novinarima.</s><s>»Muslimanske države su demagozi i ne poznaju osnovne stvari.</s><s>One slede stavove svojih zapadnih gazda kao psi«.</s><s>Prema njegovim rečima, stvar nije u religioznom sukobu muslimanskih i pravoslavnih vernika već se radi o političkom konfliktu među vođama.</s><s>»Neprihvatljivo je da Srbi deportuju Muslimane sa teritorija koje osvoje jer je stanovništvo na tim prostorima SLAVENSKO uključujući i Muslimane.</s><s>Oni su svi Jugosloveni«, rekao je GADAFI.</s><s>25. 07. 1995.</s><s>PARIZ Francuski premijer ALEN ŽIPE izjasnio se danas za novu teritorijalnu podjelu bivše BiH–izjavio je MIŠEL PERIKAR, predsjednik neodegolističke grupe RPR u nacionalnoj skupštini.</s><s>Perikar je precizirao da »Žipe misli da treba iznova nacrtati mape podele Bosne«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 07. 1995. 25. 07. 1995.</s><s>ZAGREB Komandant Holanskog bataljona snaga UN pukovnik TOMAS KARAMANS pohvalio je pripadnike VRS za veoma dobro isplaniranu i izvedenu akciju oslobadjanja SREBRENICE.</s><s>Pukovnik KARAMANS je na konferenciji za štampu u ZAGREBU, pred odlazak u HOLANDIJU, naglasio da je »ta akcija bila usmerena isključivo protiv muslimanskih jedinica, a nikako protiv pripadnika 13. pešadijskog bataljona iz HOLANDIJE, koji je bio stacioniran u Srebrenici«.</s><s>»Srbi su vešto nadmudrili muslimanske vojnike«, zaključio je KARAMANS.</s><s>Niz pohvala na račun Srpske vojske koje je izrekao pukovnik KARAMANS šokantno je delovalo na zagrebačke novinare, jer su oni očekivali samo nove optužbe.</s><s>Na pitanje zagrebačkih novinara da objasni svoja gledišta o navodnom etničkom čišćenju u Srebrenici, pukovnik KARAMANS je odgovorio da su »Muslimani popalili 200 srpskih sela oko Srebrenice i pobili stanovništvo koje je u njima živjelo«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 07. 1995. 25. 07. 1995.</s><s>STOKHOLM Srbima se mora dozvoliti da referendumom odluče da li žele da Republika Srpska bude samostalna država, želi li da se priključi SR Jugoslaviji, ili prihvataju neki oblik autonomije u bivšoj BiH – izjavio je poznati švedski diplomata FENKELOSTEN za današnji broj »DAGENS NIHETERA«.</s><s>FENKELOSTEN smatra da ZAPAD mora prihvatiti činjenicu da je priznavanje bivše BiH »bila velika istorijska greška«, javlja dopisnik SRNE iz STOKHOLMA NIKOLA JANjIĆ.</s><s>Posrednik Evropske unije za prethodnu Jugoslaviju KARL BILT, učestvujući u političkoj emisiji »osam dana« švedske televizije, potvrdio je da su Muslimani iz tzv. zaštićene zone Srebrenice »često napadali Srbe, zbog čega su oni bili primorani da odgovore«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 26. 07. 1995.</s><s>26. 07. 1995.</s><s>BRISEL Odluku o vazdušnim napadima na srpske ciljeve, kao i njihovom obimu, jačini i trajanju ubuduće će donositi komandanti NATO-a u Briselu ili Napulju i komandanti UNPROFOR-a na terenu, bez prethodnog konsultovanja političkih instanci NATO-a i UN, odlučio je noćas u Briselu Savet NATO-a.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 07. 1995. 27. 07. 1995.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Liberalne stranke bivše BiH RASIM KADIĆ optužio je Izetbegovićevu stranku demokratske akcije kao glavnog krivca za stradanje muslimanskog naroda, nepotizam i forsiranje ratne opcije bez obzira na žrtve.</s><s>»Angažovanje cele porodice MUHAMEDA ŠAĆIRBEGOVIĆA u misiji UN u Njujorku, ministra u Vladi FARUKA SMAILBEGOVIĆA, nije rezultat njihovih diplomatskih sposobnosti, nego uspostavljanje jednog djavoljeg nepotističkog lance i bolesti koja se širi kao zaraza«, tvrdi KADIĆ u izjavi za poslednji broj lista BH-dani.</s><s>»Kod njih, a i običnih ljudi, sazreva mišljenje da je gubitak SREBRENICE i ŽEPE, a verovatno i Bihaća i Goražda, plod nezrelih političkih odluka vrhuške SDA i njenog ratnog opredeljenja bez obzira na žrtve«, upozorio ja KADIĆ u izjavi za »BH-dane«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 07. 1995. 27. 07. 1995.</s><s>NjUJORK Generalni sekretar UN BUTROS GALI preneo je svoja ovlašćenja za donošenje odluke o vazdušnim udarima po Srbima na komandanta mirovnih snaga UN u bivšoj Jugoslaviji generala BERNARA ŽANVIJEA, javlja AFP.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 07. 1995.</s><s>27. 07. 1995.</s><s>VAŠINGTON Američki SENAT usvojio je juče Rezoluciju o unilateralnom ukidanju ambarga na isporuku oružja Muslimanima u bivšoj BiH.</s><s>AFP navodi da je Rezolucija izglasana većinom glasova demokratsko-republikanske koalicije u SENATU i biće prosljedjena na usvajanja predstavničkom domu SAD.</s><s>Posle toga, Rezolucija će biti dostavljena i američkom predsedniku BILU KLINTONU koji je već najavio stavljanje VETA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 07. 1995. 28. 07. 1995.</s><s>KLIVLEND Današnji »VAŠINGTON POST« otkriva izvještaje evropskih obavještajnih službi da Vašington ne samo što direktno šalje oružje muslimanskim formacijama u bivšoj BiH već i organizuje pošiljke naoružanja preko saveznika u muslimanskom svetu.</s><s>FRANCUSKA i BRITANIJA, piše dalje »VAŠINGTON POST«, odavno su zaključile da su Srbi pobedili u ratu i da se mir mora potpisati pod njihovim uslovima.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. i 30. 07. 1995. 30. 07. 1995.</s><s>PARIZ Hrvatskom ofanzivom na RS i RSK komanduju američki generali – javljaju, bez izuzetka, svi francuski mediji, javio je dopisnik SRNE iz Pariza.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 31. 07. 1995.</s>
<s>SARAJEVO, 16.</s><s>FEBRUARA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Nermin Kuljuh potvrdio je na suđenju u predmetu "Merkez i drugi" da je u prostorijama Ministarstva unutrašnjih poslova /MUP/ u Goraždu 1992. godine bio zatvoren veći broj lica srpske nacionalnosti, od kojih su mnogi bili gladni i izgledali iscrpljeno.</s><s>Kuljuh, bivši radnik MUP-a u Goraždu, rekao je da misli da je načelnik policije u tom gradu do 4. avgusta 1992. godine bio Ibro Merkez, koji je tada ranjen, a na njegovo mjesto je došao Predrag Braco Bogunić.</s><s>On je naveo da je jednog jutra prilikom dolaska na posao saznao da se u zatvoru nalazi veći broj lica srpske nacionalnosti s Bučja "koje je zarobila vojska", dodajući da su tu bili zarobljenici za koje se pričalo da su "ljudi s Trovrha".</s><s>Kuljuh je pojasnio da je stanovao preko puta MUP-a, te da su se u njegovoj zgradi nalazila "u izolaciji lica srpske nacionalnosti, zbog njihove bezbjednosti".</s><s>On je dodao da su ta lica bila smještena u četiri stana, da on nikada nije ušao u taj haustor, kao i da se pred vratima uvijek nalazio policajac.</s><s>Svjedok je, odgovarajući na pitanja sudskog vijeća, rekao da Ešefa Hurića nije viđao u MUP-u u ljeto 1992. godine, kao i da ne može potvrditi da li je nakon 4. avgusta uopšte viđao Merkeza.</s><s>Kuljuh je danas svjedočio na suđenju Ibri Merkezu, Predragu Boguniću i Ešefu Huriću, koji su optuženi da su na području Goražda od jula 1992. do druge polovine februara 1993. naredili i učestvovali u ubistvima i zatvaranjima više od 100 civila životne dobi od sedam do 70 godina.</s><s>Ovaj svjedok potvrdio je navode iz izjave koju je dao u istrazi, kada je rekao da se u junu ili julu 1992. godine u pritvoru nalazilo dosta srpskih civila iz Bučja koji su bili gladni i izgledali iscrpljeno.</s><s>Na pitanje Tužilaštva od koga je dobivao naredbe kada je angažovan u MUP-u, svjedok je odgovorio od Brace Bogunića i Dževada Begovića.</s><s>Prema optužnici, Merkez je bio načelnik Stanice javne bezbjednosti /SJB/ Goražde i član Ratnog predsjedništva Skupštine opštine, Bogunić načelnik SJB-a, a Hurić komandir stanice policije u tom gradu.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 2. marta. http://www.srna.rs/novosti/473825/zatvoreni-srbi-u-gorazdu-bili-gladni-i-iscrpljeni.htm</s>
<s>08. 09. 1991.</s><s>SARAJEVO Članovi Predsjedništva BiH dr Nikola Koljević i dr Biljana Plavšić uputili su pismo Mirovnoj konferenciji u Hagu u kojem se navodi da predsjednik Predsjedništva ove republike Alija Izetbegović ne može zastupati na konferenciji Srbe iz BiH.</s><s>Dr Koljević i dr B. Plavšić zatražili su da oni izlože na konferenciji u Hagu stav Srba u BiH o federalizaciji ove republike.</s><s>Pošto nisu ipak, pozvani u Hag, dr Koljević i dr Biljana Plavšić traže da na mirovnoj konferenciji Srbe iz BiH zastupa predsjednik Republike Srbije Slobodan Milošević.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 09. 09. 1991.</s><s>11. 09. 1991.</s><s>SARAJEVO U Skupštini BiH SDA, HDZ i SDP potvrdile su da su za samostalnu i cjelovitu BiH, a poslanici SDS da su opredjeljeni za federativnu Jugoslaviju sa raspoloženjem da se federalizira i sama BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 09. 1991. 19. 09. 1991.</s><s>SARAJEVO Ne mogu se načuditi zašto SDA, kao legitimni predstavnik muslimanskog naroda, ne prihvata beogradsku inicijativu.</s><s>To kaže predsjednik Skupštine BiH Momčilo Krajišnik u sinoćnjem razgovoru sa novinarima TV-Sarajevo.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 20. 09. 1991. 26. 09. 1991.</s><s>SARAJEVO Poslednja najava prekida vatre u Hrvatskoj, sa potpisima i naredbama generala Veljka Kadijevića i predsjednika Hrvatske Franje Tuđmana, doživljena je kao poslednji pokušaj da se zaustavi krvoproliće.</s><s>SDS BiH pozdravlja svaku mirovnu inicijativu, ali iskustva pokazuju da hrvatska strana ne poštuje nijedan dogovor, već pregovore i prekid vatre koristi kao trenutni predah za konsolidaciju snaga, nastavak bezobzirnog rata protiv svega što je jugoslovensko i srpsko.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 09. 1991.</s>
<s>SARAJEVO, 28.</s><s>NOVEMBRA /SRNA/ - Svjedok Tužilaštva BiH Neđeljko Bunjevac rekao je danas u Sudu BiH da su u napadu na selo Čemerno 10. juna 1992. godine, ubijeni njegova majka Mirosava, braća Milan i Ranko i snaha Slavojka.</s><s>Bunjevac je tokom suđenja optuženima za zločine nad srpskim civilima u ilijaškom selu Čemerno, svjedočio da je 3. juna 1992. godine sa majkom, braćom i snahom iz sela Debela Međa, u opštini Vareš, otišao u Čemerno, gdje je nešto ranije došao otac Aćim sa stokom.</s><s>"Na Čemerno smo otišli jer smo mislili da ćemo biti napadnuti.</s><s>Debelu Među su okruživala četiri muslimanska sela, a tog 3. juna nestao je moj rođak Pero Bunjevac kad se vraćao kući iz Okruglice, o kojem se do danas ništa ne zna", ispričao je Bunjevac.</s><s>On je potvrdio da je imao automatsku pušku koju je u Podlugovima kupio od nepoznatog lica, jer je vidio da se u selu Orahovu kopaju rovovi.</s><s>Na Čemernu su, kaže, bili kod ujaka Milinka Trifkovića, koji je živio sa ženom, sinovima Brankom i Rajkom i kćerkom.</s><s>Ispričao je da je uglavnom starije stanovništvo samoinicijativno čuvalo noćne straže u pravcu Mahmutovića rijeke i Korita.</s><s>Tokom šest dana provedenih na Čemernu, Bunjevac je izjavio da nije vidio topove, ni vojnike, ali da se nekad po danu čulo da su ispaljene jedna-dvije granate u njemu nepoznatom pravcu.</s><s>On je potvrdio da je 10. juna bio na straži prema Mahmutovića rijeci, kada je oko 5.30 časova iznenada zapucalo, zbog čega se sakrio iza stijene.</s><s>"Pucalo se, urlikalo, vriskalo.</s><s>Čulo se `Donesi benzin, pali, Alah uekber`.</s><s>Gledao sam kako su trčali i palili kuće.</s><s>Vidio sam da su imali maskirne uniforme i radna odijela.</s><s>Kada se utišalo, do mene je došao rođak Branko sa svog stražarskog mjesta i rekao da idemo prema Okruglici gdje je bila komanda Okrugličkog bataljona, na čijem čelu je bio Ratko Kapetanović", ispričao je svjedok.</s><s>Bunjevac je dodao da je, kada im je rečeno za napad, na Čemerno otišlo oko 20 srpskih vojnika, te da on zna da su svi poginuli.</s><s>On je ispričao da je sutradan otišao u selo Čemerno i vidio oca Aćima, koji mu je rekao da je samo Branka Trifković preživjela.</s><s>"Svi moji su ubijeni, braća Ranko i Milan čija mi rana na stomaku nije ličila na ranu od metka, majka Mirosava i snaha Slavojka, koja nije imala pola glave.</s><s>Ostale nisam mogao da gledam, bila mi je muka, kao i danas kada se toga prisjećam", dodao je Bunjevac.</s><s>On je rekao da su tijela mještana Čemerna sahranjena u selu u zajedničkoj grobnici, a da su ekshumirani 1999. godine i pokopani u Vojničkom groblju na Sokocu iako, koliko on zna, niko od njih nije bio vojni pripadnik.</s><s>Svjedok Neđeljko Okilj je rekao da je u selo Čemerno odvezao traktor sa prikolicom, da bi prebacili tijela ubijenih u Okruglicu.</s><s>"Ja sam u Okrugličkom bataljonu bio vozač saniteta, a za ovu priliku traktor nam je dao Rade Gorančić.</s><s>Odmah na ulazu u selo, prvo sam vidio Manojla Đuku kojem su bili počupani nokti, te Gojka Đurđića, Milovana i Žarka Maleševića, Radomira Jevića, Nedeljka Mićića.</s><s>Bili su izmasakrirani oštrim predmetima i većina je bila u es-em-be uniformama", ispričao je Okilj.</s><s>Svjedok je naveo da je sa još jednim čovjekom u traktor ubacio dvije mlađe i jednu stariju žensku osobu, za koje je saznao da su majka i kćerke Damjanović, a da su kod kuće Trifkovića našli neke Bunjevce, baku polomljenih kostiju, te Gorana i Milana svezane žicom.</s><s>"Pored puta naišli smo na tijelo Milinka Trifkovića kojem smo jedva prišli jer ga je čuvao ogroman pas.</s><s>Do izlaza iz sela pokupili smo još nekoliko leševa i sve odvezli do poluiskopane grobnice.</s><s>Tu su doktor i medicinska sestra pravili spisak mrtvih koje smo poredali na livadi iznad grobnice.</s><s>Određeni broj nastradalih je tu sahranjen, a nekoliko njih odvezeno je u Okruglicu", ispričao je Okilj.</s><s>On je potvrdio da su vojnici bili izrešetani i krvavi, te da je vidio tri zapaljene haubice gurnute niz strminu.</s><s>Tužilaštvo BiH tereti Džemala Hadžića, Teufika Turudića, Džemala Smolu, Senada, Harisa i Benjamina Sikiru, Enesa Duraka, Mirsada, Nusreta i Mirzeta Bešliju, te Hamdiju Spahića da su krajem maja i u prvoj polovini juna 1992. godine zajedno sa drugim licima svjesno učestvovali u udruženom zločinačkom poduhvatu u selu Čemerno.</s><s>Optužnica bivše pripadnike Teritorijalne odbrane i aktivnog i rezervnog sastava policije tadašnje BiH tereti da su 10. juna 1992. godine napali Čemerno u kojem su ubili 30 Srba, među kojima je najmlađa žrtva imala 16, a najstarija više od 80 godina.</s><s>Ubijeno je desetak žena, a u napadu je paljena pokretna i nepokretna imovina Srba koji su mučeni i ubijani.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 12. decembra. http://89.111.245.19/novosti/742191/svjedocenja-o-stradanju-srba-u-selu-cemerno.htm</s>
