text
stringlengths 17
1.59M
|
|---|
<s>Univerzitetski klinički centar Banja Luka Klinika za neurologiju Dvanaest beba bb 78000 Banja Luka e-mail: neurologija@blic.net</s><s>Klinički centar Univerziteta u Sarajevu Neurološka klinika Bolnička 25 71000 Sarajevo e-mail: info@kcus.ba</s> |
<s>Pripadnici Odsjeka za civilnu zaštitu i zaštitu od požara opštine Bileća izvršili su danas akciju rasčišćavanja terena u mjestu Orah u cilju formiranja zaštitnog pojasa oko manastira Dobrićevo</s><s>Načelnik opštine Bileća Veselin Vujović sa saradnicima, organizovao je danas prijem za pojedince i kolektive koji su u proteklom periodu ostvarili zapažene rezultate i na najljepši način promovisali našu opštinu.</s><s>Poštovani gradonačelniče, domaćine ove akademije i proslave, hvala na ukazanoj prilici i časti da proiznesem ovo skromno slovo u čast našeg svetitelja oca Save.</s> |
<s>Pripadnici Odsjeka za civilnu zaštitu i zaštitu od požara Opštine Bileća učestvovali su u zajedničkoj vježbi „Zaštita repetitora od šumskog požara“ kojom je završen PREP-R projekat za reagovanje u vanrednim situacijama.</s><s>U čast Vidovdana, najvećeg nacionalnog praznika srpskog naroda, SPKD “Prosvjeta” u saradnji sa osnovnim i srednjim školama, Kasarnom “Bilećki borci” i sportskim klubovima danas su u Bileći priredili kulturni i sportski program.</s><s>Pripadnici Odsjeka civilne zaštite i zaštite od požara Opštine Bileća prisustvuju danas obuci i vježbi za reagovanje u vanrednim situacijama.</s><s>Vježba koja nosi naziv – Osnovi pružanja pomoći u vanrednim situacijama na međunarodnom nivou održava se u Trebinju</s> |
<s>Sedma redovna sjednica Skupštine opštine Bileća održaće se u srijeda, 24.</s><s>Novembra 2021. godine.</s><s>Sjednica će se održati u Skupštinskoj sali opštine sa početkom u 09:00 časova.</s><s>Uz prisustvo velikog broja vjernika u selu Baljci obilježena je krsna slava hrama Svetog Arhangela Mihaila</s> |
<s>Načelnik opštine Bileća donio je odluku da se 21. septembar 2021. godine proglasi Danom žalosti na području opštine Bileća, zbog smrti naših sugrađana Miloša Vukovića i Petra Kapora, koji su tragično nastradali 19.09. 2021.godine.</s><s>Načelnik opštine Bileća, Veselin Vujović i predsjednik Skupštine opštine Bileća, Mato Vujović prisustvovali su danas proslavi povodom obilježavanja Dana opštine Nikšić.</s><s>Zbog pogoršane epidemiološke situacije obavještavamo sva pravna i fizička lica da se pridržavaju datih mjera i uputstava izdatih od strane Republičkog i Štaba za vanredne situacije opštine Bileća.</s><s>Napominjemo da će nadležni inspekcijski organi pojačati kontrole i sprovođenje mjera.</s><s>Molimo građane da se pridržavaju mjera prevencije, da izbjegavaju nepotrebne kontakte i tako pokažu odgovornost prema sebi i svojim najbližima.</s> |
<s>Startni paketi za 37 pčelara početnika podijeljeni su danas u Bileći.</s><s>Vrijednost paketa je 1800 konvertibilnih maraka, od toga aplikanti ulažu oko 400 maraka. odnosno 30% sredstava, 50% sredstava obezbjeđen je u saradnji sa Međunarodnim fondom za razvoj poljoprivrede (IFAD).</s><s>Opština Bileća učestvuje sa 20% potrebnih novčanih sredstava.</s> |
<s>Dana 04. 07. 2021. ( nedelja) biće održana licitacija za prodajusijena sa područja K.O. Bijeljani svojina opštine Bileća.</s><s>Licitacija će se...</s> |
<s>Pripadnici Teritorijalne vatrogasno- spasilačke jedinice Bileća i danas imaju pune ruke posla.</s><s>U mjestu Korita požar je buknuo prije jednog časa, ali je brzom intervencijom vatrogasaca stavljen pod kontrolu.</s><s>Požar je ugrožavao stambene i pomoćne objekte.</s><s>Opština Bileća će u narednom periodu provesti reviziju naplate zakupa poslovnih prostora i kancelarija koje su u njenom vlasništvu i...</s> |
<s>Načelnik opštine Bileća Veselin Vujović organizovao je danas prijem za ekipu istoričara koja je na kulturnoj manifestaciji vaspitno- edukativnog karaktera „Znameniti Srbi“ postigla odlične rezultate.</s><s>Opština Bileća juče je uplatila podsticaje proizvođačima mlijeka za prvih šest mjeseci tekuće godine u iznosu od 46.455.80 KM.</s><s>Pripadnici Teritorijalne vatrogasno – spasilačke jedinice Bileća su na terenu i pokušavaju da neutralizuju požar iznad sela Lađevići, prema Mekoj Grudi.</s><s>Kako nam je rekao starješina TVJ Bileća Radomir Radmilović, visoka temperatura otežava gašenje požara.</s> |
<s>Uzimajući u obzir da je pred nama nova poljoprivredna sezona u kojoj su intenzivirani radovi na čišćenju poljoprivrednih parcela, apelujemo na građane da prilikom paljenja vatre na otvorenom uzmu u obzir i vremenske i druge okolnosti koje mogu uticati na nekontrolisano širenje vatre.</s><s>Zbog teške finansijske situacije u Opštinskoj upravi Bileća , dovedena je u pitanje funkcionalnost i likvidnost naše opštine.</s> |
<s>Objavljena je lista kandidata koji ispunjavaju uslove po Javnom pozivu za novčanu pomoć socijalno ugrozenim nezaposlenim borcima Odbrambeno-otadžbinskog rata RS....</s><s>Srpsko prosvjetno i kulturno društvo “Prosvjeta” Bileća, uz blagoslov njegovog Preosveštenstva EZHP Gospodina Dimitrija, pod pokroviteljstvom opštine Bileća organizuje</s><s>Javna ustanova za predškolsko obrazovanje i vaspitanje „Budućnost“ Bileća raspisuje konkurs za prijem djece za školsku 2021/2022. godinu.</s> |
<s>Na području Bileće aktivna su dva požara.</s><s>Požar u Gornjim Mirilovićima kreće se prema naseljenom području.</s><s>Požar iznad sela Mirilovići i danas je aktivan, kaže starješina Teritorijalne vatrogasno- spasilačke jedinice Bileća Radomir Radmilović</s><s>Požar u Orahu je pod kontrolom, stabilna je cijela požarna linija, kaže načelik opštine Bileća Veselin Vujović</s> |
<s>Još jedna donacija stigla je u dječiji vrtić „Budućnost“.</s><s>Ovaj put mališane je obradovao naš sugrađanin Tomo Medan.</s><s>On je mališanima donirao stolove i stolice, u vrijednosti od 3000 KM.</s><s>Sa ovim stolovima i stolicama biće opremljen prostor nekadašnje muzičke škole.</s> |
<s>Zbog nagomilanih dugovanja na adresu Opštinske uprave Bileća svakodnevno pristižu tužbe.</s><s>Dajemo na uvid pregled presuda koje čekaju izvršenje kao i pregled tužbi koje su u proceduri</s><s>U Bileći su počeli radovi na rekonstrukciji trotoara kojim je predviđena izrada podloge, popločavanje behaton kockama, zamjena oštećenih i postavljanje...</s><s>Skupština opštine Bileća na X Redovnoj sjednici održanoj 28.03.2022. godine usvojila je svih osamnaest tačaka dnevnog reda.</s><s>Skupština je donijela odluku o imenovanju članova Opštinske izborne komisije Bileća za koju saglasnost daje Centralna izborna komisija BiH .</s> |
<s>Svetom liturgijom, svečanom litijom i lomljenjem slavskog kolača u Bileći je danas obilježen Savindan, krsna slava opštine i sabornog hrama Svetog Save.</s> |
<s>Nastavak šeste Redovne sjednice Skupštine opštine Bileća počeo je polaganjem zakletve odbornika Ujedinjene Srpske Janka Samardžića, koji je u skupštinske klupe sjeo nakon što je njegov stranački kolega Saša Radan vratio odbornički mandat.</s><s>Nastavak VI Redovne sjednice Skupštine opštine Bileća zakazan je za 15.11.2021.godine (ponedeljak ).</s><s>Sjednica će se održati u sali za sjednice sa početkom rada u 09:00 časova.</s><s>Na nastavku sjednice razmatraće se tačke Dnevnog reda usvojenog na VI Redovnoj sjednici.</s><s>I ove godine u Sečnju se održava jedna od najznačajnijih kulturnih manifestacija – „Mitrovdanski susreti“.</s> |
<s>Načelnik naše opštine sastao se danas sa predstavnicima EUFORA.</s><s>U goste je došao General Major Brice Houdet koji je rekao da je svrha današnje posjete Bileći održavanje mira i prijateljskih odnosa, što i jeste svrha EUFORA.</s><s>Opštinska Boračka organizacija Bileća obavještava porodice poginulih boraca, ratne vojne invalide, demobilisane borce VRS Odbrambeno- otadžbinskog rata 1991-1995 godine i građane Bileće da će u petak (1. oktobra) biti obilježen Dan Bilećkog ratnika.</s> |
<s>Božo Marić, predsjednik Sindikata uprave RS održao je danas sastanak sa predstavnicima Sindikata i načelnikom opštine Bileća Veselinom Vujovićem.</s><s>Na sastanku se razgovaralo o problemima koji tište našu lokalnu zajednicu i kako i na koji način ih prevazići.</s> |
<s>Danas su u Bileći gradonačelnik ruskog grada Rostova Andrej Losu i načelnik naše opštine Veselin Vujović potpisali Protokol o namjeri za bratimljenje i buduću saradnju.</s><s>Polaganjem cvijeća na spomen ploču na Ruskom groblju u Bileći počela je dvodnevna posjeta ruske delegacije našoj opštini.</s> |
<s>U okviru Svetosavskih svečanosti večeras je u Parohijskom domu u Bileći priređen prijem za predstavnike javnog, kulturnog i političkog života naše opštine.</s><s>Povodom obilježavanja Svetog Save, prvog srpskog arhiepiskopa i učitelja, krsne slave opštine Bileća, hrama Svetog Save u Bileći, škola i...</s> |
<s>Prezentacija projekta okupila je predstavnike opštinske uprave, omladinskih organizacija, javnih ustanova i organizacija čiji je zajednički cilj poboljšanje uslova života u našoj lokalnoj zajednici.</s><s>Obaještavaju se svi korisnici grant sredstava Budžeta Opštine Bileća za 2021. godinu, da su dužni dostaviti potrebnu dokumentaciju – dokaze, u vezi pravdanja utroška doznačenih sredstava.</s> |
<s>Obavještavamo Vas da će se u 2022. godini na teritoriji naše opštine nastaviti sa provođenjem Kontinuirana anketa o radnoj snazi...</s><s>Skupština opštine Bileća kao osnivač JZU „Apoteka“ Bileća na sjednici održanoj 24.11. 2021. godine, donijela je Zaključak da se izvrši...</s><s>Obavještavaju se roditelji djece koja će pohađati program “Pripreme pred polazak u školu” da su dužni dostaviti ljekarsko uvjerenje i...</s> |
<s>Načelnik naše opštine održao je sastanak sa članovima Komisije koju je imenovao Ministar energetike i rudarstva, o dodjeli koncesije za izgradnju i korišćenje više elektroenergetskih objekata na području naše opštine.</s><s>Načelnik opštine Bileća Veselin Vujović izjavio je Srni da je današnji sastanak sa premijerom Republike Srpske Radovanom Viškovićem, na koje je bilo riječi o problemima u našoj lokalnoj zajedici, bio koristan i pozitivan.</s> |
<s>Pravo na banjsku rehabilitaciju nemaju lica koja su u protekle tri godine koristila ovo pravo po projektu resornog ministarstva, kao i ratni vojni invalidi iz kategorije amputiraca i paraplegičara koji su u istom periodu banjsku rehabilitaciju koristili putem Fonda zdravstvenog osiguranja Republike Srpske.</s><s>Razvojna agencija Republike Srpske u saradnji sa Agencijom za bezbjednost hrane BiH i Opštinom Bileća, u okviru Evropske mreže preduzetništva Republike Srpske, organizuje seminar na temu „Konkurentnost u sektoru hrane Republike Srpske“.</s> |
<s>U okviru akcije kompanije Mocart “Sto terena za jednu igru”, u ponedjeljak 6. septembra u 18 časova u Ulici Vladimira Gaćinovića u Bileći, najbolja odbojkašica na svijetu Tijana Bošković će otvoriti multifunkcionalno igralište obnovljeno u njenu čast.</s> |
<s>Ministar za ljudska prava i izbjeglice u Savjetu ministara Miloš Lučić razgovarao je danas sa načelnikom opštine Bileća Veselinom Vujovićem i sveštenikom Aleksandrom Grčićem i posjetio crkvu Svetog Arhangela Mihaila, koja je od velikog istorijskog i duhovnog značaja, ne samo za Bileću, nego i cjelokupan pravoslavni narod.</s><s>Osma sjednica Koordinacionog odbora Boračkih organizacija Istočne Hercegovine održana je danas u Bileći.</s><s>Na Dnevnom redu našle su se aktuelnosti u Boračkim organizacijama kao i pitanja poboljšanja materijalnog stanja demobilisanih boraca</s><s>Deveta redovna sjednica Skupštine opštine Bileća protekla je u znaku odluke o raspisivanju Javnog oglasa za imenovanje članova Opštinske izborne komisije, kao i izboru komisije za provođenje postupka po javnom oglasu za imenovanje članova OIK-a.</s> |
<s>Trodnevna manifestacija Doncima u čast nastavljena je danas pomenom i polaganjem cvijeća na Ruskom groblju u Bileći i spomen obilježju poginulim borcima Vojske Republike Srpske u posljednjem odbrambeno- otadžbinskom ratu.</s><s>Povodom obilježavanja jubileja, 100 godina od dolaska Donskog kadetskog korpusa u Bileću, načelnik naše opštine danas je ugostio goste iz Rusije.</s> |
<s>Šesta Redovna sjednica Skupštine opštine Bileća zakazana je za četvrtak (22. jula) sa početkom od 9:00 časova.</s> |
<s>Načelnik opštine Bileća danas je ugostio predstavnike kompanije Mocart(Mozzart), koja je finansirala rekonstrukciju univerzalnog sportskog terena kod Osnovne škole „Petar II Petrović Njegoš“.</s><s>Bilećani su Tijanu dočekali na obnovljenom sportskom terenu koji je izgradila kompanija Mocart.</s><s>Ovo je prvi teren na kojem će se igrati odbojka, a koji je otvorila kompanija Mocart u okviru svoje akcije “Sto terena za jednu igru”.</s><s>Veselin Vujović, načelnik opštine Bileća, prisustvovao je ceremoniji ustoličenja mitropolita crnogorsko-primorskog Joanikija u Cetinjskom manastiru.</s> |
<s>Ovo je mjesto sa mnogo sunca, sa mirisom Mediterana, sa kamenom koji kao da “o vjekovječnosti priča dalekoj”, sa dobrodušnim, ali ljudima britkog uma, sa kvalitetnom i zdravom domaćom hranom.</s><s>Dobro došli u Bileću!</s><s>Naša Opština je oduvijek bila rasadnik uspješnih ljudi i sportista, ali i lijepih žena.</s><s>Tim povodom, načelnik naše opštine i njegov zamjenik, danas su ugostili mlade fudbalere Aleksandra Vujovića i Aleksu Dendu, kao i lijepe Bilećanke, Ivonu Šakotić i Nevenu Vujović.</s> |
<s>Načelnik opštine Bileća Veselin Vujović i njegov zamjenik Nikola Bajović prisustvuju dvodnevnom obilježavanju krsne slave Grada Bijeljine- Svetog velikomučenika Pantelejmona.</s><s>U prostorijama Male sale u zgradi opštine danas je održan radni sastanak zamjenika ambasadora Ruske federacije u BiH Alekseja Kerestedžijanca i predsjednice Rusko-srpske fondacije za kulturu i naslijeđe Natalije Šatiline sa rukovodstvom opštine Bileća</s><s>intervencijom pripadnika Teritorijalne vatrogasno – spasilačke jedinice Bileća, pripadnika Civilne zaštite i mještana sela Baljci pod kontrolu je stavljen požar na Baljačkom putu koji je buknuo danas oko 14:00 časova.</s> |
<s>Lomljenjem slavskog kolača u zgradi opštine Bileća, u prisustvu funkcionera, odbornika i radnika, počelo obilježavanje krsne slave naše opštine.</s> |
<s>ZA VRIJEME NOVOGODIŠNjIH I BOŽIĆNIH PRAZNIKA RADNICI OPŠTINSKE UPRAVE BILEĆA SU NA KOLEKTIVNOM ODMORU OD 1.1.</s><s>DO 17.1.2022.</s><s>SLUŽBE PISARNICE...</s><s>Dec 21</s><s>Skupština opštine Bileća usvojila je danas budžet za 2022. godinu u iznosu od 9.153.477 što je manje za oko milion i po maraka u odnosu na prethodni budžet.</s><s>Poreski prihodi iznose 5.033.270 KM što je za 23 odsto ili 936.900 više u odnosu na prethodnu godinu.</s><s>Neporeski prihodi iznose 3.489.667 KM i ostali su na prošlogodišnjem nivou.</s> |
<s>KONTEJNERI ZA ODJEĆU I OBUĆU, AMM - SISTEM ZA DALjINSKO OČITANjE KUPACA I UPRAVLjANjE POTROŠNjOM ELEKTRIČNE ENERGIJE, SISTEM KVALITETA, SISTEM ZAŠTITE ŽIVOTNE SREDINE, SISTEM ZAŠTITE ZDRAVLjA I BEZBJEDNOSTI NA RADU, SISTEM UPRAVLjANjA SIGURNOŠĆU INFORMACIJA, SISTEM UPRAVLjANjA ENERGIJOM, GIS - GEOGRAFSKI INFORMACIONI SISTEM, INTRANET, UGRADNjA VODOMJERA SA RADIJSKIM OČITANjEM, SISTEM PROTIVPOŽARNE ZAŠTITE,NABAVKA I UGRADNjA KONTROLNIH MJERNIH UREĐAJA...</s><s>Zaštita okoliša podrazumijeva skup različitih postupaka i mjera sa ciljem sprečavanja ugrožavanja okoliša radi očuvanja biološke ravnoteže.</s><s>Pod zaštitom okoliša podrazumijeva se ne samo zaštita života i zdravlja ljudi, već i očuvanje biljne vegetacije i životinjskog svijeta.</s><s>Kao i svako društveno odgovorno preduzeće, i JP „Komunalno Brčko“ pokreće, provodi ili podržava brojne akcije različitih karaktera.</s><s>Rado podržavamo humanitarne akcije za pomoć pojedincima, udruženjima, organizacijama.</s><s>Učestvujemo u obrazovanju naših mladih sugrađana kroz razne ekološke projekte.</s><s>Jedan od najbržih vidova komunikacije je telefonski razgovor.</s><s>Da bismo unaprijedili odnos sa Vama, poštovani potrošači, i efikasno riješili sve vaše zahtjeve, uspostavili smo Pozivni (Call) centar.</s><s>Obavještenje za kupce električne energije U četvrtak 30.07.2020. godine planirani su radovi na elektroenergetskim objektima pa će stoga u terminu od 09:00 – 11:00 h doći do prekida u isporuci električne e...</s><s>Obavještenje za korisnike - nova internet stranica JKP Na istoj internet adresi www.komunalno.ba, ali novom ruhu, sa preglednijim menijem, te modernim i pristupačnijim izgledom, objavljena je naša nova internet stranica. &n...</s><s>Obavještenje za kupce U utorak 28.07.2020. godine planirani su radovi na elektroenergetskim objektima, pa će stoga u terminu od 10:00 – 12:00 h doći do prekida u isporuci električne en...</s><s>Obavještenje za kupce električne energije – planski radovi na mreži ua 27. i 28. jul U ponedjeljak 27.07.2020. godine planirani su radovi na elektroenergetskim objektima pa će stoga u terminu od 09:00 – 11:00 h doći do prekida u isporuci električne...</s><s>Obavještenje za kupce električne energije – Laništa U srijedu 22.07.2020. godine planirani su radovi na elektroenergetskim objektima pa će stoga doći do prekida u isporuci električne energije kako slijedi: - u termi...</s><s>OBAVJEŠTENjE ZA KUPCE ELEKTRIČNE ENERGIJE U utorak 21.07.2020.godine u terminu 09:00-10:00 h doći će do prekida u snabdijevanju električnom energijom kod svih kupaca iz naseljenih mjesta: Gornji Rahić, Ograđenovac...</s><s>Obavještenje za kupce električne energije – remont ČTS Arizona U cilju provođenja redovne godišnje revizije i održavanja, te podizanja na viši nivo pogonske spremnosti čvorne transformatorske stanice Arizona, u ponedjeljak 20.07.2020. godi...</s><s>OBAVJEŠTENjE ZA KUPCE ELEKTRIČNE ENERGIJE – KRATKOTRAJNI PREKIDI U SNABDIJEVANjU U PETAK 17.</s><s>JULA Zbog rekonfiguracije mreže, odnosno vraćanja u normalno uklopno stanje nakon završetka remonta ČTS 35/10 kV Brčko III, doći će do kratkotrajnih prekida u isporuci električn...</s><s>Obavještenje za kupce – remont ČTS Brezovo Polje U cilju provođenja redovne godišnje revizije i održavanja, te podizanja na viši nivo pogonske spremnosti čvorne transformatorske stanice Brezovo Polje, u utorak 14.07.2020. g...</s><s>Obavještenje za kupce električne energije – priprema i remont ČTS Brčko III Zbog PRIPREMA ZA REMONT čvorne trafo stanice 35/10 kV Brčko III (Kolobara), odnosno prebacivanja krajnjih kupaca na ČTS 35/10 kV Brčko II i ČTS 35/10 kV Brčko I, a koji se ...</s><s>Obavještenje za kupce električne energije – remont ČTS Krepšić U cilju provođenja redovne godišnje revizije i održavanja, te podizanja na viši nivo pogonske spremnosti čvorne transformatorske stanice Krepšić, u petak 10.07.2020. godine ...</s><s>Kako zaštiti sebe i ljude oko sebe - video informacije</s> |
<s>Uzimajući u obzir činjenicu da od 1. 9.2020, odnosno od početka rada škola u Republici Srpskoj, nije zabilježen prenos COVID-19 u školama, ali je zabilježen povećan broj potvrđenih slučajeva COVID-19 u školskoj dobi, te uzimajući u obzir trenutnu organizaciju nastavnog ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Raspored časova redovne razredne nastave možete preuzeti ovdje.</s><s>Raspored časova redovne predmetne nastave možete preuzeti ovdje.</s><s>Raspored časova vaspitnog rada u odjeljenjskoj zajednici (VROZ) možete preuzeti ovdje.</s><s>Raspored dopunske i dodatne nastave možete preuzeti ovdje.</s> |
<s>Banjalučki Gradski odbor SPKD “Prosvjeta” uručio je u petak priznanja nagrađenim učesnicima iz naše škole, a povodom učešća na konkursu “Moja olovka piše ćirilicom”.</s><s>Predsjednik banjalučke “Prosvjete” Jelenko Bojić rekao je da je ovo društvo, u godini obilježavanja 800 godina autokefalnosti ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Republički pedagoški zavod je u svrhu što bolje pripreme učenika za malu maturu i provjeru učeničkih postignuća učenika devetog razreda iz srpskog jezika i matematike pripremio Zbirke zadataka za srpski jezik i matematiku koje možete preuzeti na sljedećim linkovima.</s><s>Zbirka ...</s><s>Continue reading →</s><s>Festival dječijeg muzičkog stvaralaštva „Mali kompozitor – Banjaluka 2018“, 12. po redu, održan je 20. novembra u Koncertnoj dvorani Kulturnog centra Banski dvor.</s><s>Među mnogobrojnom talentovanom djecom učešće je uzela i učenica trećeg četiri razreda naše škole, Ana Balaban.</s><s>Predstavila ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Jovana Tešanović – učenica osmog razreda naše škole Kada se javila ljubav prema slikanju? – Već odmalena sam crtala likove, te sam uvijek bila podržana od strane roditelja.</s><s>Kada sam bila šesti razred, nastavnica Dubravka Ignjatić mi je mnogo pomogla ...</s><s>Continue reading →</s><s>Draga djeco, Dođite u biblioteku da otkrijete čemu sve knjiga može da vas nauči!</s><s>Razvijajte maštu, recite svoje mišljenje, naučite ponešto o raznim zemljama, kulturama, likovima... o fizici, matematici, istoriji...</s><s>Bibliotekar škole Svaki dan od 12.35 do 13.25 Dobro došli!</s><s>Učenike drugog razreda naše škole posjetio je banjalučki pjesnik Vid-Vicko Vukelić.</s><s>Pjesnik Vid-Vicko Vukelić rođen je u Banjoj Luci, gdje i danas živi i radi.</s><s>Objavio je sedam knjiga i četiri slikovnice.</s><s>Dobitnik je mnogih nagrada i priznanja.</s><s>Tvorac je ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Nastava u školskoj 2018/2019. godini je počela juče, 3. septembra 2018. godine.</s><s>Prigodnom priredbom u prisustvu đaka prvaka, njihovih roditelja i članova njihovih porodica, radnika naše škole i lokalnih zvaničnika, obilježen je doček prvačića i početak nove školske godine.</s><s>Povodom ...</s><s>Continue reading →</s><s>Republički pedagoški zavod je, u svrhu pripreme učenika za malu maturu i provjeru učeničkih postignuća učenika devetog razreda osnovne škole iz srpskog jezika i matematike, pripremio Zbirke zadataka za srpski jezik i matematiku.</s><s>Zbirke zadataka možete preuzeti na linkovima: Srpski ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Category Archives: UPIS</s><s>Radi uvažavanja i lakše organizacije vremena roditelja, pored ličnog podnošenja dokumentacije za upis, od ove školske godine roditeljima budućih prvačića smo omogućili evidentiranje djece za upis u prvi razred i elektronskim putem.</s><s>Potrebno je preuzeti Obrazac za evidentiranje, te isti ...</s><s>Continue reading →</s><s>O B A V J E Š T E Nj E UPIS U PRVI RAZRED ZA ŠKOLSKU 2017/18.</s><s>GODINU Evidentiranje djece za upis u prvi razred vršiće se u periodu od 27.03 do 31.3.2017. godine, i to: Ponedjeljak 27.3. – ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>U Klinici za neurologiju Kliničkog centra Banjaluka izvršena je prva totalna timektomija u RS i BiH, zbog koje su pacijenti oboljeli od miastenije gravis ranije upućivani na liječenje u inostranstvo.</s><s>Pacijentkinja Biljana Berak (49) iz Trebinja se osjeća dobro i kaže da se nije plašila operacije jer je vjerovala ljekarima KC Banjaluka.</s><s>„Sve je proteklo dobro i mnogo sam srećna i zadovoljna tretmanom“, rekla je Berakova.</s><s>Zoran Aleksić, direktor za [...]</s> |