<s>Tužilac mu optuživao vojnike, Orić razrađivao taktiku za izbore</s><s>Ponedeljak, 06 jun 2016</s><s>06/06/2016 \| RTRS Pred Sudom BiH počelo je suđenje bivšim pripadnicima tzv. Armije BiH iz Srebrenice Izetu Arifoviću zvanom Ćiza, Suadu Smajloviću zvanom Šošon, te Amiru Salihoviću Arkanu optuženim da su u junu i julu 1992. godine počinili ratni zločin nad najmanje devet srpskih zarobljenika iz Zalazja.</s><s>Za likvidacije više od 3.200 podrinjskih Srba ovo je tek druga optužnica koju ispisuje bh.</s><s>I obje su za ubistva Srba iz Zalazja.</s><s>Prva je napisana ratnom komandantu Srebrenicu Naseru Oriću i Sabahudinu Muhiću koji je baš kao i Arifović, Smajlović i Salihović Orićev vojnik.</s><s>Optuženi Orić i danas je bio uz svoje ratne saradnike.</s><s>Sa optužnicom ili bez nje Orić i brojni Orićevci – ušetali su danas sa slobode u sudnicu Suda BiH.</s><s>Dočekali su ih, Oriću već poznato sudsko vijeće i advokati.</s><s>I dok je ratni gospodar Srebrenice u publici, samouvjereno razrađivao taktiku kako da na predstojeće izbore u taj gradić dovuče što više Bošnjaka, tužilac Miroslav Janjić je za njegove ratnike, čitao optužnicu.</s><s>Prvooptuženi Arifović kriv je za ubistvo Živana Prodanovića u bratunačkom naselju Ratkovići počinjeno 21. juna `92. godine.</s><s>Kriv je i za ubistvo jednog od devet srpskih zarobljenika iz Zalazja, koji su transportovani kamionom do policijske stanice u Srebrenici.</s><s>Tužilac je naveo: "Popeo se na zadnju gumu kamiona, automatsku pušku naslonio na stranicu kamiona prislonivši cijev puške u predjelu stomaka i ispalio četiri-pet hitaca u stomak civila srpske nacionalnosti što je za posljedicu imalo smrt".</s><s>Zajedno sa Smajlovićem, Arifović je, prema navodima optužnice, likvidirao još dva srpska zarobljenika.</s><s>Skrnavili su i pucali u još sedam tijela, koja su, već bila utovarena na kamion.</s><s>Salihović je bio za volanom kamiona.</s><s>I žive i mrtve odvezao je u nepoznatom pravcu.</s><s>Tužilac Janjić navodi: "Da bi skeletni ostaci Rakić Miodraga, Gligorić Ljubiše, Gligić Nedeljka, Cvjetinović Ivana, Simić Petka, Simić Branka, Tubić Miladina, Vujadinović Dragomira bili pronađeni na lokalitetu Zalazja 2010. godine, dok se Jeremić Marko još uvijek vodi kao nestala osoba".</s><s>Ove tvrdnje tužilac će kaže, dokazivati uz pomoć 37 svjedoka, od kojih će jedan svjedočiti i pod mjerama zaštite i posredstvom video linka.</s><s>I baš na kredibilitet tog zaštićenog, odbrana je odmah atakovala. – Ja vam tvrdim časni sude da se cijela optužnica zasniva na iskazu samo jednog zaštićenog svjedoka - rekla je Lejla Čović, advokat optuženog Izeta Arifovića.</s><s>Predmet Orić pratile su neviđeni i istovremeno nekažnjeni skandali i pritisci.</s><s>U sudnici su iščitavana rješenja o reviziji datirana, gle čuda, nakon podizanja optužnice.</s><s>Prema tim rješenjima Orićevi ratni saborci naprasno su brisani iz vojne evidencije i to nakon što su postali svjedoci u predmetu.</s><s>Zaštićeni svjedok O1 javno je progovorio o maltretiranju i zastrašivanjima kojima je izložena njegova porodica nastanjena u Federaciji.</s><s>Javna je tajna i da su Orićevci obilazili i ostale svjedoke u tom predmetu i njihove porodice.</s><s>A protiv tužioca je ispisana, ispostavilo se kasnije, lažna krivična prijava.</s><s>Da li će nam po istom scenariju i u ovom predmetu biti priređena ista ili slična iznenađenja?</s><s>U pravnim državama nedopustiva!</s><s>Ili strogo kažnjiva!</s><s>U BiH – neprimjetna! http://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=205019</s>
<s>Vas građane Čitluka, bilo gde da ste, molimo: U IME ISTINE pomozite da evidentiramo pokojnike koji nisu u spiku!</s><s>Pošaljite podatke: ime i prezime; sliku, navedite vreme, ispričajte priču o pokojniku o čijem stradanju svedočite.</s><s>Budite i vi autor CRNE KNjIGE u kojoj će se nači ime i prezime svake žrtve Drugog svetskog rata iz Čitluka.</s><s>Prema raspoloživim podacima dobijenim od Muzeja žrtava genocida tokom Drugog svetskog rata u Čitluku stradali su:</s>
<s>SARAJEVO, 2. JULA /SRNA/ - Sjedinjene Američke Države izručile su danas Tužilaštvu BiH Almaza Nezirovića /56/ koji je osumnjičen za ratne zločine počinjene nad Srbima na području Dervente.</s><s>Nezirović će biti predat postupajućem tužiocu koji će ga ispitati, a potom će Sudu BiH podnijeti prijedlog za određivanje mjere pritvora.</s><s>Tužilaštvo BiH vodi istragu protiv Nezirovića zbog sumnje da je, kao pripadnik Vojne policije 103. derventske brigade Hrvatskog vijeća odbrane /HVO/, od aprila do jula 1992. godine, u svojstvu stražara u logoru na Rebiću u Derventi, počinio zločine nad žrtvama srpske nacionalnosti.</s><s>Nezirević je osumnjičen da je zajedno sa drugim pripadnicima HVO-a lično učestvovao u mučenjima i teškim zlostavljanjima žrtava, nanošenju teških fizičkih povreda, velikih patnji i mučenju žrtava na izrazito ponižavajuće načine.</s><s>On se tereti da je počinio ratni zločin nad najmanje 30 srpskih civila, od kojih su neke bile osobe starije životne dobi, odnosno osumnjičen je da je postupao protivno odredbama Međunarodnog humanitarnog prava i Ženevskih konvencija o zaštiti civila za vrijeme rata.</s><s>U ovom predmetu Tužilaštvo BiH je ostvarilo saradnju sa pravosudnim i policijskim organima SAD s ciljem lociranja i izručenja Nezirovića u BiH.</s><s>Tužilaštvo BiH je saopštilo da preduzima intenzivne aktivnosti na otkrivanju, lociranju i izručenju osoba osumnjičenih za ratne zločine koje se skrivaju širom svijeta, radi njihovog privođenja pravdi, procesuiranju i kažnjavanju za počinjene ratne zločine. http://www.srna.rs/novosti/318345/almaz-nezirovic-izrucen-pravosudju-bih.htm</s>
<s>Mulahusić bez mjera zabrane, a bio pripadnik odreda El Mudžahedin</s><s>Subota, 11 septembar 2021</s><s>SARAJEVO, 11.</s><s>SEPTEMBRA /SRNA/ - Jasmin Mulahusić, osumnjičen za širenje nacionalne, vjerske i rasne netrpeljivosti kojeg je Sud BiH pustio na slobodu bez mjera zabrane, nalazi se na spisku pripadnika odreda "El mudžahedin", čija je kopija u posjedu Srne, a iz kojeg je vidljivo da je u odredu proveo tri godine, četiri mjeseca i 18 dana.</s><s>Izvor koji je Srni ustupio spisak tvrdi da je Mulahusić odredu pristupio po njegovom osnivanju.</s><s>Na spisku pripadnika odreda "El mudžahedin", koji je kao komandant potpisao Sakib Mahmuljin - prvostepeno osuđen na 10 godina zatvora zbog zločina nad Srbima u vrijeme dok je bio komandant Trećeg korpusa takozvane Armije BiH u čijem je sastavu djelovao i odred "El mudžahedin, navedeno je da je Mulahusić u odredu proveo od 6. juna 1992. do 24. oktobra 1995. godine.</s><s>Na spisku od ukupno 1.774 imena Mulahusić je zaveden pod rednim brojem 1.270.</s><s>"Mulahusić je bio blizak sa teroristom Sudancem Behari Masad Omerom, koji je sa nekoliko mudžahedina iz BiH bio dio terorističkog napada 11. septembra na Svjetski trgovački centar u SAD, a navodno je učestvovao i u pružanju podrške odredu `El mudžahidin` u ratu devedesetih", rekao je izvor Srne.</s><s>Isti izvor tvrdi da se u izvještaju austrijske Savezne kancelarije za zaštitu ustava i borbu protiv terorizma iz januara 2005. godine nekoliko puta spominje i Jasmin Mulahusić pod imenom /Yasmin/. "Izvještaj je podnesen jer je Behari Masad Omer zatražio austrijsko državljanstvo, koje mu nije dato jer je konstatovano da bi to štetilo interesima Austrije", navodi Srnin izvor.</s><s>Sud BiH pustio je 7. septembra na slobodu Jasmina Mulahusića, osumnjičenog za krivično djelo izazivanja nacionalne, rasne i vjerske mržnje, razdora i netrpeljivosti, a pritom mu nije odredio ni mjere zabrane.</s><s>Protiv Mulahusića Tužilaštvo BiH vodi istragu zbog krivičnog djela širenje nacionalne, vjerske i rasne netrpeljivosti i odavanja tajnih podataka.</s><s>Osumnjičeni Mulahusić evidentiran je i kod istražnih organa drugih zemalja, saopšteno je ranije iz Tužilaštva BiH.</s><s>Iz zatvora je nedavno izašao i nekadašnji vođa vehabija iz Bužima Husein Bilal Bosnić. gdje je zbog podsticanja na terorizam služio kaznu od sedam godina zatvora, što je ekspert za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević ocijenio kao impuls islamističkom pokretu u BiH da nastavi sa radikalnim djelovanjem, reorganizacijom i akcijama.</s><s>Galijašević je tada istakao da Bosnić ideološki i vjerski pripada radikalnim strukturama spremnim na nasilje, te da je "važan" čovjek u okviru tog pokreta, ali ne i najvažniji, kao i da je SDA otvorila vrata tom pokretu.</s><s>On je podsjetio da je Bosnić osuđen za slanje na sirijsko ratište jednog čovjeka - svog čobanina Ibre Ćufurovića, dok je ostala netaknuta struktura iza koje je stajao Osman Mehmedagić Osmica i Obavještajno-bezbjednosna agencija /OBA/ i struktura predvođena Nusretom Imamovićem koja je poslala 500 ljudi u Siriju i Irak, od kojih je oko 100 još tamo.</s><s>Galijašević tvrdi da OBA štiti mudžahedine, a predsjednik Suda BiH Ranko Debevec i OBA, i direktora te agencije Osmana Mehmedagića i mudžahedine. http://89.111.245.19/novosti/933890/mulahusic-bez--zabrane--a-bio-pripadnik-odreda-el-mudzahedin.htm</s>
<s>SARAJEVO, 5. APRILA /SRNA/ - Svjedoci Tužilaštva BiH Vidoje Ilić i Milan Jeremić izjavili su danas u Sudu BiH da je ratni komandant takozvane Armije BiH u Srebrenici Naser Orić naredio da 12. jula 1992. godine bude spaljeno srpsko selo Zalazje.</s><s>Ilić je rekao da je tog dana u selu Zalazje vidio Orića koji je preko megafona čestitao svojim vojnicima na osvojenim srpskim selima oko Srebrenice.</s><s>U nastavku suđenja Oriću i njegovom saborcu Sabahudinu Muhiću za ubistva srpskih zarobljenika na području srebreničke i bratunačke opštine, Ilić je govorio o napadu na selo Zalazje koje je do 12. jula 1992. godine bilo pod kontrolom srpske vojske.</s><s>Orić i Muhić optuženi su da su 1992. godine u mjestima Zalazje, Lolići i Kunjerac ubili trojicu zarobljenika srpske nacionalnosti - Slobodana Ilića, Milutina Miloševića i Mitra Savića.</s><s>Ilić je rekao da su u predvečerje 11. jula dobili obavještenje da će selo biti napadnuto, nakon čega su žene, djeca i starci otišli na bezbjednije područje, te da su u toku noći pojačali straže.</s><s>On kaže da je sutradan u 9.30 časova uslijedio žestok napad iz svih pravaca, te da su srpski borci više časova pružali otpor i uzvraćali vatru, očekujući pomoć koja im nije stigla.</s><s>"Nakon višečasovne borbe, nas 15 se povuklo u centar sela u blizini groblja i pridružilo se drugim borcima.</s><s>Među njima je bio i moj stric Slobodan Ilić kojeg su svi znali kao sudiju", ispričao je Ilić.</s><s>Svjedok je rekao da su bili prisiljeni da se povuku sa te lokacije, te da su on i Radivoje Ostojić utrčali u kuću Gorana Rakića u kojoj su zatekli još nekoliko saboraca.</s><s>"Sakrili smo se u potkrovlje i bili smo u bezizlaznoj situaciji.</s><s>Muslimanska vojska je ubacivala bombe u kuću, kupila stvari, a oko kuće su se čuli glasovi.</s><s>Kroz šupljinu na zidu vidio sam Nasera sa megafonom koji je hvalio vojsku", ispričao je Ilić.</s><s>U jednom momentu, kaže svjedok, vidio je Orića kako Miju Rakića koji je bio sakriven u susjednoj kući, pita ima li još Srba, na šta mu je ovaj odgovorio da su osim njih sedam, koliko ih je zarobljeno, ostali pobijeni.</s><s>"Čuo sam komešanje vojske i počelo je dovikivanje `Evo nam sudije, sad ćemo mu mi suditi`.</s><s>Pomislio sam na svog strica jer je jedino on bio sudija i školovan čovjek na liniji.</s><s>To je trajalo oko pola sata, a onda je Naser preko megafona pozvao vojsku da uzmu šta mogu, da u svaku kuću ubace plinsku bocu, zapale selo i da se povuku.</s><s>Od tada strica više nisam vidio", izjavio je Ilić.</s><s>Svjedok je naveo da su se on i njegovi saborci izvukli iz zapaljene kuće i preko groblja krenuli prema Sasama.</s><s>Na groblju su, kaže, vidjeli izrešetanog starca Luku Jeremića, a na putu prema Sasama izrešetanog i "od uha do uha" zaklanog Mileta Rakića, te izrešetano tijelo Svetozara Dragičevića.</s><s>Ilić je tokom unakrsnog ispitivanja naveo da je u iskazu koji je dao 14. oktobra 2005. godine u Policijskoj stanici u Srebrenici rekao da lično nije čuo ni vidio da je neko zarobljen, te da je to kasnije čuo.</s><s>Za današnje svjedočenje, kao i iskaz koji je dao Tužilaštvu BiH prošle godine, rekao je da su tačni, navodeći da u prvoj izjavi "nije rekao neke stvari jer se plašio posljedica".</s><s>Ilić je, na pitanje odbrane, potvdio da nije vidio plinske boce.</s><s>Drugi svjedok Tužilaštva Milan Jeremić rekao je da se sa Radislavom Vasiljevićem, Veljkom Vasićem, Markom i Lukom Jeremićem, te Milenkom Vujadinovićem povukao u kuću Mileta Rakića, a da su se u drugim kućama krili Vaso Vujadinović, Ratko i Radovan Jeremić, Branko Simić, Slobodan Ilić i Mijo Rakić, sa kojima nije imao nikakvu komunikaciju.</s><s>"Kada je bačena bomba u našu kuću, ja i Veljko smo istrčali i uletjeli u kuću Dragana Rakića.</s><s>Tu smo zatekli izrešetanog Dragana, a u kući su bili Milomir Lazarević, Radoja Ostojić, Gojko Jeftić i Vidoje Ilić.</s><s>Popeli smo se u potkrovlje i nismo pucali, iako smo imali malo municije", ispričao je Jeremić.</s><s>On je posvjedočio da su čuli Orića koji se predstavio preko megafona i pozvao Srbe da se predaju jer su opkoljeni sa svih strana.</s><s>"Čuli smo da su se predali Branko i Petko Simić, Slobodan Ilić, Dragomir Vujadinović i Mijo Rakić.</s><s>Isti glas je nabrojao sela koja su `pala`, da se zarobljenici ne diraju jer će im se suditi u Srebrenici i da se selo zapali", naveo je Jeremić.</s><s>On je potvrdio da je sve to čuo i da ne zna da li je neko gledao šta se dešava napolju, jer su bili sakriveni iza pregrada na raznim stranama.</s><s>Jeremić kaže da su, nakon izlaska iz kuće u noćnim časovima, pronašli zaklanog Mileta Rakića, a nedaleko od Sasa ubijene Radivoja Tomića i Željka Giljevića.</s><s>Na kraju svjedočenja rekao je da Slobodana Ilića, kojeg je vidio prije napada, više nikada nije vidio.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 19. aprila saslušanjem dva nova svjedoka Tužilaštva BiH. http://www.srna.rs/novosti/391023/oric-naredio-da-bude-spaljeno-selo-zalazje-.htm</s>