<s>Preporuka JU Bolnica Travnik - postupiti po odredbama Zakona o slobodi pristupa informacijama Dana 7.4.2022.g. Institucija ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine je zaprimila žalbu žaliteljice S.Č. u vezi sa ostvarivanjem prava na slobodan pristup informacijama, a kao odgovorna strana je označena...</s><s>Štitimo prava fizičkih i pravnih lica u skladu sa Ustavom BiH i međunarodnim sporazumima koji se nalaze u dodatku Ustava...</s><s>Ombudsmeni BiH</s> |
<s>Obavještavamo roditelje djece koja će u školskoj 2021/2022. godini pohađati 1. razred, a koji su zainteresovani za korištenje usluga produženog boravka, da u periodu od 21. 6. do 25. 6. 2021. godine od 7 do 15 časova dostave sekretaru škole ...</s><s>Continue reading →</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Ljubinko MITROVIĆ</s><s>Prof. dr Ljubinko MITROVIĆ je doktor pravnih nauka, u zvanju je redovnog profesora i naučnog saradnika Instituta za uporedno pravo iz Beograda.</s><s>Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Banjoj Luci, magistrirao na istom Fakultetu, a dva doktorata, i to iz državnopravnih, odnosno krivičnopravnih nauka stekao je u Beogradu i Nišu.</s><s>Prije imenovanja za Ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine bio je zaposlen na Fakultetu pravnih nauka Panevropskog univerziteta APEIRON u Banjoj Luci na poslovima dekana ovog Fakulteta.</s><s>Oženjen je i otac tri kćerke.</s><s>Član je i ispitivač u Komisiji za polaganje pravosudnih ispita u Republici Srpskoj od 2005. godine, te član Komisije za polaganje stručnog ispita za rad u upravi Republike Srpske.</s><s>Član je Savjeta časopisa “Revija za kriminologiju i krivično pravo” iz Beograda, te član Izdavačkog savjeta i Uređivačkog odbora Naučno-stručnog časopisa iz oblasti pravnih nauka - Godišnjak Fakulteta pravnih nauka Panevropskog univerziteta APEIRON Banja Luka.</s><s>Član je Izdavačkog savjeta i Naučnog odbora Časopisa za pravnu teoriju i praksu, Pravna riječ, glasila Udruženja pravnika Republike Srpske.</s><s>Član je Redakcije Zbornika Instituta za kriminološka i sociološka istraživanja iz Beograda.</s><s>Predsjednik je Naučnog odbora Istraživačkog centra Banja Luka i glavni i odgovorni urednik zbornika Centra za lobiranje Banja Luka.</s><s>Učestvovao je u desetak projekata od kojih su posebno važni oni iz oblasti maloljetničkog prestupništva.</s><s>Na listi je domaćih i međunarodnih stručnjaka/eksperata Agencije za razvoj visokog obrazovanja i osiguranje kvaliteta u BiH, kao i na listi eksperata za akreditaciju studijskih programa, odnosno reakreditaciju ustanova visokog obrazovanja Agencije za kontrolu i obezbjeđenje kvaliteta visokog obrazovanja Crne Gore.</s><s>Učestvovao je u radu komisija za izradu desetak zakona (ističu se Krivični zakon Republike Srpske, Zakon o prekršajima Republike Srpske, Zakon o zaštiti i postupanju sa djecom i maloljetnicima u krivičnom postupku u Republici Srpskoj i Zakon o oduzimanju imovine stečene krivičnim djelom).</s><s>Objavio je preko 215 naučnih i stručnih radova (objavljivao je i izlagao svoje radove u Banjoj Luci, Beogradu, Skoplju, Ohridu, Ljubljani, Sarajevu, Nišu, Budvi, Podgorici, Zenici, Bihaću, Neumu, Brčkom, Bijeljini, Trebinju, Prijedoru, Istočnom Sarajevu, Prešovu (Slovačka), Novom Sadu, Vršcu, Vrnjačkoj Banji, Kemerovu (Rusija), Kladovu, Osijeku, Šangaju (Kina), Istanbulu (Turska), na Paliću, Tari, Zlatiboru, Jahorini i Kopaoniku i dr.).</s><s>Objavio je samostalno ili u koautorstvu 26 knjiga.</s><s>Sa vlastitim referatima učestvovao je na preko 120 međunarodnih i domaćih naučnih skupova i savjetovanja.</s><s>Jasminka DžUMHUR</s><s>Jasminka DžUMHUR je Ombudsmenka za ljudska prava Bosne i Hercegovine, doktor pravnih nauka, pravna stručnjakinja sa položenim pravosudnim ispitom i radnim iskustvom preko 30 godina u oblasti pravosuđa, ljudskih prava i međunarodnih odnosa.</s><s>Od 1. januara 2016. godine je članica UN Komiteta za prava radnika migranata i njihovih porodica, a od marta obavlja dužnost potpredsjednice ovog Komiteta.</s><s>U periodu 2010-2015. godine, obavljala je dužnost članice UN Radne grupe za prisilne i nedobrovljne nestanke, kao prva žena koja je izabrana u ovo tijelo, a koje je uspostavljeno 1980 godine.</s><s>U periodu 2014-2015. godine bila je na funkciji potpredsjednice UN Radne grupe za prisilne i nedobrovljne nestanke.</s><s>U toku mandata bila je u misijama u Istočnom Timoru, Meksiku, Čileu, Španiji, te u državama Balkana.</s><s>U cilju osiguranja praktične primjene UN Deklaracije o prisilnim nestancima učestovala u je izradi Generalnog komentara o prisilnim nestancima i ženama.</s><s>Prije imenovanja na poziciju Ombudsmenke za ljudska prava, u prvom mandatu, 2008. godine, bila je 12 godina na poziciji sutkinje i predsjednice Opštinskog suda za prekršaje u Zenici, te više od šest godina u Visokom komesarijatu za ljudska prava Ujedinjenih nacija, gdje je od marta 2006. godine, sve do zatvaranja Kancelarije UN OHCHR u BiH, u junu 2007. godine bila vršiteljica dužnosti šefa Kancelarije OHCHR za BiH.</s><s>U periodu 2007-2008 godina, u Međunardonoj komisiji za nestala lica (ICMP) obavljala je dužnost kooridnatorke Regionalnog programa za pravdu i civilno društvo Zapadnog Balkana.</s><s>Raznolikost poslova koje je obavljala, a posebno rad na određenim pravnim pitanja koja je postavljala praksa potakla su njeno interesovanje za naučnim radom, posebno u oblasti međunarodnog i krivičnog prava gdje je pažnja posebno usmjerena na položaj žrtve.</s><s>U toku rada u UN OHCHR, monitoringovala je primjenu međunarodnih standarda ljudskih prava u praksi u BiH, te pružala pravnu ekspertizu nadležnim organima i tijelima, nevladinim organizacijama i drugim o primjeni UN standarda ljudskih prava i preporuka UN tijela u oblasti tranzicijske pravde, sprečavanja trgovine ljudima i nasilja u porodici, zaštite prava ugroženih kategorija, posebno povratnika, civilnih žrtava rata, te eliminacije svih oblika diskriminacije.</s><s>Jasminka Džumhur je edukatorica za službenike policije, sudije, tužioce, socijalne radnike, predstavnike nevladinog sektora, predstavnike međunarodnih snaga u BiH o temama iz oblasti ljudskih prava, kao što su sprečavanje trgovine ljudima, nasilje u porodici, kretanje i boravak stranaca, sloboda pristupa informacjama i dr. Učestvovala je u izradi niza zakonskih i podzakonskih akata od koji su svakako najznačajniji: Zakon o kretanju i boravku stranaca i azilu, Zakon o ravnopravnosti polova, Zakon o zaštiti od nasilja u porodici, Pravilnik o zaštiti žrtava trgovine-stranaca u BiH.</s><s>Sa grupom pravnika radila je na izradi Komentara zakona o nestalim osobama BiH, Priručnika za inspektore, sudije, tužioce - Gender aspekt radnih prava i Priručnika o ljudskim pravima za socijalne radnike.</s><s>Značajna je uloga Jasminke Džumhur i u razvoju civilnog društva u BiH gdje je jedna od osnivačica UG «Medica» Zenica i «Centra za pravnu pomoć ženama Zenica», a bila je članica Upravnog odbora Bosanske inicijative žena.</s><s>Odlukom Savjeta ministara BiH, u 2007. godini imenovana je za članicu Upravnog odbora Instituta za nestale osobe gdje je obavljala i dužnost prve predsjedateljice Upravnog odbora.</s><s>Aktivno se služi engleskim i ruskim jezikom, a educirana je i informacijskim tehnologijama koje podrazumjevaju korištenje MS Word, Excel, Power Point, Outlook Express, Lotus Notes, Internet Explorer, SPSS, AMOS.</s><s>Nives JUKIĆ</s><s>Nives JUKIĆ je diplomirana pravnica sa položenim pravosudnim ispitom.</s><s>Završila je I Gimnaziju u Sarajevu i diplomirala na Pravnom fakultetu Univerziteta u Sarajevu.</s><s>Udata je i majka jednog djeteta.</s><s>U periodu od 07.08.1997. do 31.12.2001. godine, obavljala je poslove Asistenta ombudsmana Federacije BiH pri Misiji OESS-a u Bosni i Hercegovini, gdje je radila na istraživanju žalbi građana kojim se ukazuje na kršenje osnovnih ljudskih prava i sloboda zagarantovanih Ustavom i međunarodnim konvencijama, te donošenjem odluka o kršenju prava sa odgovarajućim preporukama, kao i praćenjem postupaka pred sudovima, davanjem inicijative i učestvovanjem u izradi posebnih izvještaja i drugih poslova koji su bili od značaja za rad Ombudsmana Federacije BiH.</s><s>Gospođa Jukić radila je i na poslovima pomoćnika Ombudsmana Federacije BiH u periodu 01.01.2002. – 28.02.2009. godine.</s><s>Do imenovanja za Ombudsmana za ljudska prava Bosne i Hercegovine obavljala je poslove Šefa odjela za praćenje prava osoba sa invaliditetom – Pomoćnik ombudsmana i na tim poslovima bavila se rukovođenjem i koordinacijom rada Odjela, rješavanjem individualnih i grupnih žalbi građana u vezi kršenja prava osoba sa invaliditetom, praćenjem sistemskih mjera u zakonima i drugim propisima u vezi prava osoba sa invaliditetom, kao i pripremi materijala za izradu posebnih izvještaja i globalnih preporuka.</s><s>Govori njemački i poznaje engleski jezik.</s><s>Gospođa Jukić imenovana je za Ombudsmena Bosne i Hercegovine 17. novembra 2015. godine na period od šest godina i ovo je njen drugi mandat kao Ombudsmen BiH.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Sloboda pristupa informacijama</s><s>Sloboda pristupa informacijama je conditio sine qua non demokratskog procesa i predstavlja ustavnu kategoriju koja se pojavljuje kao samostalno pravo, odnosno kao sastavni dio prava na slobodno izražavanje utvrđeno članom 10.</s><s>Ovo pravo je osnovno demokratsko pravo građana i veoma važno sredstvo u obezbjeđivanju vladavine prava i dobrog upravljanja.</s><s>Pristup informacijama omogućava građanima kontrolu svojih izabranih predstavnika i štiti od zloupotrebe, ali takođe omogućava participaciju građana u određivanju prioriteta vlasti i veže se za koncept dobre vlade, što podrazumijeva otvorenu vladu koja funkcioniše na principima efikasnosti, transparentnosti i zakonitosti.</s><s>S ciljem obezbjeđivanja ostvarivanja koncepta dobre vlade, vladine institucije su obavezne da obezbijede javnost svog rada na način da blagovremeno i opširno informišu javnost o svojim aktivnostima, odgovore na potrebe građana, obezbijede pristupačnost i transparentnost.</s><s>Pravo na pristup informacijama uključuje pristup korisnika informacijama, odnosno dostupnost informacija, te pravo na dalje širenje dostupnih informacija.</s><s>Ono što se posebno mora istaći je da pravo na pristup informacijama nije “protiv” vlasti, već za “građane” i za “vlast”.</s><s>Sloboda pristupa informacijama je kao takva propisano u brojnim međunarodnim dokumentima, uključujući: Univerzalnu deklaraciju o ljudskim pravima Ujedinjenih nacija (član 19); Pakt o građanskim i političkim pravima Ujedinjenih nacija (član 19); Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (član 10); Preporuke Savjeta Evrope; Arhusku konvenciju i dr.</s><s>Bosna i Hercegovina, kao demokratska zemlja koja teži ka članstvu u Evropskoj uniji, prva je država u regionu koja je 2000. godine dobila Zakon o slobodi pristupa informacijama (ZoSPI), prvo na državnom nivou, a zatim 2001. godine i u oba entiteta.</s><s>Prema navedenim zakonima, Institucija ombudsmena će obavljati svoje funkcije u skladu sa svojim mandatom i odgovornostima, kako je to utvrđeno članom II, stav 1. Ustava BiH i Aneksom 6 Opšteg okvirnog sporazuma za miru BiH, kao i u skladu sa svim kasnije donesenim propisima, kojima se regulišu njena nadležnost i odgovornosti.</s><s>U obavljanju svoje funkcije, Institucija ombudsmena može između ostalog: razmatrati sačinjavanje i dostavljanje informacija, kao što su vodiči i opšte preporuke za olakšavanje sprovođenja i primjene ZoSPI-ja uključiti u godišnji izvještaj poseban dio koji se odnosi na aktivnosti vezano za sprovođenje ZoSPI-ja, predlagati svim nadležnim ministarstvima unutar BiH uputstva za primjenu ZoSPI-ja.</s><s>S ciljem realizacije svoje nadležnosti utvrđene ZoSPI-jem, Institucija ombudsmena je uspostavila mehanizam praćenja stanja u ovoj oblasti na način da prati izvršenje obaveza javnog organa utvrđenih ZoSPI-jem, te postupa po žalbama koje stranke upućuju Instituciji ombudsmena.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Saradnja sa NVO</s><s>Posmatrajući ostvarenu saradnju Institucije ombudsmena sa nevladinim sektorom i civilnim društvom, može se konstatovati da se ona odvijala kontinuirano, na partnerskim osnovama i u nekoliko glavnih segmenata/tematskih blokova koji su bili u fokusu interesovanja ovih organizacija.</s><s>Prije svega u oblasti zaštite od diskriminacije, prava djece, borbe protiv korupcije, trgovine ljudima, nasilja nad ženama i slobode pristupa informacijama.</s><s>Kada govorimo o podizanju svijesti o zabrani svakog oblika diskriminacije, Institucija ombudsmena je preduzela značajan broj aktivnosti kako bi informisala nevladine organizacije o svom mandatu kao centralne institucije za zaštitu od diskriminacije i implementiranim aktivnostima u vezi s tim.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Kancelarijski dani Institucije ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine</s><s>Institucija Ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine, uz podršku više gradova i opština, te Misije OEBS-a u Bosni i Hercegovini, organizuje kancelarijske dane kako bi se olakšao pristup građanima ovoj instituciji kao mehanizmu za zaštitu njihovih prava.</s><s>U vrijeme održavanja kancelarijskih dana, pravnici zaposleni u Instituciji Ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine primaju žalbe fizičkih i pravnih lica na povredu ljudskih prava počinjenu od strane bilo kojeg organa vlasti Bosne i Hercegovine i njenih entiteta.</s><s>Postupak zaštite ljudskih prava pred Ombudsmenom je besplatan i ne zahtijeva pomoć savjetnika ili advokata.</s><s>Kancelarijski dani održavaju se u:</s><s>Grad Tuzla Vrijeme održavanja: svaka srijeda, četvrtak i petak od 9 do 14 časova Lokacija: u prostorijama Gradske uprave Tuzla (Aleja Alije Izetbegovića br. 4/1 - zgrada "Jupitera", treći sprat, kancelarija br. 50)</s><s>Grad Bijeljina Vrijeme održavanja: dvaput mjesečno, svakog prvog i trećeg utorka u mjesecu od 11 časova Lokacija: u prostorijama Centra za kulturu u Bijeljini (ulica Patrijarha Pavla 1)</s><s>Grad Bihać Vrijeme održavanja: dvaput mjesečno, svakog prvog i trećeg ponedjeljka u mjesecu od 11 časova Lokacija: u prostorijama Gradske uprave Bihać u u svečanoj sali (ulica Bosanska 4)</s><s>Molimo stranke da se pridržavaju svih epidemioloških mjera, a prvenstveno nošenja zaštitne maske i distance.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Uloga i funkcija</s><s>KO SMO MI?</s><s>ŠTA RADIMO?</s><s>KO NAM SE I KAKO MOŽE OBRATITI?</s><s>Instituciji ombudsmena za ljudska prava BiH može se obratiti svako fizičko i pravno lice koje ima legitiman interes, bez obzira na državljanstvo, rasu, pol, vjersku i nacionalnu pripadnost.</s><s>Žalba upućena Instituciji neće prouzrokovati nikakve krivične, disciplinske ili bilo kakve druge sankcije po njenog podnosioca.</s><s>Žalba se izjavljuje pismeno, putem pošte, faksa, e-mail-a ili ličnim dostavljanjem.</s><s>U žalbi treba iznijeti kraći opis događaja, činjenica ili odluka koji su doveli do podnošenja žalbe.</s><s>Žalba mora biti potpisana od osobe koja žalbu izjavljuje, ili ovlaštenog opunomoćenika.</s><s>Uz žalbu je poželjno priložiti fotokopije dokumentacije koja je relevantna, ukoliko ista postoji.</s><s>Institucija može odbiti da razmatra anonimne žalbe za koje smatra da su zlonamjerne, neosnovane, u kojima nema žalbe, koje nanose štetu trećim licima ili koje su Instituciji predočena izvan roka od 12 mjeseci nakon pojave događaja, činjenica ili odluka na koje se lice žali.</s><s>KAKO VAM MI MOŽEMO POMOĆI?</s><s>Institucija ombudsmena za ljudska prava BiH, ukoliko utvrdi povredu prava, izdaje preporuke nadležnim organima da poduzmu mjere kako bi se ispravile povrede ljudskih prava ili slabo funkcionisanje uprave.</s><s>Takođe, Institucija savjetuje građane kako da iskoriste najpogodnija pravna sredstva ili ih upućuje na odgovarajuće institucije.</s><s>ŠTA MI NE MOŽEMO UČINITI?</s><s>Mi ne mijenjamo odluke javnih organa vlasti, niti preuzimamo ulogu organa koji postupaju po žalbi.</s><s>Institucija se ne može miješati u proces odlučivanja sudova.</s><s>Takođe, mi ne zastupamo podnosioce žalbi pred javnim organima, niti pišemo podneske ili žalbe u njihovo ime.</s><s>Institucija ombudsmena za ljudska prava BiH ne može dodijeliti nadoknadu za utvrđene povrede ljudskih prava.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Relevantno zakonodavstvo</s><s>Osnov za rad i funkcionisanje Ombudsmana BiH su Aneksi IV i VI Opšteg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini od 14. decembra 1995. godine i na osnovu ovih dokumenata Institucija je 1996. godine počela da funkcioniše.</s><s>Prema Aneksu VI Opšteg okvirnog sporazuma za mir u BiH koji polazi od toga da su demokratija i ljudska prava faktori izgradnje društva i pretpostavka uspostavljanja strukture i mehanizama države koji vode u međunarodne integracije, uspostavljen je Ombudsman BiH koji je zajedno s Domom za ljudska prava BiH činio Komisiju za ljudska prava BiH.</s><s>Trenutno Ombudsman BiH funkcioniše na osnovu Ustava BiH i Zakona o Ombudsmanu kojim su zagarantovani nezavisnost i okvir infrastrukture za zaštitu i promovisanje ljudskih prava i osnovnih sloboda.</s><s>Prvi Zakon o ombudsmanu donesen je 2000. godine.</s><s>Novi Zakon je donesen 2002. godine, a potom dopunjavan i mijenjan 2004. i 2006. godine.</s><s>Ovaj Zakon definiše nadležnost i ovlaštenja Ombudsmana BiH, pravila postupanja u praćenju rada organa i institucija u postupcima po žalbama građana i ex officio, te druga značajna pitanja vezana za funkcionisanje ovog državnog mehanizma za zaštitu osnovnih ljudskih prava i sloboda.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Početna > O nama > Organizaciona šema i stručna struktura zaposlenih</s><s>Na ovoj stranici u dijelu tematskih dokumenata možete pronaći Organizacionu šemu regionalnih kancelarija institucije Ombudsmena za ljudska prava BiH, Oganizacionu šemu uposlenika institucije Ombudsmena za ljudska prava BiH i Strukturu zaposlenih prema stručnosti.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Aktivnosti Ombudsmena</s><s>Ovdje u sklopu tematskih dokumenata možete pogledati dokumenta koja su vezana za razne aktivnosti ombudsmena.</s><s>Prijava korupcije unutar Institucije U slučaju da bilo koje lice želi da prijave korupciju unutar Institucije ombudsmena BiH može to učiniti prema pravilniku institucije objavljenom na ovoj stranici, a sama prijava se može poslati na e-mail adresu: prijava@ombudsmen.gov.ba</s> |