<s>Šemsudin Mehmedović, poslanik SDA u Parlamentu BiH, u septembru 1992. od „mudžahedina“ primio glave srpskih vojnika zarobljenih u borbama oko kote Crni vrh između Tešnja i Teslića Privođenje Šemsudina Mehmedovića, potpredsednika Stranke demokratske akcije i aktuelnog poslanika u parlamentu Bosne i Hercegovine, zbog sumnje da je učestvovao u strašnim zločinima nad Srbima 1992–1993, bitno je uzdrmalo političku scenu BiH.</s><s>Mehmedoviću se na teret stavljaju zločini „mudžahedina” u opštini Tešanj, među kojima je i monstruozno odsecanje glava srpskim mladićima.</s><s>Iako je Mehmedović uticajni funkcioner SDA, njegove kolege poslanici iz Republike Srpske nisu delovali preterano iznenađeno njegovim privođenjem.</s><s>Pre nego što je postao poslanik, Mehmedović je bio ministar unutrašnjih poslova Zeničko-dobojskog kantona, a pre toga i ministar saobraćaja i komunikacija istog kantona.</s><s>Upućeni kažu da se radi o čoveku koji je nekad bio veoma blizak bivšem predsedniku Republike BiH Aliji Izetbegoviću.</s><s>Prvi ozbiljan udarac Mehmedoviću nanesen je objavljivanjem transkripta izjave koju je jedan zaštićeni svedok dao tokom ranijih procesa za ove zločine.</s><s>Mediji u BiH objavili su izjavu tog svedoka, a transkript izjave se, prema nekim informacijama, nalazi i u sadašnjem predmetu protiv Mehmedovića.</s><s>Prema izjavi zaštićenog svedoka, kome je sud u ranijim procesima ukazao poverenje, Mehmedoviću su u septembru 1992. mudžahedini na poklon u stanicu policije doneli četiri odsečene glave srpskih vojnika zarobljenih u borbama oko kote Crni vrh između opština Teslić i Tešanj.</s><s>U istom svedočenju Mehmedović se optužuje i za ratne zločine ubistva, mučenja i maltretiranja zarobljenih srpskih civila iz Tešnja i okoline, koji su držani u logoru u krugu policijske stanice u tom gradu.</s><s>Prema iskazu svedoka, odsečene srpske glave iz baze u selu Jablanica doneo je mudžahedin po imenu Zeid, koji se, u pratnji policajaca Envera i Amira Beše, i Besima Sejdića, dovezao pred policijsku stanicu u Tešnju u terenskom vozilu.</s><s>„Zeid je uzeo prtenu vreću i uneo je u zgradu policije, bacivši je na sto dežurnog policajca Hakije Hadžana, koji je ishitreno upitao: ’Šta ste to doneli, braćo?’ Zeid je na to odgovorio: ’Što je načelnik tražio, mi smo uradili.</s><s>Doneli smo, brate, četiri vlaške glave njemu na poklon’“, ispričao je svedok.</s><s>U iskazu zaštićenog svedoka tvrdi se da je Mehmedović mudžahedinu koji mu je doneo odsečene srpske glave zauzvrat poklonio niklovani pištolj.</s><s>„Ovo je pronađeno kod jednog Srbina odavde.</s><s>Njemu više sigurno nikada neće trebati, a evo tebi.</s><s>Jeste da ćeš njime moći samo šest Vlaha ubiti“, rekao je Mehmedović, i dodao da će Zeida i lično pohvaliti glavnom emiru zloglasnog odreda „El mudžahid”, s kojim je, kao načelnik tešanjske policije tokom rata blisko sarađivao, kada dođe u Jablanicu.</s><s>U stanici policije, tvrdi ovaj svedok, nakon toga usledilo je opšte grljenje i ljubljenje mudžahedina i policajaca.</s><s>Svedok navodi i to da je Mehmedović došao u stanicu na poziv dežurnog policajca, koji je putem motorole koristio šifru „Hum 101”.</s><s>„Dežurni policajac saopštio mu je da su braća iz Jablanice donela poklon i da on traži muštuluk.</s><s>Nedugo zatim došao je Šemso u društvu Emira Ahmetovića.</s><s>Tada je Zeid uzeo vreću i istresao glave u hodnik.</s><s>Glave su bile krvave, sa stravičnim izrazom lica.</s><s>Na mestu na kom su odsečene videlo se da su nečim tupim udarane, a po temenu su se videle rupe, najverovatnije od udaraca tupim predmetom.</s><s>Na jednoj glavi nije bilo ušiju i nosa, a na jednoj nije bilo oka”, navodi svedok u iskazu.</s><s>Prema daljim navodima svedoka, Mehmedović je pljunuo u pravcu odsečenih glava i rekao da je šteta što su odsečene samo četiri.</s><s>„Da ste, bogd’o, odsekli i hiljadu drugih”, rekao je Mehmedović.</s><s>Zaštićeni svedok optužuje Mehmedovića za ubistva i zlostavljanja srpskih civila zatočenih u garažama policijske stanice u Tešnju.</s><s>Detaljno su opisani metodi mučenja, od odvođenja logoraša na kopanje rovova na prvim linijama fronta do polivanja vodom iz šmrkova usred zime u dvorištu stanice policije, po Mehmedovićevom naređenju.</s><s>Opisan je i slučaj ubistva starca iz sela u okolini Tešnja, koji je uhapšen jer je pekao rakiju.</s><s>„Mehmedović je specijalcima naredio da tuku starca, koji se prezivao Avrak.</s><s>U jednom momentu starac je od udaraca pao niz stepenice.</s><s>Kad je utvrđeno da je mrtav, Mehmedović je naredio da ga prebace u bolnicu, gde je ustanovljeno da je podlegao povredama od pada sa stepenica, pošto se navodno sam sapleo”, tvrdi svedok.</s><s>Dušanka Majkić, poslanica u parlamentu BiH i predsednica Komisije za odbranu i bezbednost, kaže da privođenje Mehmedovića za nju nije nikakvo iznenađenje i podseća da ga je na jednoj od ranijih sednica parlamenta lično prozvala za zločine u Tešnju.</s><s>„Priča o procesuiranju zločina nad srpskim civilima u Tešnju pokretana je u nekoliko navrata.</s><s>Nadali smo se epilogu, ali stalne promene i opstrukcije u Tužilaštvu BiH odlagale su rešenje ovog pitanja.</s><s>Mehmedović me uveravao kako nema ništa istinito u optužbama protiv njega, govoreći da bi do sada bio procesuiran ukoliko bi te priče bile istinite”, kaže Majkićeva.</s><s>Ona ističe da se jednostavno mora jednom utvrditi da li čovek koji sedi u parlamentu nosi krivicu za tako teške zločine.</s><s>Na zločine Mehmedovića i mudžahedinskih grupa u opštini Tešanj godinama upozorava Dževad Galijašević, predsednik Fonda za humanitarno pravo BiH.</s><s>„Uloga Mehmedovića jasna je i dokazana.</s><s>Držao je ljude, premlaćivao ih, mnogi su u njegovim zatvorima likvidirani.</s><s>Radi se o čoveku koji je od samog dolaska SDA na vlast bio načelnik policijske stanice Tešanj.</s><s>Naravno, postojale su opstrukcije da se Mehmedović procesuira znajući će dokazivanje njegove krivice razbiti crno-belu sliku rata, ali i prokrčiti put za procesuiranje drugih zvaničnika te stranke”, kaže Galijašević.</s><s>On dodaje da će druga dimenzija dešavanja tokom rata u BiH biti pogubna za mnoge u Sarajevu, naročito kada tokom procesa svet pogleda monstruozne slike odsecanja glava srpskim mladićima.</s><s>„Morao je znati da su nestajala čitava naselja.</s><s>U njegovoj stanici su ljudi ubijani.</s><s>Računa se da je samo na Ozrenu prilikom operacija mudžahedina ubijeno oko 40 ljudi“, ističe Galijašević. --------------------------------------------------------------------------</s><s>Sipa: Mehmedović komandovao zločinima</s><s>Pripadnici Državne agencije za istrage i zaštitu (Sipa) uhapsili su Šemsudina Mehmedovića (1961) zbog postojanja osnova sumnje da je počinio krivično delo ratnog zločina.</s><s>Nakon što je iz Sipe predat u Tužilaštvo BiH, Mehmedović je saslušan a potom pušten na slobodu.</s><s>„Tokom proteklih deset meseci rada na istrazi, prikupljeni su dokazi iz kojih proizlazi osnov sumnje da su pripadnici SJB Tešanj počinili krivično delo ratnog zločina, tako što su po izbijanju ratnih sukoba na području BiH, po naredbama tadašnjeg načelnika SJB Tešanj Šemsudina Mehmedovića protivpravno lišavali slobode, privodili i pritvarali civile srpske nacionalnosti u prostorije SJB Tešanj”, navode u Sipi i dodaju da je istragom utvrđeno da postoje osnovi sumnje da je Mehmedović počinio krivično delo ratnog zločina, tako što je podređenim pripadnicima SJB Tešanj izdavao naredbe za protivpravna lišenja slobode, privođenja i pritvaranja građana srpske nacionalnosti. ------------------------------------------------------------------</s><s>Politikantstvo u procesu</s><s>Mehmedović je neposredno pre privođenja izneo optužbe na račun direktora Sipe Gorana Zupca.</s><s>Mehmedovićev branilac Nermin Vila je rekao je da je on sat i po pre hapšenja trebalo da svedoči protiv direktora Sipe.</s><s>Po izlasku iz Tužilaštva Mehmedović je okupljenim novinarima kazao kako je njegovo privođenje čista osveta.</s><s>„Cilj je bio da me onemoguće da pred Tužilaštvom BiH dam izjavu na okolnost krivične prijave koju sam zbog ratnog zločina podneo protiv direktora Sope Gorana Zupca.</s><s>To je razlog mog hapšenja“, tvrdi Mehmedović.</s><s>Mladen Kremenović objavljeno: 24.07.2013. http://www.politika.rs/rubrike/region/Potpredsedniku-SDA-na-poklon-srpske-glave.sr.html</s>
<s>Sreda, 01 februar 2017</s><s>SARAJEVO, 31.</s><s>JANUARA /SRNA/ - Sud BiH potvrdio je optužnicu protiv devet lica za zločin protiv srpskih civila i ratnih zarobljenika počinjen na području Orašja 1992. i 1993. godine.</s><s>Tužilaštvo BiH tereti Đuru Matuzovića, Ivu i Tadu Oršolića, Marka Dominkovića, Josu Nedića, Marka Blažanovića, Matu i Antu Živkovića, te Stjepu Đurića da su počinili krivično djelo zločini protiv čovječnosti.</s><s>Matuzović, Mato i Anto Živković, te Đurić optuženi su da su počinili i krivično djelo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika.</s><s>Prema optužnici, oni su zločine počinili kao pripadnici komandnih struktura HVO-a i policije u Orašju, te preipadnici Vojne policije, saopšteno je iz Suda BiH.</s>
<s>Logor Dretelj: Svjedok "A" opisala kako ju je silovao optuženi Medić</s><s>Subota, 05 novembar 2016</s><s>SARAJEVO, 4. NOVEMBRA /SRNA/ - Zaštićeni svjedok "A" je u nastavku suđenja Ivanu Mediću i Tončiju Rajiću, optuženim za zločine nad srpskim civilima počinjene u logoru Dretelj kod Čapljine, opisala kako je optuženi Medić silovao tokom zatvoreništva.</s><s>Svjedok tužilaštva "A" ispričala je da su je 5. maja 1992. godine naoružani vojnici odveli u logor "Dretelj" gdje je zatvorena u prostoriju u kojoj je bila još jedna žena i dodala da je svakodnevno izvođena na silovanje.</s><s>Prema riječima zaštićenog svjedoka, optuženi Ivan Medić u početku je izvodio u drugu prostoriju gdje joj je satima držao govore dok je ona samo sjedila i ćutala.</s><s>Ona dodaje da je Medićev nadimak bio Poskok, jer je bio "opasan", te da je jedne večeri u junu nasilno poveo prema obližnjem selu gdje joj je prijetio, a potom je vratio nazad u logor i izdvojio u jednu od prostorija.</s><s>"Odveo me u prostoriju u kojoj je ranije silovao babu Anđu, kojoj je bilo preko 70 godina, i rekao mi da se skinem.</s><s>Nisam mogla vjerovati da će čak i on to da mi uradi, ali sam znala da tu nema raspravljanja.</s><s>Skinula sam se, a onda me silovao", rekla je svjedok "A".</s><s>Svjedok tužilaštva rekla je u unakrsnom ispitivanju, "da je optuženi pokušao pomoći da izađe tako što bi se udala za njega i rodila mu dijete", prenosi Birn.</s><s>Na pitanja advokata optuženog Medića, Emine Hasanović, svjedok je rekla da nije vidjela Medića za vrijeme svog hapšenja i dovođenja u logor "Dretelj", kao i da on nije bio prisutan dok su je maltretirali drugi vojnici.</s><s>Odgovarajući na pitanja tužilaštva, svjedok je rekla da joj je zaštićeni svjedok "B", koja je zajedno sa zaštićenim svjedokom "C" kasnije dovedena u logor, takođe ispričala da je silovao optuženi Medić. “Ona im je bila kao svježa krv.</s><s>Dobro im je izgledala, stalno su je izvodili.</s><s>Kada je vrate, znamo šta se desilo", rekla je svjedok.</s><s>Ona je dodala da je vidjela teže povrede na rukama zaštićenog svjedoka "C", koja joj je rekla da su je vojnici udarali palicama po rukama i zabijali igle pod nokte.</s><s>Zaštićeni svjedok je ispričala da je jednom prilikom, sredinom avgusta bila zatvorena sama u jednoj od prostorija logora kada je vidjela optuženog Rajića koji se inače, bahato ponašao prema zarobljenicima.</s><s>"Ne može se desiti da prođe pored nekoga, a da mu nešto ne uradi.</s><s>Jednom me vidio kroz rešetke dok sam bila zatvorena u sobi, počeo je da se dere i da me naziva četnikušom, a onda je uperio pušku u mene", rekla je ona.</s><s>Optužnica tereti Medića i Tonću Rajiča da su od 5. maja do 17. avgusta 1992. godine, kao pripadnici Hrvatskih obrambenih snaga /HOS/ i Hrvatskog vijeća obrane /HVO/ , učestvovali u nezakonitom zatvaranju, nečovječnom postupanju, pljačkanju imovine te prisiljavanju na seksualni odnos civila srpske nacionalnosti u logoru Dretelj.</s><s>Suđenje će biti nastavljeno 2. decembra. http://www.srna.rs/novosti/447731/svjedok-a-opisala-kako-je-silovao-optuzeni-ivan-medic-.htm</s>