<s>Ombudsmenka Nives Jukić na Equality Forumu u Mostaru Ombudsmenka Bosne i Hercegovine Nives Jukić, na poziv Amira Gross Kabirija Amira predsjednika...</s><s>Ombudsmenka dr Jasmnka Džumhur na vebinaru o govoru mržnje Ombudsmenka Bosne i Hercegovine dr Jasminka Džumhur u srijedu, 6. jula 2022. godine učestvuje...</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Foto album | 21.10.2021</s><s>Ombudsmeni u Ljubljani učestvuju na Petoj regionalnoj konferenciji tijela za ravnopravnost jugoistočne Evrope</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Aktivnosti Ombudsmena | 05.07.2022</s><s>Ombudsmenke na svečanom prijemu povodom posjete savezne ministrice pravde Republike Austrije</s><s>Ombudsmen za ljudska prava Bosne i Hercegovine</s><s>Ombudsmenke Bosne i Hercegovine dr Jasminka Džumhur i Nives Jukić, na poziv austrijske ambasadorice u Bosni i Hercegovini Dr. Ulrike Hartmann, prisustvuju u utorak, 5. jula 2022. godine svečanom prijemu u rezidenciji austrijske ambasade Sarajevu povodom posjete savezne ministrice pravde Republike Austrije Alme Zadić.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Saopštenje za javnost | 05.07.2022</s><s>Davanje izvještaja o zdravstvenom stanju pacijenta za period koji je relevantan za rješavanje odštetnih zahtjeva ne predstavlja zloupotrebu ličnih podataka</s><s>Podnositeljica žalbe obratila se Ombudsmenima nezadovoljna odgovorom Doma zdravlja koji je odbio njen zahtjev za dostavljanje kopije zdravstvenog kartona iz pok supruga, koji je preminuo od posledica utapanja.</s><s>U žalbi se navodi da je pokojni suprug sa Sparkasse bankom zaključio ugovor o kreditu, te je ovaj kredit osiguran kod Wiener osiguranja Banjaluka.</s><s>Wiener osiguranje je obavijestilo podnositeljicu žalbe kao zakonskog naslednika da je potrebno da dostavi kopiju zdravstvenog kartona ili nalaz porodičnog ljekara u kojem se navodi od kojih oboljenja je bolovao pokojnik i to prije 27.09.2016. godine.</s><s>Podnositeljica žalbe obratila se nadležnom Domu zdravlja međutim zahtjev je odbijen iz razloga što nisu ispunjeni uslovi predviđeni Zakonom o zaštiti ličnih podataka.</s><s>Nakon pribavljenog mišljenja Agencije za zaštitu ličnih podataka Bosne i Hercegovine, Ombudsmeni su stava da Dom zdravlja kao odgovorni javni službenih koji raspolaže traženim informacijama nije preduzeo sve radnje u cilju utvrđivanja svih relevantnih činjenica u skladu sa mišljenjem Agencije za zaštitu ličnih podataka Bosne i Hercegovine, iako je nesporno da je bio u posjedu mišljenja Agencije (broj: 03-1-02-1-582-2/21 DGL od 16.07.2021. godine).</s><s>Ombudsmeni su mišljenja da je Dom zdravlja morao podnositeljicu žalbe obavjestiti o mišljenju Agencije te eventualno o načinu obrade pojedinih podataka, te u tom smislu izdali preporuku.</s><s>Naime, Agencija za zaštitu ličnih podataka Bosne i Hercegovine dostavila je mišljenje da je neprihvatljivo dostavljanje zdravstvenog kartona i medicinske dokumentacije pacijenta sadržane u istom.</s><s>Naime, zdravstveni karton predstavlja skup svih podataka pacijenta koji su nastali tokom različitih etapa liječenja i predstavljaju pregled istorije zdravstvenog stanja.</s><s>Dakle, pored relevantnih, mogu biti i podaci koji nisu važni za rješavanje odštetnog zahtjeva.</s><s>Otkrivanje i tih podataka, na način da se osiguravajućim kućama i mikrokreditnim društvima omogući uvid ili dostavi kopija zdravstvenog kartona i druge medicinske dokumentacije, predstavljalo bi obradu ličnih podataka u većoj mjeri i obimu nego što je potrebno za rješavanje odštetnih zahtjeva.</s><s>Takva svrha može se ispuniti dostavljanjem informacije, odnosno izvještaja o zdravstvenom stanju pacijenta za period koji je relevantan za rješavanje odštetnih zahtjeva.</s><s>Zaključno, Agencija je mišljenja da osiguravajuće kuće i mikrokreditna društva imaju zakonit interes da traže i dobiju od Doma zdravlja podatke o zdravstvenom stanju pacijenta ukoliko je utvrđen pravni osnov za davanje podataka, te ukoliko su traženi podaci neophodni u svrhu rješavanja odštetnih zahtjeva, a davanje istih nije u suprotnosti sa propisima iz oblasti zdravstvene zaštite.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Saopštenje za javnost | 07.07.2022</s><s>Preporuka Žalbenom vijeću Vlade Kantona 10 - postupiti po odredbama Zakona o upravnom postupku F BiH</s><s>Dana, 20.03.2022. godine, stranke T.M.,S.Ć. i E.I. iz Livna su se obratile Instituciji ombudsmena za ljudska prava Bosne i Hercegovine, a u vezi nepostupanja Žalbenog vijeća Vlade Kantona 10, po njihovim žalbama od dana 09.10.2019.g. na Rješenja o postavljenju na radna mjesta: Stručni saradnik za školstvo, kulturu i nevladine organizacije, Stručni saradnik za upravne poslove iz komunalne oblasti i Stručni saradnik za opću upravu i društvene djelatnosti Grada Livna od 25.09.2019.g.</s><s>Nakon provedenog postupka istrage, te upućene urgencije, odgovorna strana se nije očitovala Ombudsmenima za ljudska prava Bosne i Hercegovine.</s><s>Stoga su Ombudsmeni Bosne i Hercegovine, dana 30.05.2022. godine, Žalbenom vijeću Vlade Kantona 10 uputili Preporuku broj: P-144/22 slijedećeg sadržaja:</s><s>1. da Žalbeno vijeće Vlade Kantona 10 hitno postupi po žalbama žaliteljica protiv Rješenja br: 02-34-1-2716/19, br: 02-34-1-2714/19 i br:02-34-1-2717/19 od 25.09.2019.g. gore navedenih Službi Grada Livna, a nakon toga uspostavi suradnju sa Institucijom ombudsmena na način propisan Zakonom o ombudsmenu za ljudska prava Bosne i Hercegovine, kako je naprijed navedeno, 2. da u roku od 15 (petnaest) dana od dana zaprimanja iste, Ombudsmenima Bosne i Hercegovine, Terenskom uredu u Livnu, dostavi izjašnjenje o načinu realiziranja ove preporuke.</s><s>Odgovorna strana se nije očitovala po Preporuci Ombudsmena Bosne i Hercegovine u ostavljenom roku.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Saopštenje za javnost | 04.07.2022</s><s>PREPORUKA Skupštini opštine Srbac da preispita Odluku o visini učešća građana u troškovima određenih usluga socijalnog rada</s><s>Institucija ombudsmena zaprimila je žalbu na iznos visine ovjere izjave o izdržavanju koja se plaća 100 KM.</s><s>Podnosilac žalbe smatra da je to previsoka cijena za ovjeru jednog obrazaca.</s><s>Podnosilac žalbe tvrdi da se raspitivao i da cijena ovjere ove izjave u Banja Luci košta 10 KM konvertibilnih maraka, a u Federaciji Bosne i Hercegovine 2KM, u Brčko distriktu propisana cijena od 30 KM, u Opština Višegrad tarifnim adminstrativnim taksama propisana cijena takođe od 30 KM.</s><s>Smatra da su ovakve odluke nadležnih opštinskih organa nepravedne.</s><s>U žalbi se navodi da je izdržavalac majke koja je smještena u Dom za stara lica.</s><s>Cijena usluga Doma, na mjesečnom nivou iznosi 800KM.</s><s>Podnosilac žalbe ima dvoje maloljetne djece i prebivalište u Njemačkoj te početkom svake godine u cilju ostvarivanja poreskih olakšica u inostranstvu, nadležnom inostranom organu dostavlja izjavu koja se ovjerava kod nadležnog centra za socijalni rad.</s><s>Ombudsmeni su dali mišljenje da organi lokalne samouprave imaju mogućnost samostalnog odlučivanja i donošenja propisa koji se odnose na konkretnu problematiku, ali visina naknade koja se traži mora odgovarati kriterijumima koji su propisani- radnji koja prethodi donošenju pismena.</s><s>Pri tom, nadležni javni organi ne smiju zanemariti i značaj radnje koju građanin tj podnosilac zahtjeva obavlja.</s><s>Ombudsmeni su Preporukom tražili da Skupština opštine Srbac treba da prispita Odluku o visini učešća građana u troškovima određenih usluga socijalnog rada u dijelu naknade koja se plaća za izdavanje uvjerenja za izdržavanje članova uže porodice u matičnoj državi u svrhu poreskih olakšica u inostranstvu gdje se nalazi na privremenom radu, uvažavajući utvrđene kriterije, a kako bi se davaocima izdržavanja olakšalo u materijalnom pogledu ispunjavanje zakonske obaveze.</s><s>Praćenje izvršavanja Preporuke je u toku.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Preporuka Ministarstvu saobraćaja i veza Republike Srpske u vezi povrede prava na pristup informacijama po podnesenom zahtjevu</s><s>Dana 12.01.2022. godine, podnosilac žalbe obratio se Ombudsmanu Bosne i Hercegovine (u daljem tekstu: Ombudsman Bosne i Hercegovine), označivši kao odgovornu stranu označio je Ministarstvo saobraćaja i veza Republike Srpske u vezi povrede prava na pristup informacijama podnesenom zahtjevu od dana 15.12.2021. godine.</s><s>U podnesenom zahtjevu od Ministarstva je tražio dostavljanje kopije ugovora o koncesiji za građenje autoputa Banjaluka – Prijedor sa kompanijom ''SDHS-CSI BH.''</s><s>Rješenjem Ministarstva broj: 13.03/345-3168/21, od dana 20.12.2021. godine, podnosiocu žalbe odbijen je pristup traženim informacijama ''iz razloga što druga ugovorna strana ne daje saglasnost za objavljivanje iste.''</s><s>Protiv pomenutog rješenja, podnosilac žalbe je dana 27.12.2021. godine, Ministarstvu izjavio žalbu.</s><s>Dopisom Ministarstva broj: 13.03/345-3168/21, od dana 29.12.2021. godine, obaviješten je da bi ''odlučivanjem o navedenoj žalbi bio narušen princip dvostepenosti, prema kome isti organ ne može odlučivati i u prvom i drugom stepenu.</s><s>Naime, Zakon o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj nijednom odredbom ne propisuje nadležnost drugostepenog organa, ali Vas možemo uputiti da možete pokrenuti upravni spor protiv navedenog rješenja kod Okružnog suda u Banjaluci u roku od 30 dana od dana prijema rješenja.''</s><s>Provodeći postupak istraživanja, ombudsmani se nisu bavili činjenicom da li je u konkretnom slučaju Ministarstvo bilo u obavezi da objavi tražene informacije i dostavi ih podnosiocu žalbe ili da ih uskrati u skladu sa zakonom.</s><s>Podnosilac žalbe obratio se Ministarsvu u skladu sa članom 4. Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj.</s><s>Zahtjev je ispunjavao uslove propisane članom 11.</s><s>Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj.</s><s>Podneseni zahtjev obrađivao se u smislu člana 7. Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj.</s><s>Ministarstvo je po podnesenom zahtjevu odlučilo u formi rješenja iako član 14. stav 2. i stav 3. Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj, eksplicitno propisuje da se po zahtjevu odlučuje u formi dopisa.</s><s>Član 194. stav 1. Zakona o opštem upravnom postupku Republike Srpske daje mogućnost da se posebnim propisima može odrediti da se rješenju da i drugi naziv.</s><s>Dalje, u članu 194. stav 3. Zakona o opštem upravnom postupku Republike Srpske propisani su obavezni elementi koje rješenje mora sadržavati.</s><s>Budući da Zakon o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj predstavlja poseban propis u odnosu na Zakon o opštem upravnom postupku Republike Srpske, i dopis kojim se podnosilac žalbe obavještava mora sadržavati iste elemente.</s><s>Dalje, u potpisu rješenja naveden je ministar, iako član 19.</s><s>Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj kaže da zahtjeve obrađuje službenik za informisanje koga imenuje svaki javni organ.</s><s>Osim toga, u pouci o pravnom lijeku u rješenju se navodi da se protiv istog može izjaviti žalba Ombudsmanu Bosne i Hercegovine.</s><s>Član 14. stav 3. tačka b) Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj jasan je u pogledu davanja pouke o pravu podnošenja žalbe određenom organu, što uključuje neophodne podatke za kontakte sa tim organom, krajnji rok za podnošenje žalbe kao i troškove njenog podnošenja, uzpouku i na pravo da se obrati Ombudsmanu Bosne i Hercegovine.</s><s>Dakle, pouka o mogućnosti izjavljivanja žalbe o samo Ombudsmanu Bosne i Hercgovine nije pravno valjana iz razloga što Ombudsman Bosne i Hercegovine nema mandat da u drugom stepenu meritorno odlučuje o izjavnoj žalbi.</s><s>Protiv pomenutog rješenja, podnosilac žalbe je dana 27.12.2021. godine, izjavio žalbu Ministarstvu.</s><s>Dopisom Ministarstva broj: 13.03/345-3168/21, od dana 29.12.2021. godine, podnosilac žalbe je obaviješten da bi ''odlučivanjem o navedenoj žalbi bio narušen princip dvostepenosti, prema kome isti organ ne može odlučivati i u prvom i drugom stepenu.</s><s>Naime, Zakon o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj nijednom odredbom ne propisuje nadležnost drugostepenog organa, ali vas možemo uputiti da možete pokrenuti upravni spor protiv navedenog rješenja kod Okružnog suda u Banjaluci u roku od 30 dana od dana prijema rješenja.'' Kao potpisnik akta naveden je pomoćnik ministra, a isti nema formu upravnog akta sa obaveznim elementima što opravdano izaziva određenu pravnu nesigurnost.</s><s>Na osnovu navedenog ombudsmani za ljudska prava Bosne i Hercegovine, su dana 08.06.2022. godine izdali preporuku broj: P-181/22, kojom se ministru saobraćaja i veza Republike Srpske nalaže:</s><s>1. Da po prijemu ove preporuke bez odlaganja, podnosiocu žalbe dopisom odgovori na izjavljenu žalbu od dana 27.12.2021. godine, a u vezi sa podnesenim zahtjevom za pristup informacijama od dana 15.12.2021. godine, u skladu sa članom 14.</s><s>Zakona o slobodi pristupa informacijama u Republici Srpskoj 2. Da u roku od 30 dana, računajući od dana prijema preporuke, obavijesti Ombudsman Bosne i Hercegovine o preduzetim aktivnostima na njenoj realizaciji.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Aktivnosti Ombudsmena | 07.07.2022</s><s>Sastanak ombudsmenke dr Jasminke Džumhur s komesarom Ministarstva unutrašnjih poslova Kantona Sarajevo</s><s>dr Jasminka Džumhur, ombudsmen</s><s>Ombudsmenka Bosne i Hercegovine dr. Jasminka Džumhur i komesar Ministarstva unutrašnjih poslova Kantona Sarajevo Nusret Selimović razgovarali su u srijedu, 6. jula 2022. godine u Sarajevu o pitanjima saradnje i rada dvije institucije.</s><s>Tokom sastanka razmijenjena su iskustva sa kojima se susreću dvije institucije u komunikaciji sa građanima, kao i informacije o predmetima žalbi građana upućenih Instituciji ombudsmena, te modalitetima buduće saradnje.</s><s>Riječ je o aktivnosti ombudsmenke dr Jasminke Džumhur.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Aktivnosti Ombudsmena | 06.07.2022</s><s>Ombudsmenka Bosne i Hercegovine dr Jasminka Džumhur u srijedu, 6. jula 2022. godine učestvuje na vebinaru o rješavanju govora mržnje kroz poboljšanje prikupljanja podataka.</s><s>Vebinar se organizuje u okviru projekta Horizontalni instrument Evropske unije/Vijeća Evrope za zapadni Balkan i Tursku (Horizontalni instrument II) 2019-2022, akcija „Promocija različitosti i jednakosti na Zapadnom Balkanu“</s><s>Ovaj događaj namijenjen je za predstavnike institucija za ljudska prava i tijela za ravnopravnost koji će predstaviti svoja iskustva, izazove i potrebe u ovoj oblasti.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Ombudsmen prof. dr. Ljubinko Mitrović na sjednici Narodne skupštine Republike Srpske</s><s>Prof. dr Ljubinko Mitrović, ombudsmen</s><s>Riječ je o aktivnosti ombudsmena prof.dr. Ljubinka Mitrovića.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Nives Jukić, ombudsmen BiH</s><s>Ombudsmenka Bosne i Hercegovine Nives Jukić, na poziv Amira Gross Kabirija Amira predsjednika M.T. Abraham grupe i direktora Večenjeg lista Joze Pavkovića, sudjeluje na drugom Equality Forumu koji se održava u četvrtak, 7. jula 20222. godine u Mostaru.</s><s>Ovogodišnji Forum koncipiran je u dvije sesije u čijem fokusu su obrazovanje i nejednakost – identificiranje i definiranje problema.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Ombudsmenka dr Jasminka Džumhur posjetila Kazneno – popravni zavod Foča</s><s>Ombudsmenka Bosne i Hercegovine dr. Jasminka Džumhur sa pomoćnicom Ombudsmena za ostvarivanje prava lica lišenih slobode Vedranom Pavlović posjetila je u utorak, 05.07.2022. godine, Kazneno – popravni zavod Foča i tom prilikom razgovarala sa direktorom ove ustanove.</s><s>Na sastanku je razgovarano o radu ove kazneno-popravne ustanove, s fokusom na uslove boravka i ostvarivanja zakonom zagarantovanih prava osuđenih lica.</s><s>Posjeta je iskorištena i za obilazak zatvora, te razgovor sa osuđenim licima.</s><s>Riječ je o aktivnosti ombudsmenke dr. Jasminke Džumhur.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Upravna inspekcija ima nadležnost u vršenju nadzora nad primjenom Zakona o slobodi pristupa informacijama</s><s>Instituciji za ljudska prava Bosne i Hercegovine obratio se Transparency international BiH, nezadovoljan radom upravne inspekcije Republike Srpske.</s><s>Kako navode, podnijeli su zahtjev za pokretanje inspekcijskog nadzora broj 02-122-3-26-7 od 23.11.2021. godine, odnosno tražili informaciju dana 15.02.2022. godine o preduzetim mjerama po upućenom zahtjevu.</s><s>Razlog upućivanja zahtjeva je neodlučivanje Ministarstva rada i boračko- invalidske zaštite Republike Srpske o zahtjevu za pristup informacijama.</s><s>Podnosilac žalbe u dokumentaciji dostavlja zaprimljen odgovor Upravne inspekcije u vidu obavještenja broj 10.2.1.1-050-549/21 od 10.02.2022. godine u kojem se navodi da je izvršen inspekcijski nadzor u Ministarstvu rada i boračko- invalidskoj zaštiti kojim je utvrđeno da se vodi sudski postupak po podnesenoj tužbi. ,,Nadalje, nadzor nad primjenom Zakona o slobodi pristupa informacija nije stavljena u isključivu nadležnost upravne inspekcije, to na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja proizlazi da nema osnova za preuzimanje radnji i mjera iz nadležnosti upravne inspekcije.“</s><s>Podnosilac žalbe nezadovoljan je ovakvim odgovorom, tvrdeći da prema Zakonu o upravnoj inspekciji, upravna inspekcija ima nadležnost u posebnim upravnim postupcima, u koji spada i postupak odlučivanja o pristupu informacijama.</s><s>Naime, u zahtjevu za inspekcijski nadzor jasno je naznačeno o čemu se radi, te shodno navedenom nije jasno zašto je vršen inspekcijski nadzor ukoliko upravna inspekcija nije nadležna.</s><s>Odnosno, zašto nisu preduzete mjere i radnje u skladu sa Zakonom, a u okviru nadležnosti upravne inspekcije.</s><s>Tokom postupka pred Institucijom ombudsmena, upravna inspekcija dostavlja izjašnjenje na navode iz žalbe u kojem se, između ostalog, navodi da je izvršen inspekciji nadzor kojim je utvrđeno da je Transparency international BIH pokrenuo upravni spor pred Okružnim sudom u Banjaluci povodom navedene problematike.</s><s>Navodi se da upravni inspektor da bi eventualno mogao nalagati određene radnje i mjere kontrolisanom subjektu, mora prvo provesti inspekcijski nadzor i utvrditi da li su nastupile povrede propisa iz nadležnosti Upravne inspekcije, o čemu se sačinjava zapisnik i dostavlja obavještenje podnosiocu predstavke.</s><s>Tokom postupka istrage, imajući u vidu zakonske propise i sudsku praksu Ombudsmeni su nesporno konstatovali da je odluka o zahtjevu za pristup informacijama upravni akt, i da je postupak donošenja upravnog akta upravni postupak.</s><s>Samim tim, upravna inspekcija ima nadležnosti postupanje i preduzimanja mjera i radnji u skladu sa Zakonom o upravnoj inspekciji Republike Srpske.</s> |
<s>Pretraga veb stranice:</s><s>Saopštenje za javnost | 21.06.2022</s><s>Ombudsmeni BiH su razmotrili žalbu žaliteljice, te nakon provedenog postupka istraživanja utvrdili povredu prava u konkretnom predmetu.</s><s>Odgovorna strana je žaliteljici povodom njenog zahtjeva za pristup informacijama, dostavila izjašnjenje.</s><s>Kako nadležni javni organ nije postupilo u skladu sa Zakonom o slobodi pristupa informacijama u Federaciji Bosne i Hercegovine, institucija Ombudsmena je dana 17.6.2022.g. uputila preporuku broj P-145/22 od 17.6.2022.g. direktoru JU Bolnica Travnik, sljedećeg sadržaja:</s><s>1. da ne ulazeći u meritum rješenja, po zahtjevu stranke za pristup informacijama donese rješenje koje treba sadržavati, pored ostalih elemenata i pouku o pravnom lijeku, kako bi žaliteljica mogla ostvariti pravo na korištenje pravnog lijeka.</s><s>2. da u roku od petnaest (15) dana od dana prijema preporuke obavijesti Ombudsmene BiH o izvršenju ove Preporuke.</s> |
<s>Uslovi korišćenja informacija</s><s>Uslovi korišćenja saržaja na sajtu Instituta za istraživanje zločina nad srpskim narodom u XX veku Politika zaštite privatnosti</s> |
<s>1. Bosnia – Herzegovina: „Cronicle of an announced death,“ izdavač „BINA“, Beograd, maj 1993. (Koautori Vesna Hadživuković i Darko Tanasković) ; 2. „Hronika našeg groblja“, izdavač Komitet za prikupljanje podataka o izvršenim zločinima protiv čovečnosti i međunarodnog prava, Beograd, 1994; 3. „Velike obmane“ dva izdanja (Koautor Boro Mišeljić), izd.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Fond istine o Srbima i IKP „Nikola Pašić“, Beograd, 1997; Više</s> |
<s>Strahinja Živak</s><s>Petak, 28 avgust 2009</s><s>Strahinja Živak je rođen 1932. u Brđanima kod Konjica.</s><s>Prije Otadžbinskog rata radio je kao diplomirani PTT inženjer i bio dopisnik „Večernjih novosti“ iz Beograda.</s><s>U ratu 1991-1995. ostao bez potomstva: muslimani i Hrvati zarobili su i likvidirali njegove sinove Slobodana i Velimira.</s><s>Strahinju su iz bolnice u Sarajevu odveli u logor i zverski mučili.</s><s>Osuđen je na 15. godina zatvora, a pušten na slobodu po okončanju rata posebnim ukazom A. Izetbegovića.</s><s>Njegova majka Bosiljka preminula u očajanju od zle porodične sudbine.</s><s>Poslije izlaska iz logora S. Živak je radio kao kao direktor NIP „Javnost“ na Palama.</s><s>Svoj očinski i ljudski bol pokušao je da utoli svedočenjem, u borbi protiv ovozemaljske sile i nepravde.</s> |
<s>U BiH poginule 104.732 osobe</s><s>Subota, 02 april 2011</s><s>29. 03. 2011. 20:27h | Vestionline Haški sud je postavio veb stranicu sa podacima o demografskim efektima ratova na teritoriji bivše Jugoslavije od 1991. do 1999. godine, iznoseći podatak da su u Bosni i Hercegovini poginule 104.732 osobe i da Muslimani čine gotovo dve trećine nastradalih, prenose beogradski mediji.</s><s>Prema procenama, poginulo je više od 40 odsto civila Prema podacima Demografske jedinice Tužilaštva tribunala, u BiH je poginuo i nestao 68.101 Musliman, 22.779 Srba, 8.858 Hrvata i 4.995 pripadnika drugih nacionalnosti.</s><s>U odnosu na rezultate popisa iz 1991. godine, poginuli i nestali čine 3,6 odsto muslimanskog stanovništva, 1,7 odsto srpskog i 1,2 odsto hrvatskog stanovništva BiH, kao i 1,4 odsto "ostalih".</s><s>Među poginulima je 42.106 civila, što čini više od 40 odsto ukupnog broja žrtava.</s><s>Tužilaštvo Haškog suda navodi procenu da su snage SRJ na Kosmetu od 24. marta do 22. juna 1999. godine ubile 10.356 Albanaca.</s> |
<s>Hag: Objavljen broj žrtava u BiH</s><s>S. MIŠLjENOVIĆ | 30. mart 2011. 21:10 | Tužilaštvo u Hagu došlo do podatka da su u BiH od 1992. do 1995. godine život izgubile 104.732 osobe.</s><s>Dukić: Vidi se da nije bilo agresije BANjALUKA - Demografska služba Tužilaštva u Hagu došla je nakon 12 godina prikupljanja podataka da su u BiH od 1992. do 1995. godine život izgubile 104.732 osobe.</s><s>Do ovog broja se došlo zbrajanjem broja poginulih - 89.186 i neprebrojanih, odnosno nestalih kojih je prema proceni iz Haga 15.546.</s><s>Nedeljko Mitrović, predsednik Republičke organizacije poginulih i zarobljenih vojnika i nestalih civila, kaže za “Novosti” da su konačno pale maske oko manipulacija sa brojem poginulih. - Bošnjaci su godinama manipulisali međunarodnu zajednicu govoreći da je oko 250.000 poginulih, od kojih su većina Bošnjaci.</s><s>Na tome su gradili tezu da je nad Bošnjacima počinjen genocid i optuživali Srpsku i podizali lažne optužnice.</s><s>Istina je izašla na videlo i pokazalo se ko je koliko stradao u BiH.</s><s>Sada međunarodna zajednica treba da pozove na odgovornost sve iz Federacije koji su obmanjivali javnost i manipulisali žrtvama - ističe Mitrović.</s><s>POGINULO 10.000 ŽENA U RATU u BiH život je izgubilo ukupno 62 626 vojnih lica, među kojima i 526 žena, te jedno vojno lice nepoznatog pola.</s><s>Ukupno je stradalo 94.350 muškaraca (civila i vojnih lica) i 10 368 žena, te 14 osoba neutvrđenog pola.</s><s>Jedino se mora još obratiti pažnja na broj nestalih. - RS još traga za 1.739 osoba.</s><s>Ova brojka iz Haga da ima između osam i deset hiljada nestalih je dosta diskutabilna, ali se analizom može doći do pravih podataka - navodi Mitrović.</s><s>Predsednik Saveza logoraša RS Branislav Dukić kaže za “Novosti” da se otkrivanjem podataka o stradalima iz Haga pokazalo da nije bilo nikakve agresije na BiH i da su Srbi stradali koliko i Bošnjaci. - Ovaj podatak pokazuje da su Srbi branili svoja ognjišta, a ne napadali Bošnjake.</s><s>Takođe, konačno i međunarodna zajednica može da vidi ko je davao tačne podatke, a ko je manipulator.</s><s>Iz RS niko nikada nije zloupotrebljavao žrtve, dok se to sada, i kada je potvrđen broj stradalih za Federaciju, nikako ne može reći - istakao je Dukić.</s><s>STRADALO DVA ODSTO STANOVNIŠTVA PO nacionalnoj pripadnosti u ratu u BiH život je izgubio 68 101 musliman, 22.779 Srba, 8.858 Hrvata i 4.995ostalih.</s><s>U odnosu na ukupan broj stanovnika iz 1991, od 1992. do 1995. godine smrtno je stradalo 2,4 odsto stanovništva BiH.</s><s>Prema nacionalnosti žrtava rata, u procentima je stradalo 3,6 odsto Muslimana, 1,7 odsto Srba, 1,2 odsto Hrvata i 1,4 odsto ostalih.</s> |
<s>„Srpske žrtve opštine...“, edicija dokumentacionih svezaka o srpskim žrtvama i počiniocima zločina nad licima srpske nacionalnosti za opštine Konjic, Kozarska Dubica (prvo izdanje), Kupres (dva izdanja), Srebrenica, Bratunac i Goražde.</s><s>Redakcija izdanja i izrada hronologije događaja u ovim opštinama.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Beograd, 1998.</s><s>„Izgon Srba iz BiH 1992-1995“ izd.</s><s>DMP, Beograd, 2000.</s><s>„Expulsion of the Serbs from Bosnia and Heryegovina, 1992-1995.“ Izd.</s><s>„Arda-promet“, Banja Luka i Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Beograd, 2000;</s><s>„Srpske žrtve opštine...“, edicija dokumentacionih svezaka o srpskim žrtvama i počiniocima zločina nad licima srpske nacionalnosti za opštine Šamac, Mostar, Kotor Varoš i Čelinac, Koz.</s><s>Dubica i Bos.</s><s>Redakcija izdanja i izrada hronologije događaja u ovim opštinama.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Beograd, 2000.</s><s>„Srpske žrtve opštine...“, edicija dokumentacionih svezaka o srpskim žrtvama i počiniocima zločina nad licima srpske nacionalnosti za opštine Krupa na Uni i Novi Grad.</s><s>Redakcija izdanja i izrada hronologije događaja u ovim opštinama.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Beograd, 2002.</s><s>„Pohod na Srbe“, Književne novine, 15-30. april 2002. i nastavci u dva naredna broja: od 1-15. maaj i 15-31. maja 2002.</s><s>„Ubijanje Srba u Sarajevu“, „KORENI“, list Srba u rasejanju, br. 30/2003;</s><s>„Ubijanje Srba u Višegredu i Rogatici“, „KORENI“, br. 32/2003;</s><s>„Zločini nad Srbima BiH 1992-1995.“ izd.</s><s>Udruženje Srba iz BiH u Srbiji i Čigoja štampa d.o.o.</s><s>Beograd, 2005.</s><s>„Genocid u dvadesetom veku na prostorima jugoslovenskih zemalja“, zbornik radova sa naučnog skupa, Beograd 22-23. april 2003. izd.</s><s>Muzej žrtava genocida, Kragujevac-Beograd i Institut za noviju istoriju Srbije, Beograd, 2005.</s><s>„Lična karta Srebrenice“, GLAS JAVNOSTI, specijalni dodatak, Beograd, 12. i 20. marta 2007.</s><s>„Slovnija-Mali prljavi rat“, edicija OBMANE, Koautor Obrad Ković.</s><s>Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Fond istine o Srbima, Beograd, 2007.</s><s>„Knjiga mrtvih Srba: Goražde, Višegrad, Foča, Čajniče, Rudo“, Centar za istraživanje zločina nad Srbima, Beograd, 2007.</s><s>„Knjiga mrtvih Srba-postradali 1992-1995.</s><s>Srebrenica, Bratunac, Olovo, Kladanj, Šekovići, Vlasenica, Hadžići, Zvornik.“, Centar za istraživanje zločina nad srpskim narodom, Beograd, 2007. (na srpskom i engleskom.)</s><s>„Knjiga mrtvih Srba Sarajeva-postradalih 1992-1995.“, Srpski borac“, Banjaluka, 2008.</s><s>„Srpska zgarišta srebreničkog kraja“, Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku, Beograd, 2010.</s> |
<s>Prof. dr Mirjana Vlajisavljević: Garavice mračne i krvave [2]</s><s>Subota, 20 avgust 2011</s> |
<s>Ekskluzivno: Neobjavljeni intervju generala Mladića CNN- u avgusta 1995 – transkript 2 deo</s><s>Subota, 27 avgust 2011</s><s>RM: Jeste se Vi ikad posvađali sa svojom ženom u životu, u braku?</s><s>CNN: Nisam.</s> |
<s>Početna strana Članci Predrag R. Dragić Kijuk: HAŠKA KONKVISTA [I]</s><s>Nedelja, 29 jul 2012</s><s>Ne pristajući da bude kolateralna šteta u procesu programiranog raspada privatne komunističke države Josipa Broza Tita i odbijajući da jedan totalitarizam bude zamenjen drugim totalitarizmom – srpski nacion se našao na udaru planera urušavanja jugoslovenske multietničke zajednice.</s><s>Amerikanci, koji su presudno uticali na stvaranje I Jugoslavije (kao i Čehoslovačke), u novim političkim uslovima su rasturili II Jugoslaviju (kao, uostalom, i Čehoslovačku).</s><s>Sledstvena primena Niklsonovog amandmana samo je doprinela da SAD podrže sve bivše komuniste koji su odlukom o secesiji razbijali Jugoslaviju, pa su se Srbi jedini našli na udaru američke administracije koja se nije obazirala na činjenicu da kažnjavaju svog saveznika iz oba svetska rata.</s><s>U tom zanosu, Amerikanci su prevideli drastična i bezočna kršenja ljudskih prava Srba u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini, Kosovu i Metohiji – pretvorivši se u izvršioce komunističkog, antisrpskog Titovog zaveštanja.</s><s>Amerikanci su unutrašnje granice avnojevskih republika (1943) priznali za granice novih država iako ove Titove granice nisu bile međunarodno priznate.</s><s>Štaviše, jednom odrđene u građanskom ratu (1941-1945), komunističke republičke granice su proglašene državnim u novom građanskom ratu (1991-1995).</s><s>Sledeći razvlašćenu praksu, američke UN su priznale Hrvatsku 22. maja 1992. (kada ona nije imala kontrolu nad teritorijom Republike Srpske Krajine) suprotno Povelji UN prema kojoj se u članstvo primaju suverene države.</s><s>Najzad, američka opsesija rata protiv Srba je ključni razlog što je prećutan i progon Jevreja iz Bosne kao i sa Kosova.</s><s>Poput američkog predsednika Vudro Vilsona, koji je odbacio Londonski sporazum od 23. aprila 1915. (po kome su Srbiji bili dodeljeni deo Albanije, pa Split i sva jadranska obala od Krka do Dubrovnika, uz poluostrvo Pelješac, obećana Bosna i Hercegovina i Slavonija, dok su Crnoj Gori određeni Dubrovnik i južna obala), – Klinton je odbacio 18. marta 1992.</s><s>Lisabonski mirovni sporazum i, uz Hrvate, bosanske muslimane gurnuo u rat protiv Srba.</s><s>Posledično, i treći američki predsednik, Buš Mlađi, smanjuje srpske teritorije na samo njemu poznate istorijske granice srpskog naroda.</s><s>Dosledni u konkvisti protiv Srba, SAD su prekršile i sopstveni ugovor koji su potpisale 24. jula 1942. sa kraljevskom vladom u emigraciji, po kome je „odbrana Jugoslavije protiv agresije od vitalnog značaja za SAD” (saglasno Aktu Kongresa od 11. marta 1941).</s><s>Dosije haškog zločinačkog udruženja</s><s>Od brutalnog ubistva Sime Drljače, 9. jula 1997. (u prisustvu maloletnog sina), i ubistva Dragana Gagovića, pa pokušaja ubistva 5. januara 2006.</s><s>Dragomira Abazovića (a ubistva njegove supruge i ranjavanja maloletnog sina) – Tribunal u Hagu se potvrđuje kao Tribunal hipokrizije, rasizma i savremene inkvizicije.</s><s>U istoriji moderne Evrope i moderne istorije prava ne postoji veći pravni monstrum od ovog američkog „međunarodnog” suda.</s><s>Za smrt haških zatvorenika u Ševeningenu, zbog neadekvatne brige ili neadekvatne lekarske nege (Slavko Dokmanović, Milan Kovačević, Slobodan Milošević) – krivicu snosi isključivo Tribunal.</s><s>Za procesualne postupke koji nisu mogli da se završe, u nekom razumnom roku, zbog falsifikovanih dokaza (maratonski postupak protiv Miloševića započeo je 12. februara 2002) – krivicu snose isključivo Tribunalovi preobučeni predstavnici pravde.</s><s>Za odlaganja procesa i držanja optuženika u pritvoru u ime šikane, psihološkog pritiska, lomljenja volje i nekontrolisane tiranije (Momčilo Krajišnik je na suđenje čekao 3,5 godine, Vojislav Šešelj će verovatno čekati 4 godine) – krivicu snosi isključivo ovaj kvazi-sud, koga karakterišu izopačeno pravo i pravni sunovrat.</s><s>Onemogućen da ostvari predodređen mu cilj, ovaj sud antiprava nije jedino zapao u procesualni ćorsokak već i u „stanje kome”, kako je posle „sudskog ubistva” Slobodana Miloševića izjavila Karla del Ponte.</s><s>To je i razlog što za 5 (petoricu) optuženih Srba – Simu Drljaču i Dragana Gagovića (koji su ubijeni prilikom hapšenja), i trojicu pritvorenih (koje je smrt zadesila u istražnom zatvoru) – važi institut prezumpcije nevinosti, jer su njihove smrti okončale postupak u fazi pravne nevinosti.</s><s>Prema tome, posle svekolike pravne lakrdije sa tragičnim posledicama, sasvim je jasno: država koja bi izručivala Hagu njegove optuženike otpremala bi ih ne na sud već na gubilište.</s><s>Ali da se vratimo anatomiji Tribunalove sudske prakse.</s><s>Bezbednost i ljudska prava na zdravstvenu negu pritvorenika spadaju u Tribunalove kažnjive propuste.</s><s>Samo u deset dana jednog meseca 2006. godine nesrećni slučajevi su se potvrdili kao haško pravilo: 5. marta 2006. u zatvorskoj ćeliji je Milan Babić izvršio samoubistvo; 10. marta 2006, tokom noći, smrt je zadesila Slobodana Miloševića, na čije se zahteve za adekvatanim lečenjem haška konkvista oglušila.</s><s>U slučaju Slobodana Miloševića može se, sasvim bez predrasuda a s pravnom doslednošću, govoriti o takozvanom „sudskom ubistvu”.</s><s>To je i razlog što su, posle nesumnjivog “sudskog ubistva” Slobodana Miloševića, pohitali s pretnjama i Evropski parlament, koji traži od Srbije ubrzani nastavak saradnje sa Hagom, i Ričard Holbruk – koji zbog izmišljena „četiri započeta rata Slobodana Miloševića” zahteva od Srbije da pristane na nezavisnost Kosova i Metohije.</s><s>Istim povodom, general Vesli Klark, koji je rukovodio NATO agresijom na srpske države 1999, kaže: „Umro je mali Hitler”.</s><s>E, to ne može!</s><s>To je nedopustivo!</s><s>Hitler je rezervisan samo za zapadnu Evropu, jer ga je ona politički rodila i politički odnegovala.</s><s>Baš zato i jeste nedopustiva zamena teza i razvodnjavanje nemačko-nacističkih zločina.</s><s>Hitler je neuporediv i na njega imaju pravo samo njegovi tvorci.</s><s>Evroatlantski militarizam odgojio je Hitlera i on se ne može izbrisati iz evroatlantske istorije.</s><s>Američko saučesništvo u zločinu</s><s>Haški Tribunal, odnosno haški ad hoc vojni sud, uporno sebe prikazuje kao neonirnberškog pravosudnog pobednika.</s><s>On se trudi da Srbe prikaže kao Nemce u doba Nirnberškog procesa.</s><s>On hoće, zarad američkog natovskog konvertita (od evropskog zaštitnika do azijskog prestupnika) i pentagonskog udesa (Koreja, Vijetnam, Irak, Avganistan) ali i političkog interesa, da makar na primeru Srba pokaže uspešnost i opravdanost pentagonsko-nato politike.</s><s>U stvari, prvi i poslednji cilj ovog političkog suda krije se u naporu da opravda NATO-agresiju protiv suverene srpske državne zajednice 1999. godine.</s><s>Zato Tribunal neće da se suoči sa sledećim činjenicama: Amerika je kršila embargo na uvoz oružja jugoslovenskih republika 1991; Amerika je, između ostalog, kriva za umorstva 12 beba u Banja Luci 1992; Amerika je saučesnik u masakriranju srpskih starosedelaca 1993. i 1995. i od 1999. do danas u zonama pod zaštitom mirovnih snaga; Amerika je dirigovala etničkim čišćenjem Srba u Hrvatskoj 1995; Amerika je odobrila upotrebu raketa sa osiromašenim uranijumom protiv Srba 1995. i 1999.</s><s>Uostalom, posle uspostavljene nove političke osovine: Vatikan – Vašington (od kraja II svetskog rata), Amerikanci su najzaslužniji za zaustavljanje bilo kakve istrage i o hrvatskim ustaškim zločinima nad Srbima.</s><s>Naime, Stejt departman je učinio sve da na stotine hiljada zločina nad Srbima u NDH (1945-1995) budu zaboravljeni.</s><s>Ili još preciznije, službenik Stejt departmenta, Gustav Hilger, autoritarno je prekrio jasenovački pakao i zaveo muk.</s><s>Eto razloga što haško zločinačko udruženje odbija da otpočne sa suđenjem Vojislavu Šešelju, koji neće prećutati evro-atlantske zločine nad Srbima niti Vatikanski holokaust nad Srbima.</s><s>On se neće baviti samo utvrđivanjem istine kada se i šta se stvarno dešavalo prilikom raspada Jugoslavije po vatikansko-američkom receptu, već i kako su se „dobri zapad” i hrišćanski zapad služili lažima i falsifikatima da bi satanizovali Srbe i opravdali svoju genocidnu nameru.</s><s>To znači da Šešelj neće na pitanja davati odgovore izvan konteksta.</s><s>Dosadašnji trik Tribunala (kao instrumentu političke perverzije) uz pomoć metode montaže atrakcije neće u Šešelju imati korisnog optuženika.</s><s>Dakle, Vatikanki holokaust nad Srbima i američka interesna srbofobija u ovom procesu neće izbeći Šešeljevom analitičkom sudu.</s><s>Da bi spasili papokratiju od istorijske odgovornosti i blamaže, haško zločinačko udruženje već 3,5 godine ne otpočinje sa procesom protiv Vojislava Šešelja.</s><s>Zar onda nije očito da ovaj optuženik Tribunala za nakazno pravo i pravdu predstavlja nepremostiv problem za sudsko veće, odlukom da ne brani sebe od montiranih dokaza već da brani istinu o planiranom srpskom satiranju.</s><s>Prema tome, u Šešeljevom slučaju, Haški tribunal ne može da računa na tabu teme – pošto će ovaj optuženi pravnik za verbalni delikt insistirati na neratnim i ratnim zločinima koje su počinili Hrvati, na neratnim i ratnim zločinima koje su počinili muslimani, na neratnim i ratnim zločinima koje su počinili Šiptari.</s><s>Na civilizacijsku sramotu, kod sličnog suda i u sličnom iskonstruisanom sudskom postupku, Srbi su već bili osuđivani.</s><s>I 1909. podignuta je „Optužnica” protiv 53 Srba za „velikosrpsku revoluciju”, i 1993. (kada je osnovan Haški tribunal) podignuta je Optužnica protiv Srba zbog navodne velikosrpske hegemonije.</s><s>Poražavajuća je sličnost nekadašnjeg para-suda i sadašnjeg farsičnog tribunala; u procesu protiv 53 Srba sud je odbio 364 pitanja optuženih, odbrana je predložila 824 svedoka a na raspravu je pozvano samo 42, presedavajući je advokate odbrane prekidao 637 puta a optuženike 161 put.</s><s>Treba li dodati: i onaj politički sud, kao danas haški natovski sud, kritikovale su vodeće moralne ličnosti iz svih oblasti društvenog života u Evropi.</s><s>Onda, na početku XX veka, srpsku istinu je branio prota Radoslav Grujić; sada, na početku XXI veka, srpsku istinu brani Vojislav Šešelj.</s><s>S obzirom kako je sramno završena optužnica protiv Srba na početku XX veka, ni ova optužnica na početku XXI veka ne treba da se nada manjem debaklu.</s><s>Amerika se, prema tome, ne može osloboditi od odgovornosti za srbofobičnu politiku.</s><s>Istoznačno, bio je u pravu Linus Pauling, američki patriota i naučnik koji je za svoja dostignuća dobio dva puta Nobelovu nagradu, kada je političku administraciju svoje zemlje optužio da sprovodi svetsku dominaciju putem terorizma.</s><s>A američka devastacija i destruiranje Republike Srpske Krajine, Republike Srpske, te Srbije i Crne Gore može se jedino okarakterisati kao državni terorizam.</s><s>Patografija nato-pentagonskog suda u Hagu</s><s>Nesumnjivo, Tribunal u Hagu služi američkim političkim ciljevima, on je popravni ispit za katastrofalnu američku politiku u muslimanskom svetu.</s><s>Otuda zalaganja za šiptarsku muslimansku državu na Kosovu i Metohiji i to izuzimanjem ove regije iz države Srbije.</s><s>Amerikanci i Englezi prvo su naoružavali šiptarske teroriste a potom ih proizveli u oslobodilačku vojsku.</s><s>Na isti način, 28. septembra 1998, u Suvoj Reci, lord Pedi Ešdaun (onda kao obaveštajac u tajnoj misiji a doskora radža od Bosne) pregledao je naoružanje Šiptara i obećao im, u ime britanskog premijera Toni Blera, ubrzanu pomoć u modernijem naoružanju.</s><s>Prethodno su istu vrstu patronata Amerikanci pokazali prema muslimanima u Bosni, u koju su uvezli oko 10.000 mudžahedina a potom muslimansku vojsku – koja je vodila „sveti rat” u Bosni protiv Srba – proglasili za žrtvu, navodno, genocidne politike srpske vojske.</s><s>Stvoren po meri reprogramirane američke spoljne politike – Haški tribunal ( = Haški sud, u prevodu) podređen je američkim interesima i opravdanju svake američke vojne akcije, pa tako i balkanske odiseje vodeće sile sveta.</s><s>Odabran naziv i izabrana adresa takođe treba da opravdaju američki nacionali interes (!) ali i potisnu pravnu svest o postojanju sličnih meritornih institucija.</s><s>Zamišljen kao jednokratna upotrebna institucija Tribunal i nije mogao biti išta drugo do to što jeste – pravno ruglo i sud devijantnog prava i pravde.</s><s>Otuda, Tribunal u Hagu ima svoje odrede smrti za hvatanje onih kojima želi da sudi, specijalce za transfer lica koja se odvode u Hag, javne i nejavne optužnice, dobrovoljne, tajne, zaštićene i prisilne svedoke, sudsku proceduru koju menja od slučaja do slučaja; on sudi tako što ne primenjuje samo već i proizvodi pravo, presuđuje na osnovu sumnji a ne dokaza.</s><s>Ovaj američki “međunarodni” Tribunal objavljuje nove političke i naučne istine, prekraja i pravi novu istoriju.</s><s>Tribunal je kvazi-sud koji ima svoj zatvor, svoje zdravstvene radnike, svog portparola i svoje novinare.</s><s>Kao inkvizitorska institucija on sprovodi program svog naredbodavca, pa njega izdržavaju zemlje zainteresovane za rad suda iako su ga „osnovale” Ujedinjene nacije (što je u suprotnosti sa čl. 33. statuta Međunarodnog suda ustanovljenog na osnovu Povelje UN).</s><s>Ovaj NATO Tribunal osnovan odlukom Saveta bezbednosti UN (!?) koji je svojevremeno suspendovao postojeće međunarodne ugovore, ne sudi naciste iz Hrvatske, mudžahedine iz Bosne, američke oficire na čelu sa pukovnikom Rikom Hajrihom i generalom Džonom Galvinom (koji su vršili obuku hrvatske vojske), teroriste sa Kosova i Metohije, ili odgovorne za masakr od 2. do 5. avgusta 1995. nad Srbima i uništenje RSK (čime je prekršen Vensov plan od 23.11.1991. kojim je ova država postala međunarodno priznat subjekt) ili autore rasističkih Rezolucija UN 713 i 724 diktiranih američkom voljom i silom, ili aktere NATO zločina po komandnoj i operativnoj odgovornosti što su na Srbe od 24. marta do 10. juna 1999. sručili 25.000 tona ubojnih sredstava, uglavnom sa osiromašenim uranijumom.</s><s>U izjavi za BBC, Ričard Holbruk precizno objašnjava razloge za postojanje ovako zamišljenog pravnog mastodonta: „Shvatio sam da je Tribunal vrlo dragoceno oruđe... i upotrebili smo ga da opravdamo sve ono što je usledilo”.</s><s>Čini se da u vremenu humanističkog ideala proteranog iz politike, nije ni čudo što se ustoličio preporod samozaljubljenog američkog nacionalsocijalizma.</s><s>Tribunal u Hagu je samo trebalo da stavi tačku na tako zamišljenu političku patologiju.</s><s>Zato je Tribunal brižno pripreman.</s><s>Glavnu ulogu u njegovom organizovanju imale su takozvane nevladine organizacije.</s><s>Po svedočenju generalnog sekretara UN Butros Butros Galija one uzimaju učešća u mirovnim operacijama, učestvuju u prikupljanju važnih i tajnih podataka, vrše obuku za psihološki rat, pa su one još 1991. pokrenule pitanje realizacije Tribunala za suđenje “ratnim zločincima”.</s><s>Pod pritiskom SAD i nevladinih organizacija koje rade za vladu, Savet bezbednosti je, još avgusta 1992, doneo Rezoluciju 771 direktno očekujući od humanitarnog i nevladinog sektora da utvrdi kršenje ljudskih prava na teritoriji Bosne i Hercegovine.</s><s>„Helsinki Voč” (najuticajniji u formiranju Tribunala 1993) poslao je tri svoje ekipe na teren gde je uz pomoć domaćih “istraživača” došao do “važnih” podataka.</s><s>Na čelu domaćih pomagača u Bosni bila je Ivana Nicić koja je Tribunalu „predala 30 kutija materijala... kao osnov za podizanje optužnica” (Smilja Avramov: „Civilno društvo i nevladine organizacije”, Beograd, 2006).</s><s>Na osnovu tog materijala podneo je i svoj Izveštaj Šerif Basioni (iako njegova ekipa nikada nije bila na terenu) iznoseći podatke o 200.000 mrtvih u Bosni (!?), 800 koncentracionih logora (!?) za oko 500.000 zatvorenika (!?) i slično.</s><s>Zahvaljujući ovim političkim, isfabrikovanim ciframa – već od početka osporenim – Tribunal operiše do danas.</s><s>Upravo zato treba istaći: stručnjaci i istraživači Tribunala su neodvojivi deo zločinačkog haškog udruženja i njihov moralni i intelektualni integritet je krivično sumnjiv.</s><s>Ivana Nicić je nagrađena radom u Tribunalovom timu (od 1996), baš kao što je deo tog tima (od 2001) i Laura Sartorio, pomoćnica tužiteljke Karle del Ponte.</s><s>Amerikanka Laura Sartorio se na ovu visoku funkciju preporučila sudskim kažnjavanjem za javni nemoral i bludne radnje.</s><s>U tom timu stručnjaka i istraživača – ali u ulozi svedoka – naći će se i dva profesionalna “istoričara”: suprotno svojoj doktorskoj disertaciji (na čemu je pomoć nalazila u Beogradu, na Pravnom fakultetu i u Srpskoj književnoj zadruzi), Odri Helfint Bading se 2002, proslavila “ekspertskim izveštajem” u Tribunalu.</s><s>Ova predavačica sa Harvarda je u stvari, okrenuvši iste činjenice za 180 stepeni, preradila svoju disertaciju „Srpski nacionalizam u 20. veku” i dobro naplatila svoj “ekspertski izveštaj”.</s><s>Ona je opasne srpske nacionalne ideje datovala još u 14. vek kao što je – u istom Izveštaju – otkrila da srpski nacionalizam i ideja “velike Srbije” jesu sinonimi, pa tako imaju i dugu zajedničku istoriju.</s><s>Njen zaključak da je prirodno ( sic!) da Šiptari dobiju državu na srpskoj teritoriji – dobro je upamtio i šef UNMIKA, Petersen, koji njenu poruku sprovodi u delo.</s><s>Zar, onda, čudi što je ovaj mafijaški mirovnjak „izbor Agima Čekua (marta 2006) za premijera ‘Kosova’ nazvao demokratskim” iako je reč o hladnokrvnom ubici koji je, uz Hašima Tačija, samo tokom 1998. najodgovornija osoba za masakriranja “nealbanske” populacije na Kosovu i Metohiji.</s><s>Iako su ovo primeri dometa intelektualnih mediokriteta, ipak se po slobodi kažnjivog neznanja i interpretiranja izdvaja Reno de la Bros.</s><s>Ovaj profesor sa Univerziteta u Remsu pravi je predstavnik podmitljive i uslužne intelektualne bižuterije pa je njegov rad od stotinak stranica („Politička propaganda i projekat Svi Srbi u jednoj državi”) manje “ekspertski izveštaj” a više i jedino politički pamflet pisan po nalogu neke službe.</s><s>Tako je on utvrdio nacističku prirodu srpskog naroda i sklonost ka ksenofobiji.</s><s>Rezultate ovog “naučnog rada” Bros je, kao svedok tužiočeve strane, ponovio na suđenju Miloševiću 2003. godine.</s><s>Naučnu objektivnost je ovaj trabant obaveštajnih službi opravdao tvrdnjom (u 2 rečenice) da je slične “teorije zavere” reprodukovala i bosanska i hrvatska strana ali da su srpski mediji nadmašili druge dve etničke zajednice po stepenu i sadržini medijske mržnje.