<s>Džaferović i Mahmuljin znali sve aktivnosti mudžahedina</s><s>Petak, 12 januar 2018</s><s>Džaferović i Mahmuljin su imali informaciju o zarobljavanju 53 civila i vojnika Vojske Republike Srpske i poslali su vojnog policajca Izeta Karahasanovića da obiđe zarobljenike u Kestenu, kao što su bili informisani i o zarobljavanju 11 vojnika Lake prnjavorske brigade VRS od vojnog bezbjednjaka Zakira Alispahića zvanog Dugi, kao i bezbjednjaka iz Analitičkog odjeljenja Uprave za bezbjednost Trećeg korpusa Saliha Spahića BANjALUKA, 12.</s><s>JANUARA /SRNA/ - Od 12. maja 1995. godine do kraja rata vođena je operativna akcija "Vranduk" koja je obezbjeđivala punu informisanost Centra službi bezbjednosti /CSB/ Zenica, kojim je upravljao Šefik Džaferović i komande Trećeg korpusa tzv. Armije BiH, na čijem je čelu bio Sakib Mahmuljin, o svakom kretanju i aktivnostima pripadnika odreda "El mudžahedin", a posebno njegove komande, ističe ekspert za borbu protiv terorizma Dževad Galijašević.</s><s>Objekat u kojem su se nalazili mudžahedini Sektor državne bezbjednost CSB Zenica vodio je pod operativnim nazivom "Kinšasa" još od početka 1993. godine, ističe Galijašević u autorskom tekstu za Srnu pod nazivom "Vozuća kao prijetnja, ratni zločin i sramota BiH".</s><s>On navodi da se u sintezi službenih dokumenata i operativnih mjera CSB Zenica od 21. aprila 1995. godine, koji pokriva 1994. godinu, odred "El mudžahedin" povezuje sa uvozom velikih količina oružja, sa vezama i kontaktima prema stranim obavještajnim službama, sa kontraobavještajnom zaštitom koju za njih vrši Ajman Avad, sa vezama i kontaktima sa radikalnim islamističkim grupama u Pakistanu, Egiptu, Saudijskoj Arabiji, te sa štampanjem radikalne vjerske literature koja odstupa od shvatanja i praktikovanja islama među muslimanima u BiH.</s><s>VEZE "EL MUDžAHEDINA" SA TERORISTIČKIM AKTIVNOSTIMA U sintezi službenih dokumenata Sektora državne bezbjednosti, CSB Zenica, od 22. aprila 1995. godine, navodi se da se, analizirajući do sada sačinjenu dokumentaciju sa objekta "Kinšasa" došlo do određenih bezbjednosno interesantnih saznanja koja ukazuju na veze jedinice "El mudžahedin" sa počiniocima nekih terorističkih akata.</s><s>"Terorističke aktivnosti odnose se uglavnom na kidnapovanje i ubistvo engleskih humanitaraca Pola Godala, ranjavanje Sajmona Kinga i Dejvida Kurta, zatim ubistvo egipatskog generala, otmicu Živka Totića-oficira HVO, te otmice pripadnika jedinice `El mudžahedin` iz zeničke bolnice, odnosno Kazneno-popravnog doma Zenica", ističe se u tom dokumentu.</s><s>Već 27. aprila 1995. godine Džaferović u ime Centra službi bezbjednosti potpisuje dokument pod nazivom "Presjek obrađenih predmeta koji ukazuju na terorističku djelatnost".</s><s>Galijašević navodi da pojam terorizam i teroristička aktivnost u BiH nikada niko nije upotrebio kao definiciju aktivnosti odreda "El mudžahedin" do 2001. godine i 11. septembra, a Džaferović je već tada imao sve informacije o djelima terorističke prirode, te 1994. godine znao da su ova lica izvori terorističke prijetnje i nosioci terorističkih aktivnosti.</s><s>Prema Galijaševićevim riječima, nadzor koji je CSB Zenica imao nad odredom "El mudžahedin" u maju se proširio na zajedničku operativnu akciju Vojne bezbjednosti i CSB Zenica - Sektor državne bezbjednosti.</s><s>VOJNI I POLICIJSKI NADZOR MUDžAHEDINA OPERACIJOM "VRANDUK" Galijašević navodi da je ta operativna akcija nazvana "Vranduk" i pokrenuta 12. maja 1995. godine, a značila je potpuni operativno-tehničko i svaki drugi nadzor nad cijelim "El mudžahedinom", a posebno nad komandom /operativna akcija "Vezir"/, komandantom Abu Malijem /operativna akcija "Vazal"/, glavnog obavještajca i bezbjednjaka Ajman Avada /operativna akcija "Derviš"/ i na kraju svih pripadnika ovog odreda, svih njihovih veza i kontakata.</s><s>Nadzor su obavljali vojno-bezbjednosni i policijski organi Uprave vojne bezbjednosti Trećeg korpusa i Sektora državne bezbjednosti u Centru službi bezbjednosti Zenica.</s><s>Operaciju "Vranduk", dodaje Galijašević, odobrili su komandant tzv. Armije BiH general Rasim Delić i tadašnji ministar unutrašnjih poslova Bakir Alispahić, a plan i realizaciju vodili su pomoćnik Šefika Džaferovića načelnik Sektora državne bezbjednosti u CSB Zenica Fevzija Babić i načelnik Vojne bezbjednosti Trećeg korpusa pukovnik Ekrem Alihodža.</s><s>Cilj ove akcije, kako piše u Planu realizacije aperativne akcije "Vranduk", bio je "preduzimanje mjera i radnji na dokumentovanju i presjecanju subverzivne i druge protivustavne i protivzakonske djelatnosti jednog broja pripadnika odreda `El mudžahedin` i njihovih veza".</s><s>TAJNO SLUŠANjE I SNIMANjE MUDžAHEDINA Već 13. maja 1995. godine načelnik Uprave bezbjednosti u Generalštabu tzv. Armije BiH general Jusuf Jašarević "s ciljem praćenja, dokumentovanja i presijecanja obavještajne djelatnosti, kao i rasvjetljavanja svih aktivnosti pripadnika odreda `El mudžahedin`, a na osnovu tačke 10 i 23 Pravila za rad Službe vojne bezbjednosti, predlaže, a komandant takozvane Armije BiH Rasim Delić odobrava, naredbu o sprovođenju sljedećih operativnih mjera: tajno slušanje i snimanje, tajno praćenje i osmatranje, tajni pretres, tajna kontrola poštanskih pošiljki".</s><s>Galijašević navodi da je operativna akcija "Vranduk" vođena sve do kraja rata i obezbjeđivala je punu informisanost Centra službi bezbjednosti Zenica i Komande Trećeg korpusa o svakom trenutnom kretanju i aktivnosti bilo kojeg pripadnika "El mudžahedina", a posebno komande tog odreda.</s><s>On ističe da su Džaferović i Mahmuljin imali informaciju o zarobljavanju 53 civila i vojnika Vojske Republike Srpske i poslali su vojnog policajca Izeta Karahasanovića da obiđe zarobljenike u Kestenu, kao što su bili informisani i o zarobljavanju 11 vojnika Lake prnjavorske brigade Vojske Republike Srpske /VRS/ od vojnog bezbjednjaka Zakira Alispahića zvanog Dugi, kao i bezbjednjaka iz Analitičkog odjeljenja Uprave za bezbjednost Trećeg korpusa Saliha Spahića.</s><s>Prema Galijaševićevim riječima, iako su znali sve o njihovom zarobljavanju, istog trenutka kada se zarobljavanje desilo - oni su dozvolili da zarobljenici puna tri mjeseca od 11. septembra 1995. do 14. decembra budu ritualno ubijani, mučeni i masakrirani, na način kako to danas svojim zarobljenicima rade Islamska država i Al kaida.</s><s>Ipak, ni Džaferović ni Mahmuljin nisu uradili ništa u septembru za vrijeme i poslije operacije "Farz 1995" i zločina počinjenih u Vozući i na Ozrenu, a operaciju praćenja i nadzora nad Ajmanom Avadom /OA "Derviš"/ okončali su 31. januara 1996. godine sa obrazloženjem da je taj dan napustio zemlju i otišao, mada je Avad i danas tu, u Zenici, ističe Galijašević.</s><s>"Džaferović je o svakom zločinu bio informisan u trenutku planiranja, a posebno u toku izvršenja.</s><s>Bio je dužan spriječiti izvršenja zločina, ali nije.</s><s>Znao je ko su izvršioci zločina i nije preduzeo nijednu mjeru sankcionisanja zločina nad srpskim narodom na Ozrenu", navodi Galijašević u dijelu autorskog teksta sa podnaslovom "Vojska i policija zajedno sa mudžahedina u zločinu".</s><s>On naglašava da je Džaferović bio upoznat i sa načinom na koji su ovi zločini vršeni ritualnim odsijecanjem glava, te mučenja koja su prethodila ovim ubistvima.</s><s>"Znao je gdje su primarne grobnice ubijenih civila i vojnika srpske nacionalnosti i znao je za premještanje grobnica - niti ih je sprečio niti ih je kaznio", ističe Galijašević.</s><s>Prema njegovim riječima, Džaferović je u stvari bio pokrovitelj, djelimično naredbodavac, svjedok i saučesnik ovih strašnih zločina i koji je učinio sve da posljedice ovih nedjela i njihovi akteri do danas ne budu sankcionisani i da postanu prijetnja evropskom miru.</s><s>Galijašević ističe da već u 2001. godini Agencija za istrage i zaštitu /direktor Munir Alibabić/ obavještava sve državne organe o povezanosti Abu Malija sa terorizmom, ali i sa njegovim identitetima dobijenim u BiH i dokumentima BiH koje koristi.</s><s>ARMIJE I BRIGADE TERORISTA KOJE JE PROIZVEO "EL MUDžAHEDIN" U BiH Galijašević naglašava da danas ne govorimo samo o odredu "El mudžahedin" nego o armiji i brigadama terorista i ubica koje je ovaj odred za dvije decenije aktivnog djelovanja obučio i proizveo u BiH.</s><s>"Za taj stepen bezbjednosne prijetnje danas najveću odgovornost snosi Šefik Džaferović, uz Aliju Izetbegovića, kreatora ideje islamskog društva, islamske vlasti i izgradnje islamske države, koji je jedini, kao bosanski ajatolah, mogao narediti Rasimu Deliću i njegovim generalima da prećute zločine, da završe sa operacijom `Vranduk` i da saznanja iz te akcije i dokumenta unište", ističe Galijašević.</s><s>On u autorskom tekstu konstatuje da Alija Izetbegović i njegovi politički nasljednici, uz njihove sluge u pravosuđu BiH, snose najveću odgovornost zbog činjenja i zataškavanja tih i drugih, vjerski motivisanih zločina, koji još nisu kažnjeni, čak ni otvoreni ili procesuirani pred sudovima u Sarajevu, niti ima izgleda da to uopšte i budu! http://www.srna.rs/novosti/557839/dzaferovic-i-mahmuljin-znali-sve-aktivnosti-mudzahedina.htm</s>
<s>Detalji presude Mahmuljinu: Znao da mudžahedini muče i ubijaju Srbe, ali ništa nije uradio da to sprije</s><s>Subota, 23 januar 2021</s><s>22.01.2021 \| Srna \| Glas Srpske SARAJEVO- Sakib Mahmuljin, u svojstvu komandanta Trećeg korpusa Armije RBiH i pored saznanja koje je imao, nije spriječio podređene pripadnike odreda "El mudžahedin" da počine ratni zločin protiv zarobljenih i ranjenih vojnika Vojske Republike Srpske i srpskih civila u logoru "13. kilometar" u blizini Kamenice, na području Zavidovića, kao i da kazni počinioce.</s><s>Rekao je to predsjedavajući Sudskog vijeća Suda BiH Zoran Božić obrazlažući presudu ovog suda kojom je, prvostepeno, Mahmuljin osuđen na jedinstvenu kaznu od deset godina zatvora za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Za ratni zločin protiv civilnog stanovništva, Sudsko vijeće je osudilo Mahmuljina na kaznu zatvora od jedne godine, za zločin protiv ratnih zarobljenika na dvije godine, a za ratni zločin protiv ranjenika i bolesnika na osam godina, te mu je izrečena jedinstvena kazna od deset godina zatvora.</s><s>Božić je rekao da je Mahmuljin kriv što je u svojstvu komandanta propustio da spriječi činjenje nečovječnih djela pripadnika odreda "El mudžahedin".</s><s>Sudsko vijeće je utvrdilo da su pripadnici Odreda, u okviru akcija "Proljeće ‘95" i "Farz", ubili 52 zarobljena pripadnika Vojske Republike Srpske, te nečovječno postupali prema njima i nekoliko civila.</s><s>Obrazlažući presudu, Božić je naveo da su u drugoj polovini jula 1995. godine pripadnici odreda "El mudžahedin" u logoru "13. kilometar" jednom zarobljeniku odsjekli glavu, koju su drugi morali da ljube.</s><s>Na osnovu izjava svjedoka i podnesenih dokaza, Vijeće je utvrdilo da su od 23. jula do 23. avgusta pripadnici odreda zarobljenicima namjerno nanosili teške fizičke i psihičke povrede koje su im stvarale velike patnje i duševnu bol.</s><s>Božić je naveo da su zarobljeni srpski vojnici i civili u logoru bili prebijani rukama, nogama, kundacima od pušaka, metalnim šipkama, vodenim crijevima, te probadani noževima i podvrgavani elektro-šokovima.</s><s>Epilog strašnih tortura su prelomi rebara, nogu, ruku, vilica, izbijeni zubi, te gubitak vida.</s><s>Prvostepeno vijeće je zaključilo da su, u okviru operacije "Farz", u septembru 1995. godine pripadnici Odreda oteli zarobljenike i civile od Petog bataljona i odveli ih u logor "13. kilometar", gdje su najmanje 52 zarobljenika ubili vatrenim i hladnim oružjem.</s><s>Božić je u obrazloženju napomenuo da je Mahmuljin, znatno prije nego što je postao komandant Trećeg korpusa, dobio zadatak od komandanta takozvane Armije RBiH Rasima Delića da obavi razgovor sa predstavnicima mudžahedina o ulasku u sastav vojske muslimana, nakon čega je formiran Odred, čija komanda je vjerovala Mahmuljinu.</s><s>Vijeće je utvrdilo da je Mahmuljin boravio u zoni dejstava u vrijeme operacije "Proljeće ‘95", navodeći da je sama činjenica da pripadnici odreda "El mudžahedin" nisu htjeli predati zarobljenike vojnoj policiji predstavljala zabrinjavajuću informaciju i zahtijevala da se istraži situacija.</s><s>Božić je dodao da je Mahmuljin održavao sastanke sa predstavnicima Odreda, podsjetivši na izjavu svjedoka koji je ispričao kako je za vrijeme operacije "Farz" obavijestio Mahmuljina o otmici zarobljenika, a da mu je on rekao da će se to riješiti.</s><s>Predsjedavajući Sudskog vijeća je naveo da je izostala Mahmuljinova reakcija, nakon što je predsjedavajući Predsjedništva RBiH nakon posjete području rekao da ima informacije o nečovječnom postupanju. - Vijeće je nakon dokaza Tužilaštva van razumne sumnje utvrdilo da je optuženi počinio krivično djelo za koje se tereti, a imajući u vidu da je inkriminisano djelo počinjeno 1995. godine, kazna je izrečena po Krivičnom zakonu SFRJ - naveo je Božić.</s><s>Na ovu presudu postoji mogućnost žalbe Apelacionom vijeću Suda BiH, 15 dana od prijema pisanog otpravka.</s><s>Branilac Sakiba Mahmuljina, advokat Fahrudin Ibrišimović rekao je novinarima da odbrana nije zadovoljna izrečenom presudom, zbog čega će uložiti žalbu.</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Boris Grubešić rekao je da će Tužilaštvo, kada dobije pisani otporavak, odlučiti da li će uložiti žalbu da presudu.</s><s>Mahmuljin je uhapšen 8. decembra 2015. godine u Sarajevu, a 31. decembra te godine Sud BiH potvrdio je optužnicu. https://www.glassrpske.com/cir/novosti/vijesti_danu-srbe-ali-nista-nije-uradio-da-to-sprijeci/347772</s>