</s><s>A šta je rezultat ove nakazne politike koja je humanizam osudila na smrt?</s><s>Stvorena je administrativna politička nakaza oličena u američkoj intervencionističkoj demokratiji.</s><s>Prema tome, nije teško konstatovati: klonirana američka demokratija – potpomognuta NATOM, komatoznim Tribunalom, militarizovanim bankarstvom i pentagonskom vladavinom prava – predstavila se u svetlu mešavine Gulaga i Diznilenda.</s><s>Tiranija bele petokrake</s><s>A šta je osnovna odlika vlasnika i naredbodavaca ovog suda?</s><s>Po svemu sudeći – opčinjenost totalitarističkom vladavinom.</s><s>Na primeru srpske nacionalne apokalipse, koju su izazvali novi američki konkvistadori, to je lako uočiti i prepoznati kao opčinjenost komunizmom.</s><s>Kao što se u vreme crvenog mandarina i stranca Broza nije smelo govoriti o srpskim žrtvama u oba svetska rata ili o zločinima muslimana i katolika u oba svetska rata, počinjenim nad Srbima – tako se i u vremenu američkog političkog diktata ne sme govoriti o ovoj istini.</s><s>Hrvatski šovinizam i muslimanski fundamentalizam i šiptarski terorizam, u dirigovanom raspadu Jugoslavije od 1990. godine – za Haški tribunal su tabu tema.</s><s>Englesko-američkom ključu srbofobije (zbog očuvanja samosvojnosti, antinatoizacije i antiglobalizacije srpskog naciona) služio je i bivši sekretar NATO Havijer Solana.</s><s>To je i razlog što je okrunjen upravo zbog svog rasističkog truda: početkom oktobra 1999. godine dodeljena mu je titula viteza najprestižnijeg britanskog Reda sv. Mihajla i sv. Đorđa.</s><s>Na despotsku bespogovornost Srbi se stalno podsećaju, posebno u slučaju srpskih Šiptara kojima su globalisti namenili otcepljenje iz srpske države i pravo na nezavisnu državu na Kosovu i Metohiji, južnoj srpskoj pokrajini.</s><s>Kao što je Broz nagradio Hrvate, muslimane i Šiptare za zločine protiv Srba posle II svetskog rata, tako i Amerikanci, po raspadu komunističke Jugoslavije, nagrađuju iste etničke zajednice za zločine protiv Srba.</s><s>Ovu antisrpsku ideologiju, a u ime planetarne demokratije koja se navodno sprovodi zbog kršenja ljudskih prava, Tribunal treba da ozakoni i da potvrdi da se na srpske jeretike ne odnose ljudska prava.</s><s>Na despotsku bespogovornost Srbe je upozorio i politički direktor britanskog Forin ofisa, Džon Sojers.</s><s>On je 6. februara 2006. u Prištini decidirano poručio da će budući status “Kosova” biti nezavisnost.</s><s>Sojers svoju epigonsku izjavu, očito, temelji na stavovima američkog izaslanika za pregovore o statusu južne srpske pokrajne, Frenka Viznera, koje je ovaj u Beogradu izložio samo nekoliko dana pre Sojersove posete Kosovu i Metohiji.</s><s>Amputiranje Kosova i Metohije, od jedne suverene države, za Srbe je kazna zbog politike Slobodana Miloševića; interesantno: za Nemce je ujedinjenje, do koga je došlo 1990. – valjda nagrada zbog nekadašnje nacističke politike.</s><s>Ako se Srbi kažnjavaju zbog Miloševićeve politike (koja je bila projugoslovenska i bez uticaja na Jugoslovensku armiju koja nije branila ustavom zagarantovane granice niti se obračunavala sa paravojnim formacijama u Sloveniji i Hrvatskoj), kako to da Englezi nisu kažnjeni za pokolj na Folklandima, Amerikanci za pokolje u vijetnamskom selu Mi Lai 1968. ili pokolje u iračkoj Faludži 2004?</s><s>Je li neko kaznio orimljene Hrvate i muslimanske Bošnjake za ritualna ubistva Srba tokom rata 1991 – 1995?</s><s>Kakva je kazna predviđena za šiptarske teroriste i bestijalna ubistva Srba do 1999, i posebno za zločine koje su počinili nad Srbima pod blagoslovom međunarodnih mirovnih snaga na Kosovu i Metohiji od 1999. godine do 2006?</s><s>Sojersovoj gluposti je teško konkurisati iako ga je nadmašio Endrju Bruks, opet jedan engleski strateški moron, koji je u ime londonskog Međunarodnog instituta za strateške studije – utvrdio da osiromašeni uranijum, kojim je NATO bombardovao Srbiju 1999. nije radioaktivan.</s><s>Uistinu, sreća je da glupost ne boli, inače bi Engleska usled snishodljivog intelektualnog staleža odjekivala od jauka, dan i noć.</s><s>Razumljivo, to što engleski uslužni intelektualci nisu u stanju da prevaziđu glupost i ne bi bilo ugrožavajuće za zdrav razum, da slične zloćudne gluposti nisu doprinele osobenoj hronologiji političke pohote.</s><s>Evo dva primera: Englezi su, za račun svog američkog koalicionog partnera, zabranili u Londonu 1993. rad Balkanološkog instituta zbog inicijative da postave izložbu Bojane Isaković o aktuelnom građanskom ratu u bivšoj Jugoslaviji.</s><s>Isto tako, Englezi su 2002. na londonskom aerodromu “Hitrou” uništili 1.000 primeraka monografije „Raspeto Kosovo”, kako bi sprečili istinu o šiptarskom etnocentrizmu.</s><s>Episkopija raško-prizrenska je štampala ovu monografiju na engleskom jeziku da bi upoznala svet sa atakom šiptarskih varvara na pravoslavne svetinje.</s><s>Samo u periodu od 1999. do 2006, i to pod zaštitom međunarodnog protektorata, na Kosovu i Metohiji je uništeno više od 130 srpskih bogomolja.</s><s>Ali nije samo antisrpska ideologija, posebno sprovođena i negovana u komunizmu, ono što magnetnom snagom privlači sektu američkih globalista.</s><s>Generalno opsednuti crvenom despotijom, globalisti sve više liče na komunističke dželate.</s><s>Zamenjujući tiraniju crvene petokrake tiranijom bele petokrake, Amerikanci su prihvatili sva sredstva iz staljinističkog arsenala: zidne novine su zamenili bilbordima, Socijalistički savez radnog naroda ekspertskim grupama, mesne zajednice – nevladinim organizacijama, moral su zamenili licemerjem a istinu lažima.</s><s>Populisti i manipulatori</s><s>Povodljiv idejom da se premoćno može održati na antikomunizmu, evroatlantski lihvarski sistem ne samo da decenijama ne ulaže ništa u humanistički ideal već se uspavljuje u moći bez granica.</s><s>Svi problemi globalističke politike, međutim, problemi su postkomunističke a ne i antikomunističke ere.</s><s>Svi nesporazumi sa svetom proizilaze iz patološke potrebe moćnih da zavedu politički, ekonomski i kulturološki paternalizam a da zapravo poseduju jedino tehnološku i militarističku premoć.</s><s>Zato civilizacija koja je zagubila kulturološki i duhovni identitet jeste u sukobu sa istorijom i nema političku budućnost.</s><s>Na jednoj strani suočeni sa postkomunističkim svetom koji ne želi da jednoumlje zameni autoritarnom ideologijom, a na drugoj strani suočeni sa svetom siromašnih koji uz pomoć internet civilizacije uočava oblapornost moćnih, globalizam je zapao u zamku „samozaljubljensti i brutalnosti” (Harold Pinter) i odlučno nastavio da povlađuje domaćoj populističkoj politici.</s><s>Utoliko je stepen nemilosrdnosti veći prema onima koji antihumanizam ne prihvataju kao humanizam i koji s pravom odbijaju da brane evroatlantski interes na štetu sopstvenog nacionalnog interesa.</s><s>Tribunal je, nema sumnje, najbolji primer politike moći koja je izgubila kompas i koja se prepoznaje isključivo po nemilosrdnosti, prinudnosti i bezgraničnoj agresivnosti.</s><s>U stvari, Haški tribunal je počivao na ideji da preraste u jedinog arbitra međunarodnog prava.</s><s>To se videlo po reakcijama SAD posle konferencije UN, održanoj jula 2000. u Rimu, na kojoj je formiran Međunarodni krivični sud, sa nadležnošću za zločine protiv čovečnosti, genocida i agresije, bez obzira hoće li vlade učesnika ovog skupa ratifikovati završni akt ovog zasedanja, takozvani „Rimski statut”.</s><s>Amerikanci nisu samo formiranje ovog suda okarakterisali „mehnizmom tiranije” već je Senat usvojio „Akt zaštite”, kojim se američki građani izuzimaju iz eventualnih odluka ovog suda, uključujući i vojnu invaziju radi zaštite svojih građana.</s><s>Nedvosmisleno, SAD su značaj međunarodnog suda za ratne zločine tumačili dovoljnošću Haškog tribunala, iako je on osnovan pod njihovim pritiskom i za ratne zločine u Jugoslaviji (ICTY), a odlukom Saveta bezbednosti i Rezolucijom 802 od 26. januara 1993.</s><s>Amerikancima se činilo prirodnim, obzirom na uticaj i vojnu premoć, da od situacije do situacije diktiraju odluke Saveta bezbednosti, posebno u slučajevima potrebe pravdanja sopstvene intervencionističke demokratije bilo gde u svetu.</s><s>Pridajući instrumentalizovanom Savetu bezbednosti značaj “međunarodne zajednice”, SAD su u stvari kreirale svetsku vladu, uz pomoć redefinisane NATO armade i demonstracije pravne moći Tribunala.</s><s>Očito, zatečen u prelaznoj fazi, Savet bezbednosti je preimenovan u „međunarodnu zajednicu” iako 15 članova Saveta bezbednosti OUN čini manje od 10% država čiji su predstavnici u sastavu svetske organizacije UN (186 članica, ili nešto veći broj sa novim članicama – američkim satelitima).</s><s>Kada smo već kod starih i novih verzija istorije Međunarodnog suda da podsetimo Evropljane i Amerikance da Srbi nisu zaboravili da je jedan od najznačajnijih događaja u političkoj istoriji Evrope upravo prva konferencija o miru i razoružanju sazvana u Hagu 1899.</s><s>Rad komisija, koje su radile od maja do jula 1899. na pomenutoj konfereciji – u kojoj je učestvovalo 26 država – krunisan je dokumentom „o ustanovljenju međunarodnog arbitražnog suda”.</s><s>Srpska vlada je učesnicima Haške konferencije spremila na srpskom i francuskom jeziku dokumentarnu građu o arbanaškim (šiptarskim) zločinima u Staroj Srbiji.</s><s>Ova „Prepiska o arbanaskim nasiljima u Staroj Srbiji 1898 - 1899.” (MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERS - DOKUMENTS DIPLOMATIQUES.</s><s>„Correspondance concernannnt les actes de violence et de brigandage des Albanais dans la Vieille - Serbie /Vilayet de Kossovo/ 1888 - 1899”) donosi zastrašujuće dokaze o pogromu Srba u takozvanom Kosovskom vilajetu, koji je posle Berlinskog kongresa ostao u sastavnom delu Turske države.</s><s>Samo u ovom periodu – Šiptari su čitavu teritoriju Arnautluka (Kosovo, Metohija, Raška oblast) pretvorili u „zid islama prema hrišćanskim državama” – sa prostora Stare Srbije nestalo je preko 60.000 Srba.</s><s>Da Turci nisu ništa preduzimali na zaštiti pravoslavnog hrišćanskog naroda potvrđuje građa ove knjige o zlu i srpskoj tragediji – a što se da zaključiti iz prepiske predsednika vlade dr Vladana Đorđevića, te poslanika Kraljevine Srbije u Carigradu Stojana Novakovića, sa Tefik-pašom, turskim ministrom inostranih dela.</s><s>O sudbini ovog dokumenta, koji bi i za današnji Tribunal u Hagu bio od prvorazrednog značaja za istinu i pravdu – da on nije politički sud – sa istančanom istorijskom odgovornošću i analitičkim zapažanjima prvog reda pisao je Đorđe Borozan, priređivač fototipskog izdanja (Beograd, “Nikola Pašić”, 1998).</s><s>Ovakvi prigovori i napomene, i neosvrtanje na njih, najilustrativniji su primer američkog „gmižućeg fašizma” (Noam Čomski).</s><s>Ali, ono što je bilo jasno nepotkupljivim i nezavisnim intelektualcima – na koju evroatlantski arijevci i nisu računali – nije se ticalo vlada ove crne internacionale.</s><s>Opijeni populizmom i carstvom osrednjosti, oni su prognali humanističku inteligenciju na periferiju društvene zbilje, uvereni da su im sila i moć dovoljni da pretraju u istoriji.</s><s>Posledično, sektaška svest globalista svodljiva je uvek na investicioni pogled na svet.</s><s>Baš je zato, što ne postoji ništa što bi ograničavalo investicionu sofistiku i taj prividno uverljiv a pogrešan zaključak, odsustvo limitirane moći globaliste je onemogućilo da razlikuju investicionu ideologiju od ekspanzionističke.</s><s>U tom smislu pristupilo se raznim manipulacijama a pre svega manipulacijom istine, što je slučaj i sa osnivanjem Tribunala.</s><s>Istovremeno, bio je to put od „gmižućeg fašizma” do preuzimanja njegovih svojstava.</s><s>Jedino tako se može tumačiti hipnotisanost nakaznim političkim idealom i pravom moći.</s><s>Ujedno, potvrđeno je i istorijsko iskustvo da nije bezgranična jedino ljudska glupost već i politička patologija.</s><s>Zato je i bilo moguće da 14 Hitlerovih zločinaca iz nacističke vrhuške (krivci za umorstvo 50 miliona ljudi i 90 miliona ranjenih i osakaćenih) bude suđeno za zločin protiv mira – a da Haški tribunal sudi srpske lidere za genocid.</s><s>Više je nego jasno da inspiratorima zločina protiv mira nije odgovaralo da ova pravna odredba bude ugrađena u Statut Haškog tribunala.</s><s>Takođe, iz populacije koja je onda brojala oko 60 miliona suđeno je 6.497 nemačikih nacističkih vojnika zbog sprovođena satrapskih naredbi (od kojih je samo njih 166 osuđeno na dugoročne zatvorske kazne) – dok sadašnji američki Haški tribunal srpske lidere sudi i za „verbalne delikte”.</s><s>Svojevrstan kuriozitet je i komplikovano tumačenje verbalnog delikta kao podstrekivanja na nasilje, kako stoji u Optužnici te njenoj proširenoj verziji odnosno opisu navodne krivice Vojislava Šešelja.</s><s>Nesumnjivo, na zadatku srbofobije, Tribunal mora da univerzalizuje svaki pojedini zločin ili masakr – ne bi li ga okarakterisao genocidom, kao što, u istoj nameri, teži da i verbalni delikt dovede u vezu sa posledicom navodno genocidne namere.</s><s>Ne pokazuju li, onda, ovi primeri da Tribunal predstavlja pravnog monstruma katastrofičke civilizacije, kao što dokazuju i da Čomski nije bio sasvim u pravu: na delu novije američke administracije ne prepoznajemo “gmižući” već ekspanzionistički fašizam.</s><s>(Uvodna beseda na naučnom skupu „Haški Tribunal i planetarna istina”, održanom u Kikindi 15. i 16. aprila 2006, objavljeno u zbirci eseja „Besede o Evropi“, 2007)</s> |
<s>8. Podaci o stanovništvu za sela koja slede dati su na osnovu publikacije: „Nacionalni sastav stanovništva Bosne i Hercegovine, popis 1991. godine“, Savezni zavod za statistiku, 1992, Beograd.</s><s>9. Ženska imena označena su posebnim slogom.</s><s>Žrtve: 1) Radojko (Rajko) Milošević, 1928. bolešljiv i poluslep čovek i 2) Lazar (Milivoje) Simić, 1936. iz susednog Studenca koji je bio gost na slavi pokojnog Radojka.</s><s>Po svedočenju supruge i izbeglih meštana slavljenik pokojni Radojko je živ zapaljen i izgoreo u svojoj kući.</s> |
<s>Milivoje Ivanišević: Srpska zgarišta srebreničkog kraja</s> |
<s>Početna strana Video Tragovi iz Sarajeva (Sarajevo Ricochet)</s><s>Petak, 13 maj 2011</s><s>Norveški dokumentarni film „Tragovi iz Sarajeva“ koji je ozlojedio muslimane u BiH, i u kome se tvrdi se da su u BiH obučavani teroristi koji su napali Ameriku 2001. godine.</s><s>U dokumentarcu se govori i da je Vojska RS bombardovala Sarajevo da bi uništila teroriste u njemu.</s><s>U slučaju da link do videa na Jutjubu ne radi, ceo snimak možete videti na sajtu NRK-Televizije, jezici su uglavnom srpski i engleski uz nešto norveškog.</s> |
<s>Početna strana Aktuelno Zenica se oprostila od dr Veljka Sladojevića</s><s>Utorak, 09 novembar 2010</s><s>Na sledećoj strani prenosimo tekst o sahrani uglednog zeničkog lekara dr Veljka Sladojevića, nekadašnjeg upravnika Regionalne bolnice, iz dnevnika Oslobođenje od 31. oktobra 2010. godine, koji je 1993. godine odveden iz svog doma i ubijen.</s> |
<s>Početna strana Video Srebrenica - grad koji se mogao žrtvovati</s><s>Norveški dokumentarac „Srebrenica - grad koji se mogao žrtvovati“ Dokumentarni film "Grad koji se mogao žrtvovati" govori o Srebrenici i Srbe prikazuje kao žrtve, te opravdava njihove akcije u tom gradu.</s><s>Za sve što se dešavalo u Srebrenici direktno je optužen tadašnji predsjednik BiH Alija Izetbegović, a film počinje izjavom bivšeg američkog predsjednika Bila Klintona da će, ako muslimani žrtvuju 5.000 ljudi u Srebrenici, NATO napasti srpske vojne ciljeve.</s> |
<s>Početna strana Aktuelno Zloupotreba broja žrtava u Srebrenici</s><s>Ponedeljak, 15 mart 2010</s><s>BANjALUKA 16. 03. 2010 | SRNA</s><s>U manipulaciji sa identitetima i brojem ubijenih Bošnjaka u Srebrenici, u julu 1995. godine, koriste se razne tehnike - od dvostrukih rođendana do dvostrukih dana smrti?!</s><s>Srna je dobila uvid u deo slučajeva koji pokazuju da su neka lica proglašena za nestala ili ubijena u Srebrenici, a zapravo su živa Admira Sejdić, rođena 1. januara 1972. u Skelanima kod Srebrenice, koja je navodno nestala 12. jula 1995. godine na putu od Srebrenice ka Tuzli živi danas u Arilju kao Slavica Stefanović!</s><s>Rješenjem Osnovnog suda u Srebrenici od 20. februara 2008. godine proglašena je mrtvom.</s><s>Uvidom u matične knjige opštine Srebrenice nadležna služba utvrdila je da je Admira živa i u pisanom dopisu zatražila od Suda da preispita rješenje prije nego što postane pravosnažno.</s><s>U dokumentu koji je u posedu Srne navodi se da je ustanovljeno da je pravosnažnim rešenjem Odeljenja za opštu upravu i javne službe opština Arilje br. 201-07/02. od 18. juna 2002. godine izvršena promena imena Admira, prema kojem će se ubuduće u pravnom saobraćaju koristiti ličnim imenom Slavica (Sejdić), navedeno je u dopisu Osnovnom sudu u Srebrenici, koji je takođe upoznat da je ta osoba 12. maja 2002. godine sklopila brak sa Petrom Stefanovićem i uzela prezime muža.</s><s>Međutim, Admirina majka Bida tražila je od Osnovnog suda u Srebrnici da nakon provedenog dokaznog postupka donese rešenje kojim će se njena kćerka proglasiti mrtvom i staviti na spisak srebreničkih žrtava iz jula 1995. godine?!</s><s>Da ovo nije jedini slučaj zloupotrebe, potvrđuje i slučaj Esada Dautovića, koji je navodno rođen 1. maja 1970. godine u Šubinu kod Srebrenice, a nestao 14. jula 1995. godine.</s><s>Odeljenje za opštu upravu odbacilo je zahtev njegovog oca Alije za naknadni upis Esada u knjigu rođenih zbog osnovane sumnje da to lice nije nikad ni rođeno?!</s><s>Na osnovu rešenja Opštinkog suda u Kalesiji broj P13/01 od 11. jula 2001. godine Esad je upisan u matičnu knjigu umrlih iako ga nema u evidenciji matične knjige rođenih?!</s><s>Osim ovog slučaja, postoji sumnja da ima više lica bošnjačke nacionalnosti koja su dva puta proglašavana mrtvim, što bi trebalo da bude predmet istrage.</s><s>Šefik Mujić, rođen 17. februara 1957. godine u Bostahovinama kod Srebrenice, proglašen je umrlim prema rešenju Osnovnog suda u Visokom br.</s><s>R-56/96. od 5. marta 1998. godine sa danom smrti 11. jula 1995. godine.</s><s>Šefika je još jedna osoba proglasila umrlim, ali sa danom smrti 22. decembra 1996. godine.</s><s>Upis u matičnu knjigu umrlih izvršen je na osnovu rešenja Opštinskog suda Sarajevo RO-63(03 od 2. avgusta 2004. godine.</s><s>Dževad Hasanković iz Pećišta kod Srebrenice, od oca Hasana i majke Have, rođen je, izgleda, dva puta.</s><s>Tako se kao dan rođenja navode 19. septembar 1962. i 13. mart 1968. godine!</s><s>Ista osoba je, navodno, dva puta ubijena.</s><s>Naime, naknadnim upisom u matičnu knjigu umrlih u Srebrenici sa danom smrti 10. jula 1995. godine Hasanković je prvi put upisan po rešenju Opštinskog suda jedan Sarajevo broj R-1140/99. od 24. maja 2000. godine, a drugi put sa danom smrti 12. jula 1995. godine, na osnovu rešenja Opštinskog suda dva Sarajevo broj RO-2363/98. od 29. marta 2000. godine.</s><s>Saib Ibrahimović iz Prohića kod Srebrenice takođe je dva puta proglašen umrlim.</s><s>Prema rešenju Opštinskog suda Srebrenik dan smrti ovog lica je 12. juli 1995. godine, a Opštinski sud 1 Sarajevo tvrdi da je to 22. decembar 1996. godine.</s><s>Neđo ĐEVIĆ</s> |
<s>Pomozite da upotpunimo podatke o srpskim žrtvama</s><s>Ponedeljak, 11 januar 2010</s><s>Petnaestak godina posle završetka rata u Bosni i Hercegovini i pored dugogodišnjih nastojanja da obuhvatimo podatke o svim srpskim žrtvama, svesni smo da naša nastojanja još nisu dovela do potpunih rezultata.</s><s>Na ovoj strani nalaze se standardni kartoni Instituta za popis žrtava rata, njihovih domaćinstava i počinilaca zločina tamo gde su podaci poznati.</s><s>Možete ih preuzeti u .pdf formatu, odštampati i popuniti.</s><s>Podatke u desnom gornjem uglu NE treba popunjavati, predviđeni brojevi dodeljuju se u procesu obrade, prema sistemu Instituta.</s><s>Po istom principu treba popuniti i podatke u Kartonu žrtve, Kartonu domaćinstva i Kartonu počinioca.</s><s>U svemu treba pratiti uputstva data sadržana u svakom kartonu.</s><s>Potpisane prijave, ili prijavu ukoliko su vam poznati podaci za samo neki od njih, treba poslati na adresu: Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX veku, Zmaj Jovina 15, 11000 Beograd.</s> |
<s>Početna strana Aktuelno 70. godišnjica mučeničkog stradanja Srba iz Bihaća</s><s>Sreda, 10 avgust 2011</s><s>9. Avgust 2011.</s><s>Ovih julsko-avgustovskih dana navršilo se 70 godina od masakra i tragičnog stradanja Srba iz Bihaća i njegove okoline.</s><s>Prođe punih 70 godina od tog do tada nečuvenog zločina Maksa Luburića i Ljubomira Kvaternika i njihovih koljača iz Ljubuškog i domaćih ustaša.</s><s>Iako prođe 70 godina od ovog zločina ustaškog genocida nikada nije tačno utvrđen broj žrtava u Bihaću, koje biše zakopane na Garavicama - tačnije na Garavičkim Barama pored rijeke Klokota.</s><s>Međutim, Državna komisija formirana sa namjerom da utvrdi broj žrtava genocida, kao i obično, nikada nije završila svoj posao i utvdila tačan broj žrtava, ali je usvojena opšta procjena da je na Garavicama, odnosno Bihaću i njegovoj užoj okolini na najmonstruozniji način pobijeno i maskrirano od 12.000 do 15.000 uglavnom Srba, ali je među žrtvama bilo i Jevreja i Roma.</s><s>Prvo što ustaše uradiše u Bihaću jeste: rušenje srpske pravoslavne crkve Svete Trojice - katedralnog hrama Eparhije bihaćke.</s><s>Potom Kvaternik naredi da svi Jevreji napuste Bihać.</s><s>Oni koji ne poslušaše biše pohapšeni i masakrirani.</s><s>Međuti, i Luburić i Kvaternik znali su da su im Srbi u Bihaću i u tzv. Županiji Krbava-Pset, ''kost u grlu'', te da moraju svom i ustaškom poglavniku i njegovoj kamirili dokazati koliko su ''prave i velike ustaše''.</s><s>Organizovaše i sprovedoše totalni progon i pokolj Srskog naroda iz Bihaća, Kulen Vakufa, Cazina, Velike Kladuše i Bos.</s><s>Bihać je uistinu jedinstven grad za istoriju ustašva.</s><s>Zbog čega?</s><s>Zbog toga što se u njemu i oko njega postiže istorijska simbioza hrvatsko-katoličkog i muslimanskog ustaštva.</s><s>To je doprinjelo ''afirmaciji'' bosanskih muslimana u NDH-ziji, događaj koji je ostavio trajnu i neizbrisivu ljagu nad do tada ''dobrim bošnjanima''.</s><s>Rezulatat jednog takvog čina jeste sledeći.</s><s>Iz Bihaćke krajine ugledni muslimani,- ugledni jer poticahu iz begovskih kuća Kulenovića, Šehića i dr., postadoše članovi ustaške vlade.</s><s>Štaviše jedan od njih i potpredsjednik ustaše vlade, a drugi pak ministri.</s><s>Nesrećni Pavelić znao je da u Bihaćko-Cazinskj Krajine nema mnogo Hrvata rimokatolika, te je zaigrao na kartu Krajiških muslimana (islamiziranih Srba), proglašavajući ih ''cvijetom hrvatskog naroda''!!!</s><s>Ponešeni tom i takvom laskavom i podlom politikom, ali i zadojeni mržnjom prema svom vlastitom Srpskom narodu, koji ih uvijek optuživaše za poturčenjaštvo iliti ''turčenje'', te kao glavne krivce propasti Otomanskog carstva zbog čega oni izgubiše opšte i posebne privilegije koje su uživali u ''Turskoj'', Krajiški muslimani (čast izuzecima) listom se staviše na stranu ustašva i postadoše njegove glavne perjanice.</s><s>Međutim, ne treba izgubiti iz vida da su cjelokupnim programom ustaškog genocida nad Srbima striktno rukovodili Ljubomir Kvaternik i Maks Luburić, a da su ''ustaše muslimani'' bili ''dragovoljci'' u izvršenju ovog zločina.</s><s>To međutim ne umanjuje njihovu istorijsku odgovornost.</s><s>Povodom ove tragične godišnjice Zavučajno udruženje ''Una'' organizovalo je na Garavicama Opšti parastos i Komemoraciju za sve nevino postradale žrtve ustaškog genocida Bihać 1941.godine.</s><s>Njegovo Preosveštenstvo Vladika bihaćko-petrovački g. Hrizostom sa sveštenstvom otslužio je opšti parastos, a prestavnik Jevrejske zajednice iz Sarajeva pomolio se Bogu za pokoj duša postradalih Jevreja.</s><s>U ime organizatora sve okupljene pozdravio je g. Boško Stojisavljević, a na Komemoraciji govorili su g. Bastašić iz Udruženja ''Jadovno'' i drugi.</s><s>Treba posebno istaći predavanje prof. dr. Mirjane Vlajisavljević iz Banja Luke.</s><s>OSVRT-KOMENTAR Ono što je zaprepastilo sve učesnike ovog istorijskog okupljanja, ali i prestavnike medija, jeste totalna apstinencija prestavnika lokalne vlasti (Opštine Bihać i Unsko-sanskog kantona) koji su o ovome događaju blagovremeno obavješteni i pozvani.</s><s>Neka im ide na čast i obraz, ako ga uopšte imaju!</s><s>Ali, da stvar bude još gora i tragičnija jeste činjenica da lokalna opštinska vlast nije preduzela nikakve mjere (osim policijske) da omogući da se služenje parastosa i komemoracija žrtvama održe na humkama,- tačno na lokalitetu zakopanih žrtava.</s><s>U nemogućnosti da zbog trave i korova dođu do humki parastos i komemoracija održani su u podnožju vrha brda Garavica gdje su postavljeni čudovišni spomenici Bogdana Bogdanovića na kojima, gle čuda, dominiraju kame i mačevi te slovo ''U''.</s><s>Postavlja se pitanje: kome su i za koga su postavljeni ovi spomenici?</s><s>Da li žrtvama ili zločincima?</s><s>Po stilizaciji spomenika, po onom što oni poručuju svojom bezdušnošću, prije će biti da su to spomenici zločincima- ustašama, a ne žrtvama Srbima na Garavicama.</s><s>Svojim ignorisanjem poziva lokalna Bihaćka i Kantonalna vlast najdublje su povredile ne samo žrtve na Garavicama, već i sav Srpski narod.</s><s>Ovim činom vlast, u kojoj ima i Srba, pokazala je šta misli o Srpskom narodu i koliko joj je stalo do multietičnosti i multikulturalnosti u Bosni i Hercegovini.</s><s>Isto tako svojim ne odazivanjem na ovu Komemoraciju žrtve Garavica prezreli su i rimokatolička crkva i islamska vjerska zajednica, koji su takođe blagovremeno pozvani, što je velika uvreda za Srpski i Jevrejski narod.</s><s>Međutim, kao što kaže narodna poslovica ''ne pada snijeg samo da pokrije zemlju, već da svaka zvijer pokaže trag''.</s><s>Ko razumije dobro je, ko ne razumije i nije šteta!!!</s><s>Garavice su ponovo pokazale ko je ko i gdje je ko!</s><s>Izvor: Eparhija bihaćko-petrovačka http://www.spc.rs/sr/70_godishnjica_muchenichkog_stradanja_srba_iz_bihatsha</s> |
<s>Samoubistvo muslimana i ubistvo hrišćana rezultat je prevare strateškog lažova Alije Izetbegovića koji je pričom o miru pripremio ratnu zasedu.</s><s>Sagledaćemo ovu «strategiju i taktiku» kroz političku analizu Adila Zulfikarpašića: «Zbog čega kantonizaciju ili regionalizaciju Bosne i Hercegovine izjednačavate sa opasnošću od građanskog rata?</s><s>Možda do «krvavih» sukoba u Bosni neće doći? - Ako Muslimani, odnosno Izetbegović i njegova stranka, mirno prihvataju kantonizaciju Bosne, Srbi su već danas dobili više od pola Bosne i to potpuno mirnim putem.</s><s>Pazite, prvo je stvarana atmosfera straha i mržnje u Bosni, a potom su stvorene krajine.</s><s>Već sada, poslije referenduma, Srbi imaju preko 50 odsto teritorije u svojim rukama, a njih je u Bosni 33 odsto.</s><s>Ako mi to mirno gledamo i ništa ne radimo, a upravo se tako dešava, ostvariće se svi velikosrpski snovi, uz naše, ponavljam, pasivno gledanje i popuštanje od strane Alije Izetbegovića i njegove stranke.</s> |
<s>Početna strana Članci Milivoje Ivanišević: Jasenovac – prećutane žrtve [2]</s><s>Prećutkivanje broja žrtava stradalih u zloglasnom NDH logoru Jasenovac, traje već decenijima.</s><s>Beograd, 18.07.2011</s><s>Ustaški hrvatski logor za srpsku decu Jastrebarsko</s><s>Ono što su u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini prećutkivali i danas prećutkuju mi ćemo pomenuti samo radi podsećanja na činjenicu da je skoro u svim tim izvorima navođen isti ili veoma približan broj stradalih logoraša u Jasenovcu.</s><s>4) Dr Antun Miletić, u veoma uverljivoj i dokumentovanoj studiji Koncetracioni logor Jasenovac, u tri knjige obima 2.500 stranica, sa brojnim dokazima, najčešće pominje brojku između 600.000 i 700.00 lica.</s><s>5) Jakov Gelo u studiji Demografske promjene u Hrvatskoj od 1780 do 1981. godine, Globus, Zagreb, 1987, navodi da je u Jasenovcu ubijeno preko 700.000 zatvorenika.</s><s>6) Aleksandar Ranković je u saveznoj Skupštini 29. decembra 1951. izjavio da je u logoru Jasenovac ubijeno preko 700.000 lica, a njegov ekspoze je objavio i dnevni list Borba 30. decembra 1951. 7) Ne treba zaobići ni opštu enciklopediju Jugoslovenskog leksikografskog zavoda iz Zagreba objavljenu 1958, gde je u trećoj knjizi na stranama 648–649. navedeno da su ustaški kvislinzi u Jasenovcu smjestili konclogor.</s><s>A potom se kaže: Kroz četiri godine (1941–1945) u logoru su primjenjivane surove metode ponižavanja, terora i uništavanja ljudi, žena i djece: od ubijanja zatočenika motikama, kocima, noževima i revolverima, izgladnjivanja do smrti (u „Zvonari“), vješanja i spaljivanja u t. zv.</s><s>Picilijevim pećima (nazvanim po ing. Picijiju, zapovjedniku radne službe u logoru) do masovnih egzekucija na „Graniku“, gdje su ustaše ubijale žrtve maljem i čekićem, parali im trbuhe i bacali ih u Savu.</s><s>U tom logoru pobijeno je oko 500–600 tisuća Srba, Hrvata i Jevreja.</s><s>Bez skrivenih namera, moramo primetiti da su u enciklopediji zaboravljeni Cigani, ili Romi, kojih je, po nekim izvorima, ubijeno više nego Jevreja ili Hrvata.</s><s>U pomenutoj enciklopediji, čiji je tvorac Miroslav Krleža, ne pominju se ni Hrvati ni kvislinška klerofašistička Nezavisna Država Hrvatska, već nekakvi nedefinisani ustaški kvislinzi, kao da postoje i neke druge ustaše koje, možda, nisu ni kvislinzi, ni Hrvati ni zločinci.</s><s>8) Komisija koju je činilo pet profesora univerziteta posle mukotrpnog rada 1961. i 1962. zaključila je da je samo u grobnicama koje su uspeli da pregledaju i ispitaju pokopano preko 700.000 leševa.</s><s>Za neke grobnice se tada još nije znalo (Na primer, bila je nepoznata grobnica Liman, sa otprilike 12.000 tela, otkrivena tek 1973. godine.).</s><s>Dalji rad ove komisije i istraživanja su iz nepoznatih razloga obustavljeni.</s><s>U navedeni broj, napominje se u istom izveštaju, nisu unete žrtve: a) koje su spaljene u Picilijevim pećima, b) žrtve koje su odmah po ubistvu bačene u Savu, v) žrtve, odnosno tela koja su skuvana za sapun i za druge potrebe (za tu svrhu je korišćeno 12 velikih kazana, zapremine 2.200 l, a kosti su prevožene vagonetima i bacane u Savu, g) tela iz grobnica koje je u međuvremenu plavila, raskopala i odnela Sava.</s><s>Navedenu komisiju sačinjavali su: dr Ante Pogačnik, Zavod za sudsku medicinu Ljubljana; dr Vida Brodar, profesor Univerziteta u Ljubljani; dr Ante Premrl, profesor sudske medicine na Zagrebačkom sveučilištu; dr Srboljub Živanović, antropolog, penzionisani profesor Univerziteta u Londonu; i dr Zdravko Marić, arheolog, profesor Univerziteta u Sarajevu.</s><s>Kvaziargumnti onih koji osporavaju broj žrtava</s><s>Osnovno i glavno uporište onih koji ne priznaju da je u logoru Jasenovac ubijeno oko 600.000–700.000 srpskih, jevrejskih i romskih civila, kao i izvesan broj hrvatskih antifašista, jeste to što spiskovi jasenovačkih žrtava ne postoje.</s><s>Ko je mogao i ko je trebalo da napravi te spiskove?</s><s>Ako se danas zbog toga osporava broj stradalih, onda je to jedna više nego surova ironija.</s><s>Oni koji su upravljali logorom i oni koji su ubijali te ljude nisu ni pitali ni marili za imena, uzrast, pol ili zanimanje.</s><s>Njima spiskovi nisu bili potrebni.</s><s>Njima nije bilo bitno kako se ko zove, već pre svega kojoj naciji pripada.</s><s>Srbe su ubijali bez obzira na sve ostalo.</s><s>Sulude ideje o neophodnosti postojanja spiskova kao bitnog dokaza o obimu zločina u nekom koncetracionom logoru nikome u svetu nikada nisu padale na pamet.</s><s>Niko se nije usudio ni da izusti tako nešto.</s><s>To je izum hrvasko-muslimanske koalicije, koja je funkcionisala i u ratu 1991–1995. prilikom razbijanja Jugoslavije i u obnovljenom pohodu protiv srpskog stanovništva u tim bivšim jugoslovenskim republikama.</s><s>Možemo samo zamisliti kako bi se svet ponašao da danas slučajno Nemačka, ili neka druga država nemački saveznik iz vremena poslednjeg svetskog rata, zatraži od Rusa, Poljaka, Jevreja, Roma, pa i Srba spiskove kao dokaze za ubistva izvršena u logorima koji su bili u njenom posedu.</s><s>I da, ako nema spiskova, odbaci vlastitu odgovornost za ubistva izvršena u tim logorima.</s><s>Milioni ljudi su ubijeni u brojnim koncetracionim logorima širom Evrope.</s><s>Ko je pravio i od koga su traženi spiskovi za Aušvic i desetine drugih koncetracionih logora.</s><s>Osoblje uprave i obezbeđenja jasenovačkog logora je bilo preopterećeno i premoreno danonoćnim likvidacijama zatvorenika, koji su neprestano dovođeni iz raznih krajeva Nezavisne Države Hrvatske.</s><s>Monstruozno "takmičenje"</s><s>Ko je mogao naterati ili privoleti „ustaške kvislinge“, kako ih M. Krleža oslovljava, Peru Baricu, Šipku Zrnušića ili Žila Friganovića da popišu imena ljudi koje su poklali na Gradini.</s><s>A oni su se samo takmičili i za opkladu, ali bez evidencije, klali privedene zatvorenike.</s><s>Pritom su obavili i posao zbog kojeg je i formiran logor.</s><s>Neki njihov saborac, a verovatno i starešina, Jere Maričić, poslao im je oko.3000 pravoslavnih Srba svih uzrasta i oba pola da se vidi ko je najbolji.</s><s>Koliko je potrebno minuta da se zakolje makar i polumrtav iscrpljen čovek.</s><s>Pobedio je Pero Brzica sa 1.350 zaklanih ljudi i dobio zarađenu opkladu.</s><s>Žil Friganović je zaklao oko 1.100 logoraša i pritom poludeo.</s><s>Rezultat Pere Barice se ne pominje.</s><s>Ne pominje se ni vreme za koliko sati su oni to obavili.</s><s>Ovo svedočanstvo su nam ostavili Žarko Vidović iz Sarajeva i dr Nedo Zec, takođe logoraši.</s><s>Sa tim događajem se prepliće i priča o starom Vukašinu iz hercegovačkog sela Klepci u opštini Čapljina, srpskom novomučeniku za veru koga je posle rata Pravoslavna Crkva kanonizovala.</s><s>I u tom slučaju može, logikom koju nam nude iz Zagreba i Sarajeva, da se na srpske žrtve prenese krivica i odgovornost što ustaše nisu popisale imena tada na Gradini privedenih i ubijenih zatvorenika.</s><s>A to na Gradini je samo jedna od više stotina stravičnih epizoda koje se pominju u svedočenjima malog broja ljudi koji su preživeli jasenovačko mučilište.</s><s>Srbi su, kao što se vidi, ponajviše krivi što tadašnje ubice svojim današnjim potomcima nisu ostavili spiskove pobijenih.</s><s>Posle rata pronađeni posmrtni ostaci 700.000 u jamama pokopanih tela, ali bez spiskova, vidimo, potomcima ne znače ništa.</s><s>Osporavanje činjenica trajna je karakteristika svih ubica, pa i ovih sa naših prostora.</s><s>S tim smo se ponovo suočili i u ovom poslednjem našem građanskom, lokalnom ratu 1992–1995.</s><s>Za ubice i njihove potomke nije samo Jasenovac sporan.</s><s>Sporan je broj srpskih žrtava i u ostalim logorima.</s><s>Na žalost, u nedavno minulom veku nisu samo BiH i Hrvatska, već i mnoge evropske države imale koncetracione logore u kojima su ubijani Srbi.</s><s>Nećemo ih navoditi.</s><s>Protežu se od juga do dalekog severa.</s><s>Srbi i Srbija su čista obraza.</s><s>Bez koncetracionih logora u kojima su ubijani pripadnici drugih naroda samo zato što su podanici druge vere ili druge nacije.</s><s>Nebrojene srpske žrtve</s><s>U bivšoj Jugoslaviji ostao je sporan i broj Srba bačenih u mnoge jame i vrtače.</s><s>Sporan je čak i broj srpskih žrtava u oba minula svetska rata.</s><s>Ni posle Prvog ni posle Drugog svetskog rata nije napravljen spisak pobijenih Srba u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini.</s><s>Sve zbog mira u kući koja se zvala Jugoslavija.</s><s>I pored svih tih spornih slučajeva postoji nešto, bar kad je reč o BiH, što ne može biti sporno.</s><s>To su popisi stanovništva Bosne i Hercegovine izvršeni 1910. i 1991.</s><s>Popisi izvršeni na početku i pri kraju dvadesetog veka.</s><s>Po austrougarskom popisu 1910. pravoslavnih je u BiH bilo 826.000, a muslimana 612.000.</s><s>Nije sporno da je pravoslavnih 214.000 više nego muslimana.</s><s>Međutim, po popisu 1991. u BiH je bilo 1,905.000 Muslimana, a 1.370.000 Srba.</s><s>Sada je muslimana više od pravoslavnih.</s><s>Za osam decenija u dva svetska rata muslimani su ne samo nadoknadili manjak iz 1910, već su svoju brojnost umnožili za novih 535.000 stanovnika.</s><s>Ta razlika nije ostvarena povećanim natalitetom, već istrebljivanjem i izgonom srpskog stanovništva u pomenutim ratovima.</s><s>Prilika je da podsetimo da je za samo osam decenija dvadesetog veka, u razdoblju od austrougarskog popisa stanovništva 1910. do poslednjeg popisa izvršenog u Jugoslaviji, 1991, u Bosni i Hercegovini broj stanovnika srpske nacionalnosti u statističkom deficitu za 1.389.720 osoba.</s><s>U iskazanoj razlici nalaze se srpki ljudski gubici u oba svetska rata, svih logora, jama i vrtača u tim ratovima.</s><s>I sigurno je da bi, da je u koncetracionom logoru Jasenovac nije ubijeno više stotina hiljada lica srpske nacionalnosti, iskazani deficit bio bar prepolovljen.</s><s>Ako neko u ovoj bivšoj jugoslovenskoj republici, sada samostalnoj državi, želi da govori o genocidu, a to je u poslednje vreme veoma popularno, ne postoji bolji dokaz nad kim je u BiH izvršen genocid, ali i to ko je u tom genocidu najviše profitirao.</s><s>Svakako da oni koji su odgovorni za tolika srpska stradanja, pa i stradanja u Jasenovcu, uporno pokušavaju umanjiti vlastitu odgovornost, ali i odgovornost svojih očeva i predaka.</s><s>Možda im je došlo do svesti da je Turska danas, skoro sto godina posle pogroma Jermena, od svetske javnosti prozvana za taj genocidan zločin.</s><s>Što to u doglednoj budućnosti ne bi snašlo i odgovorne za zločine genocida nad Srbima u Bosni i Hercegovini?</s><s>(Tekst je objavljen u izdanju Dveri srpskih) Prvi deo teksta pogledajte OVDE.</s><s>Najnoviji broj Dveri posvećen Jasenovcu, možete pronaći na svim bolje opremljenim kioscima, kao i u hramovima i prodavnicama SPC u Beogradu</s> |
<s>Srna - 25.03.2013 11:23 BROD - Jelica Zečević iz Sijekovca, kod Broda, za samo jedan čas zločinačkog divljanja pripadnika HOS-a i drugih paravojnih hrvatsko–muslimanskih jedinica ostala je bez muža, dva djevera i svekra.</s><s>Istog dana, 26. marta 1992. godine, u Sijekovcu je ubijeno još 16 Srba.</s><s>Pokolj Srba izvršili su pripadnici regularne vojske Republike Hrvatske, zajedno sa paravojnim jedinicama koje su formirale SDA I HDZ BiH.</s><s>Napadu na Sijekovac prethodila je likvidacija Andrije Martića, njegovog sina Momira i njihovog komšije Dušana Dujmića, te ranjavanje Andrijine supruge Merime i Branka Dujmića dan ranije u Brodu.</s><s>Prethodno je miniran kafić, čiji je vlasnik bio Andrija Martić.</s><s>Hrvatski vojnici su iz kuće izveli članove porodice Martić i komšije koji su se zatekli u kući, naredili im da trče niz ulicu, a potom na njih otvorili vatru.</s><s>Prema prikupljenim dokazima, ovaj zločin počinili su pripadnici hrvatskih oružanih snaga, u čijem sastavu su bili i pripadnici "Handžar divizije" iz Siska, predvođeni izvjesnim Alijom Halibašićem i Jozom Kožulom.</s><s>U popodnevnim časovima, 26. marta, u Sijekovac su ušli pripadnici HOS-a, paravojnih hrvatsko-muslimanskih jedinica iz Broda, pripadnici "Zengi" i "Handžar divizije", te tzv. "Interventnog voda HVO iz Sijekovca“.</s><s>Oni su izvršili stravičan zločin nad srpskim civilima.</s><s>Za samo jedan čas zločinačkog divljanja ubijeno je 19 Srba.</s><s>Najmlađa žrtva bio je 17-ogodišnji Dragan Milošević, dok je najstarija žrtva - Jovo Zečević imao 72 godine.</s><s>Narednih dana ubijen je još 41 Srbin.</s><s>Međutim, to nije i konačan spisak ubijenih civila.</s><s>Tijela ubijenih su kasnije bačena u rijeku Savu.</s><s>Nakon stravičnog zločina Sijekovac su posjetili tadašnji članovi Predsjedništva BiH Biljana Plavšić, Fikret Avdić i Franjo Boras, a snimci zločina prikazani su na RTV Sarajevo i Televiziji JUTEL.</s><s>"Znala sam da će se nešto strašno dogoditi.</s><s>Moj pokojni muž tog dana je pošao na posao u Rafineriju, ali nije otišao.</s><s>Vratile su ga komšije Hrvati i Bošnjaci, koji su tog dana postavili straže na svim ulazima u selo" - sjeća se Jelica Zečević.</s><s>Tog dana, oko 17.00 časova, selo je bilo izloženo strahovitom bombardovanju.</s><s>U podrumu njihove kuće sklonio se veći broj komšija Srba.</s><s>Kada je minobačačka paljba utihnula, u kuću Zečevića "banula" je veća grupa vojnika Republike Hrvatske.</s><s>"Među njima sam prepoznala i naše komšije Hrvate i Bošnjake.</s><s>Bili su u uniformama Vojske Hrvatske.</s><s>Odmah su počeli da psuju i prijete da će nas pobiti", priča Jelica Srni.</s><s>Izdvojili su njenog muža i odveli do obližnjeg stabla, za koje su ga svezali.</s><s>Došli su i po nju.</s><s>"Prijetili su da će me silovati, a onda politi benzinom i zapaliti.</s><s>Molila sam ih da to ne čine.</s><s>Ubili su najprije moga muža.</s><s>Nisu poštedjeli ni moje djevere ni svekra.</s><s>Ja sam ostala živa, jer je jedan komšija Hrvat rekao da žene ne smiju ubijati", ispričala je Jelica.</s><s>Osim Zečevića, hrvatski vojnici ubili su tri člana porodice Milošević: oca i dva sina, te Marka Radanovića i Sretu Trivića koji su izvedeni iz podruma Zečevićeve kuće, gdje su se sakrili od granata, kao i još deset Srba.</s><s>Ljubica Sedlić je takođe svjedok zla koje se u Sijekovcu dogodilo 26. marta 1992. godine.</s><s>Ona je vidjela zločin nad Zečevićima.</s><s>Sutradan je njena kuća zapaljena sa njenim nepokretnim suprugom.</s><s>Ona svjedoči da su zločinci vikali: "Ovo je Paragina vojska i Ante Prkačina.</s><s>Srbi, upamtite nas" - sjeća se Ljubica.</s><s>Ljubicu i još neke stanovnike odveli su u dom u Sijekovcu, a kasnije u logore.</s><s>Predsjednik Udružnja za traženje zarobljenih boraca i nestalih civila Marko Grabovac ističe da se Sijekovac nije desio slučajno: "Sijekovac nije nije slučajno odabran.</s><s>To mjesto je bilo primjer suživota ljudi različitih nacionalnosti, a nalazilo se i na važnoj komunikaciji kojom su Hrvatske snage trebalo da napreduju prema Derventi i unutrašnosti BiH".</s><s>Posebno boli što, kako ističe Grabovac, uprkos svim dokazima, 21 godinu nakon zločina još niko nije procesuiran?!</s><s>"Znaju se počinioci zločina i njihovi naredbodavci.</s><s>Smatram da je faktor stranih sila najveći krivac za neprocesuiranja zločina.</s><s>On je odigrao važnu ulogu na početku rata u BiH, a i danas je njihova uloga značajna" - smatra Grabovac.</s><s>U Sijekovcu su 26. marta ubijeni i Luka Milošević i njegova dva sina Željko - rođen 1968. i Dragan - rođen 1974. godine.</s><s>Ostao je Lukin treći sin - Saša od devet godina.</s><s>Jedan od hrvatskih vojnika već je bio izvadio nož da ga zakolje, ali je naišao drugi vojnik i spasio dijete.</s><s>Mladenka Milošević je ubrzo umrla od bola za mužem i dvojicom sinova.</s><s>Predmet sa dokaznim materijalom 22. maja 2002. godine predat je haškim istražiocima, a Haški sud je predmet 2006. godine ustupio Tužilaštvu BiH za ratne zločine, koje do sada ništa nije učinilo da zločin bude procesuiran.</s><s>Okružno tužilaštvo u Doboju potvrdilo je optužnicu protiv Nijaza Čauševića, zvanog Medo, Marka Miloša /62/ i Miroslava Kopljara /44/ za zločine nad srpskim civilima u Sijekovcu 1992.godine.</s><s>Nijaz Čaušević - Medo bio je komandir takozvanog Interventnog voda HVO, čiji pripadnici su počinili zločin u Sijekovcu.</s><s>Interventni vod HVO-a brojao je 68 pripadnika.</s><s>Vojni sud bivše Jugoslavije još 1993. godine Okružnom tužilaštvu u Doboju dostavio je dokaze o zločinu koji su izvršili pripadnici Interventnog voda.</s><s>Dostavljene su izjave svjedoka kao i imena zločinaca.</s><s>Marko Grabovac smatra da Tužilaštvo BiH jednostavno bježi od Sijekovca zbog pitanja koja bi se otvorila.</s><s>Javna je tajna da su trupe tada međunarodno priznate Republike Hrvatske ušle u Brod u noći između 3. i 4.marta 1992. godine.</s><s>Zna se da su učestvovale u svim zločinima na području brodske opštine, pa i Sijekovcu.</s><s>Otvaranjem ovog slučaja sve bi počelo da se postavlja na svoje mjesto i potpuno bi se razobličila uloga Hrvatske u paljenju ratnog požara u BiH.</s><s>U prigradskom naselju Sijekovac 26. marta 1992. godine pripadnici regularne vojske Republike Hrvatske zajedno sa pavojnim hrvatsko-muslimanskim jedinicama iz Hrvatske i BiH ubili su 19 srpskih civila.</s><s>Narednih dana ubijen je još 41 Srbin.</s><s>Tijela ubijenih su danima vožena u kamionima–hladnjačama da bi kasnije bila sahranjena u masovne grobnice ili su bačena u rijeku Savu.</s><s>Još se za jednim brojem ubijenih Srba iz Sijekovca traga i vode se kao nestali.</s><s>Trenutno se pred Sudom BiH sudi Zemiru Kapetanoviću, koga terete da je počinio zločin nad srpskim civilma i da je učestvovao u likvidaciji civila iz četiri autobusa, u kojma su se nalazila lica iz Podrinja koja su, bježeći iz ratnog područja, kod Broda namjeravala da pređu u Hrvatsku i putovanje nastave ka nekoj od evropskih zemalja.</s><s>U utorak će, u organizaciji Odbora za obilježavanje značajnih datuma oslobodilačkih ratova, u Sijekovcu biti služen parastos za nevino stradale žrtve.</s><s>Upućen je poziv visokim zvaničnicima Republikie Srpske i visokom predstavniku u BiH da prisustvuju ovom događaju. http://www.nezavisne.com/novosti/bih/Sijekovac-zlocin-bez-kazne-185420.html</s> |