<s>Svjedok na suđenju Mahmuljinu bez informacija o zarobljenim iz "El mudžahedin"</s><s>Srna \| 06.11.2019 \| Nezavisne novine SARAJEVO U nastavku suđenja bivšem komandantu Trećeg korpusa Armije RBiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće, svjedok odbrane Fadil Imamović izjavio je da su organi u vojsci mogli imati informacije o zarobljenicima odreda "El mudžahedin", ali da o tome nije znao ništa.</s><s>Tokom unakrsnog ispitivanja tužilac Sedin Idrizović predočio je Imamoviću, koji je bio pomoćnik komandanta za bezbjednost 35. divizije Armije RBiH, dokumente potčinjenih i pretpostavljenih jedinica.</s><s>U redovnom borbenom izvještaju 328. brigade navodi se da je četa ove jedinice 11. septembra 1995. godine zarobila 61 vojnika i da ih je odred "El mudžahedin" preuzeo, na šta je svjedok rekao da su tada to bile uobičajene informacije i da su se svi bavili borbenim aktivnostima.</s><s>On je naveo da je on za vrijeme akcije "Farz" bio u komandi divizije, a da su izvještaji dostavljani na istureno komandno mjesto, gdje je bio komandant, prenosi Birn.</s><s>Na pitanje da li mu je poznato da je njegov zamjenik Hamdija Šljuka išao u kamp odreda da provjeri informacije o otmici zarobljenika, Imamović je rekao da to nije znao, dodavši da je bilo moguće da su njegovi referenti imali detaljnije informacije sa terena koje su prosljeđivali komandantu.</s><s>Tužilac je pitao svjedoka zašto se u dokumentu 35. divizije iz jula 1995. pominje 11 zarobljenika odreda "El mudžahedin" u selu Livade, kao i da je s njima razgovarao obavještajac.</s><s>Imamović je ponovio da je, prije nego što je otjeran, uspio uzeti osnovne podatke od tri zarobljenika koja je vidio, kao i da ne zna da li je neko poslije njega dolazio.</s><s>Svjedok je ostao pri stavu da je obuka koju su vršili pripadnici odreda "El mudžahedin" za pripadnike Armije RBiH bila kontraproduktivna.</s><s>Tužilac mu je predočio izvještaj 35. divizije u kojem se navodi da su pripadnici odreda "svojim moralom i načinom života postali uzor našim borcima", na šta je Imamović odgovorio da su to navodi pomoćnika komandanta za moral.</s><s>Sudiju Miru Smajlović interesovalo je da li je ta obuka bila dobrovoljna ili obavezna, na šta je svjedok rekao da je bila više na principu dobrovoljnosti.</s><s>Na njeno pitanje ko je prepoznao vrijednosti odreda "El mudžahedina" da bi oni edukovali pripadnike takozvane ABiH, Imamović je odgovorio "komanda divizije" i to "prevashodno da bi se prihvatile ratne vještine".</s><s>Optužnica tereti Mahmuljina da kao komandant Trećeg korpusa Armije RBiH, u čijem je sastavu djelovao i odred "El mudžahedin", nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika tog odreda nad ratnim zarobljenicima i srpskim civilima tokom vojne akcije na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Prema optužnici, pripadnici tog odreda su od 11. do 29. septembra 1995. godine ubili 52 zarobljena srpska civila i vojnika.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 13. novembar. https://www.nezavisne.com/novosti/bih/Svjedok-na-s-informacija-o-zarobljenim-iz-El-mudzahedin/567369</s>
<s>Izvještaj protiv četiri muslimana za ratni zločin nad Srbima u Mostaru</s><s>Sreda, 14 jun 2017</s><s>TREBINjE, 14.</s><s>JUNA /SRNA/ - Policijska uprava /PU/ Trebinje dostavila je Tužilaštvu BiH izvještaj protiv četiri lica čiji su inicijali M.M, M.P, M.M. i Dž.</s><s>K. zbog sumnje da su tokom 1992. godine na području Mostara počinili zločin protiv čovječnosti i ratni zločin protiv civilnog srpskog stanovništva.</s><s>Oni su osumnjičeni da su, kršeći pravila međunarodnog humanitarnog prava za vrijeme rata u BiH, kao pripadnici takozvane Armije BiH, 15. juna 1992. godine planirali, organizovali i izvršili širok i sistematičan napad na civilno srpsko stanovništvo sela Jasenjani, opština Mostar, vršeći progon, pljačku, razaranje do temelja objekata i uništavanje i paljenje pravoslavne crkve i seoskog groblja.</s><s>Optužnica ih tereti i za učestvovanje u ubistvu sedam civila srpske nacionalnosti iz porodice Rajković, starosti od 36 do 83 godine - Slavka i njegove supruge Jovanke, Danice, Marka, Rose, Jovanke i Sare.</s><s>Prema nezvaničnim saznanjima Srne, izvještaj je podnesen protiv Mostaraca Muje Macića /60/ zvanog Begovac, Miralema Macića /52/, Muhameda Polčića /70/ i Džafera Kurtovića /55/. Policijska uprava Trebinje dostavila je za pet mjeseci Tužilaštvu BiH pet izvještaja za počinjenih 10 krivičnih djela protiv pet lica na području opština Mostar, Konjic i Livno. http://www.srna.rs/novosti/505880/izvjestaj-protiv-bosnjaka-za-ratni-zlocin-nad-srbima-u-mostaru.htm</s>
<s>Nedelja, 24 novembar 2019</s><s>Potvrđeno hapšenje Osmanovića 24/11/2019 \| Izvor: RTRS Na graničnom prelazu Sremska Rača uhapšen je Osman Osmanović koji je tokom oružanih sukoba bio Upravnik logora u Gornjem Rahiću, potvrđeno je Srni u MUP Srbije.</s><s>Večernje novosti saznaju da je Osmanović uhapšen po policijskoj potrazi, pošto su protiv njega podnesene krivične prijave zbog sumnje da je počinio krivična djela ratni zločin protiv civila i ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, koje je, kako se sumnja, počinio prema licima srpske nacionalnosti. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=359463 https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=359446</s>
<s>Pravoslavlje, Rubrika Povodi Broj 920, 15. 07. 2005.</s><s>Čovek sve izdrži i živi nazor Autor: Lidija Glišić, Ove reči izrekla je Nada Račić iz sela Malo Blaško (Laktaši), majka koja je u istom danu 21. septembra 1991. godine, izgubila oba sina, Miroslava (21) i Dragana (22), koji je poginuo spasavajući brata.</s><s>Nakon samo šest dana od oblačenja uniforme, u vreme prvog zvanično proglašenog primirja koje nikada nije poštovano, pokosili su ih snajperski hici.</s><s>Teško je o razmerama tragedije govoriti sabirajući žrtve, a još teže govoriti rečima najbližih koji su ih nepovratno izgubili.</s><s>Nažalost, ostale su samo njihove priče koje kao svedočanstva polako blede u novinskim člancima i na stranicama retkih knjiga.</s><s>Državne institucije, poslovično nezainteresovane za ovu tematiku, ne preduzimaju ništa po pitanju ozbiljnog i sistematičnog utvrđivanja broja stradalih Srba u poslednjem ratu.</s><s>Ništa novo: nismo ustanovili ni broj žrtava tokom Drugog svetskog rata, ni broj stradalih u Jasenovcu, i tako, odričući se mrtvih, ostavili teret živima.</s><s>Centar za istraživanje ratnih zločina nad srpskim narodom jedna je od malobrojnih organizacija koje se time bave, naravno čineći to volonterski i uz teške materijalne probleme, opet bez podrške i države Srbije i Republike Srpske.</s><s>Tako, po ko zna koji put, iza projekata od istorijske i životne važnosti za ovaj narod, stoje pojedinci rešeni da utvrde istinu, osećajući to kao svoju obavezu i dug.</s><s>Država, izgleda, nikome ništa ne duguje, najmanje onima koji su za nju poginuli.</s><s>„Mi nemamo drugog zahteva osim istine, i mi nemamo drugog oslobođenja osim istine, a ovo što mi radimo samo je u funkciji istine.</s><s>Nažalost, mnogo organizacija i pojedinaca oko nas u ovoj zemlji samo su delovi organizovane kampanje da se tuđi interesi ostvare na našu štetu, kampanje koja pravi sliku o Srbima kakvi nikad nisu bili, a koja daje opravdanje da se sa srpskim narodom radi šta kome padne na pamet“, kaže Ljubiša Ristić, saradnik Centra.</s><s>Što mene Bog ne uzme Reči su Božane Delić, iz Crkvina, iznad Vitkovića u opštini Goražde koja je, kad je rat počeo imala sedmoro dece.</s><s>Danas su žive samo Milka i Gina.</s><s>Kuću Božane i Vlada Delića napale su najbliže komšije iz Kalca, Vitkovića, Zupčića, Kočara, Amovića i Oglečeva, nekoliko dana nakon Đurđevdana.</s><s>U poverenju koje su imali u svoje komšije, i njihovom uveravanju da im se ništa neće dogoditi, možda leži uzrok tragedija ove i mnogih drugih porodica stradalih u BiH.</s><s>U Crkvinama je bilo 11 srpskih kuća čiji su domaćini branili svoje porodice 2-3 sata, a onda su se predali.</s><s>Muslimani su pohvatali sve one Srbe koji su ostali živi u selu - deset muškaraca i četiri žene.</s><s>„Zarobljeni su i moji sinovi Niko (1943), Jovo (1947), Novica (1939) i Radivoje (1952), kćerka Anđa (1933), zatim moj unuk Danilo (1960), zet Milutin Pejović (1937), muž moje ćerke Milke, zet Pero Šekarić (1929), muž moje Anđe, moj bratić Uglješa Žmugić (1937), njegov sin Nikola (1963) i zet Ljubo Matović (1934).</s><s>Osim mene i moje kćerke Anđe, muslimani su uhvatili moje snaje Anđu i Stanu.</s><s>Svi Srbi su iz Crkvine sprovedeni u selo Kalac i predati lokalnom komandantu Muji Pešteku.</s><s>Nakon mučenja, batina i ponižavanja, svi su sprovedeni u višu komandu u Mravinjac iznad Vitkovića.</s><s>„E, tu nas žene razdvojiše i vratiše u selo, a muškarce ostaviše.</s><s>Tada sam posljedni put videla svoje sinove.</s><s>Muslimani su dolazili svaki dan u kuću.</s><s>Ne mogu ni da pričam šta su sve radili.</s><s>Iživljavali se onako kako ni najgora životinja ne bi.</s><s>Neka im je na obraz.</s><s>Batine su bile najlakše.</s><s>Najteže je bilo kada počnu da se iživljavaju, da nam naređuju da se skidamo...</s><s>Ne mogu ni da pričam o tome.“ Božaninu kćer Anđu su posebno maltretirali.</s><s>Posle svakodnevnih poniženja, Anđa se obesila u noći 13. avgusta, ispred štale, gde je i sahranjena.</s><s>Božana je sa ostalim staricama sprovedena do sela Šašići, a krajem 1994. u Višegrad.</s><s>Po rečima muslimana, sin Radivoje stradao je već prvog dana i pokopan je zajedno sa Perom Šekarićem, koji je umro od silnih batina.</s><s>„Kradomice sam im jedne noći otišla na grob.</s><s>Nisam im smjela tu zapaliti sveću, ali sam je palila na grobu ćerke Anđe“.</s><s>Osmorica ostalih muškaraca, među kojima i ostala tri Božanina sina, prebačeni su u Goražde i o njihovoj se sudbini ništa ne zna.</s><s>„Što mene više drži, što mene Bog ne uzima, da što prije odem kod mojih sinova, da ih majka bar tamo, na onom svijetu, zagrli i vidi, da zauvijek budem s njima i da ih se nagledam.</s><s>A nema ni puste smrti.</s><s>Ni ona me neće...“</s><s>I ne uvedi me u iskušenje „Kad krene spirala zla, teško je ostati normalan, ja samo pokušavam da zamislim kako se oseća čovek kada se nađe u tom kolu.</s><s>Srbi su 1992. god. bili nepripremljeni za rat.</s><s>Pre stvaranja tzv. Zaštićene zone Srebrenica, sva srpska sela u okolini su spaljena, sva do jednog.</s><s>Svi su Srbi etnički počišćeni, a sve što je zatečeno, poubijano je.</s><s>Najveće stradanje u tom kraju dogodilo se 1992., što govori da je druga strana bila spremna za rat.</s><s>Srebrenica, naime, nikada nije bila zaštićena zona, demilitarizovana, već enklava iz koje su muslimanske diverzantske jedinice upadale u srpska sela.</s><s>Međunarodna zajednica nikada nije ni imala želju da se ta zona zaštiti.</s><s>Srpska vojska je 1995. godine rešila da se reši tih zlikovaca, ne govorim o narodu već o vojsci Nasera Orića.</s><s>O njegovim zločinima svedoči i muslimanska i hrvatska štampa, pišući o tome da je Orić bio odgovoran i za 19 atentata nad svojim političkim protivnicima u Srebrenici, o muslimanskim devojkama koje su silovane od svojih i koje su bežale na srpsku stranu, i o mnogim drugim primerima.</s><s>Muslimanske žene i decu iz Srebrenice Vojska RS je zbrinula i poslala autobusima na muslimansku teritoriju.</s><s>Kamo sreće da se tako ponašala i druga strana, i kamo sreće da su žene i starci, koje su poklani i spaljeni u svojim kućama u srpskom selu Kravice, bili prebačeni na srpsku teritoriju.</s><s>Kada je 28. divizija armije BiH krenula u proboj, malo je poznato da je, i sa stanovišta Haškog tužilaštva i generala koji je u ime tog suda veštačio, ova kolona sve vreme, od Srebrenice do Tuzle, smatrana legitimnim vojnim ciljem.</s><s>A pre polaska u proboj, po vojnim pravilima, unapred se otpiše oko 40 odsto ljudstva“, kaže Ljubiša Ristić.</s><s>Večna sumnja I danas, u hrpi dokumenata, fotografija ekshumiranih leševa, svedočanstava preživelih, u tom paklu, mnogi traže svoje najmilije.</s><s>Nažalost, mogu ih prepoznati samo po delovima odeće, nekom ličnom predmetu koji su nosili uz sebe u trenutku smrti.</s><s>U području urbanog dela Zenice, iz porodične kuće Jovanovića, 2. oktobra 1993. godine, izvedeni su Tomislav (1945), njegova žena Zora (1952), ćerka Vanja (1974), sin Vladimir (1973) i sinovac Ljubomir (1973), koga je Tomislavljev brat Dušan poslao u Zenicu računajući da će tu biti sigurniji.</s><s>Niko ne zna kuda su odvedeni.</s><s>U proleće 1994. čobani su pronašli delove tela u poodmaklom stadijumu raspadanja, neke su delove raznele životinje, ali muslimanske vlasti nisu dozovolile da se izvrši analiza, i tela su tu ostala do 1997. godine.</s><s>Uvek ostaje bojazan da se ne pogreši, da se na osnovu to malo zemnih ostataka ne sahrani neko drugi, neko koga traži neki drugi otac, neko koga oplakuje neka druga majka.</s><s>„Bojim se da ne pogriješim.</s><s>Ne daj Bože da sahranim nekog koga traži porodica.</s><s>Da palim svijeću, a da sumnjam da sam sahranio Tomislava, Zorku, Vanju, Vladimira i Ljubomira“, kaže Dušan Jovanović.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom podatke sakuplja od saradnika sa terena iz Republike Srpske.</s><s>Podaci su potpuno pouzdani jer o svakoj žrtvi postoji dosije sa ličnim podacima, izjave svedoka, kao i imena odgovornih za zločin.</s><s>Do sada se nije desilo da Centar objavi netačan podatak.</s><s>„Koliko je teško skupiti ove podatke, još ih je teže plasirati u medijima.</s><s>Mi podatke razmenjujemo sa drugim organizacijama, pre svega u RS, dostavljamo ih i državnim organima, ali to još uvek nije forma kakva bi morala da bude, objedinjena i sa snagom koordinisanog dejstva u određenom pravcu“, kaže Ristić.</s><s>Na Ivanjdan je promovisana i knjiga „Zločini nad Srbima“ u BiH 1992-1995.“ Milivoja Ivaniševića, u izdanju „Čigoja štampe“.</s><s>Knjiga sadrži precizne podatke o masovnim zločinima nad Srbima na području BiH, u kojima je istovremeno stradalo više od dvoje ljudi.</s><s>Osim podataka o žrtvama, knjigom su obuhvaćena i imena svedoka i onih koju su odgovorni za konkretan zločin.</s><s>Ipak, ovom knjigom obuhvaćen je samo mali broj srpskih žrtava i podataka o njihovom stradanju, onoliko koliko je o njima mogao da sazna autor i njegovi saradnici.</s><s>Ostale srpske žrtve ostaće u srcima najbližih, daleko od očiju javnosti za koju ono što se ne zna, to i ne postoji. * Svedočanstva su preuzeta iz dokumentacije Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom</s>
<s>Veliki park: Među zarobljenim vojnicima svjedok prepoznao Stevu Đukanovića</s><s>Petak, 08 mart 2019</s>
<s>Svjedok: Odred El Mudžahedin 93 dana izviđao kotu na Paljeniku</s><s>Sreda, 29 maj 2019</s><s>SARAJEVO, 29.</s><s>MAJA /SRNA/ - U nastavku suđenja komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu za zločine nad zarobljenim srpskim civilima i vojnicima na području Zavidovića i Vozuće 1995. godine, svjedok "S-20" je potvrdio da su pripadnici odreda "El mudžahedin" izviđali kotu na Paljeniku 93 dana prije početka operacije na Vozuću 10. septembra 1995. godine.</s><s>Ovaj zaštićeni svjedok odbrane se tokom indirektnog ispitivanja tužilaštva, saglasio sa tužiocem Sedinom Idrizovićem da se to poklapa sa naredbom Mahmuljina od 2. juna 1995. godine o pretpočinjavanju odreda "El mudžahedin" 35. diviziji i izviđanju Paljenika kao jednom od zadataka.</s><s>On je rekao da mu nije bilo poznato da je dio odreda 11. septembra 1995. godine u rejonu sela Kesten zarobio 66 "četnika", među kojima su tri žene, kao što se navodi u izvještaju od tog dana.</s><s>Ovaj svjedok je naveo da ne zna kako su oni zarobljeni, ali da su tri žene predate vojnoj policiji, te da je muatez, vojni komandant u odredu, strogo zabranjivao da bilo ko postupa prema zarobljenicima, osim onih koji su za to zaduženi.</s><s>Svjedok "S-20" je i danas ponovio da se ova jedinica smatrala nezavisnom, da nisu takozvanoj ABiH predavali ratni plijen, kao ni dostavljali podatke o svim svojim pripadnicima.</s><s>On je rekao da im je muatez davao vojne zadatke, ali da ne zna da li je on usmeno ili pisanim putem kontaktirao s nekim u vezi s određenim naređenjima.</s><s>Svjedok je izjavio da vjeruje da bi se većina pripadnika odreda "El mudžahedin" suprotstavila da je ABiH preduzela neku akciju protiv njih.</s><s>Svjedok "S-20" je tokom četvrtog dana svjedočenja rekao da bi, iako se smatrao pripadnikom takozvane ABiH, u slučaju konflikta među njima, bio na strani odreda.</s><s>"Hvala Bogu da se to nije dogodilo.</s><s>Mislim da bi bilo krvi do koljena.</s><s>Vjerovatno bih bio na strani odreda, vjerujem i većina Bošnjaka", rekao je svjedok.</s><s>Odgovarajući na pitanje sudije Mire Smajlović zbog čega je prihvatio odlikovanja i finansijsku korist od ABiH, on je odgovorio: "Zbog zasluga u ratu".</s><s>Svjedok je rekao tužiocu da je 1. januara 1996. organizovana večera na kojoj su bile starješine odreda i Trećeg korpusa, kao i komandant takozvane ABiH Rasim Delić.</s><s>On je izjavio da se ne sjeća da je Mahmuljin tada rekao da je odred "El mudžahedin" jedna od najboljih jedinica takozvane ABiH, dodajući da on smatra da su bili najbolja jedinica.</s><s>Napomenuo je da je većina stranih boraca napustila BiH nakon te večere.</s><s>Optužnica tereti Mahmuljina da kao komandant Trećeg korpusa, u čijem je sastavu djelovao i odred "El mudžahedin", nije ništa preduzeo da spriječi zločin pripadnika tog odreda nad ratnim zarobljenicima i srpskim civilima tokom vojne akcije na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Prema optužnici, pripadnici odreda "El mudžahedin" su od 11. do 29. septembra 1995. godine ubili 52 ratna zarobljenika.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 3. juli. http://89.111.245.19/novosti/695535/svjedok-odred--mudzahedin-93-dana-izvidjao-kotu-na-paljeniku.htm</s>
<s>Svjedok na suđenju Mahmuljinu: Arapin mi je ponudio da zakoljem jednog četnika</s><s>Sreda, 07 jun 2017</s><s>07.06.2017 12:40 \| Srna \| Glas Srpske Sarajevo - Zaštićeni svjedok Tužilaštva BiH "S13" rekao je danas na suđenju komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu da je prilikom posjete kampu odreda "El mudžahedin" vidio četrdesetak zarobljenih srpskih vojnika, a da mu je "jedan Arapin ponudio da zakolje četnika, kako bi osvetio smrt sina".</s><s>Ovaj svjedok, bivši pripadnik Civilne zaštite u Zavidovićima, pojasnio je da je na dvanaestom kilometru, gdje je bio smješten logor odreda "El Mudžahedin", otišao sa Sinanom Aličićem, jer su čuli da tamo ima zarobljenih pripadnika Vojske Republike Srpske, pa sa htjeli da ih vide i pitaju znaju li ko im je ubio sinove i zašto.</s><s>"Kada smo došli tamo nismo zatekli nikoga od naših vojnika, već samo neke bradate Arape, koji nas prvo nisu htjeli pustiti, ali kada smo im objasnili da smo očevi šehida onda su nam dozvolili da prođemo", rekao je zaštićeni svjedok.</s><s>On je rekao da su tamo, osim Arapa koji na uniformama nisu imali nakave oznake, zatekli četrdesetak zarobljenih srpskih vojnika, te da su među njima prepoznali jednog mještanina iz Zavidovića - Mitra Jovića, koji nije bio pripadnik Vojske Republike Srpske.</s><s>"Insistirao sam da odmah idemo odatle, a na izlazu mi je jedan od njih ponudio da zakoljem jednog četnika, što ja nisam prihvatio", rekao je svjedok "S13", dodavši da mu nije jasno da li je taj Arapin to mislio ozbiljno.</s><s>Drugi svjedok Tužilaštva, bivši glavni medicinar ratne bolnice u Zavidovićima Sinan Aličić potvrdio je da je sa svjedokom "S13" u avgustu ili septembru 1995. godine išao u logor odreda "El mudžahedin", te da je tamo osim Arapa zatekao, po njegovoj procjeni, tridesetak srpskih vojnika, koji su sjedili na livadi.</s><s>"Vidjeli smo vojnike u uniformama JNA koji su bili u jadnom stanju", posvjedočio je Aličić.</s><s>On je dodao da među zarobljenicima nije nikoga prepoznao, ali da mu je "S13" rekao da je tamo vidio Mitra Jovića, koji je radio u prodavnici namještaja u Zavidovićima.</s><s>Na pitanje odbrane da li su vidjeli da je neko maltretirao zarobljene srpske vojnike, oba svedoka su odgovorila da, osim jedne žene koja je galamila na njih jer su joj dva sina ubijena, za vrijeme svog boravka u logoru nisu vidjeli da je to neko činio.</s><s>Optužnica tereti Mahmuljina da kao komandant Trećeg korpusa, u čijem je sastavu djelovao i odred "El mudžahedin", ništa nije preduzeo da spriječi zločin pripadnika ovog odreda nad ratnim zarobljenicima i srpskim civilima tokom vojne akcije na širem području Zavidovića i Vozuće 1995. godine.</s><s>Nastavak suđenja zakazan je za 14. juni. http://www.glassrpske.com/novosti/vijesti_dana/Svj-je-ponudio-da-zakoljem-jednog-cetnika/238491.html</s>
<s>08. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Komentarišući stvaranje zajedničke komande Hrvatske vojske, HVO i muslimanske vojske, predsjednik Narodne Skupštine Republike Srpske, mr MOMČILO KRAJIŠNIK, danas je izjavio da će »srpski narod zapadno od Drine spremno dočekati završnu bitku protiv neprijatelja«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 09. 03. 1995.</s><s>09. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Komandant muslimanske vojske general RASIM DELIĆ izjavio je sinoć da je dogovor o vojnoj saradnji Hrvatske i bivše BiH, postignut 6. marta u Zagrebu »zajednički front protiv Srba«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 03. 1995. 10. 03. 1995.</s><s>VAŠINGTON SAD su i dalje protiv ukidanja medjunarodnih sankcija nametnutih Jugoslaviji i smatraju da njihovo potpuno ukidanje mora da bude vezano za više uslova, uključujući situaciju na Kosovu, izjavio je juče u američkom Kongresu pomoćnik državnog sekretara RIČARD HOLBRUK.</s><s>»Mi nikada nismo htjeli da razgovaramo o okončanju sankcija nego o njihovoj suspenziji, sa istovremenim održavanjem sankcionog režima koji bi se ponovo primjenio ako zatreba«, rekao je on.</s><s>Amerika je pristala na ograničenu suspenziju sankcija pošto je predsjednik Srbije SLOBODAN MILOŠEVIĆ, kako je HOLBRUK rekao »NAVODNO zatvorio granicu Srbije s Bosnom i prihvatio međunarodne posmatrače medju kojima ima znatan broj Amerikanaca.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 11. i 12. 03. 1995. 12. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Komanda Sarajevsko-romanijskog korpusa srpske Vojske oštro je reagovala povodom jučerašnjeg mučkog ubistva dvije djevojčice u srpskom naselju Grbavica od snajperskih hitaca.</s><s>»Djevojčice su ubijene snajperskim hicima muslimanskih krvoloka iz pravca hotela »BRISTOL«, sa desne obale Miljacke« - navodi informativna služba Sarajevsko-romanijskog korpusa, ocjenjujući da dejstvima po svim linijama srpske odbrane u sarajevskom regionu Muslimani iznova DIŽU RATNE TENZIJE.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 13. 03. 1995.</s><s>14. 03. 1995.</s><s>HAMBURG Rat je SARAJEVO i njegov multikonfesionalni karakter u potpunosti izmjenio, a islamski običaji u gradu postaju sve značajniji faktor svakodnevnog života, ocjenjuje u poslednjem broju njemački časopis »FOKUS«.</s><s>List tvrdi da Srbi i Hrvati, koji su ostali u gradu, kao i umjereni muslimanski krugovi najviše strahuju od »radikalnih nacionalista SDA«, koji smjeraju da u bivšoj BiH zavedu jednopartijsku vladavinu pod muslimanskom dominacijom, navodi »FOKUS«.</s><s>IZVOR: »GLAS SRPSKI« od 15. 03. 1995. 16. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Komandant muslimanske vojske RASIM DELIĆ najavio je danas da će Muslimani, nakon isteka Sporazuma o četveromjesečnom prekidu neprijateljstava, krenuti u novu ofanzivu.</s><s>»Realno je očekivati da se rat nastavi i naša armija je pripremljena za takav razvoj dogadjaja«, rekao je DELIĆ.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 17. 03. 1995. 20. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Pozivajući se na izvještaje svojih posmatrača, predstavnici UN u Sarajevu saopštili su da se od jutros vode borbe na tri fronta u Bosni – u Posavskom koridoru, u blizini Tuzle, i u okolini Travnika.</s><s>Kako javljaju agencije, to su najžešće borbe od kada su predstavnici tzv. bosanske i armije bosanskih Srba potpisali četveromjesečno primirje koje ističe 1. maja.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1995.</s><s>20. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Informativna služba Glavnog štaba VRS saopštila je danas da su u ranim jutarnjim časovima Muslimani počeli žestoku ofanzivu na srpske odbrambene položaje na majevičkom i vlašićkom dijelu fronta, ali da srpski borci čvrsto drže sve linije fronta.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 03. 1995.</s><s>21. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Predsjednik muslimanske vlade HARIS SILAJDžIĆ izjavio je danas u Zagrebu da je totalni rat jedina alternativa neuspjehu međunarodnih mirovnih planova za bivšu BiH, javio je muslimanski radio u Sarajevu.</s><s>Odbacujući sve mirovne inicijative, SILAJDžIĆ je, nakon razgovora s hrvatskim premijerom NIKICOM VALETIĆEM, pozvao muslimanski narod na »opšti rat« protiv Srba iz bivše BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 22. 03. 1995. 21. 03. 1995.</s><s>NjUJORK Više od mjesec dana prije njegovog isteka, Muslimani u Bosni su, izgleda, definitivno prekinuli primirje koje je stupilo na snagu 1. januara, piše danas »NjUJORK TAJMS«.</s><s>Međutim, »bez obzira na ishod ofanzive, izgleda izvjesno da će se bosanski rat protegnuti na četvrtu godinu«, ocjenjuje »TAJMS«.</s><s>27. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Predsjednik RS dr RADOVAN KARADžIĆ uputio je noćas pismo generalnom sekretaru UN BUTROSU GALIJU, predsjednicima SAD, RUSIJE i FRANCUSKE – BILU KLINTONU, BORISU JELjCINU i FRANSOA MITERANU, te premijeru britanske vlade DžONU MEJDžORU u kojem ih poziva da iskoriste svoj autoritet i zaustave muslimansku ofanzivu na RS.</s><s>»Tražimo od Vas, ekselencije, da primjenite Vaš uticaj zaustavite muslimanske ofanzive i osigurate da se muslimanske snage povuku na linije od 23. decembra 1994. godine, kada je uz posredovanje bivšeg američkog predsjednika DžIMIJA KARTERA, potpisan Sporazum o prekidu neprijateljstava«, stoji u pismu koje je SRNI dostavljeno posredstvom BIROA za pres-kontakte RS.</s><s>Predsjednik KARADžIĆ napominje da su Muslimani započinjući veliku proljećnu ofanzivu, prekršili ne samo Sporazum o prekidu neprijateljstava već i sve rezolucije Savjeta bezbijednosti UN kao i sve dosadašnje sporazume.</s><s>Naglašavajući da će, ukoliko Muslimani ne odustanu od ratne opcije izbiti veliki rat predsjednik KARADžIĆ upozorava da će Srbi biti prinudjeni da se brane svim raspoloživim sredstvima i osiguraju da njihova država bude odbranjena i priznata.</s><s>»Moramo Vam reći da nikada nećemo prihvatiti ponižavajuće rješenje ili poraz, pa makar se borili desetinama godina.</s><s>Samo Vi, ekselencije, budući da budućnost regije zavisi od Vas, možete dovesti do pravednog i mirnog rješenja.</s><s>Alternativa tome je opšti konflikt na Balkanu«, upozorava se u pismu predsjednika Karadžića.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 03. 1995. 28. 03. 1995.</s><s>NŠATEL Najstariji dnevnik na francuskom jeziku, »EKSPRES« iz NŠATELA u Švajcarskoj, kroz pero istoričara DIMITRIJA ANALISA JELINA, bavi se ratom u bivšoj BiH navodeći sredstva informisanja kao glavne krivce za pojavu »antisrpstva«.</s><s>»Krivo obavještavanje – jedna od bolesti ovog vijeka, hranilaca, sredstava informisanja i krizi, okoristila se moralnom, intelektualnom i ideološkom zbunjenošću Evrope oživljavajući mržnje i rasizme medju kojima je i antisrpstvo« - konstatuje se u članku pod naslovom »istina ima jednog velikog saveznika – vrijeme.«</s><s>Amerikanci podržavaju stvaranje proislamske države u bivšoj Bosni, uravnotežavajući svoju proizraelsku politiku.</s><s>Na taj način oni preustrojavaju svjetsku strategiju i otvaraju sebi nova tržišta s više od milijardu Muslimana« - piše »EKSPRES«.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 29. 03. 1995. 29. 03. 1995.</s><s>SARAJEVO Specijalni izaslanik generalnog sekretara UN JASUŠI AKAŠI osudio je muslimansku vladu u Sarajevu zbog kršenja prekida vatre u bivšoj BiH, optužujući je za odsustvo saradnje.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 30. 03. 1995.</s>
<s>Brojna reagovanja na presudu Mahmuljinu - Kazna nije adekvatna počinjenom krivičnom djelu</s><s>Petak, 29 april 2022</s>