<s>Namenjena srpskim žrtvama koje su poubijali muslimani Srebrenice.</s><s>Ovo je najviše što mi koji tražimo oproštaj sada možemo da učinimo i u čemu nas niko ne može sprečiti.</s><s>Od članova više beogradskih porodica, mnogobrojnih kolega i prijatelja, proteranih Srba iz BiH, Kosmeta i Hrvatske nastanjenih u Beogradu i Novom Sadu, članova Srpske akademije nauka i umetnosti i Akademije nauka i umetnosti Republike Srpske, sveštenika Srpske pravoslavne crkve, bivših ministara i penzionisanih generala Srbije i Republike Srpske, srpskih ratnika protiv Nato agresije, profesora viših škola i fakulteta, penzionera, studenata, učenika i ljudi s kojima skoro svakodnevno sarađujem, dobio sam povodom najavljene posete predsednika vlade Republike Srbije Srebrenici tešku obavezu da zatražim oproštaj.</s><s>Od Aleksandra DIMITRIJEVIĆA, koji je u vreme kad su ga ubili jedva imao šest godina i njegovog tri godine starijeg brata Radisava, ubijenih 16. januara 1993. god. u Skelanima, što će predsednik Vlade Republike Srbije, ne daj Bože, 11. jula posetiti Potočare i odati počest vašim ubicama.</s><s>Molimo za oproštaj Mateju (Stevana) JAŠINSKOG, samopregornog prosvetnog radnika iz Novog Sada, koji je pre nekoliko decenija došao u selo Zagone da uči srpsku i muslimansku decu i nije hteo kad se zaratilo da se vrati u Novi Sad i napusti selo u kome se srodio sa decom i njihovim roditeljima.</s><s>Ubili su ga 5. juna 1992. godine njegovi bivši učenici muslimani.</s><s>S njim su ubijeni i mnogi bivši učenici srpske nacionalnosti, njihovi roditelji, pa i starci rođeni 1912. godine iz porodica Milošević, Tanasijević, Gvozdenović, Dimitrić, Malović i Paunović.</s><s>Oproštaj tražimo zato što će i vašim ubicama da odaju počast.</s><s>Molimo za oproštaj Dragomira (Nenada) ŽIVKOVIĆA, 1971, redovnog studenta 2. godine šumarstva u Beogradu mog omiljenog bliskog rođaka koji se vratio u svoj Bratunac da mu roditelji, baka i mlađi brat ne budu sami.</s><s>Ubili su ga iz zasede muslimani u selu Biljača na Petrovdan 1992.</s><s>Dragi Drago, od tvojih ubica će neki ljudi iz Beograda pokajnički zatražiti izvinjenje što si se suprotstavio dušmanima i nisi dozvolio da ti pobiju roditelje.</s><s>Molimo za oproštaj najstarijeg učitelja Vasu PORAČU, rođ.</s><s>1912. iz Krnjića koga su nožem isekli njegovi bivši đaci muslimni 5. jula 1992. godine sa još trinaest meštana srpske nacije iz ovog sela.</s><s>Čovek koji će doći da se pokloni tvojim ubicama treba da se stidi svog postupka.</s><s>Molimo za oproštaj poluslepog i bolešljivog starinu Radojka MILOŠEVIĆA iz sela Gniona koga su na Krsnu slavu, Đurđev-dan 1992, slavskom svećom, sa jedinim gostom Lazarom Simićem iz susednog sela Studenac, spalili.</s><s>Težak teret na svoja pleća prima čovek koji dolazi da se pokloni onim koji tebe i Lazara spališe, žive.</s><s>Grešni smo i mi koji ovo pišemo što još nismo u mogućnosti da tražimo oproštaj od svakog ubijenog našeg sunarodnika pojedinačno i da konačno, i na dostojanstven način, sačuvamo od zaborava imena srpskih žrtava.</s><s>Srpske države za taj posao nemaju novca.</s><s>Da li je ovih decenija došlo toliko zlo vreme kad su interesi srpske države važniji od interesa srpske nacije.</s><s>Ja ću, sa svojim najbližim, kao možda i ti dragi čitaoče, tog dana otići u prvu crkvu i upaliti sveću za pokoj duše i mir žrtava čije porodice su ovim gestom duboko povređene.</s><s>Podsećam se, teška srca, da su pre deset godina u Bratuncu i Srebrenici majke srpskih žrtava proklele predsednika Srbije kad je došao u Potočare da se pokloni ubicama njihove dece.</s><s>Milivoje IVANIŠEVIĆ</s> |
<s>Distribucija električne energije na području Brčko distrikta BiH;</s><s>Održavanje elektroenergetskih objekata u tehnički ispravnom stanju kako bi se snadbijevanje kupaca električnom energijom odvijalo uz minimalne zastoje u isporuci;</s><s>Praćenje savremenih trendova u oblasti distribucije električne energije, kao i razvoj opreme i uređaja koja se koristi u distribuciji električne energije, te primjena savremenih rješenja i modernizacija distributivnih objekata;</s><s>Planiranje i razvoj elektroenergetskih kapaciteta u skladu sa narastajućim potrebama potrošnje;</s><s>Praćenje kretanja električne energije od mjesta preuzimanja do mjesta isporuke krajnjim potrošačima.</s><s>Preduzimanje aktivnosti kako bi se distribucija električne energije odvijala uz što manje gubitke, bilo tehničke, bilo ekonomske;</s><s>Kontrola mjernih mjesta radi obezbjeđenja da se sva preuzeta električne energija od strane kupaca evidentira na kvalitetan način;</s><s>Praćenje procesa reforme i reorganizacije elektroenergetskog sektora u BiH, kao i u okruženju, te davanje prijedloga za prilagođavanje elektrodistributivne djelatnosti na području Brčko distrikta BiH u skladu sa tim procesima;</s> |
<s>RJ ADMINISTRACIJA</s><s>U okviru RJ Administracija obavljaju se svi administrativni poslovi JP „Komunalno Brčko“, uspostavlja se kvalitetan odnos sa kupcima komunalnih usluga i pruža se podrška drugim radnim jedinicama.</s><s>U okviru ove radne jedinice djeluju sljedeće organizacione jedinice:</s> |
<s>Akcija suzbijanja ambrozije</s><s>Ambrozija (lat. Ambrosia artemisifolia) je biljka iz porodice Asteraceae.</s><s>Na našim prostorima poznata je i kao fazanuša, fazanka, limundžik ili partizanka.</s><s>Ova korovska biljka u Evropu je stigla iz Sjeverne Amerike sa kontaminiranim pošiljkama sjemena.</s><s>Zbog svoje izuzetno velike reprodukcijske moći i sposobnosti prilagođavanja novim uslovima, lako i brzo se širi na svim vrstama zemljišta.</s><s>Najčešće raste na napuštenim površinama, pored puteva, pruga, na međama i nekontrolisanim javnim površinama.</s><s>Agresivan je korov jer sjemenke svoju klijavost u zemljištu mogu zadržati i do 30 godina.</s><s>Karakteristike ambrozije</s><s>Ambrozija je jednogodišnja zeljasta biljka koja naraste od 1 do 1,5 metara.</s><s>Ima vretenast i jak korijen, uspravno i razgranato stablo prekriveno sitnim dlačicama, sa naspramnim listovima, perasto podijeljenim u uske režnjeve.</s><s>Cvijetovi ambrozije skupljeni su u jednopolne glavičaste cvasti na vrhu stabla i grana.</s><s>Plod ambrozije zove se ahenija i u njemu se nalazi sjeme.</s><s>Biljka cvjeta od juna do septembra.</s><s>Polen ambrozije jedan je od najjačih alergena na svijetu, na koji je sve više ljudi osjetljivo.</s><s>Manifestacija alergije su crvenilo očiju, suzenje, začepljenje nosa, svrab u nosu, kihanje, kašalj, otežano disanje, astma, promjene na koži i u probavi.</s><s>Prag koji izaziva alergijske reakcije je vrlo nizak, manje od 20 polenovih zrna po kubnom metru vazduha.</s><s>Ambrozija izaziva štete i u poljoprivredi, jer zbog svog izuzetno jakog korijenskog sistema i bujne vegetativne mase, iz zemljišta iznosi velike količine hranljivih materija, osiromašujući ga i smanjujući kvalitet i prinos biljnih kultura.</s><s>Ambrozija negativno utiče na cjelokupnu životnu sredinu.</s><s>Suzbijanje ambrozije</s><s>Ova korovska biljka veoma se teško suzbija.</s><s>Stručnjaci preporučuju kombinovanje mehaničkih, tehničkih i agrotehničkih mjera.</s><s>U mnogim zemljama doneseni su zakoni, uputstva ili odluke o načinima i mjerama obaveznog uništavanja i sprečavanja širenja ambrozije.</s><s>Imajući u vidu navedene karakteristike ambrozije, njeno intezivno širenje i alergena svojstva, mnogi eminentni stručnjaci koji se bave zaštitom životne sredine i poljoprivrede proučavali su načine suzbijanja ove korovske biljke i zaključili da do zaustavljanja širenja ove korovske biljke dolazi sadnjom brzorastućih trajnica, sa mehaničkim načinom uklanjanja i uništavanja ambrozije – tzv. skrining metoda.</s><s>Aktivnosti JP „Komunalno Brčko“ na suzbijanju ambrozije</s><s>Služba javne higijene RJ Čistoća u junu 2011. godine započela je akciju suzbijanja ambrozije, formiranjem ogledne parcele u krugu Fabrike vode, sa primjenom pomenute skrining metode.</s><s>Naši stručnjaci odlučili su se za sadnju bijele djeteline i trave engleskog ljulja.</s><s>Prije formiranja ogledne parcele, na odabranoj površini sa korjenom je izvađeno 380 komada ambrozije, odnosno 3-4 biljke po kvadratnom metru, što znači da je njena zastupljenost po kvadratnom metru bila velika.</s><s>Biljni materijal bijele djeteline i engleskog ljulja posijan je u količini od 100 grama na 10 m2.</s><s>Prilikom sadnje nije bilo korišćenja vještačkih stimulansa, gnojiva ili drugih hemijskih preparata za brže klijanje i rast biljaka.</s><s>Na osnovu analiza, bijela djetelina je, s obzirom na morfologiju korjenovog sistema, otpornija na životne uslove i brže raste, u odnosu na travnati pokrivač od engleskog ljulja, koji je osjetljiviji na vremenske uslove.</s><s>Rast brzotrajnica, trave i bijele djeteline i njihov uticaj na ambroziju na ovoj oglednoj parceli kontinuirano je praćen do novembra 2013. godine.</s><s>Sa posebnom pažnjom analizirao se period od avgusta do septembra, kada ambrozija najbrže raste i ima najveću koncentraciju polena.</s><s>Rezultati akcije na suzbijanju ambrozije pokazali su da je ostvaren uspjeh u primjeni kombinacije metoda: skrining metode – implementacije brzopokrivajućeg autohtonog biljnog materijala i mehaničke metode (vađenje cijele biljke iz korijena), kontinuirani monitoring moguće pojave naknadno niklih generacija ambrozije i iznalaženje načina da se populacija ambrozije u oglednim parcelama svede u granice normale koje ne ugrožavaju zdravlje ljudi.</s><s>Iako se u trogodišnjem periodu pokazalo kao pravilo da se korov ambrozije ponovo pojavi na istim mjestima na kojima je uništavan, broj novoizniklih biljaka je znatno smanjen.</s><s>Posebno se efikasnim pokazao kombinovani lisni zastor koji je doveo do smanjenja komada ambrozije za 92,84%, dok je zastor od djeteline postigao smanjenje komada ambrozije od 72,15%.</s><s>Da bi se postigla potpuna iskorjenjenost ambrozije, sve mehaničke i agrotehničke mjere bi trebalo provoditi intenzivno duži vremenski period.</s><s>Hemijsko tretiranje površina pod ambrozijom totalnim ili selektivnim herbicidima nije prihvatljivo iz ekoloških razloga i pojave rezistentnosti na herbicide.</s> |
<s>REZULTATI I PRIZNANjA</s><s>Naše preduzeće podržava ovaj projekat od 2011. godine, za šta su nam dodjeljene zahvalnice, a na VII Sajmu kreditiranja, kao završnoj manifestaciji projekta „Volontiraj – kreditiraj" za 2013./2014. godinu, našem preduzeću uručena je i medalja kao simbol podrške ovom projektu.</s><s>Najpoželjnijeg poslodavca biraju korisnici portala www.posao.ba, vodećeg internet portala za zapošljavanje i jednog od najposjećenijih internet portala u BiH, čiji smo i mi partneri.</s> |
<s>Kompostirajmo zajedno</s><s>Osnovni cilj projekta „Kompostirajmo zajedno“ je podizanje svijesti djece i mladih o značaju pravilnog postupanja sa iskoristivim materijalima iz otpada.</s><s>U radionici JP „Komunalno Brčko“ za sve učesnike projekta izrađeni su komposteri i smješteni u školska dvorišta.</s><s>Učenici su prikupljali biljni otpad iz kuhinje, bašta, voćnjaka, parkova, travnjaka i drugih mjesta, odlagali ih u kompostere, zajedno sa piljevinom i finom zemljom.</s><s>Nakon godinu dana – ovi sastojci pretvorili su se u humus, odnosno plodno zemljište, koje hrani biljke, obezbjeđuje dovoljno kiseonika u zemljištu, zadržava vlagu i stvara povoljne uslove za život mikroorganizama u tlu, a članovi sekcije koriste ga za uređenje i ozelenjavanje školskih dvorišta.</s><s>Kompostiranjem biootpada smanjujemo količinu otpada koja se odlaže na gradskoj deponiji i dajemo svoj doprinos zaštiti okoliša – jer kompostom vraćamo tlu hranljive tvari koje su iz njega i potekle.</s><s>Ovaj projekat naše preduzeće nastavilo je da realizuje na gradskoj deponiji, gdje se kompost koristi za ozelenjavanje deponije i uzgajanje biljaka u plastenicima JKP.</s> |
<s>Snaga preduzeća leži u bogatstvu različitosti, iznimnoj stručnosti zaposlenika i njihovoj predanosti ostvarenju poslovnih ciljeva.</s><s>Već pet godina uspjeh JP „Komunalno Brčko“ je njihova zasluga.</s><s>Svojim zaposlenicima omogućava kreativnost, profesionalni rast i razvoj, napredovanje u karijeri te kvalitetan timski rad.</s><s>Zaposlenici rade u dinamičnom i tehnološki naprednom radnom okruženju, uz motivirajuće uvjete rada.</s><s>Naš moto je cjeloživotno obrazovanje te edukaciju naših zaposlenika nastavljamo i nakon završenog formalnog obrazovanja jer držimo da su znanja i vještine najveće bogatstvo i zaposlenika i kompanije.</s><s>JP „Komunalno Brčko“ podržava učenje i razvoj na radnom mjestu i izvan njega, putem savjetovanja i mentorstva, multidisciplinarnih radnih grupa, seminara, kongresa, postdiplomskih studija i specijalizacija, te jezičnih i kompjuterskih kurseva.</s><s>U JP „Komunalno Brčko“ ljude cijenimo po njihovim postignućima i ukupnom potencijalu.</s><s>Profesionalnost, predanost, proaktivnost te motiviranost za vlastiti razvoj su odlike svih naših zaposlenika koji daju najveći doprinos našem uspjehu.</s><s>Naši su timovi u pravilu multidisciplinarni i u njima zaposlenici raznih struka zajedno doprinose poslovnim ciljevima i rezultatima, pri čemu imaju priliku dodatno se razvijati i proširivati svoju stručnost i kompetencije.</s><s>Zahvaljujući timskom radu i kvalitetnoj saradnji među kolegama postižu se izvrsnost i odlični poslovni rezultati.</s> |
<s>Akcija „Očistimo Brčko“</s><s>Akcijom su obuhvaćeni javni radovi na uređenju javnih površina u 78 mjesnih zajednica na području Brčko distrikta BiH, koji nisu u planu redovnog održavanja čistoće, a odnosili su se na košenje i krčenje javnih površina, uništavanje korova, posebno ambrozije, uklanjanje i sanaciju divljih deponija, uređenje obala rijeka, orezivanje drveća, uređenje cvjetnih gredica i ružičnjaka, uređenje bankina, košenje kanala pored magistralnih i lokalnih puteva i druge radove.</s><s>Cilj akcije</s><s>Cilj akcije bio je da se Brčko distrikt BiH očisti, ali i probudi savjest kod građana o značaju javne higijene i čistoće, jer su zdravlje, životna sredina i socijalni uslovi u stalnoj interakciji, zbog čega svaki poremećaj stanja životne sredine dovodi i do poremećaja ekoloških i socijalnih odnosa.</s><s>Svako zagađenje utiče na kvalitet života građana, zbog čega je jedan od naših zadataka spuštanje praga tolerancije čitavog društva prema onečišćenju životne sredine.</s><s>Problemi nastaju jer se velika količina komunalnog otpada odlaže na za to nepredviđena mjesta, tzv. divlje deponije u seoskim ili prigradskim područjima, uglavnom u blizini šuma ili riječica i potoka, što je posljedica loših navika i nedovoljne brige za okolinu.</s><s>JP „Komunalno Brčko“ i ovom akcijom imalo je želju i namjeru da utiče na pojedince, da svakog dana učine nešto čime će doprinijeti ljepšem izgledu svog grada, i nadamo se da smo uspjeli u tome.</s><s>Rezultat akcije</s><s>Rezultat akcije je ljepši i uređeniji grad, kao i seoska i prigradska naselja.</s><s>Radnici JP „Komunalno Brčko“ javnim radovima obuhvatili su oko 900.000 m2 javnih površina.</s><s>Akciju je sopstvenim sredstvima i za ovu akciju dodatno angažovanom radnom snagom realizovalo JP „Komunalno Brčko“, ali su poseban doprinos dali i volonteri iz Fudbalskog kluba „Ilićka 01“, KUD-a „Ilićka“, MZ Boderište, Protestantske evanđeoske crkve u Brčkom i stanovnici naselja Prutače, kojima se posebno zahvaljujemo.</s><s>U okviru akcije, zaposlenici JP „Komunalno Brčko“ dali su doprinos i u organizaciji brojnih kulturnih i sportskih manifestacija, uređenjem prostora i pripremom terena na kojima su se održavali sportski ili drugi susreti.</s> |
<s>Naši zaposlenici su najveća vrijednost preduzeća, te se na njihovoj profesionalnosti, odgovornosti, radu, preduzetnosti i kreativnosti temelji uspješno poslovanje JP “Komunalno Brčko”.</s><s>Od svojih zaposlenika tražimo maksimalno zalaganje, preuzimanje inicijative, prilagođavanje promjenama, donošenje odluka, saradnju i rad u timu, brzu razmjenu informacija, povjerenje, poštovanje kupaca i kolega, prihvatanje odgovornosti i učestvovanje u zajedničkim akcijama.</s><s>UPRAVLjANjE UČINKOM ZAPOSLENIH</s><s>BEZBJEDNOST I ZAŠTITA NA RADU</s><s>DRUŽENjE ZAPOSLENIH</s> |
<s>PLAĆANjE KOMUNALNIH USLUGA</s><s>Korisnici komunalnih usluga svoje obaveze prema JP „Komunalno Brčko“ d.o.o.</s><s>Brčko distrikt BiH mogu da izmire:</s><s>gotovinskim uplatama,</s><s>bezgotovinskim prenosom sredstava,</s><s>trajnim nalogom.</s><s>Gotovinske uplate</s><s>Bezgotovinske uplate</s><s>Bezgotovinske uplate vrše se putem naloga za prenos sredstava ili putem elektronskog bankarstva.</s><s>Pravna lica i budžetski korisnici vrše bezgotovinske uplate preko transakcionog računa JP „Komunalno Brčko“ broj</s><s>koji je otvoren u Hipo Alpe-Adria banci a.d. Banja Luka.</s><s>Domaćinstva (fizička lica) vrše bezgotovinske uplate preko transakcionog računa JP „Komunalno Brčko“ broj</s><s>Trajni nalog je usluga koju nudi većina banaka.</s><s>Predstavlja ugovorni odnos između vlasnika računa i banke, na osnovu kojeg vlasnik računa daje ovlašćenje banci da sa njegovog računa i u njegovo ime obavlja mjesečna plaćanja u iznosu koji odredi klijent banke, odnosno kupac usluga JP „Komunalno Brčko“.</s><s>Za ovu uslugu, vlasnici računa prije sklapanja ugovora, trebalo bi da dostave tačne podatke o vrsti prihoda, pozivu na broj i šiframa kupca usluga (koji se nalaze na računu) i odrede fiksan mjesečni iznos koji će banka uplaćivati na račun JKP-a.</s><s>Prenos sredstava putem trajnog naloga za pravna lica vrši se preko transakcionog računa JP „Komunalno Brčko“ broj</s><s>koji je otvoren u Hipo Alpe-Adria banci a.d. Banja Luka , a za fizička lica (domaćinstva) uplate putem trajnog naloga banka vlasnika računa vrši preko transakcionog računa JP „Komunalno Brčko“ broj</s><s>koji je otvoren u Bobar banci a.d. Bijeljina.</s><s>Korišćenjem trajnog naloga, izbjegavate odlazak na šaltere blagajni, stajanje u redovima, trajno rješavate obavezu plaćanja računa, uz jednostavnu proceduru i racionalno korišćenje vremena.</s> |
<s>Udomljavanje pasa</s><s>Povodom 4.oktobra Međunarodnog dana zaštite životinja, svake godine organizujemo akciju udomljavanja pasa lutalica.</s><s>Akcija se svake godine provodi pod drugim nazivom, ali sa istim ciljem, da napušteni psi, koji su zbrinuti u Azilu, dobiju dom.</s><s>Kampanja za udomljavanje napuštenih pasa kontinuirano se provodi tokom cijele godine, kroz akcije udomljavanja i senzibiliziranja javnosti za ovaj problem, a posjete Azilu za napuštene životinje u MZ Brod, kojim upravlja naše preduzeće, moguće su svakog radnog dana od 10.00 – 15.00 časova.</s><s>Naši zaposlenici pomoći će Vam da odaberete Vašeg idealnog kućnog ljubimca, a svi koji udome psa dobijaju više informacija i savjeta kako da brinu o svom novom kućnom ljubimcu.</s><s>O psima u Azilu brinu stručna lica, obezbijeđena im je redovna ishrana, kao i veterinarska pomoć.</s><s>Najtalentovaniji učestvuju u programu obuke, radi lakšeg udomljavanja, a udomljavanje je besplatno.</s><s>Zaposlenici Sektora za zbrinjavanje napuštenih životinja tokom školske godine organizuju edukativne radionice za mališane vrtića, kao i za učenike osnovnih i srednjih škola, o zbrinjavanju napuštenih životinja, prvenstveno pasa, brzi za njih i ponašanju prema njima na ulici.</s> |
<s>I u ovom ratu, kao i u onim prethodnim ratovima, ispoljila se neshvatljiva i neobjašnjiva bezdušnost muslimana prema srpskom stanovništvu.</s><s>Njihovi napadi na naša sela pre su ličili na osvetoljubive pohode naoružanih plemenskih hordi željnih krvi, pljačke i požara, nego na akciju koja ima neke svoje čisto vojne strateške ili tekuće, taktičko – operativne ciljeve.</s><s>U bezmalo svim napadima izvršenim tokom ovog rata neizostavno su sa naoružanim muškarcima učestvovale i njihove porodice, tzv. civilno stanovništvo: žene, starija deca i starci, koji su svojom bukom i urlanjem sadejstvovali pri napadu i osvajanju srpskih sela.</s><s>Kada osvoje naselje i kada prestane i posled njiotpor branilaca, počinjao je pir muslimanskih civila.</s><s>Žene, starci i deca bi se razmileli osvojenim naseljem i odnosili sve što se moglo poneti, a potom palili i razarali ono što preostane.</s><s>Civili su najčešće otkrivali i pronalazili bespomoćne: decu, žene, stare ili povređene meštane i često im sami presuđivali.</s><s>Smrt od muslimanskih civila bilo je nešto najgore što je uhvaćen Srbin mogao doživeti.</s><s>Otuda po bratunačkim, ali i ostalim, srpskim selima toliko ubijenih tupim predmetima i hladnim oružjem (pajserom, nožem, sekirom, priručnim alatima ponetim za pljačku i razvaljiva nje).</s><s>1990. godina: (Nepoznat datum) novembar, Posle prvih višestranačkih izbora u BiH lokalnu vlast osvajaju Srpska demokratska stranka i muslimanska Stranka demokratske akcije.</s><s>1991. godina: Verbalni međunacionalni sukobi sve se više rasplamsavaju i zaoštravaju odnose između ljudi i pogotovo između srpskih i muslimanskih sela.</s><s>Rukovodstvo SDA organizuje ilegalnu nabavku oružja, formiranje vojnih jedinica, izradu planova za osvajanje državnih i privrednih objekata i obuku po okolnim muslimanskim selima.</s><s>Izvesan broj mlađih pripadnika SDA ilegalno odlazi na vojnu i policijsku obuku u Hrvatsku.</s><s>Sve te prikrivene radnje SDA dopiru do Srba i prouzrokuju uznemirenje i strah kod srpskog stanovništva. (Nepoznat datum) avgust, Rukovodstvo SDA organizuje pobunu muslimanskog stanovništva i sprečava izvršenje odluke savezne vlade da se sva vojna evidencija prenese iz nadležnosti opština u odgovarajuće jedinice JNA.</s><s>Tom prilikom umalo nije došlo i do fizičkog obračuna između srpskog i muslimanskog stanovništva i njihovih predstavnika u organima vlasti i miliciji.</s><s>Srbi su tražili da se poštuju odluke vlade, a muslimani su se tome suprodstavljali i tražili da ta evidencija bude njihovo vlasništvo.</s><s>1992. godina: (Nepoznat datum) mart, Sve češća polarizacija, sukobi i podele u organima vlasti, pogotovo u vojnim i policijskim službama, dovodi do odvajanja srpske milicije i formiranja posebne srpske službe javne bezbednosti u opštini.</s><s>4. april, Predsedništvo SR BiH u nepotpunom sastavu, bez predstavnika Srba, donelo odluku o mobilizaciji TO, milicije i civilne zaštite.</s><s>Odluku samovoljno usvojili muslimanski i hrvatski članovi Predsedništva iako se BiH još uvek nalazila u sastavu SFRJ.</s><s>Ovim činom Srbima jasno stavljeno do znanja da se oni ne pitaju pri donošenju državnih odluka i da, samim tim, ne mogu ništa drugo da očekuju ni u narednom periodu.</s><s>6. april, Evropska unija, predvođena Nemačkom, priznala suverenost i nezavisnost BiH i njeno izdvajanje iz jugoslovenske države. (Teško je verovati da se radi o slučajnoj koicidenciji, jer je takođe 6. aprila 1941.</s><s>Nemačka napala Kraljevinu Jugoslaviju i bombardovala Beograd.) Istog dana Skupština srpskog naroda proglasila je nezavisnu Srpsku Republiku i za predsednika izabrala Dr Radovana Karadžića.</s><s>12. april, Nepunih sedam dana posle priznavanja nezavisne BiH Alija Izetbegović naredio sveopšti, ničim izazvan, napad na kasarne Jugoslovenske narodne armije.</s><s>6. maj, Posle brojnih lokalnih provokacija i prikrivenih zločina u zasedama po drumovima, izvršen i prvi oružani napad muslimana na jedno od kompaktnih srpskih naselja.</s><s>Napad je izvršen na srpski zaselak muslimanskog sela Blječeva (muslimana 532, Srba 71) i tom prilikom su mučki ubijena tri lica srpske nacionalnosti (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>Napad izvršen neočekivano, i bez ikakvog povoda sa srpske strane, na pravoslavni praznik Đurđevdan.</s><s>27. maj, U Konjević Polju muslimani postavili zasedu koja je presrela kolonu privrednih teretnih vozila koja su se vraćala iz Zvornika gde su istog dana iz Milića odvezli rudu boksita.</s><s>Ubijeno pet vozača srpske nacionalnosti, a većina vozila onesposobljena.</s><s>Od tada je saobraćaj na putu Drinjača-Vlasenica blokiran od strane naoružanih muslimana Cerske, Konjević Polja, Pobuđa, Kasabe i okolnih muslimanskih sela.</s><s>29. maj, U selu Sandići na putu Bratunac-Konjević Polje muslimani iz zasede ubili deset milicionera i dobrovoljaca koji su došli da uklone barikadu koja je zaprečavala saobraćaj na putu Bratunac – Konjević Polje. (Ovom prilikom treba pomenuti i jednu od više laži koje je poznati srbomrzac, poljski Jevrejin, T. Mazovjecki naveo u svom izveštaju OUN.</s><s>On je u izveštaju tvrdio da su Srbi ubili istog čoveka, načelnika SUP Bratunac Milutina Miloševića 9. maja, zato što je štitio muslimane.</s><s>Međutim, pokojnog Milutina Miloševića su ubili muslimani dvadeset dana kasnije, dok je pokušavao da ukloni navedenu barikadu.</s><s>Muslimani u svojim pohodima i zločinima, kad je o nama reč, nikada nisu birali koga će ubiti, oni ubijaju svakog ko je Srbin po nacionalnosti.) 28. jun, Muslimani izvršili napad na selo Loznica i tom prilikom ubili više lica srpske nacionalnosti (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>Ponovo su za svoj pohod izabrali srpski praznik (Vidovdan).</s><s>5. jul, Nasrtaji muslimana uzimaju sve više maha i, ponovo za Srbe neočekivano, ovom prilikom napadaju selo Zagoni koje je u neku ruku predgrađe Bratunca.</s><s>U napadu je stradalo više lica srpske nacionalnosti, a selo je opljačkano i spaljeno (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>12. jul, Jedan od najtežih i najtragičnijih dana za opštinu Bratunac.</s><s>Muslimanski sihronizovani napadi, uz do tada neviđen broj naoružanih učesnika, istovremeno su se, ponovo na srpski praznik (Petrovdan), sručili na više sela: Zagone, Biljaču, Kunjerac, Šiljkoviće, kao i srpska sela susedne srebreničke opštine (Sase, Zalazje).</s><s>U napadima na navedena sela, i u zasedi koju su ratnici islama postavili u selu Biljača, stradalo više desetina lica srpske nacionalnosti, isključivo meštana, civila i branilaca sela (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>I u ovom napadu sva pokretna i nepokretna imovina tih ljudi je opljačkana i spaljena.</s><s>17. jul, Stradalo srpsko stanovništvo i imovina Srba u podri njskomselu Tegare (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>20. jul, Izvršen napad na još jedno srpsko selo.</s><s>Ovog puta to su Magašići u kojima je ubijeno, kao i u svim prethodnim slučajevima, više lica srpske nacionalnosti, uglavnom žena, a najveći deo sela je opljačkan i razoren (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>25. jul, Žrtve ponovljenih muslimanskih pohoda su ostaci sela Magašići i selo Hranča (imena stradalih u dosijeu sela).</s><s>I ovog puta posle muslimanskog pohoda u napadnutom području je ostala pustoš.</s><s>8. avgust, Izvršen gotovo frontalan muslimanski napad na znatan deo područja Kravice, a posebno na sela Ježestica, Šiljkovići, Zalužje i srebrenički rudnik Sase (imena žrtava u dosijeima sela).</s><s>16. septembar, Ponovan napad muslimana na Zalužje i ponovo stradanje meštana ovog sela i uništavanje njihove imovine (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>5. oktobar, Alijini islamski ratnici iz Srebrenice i okolnih veoma brojnih muslimanskih sela bratunačke i srebreničke opštine kao da ne mogu da budu mirni dok ne unište sve što je srpsko u ovom podrinjskom kraju.</s><s>Napad na Fakoviće i Boljeviće prouzrokovao je velike gubitke među civilnim stanovništvom (imena žrtava u dosijeu).</s><s>Izvesan broj meštana je uhvaćen i sproveden u muslimanske zatvore.</s><s>Njihova nepokretna imovina popaljena, pokretna opljačkana, a crkva u Fakovićima oskrnavljena.</s><s>14. decembar, Po obimu ukupnog stradanja i izgubljenih ljudskih života bez sumnje najtragičniji dani u ovom ratu i ukupnoj istoriji Bratunca.</s><s>Horde muslimanskih ratnika sručile su se na srpska sela uzvodno od grada: Bjelovac, Loznicu i Sikirić.</s><s>Skoro stotinu ubijenih meštana, od kojih su mnogi ostali mesecima nesahra njeni, i ne mali broj zarob ljenih i odvedenih u Srebrenicu, tragičan su bilans srpskog stradanja prilikom ovog napada.</s><s>Srpske kuće su nestale u plamenu, a imovina stradalih i izbeglih meštana razvučena je od strane njihovih ubica i doskorašnjih suseda.</s><s>Posle ovog pohoda Bratunac je konačno postao grad izbeglica.</s><s>Hiljade ljudi, uglavnom nejači, iz popaljenih i uništenih srpskih sela bratunačke i srebreničke opštine od početka rata su pristizali u Bratunac i preostala slobodna srpska sela ne bi li tu našli zaštitu i krov nad glavom.</s><s>Posle pada Bjelovca, Sikirića, Loznice, Kunjerca, i rudnika Sase u srebreničkoj opštini, grad je postao prenase ljen izbeglim stanovništvom.</s><s>U isto vreme, što je sta nje činilo još težim, ugrožena je postala ne samo egzistencija tih ljudi i starosedelaca koji su ih primili u svoje kuće, već i odbrana i opstanak samog grada.</s><s>Linije sa kojih su sa svih strana opsednuti grad i njegovi branioci pružali posled nji otpor toliko su opasno sužene da su svedene i zadržale se na kraj nje kritičnom i veoma uzanom prostoru periferije.</s><s>U takvoj situaciji civilne i vojne vlasti ulažu poslednje napore da zaštite narod i čine jedino što je još preostalo, organizuju evakuaciju stanovništva.</s><s>Žene i deca masovno napuštaju Bratunac i prelaze u Ljuboviju i sela na drugoj strani Drine u Srbiji.</s><s>24. decembar, Iz zasede koju su postavili u selu Glagova, na putu Bratunac-Kravica koji vodi dalje prema Konjević Polju, muslimani presreću nekoliko motornih vozila i gotovo u isto vreme ubijaju šesnaest lica.</s><s>Presecanjem ove komunikacije područje Kravice je odsečeno od Bratunca i time se našlo u potpunom muslimanskom okruženju.</s><s>U isto vreme, odsecanjem od Kravice, konačno je zaokružena blokada i samog grada.</s><s>Srbima je jedino preostalo da se brane iz svojih usamljenih i izolovanih enklava: Kravice, Bratunca i uskog priobalnog pojasa prema Drinjači.</s><s>Od preko 1.000 km2 teritorije na području opština Srebrenice i Bratunca Srbi su u svom posedu imali još svega 25-30 km2.</s><s>Sve ostalo su osvojili, opljačkali i popalili ratnici džihada i A. Izetbegovića.</s><s>Jesen 1992 – zima 1993.</s><s>Kroz područje slobodne srpske teritorije i sam grad Bratunac mesecima je konvojima dostavljana tzv. humanitarna pomoć muslimanima.</s><s>To su omogućavale srpske vojne i civilne vlasti, suprodstav ljajući se otporu vlastitog naroda koji toliku nepravdu nije mogao ni da shvati ni da odobri.</s><s>Prave i jedine žrtve rata bilo je izbeglo srpsko stanovništvo koje je prognano iz svojih sela ostalo bez igde ičega.</s><s>Njihova imovina, hrana i stoka, postala je vlasništvo muslimanskih porodica koje su se i u ovom, kao i u prethodnim ratovima, bogatile na ubistvima, nesreći i pljački svojih srpskih komšija.</s><s>I ne samo to: muslimanima je i akcijom Padobran vazdušnim putem doturano sve što im je bilo potrebno, od hrane, higijenskih i sanitetskih artikala do logističke opreme, oružja i municije.</s><s>U tim nečasnim i diskriminatorskim postupcima protiv srpskog stanovništva bile su angažovane gotovo sve svetske tzv. humanitarne institucije, od Crvenog krsta ili Međunarodnog komesarijata za izbeglice do Lekara, ili Farmaceuta, bez granica, i dr. 1993. godina: 7. januar, Izvršen napad na teritoriju Kravice, vekovima jedno od najsnažnijih i gotovo neosvojivih srpskih uporišta u ovom kraju.</s><s>Napad koji je kod muslimana dugo priželjkivan, planiran i pripreman izvršile oružane snage jačine od oko 4.500 ratnika susednih okolnih područja: Srebrenice, Cerske, Konjević Polja, Kasabe, Pobuđa, i dr. na veliki pravoslavni praznik Božić.</s><s>Tom prilikom stradala su sva sela Kravice u kojima je opljačkano i popaljeno 690 kuća sa svima pratećim zgradama i objektima.</s><s>Pljačku, uništavanje i paljevinu srpske imovine i imanja obavile su, kao i u ostalim slučajevima, muslimanske civilne horde: žene, starci, starija deca.</s><s>Oni su prvo pljačkali, a potom palili kuću po kuću, otkrivali ranjene, stare i nemoćne i često im sami presuđivali.</s><s>Čak su, valjda radi pljačke, prekopavani grobovi i vađeni kovčezi sa pokojnicima koji su oskrnavljeni i opljačkani.</s><s>Oskrnavljena je i opljačkana i srpska pravoslavna crkva.</s><s>Prilikom ovog napada na kravičko područje život je izgubilo 46 lica (imena žrtava u dosijeu sela).</s><s>2. februar, Muslimani iz Srebrenice počeli sa intenzivnim, gotovo svakodnevnim, granatiranjem Bratunca, pogotovo centra grada, koje je trajalo tokom celog meseca.</s><s>Ovi napadi prouzrokovali su znatne ljudske žrtve i razaranje privatnih i javnih objekata.</s><s>15. mart, Zajedničkim snagama srpski borci zvorničke, miličke i bratunačke brigade oslobodili područje Kravice.</s><s>Tek tada, nakon više od dva meseca, pronađena su tela mnogih žrtava koje su stradale prilikom muslimanskog napada i osvajanja područja Kravice.</s><s>20. mart, Kroz centar grada i teritoriju opštine Bratunac, uz saglasnost srpskih vlasti i stanovništva, počela evakuacija oko 12.500 muslimana koji su u organizaciji i uz pomoć UNPROFOR-a napustili Srebrenicu.</s><s>22. mart, Na bratunačkom groblju, u prisustvu velikog broja predstavnika civilnih i vojnih vlasti i sveštenika srpske pravoslavne crkve, sahranjeno 40 žrtava kravičke tragedije.</s><s>8. maj, General R. Mladić i S. Halilović, shodno Rezolucijama 819 i 824 Saveta bezbednosti OUN, definisali linije razdvajanja u zaštićenoj zoni Srebrenice, koje su delom doticale i područje opštine Bratunac (Žuti most, i dr.).</s><s>1994. godina.</s><s>4. avgust, Shodno odluci vlade SRJ da prekine političke i ekonomske odnose sa Republikom Srpskom, zatvorena granica na Drini i blokiran ljubovijski most.</s><s>Ovo je teško palo srpskom stanovništvu, gotovo teže nego svi dotadašnji napadi i zločini muslimana, pogotovo kada su na granični prelaz došli i strani kontrolori.</s><s>Kazna kojom su Slobodan Milošević i vlasti SRJ na sramotan način pokušavale da slome volju srpskog naroda u Republici Srpskoj nije dala nikakve rezultate.</s><s>Naprotiv, Srbi su se, i ako u krajnje teškoj ekonomskoj situaciji, suprodstavili takvoj politici i ponuđenom Mirovnom planu tzv. Kontakt grupe, u stvari kapitulaciji i predaji koju su od njih tražili međunarodni i domaći neprijatelji.</s><s>(Nepoznat datum) septembar, Na referendumu koji je raspisala Skupština Republike Srpske povodom Mirovnog plana tzv. Kontakt grupe stanovništvo Bratunca, kao uostalom i cele RS, plebiscitarno odbilo navedeni plan.</s><s>Posle toga vlasti Jugoslavije još više zaoštrile kontrolu granice i promet roba, pa i humanitarne pomoći.</s><s>1995. godina: 5. juli, Vojska Republike Srpske, u cilju da konačno obuzda stalne oružane napade i provokacije muslimana iz tzv. zaštićene zone Srebrenice – u kojima je samo tokom 1995. g. stradalo nekoliko srpskih sela, a u zasedama i na druge načine ubijeno više desetina lica srpske nacionalnosti – preduzela akciju na neutralisanju muslimanskih oružanih aktivnosti.</s><s>Deo te aktivnosti se odvijao i sa područja opštine Bratunac.</s><s>Za to vreme muslimani i NATO avijacija u više navrata, radi odmazde i neutralisanja akcija koje je preduzela vojska RS, granatirali i bombardovali okolna područja, ali ne i sam grad.</s><s>11-12. jul, Nakon oslobađa nja Srebrenice iz sela Potočari preko područja opštine Bratunac evakuisano preko 25.000 muslimana iz Srebrenice i okolnih muslimanskih sela koja su se nalazila u zaštićenoj zoni.</s><s>Tom prilikom u Domu zdravlja i bolnici u više navrata pružana sanitetska pomoć znatnom broju bolesnih i povređenih muslimana.</s><s>Evekuacija se odvijala u miru i bez značajnijih ekscesa u gradu.</s><s>Umesto zak ljučka: Mesecima su tokom 1992. i početkom 1993. godine grad Bratunac i nekoliko sela niz Drinu bili usamljeni, istinski izolovani i blokirani, ali slobodni srpski svetionici u tom delu istočne Bosne.</s><s>U Bratuncu se u to vreme sa seoskog područja bratunačke i srebreničke opštine nalazilo skoro hiljadu dece ratne siročadi koja su ostala bez jednog ili oba roditelja.</s><s>Svi napori opštinskih vlasti, meštana i odraslih nisu bili dovoljni da se toj deci obezbedi bar ono što je najnužnije.</s><s>Porazno je za sve, inače veoma brojne, međunarodne tzv. humanitarne institucije koje su se u to vreme kretale ovim prostorima što nisu, i pored svih upozorenja, htele da obrate pažnju na te male ratne stradalnike i nevoljnike.</s><s>Pa i pored svih nevo ljakojima su bili izloženi Srbi ove opštine i okolnih srpskih sela njihova moralna snaga i borba za samoodrža nje ni u najtežim danima nije pokolebana.</s><s>Bratunac se pred brojnim naletima muslimanskih hordi, istina uz velike žrtve, branio i odbranio u ovom ratu.</s><s>Izvori: - Milivoje Ivanišević: HRONIKA NAŠEG GROBLjA, Bgd.</s><s>1994. - Boro Miljanović: KRVAVI BOŽIĆ SELA KRAVICE, Bad Vilbel, Nemačka, 1996. - ZLOČIN JE ZLOČIN PREĆUTATI, pripremio A. Maslić, - OTROVI PREĆUTANIH ISTINA, pripremio A. Maslić, - Izjave preživelih žrtava, - Lične beleške i dokumentacija Miodraga Jokića iz Srebrenice, - Dokumentacija Centra za istraživanje zločina nad srpskim narodom.</s> |
<s>Opština Derventa (44° 58′ 36" SGŠ, 17° 54′ 21" IGD) se prostire na površini 517 km2.</s><s>Smeštena je u severnom delu Republike Srpske.</s><s>Na severu se tokom reke Save, u dužini od 10km, graniči sa Republikom Hrvatskom.</s><s>Okružena je opštinama Brod, Modriča, Doboj, Prnjavor i Srbac.</s><s>Stanovništvo Po poslednjem službenom popisu stanovništva iz 1991. godine opština Derventa imala je 56.489 stanovnika nastanjenih u 57 naselja.</s><s>Nacionalni sastav: * Srbi - 22.938 (40,60) * Hrvati - 21.952 (38,86) * Muslimani - 7.086 (12,54) * Jugosloveni - 3.348 (5,92) * ostali - 1.165 (2,08) Nacionalni sastav stanovništva 1971. godine (od ukupno: 56.142):</s><s>O istoriji Dervente je ostalo malo pisanih izvora.</s><s>Iz turskih izvora saznajemo da se na mestu današnjeg grada nalazilo selo Gornja Ukrina, koje je oko 1600. godine imalo dve stotine petnaest kuća.</s><s>Iz popisa Bosanskog sandžaka 1570. god. vidljivo je da je u naseljima Gornja i Donja Ukrina živelo pravoslavno stanovništvo, spominju se brat popa Bogdana u Gornjoj Ukrini i pop Bogdan, nastanjen u Donjoj Ukrini.</s><s>Drvena crkva (brvnara) sa zvonikom i grobljem na brdu Ćelar (iznad Strelišta) podignuta je oko 1458.</s><s>U to vreme je Derventa pripadala zvorničkoj mitropoliji (koja je bila naslednik eparhije osnovane u vrijeme kralja Dragutina), čiji je prvi episkop je bio otac Vasilije.</s><s>Prema predanju, na ovom području pre dolaska Turaka postojao je pravoslavni manastir sa kamenom crkvom, podignut kao zadužbina kralja Stefana Dragutina (1282-1314), a koga su Turci oko 1458. srušili.</s><s>Crkva je imala oblik zaokruženog pravougaonika, a oltar je zauzimao centralno mesto.</s><s>Bila je ukrašena ikonama iz starog manastira koga su Turci srušili.</s><s>Iyme]u ostalog, u crkvi je bila i vredna ikona Sv. Nikole koju je sačuvao Gavro Stepanović kada su Turci srušili i ovu crkvu kao odmazdu za pobunu 1834.</s><s>O manastiru koji je srušen, svedoči i izvještaj prvog francuskog generalnog konzula u Travniku, Pjera Davida koji ga spominje u Putopisu kroz Bosnu 1807. godine, pisanim sa Somet de Fores.</s><s>Poznato je i Jevanđelje pisano u selu Detlaku na reci Deravi (Ukrini) u vreme podizanja manastira.</s><s>Na mestu porušene crkve i manastria podignuta je obnovljena crkva Uspenja Presvete Bogorodice koja je osvještana na Veliku Gospojinu 1857, od kada se ovaj dan slavi kao zavetina grada Dervente uz tradicionalni derventski vašar.</s><s>Ovu crkvu miniranle su i do temelja srušele muslimanske snage 4. juna 1992. godine.</s><s>Krajem 19. veka Derventa je bila grad sa tri 3.200 domaćinstava.</s><s>Prva osnovna (srpska) škola počela je da radi 1864, a gradska bolnica dvadesetak godina kasnije.</s><s>Izgrađen je parni mlin, tkačnica, štapara, vodovod, a kroz Derventu je prošla i pruga uskog koloseka koja je povezivala Brod i Sarajevo.</s><s>Pred Prvi svetski rat u Derventi su otvorene gimnazija, učiteljska i poljoprivredna škola.</s><s>Pred poslednji rat od 57.000 stanovnika opštine u industriji tekstila, kože i obuće, crne metalurgije i metaloprerade, poljoprivredne proizvodnje, građevinarstvu, grafičkoj industriji i drugim pratećim delatnostima bilo je 13.500 zaposlenih.</s><s>Posle potpisivanja Dejtonskog sporazuma opština Derventa je u celini ušla u sastav Republike Srpske.</s> |
<s>Opština Gradiška (45°14′ SGŠ 17°25′ IGD) se prostire na površini od 762 km2.</s><s>Smeštena je na severozapadnom delu Republike Srpske, zahvatajući Lijevče polje i Potkozarje.</s><s>Rekom Savom na severu graniči se sa Hrvatskom, opštinama Novom Gradiškom i Novskom, u dužini od preko 40 km.</s><s>Okružena je sa istočne strane opštinom Srbac, sa juga najvećim delom Laktašima i delimičpo banjalučkom opštinom, a sa zapada i jugozapada kozarsko-dubičkom i prijedorskom opštinom.</s><s>Gradiška se nalazi na nadmorskoj visini od 92m, dok je plodna lijevčanska ravnica na prosečnoj iadmorskoj visini od 110 m, a pojedina sela u brdskom području i do 300m. Osim reke Save, koja je u ovom području plovna, opština je bogata i brdskim rekama, Vrbaška, Jablanica, Jurkovica i Lubina.</s><s>Na području opštine živi oko 62.000 stanovnika, a u samom gradu 18.000.</s><s>Opština ima 69 sela, organizovanih u 53 mesne zajednice.</s><s>Naselja Adžići, Berek, Bistrica, Bok Jankovac, Bosanska Gradiška, Brestovčina, Bukovac, Cerovljani, Cimiroti, Čatrnja, Čelinovac, Čikule, Donja Dolina, Donja Jurkovica, Donji Karajzovci, Donji Podgradci, Dragelji, Dubrave, Elezcći, Gašnica, Gornja Dolina, Gornja Jurkovica, Gornja Lipovača, Gornji Karajzovci, Gornji Podgradci, Grbavci, Greda, Jablanica, Jazovac, Kijevci, Kočićevo, Kozara, Kozinci, Krajišnik, Kruškik, Laminci Brezici, Laminci Dubrave, Laminci Jaružani, Laminci Sređani, Liskovac, Lužani, Mačkovac, Mašići, Mičije, Miloševo Brdo, Miljevići, Mokrice, Nova Topola, Novo Selo, Orahova, Orubica, Petrovo Selo, Rogolji, Romanovci, Rovine, Samardžije, Seferovci, Sovjak, Srednja Jurkovica, Šaškinovci, Trebovljani, Trnovac, Trošelji, Turjak, Vakuf, Vilusi, Vrbaška i Žeravica.</s><s>Stanovništvo Po poslednjem službenom popisu stanovništva iz 1991. godine, opština Bosanska Gradiška imala je 59.974 stanovnika, u 68 naselja.</s><s>Nacionalni sastav: * Srbi - 35.753 (59,61) * Muslimani - 15.851 (26,42) * Hrvati - 3.417 (5,69) * Jugosloveni - 3.311 (5,52) * ostali - 1.642 (2,76) Nacionalni sastav stanovništva 1971. godine (od ukupno 53.581): * Srbi - 35.038 (65,39) * Muslimani - 12.688 (23,68) * Hrvati - 4.415 (8,23) * Jugosloveni - 415 (0,77) * ostali - 1.025 (1,93) Istorija Gradiška se prema pisanim dokumentima, prvi put pominje pre nešto više od 700 godina pod nazivom Gradiški Brod.</s><s>Međutim, život na prostorima sadašnjeg grada u bližoj i široj okolini datira od praistorijskog doba.</s><s>U doba Rimljana na mestu sadašnjeg grada nalazilo se naselje Municipium Servicium (Serbinum), koje je bilo važna raskrsnica puteva prema istoku i jugu Balkana, pristanište za rimsku rečnu flotu.</s><s>Oko 1330. godine Gradiška se pominje kao slobodna varoš.</s><s>U srednjem veku Gradiška je imala veliki značaj kao mesto prelaza preko rijeke Save, 1537. godine mesto je palo pod vlast Turaka koji su se na ovim prostorima zadržali sve do austrougerske aneksije Bosne i Hercegovine 1878. godine.</s> |
Subsets and Splits
No community queries yet
The top public SQL queries from the community will appear here once available.