<s>Postupak protiv Spahića ključna dokumentacija iz Turske</s><s>Petak, 12 mart 2021</s><s>11.03.2021 \| Glas Srpske \| Srna SARAJEVO - Tužilac Dubravko Čampara zatražio je određivanje pritvora Begzadu Spahiću kojeg terete za pripadništvo terorističkoj "Islamskoj državi", a na ročištu u Sudu BiH je predočio da se čeka dokumentacija iz Turske da bi se utvrdilo da li je osumnjičnom suđeno u toj zemlji za isto krivično djelo.</s><s>Čampara je zatražio određivanje pritvora za Spahića zbog opasnosti od bjekstva i ponavljanja djela.</s><s>On je juče na ročištu rekao da je podnio zahtjev Interpolu da dobije dokumentaciju iz Turske o njegovoj kaznenoj evidenciji u toj državi, jer Spahić tvrdi da je u Turskoj osuđen za isto krivično djelo za koje ga Tužilaštvo BiH sumnjiči.</s><s>"Ono što mi imamo nije ono što Spahić tvrdi.</s><s>Prema našim obavještajnim podacima, on je u Turskoj pokušao izvršiti teroristički akt i za to je osuđen na četiri godine i dva mjeseca.</s><s>Spahić tvrdi da je za to djelo oslobođen, te da je osuđen za pripadništvo terorističkoj organizaciji", objasnio je Čampara.</s><s>Ukoliko Spahićeve tvrdnje dokaže presuda iz Turske, Čampara je rekao da mu se ne može dva puta suditi za isto krivično djelo, a ako bude suprotno, u BiH će biti procesuiran za djelo za koje ga sumnjiči Tužilaštvo BiH, prenosi Birn.</s><s>Spahić je rekao da želi da se pribavi dokumentacija iz Turske, gdje je, kako tvrdi, 2017. osuđen na četiri godine i dva mjeseca za prisustvo u Siriji i pridruživanje terorističkoj "Islamskoj državi".</s><s>Obrazlažući prijedlog za određivanje pritvora, Čampara je rekao da je Spahić u dva navrata odlazio u Siriju i da je tamo boravio do 2017.</s><s>Spahićev branilac Senad Dupovac predložio je da se njegovom klijentu odredi kućni pritvor, te naglasio da je i za odbranu i Tužilaštvo nesporno da je Spahić od 2013. do 2017. bio u Siriji, a od od 2017. do 2021. u zatvoru u Kilisu u Turskoj.</s><s>"Dilema je za koje djelo je osuđen na četiri godine i dva mjeseca i za koje je izdržao tri godine i osam mjeseci", dodao je Dupovac, koji smatra da bi mjera kućnog pritvora bila adekvatna za njegovog branjenika.</s><s>On je naglasio da opasnost od bjekstva ne postoji, te da su pojačane granične kontrole i zbog epidemioloških mjera i migranata, kao i da je nemoguće da se vrati ili ponovi krivično djelo jer je "Islamska država" vojnički poražena.</s><s>Spahić je uhapšen 9. marta po nalogu Tužilaštva zbog sumnje za organizovanje terorističke grupe u vezi s krivičnim djelom terorizma.</s><s>Tužilaštvo BiH ga sumnjiči da je 2013. godine u dva navrata iz BiH odlazio na ratište u Siriju, gdje se priključio formacijama terorističke "Islamske države".</s><s>Iz Tužilaštva BiH je ranije saopšteno da je tokom 2017. godine bio uhapšen u Turskoj, nakon čega je 11. februara ove godine izručen BiH i uhapšen po potjernici Opštinskog suda u Zenici, koja je bila raspisana protiv njega zbog drugih krivičnih djela.</s><s>Sud će odluku po prijedlogu Tužilaštva za određivanje pritvora donijeti naknadno. https://www.glassrpske.com/cir/drustvo/vijesti/postiv-spahica-kljucna-dokumentacija-iz-turske/353660</s>
<s>06/03/2019 \| RTRS \| Izvor: SRNA Među 150 pripadnika terorističke organizacije Islamska država iz Baguza, posljednjeg utočišta ove džihadističke grupe u istočnoj Siriji, koji su se protekla dva dana predali sirijskim snagama koje podržava SAD, nalazi se i Edvin Babić zvani Osman iz Sarajeva. - Riječ je o državljaninu BiH od ranije poznatom pripadniku te terorističke organizacije, koji je prema nekim ranijim informacijama radio za medije pod kontrolom Islamske države - piše Dnevni list.</s><s>Babić je slučajno identifikovan prilikom predaje, jer ga je fotografisao fotoreporter novinske agencije AFP, pa je slika njegove predaje obišla svijet.</s><s>On se i ranije pojavljivao na raznim popisima džihadista sa Balkana, ali njegova konkretna uloga, kao ni tačna lokacija gdje se nalazi nisu nikada do kraja razjašnjeni.</s><s>Poznato je da se Babić nalazio na listi osoba za kojima je Interpol raspisao potjernice zbog povezanosti sa terorizmom.</s><s>Na listama se nalazilo 90 potjernica za građanima BiH u vezi sa učestvovanjem na ratištima u Siriji i Iraku.</s><s>Babić nije jedini državljanin BiH koji se predao posljednjih dana.</s><s>Pozivajući se na podatke bezbjednosnih agencija BiH, Radio Slobodna Evropa objavio je nedavno da su u toku oslobađanja posljednjih uporišta ove terorističke organizacije, osim civila - žena i djece, međunarodnoj koaliciji i kurdskim snagama predao i Emir Ališić iz Sanskog Mosta.</s><s>Ovaj militant je u Baguzu rekao da je u Siriji već šest godina, te da se najprije pridružio teroristima Al nusre. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=328808</s>
<s>Muharem Dunić optužen zbog ratovanja za Islamsku državu</s><s>Četvrtak, 11 jun 2020</s>
<s>Na lokalitetu kasarne „Viktor Bubanj“ nisu pronađene ljudske kosti</s><s>Sreda, 21 septembar 2016</s><s>SARAJEVO, 21.</s><s>SEPTEMBRA /SRNA/ - Tokom ekshumacije u krugu Suda i Tužilaštva BiH u Sarajevu, nekadašnjoj kasarni "Viktor Bubanj" koja je tokom rata bila logor za Srbe, vještak sudske medicine je na licu mjesta utvrdio da pronađene kosti nisu ljudske, izjavila je Srni portparol Instituta za nestala lica BiH Lejla Čengić.</s><s>Čengićeva je potvrdila da je tokom eksumacije, koja je juče i okončana, pretražen taj lokalitet, da je na nekim mjestima bagerima kopano i do dubine od oko tri metra, ali da ljudski posmrtni ostaci nisu pronađeni.</s><s>"Ovo je rađeno na zahtjev Tužilaštva BiH i za sada Institut nema nikakvu informaciju da ćemo vršiti dalju pretragu.</s><s>To je juče završeno.</s><s>Svaku informaciju koju dobijemo ili bilo kakvu sumnju da postoje posmrtni ostaci mi ćemo provjeriti", rekla je Čengićeva.</s><s>Predsjednik Saveza logoraša Republike Srpske Branislav Dukić izjavio je juče da je u bivšoj kasarni "Viktor Bubanj" u Sarajevu ubijeno više od 70 srpskih civila, od kojih se za 40 još traga.</s><s>On je dodao da su od 70 ubijenih, ekshumacijom na Kazanima pronađeni posmrtni ostaci 30 srpskih civila.</s><s>Dukić kaže da Savez logoraša Republike Srpske raspolaže podacima da je kroz kasarnu "Viktor Bubanj" u proteklom ratu prošlo više od 5.000 uglavnom srpskih civila.</s><s>Član Kolegijuma direktora Instituta za nestala lica BiH Milutin Mišić rekao je da se pretpostavlja da bi na ovoj lokaciji mogli biti posmrtni ostaci čak 18 lica.</s><s>Predsjednik Udruženja porodica nestalih lica Sarajevsko-romanijske regije Milan Mandić rekao je juče da je uvjeren da na ovoj lokaciji ima posmrtnih ostataka srpskih žrtava torture u ovom kazamatu, navodeći da postoji mogućnost da su nakon Dejtonskog sporazuma prenošeni na druge lokacije.</s><s>On je naveo da je informacije dobio od dva očevica, od kojih je jedan preživio torture u ovom logoru. http://www.srna.rs/novosti/434964/na-lokalitetu-kae-viktor-bubanj-nisu-pronadjene-ljudske-kosti-.htm</s>
<s>Tema dana \| 5. jul 2011. \| 19:03 HAG/BEOGRAD – Odbijanje da se izjasni o optužnici, traženje advokata Miloša Šaljića i Aleksandra Mezajeva i oštre i direktne replike predsedavajućem sudskog veća Alfonsu Oriju, što je rezultiralo udaljavanjem iz sudnice generala Ratka Mladića, po izveštajima stranih medija, stvorilo je paniku u Tribunalu i označilo da je bivši komandant Vojske RS dobio prvu rundu u ovom procesu.</s><s>Zapadni mediji priznaju da je general pokazao zavidnu mentalnu snagu i da je i te kako svestan situacije, te je spreman da se brani.</s><s>Engleski dnevni listovi na nekoliko mesta pominju „agresivan“ nastup ratnog komandanta Vojske RS, ali ističu i vidnu nervozu i nemoć koje je ispoljio sudija Alfonso Ori.</s><s>„Sudija Ori je izgledao kao dete koje neće više da se igra jer ga je suparnik iznervirao i onda on demonstrativno napušta igralište.</s><s>Umesto da napusti sudnicu zbog nemogućnosti da ročište privede kraju, on je naredio da Mladića izbace iz sudnice što je indirektno priznavanje poraza“, stoji na portalu „Vorld njuz“.</s><s>Izvori „Pravde“ iz Haga kažu da je Mladićev nastup u ponedeljak poslepodne izazvao pravu paniku u Tribunalu i gomile sastanaka iza zatvorenih vrata, jer ovakav razvoj događaja u suđenju „najtraženijem optuženiku“ niko nije očekivao.</s><s>Porodični advokat Ratka Mladića, Miloš Šaljić smatra da je general svojim stavom jasno pokazao da neće ubuduće dozvoljavati da Tribunal s njim radi šta hoće. – Mladiću su u sudnici bila uskraćena osnovna ljudska prava i s njim se postupalo grubo i nehumano.</s><s>Nisu mu dali da govori, stalno su ga prekidali i psihički iznurivali.</s><s>Mislim da je general ovim nastupom mnogo više dobio nego što je izgubio, jer je sada jasno da on neće dozvoliti da se sa njim postupa nekorektno – kaže Šaljić.</s><s>Kada je reč o zahtevu Mladića da ga ovaj advokat zastupa pred Tribunalom i nedobijanju dozvole iz Haga zbog nedovoljnog poznavanja engleskog jezika, advokat Šaljić misli da jezik nije glavni problem i ističe da će bez obzira na sve on svakako biti u generalovom timu za odbranu. – Znanje engleskog nije presudno jer je Hag i ranije pravio ustupke po ovom pitanju, ako su to želeli, naravno.</s><s>U svakom slučaju, koga god odrede za zastupnika, ja ću biti deo tima za odbranu, jer general ima veliko poverenje u mene što je posledica našeg tridesetogodišnjeg prijateljstva.</s><s>Očekujem da kada se imenuju branioci, tada krene i statusna konferencija, a početak suđenja bi mogao da bude za nekih godinu i po dana – kaže Šaljić.</s><s>Klima uključena na najjače Ljiljana Bulatović, biograf i dugogodišnja prijateljica Ratka Mladića, smatra da je bivši komandant Vojske RS u sudnici demonstrirao zavidnu mentalnu snagu i da je Hag pokazao svu nemoć pred generalom. – Ta nervoza i panika kod sudskog veća pokazuju želju da se general što pre fizički uništi.</s><s>Nisu mu dali ni kapu da stavi na glavu, a verujem da je klima radila najjače direktno iznad generala koji je bolestan ne bi li mu time još više otežali situaciju.</s><s>Sudija Ori je drsko izbacio Mladića iz sudnice, ali je zato takozvanim „majkama Srebrenice“ dozvolio da budu u sudnici i svojim prisustvom i dobacivanjem iritiraju gospodina Mladića.</s><s>Haški tribunal je još jednom u ponedeljak pokazao ko je i šta je, ali je i general pokazao da je apsolutno spreman da se odupre svakoj vrsti torture koju su mu pripremili – jasna je Ljiljana Bulatović.</s><s>S. Milovanović</s>
<s>Optuženi pripadnik Islamske države odbio da se izjasni o krivici</s><s>Utorak, 30 jun 2020</s><s>30/06/2020 \| RTRS \| Izvor: SRNA Milarem Berbić, koji je optužen za pridruživanje stranim paravojnim formacijama, odbio je danas da se pred Sudom BiH izjasni o krivici.</s><s>Berbić je posredstvom branioca Almina Hrustića saopštio da ne želi da se izjasni nakon čega je Sud konstatovao da optuženi negira krivicu.</s><s>U narednom periodu Berbiću će biti zakazan početak suđenja, prenosi Birn.</s><s>Protiv njega je prošlog mjeseca podignuta optužnica koja ga tereti za terorizam zbog učešća na ratištu na strani terorističke organizacije Islamska država.</s><s>Prema optužnici, Berbić je sredinom 2014. otišao iz BiH, a tokom boravka u Siriji snimljen je i za propagandne snimke ove terorističke organizacije.</s><s>Posle sloma "Islamske države" i zarobljavanja preostalih pripadnika te terorističke organizacije, Berbić je krajem 2019. godine deportovan u BiH. https://www.rtrs.tv/vijesti/vijest.php?id=390677</s>
<s>Vještak potvrdio potpise optuženih za ubistva Srba sa Trovrha</s><s>Četvrtak, 10 mart 2016</s><s>ISTOČNO SARAJEVO, 10.</s><s>MARTA /SRNA/ - Vještak grafolog Ismet Katana potvrdio je u Okružnom sudu u Istočnom Sarajevu da se na dokumentu o preuzimanju zarobljenih Srba na Trovrhu iz Policijske stanice u Goraždu 1992. godine nalaze potpisi četvorice optuženih za učešće u njihovom ubistvu.</s><s>Nekadašnje pripadnike takozvane Armije BiH Muhameda Adžema, Omera Uglješu, Senada Halilovića i Sulju Karkelju, Okružno tužilaštvo u Istočnom Sarajevu tereti za učešće u ubistvima ratnih zarobljenika Boška i Đoke Lasice, Njegoša Ćehe, Koje Vukovića, Branislava i Budimira Todorovića, Tioslava Radovića i Ratomira Klačara.</s><s>Oni su zarobljeni u avgustu 1992. godine na brdu Trovrh kod Goražda, odvedeni u goraždansku policijsku stanicu, gdje su i ubijeni.</s><s>Iznoseći svoje stručno mišljenje, Katana je da današnjem ročištu istakao da se gotovo nikada ne može apsolutno decidno izjasniti da li je neki potpis nesporan.</s><s>Prema mišljenju do kojeg je došao na osnovu vještačenja više dokumenata optuženih lica, Katana je rekao da su Karkelja i Uglješa najvjerovatnije, a Adžem i Halilović vjerovatno potpisali ovaj sporni dokument.</s><s>On je potvrdio da predmeti njegovog vještačenja nisu bila slova pisaće mašine na tekstu ispod kojeg stoje sporni potpisi optuženih, papir na kojem je sačinjen sporni dokument, kao ni vodeni znak na papiru i pečat koji je vidio.</s><s>Katana je naveo da je u ovom predmetu uradio i vještačenje potpisa sa izvještaja službe dežurstva Policijske stanice Goražde 17. na 18. avgusta 1992. godine u periodu od 22.00 časa do 6.00 časova ujutro.</s><s>Analiza je, prema Kataninom nalazu urađenom na devet stranica, pokazala da je izvještaj vjerovatno potpisao dežurni policajac Adil Mujezinović.</s><s>Katana je objasnio da je do ovog mišljenja došao na osnovu komparacije Mujezinovićevih potpisa sa pet dokumenata iz 1992. i 1996. godine, koje su pokazale minorne razlike.</s><s>Suđenje se nastavlja 24. marta ulaganjem materijalnih dokaza Okružnog tužilaštva. http://www.srna.rs/novosti/383499/vjestak-potvrdio-potpise-optuzenih-za-ubistva-srba-sa-trovrha.htm</s>
<s>02. 06. 1992.</s><s>BEOGRAD (Tanjug) Gospoda Nenad Kecmanović i Mirko Pejanović su izabrani privatno u potaji, i postali su privatni Srbi Alije Izetbegovića, izjavio je danas dr Radovan Karadžić.</s><s>U saopštenju koje prenosi SRNA Karadžić se oglasio povodom izbora Kecmanovića i Pejanovića, u kako je rekao bivše Predsjedništvo BiH.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 02. 06. 1992.</s><s>09. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO Nakon jučerašnjeg najtežeg ratnog dana, u Sarajevu noć je protekla dosta mirno.</s><s>Zaraćene strane su juče koristile sva raspoloživa oružja.</s><s>Gorjelo je i tutnjalo na sve strane.</s><s>Grad je ponovo gorio.</s><s>Prema nezvaničnim podacima poginulo je 20, a ranjeno je oko 300 ljudi.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 06. 1992. 09. 06. 1992.</s><s>UJEDINjENE NACIJE (Tanjug) Savjet bezbjednosti Ujedinjenih nacija proširio je noćas, po jugoslovenskom vremenu, mandat UNPROFOR-a i na Bosnu i Hercegovinu i naložio generalnom sekretaru da počne sa raspoređivanjem vojnih posmatrača onako kako je to predviđeno u svom posljednjem izvještaju o situaciji u BiH, u pogledu otvaranja sarajevskog aerodroma za korišćenje u humanitarne svrhe.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 10. 06. 1992. 11. 06. 1992.</s><s>BEOGRAD Telefonske veze sa BiH od jutros su u potpunom prekidu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 12. 06. 1992.</s><s>15. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO U zgradi UNPROFOR-a u Sarajevu danas je poslije podne, pod pokroviteljstvom Ujedinjenih nacija, postignuto primirje, koje stupa na snagu 15. juna u 6 sati ujutru.</s><s>Primirje su u ime TO BiH lojalne Aliji Izetbegoviću, potpisali pukovnik HASAN EFENDIĆ, a u ime srpskih snaga dr NIKOLA KOLjEVIĆ.</s><s>Ovim primirjem otvaraju se mogućnosti za nastavak rada eksperata Ujedinjenih nacija na deblokadi sarajevskog aerodroma.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 16. 06. 1992. 20. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO Da Evropska zajednica nije prerano priznala nezavisnost BiH i da odmah nakon toga Izetbegović nije proglasio opštu mobilizaciju (04. aprila), čime je i faktički objavljen rat Srbima u BiH, razaranja Sarajeva ne bi ni bilo – izjavio je sinoć kako javlja SRNA, predsjednik Predsjedništva Srpske Republike BiH dr Radovan Karadžić.</s><s>20. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjedništvo BiH donijelo je na današnjoj sjednici odluku o zavođenju ratnog stanja u ovoj bivšoj jugoslovenskoj republici u kojoj faktički ratno stanje traje gotovo dva i po mjeseca.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 21. 06. 1992. 22. 06. 1992.</s><s>PARIZ (AFP) Predsjednik Predsjedništva BiH Alija Izetbegović izjavio je francuskom radiju da bi dao prioritet pregovorima ako bi, kako je rekao, »mogli pregovorima postići ono što želimo da vojno postignemo«.</s><s>Izetbegović je, takođe rekao, da je nedavni dogovor potpisan pod okriljem UN »dogovor ograničenog dometa i odnosi se na grad Sarajevo«.</s><s>Naš je problem kompletna BiH, rekao je Izetbegović.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 23. 06. 1992.</s><s>24. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO U Predsjedništvu Srpske Republike BiH danas je održan sastanak iza zatvorenih vrata između dr Radovana Karadžića i načelnika štaba UNPROFOR-a generala Mekenzija, oko definisanja tehničkih detalja otvaranja aerodroma u Sarajevu, javlja Srpska novinska agencija SRNA.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 25. 06. 1992. 26. 06. 1992.</s><s>SARAJEVO Predsjednik Srpske Republike BiH Radovan Karadžić, saopštio je danas da je rukovodstvo te republike naložilo da se odmah obustave sva artiljerijska dejstva po Sarajevu.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 06. 1992. 26. 06. 1992.</s><s>LONDON (Tanjug) SAD su odlučile da izvedu veliku operaciju doturanja humanitarne pomoći Sarajevu.</s><s>Britanski zvaničnici su danas potvrdili informacije da je jedna desantna divizija američke armije stavljena u stanje pripravnosti.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 27. 06. 1992. 27. 06. 1992.</s><s>LONDON (Tanjug) Ukoliko dođe do strane vojne intervencije oko Sarajeva Bosna će se pretvoriti u novi Vijetnam.</s><s>Ovdje se vodi ne ideološki, već građanski rat i mi ćemo se braniti – izjavio je sinoć na glavnom dnevniku TV Bi-Bi-Si-ja Radovan Karadžić, lider bosanskih Srba.</s><s>IZVOR: »GLAS« od 28. 06. 1992.</s>
<s>Tužilaštvo BiH izdalo naredbu o neprovođenju istrage protiv Džaferovića</s><s>Petak, 13 mart 2015</s>
<s>Ganić dva sata pričao kako su ubijani vojnici Tužioci Tužilaštva BiH saslušali su juče u Sarajevu bivšeg člana Predsedništva BiH Ejupa Ganića zbog ratnog zločina u Dobrovoljačkoj ulici 3. maja 1992. godine.</s><s>Kako su Pressu RS potvrdili izvori iz Tužilaštva BiH, istraga u predmetu „Dobrovoljačka", koji se odnosi zločine koji su u Sarajevu počinjeni 2. i 3. maja 1992. godine u napadima na jedinice i objekte JNA i na vojnu kolonu u Dobrovoljačkoj, privodi se kraju i uskoro se može očekivati i konačna odluka filipinskog tužioca Džuda Romana, koji vodi ovaj predmet.</s><s>Nije mu bilo do smeha</s><s>Naš sagovornik kaže da Ganić u ovom predmetu ima status osumnjičenog i da je Tužilaštvo BiH došlo u posed stenograma sa sednica Predsedništva BiH od 3. i 4. maja 1992. iz kojih se jasno vidi da je upravo Ganić, uprkos dogovoru čiji je garant bio Alija Izetbegović, odobrio napad na kolonu JNA u Dobrovoljačkoj.</s><s>Ganić se juče pre podne, zajedno sa svojim advokatom, pojavio pred zgradom Tužilaštva BiH.</s><s>Novinarima je poručio da će u Tužilaštvu popiti kafu, ali je nakon skoro dva časa ispitivanja izašao nervozan. - Pričao sam o tome kako se 2. i 3. maja 1992. godine branila BiH - rekao je Ganić u prolazu, ne želeći da odgovara na brojna novinarska pitanja.</s><s>Naši sagovornici iz Tužilaštva BiH potvrdili su nam da je Ganić u poslednjih nekoliko meseci više puta pozivan na saslušanje u vezi sa slučajem „Dobrovoljačka", baš kao i njegov kolega iz Predsedništva BiH Stjepan Kljujić, general Jovan Divjak i komandanti vojnih i paravojnih jedinica Zaim Backović Zagi i Hasan Efendić. - Svi su se uredno odazvali na pozive Tužilaštva BiH, osim Zaima Backovića.</s><s>Zbog toga je 4. novembra, po nalogu Tužilaštva, Sipa i preduzela akciju u kojoj je pretresla Backovićev stan i uručila mu poziv za saslušanje - precizirao je naš izvor iz Tužilaštva BiH.</s><s>Portparol Tužilaštva BiH Selma Hećimović potvrdila je za Press RS da je Ejup Ganić juče dao izjavu.</s><s>Ona, međutim, nije želela da kaže ništa više bez konsultacija s tužiocem koji vodi istragu.</s><s>Do zaključenja ovog teksta nije nam stigao zvaničan odgovor u kom je svojstvu Ganić juče saslušavan u Tužilaštvu BiH.</s><s>Inače, Ganića i Backovića, kao glavne krivce za masakr u Dobrovoljačkoj, svojevremeno je označio i bivši ministar policije Alija Delimustafić.</s><s>On je istražnim organima u Beogradu potvrdio da je naredba za napad na kolonu JNA stigla iz Predsedništva BiH. - Akciju je vodio Zaim Backović Zagi, pomoćnik komandanta Teritorijalne odbrane BiH.</s><s>On je koordinisao naredbe iz Predsedništva BiH preko toki-voki uređaja.</s><s>Dok je trajala akcija u Dobrovoljačkoj, u kancelariji u Predsedništvu BiH Backović je sedeo sa Ejupom Ganićem, Stjepanom Kljujićem i komandantom TO BiH Hasanom Efendićem - izjavio je Delimustafić.</s><s>Poternice Srbije</s><s>Prema Delimustafićevom svedočenju, u napad na kolonu JNA u Dobrovoljačkoj ulici direktno su bili uključeni i komandant vojne policije Kerim Lončarević i Emin Švrakić, komandant paravojne jedinice „Zelene beretke", koja je bila uključena u sastav TO BiH.</s><s>Protiv svih pomenutih beogradsko tužilaštvo raspisalo je poternicu.</s><s>Po poternici su prošle godine u Londonu, a ove u Beču, uhapšeni Ejup Ganić i Jovan Divjak.</s><s>Iako je Srbija tražila njihovo izručenje, obojica su puštena na slobodu i vraćena u BiH.</s><s>U napadima na vojnike i objekte JNA u Sarajevu 2. i 3. maja, uključujući i napad na kolonu JNA u Dobrovoljačkoj, ubijena su 42, ranjena 73, a zarobljeno 215 vojnika, oficira i civilnih lica na službi u bivšoj JNA.</s><s>Bez principa: Pritisak na Tužilaštvo BiH</s><s>Ubistvo vojnika JNA legitimno</s><s>Naš izvor iz Tužilaštva BiH upozorio je i na činjenicu da postupajući tužilac u slučaju „Dobrovoljačka" radi pod velikim pritiskom međunarodnih zvaničnika, koji smatraju da je Haški tribunal stavio tačku na ovaj predmet ocenom da je kolona JNA bila legitimna vojna meta. - Postoje i podele unutar tužilačkog tima koji radi na ovom predmetu.</s><s>Ipak, tužilac Romano je odlučan da što je moguće pre okonča istragu - naglasio je naš izvor.</s><s>Kao vid pritiska na tužioce koji rade na ovom slučaju može se uzeti i jučerašnja izjava Stivena Rapa, američkog ambasadora za ratne zločine.</s><s>On je sarajevskim medijima izjavio da bi Srbija trebalo da prepusti BiH slučaj „Dobrovoljačka". - Ako je negde ubijen vojnik, to ne mora automatski značiti da je to zločin - poručio je Rap posle razgovora sa predsednicom Suda BiH Meddžidom Kreso i v. d. glavnog tužioca BiH Jadrankom Lokmić Misiračom.</s>
<s>Novi detalji u slučaju bivšeg komandanta Trećeg korpusa tzv. Armije BiH otkrivaju i novu pozadinu:</s><s>SARAJEVO - Apelaciono vijeće Suda BiH poništilo je presudu bivšem komandantu Trećeg korpusa takozvane Armije BiH Sakibu Mahmuljinu, jer su navodno uočeni propusti u prvostepenoj presudi, a koji se, kako se navodi u ovoj odluci vijeća, odnose “na činjenice kojima se dokazuje znanje i svijest optuženog o pripremi krivičnih djela iz tačke 2. osuđujućeg dijela presude”.</s><s>Istakli su ovo za “Glas Srpske” iz Tužilaštva BiH, pojašnjavajući da je u otpravku presude koju su dobili od Suda BiH, a nakon što je Mahmuljinu poništena presuda, navedeno kako je zbog tih “propusta činjenično stanje ostalo pogrešno i nepotpuno utvrđeno” te da je “neophodno ove odlučne činjenice utvrditi na pravilan način u pretresu pred vijećem Apelacionog odjeljenja”.</s><s>Iz Tužilaštva su poručili da su spremni za dokazivanje krivice optuženog i u ovom pretresu, ne navodeći pri tom u svom pisanom odgovoru da li je u žalbenom postupku uopšte razmatran njihov zahtjev da se Mahmuljinu, umjesto deset godina, koliko je bio osuđen u prvostepenom postupku, poveća kazna na 20 godina.</s><s>A šta uopšte sadrži pomenuta tačka 2. prvostepene presude Mahmuljinu, a zbog koje je vijeće poništilo ovu presudu?</s><s>U njoj je navedeno da optuženi Mahmuljin “nije preduzeo nužne i razumne mjere da spriječi počinjenje krivičnih djela ubistva i nečovječnog postupanja, jer je znao da se njemu podređeni pripadnici odreda “El mudžahedin” spremaju da učine takva krivična djela” na prostorima Vozuće i Ozrena tokom 1995. godine, ali i da je “propustio da preduzme nužne i razumne mjere” da se kazne počinioci ovih zločina, iako je znao da iza njih stoje njemu podređeni pripadnici pomenutog odreda.</s><s>Za direktora Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica RS, Milorada Kojića, radi se o suptilnom i podlom načinu da se dođe do oslobađajuće presude za Mahmuljina.</s><s>- Mislim da je on u ovom slučaju samo sredstvo kako bi se zaštitio aktuelni bošnjački član Predsjedništva BiH Šefik Džaferović i zataškala njegova ratna uloga u ovim zločinima, jer je on u tom kritičnom periodu bio načelnik Centra službi bezbjednosti u Zenici.</s><s>On nije mogao da ne zna za sve ove zločine, a nije preduzeo ništa.</s><s>Kada bi se potvrdila kazna Mahmuljinu, to bi automatski otvorilo i pitanje odgovornosti i drugih lica.</s><s>Znači i Džaferovića.</s><s>Zbog svega toga ne mogu se oteti utisku kako se radi o još jednom pokušaju zataškavanja zločina i zaštiti ratnih zločinaca.</s><s>Zar nije čudno da ni nakon ovoliko godina niko nije osuđen za ove zločine pa čak ni pripadnici ovog zloglasnog odreda, a koji i danas žive u nekim dijelovima BiH - kaže Kojić.</s><s>Mahmuljin je inače u prvostepenom postupku osuđen na deset godina zatvora, jer, kako je tada pojašnjeno, nije spriječio ubistva i nečovječna postupanja pripadnika odreda “El mudžahedin”, jedinice iz sastava Trećeg korpusa, kojima je bio direktno nadređen, na području Vozuće i Zavidovića.</s><s>Tužilaštvo se žalilo na visinu izrečene kazne, dok je odbrana tražila oslobađanje ili njeno ukidanje.</s><s>Apelaciono vijeće Suda BiH je u srijedu donijelo odluku da poništi prvostepenu presudu te predmet uputilo drugostepenom vijeću na dalje odlučivanje.</s><s>Film “Ljubi brata”</s><s>Kojić je podsjetio kako u dokumentarnom filmu “Ljubi brata” ima dovoljno dokaza da svi zločinci budu osuđeni na višegodišnje zatvorske kazne.</s><s>Ovo potresno dokumentarno svjedočanstvo govori o mudžahedinima iz odreda “El mudžahedin”, pristiglim iz arapskih zemalja koji su brutalno odsijecali glave srpskim vojnicima, a potom tjerali ostale srpske zarobljenike da te glave ljube.</s><s>Podsjećanja radi, o dvojcu Mahmuljin i Džaferović i njihovoj ratnoj prošlosti svojevremeno je govorio i nekadašnji potpredsjednik FBiH Mirsad Kebo .</s>
<s>Info 15:29 \| 11/11/2011 \| Izvor: SRNA Srpski general Ratko Mladić boluje od upale pluća, rekla je danas portparol Haškog tribunala Nerma Jelačić.</s><s>"Mladićevo zdravstveno stanje se popravilo od oktobra, ali on se još uvijek oporavlja.</s><s>Prima terapiju za nekoliko bolesti, od kojih neke datiraju od prije prebacivanja u tribunal", rekla je Jelačićeva.</s><s>Mladić se trebao pojaviti pred sudom u četvrtak, ali nije došao jer je bolestan.</s><s>Ranije je pretrpio nekoliko moždanih udara zbog čega mu je desna ruka paralizovana.</s><s>Sudija Alfons Ori naložio je detaljno ispitivanje Mladićevog zdravstvenog stanja, a Tribunal je odobrio zahtjev da ga naredne nedjelje pregleda tim ljekara iz Srbije.</s>
<s>Viši sud u Beogradu odbio zahtjev za izručenje BiH Osmana Osmanovića</s><s>Petak, 27 decembar 2019</s><s>decembar 26, 2019 \| Sve o Srpskoj U RATU BIO U HVO, A POTOM DIREKTOR PORESKE UPRAVE DISTRIKTA BRČKO VIŠI sud u Beogradu je odbio zahtjev Tužilaštva Bosne i Hercegovine za izručenje Osmana Osmanovića, potvrdio je njegov advokat Mirsad Crnovršanin.</s><s>Najavio je ulaganje žalbe Apelacionom sudu u Beogradu.</s><s>„Odbrana će tražiti da se ukine to rješenje i da se omogući izručenje Osmanovića“, kazao je Crnovršanin.</s><s>U žalbi će biti ukazano da je u identičnom predmetu Republika Hrvatska već tražila izručenje, a da je Apelacioni sud odlučilo da se osumnjičeni u drugom predmetu izruči pravosudnim institucijama Hrvatske.</s><s>„Nadamo se da će i u ovom slučaju postupiti isto“, dodao je Crnovršanin.</s><s>Optuženi Osman Osmanović se prije tri dana na ročištu jasno izjasnio da želi da bude izručen BiH po skraćenom postupku.</s><s>Bivši direktor Poreske uprave Brčko distrikta i bivši pripadnik HVO-a Osman Osmanović uhapšen je na Graničnom prijelazu Sremska Rača u Srbiji po potjernici iz Beograda, a zbog sumnje da je počinio ratni zločin devedesetih. http://sveosrpskoj.com/rs-i-matica/visi-sud-u-beog-odbio-zahtjev-za-izrucenje-bih-osmana-osmanovica/</s>

Subsets and Splits

No community queries yet

The top public SQL queries from the community will appear here once available.